„Nieuwe Langedijker Courant", van Zondag 18 October 1896.
N ieuwstij dingen.
't Is een zekere waarheid, dat ook aan eenige
stoffelijke behoeften voldaan moet worden, wil de
mensoh gelukkig zijn. Een mensch moet eten,
moet wonen, moet zich kleeden, heeft noodig wat
afwisseling, wat omgang. Maar er is een groot
verschil tusschen eten en eten, tusschen wonen
en wonen. We kunnen onze eischen wel zoo
hoog gaan stellen dat wij daarmede tegelijk tal
van andere behoeften in 't leven roepen. En
hiertegen dienen wij te waken. Wij moeten al
leen voldoen aan onze wezenlijke behoeften en
die behoeften zoo eenvoudig mogelijk doen blijven.
Ook van omstandigheden, die buiten zijn in
vloed liggen, hangt 'smenschen geluk vooreen
deel af. Maar toch voor 't grootste gedeelte hangt
het geluk van hem zelf af. J. S. Mill heeft ge
zegd Een gelukkig leven is een bestaan, dat ge
vormd wordt door weinig en voorbijgaande smar
ten, door vele en onderscheiden genoegens, waar
van de werkzaamheden de meerderheid vormen
tegenover de lijdelijke, en waarbij ten grondslag
ligt aan 't geheel, niet meer van het leven te
verwachten dan het geven kan.
Emerson zeideHet leven is niet verstandelijk
of kritisch, maar forsch. Zijn hoogste goed is weg
gelegd voor gematigde menschen, die kunnen ge
nieten wat zij vinden, zonder na te vragen. De
natuur haat onbescheidenheid en onze moeders
spreken in haar geest als zij zeggenKinderen
eet uw maal en zeg er niets van. Het uur te
vullen, dat is het geluk: het uur te vullen en
geen aanleiding tot berouw te geven of niet naar
toejuiching te zoeken."
Velen noemen zich gelukkig zonder het in
werkelijkheid te zijn. Valsch geluk kan echter
nimmer duurzaamheid hebben. De groote Swift
gaf als zijne meening: „Het is met valsch geluk
als met valsche munt. Een tijdlang wordt het
even goed aangenomen als het echte en voor
sommige gewone omstandigheden is het voldoende,
maar jals het op den toetssteen wordt gebracht,
blijkt de waardeloosheid en voelt men het gemis."
Het meest beklagenswaardig echter zijn zij,
die, ofschoon niet gelukkig, in oogenschjjnljjk
gelukkige omstandigheden verkeeren en daardoor
nijd en begeerte naar hun gewaand geluk op
wekken bij hun medemenschen,
De Gasparin zegt juist. „De mode om te zeg
gen „gelukkig als een koning" is verloren ge
gaan en te recht. De mode om te zeggen „geluk
kig als een rijke" zal eveneens verloren gaan.
Maar men zal ten allen tijde zeggen„gelukkig
als een man van plicht, gelukkig als een huis
vader, gelukkig als een weldadige, gelukkig als
een vrij man. (P. Zb.)
Het was Zaterdag j.l. een slechte dag voor
den ondernemer van den tramomnibusdienst Alk
maarOudkarspel.
Met een meer dan vollen tram gekomen op
het dijkje tusschen St. Pankras en Broek, viel
een der paarden neer en was onmiddelljjk dood.
Vooral ook met het oog op de paarden is het
te wenschen, dat spoedig een begin wordt ge
maakt met het leggen der rails.
Onderwijzers en ouders.
Te Haaksbergen hield Woensdag-morgen een
der onderwijzers een leerling school. De vader
van den jongen zocht, naar de Zw. Ct. meldt,
daarop den onderwijzer op diens kamer op en
schopte hem, onder bedreiging met moord. De
zaak is in handen der politie gesteld.
Vlekken van olieverf, lak, vernis en hars
verwijdert men uit de wasch en gekleurde katoe
nen en wollen stoffen met terpentijn, benzine en
vervolgens zeep. Uit zijde verwijdert men deze
door ze met benzine, aether, zeep, voorzichtig
af te wrijven.
Het geluk herhaalde zij bitter, zag lie
ver het noodlot, want het gevolg hiervan kan
slechts een lange scheiding zijn.
Volstrekt niet, liefste, gij moet zoo spoedig
mogelijk mijn vrouw worden en dan zal alleen
nog maar de dood ons kunnen scheiden.
Gij ziet in uw opgewondenheid alle be
zwaren over het hoofd, zeide zij met een treu-
rigen glimlach, waarvan hij echter doordeduis-
t' rnis niets bemerkte. Gij vergeet Roever wij iu
stand verschillen.
Ja, zeker vergeet .1-; dat, zeide hij vol
vuur, inaar alleen omdat het verschil in stand
voor mij niet bestaat. Ik erken slechts één wet:
wij beminnen elkaar, dus moeten wij elkaar toe-
behooren. OArline, gij weet niet welk een
hartstocht gij in mjj hebt opgewekt, als gjj denkt
dat ik mij door zulke hinderpalen zal laten weer
houden
Ik wil gelooven, dat het verschil in stand
voor u geen beletsel is, maar uw oom zal daar
heel anders over denken.
Hubert fronste de wenkbrauwen en zeide
In deze aangelegenheid heeft mijn oom
geen recht mij iets voor te schrijven.
Het is mogelijk, dat hij daar geen recht
toe heeft, maar hij zal toch zeker meenen, dat
recht te hebben.
Dan moet ik hem van het tegendeel over
tuigen.
En zijn toorn, tegen u opwekken
Ik zal mijn best doen dat te vermijden,
maar ik zal mij daardoor niet van mijn plan
laten afbrengen. Een man moet voor de vrouw
die hij lief heeft zelfs zijn vader en zijn moeder
verlaten en wanneer het noodzakelijk is, om
uwentwille den toorn van mijn oom te trotsceren
Daar houden ze niet van de gezelligheid
Te WAMEL is een fanfare-corps opgericht
met 24 werkende leden, onder den naam van
„Wilhelmina van Oranje."
Niettegenstaande den vrouwelijken naam der
vereeniging, is in het reglement bepaald, dat
„vrouwen" bij de te geven uitvoeringen niet
zullen worden toegelaten!
Niet één plaats vacant
Blijkens den jongsten maandelijkschen vaca-
turenstaat in het „Weekblad voor Notarisambt
en Registratie" is op het oogenblik geen enkele
not irisplaats in Nederland vacant.
In een korps van 800 ambtenaren mag dat
zeker een groote zeldzaamheid genoemd worden.
Naar men meent zelfs heeft het geval zich in
meer dan 25 jaar niet voorgedaan.
RATTENVANGERS.
In het Rokin bij het Damriool zijn 's nachts,
op den grooten afsluitboom, heel wat ratteu, die
dan door Amsterdamsche straatslijpers worden
verontrust. Naar dit spelletje stonden, zoo ver
haalt de Echoeen paar studenten te kijken.
Een hunner zei, dat de rattenjagers wel niet veel
zouden vangen.
„Wij vangen altijd wat", was het antwoord
en dit bleek waar te zijn ook.
Toen de heeren kort daarna in „Polen" zaten,
bemerkte een hunner, de heer van der H. uit
Utrecht, dat door een van de jagers zijn gouden
horloge met dito ketting was gevangen.
De politie werd niet in het geval gemengd.
De jagers hadden dus een goede jacht gehad.
Verliefd op zijn meesteres!
Een bewoner der Oudegracht te UTRECHT
vierde Zondag zijn geboortedag, waartoe ook zijn
schoonzoon en dochter, die in een plaatsje dicht
bij Amsterdam woonachtig zijn, waren overge
komen, in het volle vertrouwen, dat tijdens hun
afwezigheid, de zaak naar behooren door hun
bediende zou worden bestierd. Hierin bleken zij
zich echter te hebben vergist, want even voordat
men zich aan de koffietafel zou zetten, verscheen
hij onverwacht bij den jubilaris aan huis, ver
langde zijne meesteres te spreken en snelde, toen
deze weigerde hem te woord te staan, door de
gang naar de keuken, waar hij bewusteloos ineen
zakte. Een geneeskundige te hulp geroepen, con
stateerde dat de jonge man het een of ander
snelwerkend bedwelmend middel moest hebben
ingenomen, welk vermoeden werd bevestigd, toen
men in zijn jaszak een ledig raedicjjnfleschje
vond. Zekerheid verkreeg men echter eerst toen
hij, weder eenigszins bij kennis gekomen, te ken
nen gaf, dat hij eene hoeveelheid eau de Carmes
had ingenomen, met de bedoeling om zich te ver
giftigen, daar het leven toch geen waarde meer
voor hem had.
Hij schijnt namelijk verliefd te zijn geworden
op zijne meesteres en doordien deze genegenheid
niet wordt beantwoord, tot het besluit te zijn
gekomen er op zoo'n manier maar een einde aan
te maken.
Daar hij zeer opgewonden was, riep men de
hulp der politie in, die hem daarop in bescher
ming nam en er voor zorgde dat hij den volgenden
morgen merkbaar kalmer weder naar zijne woon
plaats kon terugkeeren.
Spreekwoorden invullen.
De Commissie van toezicht op het lager on
derwijs in Schoterland laat telken jare de leer
lingen van de hoogste klasse der 19 scholen in
de gemeente in een enkel vak een examentje
oudergaan, bestaande in eenig schriftelijk werk.
Dit jaar werden o. a. enkele gedeelten van spreek
woorden opgegeven, die aangevuld moesten wor
den. Hoezeer kinderen van het platteland, die
weinig lezen en hooren, daarbjj den bal kunnen
misslaan, en toch wel blijken van gezond verstand
geven, mogen de volgende voorbeelden leeren.
geloof dan maar niet, lieveling, dat ik er voor
zal terugdeinzen.
En denkt gjj, dat ik de aanleiding van
een vredebreuk tusschen u en uw oom zou wil
len zijn riep zij heftig uit. Neen, neen, dui
zendmaal neen.
Stil, stil, zeide Hubert, terwijl hij baar
met een kus den mond sloot, gjj moet in de
eerste plaats aan ons geluk denken en waar het
dat betreft, mogen wjj ons niet laten afschrik
ken door een belachelijk vooroordeel, dat in on
zen tjjd niet meer thuishoort, want ik verzeker
u dat geen aardsche macht mjj van u zal kun
nen scheiden.
Dit waren fiere, stoutmoedige woorden en Hu-
bert begreep op dat oogenblik zelf nog het ge
wicht er niet van.
Trouwens, ging hij voort, hoe boos mjjn
oom ook zijn zal en dat zal hij waarschijn
lijk wel kan hij toch niet meer doen dan
trachten mjj van mjjn voornemen af te brengen,
met andere woorden, hij kan mjj niet onterven
of iets van dien aard doen, want in onze familie
is het erfrecht door de wet bepaald en de titel
en de goederen moeten op mjj overgaan, ten
minste, voegde hij er lachend bjj, wanneer lord
Cliffe niet op het denkbeeld komt zelf te huwen,
uit welk huweljjk dan altjjd nog een zoon zou
moeten voortspruiten. Nu, zoo iets is niet aan
te nemen, maar al was het ook zoo, al kon hij
mjj ook onterven, dan zou dat mjj toch niet
weerhouden, want ik ben jong, gezond en sterk
en durf den strijd om het bestaan wel onder
nemen.
(Wordt vervolgd.)
Op een der plattelandsscholen werd het vol
gende ingevuld
Beter hard geblazen, dan zacht geblazen.
Schoenmaker, houd je bij je laars.
Men moet een gegeven paard niet opeten.
Men moet een gegeven paard niet teruggeven.
Men moet een gegeven paard niet aan den
staart trekken.
Een vos verliest wel zjjn haar maar niet zijn
staart.
Eén dwaas kan meer vragen dan tien wjjzen.
Op een andere school verkreeg men o. a. het
volgende:
Beter hard geblazen dan gebarsten.
Men moet een gegeven paard niet aannemen.
Men moet een gegeven paard niet afbeulen.
Eén dwaze kan soms meer vragen dan men
zelf weet. Schoolblad
ECHTGENOOTEN.
Een bewoner van Arnhem miste verleden
week zjjn vrouw, die er met een ander van door
was gegaan, én f 1800 had meegenomen. De
man en zjjn zwager gingen toen naar Rotter
dam en vonden daar de vrouw op een kamer.
Daar ontstond tusschen hen en den ontvoerder
der vrouw een gevecht, waaraan de politie oen
eind maakte. Het viertal werd naar het bureau
gebracht, en daar stemde de man er in toe, de
f1300 met zjjn vrouw te deelen. Toen hij het
geld had, vertrok hij met zjjn zwagervan zjjn
vrouw deed hjj gewillig afstand.
EEN DOKTERSREKENING.
Een arts te St. Annaland in Zeeland had voor
geneeskundige behandeling van een nu overle
den rijke weduwe te St. Maartensdjjk berekend
een som van f 1250, daarbjj o.a. de gemaakte
visites in rekening brengende ad f 45 per keer.
De erfgenamen van de weduwe achtten het be
drag veel te hoog en maakten dus bezwaar tegen
de betaling. Het bleek dat een andere arts voor
bezoeken, als hier door den geneesheer gebracht,
f3 a f4 in rekening bracht. De rechtbank te
Zierikzee bepaalde het bedrag, waarop de arts
recht had, op f375, daarbjj de visites ad f 15
erkennende, en veroordeelde hem in de kosten.
Deze, hiermede niet tevreden, voorzag zich tegen
de uitspraak in hooger beroep bij het gerechtshof
te Den Haag, alwaar de zaak in behandeling
kwam en het Openbaar Ministerie concludeerde
tot bevestiging van het vonnis der rechtbank met
veroordeeling van den arts in de kosten ook van
het hooger beroep.
Uitspraak 9 Nov.
Onlangs meldden wjj, dat in verband met
de dracht der nieuwe geweren, en het feit, dat
de schietbanen op ongeveer 3000 M. gelegen
zijn van de spoorwegljjn Baarn—Hilversum, op
last van den inspecteur der infanterie de veilig
heidsmaatregelen bjj het schieten verscherpt zij n.
De „Amst. Ct." wjjst er op, dat niet alleen
eon voortsnellende spoortrein bedreigd wordt,
maar alles wat zich binnen de 4000 meter on
geveer in de richting der banen bevindt. Dan
is derhalve niet alleen de spoorbaan onveilig,
doch ook de grintweg van Bussum naar Hilver
sum, de Bosschen van Oorver; terwijl men op
den Trompenberg en in Hilversum tot bjj het
station de kogels kan verwachten. Het blad
dringt op een onderzoek aan.
OVER ONZE KONINGIN.
Een Berljjnsch blad, de „Berl. Lok. Anseiger,"
beweert de volgende mededeeling uit Amster
dam ontvangen te hebben, waaruit blijken zou,
dat onze jonge Koningin Wilhelmina zelf haar
gemaal wil kiezen.
„Wat de geruchten over het huweljjk der
jonge koningin van Holland aangaat," schrijft
men aan het blad, uit Amsterdam, zoo heeft
H. M. zelf meer dan eens het vaste voornemen
geuit om zoolang mogelijk ongehuwd te blijven.
In elk geval zou zjj zichzelf de beslissing over
de keuze van een toekomstigen gemaal voorbe
houden. De gouvernante van verschillende jonge
dames, die steeds om en bjj de koningin zijn,
hoorde hoe de jonge vorstin onlangs de volgende
opmerking maakte: „Ik houd van mjjn onder
danen en hoop hun in allen gevalle te behagen,
maar als zjj meenen een stem te kunnen uit
brengen in de keuze van mjjn toekomstigen
echtgenoot, vergissen zjj zich zeer. Mochten zjj
krachtige maatregelen nemen, dan zal ik nog
krachtiger optreden. Ik zal mij nooit laten dwin
gen tot een huweljjk, dat me niet bevalt Ik zal
in 't geheel niet trouwen, wanneer ik geen stem
in de aangelegenheid zal hebben."
Die schrijver uit Amsterdam aan het Ber-
lijnsche blad schijnt het goed te weten, dat moet
men zeggen!
Het volgende, dat van de jonge koningin
wordt verhaald, vinden wjj veel geloofwaardiger
en meer in overeenstemming met den resoluten
aard van het Oranjekind.
Een dame uit de omgeving der koningin deelt
nl. mee, dat do jonge vorstin onlangs, toen zjj
een buitenlandsch hof bezocht, den Nederland-
schen gezant verzocht om zijn dochters te zen
den. „Ik zou zoo gaarne weer Hollandsche meis
jes zien en Hollandsch spreken." „Maar Uwe
Majesteit," antwoordde de gezant, „mjjn doch
ters spreken alleen Engelsch, daar zjj niet in
Holland zjjn geboren." „Dan zendt u uw
dochters maar niet, ik wil geen Hollandsche
meisjes zien, die geen Hollandsch kunnen spre
ken."
EEN GELUKKIG HUWELIJK.
Een meisje van 18 en een jongen van 21
jaren, sedert enkele weken gehuwd en gezegend
met een kind van eenige maanden, kregen, al
dus verhaalt de „N. II. Ct.," twist in de echte
lijke woning in de Poortstraat te Rotterdam. De
vrouw, die met „zoo'n ruziemaker" niet langer
wilde leven, verliet haar woning, doch toen zjj
daar Woensdagochtend nog niet wedergekeerd
was, nam haar jeugdige echtvriend een kort be
sluit. Fluks begaf hij zich naar een uitdrager
en bood hem zjjn gansche „hebben en houden,"
zooala het daar stond, te koop aan. Een niet al
te hoog bod, gereedeljjk gedaan, werd terstond
aangenomen en weldra verscheen nu de koop
man met een handwagen, waar de heele inboe
del opgeladen werd.
Terwjjl men hiermede met ongekenden spoed
bezig was, daar verscheen de verbolgen echtge-
noote ten tooneele, vergezeld van den schoon
papa en de schoonmama van haar vermetelen
echtvriend. Gesteund door de buurvrouwen zette
dit drietal de geheele Poortstraat overeind.
Aan het reeds op den wagen geladen goed
begon men te plukken en te rukken, een ieder
zocht er wat van te halen en de koopman en
de 21-jarige man kregen het vreeselijk benauwd.
De politie kwam er bij te pas, en geen kans
ziende om dit tumult op de straat te beslechten
werden alle belanghebbenden uitgenoodigd mede
te gaan naar het poli tie-bureau in de Witte de
Withstraat.
Aan het verzoek werd gevolg gegeven én de
stoet zette zich in beweging, de koopman met
den verhuisboedel aan het hoofd.
Nu behoorden bjj den verkochten inboedel
eenige meubelstukken, die het jonge echtpaar
in bruikleen had van de schoonouders der vrouw.
En de koopman was alles behalve geneigd deze
stukken goedsmoeds terug te geven, hetgeen nu
weder een hevig protest van die schoonouders
ontlokte tegen de handelingen van hun ontaar
den schoonzoon.
Edoch, de politie wist raad. Na veel gepraat
en geding kregen de schoonouders hun eigen
dommetje terug en deelden man en vrouw eer-
ljjk de opbrengst van het boeltje. De vrouw
kreeg het kind op den koop toe en zoo verlieten
zij elkander, minder dan ooit geneigd tot ver
zoening, en armer dan zjj ooit geweest waren.
Nieuwe manier van brood bakken 1
Te Enschedé is eene broodfabriek van den
heer H. Ter Weele Hzn. in werking getreden,
waar het brood volgens een nieuwe methode ge
bakken wordt en dit met recht den naam van
„kracht- en gezondheidsbrood" verdiend.
Volgens die methode wordt het koren eerst
zoo goed mogelijk mechanisch gezuiverd, daarna
zoolang met zuiver water gewasschen in daarvoor
ingerichte bakken tot het water helder afvleit,
en dan in zuiver watea van bepaalden warmte
graad gedurende zekeren tijd geweekt, terwijl de
aan de oppervlakte zich verzamelende onzuiver
heden worden verwjjderd.
Door deze behandeling wordt het koren ge
zuiverd van zand, onkruidzaden enz. waaronder
voor de gezondheid schadeljjke, zooals het moe
derkoren. Gedurende het weeken neemt het ko
ren zooveel water op, als het noodig heeft voor
het vormen van deeg. Volgens deze methode
verkrjjgt men dus brood van hoogere voedings
waarde en gezuiverd van voor de gezondheid
schadeljjke stoffen. „N w s."
LOMBOK.
Op Lombok gaat het almeer spannen.
De Bataviasche correspondent van de „N. R.
Ct. seinde 12 Oct.
De vijand heeft Laboean Hadji ingesloten.
Buitenland.
De Russische regeering laat te Samara,
aan den Wolga, een groote gevangenis bouwen,
welke de verzamelplaats der bannelingen zal wor
den. Naar deze gevangenis zal dan tevens het
centrale statistisch bureau verplaatst worden,
waarin bjj zonderheden van eiken banneling wor
den opgenomen. De gevangenis wordt een groot
gebouw van drie verdiepingen, terwijl er tevens
een inrichting voor het leveren van electrisch
licht aan verbonden wordt.
Hoe treurig het thans met de TURKSCHE
financ'ën gesteld is, kan wel hieruit blijken, dat
de Turksche gezanten te Londen, Parijs en
Rome aan do Porte hebben doen weten, dat zij
genoodzaaktjzullenlzijn hun post) te verlaten, wan
neer hun achterstallige bezoldiging niet voldaan
wordt.
BETER LAAT DAN NOOIT?
Iets dergelijks dachten waarschijnlijk de 75-
jarige bruidegom en de 69-jarige bruid uit de
omstreken van Bern, toen zij twee jaar geleden
zich naar het stadhuis lieten rijden, om daar de
reeds gekromde schouderen te bezwaren met den
uit rozen geweven band des huwelijks. Helaas!
Spoedig kwamen zij tot de pijnlijke ervaring,
dat hun band van rozen vele dorens en een
zwaren keten verborg, waaronder zij nog dieper
gebukt gingen. Eindelijk ging het niet langer.
De twee mopperende en knorrige oudjes leefden
als kat en hond en thans heeft het gerechtshof
te Bern, ten verzoeke van den echtgenoot, het
tweetal bevrijd van een juk, dat zij nooit hadden
moeten opnemen.
Zondagmiddag wandelde op den Leuven-
schen straatweg een heer. gekleed in een bur-
noes, een mute van bont op het hoofd, en ma
jestueus schreed hjj voort, zegt een bericht in de
