NIE UWE Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken. aotiDBumsiT, N°. 25. Zondag 21 Juni 1896. 5e Jaargang. Wie zich vóór den 1 Juli op deze cou rant wenscht te abon- neeren ontvangt de tot dien datum verschijnen de nummers gratis N ieuwstij dingen. Feuilleton. IU li IJ IJ kill COKRAMT. Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag. ABONNEMENTSPRIJS voor Noordscharwoude, Oudkarspel, Zuidscharwoude en Br. op Langedijk per drie maanden 50 ct., franco p. post 0O ct. UITGEtER: J. II. KEIZER. BUREEL: loordscliarwoucle. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Yan 1—5 regels 30 ct-, elke regel meer fï ct. Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend. Brieven rechtstreeks aan den Uitgever. DE UITGEVER. VAARTVERBINDINGr Kolhorn-Schagen-Stolpen-Langedijk. Voldoende aan de opdracht, hun door het be stuur der West-Friesche Kanaalvereeniging te Schagen gedaan, om eene globale begrooting van kosten op te maken voor eene verbinding te wa ter van Schagen met de Zuiderzee, van Schagen met het N.-H. Kanaal en, als aanhangsel daar van, eene verbetering van de bestaande vaart van Schagen naar Langedijkhebben de heeren G. Holwerda, opzichter v;d polder Waard en Groet, te Kol horn en J. Roggeveen Wz., bouw kundige, te Schagen, het bestuur van genoemde vereeniging deze begrooting nu aangeboden, waar aan wij de volgende cijfers ontleenen. a. Het maken van een vaarwater van at Schagen tot de Zuiderzee bij Kolhorn maakt het bouwen van een schutsluis in den West- Frieschen dijk te Kolhorn met een beweegbare rijbrug noodzakelijk, welke kosten zijn begroot op f 100.000, terwijl de kosten van het geheele vaarwater met al zijne bijkomende werkzaam heden wordt begroot op f 251970.Wjv De verbinding van genoemd vaarwater met dat van Schagen naar de Stolpen aan het N.-H. Kanaal, maakt een doorsnijding van de spoor lijn noodzakelijk. Voor deze doorsnijding is, met tijdelijke aan legging van die lijn en de brug, het maken van eene beweegbare brug in de bestaande lijn, het aanvoeren van grond, benevens het wegruimen van de tijdelijk gemaakte werken, eene som van f 70.000 noodig. De kosten van het maken van het kanaal van af Schagen naar het N.-H. Kanaal bij de Stol pen, zijn begroot op f296736.70, terwijl o.a. het bouwen van de schutsluis in den Westfrie- schen dijk met beweegbare brug zou moeten kosten f 90.0002 vaste bruggen over de Groote Sloot, en een beweegbare brug over het kanaal al daar f17.000; een beweegbare brug over hot kanaal aan het N.-H. Kanaal met schotbalken, remmingwerken, enz. f 10.000; een beweegbare brug over het kanaal aan den Ruigenweg 1 5000. Tot verbetering van het bestaande vaarwater vanaf Schagen naar Langedijk, moet dat water overal 0,50 Meter worden verdiept, alzoo worden uitgebaggerd. Ook is in deze begrooting gebracht het ma ken van een jaagpad met de daar\ oor vereischte bruggen en landposten. Het Schagersluisje zal geheel moeten worden uitgeruimd en vervangen door een sluis van meerder schutvermogen en diepte. Het verbouwen van de sluis is geraamd op f 30.000. Het jaagpad maakt noodig een brug over de Ringsloot en een brug over de vaart, en zal een pont moeten worden gesteld, om het jaagpad te doen aansluiten met het bestaande in den Heer-Hugowaard. Voor het verbeteren van bovengenoemd vaar water ter bekoming van de gestelde eischen zal noodig zijn eene som van f78885.95. Men schrijft ons van ST. PANCRAS: Is zoowel in vele plattelands-gemeenten als in de groote steden het aantal inwoners de laatste jaren toegenomen, in sterke mate is dit het ge val met het dorpje St. Pancras. In 4 jaren tijd toch, van 1 Jan. 18921 Jan. 1896, is het aantal zielen met 24 percent ver meerderd. In dien tijd zijn ruim een dertigtal nieuwe woningen gebouwd, terwijl 't aantal schoolgaande kinderen, dat 4 jaar geleden wel iswaar zeer laag was, in dien tijd is gestegen van 80 tot 140. Voorwaar een aanwas van be lang in een tijd, waarin zooveel plattelands-be woners naar de groote steden verhuizen! De gymnastiekvereenigingen van Barsin- gerhorn, Nieuwe Niedorp, Schagen, Wieringer- waard en Winkel, hebben besloten te zamen op Zondag 23 Augustus a.s. een uitvoering te ge ven op een daartoe geschikt terrein te BAR- j SINGERHORN. Behalve, dat elke vereeniging j zal turnen aan verschillende gymnastiekwerk- i tuigen zullen de pl.m. 40 gymnasten gezamen- I lijk en viertal staafoefeningen geven onder lei- ding van den heer S. Spaan, directeur der ver eeniging „de Westfries" te Barsingerhorn. Een commissie uit de vijf vereenigingen zal alles in 't werk stellen om dit turnfeest zooveel mogelijk aan zijn doel te doen beantwoorden' nl. om de gymnastiek meer algemeen bekend te doen worden en velen aan te sporen, zich bij de bestaande turnclubs aan te sluiten. Om boven dien het publiek een aangenamen dag te bezor gen, zal gezorgd worden, dat een goed muziek gezelschap zich laat hooren en dat het feest be sloten wordt met een bal champêtre. Alleen door de te maken onkosten is men verplicht een entree te heffen, doch deze is zoo gering mogelijk gesteld, nl. voor uitvoering en bal telkens 25 ct. per persoon of voor heer en dame samen 75 ct., indien men doorloopende kaarten verlangd. Bovendien is bepaald, dat de kunstlievende leden van elke vereeniging bij de uitvoering vrijen toegang hebben met een dame, op vertoon van diploma. In een 25tal rijtuigen werd Woensdag j.l. een rijtoer gemaakt met een 140-tal leerlingen der openbare scholen der gemeente NIEUWE NIE DORP. Des morgens even over zevenen werd van N. Niedorp vertrokken en ging het over Dirkshorn en St. Maarten naar Petten, waar een druk ge bruik gemaakt werd van de gelegenheid om in zee te loopen. Door de welwillendheid van den Edelachtb. Heer Burgemeester was het het ge heele reisgezelschap mogelijk do reddingsbooten andere reddingstoestellen te bezichtigen. Van hier werd de tocht voortgezet naar Schoorl, waar als verrassing de jeugd gebruik kon maken van den draaimolen, die door het bestuur werd af gehuurd. Daarna nog een duinbeklimming, wat de vreugd mede ten top deed stijgen. De terug reis werd van hier genomen over Schoorldam, Warmenhuizen, Oudkarspel en Oude Niedorp 1;) Zij had veel van bloemen gehouden reeds toen haar vader nog bij hen was, en zij allen nog te zamen in het prachtige huis in het westelijk gedeelte van de stad woonden. Het kind vond altijd dat die tijd veel. veel prettiger was als den tegenwoordige hoewel haar moeder haar verboden had, aan vervlogene tijden te denken. Verboden Alsof dit zoo heel gemakkelijk ging! Niet er aan den denken, niet aan den tuin den ken, in welke de prachtige bloemen 's morgens vroeg zulk een heerlijken geur verspreidden en 's middags de vogels hunne liefelijke melodiën deden hooren! Niet daaraan denken? Onmogelijk was dit voor haar! Wat hield Greta veel van dien tuin! Wat had hij haar altijd een genoegen verschaft en vrolijk doen zijn! Vroljjk! ondanks den ontstemden toon, welke dikwijls in huis heerschte Ja wel onbestemden toonHij drukte loodzwaar op mijn goeden anders vrolij ken vader en op mijn stille, zwygzame, goedige moeder. In huis, aan tafel, had ook Greta niet vrolijk kunnen zijn wanneer haar vader knorde en haar moeder huilde, en daarom liep zjj ook spoedig heen en vergat in den tuin tusschen de bloemen en in de bosch- jes haar verdriet. O, wat mocht zij daar gaarne zijn Wat ademde zij daar frisch en ruim Kleine Greta zuchtte, wanneer haar nu die dagen en uren in de gedachten kwamen Het was nu zoo geheel andersHet kind leefde met haar ziekelijke moeder alleen, in een armoedige donkere woning zonder zon en bijna zonder licht en lucht. Geen vogelgezang! Geen bloemengeur en geen tuin De frissche lucht genoot Greta hoogstens wanneer zij, na de vervelende schooluren, het gereed zijnde naaiwerk van haar moe der afleveren ging. Dikwijls breidde zij dan haar weg uit van het midden der stad naar buiten in het schoone villakwartier, waar tuinen wa ren, daar hoorde zjj dikwijls de vogels zin gen en ademde zij den frisschen geur der bloemen, beiden brachten haar dan weder de gelukkige dagen van voorheen te bin nen. Bijna onwillekeurig werd zij iederen dag in de nabijheid van den geliefden tuin getrokken, waar de vlier in vollen bloei stond en de prachtige welbekende gouden regen in dichte trossen over het hek hing. De gouden regenWat hield zij veel van hem. Hij had wel is waar geen geur als de liefelijke blauwroode vlier, maar hij had waardigheid. Greta scheen de rijke, vol en kwistig nederhangende goudenregen als iets rijks, voornaams schitterends toe. Waar hij stond, was geen armoede, en waar hij omlaag hing, kwam het haar voor, moest veel, veel geld zijn en geen nood in het geheel geen nood meer. Greta's oogen vulden zich bij deze ge dachte steeds met tranen. Zij leed onder den druk der ontberingen, welke zij met hare zieke moeder verdragen moest. Arme moeder, die betere dagen gewend geweest was Arme kleine, die de geliefde moeder sukkelen en verwelken zagVerwelken Verkwijnen in een bedompte kamer, ge bogen over den eeuwigdurenden naaiar- beid, terwijl er prachtige frissche tuinen waren met duizenden schoone gewassen en bloemenbedden die iemand vroljjk stemden Greta beproefde haar moeder te bewe gen met haar naar buiten te gaan, naar de schoone tuinen en zich eens te ver kwikken aan den heerlijken geur van de vlier en den prachtigen, weelderigen gou denregen te bechouwen. Maar haar moeder schudde bij dit alles droevig het hoofd en verklaarde op mat ten toon, dat zij zich het best thuis ge voelde bij haar arbeid. «Maar u werkt altijd," klaagde Greta verdrietig. »Ja kind," antwoordde dan haar moeder, «de arbeid doet vergeten, en brengt geld in." «Maar, waartoe altijd dat geld?" vroeg het onrustige kind. «Wij moeten leven, lieveling Leven! Ja, dat was het! Zij moesten leven. Alle menschen die op de wereld waren, moesten toch leven, philosofeerde Greta waanwijs in zichzelf. Velen sterven, ja. maar dat was, omdat de lieve God dikwijls vurig naar zekere menschen ver langde, die op aarde waren, en hen daar om tot zich in den hemel riep. Ja, zij moes ten leven. Maar waarom werd hen ditzöo zwaar gemaakt? Het »leven" kostte haar moeder de vroeger roode wangen en het lachen, dat zij vroeger zoo gaarne en dik wijls deed. Het was Greta niet ontgaan, dat haar moeder steeds magerder en zwakker werd en haar liefhebbend hart werd moedeloos en bezorgd. Wanneer zij maar iets kon doen! Wan neer zij slechts een middel kon vinden om haar het leven te helpen verlichten. Maar ach! Zij was klein en onbeduidend en een kind, een kind dat niets vermoed, als haar zwakke, bleeke moeder innig liefheb ben, en dat, wanneer het 's nachts wakker werd en het arme moedertje hoorde hoes ten, haar spoedig te hulp schoot en de lij dende in het bed overeind hielp. Dat was alles. Neen, niet alles. Er was nog iets. Greta kon iets doen. Zij kon zich gewennen, over dat te zwijgen, hetwelk haar leven zoozeer veraangenaamde. De gedachte aan het verledene en de karige vergoeding, welke zij onlangs gevonden had. Bloemengeur en vogelengezang. Greta had beiden teruggevonden in den prachtigen tuin buiten de stad, welke zij dikwijls bezocht, wanneer zij het naaiwerk bij de klanten bezorgde. Daar was het weder als vroegerZoo licht, zoo zonnig, zoo zoel. En het kinder oog hing aan den bloemenschat, aan de prachtige vlier, aan den heer lijken goudenregen! Greta sloop heimelijk in den wonder- schoonen, vreemden tuin, die haar zoo be kend voorkwam, als kende zij hem reeds lang, en wanneer haar moeder haar over het lange uitblijven beknorde, vlijde zij zich snikkend aan haar borst en zag haar met zulke vriendeljjke, smeekende oogen aan, dat de zachte vrouw spoedig het knorren staakte. Arme, kleine Greta! Haar geluk nam spoedig een einde. In het voorjaar werd vrouw Weber ziekelijker als ooit. Op ze keren dag kon de lieve moeder het bed niet verlaten en geen naaiwerk meer ge reed maken om weg te brengen. De dokter kwam iederen dag en schreef geneesmiddelen voor, die Greta haar moe der nauwgezet toediende. Dagen verliepen. De laatste spaarpenningen der arme vrouw verslonden langzamerhand, zoodat de zieke versterkende middelen ontbraken. Wat hielp het, dat Greta van het weinige wat zij te eten hadden, haar moeder het groot ste gedeelte gaf. Er was geen geld meer om de arme vrouw het noodige te verschaffen en vrouw Weber verminderden zichtbaar. Welk een onderscheid tusschen voorheen en thans. De aan weelde gewende lag nu eenzaam op een armoedig schamel bed in het kleine sober gemeubeleerde kamertje in welke de zon ternauwernood binnen kon dringen, en de lucht dicht en bedompt was. Greta dacht aan vroeger, aan de heerlijke, frissche lucht van den mooien tuin, de veranda, den heerlijken geur der bloemenMaar zij zou er niet over sprekendit kon de zieke zoo slecht verdragen. Zoo zat zij dan dagen lang aan het bed van haar zieke moeder en beproefde zij de zieke door ge huichelde vrolijkheid in een aangenamer stemming te brengen. «Wanneer ik groot ben, dan neem ik geheel uw bed op de armen en draag ik u ver weg, buiten de stad in het woud, lieve moeder, daar is het koel en schoon «Maar kind dat kan men niet sterk wordt ge niet!" «Och moedertje," pochte de kleine met grappig gezicht, «ik krijg zeer breede schou ders en groote, zeer groote sterke han den Groote, sterke handen! Vrouw Weber lachte, toen zij op de kleine handjes van haar kind neder zag, en het kind ving dit zeldzame lachje met vreugde op en was tevreden gesteld. Nochthans bleef het stil zitten en zon op iets anders om de zieke vrouw op te vro lijken. Helaas, helaas! De toestand van de zieke verergerde van uur tot uur, en Greta boog zich 's avonds laat over de zwaar en moeilijk ademende. «Moeder doet udoet u het hoofd pijn «Neen kind, ach neen!" «Is het de borst, maatje?" «Neen kind, neen!" «Maar wat dan, moedertjewaarom is u zoo bleek en beweegt u u zoo on rustig?" «De ademhaling, Greta.... ik kan geen ademhalenluchtlucht!" Lucht! Met bevende handen snelde het kind naar het venster en trok en wrong er aan, om "het te openen. «Arme moeder! dacht het, «zij heeft ge brek aan lucht, welke daar buiten waait daar buiten de stad... in het vrije veld." Het was een benauwde nacht, welke ver liep zonder de zieke de verlangde slaap te verschaffen. Greta ontwaakte vroeg en wachtte met ongeduld de komst van den dokter, om welken men gezonden had. Toen hij kwam, stond de zon hoog aan ue hemel en wierp een schuinen, kleinen straal door het dakraampje. Hij viel schuin op het bruine kopje van Greta, die aan het voeteneinde van het bed gehurkt- zat en met ernstige kinderoogen naar de zieke moeder zag. Het was zeer slecht met de arme vrouw gesteld. Aan het kind ontging de ernstige bezorgdheid op het gelaat van den dok ter niet. Hij vroeg de arme vrouw veel omtrent haar leven en naar haar verleden, daarna zag hij een wijle zwijgend de kamer rond. Greta durfde zich ter nauwernood te bewegen, zoo angstig hing zij aan de lippen van den dokter en aan het bleeke gelaat van hare moeder. Wat overkwam haar nu plotseling?Was het een bezwijming? Met een angstkreet stond het kind naast haar. «Wat is het o, dokter wat scheelt mijn lief moedertje? Helpt haar toch." De man stelde haar gerust. «Dit gaat spoedig voorbij, kind het is een aanval van zwakte. Helpen? Ja, lieve kleine" hij zag medelijdende het armoe dige kamertje rond, «helpen kan hier slechts een gewonen gouden regen!" GoudenregenMet een »ha" zonk het kind op den grond naast het bed neder. Alzoo een goudenregen! De borst van het kind verhief zich. Hare oogen glommen. Een gewone goudenregenAlsof die er niet waren! Die waren juist zoo gemak kelijk te krijgen. Had zij het dan niet al tijd gezegd dat mama de lucht, en den tuin en de bloemen noodig hadArme zieke Ge zult geholpen worden. Zij Greta zou de hulp aanbrengen, nog heden dade lijk! Goudenregen een gewone goudenregen kon haar moeder genezen. Wat een geluk, dat zjj wist waar de prachtigste goudenregens te krijgen waren De kleine kon het in de kamer niet lan ger uithouden met geweld werd zij naar buiten gedreven en zoo snelde zij in den namiddag ademloos langs de straatweg, bijna vliegend, met loshangende haren en verhit gelaat. Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1896 | | pagina 1