NIEUWE
Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
N°. 30.
Zondag 28 Juli 1895.
4e Jaargang.
Nieuwstijdingen.
FEUILLETON.
DISS fill 008».
AHGKiUKEi mimi
Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag.
ABONNEMENTSPRIJS
voor Noordscharwoude, Oudkarspel, Zuidscharwoude en Br. op Lanqedijk
per drie maanden 50 ct., franco p. post 60 ct.
UITGEVER:
J. II. KEIZER.
BUREEL:
üoordscharwoude.
PRIJS DER ADVERTENTIÈN:
Van 1—5 regels 30 ct., elke regel meer 5 ct.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever.
Een afdoend middel
om rupsen van de hooi
af te houden
wordt door iemand in een duitsch blad den
koolverbouwers aan de hand gedaan.
Eenige jaren geleden zoo schrijft hij
was ik op een grafelijk goed als oppertuinman
geplaatst. Hier werd veel kool verbouwd. Ik liet
deze in het eerste jaar vlijtig afzoeken en wendde
alle mij bekende middelen aan om de rupsen
van de kool af te houden. Ik zaaide op verschil
lende plaatsen hennep tusschen de kool, doch
zonder gevolg. Verder wendde ik phosphorkalk
in water opgelost, aan en begoot daarmede de
planten, maar ook dit hielp niets. Daarop strooide
ik, als er rupsen op de kool zaten, turfasch
daarover, doch zag ook hiervan weinig nut, want
al werden daardoor ook duizenden van rupsen
en eieren vernietigd, zoo kregen tegen den oogst
tijd, waarbij het op de goederen aan handenar
beid ontbreekt, de rupsen weder zoodanig de
overhand, dat er in September geen blad meer
aanwezig was dat niet doorgevreten was, en ik
oogstte dientengevolge maar een slecht soort win
terprovisie, die omstreeks Kerstmis reeds gedeel
telijk verrot was. Bij het doorlezen in de win
teravonden van tuinbouw-tijdschriften, vond ik
nu vermeld dat men, om rupsenschade bij kool
te voorkomen, deze moest beschutten met het
daartusschen leggen van gezwavelde lappen. Ik
besloot dit des zomers te beproeven. Omstreeks
midden Juli, nog voor zich een vlinder vertoonde
nam ik een ton aan eene zijde open, pakte daarin
oude wollen lappen en lompen, ongeveer drie
kwart vol, bevestigde deze met enkele stokjes
om ze er niet te laten uitvallen met het omkee-
ren van de ton, stak toen op een vlakken ijzeren
schotel wat zwavel aan en plaatste de ton daar
over heen. Gedurende 12 uren liet ik het vat
over de zwavel staan, nam toen de lappen er uit
en verdeelde die op zes schreden afstands tus
schen de koolplanten. Den 15den Augustus be-
rookte ik de lappen nog eens op dezelfde wijze.
Hetzelfde middel werd ook door een mijner be
kenden, in een op drie uren afstand verwijderd
dorp, aangewend en op zijn koolvelden liet zich,
evenals op de mijne, geen enkele vlinder zien.
De kool was in October geheel vrij van rupsen-
schade.
Tot Commissaris der Nutsspaarbank te
Oud-Karspel, is in de plaats van wijlen den
heer J. Zomer benoemd de heer A. Halff, aldaar.
Broek op Laugedijk. Op de voordracht
voor onderwijzeres zijn geplaatst de dames J. M.
van de Klashorst, te Noordwijkbinnen, A. K.
Dekker, te Koog aan de Zaan, en Cath. Smit.
Den 20 dezer is voor de hoofdakte geslaagd
D. van Zomeren, te St. Pankras.
Te St. Pankras is een fanfare-korps opge
richt met 14 werkende leden. Den 22 dezer werden
de instrumenten voor 't eerst bespeeld onder lei
ding van den heer P. Pluister te Broek op
Langedijk, die als directeur zal optreden. Bij
die gelegenheid werd den heer G. Kempers, hoofd
der school, een keurig geschenk overhandigd als
blijk van waardeering voor de vele bemoeiingen,
welke hij zich getroost heeft, om het gezelschap
tot stand te brengen.
De zangvereeniging „Varia" te Waruien-
huizen wenscht haar 10-jarig bestaan den 7
Aug. eenigszins feestelijk te herdenken.
De nieuwe paardenmarkt.
De nieuwe paardenmarkt, den 25 dezer voor
het eerst te Schagen gehouden, is meer dan goed
geslaagd. Aangevoerd werden er 225 paarden,
voor het meerendeel zeer sehoone dieren. Door
buitenlandsche kooplieden, die in vrij groot aan
tal de markt bezochten, werden belangrijke aan-"
koopen gedaan. Onder hen merkten we op den
heer Alfred uit Parijs, de heeren Herz en Meijer,
bekende duitsche paardenhandelaars, den heer
van Balen, een geldersch koopman, en meer
andere welbekende groothandelaars. Ook de re
monte-commissie bezocht de markt. De paarden
fokkers in ons Noorderkwartier konden flinke
prijzen voor hunne dieren bedingen, (ƒ300 ƒ750).
Van torentrans en raadhuispui wapperde de vlag.
Door onderscheidene burgers was dit voorbeeld
gevolgd. Het fraaie weer had velen bewogen
deze markt te bezoeken, zoodat eene talrijke
menigte het ruime marktplein vulde.
Door den opzichter van den waterstaat te
Petten werd op ongeveer 4 kilometer benoorden
de haven alhier een flesch op het strand gevonden,
waarin een in het Engelsch gestelde brief, luidende
31 Mei 1895.
„Wanneer deze flesch gevonden wordt, wilt
gij dan zoo vriendelijk zijn ze te zenden aan
Mr. Thoomton, White Bait Hotel Cheadle Ches
hire. Vracht zal betaald en vinder beloond worden.
Dr. Bily, op mijne terugreis Yan de Kaap;
wij gaan snel naar beneden, schip wrak.
De uwe voor altijd,
Alf. Smith.
Zeg het aan alle oude vrienden in Manchester."
De brief werd aan het adres opgezonden.
Kalme berusting.
Als een staaltje van kalme berusting in den
uitslag der gemeenteraadsverkiezingen meldt
men uit Meppel, dat aldaar slechts 190 van
de 650 kiezers van hun kiesrecht gebruik maak
ten en een biljet luidde „In godsnaam de ouden
maar weer!"
Bij de jongste gemeenteraadsverkiezing is
in gansch Nederland het minste aantal stemmen
uitgebracht in de gemeente Putte (N.-B.) nl. in
het geheel16.
De leden van het stembureau hebben dan ook
niet langer dan tien minten werk gehad, om de
stembriefjes na te zien.
Het vreemde van deze verkiezing is echter,
dat de twee aftredende leden niet herkozen
zijn.
Broodprijzen in Den Bosch
„Piet" heeft in Den Bosch bij verschillende
bakkers een broodje gehaald en deelt naast het
gewicht de prijzen ervan mede in een plaatse
lijk blad
tarwebrood, gehaald bij bakker no. 1, weegt
9 ons, prijs 12 ct.
tarwebrood, gehaald bij bakker no. 2, weegt
8 ons en 6 lood, prijs 12 ct.
I tarwebrood, gehaald bij bakker no. 3, weegt
9 ons en 8 lood, prijs 14 ct.
tarwebrood, gehaald bij bakker no. 4, weegt
61/, ons, prijs 12 ct.
Daarna liet „Piet" bij een depothouder van
een bakker buiten de stad ook een tarwebrood
halen en dit had een gewicht van 1 kilo en 2
lood, prijs 10 ct.
Zijn nu de broodprijzen in den Bosch te hoog
of buiten de stad te laag
't Zou misschien zijn nut hebben indien men
op andere plaatsen het voorbeeld van „Piet"
eens volgde. Wie weet of het brood dan niet
goedkooper werd
Een geheimzinnige vondst.
Dezer dagen werd gemeld, dat in een boschje
onder de gemeente Haarlemmerliede en Spaarn-
woude een spanen doos was gevonden, waarin
zich het lijk bevond van een kind, dat schijn
baar al een paar weken dood was.
Nader wordt medegedeeld, dat de doos is ge
maakt van geel stroocartonpapier en vermoede
lijk een gedeelte was van een grootere doos.
Boven op het deksel was met wit krijt geschre-
van „Best." Op eene der lange zijden was met
wit krijt aangebracht de letter O of anders het
cijfer „0". Op een der korte zijden van die doos
was een vierkante strook wit papier geplaatst
en daarop staat „Laag zijde 1505."
Om de vier verschillende zijden was touw ge
knoopt.
Het lijkje van het kind was in een versleten
hemdje gekleed en aan dat hemdje was ter
hoogte van den hals een kantje genaaid of ge
borduurd. Een vierkante linnen doek lag over
het lijkje en boven dien doek lagen twee cou
ranten. Op en rondom het lijkje bevonden zich
nog niet lang verdorde roode en witte rozen en
rozeknoppen. Op de doos waren ook geen sporen
aanwezig, die aantoonden, die zij al reeds lang
op de bewuste plek gestaan had.
De officier van justitie te Haarlem verzoekt
dringend om inlichtingen en bericht.
Een al te grappig tamboer.
Te Meppel ging een voor eenige dagen met
groot verlof gezonden tamboer met de schutterij
aldaar ter oefening mede. Al spoedig bleek dat
de man, hoe bekwaam ook, zijn taak als tam
boer nu niet ernstig opvatte en haar meer als
een grap beschouwde. Althans hij gedroeg zich
zóó, dat de commandant den sergeant-tamboer
vóór het inrukken order gaf, den man te ver
zoeken bij hem te komen.
Dit werd door den tamboer geweigerdhij
wilde zich verwijderen, sloeg met zijn trom om
zich heen, verwonde deze en gene, en politie en
marechaussee zagen zich genoodzaakt tusschen
beide te komen.
Het gevolg was, dat het zeer talrijk aanwe
zig publiek, niet wetende wat er aan de hand
was, van alle zijden opdrong, de handhavers der
orde op alle mogelijke wijze belemmerden en
het noodig bleek hen uiteen te drijven, waarbij
deze en gene natuurlijk nog al een gevoeligen
klap opliep; de tamboer vond, te midden van
de verwarring, gelegenheid zich uit de voeten
te maken. Daarna bleef het den geheelen avond
zeer levendig op straatmarechaussee, gemeente
en rijkspolitie sul veil leerden voortdurend, en
eerst nadat drie personen tijdelijk waren opge
borgen, verliep de menigte tegen een uur of elf.
Goedgeefsch.
Dezer dagen bevond zich een rondreizend per
soon, Roelof Keizer, met zijn zieke vrouw en 2
kinderen in de buurt van Tubbergen (Overijsel).
Hij begaf zich met eenige koopmanechap naar
de R. K. pastorie, doch kon niets verkoopen.
Hierover naar het schijnt boos geworden haalde
hij zijn vronw van de kar en plaatste haar tegen
het hek voor de pastorie, met de woorden tot
den eerw. heer pastoor gericht„Zie zoo, ik heb
haar 28 jaar gehad, nu moogt gij haar zoo lang
hebben," waarop hij zich met de beide kinde
ren verwijderde en zijne vrouw in hulpbehoe
venden toestand achterliet. De vrouw is inge-
i.)
Het was, nu ruim een jaar geleden, concert in Felix.
De rijtuigen stonden 'meer dan anderhalve Keizers
gracht ver, den ganschen avond, in het vrij koude
en donkere Februariweer te wachten. En daar bin
nen in de kleine muziekzaal, zoo vaak met min
achting gelaakt om hare ouderwetschheid, en noch
tans de geliefde verzamelplaats van de betrekkelijk
kleine menschengroep, die zich zoo gaarne, half
glimlachend, «geheel Amsterdam" laat noemen
daar fonkelde een zee van helder gaslicht, en daar
ruischten de tonen door de volle, maar overigens
muisstille ruimte. Als bezield door den blanken
Apollo boven hunne hoofden, spanden al de leden
van het orkest zich in, om den ouden roem hunner
oncerten op te houden. Misschien bezielde de
Apollo ook enkelen der hoorders, en gaf zijn aan
dik eene zonnige wijding aan den ernst, waarmee
zij luisterden maar dat waren slechts gasten of
vreemden, of zeer bijzondere bewerktuigde gemoe
deren, want voor de meesten was dat godenbeeld
niets dun een meubel, dat zij zouden missen indien
het eensklaps uit z(jn nis verdween, gelijk zij even
tueel de witte hekjes zouden missen, op wier rand
zjj gewoon Jwaren al luisterend te staren.
In elk geval, wie aan den griekschen god dacht,
niet de jonge koopmansvrouw in donkerrood satijn,
ginds op een der voorste rijen. Rustig lennend tegen
haren neergeslagen hermelijnen mantel, zit zij voor
zich uit te staren. Wie haar in 't oog kan krijgen,
zal erkennen dat mevrouw Julie van Walen, die den
naam heeft van mooi, gracieus en eene alleraar
digste praatster te wezen, een goed figuur en fijne
trekken heeft en reeds in rust een knappe verschij
ning is. Al menigmaal, eer het concert begon, heeft
men naar haar gewezen en aan oningewijden haren
naam genoemd. Van links en rechts en uit de
hoogte heeft menig oog hare eerste bewegingen
gadegeslagen, en heeft menig ander oog gebrand
van nieuwsgierigheid, om het eerst te ontdekken
welk toilet van onder hare witte omhulling te voor
schijn zou komen. Ook thans verleidt zij onbewust
misschien den een' of anderen bewonderaar om
zijne aandacht te verdeelen tusschen hare liefelijk
heid en Beethoven's accoorden. Doch zij zelve ver
roert zich niet. Droomt zij Houdt de muziek haar
bezig? Is ze werkelijk muzikaal? Waarom zou
ze het niet zijn? Waarom aanstonds te beweren
dat iemand geen gevoel heeft voor muziek, indien
men doorgrondt dat hij op een concert niet in de
eerste plaats ter wille van de kunst komt? Indien
mevrouw Van Wales juist ditzelfde programma,
juist even goed uitgevoerd, kon hooren op een volks
concert, of bij voorbeeld in degroote zaal van »Kras"
geen haar op haar hoofd zou naar dat kunstgenot
haken. Maar is het daarom zeker dat, nu de goede
toon van 't wereldje, waarin zij zich beweegt, haar
toevallig met de muzen in aanraking bracht, de
heerlijkheid dezer onsterfelijken haar ongetroffen
laat?
Intusschen, boven symfoniën en sonaten, boven
vocale en instrumentale solo's uit, was voor haar,
bij een gelegenheid als deze, de pauze hoofdzaak.
Dan, terwijl de kunstenaars rustten, was het hare
beurt om in actie te komen.
Zij begon met bijna onwillekeurig na te zien of
haar mantel nog goed hing en zoo onmerkbaar mo
gelijk, een blik te laten gaan over hare handschoe
nen, haar armbanden en de plooien van haar rok.
Daarna knoopte zij een eenvoudig gesprek aan met
hare buurvrouw en gast, een knap zeeofficiers
vrouwtje dat, in haar mans afwezigheid op het stuk
van publieke vermakelijkheden aan de liefdadigheid
der vrienden was overgelaten en door de Van Wa-
lens trouw werd meegevraagd. Intusschen hield zij
steeds 'een oog in 't zeil, of ze ook hier en daar
een knikje moest beantwoorden van heele of halve
bekendengroette op haar beurt links en rechts,
en vóór en achter zich eene oudere dame, meteen
zoo prettig, glanzig, verkwikkelijk lachje, dat deze
daarin te gelijk een blijk van hare persoonlijke ge
negenheid en van hare opgetogenheid over de mu
ziek meende te lezen en haar dan ook in den regel
»een snoesje" of seen beeldje" of seen engelachtig
vrouwtje" vond. Weldra naderde haar echtgenoot,
een flink gebouwd veertiger, met een zachte stem
en zeer beschaafde spraak, en, blijkens een toon
waarop hij, in 't voorbijgaan, vluchtige woorden
wisselde, wèl gezien in den kring die hem omringde.
Hij kwam alleen maar om zich te vertoonen en de
wenschen zijner beider schoonen omtrent thee of ijs
in te winnen en liet verder het veld vrij voor die
genen die reeds op de opengekome plaats loerden,
om haar als gewoonlijk hunne opwachting te ma
ken. Eerst kwam Jonkheer van Aavervolgens een
jong professor; toen een derde dien Julie kortaf
George noemde en die zoo lang bleef dat er geen
tijd meer overschoot voor een vierde en vijfde, welke
nu alleen maareventjes, en staande,hun kompliment
konden afsteken. Het gesprek, waarin telkens ook
het buurvrouwtje gemengd werd, liep in hoofdzaak
over de genoegens van den avond. Wat de muziek
zelve betreft Julie had gaandeweg een groote
kundigheid gekregen in 't ontwijken van hetgeen
in haar mond naar kritiek had kunnen zweemen
en zoo vaak haar oordeel regelrecht gevraagd werd,
keek zij den vrage-r aan met een gelaat vol zonder
linge uitdrukking, en stelde door den gloed van ha
ren blik hem doorgaans ruimschoots schadeloos voor
't geen zij wijselijk verzweeg. Spraakzamer werd
zij, moediger betoonde zij zich, zeer duidelijk en
zeker was zij in haar oordeel, zoodra het de ver
schijning der solisten gold. Geen pianist, geen vio
list, geen zanger kon er optreden, omtrent wien zij
niet een kleine aanmerking ten beste gaf, getuigend
voor haar fijn oog voor mannelijke schoonheid en
welgemanierdheid. Betrof het daarentegen zange
ressen, en waagde een der heeren eene, zij het nog
zoo keurig ingekleede toespeling op Julie's eigen be
valligheid, in vergelijking met den neus of de schou
ders der artiste, dan gedroeg zij zich streng onbe-
