maand eten we ingemaakte boonen, want daar
kan stevig op gedronken worden. En veel eten
en drinken is tocb maar het ware. Ander ge
not kent de boer niet. (Tel.)
NIEUWJAARSWENSCHEN
In het Nederl. Dagblad schrijft een abonnè
het volgende:
Telkens wanneer de Nieuwjaarsdag nadert,
word ik met verontwaardiging vervuld door
de dwaze mode (want iets anders is het toch
niet) om Nieuwjaarskaarten te verzenden. Het
hart blijft hieronder koud, zoodat het ontvan
gen van tien of honderd Nieuwjaarskaarten,
voor mij althans, evenveel, d. i. niets wil zeg
gen. Het schrijven van brieven op dien datum
laat ik hier natuurlijk onbesproken Dit is iets
geheel anders. Daarin worden de gevoelens
vertolkt, die men voor de zijnen gevoelt, en
daaraan zou ik dan ook noode een einde ge
maakt zien.
Wij, Christenen, mogen ook hier de liefde
tot den naaste niet uit het oog verliezen. La
ten wij daarom denken aan de moeite, die de
postbeambten met die kaartjes hebben. En dat
alles om aan een dwaze modegril te voldoen.
Mij dunkt, dat het 't meest doeltreffend zou
zijn om in een blad dat algemeen verspreid
wordt, een korte advertentie te plaatsen, ten
einde op die wijze vrienden, familie en geest
verwanten met den aanvang van het Nieuwe-
jaar geluk te wenschen.
VERDIEND LOON!
De drie conducteurs van de Hollandsche Spoor,
die 14 dagen geleden in hun betrekking werden
geschorst wegens diefstal van paling uit een hun
toevertrouwde kist op de lijn Arnhem—Rotterdam,
zijn ontslagen.
HET LENGEN DER DAGEN!
De dagen worden thans allengs langer, maar
dat geschiedt niet op gelijke wijze in den och
tend en in den avond. Al van 15 December gaat
de zon weder allengs wat later onder, maar zij
blijft steeds later opgaan en het verlies is in den
ochtend grooter dan de winst in den avand. Dat
duurt tot 25 December. Eerst op 29 December
gaat de zonsopgang niet verder; zij blijft dan op
denzelfden tijd tot 5 Januari, maar van 27 De
cember af wint elke dag een minuut omdat de
ondergang iets later komt. Eerst met 6 Janauri
begint het lengen aan beide zijden, eerst lang
zaam en dan al sneller.
WOORDEN EN DADEN.
In het Friesche dorp K. werd in een herberg
's avonds eene publieke verkooping gehouden,
die ruim 10 uur afgeloopen was. Eenige bezoe
kers gingen nu naar eene andere herberg om
daar nog een glaasje te koopen. Men vertoefde
daarin zóó lang, dat Schiedam op de hersens
begon te werken en het gezelschap rumoerig en
luidruchtig werd.
Onder anderen kwam het gesprek over elkan
ders rijkdom. Er werd gewed om f 100, dat een
hunner geen f 4000 bezat. Deze persoon hiero
ver verontwaardigd, spoedde zich naar huis en
kwam met effecten en eenige bankbiljetten, sa
men f1000, terug. Aan de effecten werd dooi
de andere heeren weinig waarde toegekend, maai
de bezitter wilde wel om f 500 wedden, dat de
effecten met de bankbiljetten meer dan f 7000
waarde hadden.
Terwijl men hierover hevig aan 't twisten
was, kwam de politie binnen en zoo haastig mo
gelijk verlieten allen nu de herberg, overtuigd
als ze waren, dat ze een proces-ver baal hadden
opgeloopen wegens: „te laat in de herberg."
Onder de bezoekers was ook een raadslid die
bij 't vaststellen van 't sluitingsuur der herber
gen er sterk voor geijverd had om dit uur niet
te bepalen op elf maar op tien uur.
(U. D.)
WERKVERSCHAFFING.
In de gemeente Zijpe houdt men er sedert ja
ren eene eigenaardige werkverschaffing op na.
Men koopt tegen den winter een voor slooping
bestemd schip, dat dan aan Het ZandNoord-
Zijpe of aan deBurgervlotbrug-Zuid-Zijpe aan vele
handen brood geeft. Voor eenige dagen heeft
men nu weder voor dit doel een Italiaansch
barkschip aangekocht, dat te Burgerbrug gesloopt
zal worden.
SCHILDERSBOND.
De Noord-Hollandsche Schildersbond hield
Dinsdag zijne gewone jaarvergadering te Schagen.
Als bestuursleden voor 1898 treden op de
heerenII. de Vries, voorzitter, Zuid-Schar-
woudeA. Volger, secretaris, WinkelP. Berk
hout, penningmeester, Zuidscharwoudo J. Baars,
vice-voorzitter, Schagen en R. v. d. Velde, vice-
secretaris, Moerbeek.
De vereeniging besloot haren moreelen en
financiëelen steun te verleenen aan een cursus in
hout- en marmerwerk, die vanwege den heer Ging-
nagel, te Alkmaar, te Schagen van Nov. '98 tot
Febr. '99 gehouden zal worden. Ten einde voor
dezen cursus eenige propaganda te maken, zal in
Februari '98 in Schagen eene tentoonstelling in
hout- en marmerwerk worden gehouden.
OCYTHERMOPHOON.
De brandbluschrniddelen zijn tot een volkomen
heid gebracht, dat groote branden, waarbij geheele
straten, zelfs steden door het vuur verwoest wor
den tot de zeldzaamheden behooren, haast on
mogelijk zijn geworden. Nog minderen omvang
zouden de branden krijgen, indien de brandweer
niet zoo dikwijls te laat werd gewaarschuwd.
Deze overweging heeft vernuftige menschen
aan 't peinzen gebracht, hoe een toeste! te vin
den, dat bij ontstaan van een brand onmiddellijk
zijn waarschuwing laat hooren. Zulk een toestel
is ontworpen door den heer J. A. Bakker te
Haarlem. Het draagt den naam „Ocythermo-
phoon", samengesteld uit Ocyt (snel;, thermo
(warmte) en phoon (klinker); het is dus een snel
werkende brandschel.
Alplionsc Daudcl.
De Leidsche Hoogleeraar Dr. J. ten Brink,
schrijver der artikelen „Uit de republiek der
Letteren" voor het dagblad „De Tel," wijdt zijn
laatste artikel, voorkomende in het nr. van Za
terdag 25 Dec. jl., aan den grooten franschen
schrijver Alphonse Daudet, op den 17 Dcc. jl.
overleden.
Als hulde aan den diep betreurenden kunste
naar herinnert hij in dat artikel aan de aan
grijpende vertelling vLa dernière Glassewelk
gedeelte hier volgt:
Het was in 1871. De vrede tusschen Frankrijk
en Duitschland was gesloten, met opoffering van
Elzas en. Lotharingen. De bewoners dezer beide
gewesten hadden de keus om te blijven en het
Duitsch staatsburgerschap te aanvaarden, ofwel
om over de grenzen te trekken, zoo zij hunne
Fransche nationaliteit wildeu behouden.
In een klein dorp van den Elzas was een oude
schoolmeester, Hamel geheeten, die zijne school
en zijn dorp ging verlaten, omdat hjj Fransch-
man wilde blijven. Tot afscheid geeft hij nog
eene laatste les aan zijne leerlingen, door hunne
ouders uit belangstelling bijgewoond.
Het verhaal dezer laatste les wordt gelegd in
den mond van een leerling. Deze begint met te
vertellen, hoe plechtig het schoollokaal er uitzag
bij het afscheid van meester Hamel. Deze had
zijne beste groene jas, zijn fijn geplooid jabot en
zijn zwart zijden, geborduurd calotje voor den
dag gehaald, even als bij plechtige gelegenheden
van inspectie of prjjsuitdeeling. De geheele school
onder den indruk der dingen, die komen zullen.
Op de banken, die gewoonlijk leeg blijven, zit
ten vele dorpelingen, de ex-maire, de ex-brieven-
besteller, de ex-gendarme Hauser, met zijn drie
kanten hoed, voorts de ouders der leerlingen.
Meester Hamel zegt met ernst en weemoed,
dgt hij zijne laatste les in het Eransch zal geven,
leder zwijgt. Het is doodstil in de school. De
kinderen, de ouders, luisteren met kloppende
harten. Na de leesles, komt de schrjjfles. Voor
deze gelegenheid had meester Hamel nieuwe
schrijfvoorbeelden gemaakt met groote ronde let
ters: FranceAlsaceFranceAlsace. De voor
beelden werden vastgemaakt aan de bovenljjst
der schrijftafels, en fladdeiden als kleine witte
vlaggen door heel het schoollokaal. Ieder deed
zijn uitersten best zoo onberispelijk mogelijk te
schrijven. Men hoort niets dan het gekras der
pennen op het papier. Er vlogen van buiten door
de openstaande ramen meikevers. Niemand lette
er op, zelfs niet de allerkleinsten, die hunne
streepjes teekenden met eene inspanning, of die
ook nog Franschen waren. Op het dak der school
begonnen duiven zachtkens te kirren en ik dacht
zegt de leerling toen ik ze hoorde, of men ze
ook zou noodzaken in het Duitsch te kirren.
Van tijd tot tijd keek ik naar meester Hamel,
die alles om zich heen opmerkzaam waarnam.
Denkt eens, sedert 40 jaar was hij daar op die
zelfde plek, met het oog o.p zijn tuin en de kin
deren in de school. Maar de schoolbanken waren
versleten, de noteboomen in den tuin waren hoog
opgeschoten, en de hoppestruik, welken hij zelf
geplant had, slingerde zich nu langs de vensters
tot aan het dak. Hoe bitter pijnlijk moest het
voor hem zijn, dit alles te verlaten, en zijne zus
ter in het bovenvertrek te hooren loopen, bezig
de koffers te pakken, want ze zouden den vol
genden dag voor goed het dorp verlaten.
Doch meester Hamel hield vol. Na de schrijf-
les kwam de les in de geschiedenis daarna
moesten de kleinen te zaam spellenBa, Be, Bi,
Bo, Bu. Achter in de school had de oude Hau
ser zijn bril opgezet, en met het Abékoek in de
hand, spelde hij de letters met de kinderen. Hij
deed zijn uiterste best, zijne stem trilde van aan
doening het was zoo dwaas hem te hooren,
we hadden al te zaam trek om te lachen en te
huilen. O, ik zal deze laatste les nooit vergeten
...Plotseling sloeg de kerkklok twaalf uur
daarna het Angelus. Terzelfder tijd klonken de
trompetten der Pruisen, terug komende van het
excerceeren, langs de vensters der school. Mees
ter Hamel stond op, bleek, ontsteld.
„Vrienden", zei hjj, „vrienden ik ik
Maar hij kon niet spreken zijn stem begaf
hem. Toen keerde hij zich naar het bord, nam
een stuk krijt en schreef zoo groot als het hem
mogelijk was: „Leve Frankrijk!" En toen
bleef hij staan, met het hoofd tegen den muur,
zonder te spreken, terwijl hij zjjne hand bewoog,
alsof hij zeggen wilde: „Het is gedaan! Gaat
heen!"
Het is niet mogelijk in zoo beknopten vorm
een hartdoordringender meesterstuk te schrijven.
EIGENAARDIGE VONDST!
Nabjj Dieverbrug te Diever in den berm van
den Rijksweg is door den arboider A. Njjzing een
fleschje gevonden, inhoudede een certificaat 2>/2
pCt. Nationale Schuld, groot f1000, afgegeven
door de kassiersfirma Brondgeest Zonen c. s.
te Amsterdam in 't jaar 1814, en een bewijs
voor afgifte voor coupons na pr. Januari 1868,
benevens een paar briefjes, waarvan 't schrift on
leesbaar is. 't Certificaat is niet genommerd, doch
wel gezegeld en onderteekend, terwijl het bewijs
voor afgifte van coupons wel genommerd is. Om
trent de herkomst dezer flesch verdiept men zich in
gissingen, doch hoogwaarschjjnljjk is de inhoud er
van gestolen en verborgen op bovengenoemde
plaats.
KLOMPEN.
De vereeniging „Dorpsbelang" te Bergum
geeft dezen winter een aantal arbeiders gelegen
heid om zich te bekwamen in het maken van
klompen. De vereeniging zorgt voor hout en ge
reedschappen. Bij de noodige inspanniug kan
deze tak van industrie van aanmerkelijk belang
worden, aangezieD op het platteland nog steeds
veel klompen worden gedragen.
Buitenland.
HET ONSCHADELIJK MAKEN VAN
X-STRALEN.
Volgens de laatste berichten heeft Edison zeer
nadeelige gevolgen ondervonden van de werking
der X-stralen, als bijv. het uitvallen van het haar,
schadelijken invloed op de oogen enz. (althans
zoo wordt ons medegedeeld), zoodat wij met
vreugde kunnen vermelden eene toepassing dezer
stralen waarbij zij niet meer schadelijk werken op
het weefsel van de menscheljjke huid.
Woods gaat uit van deze theorie, dat electrische
golven in beweging gebracht en uit deCrookes-
j buis gedreven worden, welke ontbinding van het
weefsel te weeg brengen, en dit bracht hom op
het denkbeeld om eene dunne metalen substantie
aan te brengen, tusschen de buis en het voorwerp
geplaatst, en dat geen indruk zou achterlaten op
het scherm. Iljj meende dat zoowel elke metalen
substantie even goed zou voldoen als goudblad,
dat hij gebruikte omdat het zoo uiterst dun kon
gemaakt worden.
Zijne methode is het goudblad te plakken op
eene zekere stof, en het metaal te verbinden
.door draden met een gouddraad, om alleelectri-
citeit af te voeren, die het goud onderschept. Iljj
bevond dat het mogeljjk was eene electrische
vonk te krjjgen uit de hand, die blootgesteld was
aan X-stralen, als het goud er niet tusschen was
geplaatst, en dat dit onmogeljjk was bij plaatsing
van deze bescherming tusschen de X-stralen en
het voorwerp.
Woods heeft reeds meermalen hiervan gebruik
gemaakt, en er nimmer slechte resultaten van ge
zien, zooals dat kan voorkomen bjj onoordeelkundig
gebruik van X-stralen. Hjj is nu van plan lezingen
te houden, waarbij hjj eene serie van X-straaltee-
qeningen zal laten zien, die den dageljjkschen
vooruitgang aantoonen in het genezen van ver
brijzelde beenderen en die voor heelmeesters van
groot belang zullen zijn.
De bedelaar aan de kerk der Madeleine te
Parjjs, die onlangs rijk gestorven is, zooals velen
onzer lezers misschien wel weten, oefende zjjn
beroep staande uit. In Berlijn is thans een aal
moesvrager, die zjjn bedrijf per rijwiel winstge
vend tracht te maken. Zoodoende verplaatst hjj
zich sneller, natuurlijk in de welgestelde buur
ten der hoofdstad, en ontloopt hjj de politie, die
bedelaars niet altjjd zeer menschlievend behan
delt.
INDIË TE PARIJS.
De „clou" van de afdeeling Nederland op de
a.s. Parjjsche wereldtentoonstelling zal, volgens
den Haagschen correspondent der „Zw. Crt.,"
ook ditmaal door Indië geleverd worden. Behalve
een aanschouwelijke voorstelling van de rjjst-,
tabak-, koffie- en theecultuur, zal tegen de helling
van het Trocadero een wonderbouw verrijzen.
Een allee, aan weerszjjden het uitzicht gevend
op allerlei typische Indische gebouwen, voert
naar een Ilindoesche poort met bas-reliefs van
den Boeroeboedoer-tempel. Die poort binnen ge
gaan, staat men voor het schoonste monument uit
den IlindoetjjdTandji Sari, in gips en op de
ware grootte.
Het zal voor de Parjjsche plutocratie en aris
tocratie een bljjdo verrassing zjjn ook in 1900
daar Javaansche schoonen aan te treffen dienende
een rijsttafel in een Chineesch huis.
Men klaagt wel eens over het Amsterdain-
sche publiek en heft klaagliederen aan, alsof er
geen slechter mensch bestond dan die de eer
geniet Amsterdammer te zjjn.
In andere groote steden heeft men echter dik
wijls evenzeer te klagen over de houding van
sommige klassen der bevolking.
Bewjjze dit het volgende bericht uit Brussel:
Daar was brand uitgebroken in een tiinmerwin-
kel, die zich in den beginne ernstig liet aanzien.
De brandweer was spoedig ter plaatse en heeft
zorg gedragen, dat het onheil tot een beperkt
terrein bepaald bleef.
„De houding van het publiek was schande-
ljjk zegt de „Etoile". Eene geheele wjjk was
met vernieling bedreigd en de nieuwsgierigen,
in plaats van het verleenen van hulp gemakke-
ljjk te maken, werkten dit van het begin af tegen.
Een onderofficier van de grenadiers, Peeters
genaamd, die hielp om het moedwillige publiek
op afstand te houden, bekwam een messteek in
den rug en een in de rechterhand.
Peeters, zich gekwetst voelende, wilde den
vermoedeljjken dader grijpen, maar nu ontstond
er een hevig gedrang; het publiek begon den
onderofficier uit te jouwen en de schuldige kon
in het gewoel de vlucht nemen.
Peeters werd door den geneesheer der brand
weer verzorgd. Toen is een piket grenadiers op
gedaagd, dat het publiek bjj middel der geweer
kolven op eerbiedigen afstand heeft weten te
houden.
't Gaat in 't Uiterste Oosten feiteljjk tus
schen Duitschland, Japan, Brittannie, Rusland,
Frankrijk en de Vereenigde Staten. Duitsch
land heeft of zal eerlang hebben in Chineesche
wateren 2 slagschepen en 5 kruisersJapan 3
slagschepen, 16 kruisers, 1 torpedo en 40 torpe
do-jagersBrittannie 1 slagschip, 10 kruisers en
4 torpedo-jagers Rusland 7 kruisers, 4 torpedo's
en 6 torpeda-jagersFrankrijk 4 kruisers en
Amerika zit ook niet stilin den jongsten
ministerraad is op voorstel van den admiraal,
bevelhebber van het eskader in Chineesche wa
teren, besloten nog vijf kruisers uittezonden.
Rusland, Brittannie, Japan en Duitschland zjjn
dus nu reeds op alle eventualiteiten voorbereid
en nog steeds denkt men aan de uitzending van
versterkingen. Zoo verluidt uit Kiel, dat in 't
begin van Januari alweer een Lloyd-boot naar
Oost-Azië vertrekt met marine-artillerie en la-
zarethpersoneel, terwjjl een aantal marine-verlof
gangers zjjn aangeschreven onverwjjld naar hun
schepen terug te keeren.
Wat er uit dit alles worden moet in 't Uiter
ste Oosten?
China zou Duitschlands pretentiën wel willen
afwijzen, doch acht zichzelven niet in staat ge
wapend op te treden en de commentaren der
Engelsche bladen geven weinig of geen hoop op
hulp en bjjstand, terwjjl Rusland zijnerzijds ook
niets goed verwachten doet. En om de maat der
ellende vol te maken, is men nu in 't Hemel-
sche rijk tot de conclusie gekomen, dat de Chi
neesche Nieuwjaarsdag samenvalt met een zon
eclips!
Terwjjl Rusland in Korea meer en meer
terrein wint (de Rus Alexeief is inderdaad be
noemd tot opvolger van den Engelschman Brown
en hjj heeft grooten, bjjna onbeperkten invloed
gekregen op het financiewezen van Korea)
schjjnt 't Engelands toeleg te zijn Japan op te
zetten tegen China om zoo mogeljjk te zamen
zaken te doen.
Duitschland zit achter het fort van Kiao-
tschau; Rusland schuilt weg in Port Arthur;
en, naar gezegd wordt, heeft Engeland zich ge -
borgen in de haven van Port Hamilton. Dit bin-
nenloopen van Port Hamilton getuigt weer van
den practischen blik der Engelschen.
Tusschen 1826 en 1896, dus gedurende
70 jaar, zjjn id het koninkrjjk Pruisen driemaal
vjjflingen geboren eens 5 jongens, vervolgens
4 jongens en 1 meisje en een anderen keer 3
jongens en 2 meisjes tegelijk. Vierlingen kwa
men in hetzeltde tjjdperk 106 maal, drielingen
7733 en tweelingen 696,831 maal ter wereld.
In MIDDEN-RUSLAND schjjnt het de ver
keerde wereld te zjjn, althans in dat opzicht, dat
daar het Noorden het Oosten is en het Zuiden het
Westen. Bjj waarnemingen is namelijk onlangs
gebleken, dat de magneetnaald daar een afwijking
vertoont van niet minder dan 96 graden, zoodat
zjj naar het Oosten wijst, in plaats van naar het
Noorden. Men is nieuwsgierig naar de uitwer
king, welke die magnetische toestand zal hebben
op de spoorwegrails in die streek. Gewoonlijk du
ren, gelijk men weet, die rails het langst, welke
in de richting van het Noorden en het Zuiden zjjn
gelegd.
EEN EIGENAARDIGE IDÉE-FIXE.
In de Chronique Médicale verhaalt dr. Caban
nes de geschiedenis van een zeer merkwaardige
idée-fixe, waarvan de philosoof Nicolaas Male-
branche nu en dan het slachtoffer was. De wjjs-
geer verkeerde namelijk in de stellige overtuiging,
dat er een stuk schapebout aan het puntje van
zijn neus hing. Dergelijke hallucinaties doen zich
niet zelden voor onder vormen, die soms tot zeer
komische geneesmethoden aanleiding geven. Dit
was ook het geval met den beroemden philosoof
in quaestie.
Als men hem vroeg, hoe hjj het maakte, kreeg
men ten antwoord
Over 't algemeen goed, maar die verschrik
kelijk schapebout begint zoo zwaar te worden en
zoo te stinken, dat ik 't bjjna niet kan uithouden.
Trachtte men hem dan aan het verstand te
brengen, dat de schapebout slechts in zjjn zieke
lijke verbeelding bestond, dan werd hjj in ernst
boos.
Een vriend, die den wijsgeer van zjjn idée-fixe
wilde genezen, volgde daartoe de homoeopatische
methode Similia Similibus en besloot, de schape
bout door een schapebout te) verwijderen. Hjj stak
een stuk bout bij zich, zocht den wjjsgeer op en
informeerde deelnemend naar het garstige verleng
stuk aan den neus van den patient. Malebranche,
die in de wolken was, eindelijk iemand te heb
ben gevonden, die aan de eigenaardigheid van
zjjn neus geloofde, viel hem om den hals, doch
sprong onmiddelljj k verschrikt terug met de vraag
Ik heb u toch niet zeer gedaan Hiermede doelde
hij alweer op zjjn neusaanhangsel.
De andere maakte hiervan onmiddelljjk ge
bruik oin te antwoorden: „Jawel, uw schape
bout heeft mjjn oog pjjn gedaan. Maar ik begrijp
niet, waarom u dat ding niet probeert kwjjt te
raken. Eén snede met het scheermes, dat ik bjj
mij heb, is voldoende en 't is een heel onge-
vaarljjke operatie bovendien.
Malebranche gaf toestemming tot de operatie,
waarop de vriend hem een klein wondje aan den
neus toebracht en tegeljjkertjjd het stuk scha
pebout van onder zjjn jas te voorschjjn haalde,
dat hij den wjjsgeer, die buiten zich zeiven van
vreugde was, in triomf liet zien.
Slechts één twijfel bleef den philosoof over.
Zjjn schapebout was rauw, doch de geopereerde
bleek gebraden te zjjn! Maar uit dit parket
wist de vriend zich te redden door een uitvlucht.
Malebranche moet later nooit meer iets van
zjjn neusbout hebben bespeurd.
ZIJN KIND GEWROKEN.
Uit Stellenbosch (Transvaal) wordt volgend
inarukwekkend feit aan „Ons Land" gemeld:
De heer Hendrik Yan der Merwe zond zijn
twee zoontjes naar het veld om vee te zoeken
toen negen kaffers op hen afkwamen. Zij sta
ken de kniënen in den wind, en de oudste
wierp zijn geweer neer om zich van alle bal
last te ontdoen teneinde beter te kunnen loo
pen, toen een der kaffers het geweer opnam
en hem in zijn been schoot.
De jongere broeder kwam echter vrij, liep
zoo hard hij kon naar huis en gaf het zijn
vader te kennen; beiden bestegen hun paar
den, en weldra waren zij op de plaats waar
het gebeurde plaats vond. Toen zag de vader,
dat de kaffers zijn zoontje de keel half afge
sneden hadden, de maag opengesneden, de in
gewanden opengehaald en hem töen aan een
boom opgehangen.
Men kan zich het gevoel van den vader bij
dit schouwspel voorstellen; hij besloot dade
lijk het bloed van zjjn onschuldig kind te wre
ken.
Hij klom van zijn paard, en beval zijn zoon
op het andere te blijven zitten. Als hij zag,
dat hij, (de vader) viel, moest hij naar huis
jagen en 't aan zijn moeder| boodschappen, maar
zoo niet, dan moest hij daar blijven. Hij liep
toen éen paar honderd schreden ver, tot hij
bij de 9 kaffers aankwam. Zij liepen dadelijk
storm op hem, doch voor zij bij hem waren,
schoot hij er 3 dood. De overige zes grepen
hem aan, maar Hendrik Van der Merve, die
reeds in Calvinia beroemd was om zijn groote
lichaamskracht en als door hooger macht om
vangen, stond als een boom en sloeg met zijn
geweer alle zes ter neder. Met een aan stuk
ken gebroken geweer keerde hij terug en
maakte het geval bekend aan den Duitschen
gouverneur, die, na de zaak onderzocht te heb
ben, hem 80 pd. st. (f960) ten geschenke en
bovendien een goede betrekking gaf, door hem
tot officier van een der regimenten temaken.
OUDEJAARSAVOND,
De rijweg naar en door 't dorpje D. lag met
sneeuw bedekt. De enkele kar, die er 's middags
langs was gereden, had diepe sporen getrokken
en het heldere maanlicht bescheen hem genoeg
om ook den voetgangers een pad aan te wijzen
naar 't kerkje.
Dien weg volgde ook een man, die klaarblij
kelijk in 't dorpje onbekend of er sinds gerui-
men tijd niet geweest was. Telkens vertraagde
