L I
BIJVOEGSEL
NIEUWE LANUEDIJKER COURANT
van ZONBA9 19 FEBBUABI1899.
rü
W. 9.
Zondag"26 Februari 1899.
-Taargang.
3dijk.
RTE I
9.
VAN DE
Feuilleton.
korten tijd
■deerd, mits
bet eenigste
al.
dankbetui-
Generaal-
h
■een voor
et."
ie, be-
►mas
'ERS
7s na de
ting uit-
en wordt
g- aan
sten,
doelein-
's wordt,
nds, be-
van Toe
rer.
sel.
loterij,
3EM.
u
Paal en Augusta.
Oorspronkelijke novelle.
23.)
Deze betoonde zich zeer vriendelijk en
drong er mede op aan, dat de ingenieur
z\jne diensten aan de zaak des opstands
zou wqden, belovende voor Paul te zullen
zorgen en hem de reis naar Washington
zoo gemakkelijk mogelijk te maken; hij was
zelfs zoo beleeft, de beide heeren den vol
genden dag ten zijnent te nooden, ten einde
het diné bij hem te gebruiken en verder
over de zaak vertrouwelijk te spreken. De
wending die het gesprek nam, beviel van
Hessen uitmuntend; het was juist dat doel,
hetwelk hij beoogde en hij stemde dus gre
tig toe. Paul was mede wel met den loop
der zaken ingenomen, maar meer zwaartil
lende dan zjjn vriend, beefde hij inwendig
voor een mogelijke ontdekking; toch gaf ook
hij zijn woord, om op het bepaalde uur
ten huize van den overste te zullen ver
schijnen.
Zoodra onze vrienden weder op hunne
kamer waren, knipte van Hessen van lou
ter genoegen met zijne vingers en wenschte
zich zelf en Paul geluk, zoo goedgeslaagd
te zijn. De wereld is voor de lui die dur
ven, juichte hij, en gij zult den tijd beleven,
oude jongen, dat Hendrik van Hessen met
Laura Crumpton als een gelukkig paartje
onder dak, als 'n paar kirrende duifjes al
het zoete genieten van den echtelijken staat.
Paul beantwoordde zijne ontboezeming met
een treurig lachje, hij dacht aan Mathilda
en aan zijn verloren paradijs en de wee
moedige trek op zijn gelaat stak sterk af
bij de van vreugde glimmende wangen van
zjjnen vriend.
Van Hessen, aan wien Paul in een ver
trouwelijk en gezellig uurtje zijn lief en zijn
leed al eens had verklaard, zag niet zoodra
de sombere stemming van zijnen vriend, of
hij kwam naar hem toe en hem met harte
lijkheid de hand schuddende zeide hij,
«neem mij niet kwalijk Lansveld, dat ik u
onwillens tot treurige overdenkingen ge
stemd heb en in mijn geluk uw ongeluk
vergat, de hemel weet het, hoe gaarne ik
u gelukkig zou zien, zelfs met opoffering
van mijne zijde; maar laat den moed niet
zinken, houd het hoofd boven water, je weet
nooit, hoe nog soms de kansen kunnen ver-
keeren en hier of daar in 'n hoek van de
wereld, waar je dat het minst gedachten
verwacht had, het geluk u de hand drukt.
Paul schudde het hoofd en zei, dat hij
geen geluk kende zonder Mathilda. «Ik ge
loof u gaarne," klonk het antwoord, «en ik
kan mij ook best begrijpen, dat men zoo
iels niet ligt vergeet, maar toch, kerel, je
weet niet hoe soms dingen kunnen gebeu
ren, die je nooit hadt kunnen voorzien, ja
die je zelfs onmogelijk badt geacht, en
daarom, houd den moed en de hoop levendig.
Op het bestemde uur begaven zich de
heeren naar het huis van den Overste
Crumpton en werden er door den gastheer
in diens rjjk gemeubeld salon ontvangen.
Laura stond naast haar vader, toen de be
zoekers het salon binnentraden en een vluch
tig rood bedekte haar gelaat, toen de inge
nieur door haar vader aan haar werd voor
gesteld als een nieuwe gast, dien hjj dien
middag met diens vriend bij zichtedinee-
ren had genood. Zij herstelde zich echter
spoedig weder, boog beloofd en heette Paul
en van Hessen als een paar haar geheel on
bekende menschen welkom. Behalve onze
beide vrienden waren nog verscheidene of
ficieren genood, die de een na den ander
binnen kwamen, zoodat het vertrek weldra
vol uniformen was en er een druk gesprek
over de politiek en den oorlog aanving.
Van Hesseu werd door den heer des hui
zes al dadelijk geprest om zijn gevoelen uit-
tebrengen over den bouw van de sterkten
die de zuidelijken wilden opwerpen en, hoe
gaarne hij ook bij Laura had gezeten om
met haar over gansch andere zaken te keu
velen, moest hij zich wel getroosten, zich
in oorlogzuchtige gesprekken te verdiepen,
te meer, daar de Overste hem met blijkbare
onderscheiding behandelde.
Met kennelijk genoegen luisterde de
Overste naar zijne juiste opmerkingen en
het was bljjkbaar, dat hg hoe langer zoo
meer met van Hessen werd ingenomen.
Toen eindelgk het diné een aanvang nam,
werd den ingenieur eene plaats naast den
Overste aangewezen en zette Laura zich
aan zijn rechterzijde.
Onze Hollander was hierover-in de wol
ken en deed zijn best, zich bij de dochter
even aangenaam te maken, als hg dit bjj
den vader had gedaan.
Tot niet weinig ergernis der aanwezige
jonge officieren gelukte hem dit boven mate.
Laura luisterde met zeer veel genoegen
naar zjjne vrooljjke vertellingen, zijn gees
tige aanmerkingen en de zoete woordjes,
die hij haar onophoudelijk toefluisterde, en
toen eindeljjk het gezelschap van tafel op
stond om eene wandeling in den tuin te ma
ken, was van Hessen steeds aan de zijde der
jonge dame en ging voort met haar hartje
te veroveren. Laat in den avond nam men
afscheid van elkander, de ingenieur niet dan
na het lieve meisje te hebben beloofd, zjjne
visite spoedig weder te zullen hervatten,
eene belofte, hem gemakkelijk gemaakt door
de uitnoodiging van den Overste, om zijn
huis te beschouwen als het zjjne en zoo dik
wijls zijn gast te zjjn als hjj dit maar zelf
verkoos.
Het spreekt wel van zelf, dat de ingenieur
geen gras liet groeien op het pad der liefde,
dat hjj had ingeslagen en daartoe op aan
zoek van den Overste ook gaarne zijne
diensten ten besten gaf, zoodat hjj dikwerf
door den veder van Laura werd verzocht,
om met hem het een of ander plan uit te
werken en hem behulpzaam te zjjn in het
maken van teekeningen, platte gronden en
wat dies meer zjj.
Terwijl de ingenieur dus het zijne deed
om zich van de vriendschap van vader en
dochter te verzekeren, drong Paul bij voort
during aan op zijn vertrek, maar men
verzekerde hem telkens, dat de gelegenheid
daartoe niet gunstig was en hjj geduld
moest oefenen.
Onderscheidene malen drong men er bjj
hem op aan dienst te nemen en bood hem
daartoe zelfs de epauletten aan, maar Paul
had genoeg van den oorlog en maakte bjj
zich zelf andere plannen.
Hij wenschte liever naar het noorden te
rug te keeren en naar het een of ander ambt
te dingen en wilde dat niet, dan had hjj
zich voorgenomen eene betrekking te zoe
ken bij de marine, een wapen, waarbij hjj
meende beter in de gelegenheid te zullen
zijn, om bot te vieren aan zijne zucht om
vreemde landen te zien.
Na vrij wat moeite, ook door den heer
van Hessen in het werk gesteld, was hg
eindelijk zoo gelukkig, de zuidelijken te be
wegen hem te laten vertrekken en van een
behoorlijk vrijgeleide voorzien, richtte hij
dan ook zonder dralen zijne schreden naar
Washington, na van Van Hessen, Laura en
den Overste een hartelijk afscheid te hebben
genomen en met hen afgesproken te zjjn,
spoedig elkander eens te zullen schrijven.
Zonder veel tegenspoeden te hebben on
dervonden, kwam Paul behouden in de
hoofdstad der noordelijken aan en haastte
zich vandaar naar New-York, om Beers en
diens moeder op te zoeken.
Hij vond er echter niet alles bjj het oude
de moeder van Beers toch was sedert eene
maand ongesteld en het liet zich maar al
te goed aanzien, dat zjj van hare ziekte
niet weder zou herstellen.
Beers was tengevolge van de ziekte zij
ner moeder alles behalve opgeruimd, waarbij
nog kwam, dat uit hoofde van den oorlog
zijne stukken moeielijk te verkoopen waren
en er hoe langer hoe kleiner sommen voor
werden bedongen. Wel had Beers een vast
accoord met den Amerikaan gemaakt, maar
de klachten, die deze telkens en telkens
weder aanhief over de schade, die hjj zoo
doende zou ljjden, waren den schilder alles
behalven aangenaam.
Intusschen paste hjj zjjne moeder trouw
op en schikte zich zoo goed mogeljjk in zjjn
lot.
De oude vrouw was meer dan bljjde,dat
ze Paul nog voor haar dood terug zag en
fleurde er zelfs merkeljjk van op, toen Paul
niet alleen gezond en wel voor haar stond,
maar hij ook van van Hessen goed nieuws
bracht, Deze beterschap was echter van
geen duurzamen aard, want reeds eene week
later ging zij merkelijk achteruit, en haalde
de dokter onheilspellend zjjne schouders op
over haren toestand.
Paul, die zjjn vriend Beers in deze om
standigheid niet alleen wilde laten, besloot
vooreerst bij hem te blijven en hem be
hulpzaam te zjjn in het oppassen zijner zieke.
Brieven uit het Vaderland.
Terwjjl de strijd tusschen het noorden
en het zuiden met immer grooter woede
werd voortgezet, zaten Beers en Paul aan
het ziekbed der oude vrouw, die steeds
slepende en bedlegerig bleef en langzaam
in krachten achteruit ging. Het was op
een zoelen zomerschen avond, dat ze zoo,
elk met zjjne eigene gedachten bezig, bjj
een waren, toen de briefbesteller eene dikke
envelop bracht, waarop het adres van Beers
met eene hem onbekende hand geschreven
was.
Allen waren zeer nieuwsgierig en met
niet weinig belangstelling werd het lak los
gebroken en de envelop geopend. «Drie
brieven juichte Beers, «eene van Augusta
voor mjj en een voor u, de andere hand
ken ik niet, maar hij is mede voor u Paul
«Laat zien zeide deze de brief aanne
mende. «Oik zie het al, hij is van dok
ter van Tinhoven. Kom aan, nu hebben
we wat te lezen." De brieven werden als
het ware verslonden en toen ze gelezen
waren, keken de vrienden elkander met
groote oogen aan. Beers was de eerste, die
het stilzwjjgen verbrak: - «Wie had dat
ooit gedachtzei bij met onmiskenbare
verwondering. »Zoo," gaf Paul ten antwoord,
»schrijft Gusta er u ook over?"
«Over Mathilda bedoelde je, niet waar
«Ja, over Mathilda en van Dongeren."
«Juist, wat schrijft zij er u van
«Denkelijk hetzelfde als aan u, wil ik 't
je eens even voorlezen
«Gaarne, met genoegen zal ik luisteren
«Goed, hoor dan maardat ze onze ver
schillende brieven ontvangen heeft zal ik
maar overslaan en maar in eens beginnen
met de zaak zelve."
«Van Mathilda en van Dongeren heb ik
u een groot, maar tevens treurig nieuws
mede te deelen. Zooals ik reeds vroeger
buitenom hoorde, ging het, wat het huise
lijk leven der jongelui betrof, alles behalve
wenschelijk. Mijnheer van Dongeren bleek
al spoedig na de voltrekking van zjjn hu-
weljjk een zeer onhuiselijk mensch te zijn,
die instede van bij zjjne jonge vrouw zijne
ledige «ren om te brengen, liever in de club
zat te spelen en te drinken en Mathilda
schandeljjk verwaarloosde. Het jonge vrouw
tje trok zich deze handelwijze bijzonder
aan en geraakte aan het sukkelen. Deze
omstandigheid, wel verre van gunstig te
werken op het gemoed van haren echtge
noot, strekte integendeel, om hem nog
meer van zijne woning te vervreemden,
zoodat hjj zelfs geheele nachten afwezig
bleef of laat in den morgen thuis kwam.
Op verzoek van Mathilda onderhield zjjn
vader hem meer dan eens over zijr.e ver
keerde levenswijze, maar zonder gunstig re
sultaat, hij bleef spelen en drinken en ver
kwistte zulke groote sommen, dat hjj gel
den moest opnemen en ten laatste zoo diep
in de schulden stak, dat er geen redden
meer aan was. Tot het uiterste gedreven,
heeft hjj zich verlaagd tot het maken van
valsche wissels en is eensklaps met een
aanzienljjk bedrag, men zegt van vjjftig
duizend gulden, op de vlucht gegaan naar
Engeland en vandaar naar Amerika. Het
is zeer waarschjjnljjk, dat ge hem de een
of anderen tjjd wel zult ontmoeten, want
volgens ingekomen berichten moet hjj met
eene boot zijn gegaan, die op New-York
bevracht was. Hier hield Paul op en zag
nog eens zjjnen vriend aan, als om hem te
vragen, wat hjj er van dacht.
«Jammer,» zeide deze, «dat we den naam
van den steamer niet weten, Paul, we kon
den anders, wellict zonder direct met hem
in aanraking te komen, zien waar hij zjjne
tent zal opslaan.»
«Wacht even,» hernam Paul haastig,
«misschien schrjjft de docter er iets over,»
en diens brief openbrekende, begon hjj ook
daarvan den inhoud met snellen blik te le
zen. Hij had zich een poosje in de lec
tuur verdiept, toen hjj plotseling uitriep:
«Hier staat de naam, 'tis, «the Wave»,
kapitein Proutow.»
«The Wavewat heb ik daar ook van
gehoord, ik meen er laatst over te hebben
hooren sprekeno ja, nu herinner ik het
mij 't was in een koffiehuis, waar een
paar kantoorheeren elkander vertelden, dat
die boot op komst was.»
«Nu, dan zullen wjj het wel te weten
kunnen komen, wanneer ze hier kan zjjn.»
«Stellig wel, ze weten het zeker wel aan
de beurs, en wjj kunnen daar morgen da-
deljjk hoogte gaan halen.»
Het gesprek werd in dien geest nog een
poos voortgezet, waarop men zich vervolgens
ter ruste begaf.
Des anderen daags ging Beers naar de
beurs, om de noodige berichten omtrent
«The Wave» in te winnen. Paul hield de
kamer; hjj wilde zich voorloopig niet in
het publiek laten zien, omdat hjj bevreesd
was, dat men hem pressen zou om op
nieuw in dienst te treden en voorloopig
wilde hjj liever vrij zijn, om naar bevind
van zaken te kunnen handelen. Kwam van
Dongeren werkeljjk te New-York, dan dacht
hij er sterk over naar Amsterdam terug
te keeren, om eens te zien, of hjj niet eene
echtscheiding kon bewerkstelligen.
Beers kwam na verloop van een goed
uur terug en had een der handelaars ge
sproken die goederen te wachten hadden
met de bedoelde boot en deze had hem
gezegd, dat «The Wave" eiken dag kon
binnen komen op verzoek van Beers had
hjj beloofd, dezen dadelijk eene boodschap
te zullen zenden, als de komst van het
vaartuig gerapporteerd werd.
Dat bericht kwam nog dienzelfden mor
gen en nu haastten zich de jongelui, om
bij de aankomst der passagiers tegenwoor
dig te zjjn.
«Kent gjj van Dongeren vroeg Paul
onderweg aan Beers.
«Zeer goed, ik ben dikwjjls bjj zijn va
der op het kantoor geweest om wissels te
laten accepteren en heb hem er meer dan
eens aangetroffen.»
«Nu, ik ken hem helaasook maar al
te goed, dus zal hjj ons moeieljjk kunnen
ontgaan.»
«Neen, dat is niet mogeljjk, ik zou hem
wel kunnen uitteekenen en hem u onder
duizend anderen kunnen aanwjjzen.»
{Wordt vervolgd).
i berekend.
it te spreken voor
3ig optreden ten
1 van krijgslasten
vrede.
ons den vurigen
or Uwe Majesteit
bevorderlijk zal
iet verlangen naar
ere beschaafde na-
moet daar uitgaan
itie! Welsprekend
e eer en een plicht
w deel te nemen,
jekenden zich in
ons midden, die
iden en te bevor-
nze bode met zul-
komen, vragende
.t dan een ieder,
die met ons ver
den wereldvrede,
onze moeite be-
lijst te teekenen.
't bjjzonder, maar
>aar velen, groote
e Comité tot be-
arnationale ont-
i., Eerevoorzitter.
>N, Voorzitter.
:a.
ER, Secretaris.
tigen.
e kiesvereeniging
Jek hare gewone
openiug der verg.
(lling uit over do
g, slechts 11 leden
der notulen, die
eld, verkreeg de
loen van rekening
voor het nazien
van heer Jb. Met
ïg en rapporteert
verg. besluit. De
de kas verkeert,
t, het bestuur te
reif!, de lading en verdere zaken, totdat ze
op hot, punt «passagiers" kwamen en den
Kapitein vroegen, of hjj geen zekeren heer
achter zijnen rug te schuiven. Toen
Dongeren overeind in de kooi zat, blikte
zjjne bezoekers een voor een aan en
ar uuirenjK ineenaami r ais ik ge
storven ben mocht dat soms moeieljjk gaan."
«Met genoegen."
«Goed, hier zjjn mjjne sleutels, het pak-
zon nare neiaere, levenwekkende stralen
door de vensters van zijn slaapvertrek schoot.
De dood en zijne gevolgen.
Dood, somber woord, einde van alle
gen, alle hoop vaak,
den vrede en der
ranen hebt ge doen
en moeiten den ar-
nd en ook hoe
sn reddende en hel-
s adem de zorgen
t zich tal van be-
tot een zalig niet 1
i zich den volgen*
;g naar de stoom-
Dongeren te bezoe-
ende, wenkte hun
sjjn zieke passagier
en vóór zjjn ster-
goederen aan den
en afgeleverd, daar
ten, dat hjj er voor
ïin vroeg, waar hjj
ezorgen en hoe de
iet het Ijjk gehan
de sleutels der kof
tevens was hem de
ledenen belast, dat
i de koffers voor-
soenljjke teraarde-
Onze vrienden
r dit bericht. Zoo
niet verwacht! In
werd besloten, dat
ss middags in alle
n en de heer Beers
zou dragen. Dien
overeenkomstig werd dan ook gehandeld;
de noodige bestellingen werden gedaan en
in het middaguur werd het ljjk, begeleid
door den dokter en de twee vrienden, aan
