Kiezers Stemt a.s. MN9ERMG 23 .II VI JI». Zijp II/., Het Bestuur van de Politieke Ver een. „Vrijheid" aan de ïiangedijk en te St. Pancras. Herstemming Prov. Staten. Opruiming MANTELS Advertentiën van 1-5 regels 30 cents, elke regel meer 5 cents. KIEZERS! maakt dan het onderste puntje zwart. MANTELS. MANTELS. van een groote partij Gebr. GOEDEMAN, IC. H. SCHNEIDERS, Mient, Alkmaar, f l Grootste Specialiteit in Garneering. f Enorme keuze in Corsetten1 Alle baleinen ter repareering verkrijgbaar, g Zeer graat© keuze Haniecheenen en laueen. WEDER ONTVANGENg Prachtige Gitstellen en fijne Galons. M J, H. VAN Bescliuilhontë en Crème. J. BOSSEET Hzn„ Verkoop en Reparatie onder garantie Noorderbank Alkmaar. JB. ZIJP Hz. Begrijpt ge, dat bescherming of, wat men eigenlijk wil, bevoordeeling van den een ten koste van den ander eene onbillijkheid is, komt dan allen op a.s. Donderdag 23 Juni ter stembus en stemt als éen man den Heer Wethouder te Wieriogerwaard, als ijverig bestuurslid en mede-opzichter van verschillende vereenigingen in 't belang van 't algemeen, een voorstan der van de bevordering der belangen van nationalen arbeid, landbouw, handel en nijverheid Het Bestuur van de Afd. Schagen van de Lib. Unie, P. BUIS Jzn., Voorzitter. II. VISSER. L. J. ROGGEVEEN, Vice-Voorzitter. P. van TWUIJVER. J. M. de JONG, Penningmeester. I Th. ROEP. H. W. van ROSSEM, Secretaris. voor spotprijzen a contant. UEd. Dienaren, HHEMT 9, ALKMAAR. ZS VOOIS BI KK.l l\I I»*flvY. g In alle wijdten, prijzen, soorten en modellen voorradig. g Rijke keuze in KantenLintenZijden Stoffen §- b en verdere Nouveautés. SVEEIt. FABRIKAAT TAN Ayent voor N.-Holland, C.v.d.OQRD Mient B 6, ALKMAAR. MAGAZIJN van Horlogiën, Pendules, Regelateurs, Wekkers en Barometers, Goud, Zilver, Diamanten, Koralen en Haarwerken. ZIE ÉTALAGE. nkoop hoogste waarde. CredietenDeposito'sEffec tenCouponsProlongatie, Hy potheken. Voor Inlichting-en vervoege men rAch tot «len Agent der bank den Heer G. NVagenaar J.Grz., BROEK OP LANGEDIJK. eerder gehoord. VreemdDat moest ze Rieke vertellen, zoodra die van de markt terugkwam. Ze nam het ontbijt weer mede naar de keuken. Het sloeg kwart voor tienen. De grond brandde Franciska onder de voeten, ze moest weg. De sombere gemoedsangst der laatste dagen was grooter en grooter ge worden als met reuzenvuist had ze de jonge vrouw aangegrepen en deze moest zich tegen wil en dank aan dien dwang onder werpen. Ze stond aan het voeteneinde van het ziekbed ze kon haar hart hooien bon zen, ze had de koude, bevende handen ge vouwen en wilde spreken doch haar tong weigerde den dienst. Eindelijk bracht ze met moeite en met heesche stem uit: «Wenscht ge nog het een of ander, Ernst?" Hij had stil, als een doodelijk vermoeide ter neder gelegd nu sloeg hij de oogen op en zag haar aan met een blik, die haar had ze hem gezien het hart zou ver scheurd hebben en sprak langzaam »Neen, ik dank u. Ga in vrede Franciska Zij wankelde. Het was, als moest zij voor bet bed op de knieën zinken, als moest ze haar hoofd aan Ernst's borst vlijen en hem alles bekennen, alles, wat als een schier ondragelijke last op haar ziel lag, wat zinh als een muur, die steeds hooger en hooger werd, verhief tusschen haar en haar echt genoot; maar met een laatst heldhaftig bijeenroepen harer physieke en geestelijke krachten, drong zij deze stormachtige be geerte op den achtergrond. Ze vatte niet eens zijn hand, die onbewegelijk op het dek lag, ze waagde het niet hem aan te zien nog in deze laatste minuut zou ze zich- zelve ontrouw zijn geworden en zou alles het groote offer, dat ze zich had opgelegd, te vergeefs geweest zijn Deze laatste minuut aan het ziekbed van haar man scheen haar een eeuwigheid, waarin haar jeugdige ziel een onuitspreke lijke marteling onderging. Zonder een woord, tot hem te spreken, zonder een blik op hem te slaan, vertrok ze als een held. IX. Franciska was vertrokken. Met gejaagde stem had ze het verblufte loopmeisje be volen, voor mijnheer te zorgen, had ze een rijtuig laten bestellen en was weggereden Steeds onder denzelfden druk dier doffe, vreeselijke angst, die zich bijnabedwelmend, van hart en hoofd meester maakt, als bij een misdadiger, die zich gereed maakt zijn laatsten gang te doen. Nauwelijks was de vigelant met Fran ciska weg, of dokter Böhmer reed voorbij, Hij zag het hem welbekende loopmeisje der familie Wodrich nog in de huisdeur staan en rechts en links rondkijken met zulk een zonderlinge uitdrukking op het ge laat, dat het hem dadelijk in 'toog viel. De koetsier moest halt maken en dokter Böh mer riep het meisje toe: »Wat is hier te doen, dat je zoo staat rond te kijken »Ach, mijnheer de dokter" stamelde Lize beteuterd, «ik weet niet, maar bij ons thuis is alles zoo vreemd vandaag. Mevrouw is uitgegaan, en mijnheer «Wat is er met mijnheer?" «Ja, dat weet ik niet. Hij wilde geen ont bijt gebruiken en ziet er zoo naar uit «Vervloekt gebabbelbromde de oude medicus, doch sprong intusschen uit zijn rijtuig, beval den koetsier een paar minu ten te wachten en ging met het meisjein huis. Op hetzelfde oogenblik kwam Rieke met haar zwaarbeladen mand van de markt terug. «Moet jij voor den drommel er nu ook juist uitloopen inplaats van op te pas sen riep de oude heer de niets kwaads vermoedende Rieke op knorrigen toon toe. »'t Is me een prachtige historieMevrouw is uitgegaan en dat met zulk een kramp- hoest in dien snerpenden oostewind de oude dokter kon niet verder, puffend, buiten adem bleef hij op den overloop staan, «Uitgereden,verbeterde Lize, die nu al bang was voor Riekes rechtmatigen toorn. «Om 't even je hadt haar niet moe ten laten gaan« pruttelde dokter Böhmer Rieke zette sprakeloos, hetgeen haar niet dikwijls overkwam haar mand in den gang neder en ging achter den dokter aan de slaapkamer binnen. Het was of de zieke sliep, zijn gezicht was zeer bleek met een blauwen weerschijn, Dr. Böhmer greep naar den pols. «Niet mo gelijk mompelde hij, legde de hand op de hartstreek en boog zich vervolgeus, als rees er plotseling een vermoeden in hem op, naar de lippen van den lijder. Een zwakke reuk van biltere amandelen bewees hem, dat hij zich niet vergist had. Verstoord keek hij om en zocht met de oogen het veelbe- teekenend fleschje juist daar stond het op de tafel midden in kamer. Een ver warde stroom van gedachten doemde in zijn hersenen op doch in het volgende oogenblik was hij weder de arts, de kalme, koel nadenkende geneesheer. «Rieke, spoe dig sterke koffie gezet Lize moet naar de apotheek» Hij scheurde een vel letje uit zijn receptenboek en krabbelde er een paar woorden op. «Hier zoo hard loopen als je kunt Dokter Böhmer ging na deze eerste schik kingen te hebben gemaakt op den rand van het ledikant zitten en begon het li chaam van den zieke te wrijven met breede langzame streken om het trage bloed naar het hart te drijven. Rieke begreep, dat hier iets bedenkelijks was voorgevallenze stelde haar verhoor en de daarbij behooiende strafpredikatie van Lize uit, zond haar naar de apotheek, zonder het verblufte meisje den tjjd te la ten een enkel woord te spreken zij zelve liep naar de keuken, zoo snel haar oude voeten haar dragen konden. Lize keerde na een kwartier terug en tot Rieke's onuitspre- kelijken toorn in gezelschap van freule von Hagen. «Die ontbreekt ons nogbromde ze en wierp Lize een woedenden blik toe. Deze haalde de schouders op. Op haar weg naar de apotheek had zjj de dame ontmoet en toen Aurelia haar aansprak, had ze van de goede gelegenheid geprofiteerd om aan haar beklemd hart eindelijk lucht te geven. Door geslepen uitvragen was Aurelia van het kleine, praatzuchtige ding alles gewaar geworden, wat ze weten wildedat mijn heer erg ziek en mevrouw met een vigi lante was uitgereden. Op het laatste oogen blik nog had mevrouw mijnheer medicijnen ingegeven, veel druppels en mijnheer had er «zoo vreemd" uitgezien en had me vrouw «Franciska" genoemd. Dat zoo iets ook juist gebeuren moest, als Rieke uit was en, dat zij, Lize, dan de schuld kreeg. Me vrouw had Rieke van morgen zelve naar de markt gezondenen nu was dokter Böh mer er en maakte een drukte dat iemand het bijna niet kon uithouden Freule von Hagen wilde dadelijk naar de ziekenkamer doch Rieke versperde haar heldhaftig den weg. Er mocht niemand worden binnengelaten, sprak ze op eigen gezag en als de freule den dokter wilde spreken, werd ze verzocht in de woonka mer te wachten. Zoo loodste ze Aurelia zonder veel com plimenten in de woonkamer, nam de me dicijnen en ging naar dokter Böhmer. Deze had den patient verscheiden lepels zwarte sterke koffie naar binnen gegoten, intus schen het wry ven krachtig doorgezet en keek thans met zekere voldoening naar de borst van den zieke, die door een zwakke ademhaling op- en neder werd bewogen. Wordt vervolgd.) Gedrukt bij J. H. KEIZER, Noordscharwoude.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1898 | | pagina 4