BIJVOEGSEL
van de „Nieuwe Langedijker Courant"
van Zondag 26 Februari 1899.
Buitenland.
Uit Frankrijk.
De vraag: „Wie zal de opvolger zijn van
President Faure P" is opgelost; de heer Loubet
is met 483 stemmen gekozen tot president der
Fransche Republiek. De heer Meline verkreeg
279 stemmen.
Zonder manifestaties is deze uitslag niet be
kend geworden. Kreten als „Leve het leger",
„Dood aan de Joden", „Consquez Loubet", wer
den weder overstemd door „Leve Loubet" „Leve
de Republiek", „A bas la calotte".
Om drie uren was de stemming geëindigd;
791 Afgevaardigden en Senatoren hadden toen
op de tribune hun briefje in de bus gedaan. Na
de pauze, die een klein uur duurde, deed de
vice-president verslag van het resultaat, en toen
werd met langdurige toejuichingen links, tegen
over cenig rumoer rechts, de verkiezing van Lou
bet begroet.
Deze laatste was in zijn kabinet, en werd daar
door den vice-voorzitter Franck Chauveau be
zocht om hem geluk te wenschen. Sta ons, het
bureau der vergadering, toe, zoo sprak hij, u onze
gelukwonschen aan te bieden met den uitslag der
stemming, welke u verheft tot den post der hoog
ste magistratuur. Dat is een eer voor de vrienden
in den Senaat, dien gij 'zoo waardig hebt gepre
sideerd. Het republikeinsche Frankrijk, dat uw
waardig gedrag, uw wijsheid en gematigdheid
kent, zal uw verkiezing met groote voldoening
begroeten. Laten wij hopen, dat ze zal bijdragen
tot vermindering van de oneenigheid, en de eens
gezindheid zal herstellen.
De echte republikeinen zijn over het algemeen,
ook blijkens de uitlatingen van Temps en Dèbats)
zeer ingenomen met de keuze van Loubet.
De boodschap van president Loubet is heden
middag in de Kamer voorgelezen door minister
president Dupuy en in den Senaat door den mi
nister van justitie Lebret.
Na een beroep op de medewerking van beide
lichamen voor de vervulling van zijn groote plich
ten, zegt de president:
„Ik zal al mijn krachten aan het vaderland
wijden. De geregelde overdracht van de regeering
na den dood van den betreurden president Faure
is een nieuw bewijs geweest van de trouw van
Frankrijk aan de republiek op het oogenblik, dat
eenige algedwaalden trachten het vertrouwen van
het land in zjjn instellingen te doen wankelen.
„De nationale vergadering drukte den 18den
Februari zeer beslist het verlangen uit, de gemoe
deren tot kalmte te brengen en de eendracht onder
de republikeinen te herstellen. Het zal mijn voort
durende zorg zijn, het Parlement in dit noodza-
keljjk werk van verdraagzaamheid en eendracht
te helpen.
De heer Loubet zegt verder
„Frankrijk, zeker van zichzelf, zal met kalmte
kunnen werken aan de oplossing der vraagstuk
ken, die het zedelijk en stoffelijk welzijn der
burgers raken, en voortzetten zijn vreedzaam en
vruchtbaar werk.
„Laten wij rechtvaardig zjjn jegens onzelf, la
ten wij niet vergeten, dat Frankrijk altijd geij
verd heeft voor den vooruitgang, het recht en
de menschheid. Wij moeten dit erfdeel grooter
maken.
„De Republiek heeft aan Frankrijk vrije in
stellingen gegeven en de weldaad van den vrede
verzekerd door kostbare bondgenootschappen. La
ten wij dit werk uitbreiden.
„Ik zal mij gelukkig achten als ik, dank zij
eendrachtige samenwerking, binnen de grenzen
van mijhe grondwettelijke rechten, die ik niet
zal laten verzwakken, kan bijdragen tot verwe
zenlijking van uw gemeenschappelijke verwach
tingen en tot bevestiging der republiek.
Het slot van deze boodschap werd met dave
rende toejuiching begroet.
Op raad van de doctoren is het lijk van Faure
nog Zaterdagmiddag gekist. De balseming
door het inspuiten van scheikundige vloeistoffen
moet de gelaatstrekken erg verwrongen hebben.
Een zeer groote schare maakte van de gele
genheid-gebruik om een laatsten blik op den
doode te werpen, zooals hij lag in de kist.
Den 29 Februari is het lijk van President
Faure met groote plechtigheid in het familiegraf
bijgezet.
President Loubet liep blootshoofds in den stoet.
Enkele Fransche bladen geven korte artikelen
naar aanleiding van de begrafenis van wijlen
president Faure. En zij geven daarin algemeen
uitdrukking aan hun tevredenheid, dat alles zoo
rustig is afgeloopen.
De Fransche briefschrijver van „De Tel." zegt
van de begrafenis o. m. het volgende:
Het aantal kransen vertegenwoordigde stellig
een kapitaal en meer misschien.
Alle muntten uit door schoonheid, sommige
bovendien door hun omvang en hunne grootte.
Vier sterke mannen zuchtten en zweetten onder
zulk een welriekende vracht.
Onder de lijkkransen, door vreemde mogend
heden gezonden, bemerkte ik ook dien onzer
jonge Koningin. Alleen het oranjekleurig lint
met de Koninklijke Kroon en het Wilhelmine"
was nog fri8ch.
De bloemen deden, wat Heine's „Zwei Gre-
nadiere" deden, toen ze in Duitschland kwamen
Ze lieten verflenst hare kopjes hangen. Daarin
deelden ze het lot van Rusland's en Oostenrijk's
geurige kransen, die aan denzelfden kant op den
wagen werden aangetroffen.
De stoet werd geopend door een escadron van
de republikeinsche garde en kurassiers. Daarop
volgde op vrij grooten afstand generaal Zurlin-
den, gouverneur van Parijs, met zijn staf.
Eén of twee pelotons der rep. garde enz. want
het is ondoenlijk om hier in een klein bestek
het gansche défilé aan te geven.
De „Char funèbre" trok natuurlijk aller aan
dacht, en 't werd roerloos stil op het oogenblik
dat ze in de nabijheid was.
Vol eerbied ontblootten zich de mannen het
hoofd, sloegen de vrouwen een kruis, naar Fran
sche gewoonte. En 't lichtzinnige volk was voor
een oogenblik onderden volkomen indruk van
den dood.
De nieuwe president der Fransche Repu
bliek Loubet, heeft 20,000 frs. aan de armen van
Parijs geschonken. Het personeel van den trein,
dat den nieuwen president van Versailles naar
Parijs terugbracht, ontving 500 francs.
Zeep is reeds 3000 jaar in gebruik. Enkele
jaren geleden werd in Pompeji een zeepziederij
ontdekt. De zeep, daarin gevonden, had nog niet
al haar eigenschappen verloren, hoewel ze daar
1800 jaar begraven geweest was.
Ontwapening
Op de Engelsche oorlogsbegrooting voor
18991900 is uitgetrokken voor de verbetering
van de uitrusting der manschappen 1.091,700
pond sterling. Het aantal dezer laatsten zal
worden uitgebreid met 7493 Indië uitgezonderd.
Voorts zullen vijf nieuwe batterijen worden
toegevoegd aan de veld-artillerie voor 31 Maart,
en nog 10 nieuwe voor 1901. Een groot plan
is opgemaakt voor de bewapening en de ver
dediging van binnen- en buitenlandsch Engelsch
grondgebied, in samenwerking met de marine
autoriteiten.
De Britsche regeering verwacht dus blijkbaar
niet de eeuw des vredos, te beginnen met het
jaar 1900 1
De „Siberische Courant" deelt de volgen
den brief van den pelsjager Ljalin mede
„Ik haast mij u mede te deelen, dat de bal
lon van Andrée is gevonden. Ik vervolgde op
sneeuwschoenen éenig wild in het Zuid-Jenis-
seische bosch en vond toen sporen van Andrée.
Van Krassnojarski zijn ze 350 werst, van de
goudwasscherijen te Sawinich 100 werst verwij
derd. De ballon en de touwen waren gescheurd;
daarbij lagen drie lijken, waarvan een met een
schedelbreuk.
Bereid u tot hulp voor. De lijken kan men
tot Sawinich brengen, doch als men op sneeuw
schoenen komt. Voor de waarheid van dit feit
sta ik in. Ik zal weldra te Tomsk zijn.
A. Ljalin."
De redactie van het blad zegt, dat Ljalin een
bekende pelsjager is. Men zal in elk geval zijn
komst te Tomsk moeten afwachten om te weten
te komen of hier waarheid geschreven is of pels
jagerslatijn
De Philippijnsche opstandelingen, die
hun krachten te San Pedro Macati, ten Oosten
van Manilla samentrekken, gaan voort de Ame
rikanen in talrijke schermutselingen uit te putten.
De groote hitte maakt vele slachtoffers onder de
Amerikanen, die met ongeduld wachten op ver
sterkingen, om Aguinaldo den genadeslag toe te
brengen. Het transportschip „Sheridan" is van
New-York via Suez met 1400 soldaten naar Ma
nilla vertrokken.
Volgens de bladen te Havanna bereidt Maximo
Gomez op Cuba een opstand tegen de Amerika
nen voor.
Men is te Monaco zeer boos over een ge
ïllustreerde briefkaart, die daar is uitgegeven. Men
ziet er namelijk den vorst van Monaco op zijn
troon. Rondom zijn zakken geld gestapeld en ge
bogen mannen sleepen voortdurend nieuwe zakken
aan. Aan den voet van den troon ziet men de
hand van een croupier met zijn stokje. Boven de
groep staatRood verliest, zwart verliest, de bank
wint altijd. Links op de kaart ziet men het Ca
sino, met twee palmboomen. Aan een boom hangt
een zelfmoordenaar, voor den anderen schiet zich
een elegant gekleede heer voor 't hoofd.
Hieronder een man in vertwijfeling die een
vrouw poogt te troosten „Ruiné, rien ne va plus"
luidt het onderschrift. Een duiveltje noodigt rechts
van de kaart, den schrijver van den briefkaart
uit met de woorden „Faites votre jeu, messieurs."
De verspreiding der kaart is te Monaco ver
boden.
In de Klondyke-streek, het veelbespro
ken nieuwe Amerikaansche goudland, is: „Eet
geen sneeuw!" de eerste waarschuwing, welke
men den nieuw aangekomenen geeft.
Sneeuw gebruiken is daar veel erger dan mis
bruik van sterken drank.
Bij de lage temperatuur, welke er heerscht,
veroorzaakt een mond vol sneeuw ontsteking van
den mond en het gehemelte en een onleschbaren
dorst. Dat moet te wijten zijn aan de groote hoe
veelheid minerale stoffen in de sneeuw.
Een goudzoeker, die een drinkebroer was ge
weest, begon, toen hij geen drank meer had,
sneeuw te eten. Zijn trek naar drank verdween
toen; maar hij geraakte verslaafd aan sneeuw,
waarvan hij verbazende hoeveelheden inzwolg.
Zijne makkers trachtten hem van die gewoonte
af te brengen, maar van het eerste het beste on
bewaakte oogenblik maakte hij gebruik om sneeuw
te eten, bij handenvol.
Eindelijk gaven zij hunne pogingen om hem
te weerhouden op, en het duurde niet lang of
men vond hem dood liggen.
Eert en ander over de kinematograaf
Men kan veilig aannemen, dat er in den te
gen woordigen tijd geen belangrijke gebeurtenis
plaats grijpt, of de kinematograaf is er bij, om
ze in beeld te vereeuwigen, bewijze de laatste
oorlog tusschen Spanje en Amerika, waar te mid
den van den kogelregen in den slag van San-
Juan of den zeeslag van Santiago en Manilla
voortdurende opnamen werden gedaan. Er viel
geen regeldroppel in de loopgraven van Santiago,
en er werd geen krijgsraad belegd, of de kine
matograaf bracht het in beeld. Het spreekt van
zelf, dat de nieuwe uitvinding op deze wijze niet
alleen voor het vermaakzoekende publiek maar
ook voor de wetenschap van belang is.
Menig feit, waarover men anders in het onze
kere verkeert, hoe het heeft plaats gegrepen, of
waaromtrent men anders op onbetrouwbare, soms
wat te veel door de fantasie van den verhaler
gekleurde gegevens verlaten moet, wordt door
de kinematograaf zuiver belijnd en streng objec
tief voorgesteld.
Edison werkt nog voortdurend aan de ver
betering van zijn vinding, en moet reeds zoover
daarin zijn geslaagd, dat de meeste der gebre
ken, die de kinematograaf, welke in Europa
wordt vertoond, aankleven, zjjn opgeheven. De
voornaamste nieuwigheden bestaan daarin, dat
men de momentopnamen in een achtmaal groo
ter formaat neemt, dan tot heden toe het geval
was, en dat de beelden in kleuren verschijnen.
Voor een goede serie platen moeten ongeveer
40 opnamen per seconde worden gedaan, en
als men aanneemt, dat de duur der opname 1
minuut gemiddeld is, krijgt men 2400 beelden
voor elke serie.
Juist door de snelheid, waarmede dit gepaard
gaat, is het in kleuren brengen zoo moeielijke
De uitvinder is echter op weg, om al deze moeie-
lijkheden te overwinnen, zoodat het waarschijn
lijk niet lang meer duren zal, of alle levende
photografieën kunnen natuurgetrouw worden ver
toond.
In den nacht na Bismarck's overlijden wist
een fotograaf door omkooping toegang te verkrij
gen tot het sterfbed te Friedrichsruhe en
zoo eenige fotografieën te nemen van den over
leden kanselier.
De familie van Bismarck vervolgde den foto
graaf en thans heeft de Hanseatische rechtbank
de familie Bismarck in het gelijk gesteld. Zij
heeft de vernietiging van alle negatieven, pla
ten enz. geboden, op straffe van een verblijf in
de gevangenis van zes maanden.
Een nieuw moordtuig, nl. een nieuw spring
middel, moet uitgedacht zijn door een tweetal
scheikundigen te Sydney, Callaghan en Fraser.
In begin Jannari zjjn proeven genomen met dit
„kalleniet". Het bleek toen, dat de stof vijf- of
zesmaal dynamiet in kracht overtreft, hetgeen de
uitvinders hieruit verklaren, dat in de beste dy
namiet 25 percent voorkomt aan niet ontplofbare
terwijl kalleniet geheel is samengesteld uit ont
plofbare producten. De prijs is 60 percent gerin
ger dan van dynamiet, daar het kalleniet hoofd
zakelijk bestaat uit bladen van den eucalyptus,
welke worden blootgesteld aan de inwerking van
geconcentreerd salpeterzuur en een mengsel van
nitro-glycerine en salpeterzure potasch.
Vervolg Nieuwstijdingen.
Ontoerekenbaar.
Men verzekert, dat het rapport der geneeskun
digen, belast met een nader onderzoek naar den
geestestoestand van kapitein Yemer, een conclusie
zou bevatten „in de richting van ontoerekenbaar
heid" van den beklaagde.
Verdwenen.
Sedert den 19 dezer is te 's-Gravenhage ver
dwenen een 21-jarige leerling-ziekenverpleegster.
Zij is waarschijnlijk weg in gezelschap van een
heer van 35 40 jaai\ De man moet gehuwd
zijn en een kind hebben. Ook is hij een „man
van geld". De politie in Den Haag tracht de
verdwenenen op te sporen en heeft hun signale
ment gepubliceerd.
V ermogensbelasting.
Door de Regeering zal, volgens de „Tel.", een
wetsvoorstel worden ingediend om erfgenamen
aansprakelijk te stellen,als bij declaratie der succes
sierechten blijkt, dat een overledene bij zijn leven
te lage aangifte voor de vermogensbelasting heeft
gedaan.
De wonderdokter Jongejan heeft Oud-
Beierland metterwoon verlaten, zonder won
deren te hebben verricht.
De lamme en kreupele patiënten, die hij na
verloop van eenige weken zou genezen, zijn allen
nog lam en kreupel.
De man bij wien hij een tijd lang gratis in
den kost is geweest, doch dien hij als belooning
van een ongeneeslijke ziekte moest genezen, is
onder zijn behandeling niets gevorderd.
De vrouw, in wie hij twee magen ontdekt had
en aan wie hij de middelen verstrekt had om
één harer magen uit te spuwen, is de tweede
maag nog niet kwijt geraakt!
Het vertrouwen onder den z.g. minderen stand,
waaruit zijn patiënten hoofdzakelijk bestonden,
had hij dan ook grootendeels verloren en be
stonden zijn patiënten dan ook de laatste weken
bijna geheel uit personen, die hem uit den vreemde
kwamen raadplegen.
Jongejan heeft geen adres achtergelaten en zal
waarschijnlijk in eene andere gemeente binnen
het rijk opnieuw zijne practijken gaan uitoefenen.
Wat zal hij het Staphorster boertje benijden
De documenten der Crimineele Kamer van
het Hof van Cassatie, betreffende de revisie van
het Dreyfus-proces, zijn gedrukt. Bijna 100
exemplaren zijn gedrukt, ieder van 400 pagina's
in-quarto. Het drukken is in groote haast ge
schied, om zetters en drukkers geen gelegenheid
te geven, iets van de stukken te weten te ko
men De proeven werden onmiddellijk verscheurd
en de vormen onmiddellijk gedistribueerd.
Esterhazy is over Hoek-van-Holland naar
Londen vertrokken.
Hij werd aan het Hollandsche Spoorstation te
's Gravenhage weggebracht door een Frangaise,
die zijn reisbiljet had genomen, terwijl de com
mandant persoonlijk slechts een perronkaartje had
gekocht ten einde toegang tot het perron te ver
krijgen.
de aarde toevertrouwd.
De dood van den eenen sterveling, het is
maar zoo, besluit maar al te dikwijls de
kiem van een r.ieuw leven voor een ander
individu in zich. Dat nemen wij waarin de
natuur en evenzoo in het maatschappelijke
leven Toen de heer van Dongeren was
neêrgelaten in den somberen kuil, scheen
het wel dat Paul een geheel ander mensch
was geworden. Eene nieuwe, krachtige
hoop ontwaakte in zijnen boezemhij werd
opgeruimd en vroolijk en zag zijne toekomst
met heldere blikken in. Het eerste wat hij
deed, was te zorgen, dat hq een deugde
lijk en rechtmatig bewijs in handen kreeg
van den dood en de teraardebestelling van
Mathilda's echtgenoot en dat bezittende,
begon hij zich voor te bereiden tot den te
rugtocht naar het vaderland.
Weet gij wat thans mjjne plannen zijn?"
zeide hjj tegen Beers, toen ze zamen van
hunne bemoeiingen in diens woning uit
rustten
»Nu?" vroeg deze.
»Ik ga met de eerste gelegenheid de beste
naar Holland, neem het pakket en het be
wijs van het overlijden van Van Dongeren
mee en zal Mathilda opzoeken.»
»En dan?»
»Dan zal ik trachten in Amsterdam eene
betrekking te vinden en als de rouwtqd
verstreken is, Mathilda zien over ie halen,
onze oude betrekking te vernieuwen en ons
beider wenschen door een huwelijk te be
zegelen.»
»Ja, dat dacht ik wel,» voerde Beers aan,
»maar voor gij dit doet, moet gij een wei
nig geduld oefenen.»
»Waarom?»
»Welnu, zoo als gij weet, kan het helaas
met de oude vrouw niet lang meer duien:
de dokter zeide gisteren, dat het hem zou
verwonderen, als ze het nog eene week vol
hield ze was volgens hem de laatste dagen
hard achteruit gegaan. Heb ik haar verlo
ren, dan blijf ik niet langer in Amerika.
Mei den uitgebroken oorlog ligt mijne kunst
hier op straat en ik denk wijzer te doen,
mij te Londen te vestigen en daar te be
proeven naam te maken. Wij kunnen
dan zamen terugkeeren, als gij dat goed
vindt.»
»Och ja! waarom zoh ik het niet vinden,
het is prettiger samen te reizen dan alleen.»
»Goed, heb dan nog 'n weinig geduld,
wij zullen helaas! niet lang behoeven te
wachten.»
Zooals de dokter voorspeld had gebeurde,
de zieke nam dag aan dag in krachten at
en eer nog de week ten einde was, had
zij kalm en bereid de groote tocht aanvaard.
De overledene werd op eenvoudige wijze
begraven en toen deze treurige plechtigheid
volbracht was, begonnen de beide vrienden
toebereidselen te maken, om hunne oude
kennissen in het Vaderland weder op te zoe
ken. De drukte, die altijd zoo iets vooraf
gaat en vergezelt, gaf hun eene weldadige
afleiding in de sombere dagen van den
rouw. Met den Amerikaan die Beers had
overgehaald tot de reis naar Amerika, werd
een accoord getroffen, waarbq den schilder
de nog overige tqd zijner verbintenis werd
vrij gescholden.
Aan den heer van Hessen werd kennis
gegeven van hun voornemen en vervolgens
scheepsgelegenheid opgezocht naar het Va
derland. Dank zij de zuinigheid van Beers
en de mildheid van dokter van Tinhoven
indertijd aan Paul bewezen, hadden ze ge
noegzame middelen overgehouden om de
passagiersvracht behoorlqk te kunnen vol
doen en toen ze er in geslaagd waren plaats
te bespreken op een Steamer en hunne
zaken hadden vereffend, namen ze met een
ruim hart afscheid van het land der vrq
heid, waar ze, als zoovele anderen, niet had
den gevonden wat ze zochten.
Zoo gaat het in deze wereld en lang niet
altijd is het een ware spreuk, die daar zegt
»zoekt en gij zult vinden." Duizenden zijn er,
welke hun geheele leven besteden met dat
zoeken en als eindelijk de tijd daar is dat
de dood hen verrast, hoort men maar al te
dikwijls de smartelijke klacht, dat ze, he
laas! niet gevonden hebben wat ze zochten.
Eindelijk ging de stoomboot naar zee en
ving de reis aan. Wq willen de vrienden
iiie laten doen zonder hen te vergezellen en
inmiddels zien, hoe Mathilda zich schikte in
haar lot.
Het was met een zekeren schrik, dat
Mathilda kennis kreeg van de noodlottige
daad, door haren echtgenoot bedreven en
van zijne daarop onmiddellijk gevolgde
vlucht. Daar hij haar bijna zonder gereede
penningen had achter gelaten en de schuld-
eischers haar ieder uur bestormden, nam
zq hare toevlucht tot haren schoonvader
en vroeg hem zijn raad, hoe te handelen.
De oude heer, door het gebeurde diep ge
troffen en geschokt, gaf haar in overweging,
het huis met de meubelen te verkoopen en
eene kamer in eene stille wijk te betrekken,
ten einde daar, hevrqd van den overlast der
verbolgen leveranciers, vooreerst te gaan
wonen hij zou haar voorhands een klein
maandgeld uitbetalen en dan moest men
verder zien, hoe in het vervolg te handelen.
Mathilda, die dit voorstel in overleg met
hare ouders aannam, huurde een klein op
trekje in de riabqheid van Artis en het is
daar, dat wij haar een bezoek brengen. Wij
vinden haar in het gezelschap van haren va
der en luisterende, hooren wq het volgende
gesprek:
»Hoe gaat het van daag, Mathilda?»
»Beter papa, sedert ik hier ben, ver van
het geraas en gewoel der stad en bevrijd
van de lastige en onaangename bezoeken
der schuldeischers van mqnen man, gevoel
ik mij opgeruimder en sterker.»
»Arm kind, wie had dat alles kunnen
denken of gissen?»
»Neen papa maar het is nu gelukkig
voorbij en de korte tijd van mijn huwelijk
s wel zóó geweest, dat ik dien niet licht
vergeten zal.»
»Heb je geene nadere berichten van je
man
»Wie zou dat ooit in hem gezocht heb
ben? Ach! het spijt mq nog immer, dat ik
eens zoo dwaas ben geweest om het voor
stel tot uw huwelijk met hem zelfs in over
weging te nemen.»
Waarom, papa? Als gij dit niet gedaan
hadt, zouden wij thans armoe geleden heb
ben, zoo er niet iets ergere gebeurd ware en
nu zijt gij en mama toch voor uw ouden dag
bezorgd.»
»Dat is zoo, de vreeselijke afgrond »oud
en arm» is gedempt, ik ben, dank zij de
hulp van het huis van Dongeren, van een
bankroet gered en zal zonder buitengewone
toevallen thans wel op fatsoenlijken voet
mijn eind kunnen vinden, maar hoe geluk
kig dit ook op zich zelf moge zijn, heeft het
mij toch altijd gehinderd, u daarvoor te
hebben moeten opofferen, en toch ik
zag geene andere uitkomst: ware uwe moe
der er niet geweest, Mathilda! stellig had
ik het aanbod afgeslagen.»
»Laat ons dit onderwerp laten rusten,
papa! het schokt ons beiden: het leed is
thans voor een goed deel geleden en wie
weet, wat de toekomst ons zal opleveren,
na regen toch volgt zonneschijn en mis
schien wel zullen wq nog de dagen beleven,
dat wij ons in hare warme stralen kunnen
koesteren.»
»Ik hoop het, mijn kind, ik hoop u nog
eenmaal gelukkig te zien, het nog te bele
ven, dat ook voor u betere dagen aanbre
ken, Hebt gq in kort ook iets van Lans-
veld gehoord?» vroeg hij na eene poos ge
zwegen te hebben.
Wordt vervolgd).
