Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken. N°. 32. Zondag 11 Augustus 1895. 4e Jaargang. Bericht Plaatselijk Nieuws. N ieuwstij dingen. FEUILLETON". OHDEB VUB CX-2N. NIEUWE 1 LAIGEDIJKER C0U1AIT. Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag. ABONNEMENTSPRIJS voor Noordscharwoude, Oüdkarspel, Zuidscharwoude en Br. op Langedijk per drie maanden 50 ct-, franco p. post 6() ct. UITGEVER: J. II. KEIZER. BUREEL: Hoordscharwoude. PRIJS DER ADYERTENTIËN: Van 15 regels 30 ct., elke regel meer 5 ct. Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend. Brieven rechtstreeks aan den Uitgever. Aangezien 't steeds ons streven is, de inhoud onzer courant 's wekelijks zoo belangrijk moge lijk te maken, daartoe aangespoord door het feit dat het aantal abonné's steeds grooter wordt, besloten wij de belangstelling onzer lezers gaande te houden door het plaatsen van „Brieven uit Den Helder". Deze niet onbelangrijke havenstad met hare vele oorlogstoerustingen, forten, vestingen, marine enz., met een zielental van ruim 23000 inw. zal stof genoeg opleveren voor een scherpen blik en geestige pen, waarover, zoo wij ons niet vergis sen, de schrijver heeft te beschikken. Wij bevelen deze brieven den lezers ten zeerste aan. J. H. KEIZER, Red.-Uitgever. Den 7 dezer is te 's-Gravenhage o.a. voor de Fransche taal 1. o. geslaagd de heer K. S. Oosterhout, te Zuidscharwoude. Onze correspondent te Schagen meldt ons, dat de afdeeling Scliagen van de vereeniging Het Witte Kruis aldaar het plan heeft opgevat een grooten regenbak in den kom der gemeente te stichten. Als we nagaan hoeveel er door ver schillende afdeelingen van Het Witte Kruis in onderscheidene gemeenten al gedaan is voor de verbetering van de gezondheid benadeelende toestanden, hoe elke afdeeling zieken in haar kring bijstaat met hulpmiddelen, die voor elk afzonderlijk te duur zijn om aan te schaffen, dan meenen wij een goed werk te verrichten, als wjj door dezen het oog van onze invloed rijke ingezetenen op genoemde vereeniging ves tigen, opdat er pogingen in het werk gesteld mogen worden ook aan de Laugedijk eene af deeling van Het Witte Kruis op te richten. Aan den jl. Woensdag te Zuidsciiar woude bij den heer A. Kist gehouden Kolf- wedstrijd, werd door 16 personen deelgenomen. De uitslag was dat door de heeren S. Evers te Oud-Karspel, W. Kraakman te Zuidschar woude en Jb. Ootjers te Barsingerhorn het hoogste aantal punten is behaald, zijnde 103. Bij loting viel de le prijs ten deel aan S. Evers, de 2e aan W. Kraakman, de 3e aanJb. Ootjers. Voor den Biljartwedstrijd hadden zich 17 deel nemers aangemeld. le prijs P. Kraakman, Zuidscharwoude. 2e Jb. Slotemaker, Oud-Karspel. 3e C. de Geus, Zuidscharwoude. Prijs en premie bestonden uit contanten. II EWOËLE V. De zomer in ons waterland, als 't zomer nu mag heeten, biedt elk beminnaar van de jacht op paling, snoek of baarzen een overheerlijk tijdverdrijf voor jongen en voor ouden. Des morgens vroeg, voor dag en dauw zou men haast kunnen zeggen, ziet men de visschers met hun roer, hun net, hun flesch, hun pakje den boer opgaan, die om zijn wei de sloot heeft met haar visschen. Men ziet ze niet, de vlugge baars, men voelt ze zachtkens tokklen en 't harte van den vis- scherman, het popelt haast van vreugde als in zijn snoer beweging komt, zóó: tik-tik, op en neder. En haalt hij op, de visscherman, en heeft hij het begeerde, dan bergt hij vlug het in zijn net en doet weer als te voren. Geen spier vertrekt op zijn gelaat, geen lach, die het verheldert. Van binnen, ja, daar is het vreugd, van buiten effen, somber. Het is een Hollandsch tijdverdrijf, dat visschen aan het water. Geen Franschman, wien het lusten zou, daar uren door te brengen, te staren op het strakke koord, te zoeken naar een baarsje. De echte visscher tilt bedaard zijn hengel in de hoogte en laat hem zakken weer in 't nat als peilde hij de diepte. En vindt hij nog geen goede plaats, een school van vele baarzen, dan stapt hij langzaam verder al tokklend in het wa^er. Hahier is 't goedtok-tok-tok-tok, haal op, een kranig vischje. Weer neergelegd, weer: tok-tok-tok, een tweede voor het netje. Zoo gaat het voort, wel twintig keer en telkens ook een baarsje. Dat 's kunst, dat 's 't fijne van 't bedrijf, dat 's 't geniale visschen. Wie platzak thuis komt is een kruk, een stumper in het vangen. Zoo'n waterzoodje smaakt zoo goed, zoo lekker na het werken. Een zoeter loon na veel geduld is bijna niet te noemen. Wie 't jong al leert, die ken het oud, zulk visschen aan het water. 't Is Hollandsch, jongens, leert het dus en wordt eens eerste meesters. En kost het soms een flink nat pak, dat is leergeld moet je den ken. Je makkers brengen je naar huis met hen gel, aas en netje en wachten aan de buitendeur of zij ook soms vernemen of moeder boos is of wel blij met 't snoekje uit het water! Wees morgen wat voorzichtiger en glij niet van den oever, dan breng je nog eens echte snoek en echte baars naar moeder. Gij visscher-man, gij visscher-kind, hou 't oud bedrijf in eere: brengt ons de zee het zee banket, de sloot brengt vette baarzen. M. V. S. De heer G. Kempers te St. Pankras, komt voor op de voordracht voor hoofd der openbare lagere school te Maartensdijk. (Zeeland.) Den 2 dezer benoemd tot hoofd der openbare school te Koedijk de heer A. Wijn, eerste on derwijzer aan de openbare tweede tusschenschool te Alkmaar. Gedurende de vorige maand hadden aan het hulppostkantoor te Warnienhuizeii op de rijkspostspaarbank plaats 21 inlagen, totaal f654.05 en 5 terugbetalen, te zamen f467.49. Aan het telephoonkantoor werden behandeld 34 telegrammen, waarvan 14 verzonden. Aan de harddraverij op den 5 dezer te Oudorp gehouden werd door 16 paarden deel genomen. De prijs, twee hamen, werd behaald door het paard van J. Schipperde le premie twee hoofdstellen met zweep, door dat van P. Appeldoornde 2e premie, een hoofdstel met t -weep door dat van K. Outhuis. De Heeren J. Chrispjj n en C. van der Aa, te Alkmaar hebben van H. M. de Koningin- Weduwe der Nederlanden wederom hunne be noeming ontvangen van Hof-photograaf. Den 7 dezer herdacht de Heer G. C. Hulst, burgemeester der gemeente Zijpe den dag waarop hij voor 25 jaar als zoodanig werd benoemd. In de geheele gemeente was het dien dag volop feest. Den 12 dezer zal genoemde heer het voorrecht hebben ook de Gemeente Callantsoog 25 jaren lang te hebben bestuurd. Verschillende festiviteiten worden reeds voor bereid. Een schitterend vuurwerk zal den dag sluiten. Te Hilversum was een man in beschon ken toestand gevallen en had zich aan het hoofd bezeerd. Nadat hij thuis gebracht was, wilde lijj in een tobbe met water zijn bebloed hoofd afwasschen. Hij viel daarbij echter voorover in het water en was bijn oogenblikkeljjk dood. Niet wel bij het hoofd? Den len Augustus trad in een Overijselsch dorpje een onderwijzer in dienst. Toen den eersten morgen het speeluur zijner leerlingen was aan gevangen, verliet hij in stilte zijne school en standplaats en is niet teruggekomen Elk vogeltje zingt naar het gebekt is Iemand die op het Spui in Den Haag een spaarbankboekje ten bedrage van f600 vond, en het onmiddellijk aan den eigenaar, een spek slager terugbezorgde, ontving tot belooning voor zijn eerlijkheid een stukje bloedworst Het nieuwe Postkantoor. Aan het ministerie van waterstaat werd heden aanbesteed de bouw van een post- en telegraaf- gebouw met hetgeen daarbij behoort, te Am sterdam. Begrooting f 868,840. Er waren 23 biljetten ingeleverd. Hoogste inschrijver was J. H. Stellwagen te Rotterdam voor f903,000. Laagste inschrijvers waren D. Oerlijn en Zoon en A. J. de Haan te Amsterdam voor f 794,860. Een klacht over de politie. Men schrijft Een onderwijzer van buiten, die Maandag avond 5 Aug. te Amsterdam tegenwoordig was bij het opstootje op de St. Anthonie-Breestraat en den Zwanenburgwal, heeft zich tot den bur gemeester van Amsterdam gewend, om hem op de hoogte te stellen van het optreden der politie bij die gelegenheid. In een uitvoerig schrijven wijst hij er op hoe hij er getuige van was, dat een man, die weer loos op den grond lag en zich volstrekt niet verzette, met de blanke sabel een aantal slagen werd toegediend door een inspecteur van politie, terwijl zulks later nog eens herhaald werd. Kosten der Lombok-expeditie. Naar wij vernemen, zegt de Loc., heeft het Departement van Oorlog op zijn begrooting van 1894 een deficit van ruim drie en een half millioen gulden, zijnde het bedrag van do Lom bok-expeditie. Die som zal waarschijnlijk voor een klein deel gedekt kunnen worden met de overschotten van eenige andere Departementen van Algemeen Bestuur, maar voor het overige gevonden moeten worden door een buitengewone crediet-aanvraag. Nog meer koele zomers in het verschiet „Is er eenig verband tusschen de zonnevlek ken en het weer werd den bekenden Fran- schen meteoroloog Flammarion gevraagd en het antwoord was dat de zon het laatste jaar erg „actief" geweest was. Er waren zonnevlekken te zien van een 100,000 kilometers middellijn !j Gewoonlijk duurt zulk een periode van toe nemende en weer afnemende bijzondere zonne hitte 11 jaar, de tegenwoordige periode zou in 1899 afgeloopen zijn, hetgeen dan zou willen 3.) Julie keek haar ongemerkt aan, was door die dankbaarheid getroffen en voelde zekere behoefte, haar behalve die belofte nog meer onmiddeljjk iets liefs aan te doen. sKom eens hier," zei zij, »ik heb gisteren een kapsel gezien, dat juist geschikt zou wezen voor jou lange haar. Want daarvan kun je veel meer maken dan je doetEn opgestaan maakte zij ijlings dat lange haar los, greep rechts en links een schuier, een kam en van haar eigen hoofd een paar haar spelden en had binnen vijf minuten den vrij soberen haartooi der blondinne vervormd in iets veel rij kers en sierlijkers in iets wat haar allerliefst stond. Met voldoening geleide de kunstenares de draagster van het kunststuk naar den spiegel en vroeg vroolijk »Wat zeg je daarvan? Is 't niet zonde, datje dat mooie haar zoo stijfjes wegtrekt of je een be gijntje waart?" Ja 't Is zóó veel beter. Ik had er al lang over gedacht het te veranderen"luidde het eenigs- zins aarzelend antwoord. »Maar wou je 't nog een beetje anders Zeg maar ronduit wat je meent. En beetje hooger »Neen, als ik 't ronduit zeggen zalik wou heel graag mijn haar dragen zooals u dat vindt ik 't mooist van alles, maar ik wist niet of u er soms iets tegen hebben zoudt" »Wel kind, wat zou ik daartegen hebben, als het jou goed staat?" hernam Julie, met hare vriende lijkste stem, eensdeels door het compliment gevleid en anderdeels recht blij dat zij, op zulk eene ge makkelijke wijze, zulk een goedkoop vertoon van liberaliteit kon houden, En, met vlugge hand haar kunstwerk van zooeven vernietigend, schiep zij van hetzelfde schoone materiaal eenen anderen wrong en een andere golving en drukte, ter voltooiing van haar vriendschapsdienst, een kus op het blanke voorhoofd. Gerarda wipte weder voor den spiegel, uitte iets wat haast een juichtoon heeten mocht, gaf den kus recht hartelijk terug en zei, uit het diepst van haar ziel «Dank u." Een gevolg van de bewondering, die zij Julie toe droeg, was natuurlijk de begeerte om deze zooveel mogelijk in alles na te volgen. Indien haar tact haar niet gezegd had, dat zij, als assistente, daaraan niet in allen deele mocht toe geven, dan zou zij reeds binnen weinig maanden een soort van evenbeeld van hare patrones geworden zijn. Zooveel zij durfde, nam zij dezer manieren, gang en uitdrukkingen over en meer dan zij begreep, behoorde deze neiging tot de eigenaardigheden, waarin haar model een welbeha gen placht te scheppen. In volle vreugde over hare hoofd versiering, keek zij telkens weder in den spie gel, ook nadat het werk hervat was. »Ja, 't staat je heel goed," moedigde Julie aan. »Doe het zoo alle dagen. Je zult er gauw genoeg aan wennenEn zij knikte met haar zonnigst knikje haar beschermelinge toe. Weldra vond deze, dat het heden juist de tijd was om iets te bespreken, wat haar sinds drie da gen op het hart lag. Het kleintje sliep, de twee grootere kinderen speelden, het naaiwerk vlotte zelden zat men zoo rustig bij elkander. De eenige vraag was maar, van welke zijde zij het onderwerp zou aanpakken. «Was die Jonkheer Van Aa er ook gisteren avond begon zij uit een open rede. »Ja," antwoordde Julie, min of meer verbaasd. «Waarom vraag je dat zoo »Jan schreef over hem. Hij heeft met hem ge studeerd. Maar hij mag hem niet lijden. Hij dringt er op aan. dat ik hem, als hij hier aan huis komt, zal ontwijken en stellig nooit een hand geven. Mevrouw Julie was eenklaps van kappende vriendin geheel »Mevrouw« geworden antwoordde niets. «Zou het waar zijn,« ging Gerarda voort, «dat hij zulk een slecht leven leidt dat hij al zooveel meisjes ongelukkig gemaakt heeft Mevrouw had in het minst geen plan. in eenig opzicht te voldoen aan het verlangen van de spreek ster, die van haar heel graag iets naders had ver nomen omtrent dit merkwaardig onderwerp. Noch- thans wilde zij 'volstrekt niet onheusch zijn, maar zei«Dat weet ik niet. Dat zijn geen zaken die mij aangaan,* en, voegde er op moederlijken toon aan toe«Jij doet in elk geval je best je hoofdje daar maar niet over te breken." Doch ditmaal liet onze Gerarda zich niet zoo licht als anders imponeeren. Het had haar te veel in spanning gekost, die gewaagde punt op het tapijt te brengen, dan dat zij het er nu, onverrichterzake, bij zou laten blijven. Daarbij kwam een beetje wer kelijk gemeende verontwaardiging; en ten slotte, wat niet het minst afdeed, gold het hier een oor deel van haren Jan, dien zij innig liefhad, Dit een en ander werkte samen om haar ongewoon moedig te maken, en van de vrouw, die zij zoo hoogachtte, in meening te durven verschillen. Mij gaat het, strikt genomen, weinig aan, omdat ik hem niet anders dan bij toeval, in die gang of zoo, ontmoet. Maar u die met hem converceert®. Mevrouw haalde de schouders op. »Is u dat zoo onverschillig Dat is Jan altijd een ergernisdat zulke mannen bij fatsoenlijke fami lies in- en uitgaandat de meeste menschen het maar als een bijzaak schijnen te beschouwen, hoe veel honden, vrouwen en kanaries hunne vrienden er op na houden.® Julie kon niet nalaten te lachen om de laatste woorden, blijkbaar onveranderd uit Jan's mond af komstig, en in dien van het jonge meisje zeker eenigszins vermakelijk. Maar voor Gerarda was de zaak te ernstig, dan dat zij dezen lach kon dulden, en zij vervolgde bijna plechtig: «Ieder moet dat dan maar voor zich zelf weten ik zal nooit met zulke mannen omgaan.®

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1895 | | pagina 1