Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
N°. 12.
Zondag 19 Maart 1899.
8e Jaargang.
Nieuwstijdingen.
Feuilleton.
III SMOITOIIIE.
NIEUWE
LAHüERIJkll (BUUT
Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag.
UITGEVER:
J. HL KEIZER.
ABONNEMENTSPRIJS
voor Noordscharwoude, Oudkarspel, Zuidscharwoude en Br. op Langedijk
per drie maanden 50 ct., franco p. post 60 ct.
BUREEL:
üoordscliarwoiicle.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels 30 ct., elke regel meer «5 ct.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever.
Hij dit nummer belioort een
bijvoegsel,
Sint Pancras, 1? Maart. Maandagavond
vergaderde de Tuinbouwvereeniging „Vrones
Hope" in het lokaal van den heer J. Ruijs al
hier.
Wegens ongesteldheid van den president werd
de vergadering geleid door den vice-president,
den heer S. Duit.
Het eerste punt der agenda luidde
„Verslag van de commissie in zake de oprich
ting van een coöperatieve inmaakfabriek." Dit
verslag werd uitgebracht bij monde van den heer
K. Ploeger. De Commissie had de fabriek bezocht
te Grootebroek. De oprichtingskosten waren veel
grooter dan men zich had voorgesteld ;]|de winst
was gering, zoodat de fabriek alleen kan bestaan
bij een grooten afzet, grooter dan men dien te
Sint Pankras kan verwachten.
Dientengevolge kon de commissie niet gunstig
adviseeren en raadde het doen van verdere stap
pen in dezen af.
Het tweede punt der agenda luidde:
„Opheffing der Tuinbouwvereeniging."
Óf de vereeniging dan een kwjjnend leven
leidt? O, neen, verre van dat. In beperkten kring
heeft „Vrones Hope" al veel goeds gewrochten
de vergaderingen worden ook door den regel vrij
goed bezocht.
Doch eenige leden, tevens lid der afdeeling
Sint Pankras van de Landbouw- en Handels-
vereeniging, hadden den wensch uitgedrukt tot
samensmelting van tuin- en landbouwvereeniging
of opheffing in de hoop, dat dit zou leiden tot
meerderen bloei der afd. S. P. van de Landbouw-
en Handelsvereeniging.
Het slot der drukke discussiën, die over dit
punt werden gevoerd, was, dat „Vrones Hope"
zal blijven bestaan.
Nu volgde door het bedanken van een tiental
leden wel eene kleine aderlating, doch de Tuin
bouwvereeniging telt toch nog 34 leden.
Nu werd nog de circulaire behandeld van de
heeren Hazeloop en Claassen in zake de oprich
ting van een veilingsgebouw te Amsterdam. De
i.)
Scudamore Lane behoort tot de stilste wijken
van Londen. Slechts enkele deftige woningen zjjn
tusschen kantoren of pakhuizen verdwaald, en in een
dezer oefent dr. Horatius Selby zijn drukke praktijk
uit. Het is een vreemde buurt voor een zoo groot
man, maar een specialist van Europeesche vermaard
heid kan wonen waar hjj wil. Ook vindt het genre
patiënten dat hem kornt raadplegen, een minder be
zochte wijk wel zoo aangenaam.
Het was tien uur. Het rumoer van karren en rij
tuigen begon langzamerhand te bedaren. Het regende
dat het goot; de gaslantaarns wierpen een spook-
achtigen gloed in de groote plassen. Er was slechts
één mensch zichtbaar in Scudamore Lane, een man,
die op de stoep stond voor het huis van dr. Hora
tius Selby.
Hjj had gescheld en wachtte tot er open gedaan
werd. Het licht van een lantaarn viel op zijn glim
mende regenjas en zijn omhoog geheven gelaat. Het
was een bleek gezicht, met scherp uitkomende trek
ken en eene eigenaardige uitdrukking in de oogen
iets als van een opgejaagd hert, van een kind dat
angstig zoekt naar hulp. De knecht die opendeed,
herkende terstond in hem een patient. Hjj zag die
uitdrukking meer.
»De dokter thuis?"
De knecht aarzelde.
»De dokter heeft een paar heeren bjj zich, meneer.
vraag, of vanwege „Vrones Hope" instemming
met deze beweging zou worden betuigd, werd
zonder discussie bevestigend beantwoord.
Als afgevaardigden naar de op Maandag a.s.
te Hoorn te houden vergadering voor deze zaak
werden aangewezen de heeren K. Ploeger en S.
Duif, die beiden echter voor de eer bedankten
en verklaarden, dat zij wel voornemens waren
die vergadering te bezoeken, doch dit niet als
afgevaardigden wilden doen. Nadat nog enkele
andere leden mededeeling hadden gedaan van
hun voornemen om naar Hoorn te gaan, meende
men dat „Vrones Hope" dan in elk geval vol
doende vertegenwoordigd zou zijn en zag men
van de benoeming van officieele afgevaardigden af.
Nadat Maandagavond de vergadering van de
Tuinbouwvereeniging was afgeloopen, vergaderde
in hetzelfde lokaal de te Sint Pankras wonende
leden van de Landbouw- en Handelsvereeniging.
Deze vergadering werd gepresideerd door den
heer A. Nobel en was van korten duur. Aan
de orde was ten eerste de hestelling van reuzen-
bloemkoolzaad en Deensch wit. In de tweede
plaats werd bepaald, wat Sint Pankras zou doen
voor de dekking van het nadeelig saldo in de
kas der Landbouwvereeniging. Men berekende,
dat een tekort van f114 voor 600 leden van elk
lid gemiddeld eene bijdrage eischte van 19 cent.
Dit gemiddelde bedrag zal door Sint Pankras
aan den penningmeester der Landbouw-vereeni-
ging worden overgemaakt.
Ook werd besloten in navolging van War-
menhuizen, om een annoncebord in de gemeente
te plaatsen, ten gerieve der bouwers, die daarop
het een of ander te koop vragen of aanbieden
kunnen.
Woensdagavond hield de vereeniging „Nut en
Genoegen" alhier hare laatste bijeenkomst in dit
Als vorige jaren had deze vergadering weder
eenigszins een feestelijk karakter.
Het leeuwendeel in de voordrachten had de
heer D. van der Sluis, te Almeloo, op uitnoodi-
ging der vereeniging bereidwillig tot ons over
gekomen.
Op onberispelijke wijze droeg de heer v. d. S.
achtereenvolgens voor De Mislukte Voordracht,
Joris Goedbloed, De Marktventer, Het Kamerlid,
De zelfmoordenaar en De schoolmeester van Babel.
Hjj ontvangt alleen patiënten op de spreekuren."
»Zeg dat ik den dokter noodzakelijk spreken moet.
Zeg dat het een ernstig geval is. Hier is mjjn kaartje."
Zijn vingers beefden zoo; hij kon het slechts met
moeite uit zijn portefeuille halen. »Sir Francis Nor
ton is mijn naam. Zeg dat Sir Francis Norton van
Deane Park hem onmiddellijk moet spreken."
»Jawel, meneer." De knecht klampte zjjn vingers
om het kaartje en het geldstuk, dat hem tegelijk
daarmede in de hand gestopt was. »Wilt u uw jas
niet even in de gang hangen, meneer? U is zoo nat.
Als u even in de wachtkamer wilt gaan de dok
ter zal wel bij u komen."
Het was een ruim, hoog vertrek waarin de jonge
edelman gelaten werd. Het tapijt was zoo zacht en
dik, dat hij zelfs zijn voetstappen niet hooren kon.
Twee gaspitten, slechts half opgedraaid, wierpen een
geheimzinnig waas over alles. Hij schoof een met
leder bekleeden fauteuil bij den haard, nam plaats
en keek de kamer rond. Op den wit marmeren
schoorsteenmantel, even als op een tweetal kleinere
tafels tegen den muur, stonden eenige fleschjes en
doozen, flesschen van allerlei grootte en vorm, som
mige met, «Voorzichtig"; doozen met watten, met
pluksel, met instrumenten; thermometers enz., op
een andere tafel boeken, een oogspiegel, en meer
doktersbenoodigdheden.
Sir Francis Norton lette gewoonlijk niet op derge
lijke dingen, heden echter trok alles zjjn aandacht.
Zelfs de vorm van een kurk op een flesch, en hij
verwonderde zich dat de dokter niet de voorkeur gaf
aan glazen stopfleschjes, Eenige krassen op de ma
honiehouten tafel, een paar vlekken op het ieder van
het bureau, latijnsche opschriften op eenige flesch
jes niets ontging hem, Ook zjjn gehoor was scher
per dan anders. Het zware tikken der sombere,
zwartmarmeren pendule drong hem door merg en
Het was een genotvolle avond. Allen gingen
meer dan voldaan huiswaarts en stellig met de
hoop, dat dit niet de laatste keer was, dat de
heer v. d. S. voor de leden van het Nut wat
van zijne talenten ten beste gaf.
Heer-Hugowaard. Op een tot hem ge
richt verzoek is door den heer Hazeloop, Rijks-
tuinbouwleeraar te Aalsmeer aan „Nieuw leven"
geantwoord, dat hij in de maand April eene
voordracht wil houden over don teelt van tuin
bouwproducten.
Het bestuur van N. L. heeft besloten de daar
toe uit te schrijven vergadering ook voor belang
stellende niet-leden toegankelijk te stellen.
Door de afdeeling „Heer Hugowaard en Om
streken" is voor de aanstaande verkiezing van
leden van 't Hooid-Bestuur der gewestelijke ver
eeniging „Noord-Holland" van „Het Witte Kruis"
ook candidaat gesteld de heer Dr. A. C. G. Post,
arts alhier.
Paasehtentoonstelling.
Voor de a. s. Paaschtentoonstelling te Scha-
gen zijn tot heden reeds meer inzendingen van
vee ingeschreven dan verleden jaar. De tentoon
stelling belooft dus zeer belangrijk te zullen zijn.
„Woensdag 15 Maart vergaderde het Bestuur
van de afdeeling „Harenkarspel en Omstre
ken" van de Landbouw en Handelsvereeniging,
ter bespreking eener circulaire van de H.H. Ha
zeloop en Claassen, Rijkstuinbouwieeraren voor
Noord- en Zuid-Holland. Deze heeren willen po
gingen aanwenden tot het stichten van een Vei
lingsgebouw voor groenten te Amsterdam. Het
Bestuur besloot, twee zijner leden af te vaardi
gen naar de vergadering, welke op 20 Maart
a. s. te Hoorn zal gehouden worden, teneinde
meer in bijzonderheden met het plan dier Hee
ren op de hoogte te komen."
Haringkarspel. Evenals in 1898 is ook
dit jaar gunstig beschikt op het adres van de
Landbouw- en Handelsvereeniging te Broek op
Langedijk, en zal wederom eene premie van 10
cents worden uitbetaald voor het dooden van
ratten.
Nu de pogingen, aangewend bij de directie
der spoorweg-maatschappij tot het verkrijgen van
eene halte aan den Overweg in den polder
been, en door de dikke muren heen, hoorde hij
mannenstemmen en kon hij zelfs nu en dan een
enkelen volzin verstaan. »Je hadt hem moeten
nemen!"
»Jij hebt de trek." »Hoe kon ik de vrouw spelen
zoolang het aas er nog in was?"
Deze zinnetjes kwamen bij horten en stooten, tus
schen de pauzen van het gesprek in. Toen ging er
een deur open, een stap klonk in de gang, en Sir
Horatius voelde met kloppend hart, dat de crisis
van zijn leven in aantocht was.
Dr. Selby was een groote corpulente kerel met een
imposant voorkomen. Neus en kin waren zeer ge
prononceerd, de wangen bolrond, een gezicht dat
een beter figuur zou maken in de pruik en kanten
van de Georges dan bij het korte haar en de zwarte
gekleede jas van het einde der negentiende eeuw.
Hij was glad geschorende mond was te welgevormd
om te worden verborgen, en de vriendelijke trek,
zoowel als de zachte bruine oogen hadden voor de
patiënten iets geruststellends. Het goedhartig, deftig
uiterlijk van den man der wetenschap, wekte ver
trouwen zelfs de groote, fijne, blanke handen, waar
van hjj er nu een zijn laten bezoeker toestak deden
aangenaam aan.
«Het spijt mij dat ik u moest laten wachten. Een
botsing van plichten I De gastheer tegenover zjjn
gasten de raadsman tegenover zijn patiënten. Maar
nu ben ik tot uw dienst, Sir Francis. Foei u is
kond."
»Ja, ik ben erg koud."
»En u beeftTut, tut, tut, dat mag nietHet
afschuwelijke weer heeft u letterlijk verkleumd, mis
schien zat een kleine opwekking
«Neen, dank u. Dat liever niet. Die kou is geen
gevolg van het weer. Ik ben bang, dokter."
De geneesheer keelde zich halverwege in zjjn stoel
Schagerwaard, niet tot het
volg hebben geleid, zal de gemeenteraad zich
per rekest wenden tot den Raad van toezicht
in den. Haag en den steun verzoeken van den
afgevaardigde in dit district, den heer Fokker.
Heer Hugowaard. De aftredende hoofd
ingelanden van den polder, de heeren N. Pool
en P. van Langen, zijn bij de, den 14 gehou
den verkiezing, herkozen.
Een kritiek oogenblik.
De heer T. Vetman van den Groetpolder, gem.
Winkel, die op een avond van deze week met
een voor eene tilbury bespannen paard door
Nieuwe Niedorp reed, bekwam een ernstig on
geval, dat zeer treurige gevolgen na zich had
kunnen sleepen.
Genoemde heer V. wilde, wijl het donker was
geworden, de lantaarns van zijn rijtuig aansteken.
Nauwelijks hiermede bezig zijnde, ging zijn
paard, misschien geschrikt, aan 't achteruitloopen
en in een oogenblik was paard en tilbury van
den publieken weg verdwenen en in het water,
dat langs dat dorp stroomt terecht gekomen.
De echtgenoote van den heer V. die gedurende
de bezigheid van haren man in het rijtuig was
blijven zitten, werd natuurlijk ook de dupe van
het alles behalve pleizierige avondbad. Gelukkig
wist men met vereende krachten spoedig alles
op het droge te krjjgen en heeft dit ongeluk,
behoudens een weinig materiëele schade geen
ernstiger gevolgen gehad. Zeer zeker zal echter
dit ritje de echtgenoote van den heer V. wel
niet bijzonder bevallen zijn, want een zoodanige
badkuur op eenen avond in de maand Maart is
beslist wel geen vermakelijks iets.
Te Bergen op Zoom was gelijk on
langs gemeld werd van uit Rotterdam een
milicien ingedeeld, die voor een volger van Tol
stoi doorging en stelselmatig alle gezag ontkende.
Aan eene keuring wilde hij zich niet onderwer
pen. Eveneens weigerde hjj de krijgsartikelen te
teekenen.
Na eenige dagen is hij echter door den regi
ments-commandant op zijne verplichtingen gewe
zen, en thans heeft hij vrijwillig gedaan, wat hij
eerst weigerde. Hij is nu naar Ylissingen ver-
om, klopte den bezoeker op de knie, zooals men het
een onrustig paard zou doen en vroeg
«Wat is er dan
Tweemaal opende de jonge man den mond als zou
hij begiunen. Doch eensklaps bukte hij zich, stroopte
het rechterbeen van zjjn pantalon op, haalde de sok
neer en liet zjjn scheenbeen zien. De dokter maakte
een geluid met zijn tong terwijl hjj keek en vroeg:
«Beide beenen?»
«Neen, slechts een.»
«Plotseling
«Van morgen.»
«Hum!» De dokter stak de lippen naar voren
en streek met zijn vinger en duim langs de kin.
Op eens vroeg hij«Kunt u vermoeden hoe u er
aan komt?»
«Neen.»
Een ernstige uitdrukking kwam in de groote
bruine oogen.
«Ik behoef u niet te zeggen dat alleen de grootste
openhartigheid
De patient vloog van zijn stoel
«Mijn God, dokter, ik heb mijn gansche leven
niets gedaan dat ik mij zou kunnen verwjjten
Denk toch niet dat ik zoo gek zou zijn hierheen te
komen en u voor te liegen. Eens vooral ikhebmjj-
zelven niets te verwjjten.»
Het was een tragisch gezicht die jonge edelman,
met opgestroopte broekspijp en nog steeds die schich
tige uitdrukking van angst in de oogen. Een har
telijke lach van de whistspelers in de andere kamer
drong tot hen door. Zwjjgend keken de twee man
nen elkaar aan.
»Ga zitten!" klonk het bevel van den arts. »Uw
verzekering is mij genoeg." Hjj bukte zich en liet
zijn vinger langs het scheenbeen glijden, met voor
bijgaan van één plek. »H'm!" mompelde hjj, het
