Brieven uit „de Streek,"
onderwijs onl
vangen, maar meer ook de wereld ingaan. -
Na wederzjjdsche plichtplegingen wordt de
verg. door den Yoorz. gesloten, terwijl de aanwe
zige Comm.-leden worden uitgenoodigd even te
blijven navergaderen.
Yan een der Comm.-leden vernamen we, dat
in die navergadering tot Hoofd-Comm. is geko
zen, de bestaande Boskoopsche Comm. met den
hr. De Groot van Embden tot Yoorz.; dat men
zich allereerst zal wenden tot den Generaal-Di-
recteur Sickesz, de eventuëel te houden Comm.
Verg. te Utrecht of Amsterdam zullen worden
gehouden en eventuëel te maken onkosten
over de verschillende vereenigingen zullen wor
den omgeslagen.
Weg Moerbeek—Lutjewinkel.
De commissie aan wie de vereeniging Nie-
dorper Kogge de totstandkoming van den weg
heeft opgedragen is met haren arbeid zoo ver
gevorderd, dat ze aan de verschillende corporatiën
die er aan zullen bijdragen, eene begrooting heeft
kunnen aanbieden met de som, die zij wensche-
lijk acht, dat ieder ervan bijdraagt. De kosten
zijn door haar geraamd op f 6450, waarvan f 2100
voor slootwerk, f2750 voor den weg en f1600
voor onteigening. Aan de corporatiën wordt
hiervan f 6300 verlangt en wel Niedorper Kogge
Strijkmolens f2100, Waard en Groet f 200, Her
vormde Kerk te Winkel f300, Gemeente Win
kel f300, Banne Winkel f500, Banne Nieuwe
Niedorp f 300, gemeente Nieuwe Niedorp f 600,
Oosterpolder f 1000, Moerbeekpolder f 500, Wee-
repolder f 300, Kostverloren polder f 200. Als de
verschillende lichamen nu genoegen nemen met
deze verdeeiing, dan zal 't niet lang duren of
de Moerboek is met Lutjewinkel door een flinken
weg verbonden.
De cursus in landbouwkunde, dezen winter
weder gehouden te Winkel en Nieuwe-Nie-
dorp, is weder geëindigd. Aan twee leerlingen,
G. Kamp en P. Donker van Winkel, die tot 't
eind de lessen hebben bijgowoond, is een diplo
ma uitgereikt en met een 20-tal leerlingen zul
len de lessen in October worden voortgezet.
W ielrij ders-telegraphie.
Men wil voor wielrijders een soort Morse-al-
phabet vaststellen, zooals bij de telegraphie in
gebruik is. Door lange of korte signaalgeluiden
en verschillende combinaties van deze zouden
n. 1. bepaalde waarschuwingsteekens kunnen
worden gegeven.
Onderstaande combinaties geven een denkbeeld
van wat bedoeld wordt. Een lange streep stelt
daarbij een lang aangehouden geluid voor, de
kleinste streep een kort, afgebroken geluid, enz.
Groet H
Halt
Volg mij!
Waar ben je?
Hier ben ik
Rechts houden
Links houden!
Pas opGevaarlliBBIIII
Die goede, oude tijd terug?
De Raad der Friesche gemeente Oostdongera-
deel heeft het hoofd der school te Paesens be
noemd totklokluider!
Een curiositeit!
De gemeente Spijkenisse verheugt zich de laat
ste weken, naar men van daar schrijft, in het be
zit van een nachtwaker, oud 13 jaar en 6 maan
den, hoog één meter!
Rare manieren.
In een pijpenwinkel in de Steven Hogendijk-
straat te Rotterdam, trad Donderdagmiddag een
EngelBchman binnen met het verzoek een glas
water te mogen hebben. Terwijl de eigenares
hieraan voldeed en even den winkel verliet, stal
hij eenige pijpen en maakte zich daarna uit de
voeten. Hij werd achterhaald en aan de politie
overgeleverd.
Mevrouw de Prabert daarentegen was door al die
aandoeningen geweldig geschokt.
Toen Filip er niet meer was, moest die arme ka
pitein Barrillet haar ontroeringen en haar zenuw
achtigheid ontgelden.
Zq leunde met haar volle gewicht tegen hem aan,
hij moest haar met beide handen vasthouden, opdat
zij niet neer zou zinken en intusschen mopperde hij
bij zichzelf over de teergevoeligheid van de dame,
die hem beletten dit zeldzame schouwspel te genieten.
Ik verzeker u, lieve mevrouw, dat alles al
voorbjj is, er bestaat niet het minste gevaar meer,
zeide hij. Kom toch tot uzelve, er bestaat niet de
minste reden meer om u zoo van streek te maken.
Maar de woorden van den braven kapitein mis
ten hun uitwerking geheel en de arme man putte
zich noodelsos uit in welsprekendheid, mevrouw de
Prabert bleef jammeren en snikken, totdat de laatste
knal van meliniet was weggestorven en de laatste
steen was neergevallen.
De soldaten uitten daverende vreugdekreten en
kwamen uit hun schuilplaats te voorschijn, begeerig
om den uitslag van hun werk van nabij te beschou
wen.
Thans ook ontwaakte Marguérite uit den droom
van geluk en zaligheid, waarin de wederzijdsche
liefdesbekentenis haar en Filip had gedompeld. Het
meisje maakte zich los uit zijn omhelzing en wierp
een snpllen en schuchteren blik om zich heen.
Eensklaps uitte zij een kreet van schrikhet
lichaam van Filip, dat zij nu niet meer ondersteunde,
viel als levenloos voor haar voeten neer, en tege
lijkertijd bemerkte zq het bloed, dat hem langs het
gelaat vloeide.
Mijn God! riep zij angstig uit, hij is gewond,
dood misschien, hulp, hulp 1
Op haar hulpgeroep liet kapitein Barillet de dame
los, die nog steeds op hem steunde en snelde toe,
de soldaten kwamen eveneens aanloopen, en door
den hollen weg, waar zooeven nog algemeene vreugde
heerschte, verspreidde zich als een loopend vuur de
treurige ijjding:
Luitenant Dormelles is gekwetst.
Hij die het eerst onder het afdak kwam nadat
hq elk die hem in den weg stond had op zq ge
worpen, was Martineau, de oppasser van den jon-
De eerste koolplanten op den kouden grond
zijn Zaterdag 1.1. te Sint Pancras uitgeplant
door den heer A. Nobel aldaar.
De groote voorjaarsmarkt te Alkmaar,
zal worden gehouden op Maandag 17 April.
Te Hoorn zal die op 28 April e. k. plaats
hebben.
Aangenaam vooruitzicht.
Uit 'n brief van 'n slagerszoon aan z'n ouders
Ze slachten hier alle weken drie var
kens, en als alles goed gaat, heeft de baas gezeid,
zal hij mij 't najaar óók laten slachten
Een 20-jarig meisje uit Uithuizen, dat
als huishoudstertje in dienst is bij een vader en
twee zoons, kwam voor eenige dagen ten gemeente
huize met den oudste der zoons en werd in onder
trouw opgenomen.
Het schijnt dat de beide broers het in dezen
niet met elkaar eens zijn geweest wie nu eigen-
ljjk de echtgenoot „moest" worden, althans Don
derdagmiddag kwam de bruid met den jongsten
broer en verzocht den ambtenaar van den burger
lijken stand om de eerstgedane aangifte maar te
niet te doen en nu werd zij met den jong
ste der broeders in ondertrouw opgenomen.
Of nu de voltrekking van het huwelijk zonder
stuiting zal plaats hebben?
Heengaan en troost.
Op een schoonen zomermorgen ging eenjong-
mensch, metselaar van beroep, vroolijk en welge
moed van huis, na zijn vrouw en kind hartelijk
vaarwel gekust te hebben. Voordat het middag
uur sloeg, zakte de steiger, waarop hij stond, in
elkaar, en hij werd er levenloos onder wegge
haald.
Een van de makkers ging het vreeselijk onge
luk aan de jonge vrouw mededeelen, die nu wel
dra het lijk van den jongen man, van wien zij
voor eenige uren zoo vroolijk afscheid genomen
had, in haar woning zag binnendragen. De schok
was ontzettend en haar droefheid groot. Maar
onder haar leed had zjj toch één troost en wel
deze: dat het laatste uur, dat zij met elkander
hadden doorgebracht, zoo gelukkig eu hun af
scheid zoo teeder was geweest. Zjj hadden geen
van beiden gedacht, dat het hun laatste zou zijn
zelfs hadden zjj nog over een blijde toekomst ge
sproken. Daarna had hjj herhaaldeljjk haar en
hun jongen vaarwel gekust. In de latere jaren
van haar weduwstaat bleef dit een zoete troost.
Denken wjj er aan. als wjj gedachteloos of koel
dikwjjls in onmin zelfs, scheiden van wie ons
dierbaar zjjn. Ook voor ons kan het de laatste
maal wezen. (N. Leven).
Houdt 'em, houdt 'em, me man zit in die
wagen! schreeuwde eene vrouw Maandagavond
omstreeks negen uur in de Ljjnmarkt te Utrecht
op een draf liep zjj achter den wagen, een groo-
ten Jan Pleizier aan. Eindeljjk haalde zjj den
wagen in en greep naar een been, dat, ze kon
het aan de pantalon zien, van haar echtgenoot
was. De echtvriend had ook in de gaten, dat
zjjn snoepreisje ontdekt was, en trachtte zich
vóór in den wagen te bergen. De vrouw kon niet
in den wagen komen, maar ze zou hem nagaan,
totdat hjj stilstond.
Dapper hield ze zich aan den wagen vast en
sjok, sjok ging het met fladderende haren en
rokken door de Choorstraat, Steenweg waar
ze toen heen gingen weten we niet, maar dat
ze tot loon voor haar volharding, manlief mee
naar huis gekregen heeft, gelooven we wel.
(U. D.)
Op 31 Maart1771 gebruikte de 83-
jarige Jan Bark, schaatsenrjjdende, Paascheieren
op het ijs. Eerst op 20 Maart begon het toen
te vriezen.
Leerplicht.
Kort, maar zaakrijk drukt het Nieuwe School
blad zjjn oordeel over het ge wjj zigd wetsontwerp
op de leerplicht uit. Als bjjdrage, hoe men in
een deel der onderwjjzerswereld over het thans
zoo belangrijk gewijzigde ontwerp denkt, heeft
het zeker zjjn waarde.
gen officier, die door het beschadigen van het elec-
trische toestel de aanleidende oorzaak van het onge
luk was geweest.
Op zijn lang, mager gezicht stond de ontsteltenis
te lezen, zijn helderblauwe ongen dwaalden angstig
rond en met zjjn lange armen zwaaide hij heftig
heen en weer.
Laat mij maar begaan, juffrouw, zeide hij te
gen Marguérite, ik zal den luitenant wel helpen.
Hij nam den officier op en droeg hem zeer voor
zichtig naar buiten in de frische lucht.
Vooruit jongensriep hij zijn kameraden toe,
jassen en vesten uitgetrokken en hier op den grond
neergespreid.
In een oogenblik had men een stapel kleeding-
stukken van het lijf geworpen, die door Martineau
tot een vrij zacht en gemakkelijk rustbed werden
ingericht, waar hij den bewustelooze op neerlegde.
Het gelaat van Filip was doodsbleek, maar op zijn
onbeweeglijke trekken lag een uitdiukking van groote
voldoening en onbegrensde vreugde.
Marguérite, die Martineau op den voet gevolgd
wrs, knielde naast den gewonde neer en riep hem
toe
- Luitenant Dormelles! Filip! Antwoord mijl
Mijn God! Mijn God! als hij maar niet dood is, ge
storven door mijn schuld
Aurélien de Prabert, die dicht bq haar stond, sloeg
dit tooneel door zijn monocle gade zonder een woord
te spreken, maar met van woede gebalde vuisten.
Oom Jacques kwam achter hem staan, tikte hem
op den schouder en fluisterde hem in het oor
Nu Geslaagd.
Aurélien haalde de schouders op
Jammerlqk mislukt, antwoordde hij. Die mooie
luitenant heeft mij het gras voor de voeten wegge
maaid, de kans is voor mq verkeken.
Misschien dood
Weineen, dat zou te veel geluk wezen. En
zie eens welk een smart mijn nichtje ten toon spreidt.
Op mijn woord, zoo kan een meisje alleen jamme
ren over een vader of een verloofde.
Oom Jacques fronste zqn dunne wenkbrauwen
en terwijl zijn grijze oogen boosaardig fonkelden,
mompelde hij
Hm, zullen zien.
Dit oordeel luidt aldus:
En zoo is van het wetsontwerp op den leer
plicht een tweede geheel omgewerkte en verbe
terde druk verschenen, die nog wel van den auteur
een paar verbeterblaadjes zal vragen, maar dan
toch, mogen we met eenigen grond hopen, de
I vereischte parlementaire goedkeuring zal erlan
gen, om allerwegen ingevoerd te worden. De prin-
cipieele tegenstanders, ook waar zjj erkennen,
dat aan hun bezwaren voor zooveel het doenlijk
was, is tegemoet gekomen, zullen natuurlijk
hun oppositie niet laten varen. Doch van alle
voorstanders van het beginsel mag nu met eenig
recht geëischt worden, dat zij in bijzaken hun
„samenwerking voor leerplicht" niet opzeggen
ieder Kamerlid voele zijn zware moreele verant
woordelijkheid. Ook doet het feit, dat door en
kele katholieke organen een mildere toon wordt
aangeslagen, nog iets ten goede hopen.
Veel gewaagt!
Voor eenige dagen arriveerden aan het station
te Almeloo twee kinderen uit Russisch-Polen, ge
heel alleen, zonder begeleiding, wiens plaats van
bestemming wasNew-York (Amerika); 't
was een jongetje van 3 en een meisje van 4 jaar.
Broertje en zusje hadden elkaar bij de hand en
droegen een breeden band op de borst, waarop
de naam eener familie te New-York te lezen stond.
Reisbenoodigdheden, als: een paar hemden, een
paar broeken, enz. waren den kleinen in een bun-
deltje op den arm vastgebonden.
De vorige week reisde te Almeloo weder door
een jongetje van 10 jaar uit Halle a/d Saaie, 't
Ventje reisde eveneens geheel alleenhet droeg
j op de borst het adres„Leo huis, Rotterdam",
verder den naam van de „afzendster" een we
duwe te Halle, de moeder van de knaap. Den
kleine werd aan 't station te Almeloo ruim
voorzien van broodjes en reisde welgemoed verder.
Remedie.
Voor eenige dagen speelde een kind te Does
burg met centen, In een onbewaakt oogenblik
waren deze in het mondje verdwenen. De moe
der, radeloos, snelde met het doodsbenauwde kind
op den arm, de straat op. Een voorbijganger kwam
op de gedachte, het kind met het hoofdje om
laag te houden en het een flinken klap voor ze
ker lichaamsdeel te geven, met het gelukkig ge
volg, dat de centen weer uitgebraakt werden.
Ontwapenings-conferentie.
De officieele uitnoodigingen voor de Conferen
tie zijn door onze Regeering verzonden.
De volgende Europeesche Staten zijn uitge
noodigd
Rusland, Zweden en Noorwegen, Denemarken,
Engeland, Nederland, België,Luxemburg,Duitsch-
land, Oostenrijk-Hongarije, Servië, Rumenië,
Montenegro, Turkije, Griekenland, Itaüë, Spanje,
Portugal, Frankrijk en Zwitserland.
Buiten Europa zijn genoodigd de Yereenigde
Staten van Noord-Amerika, Siam, Perzië, China
en Japan.
Negen duizend man zoek
Door het Departement van Justitie is uitge
geven eene lijst van gesignaleerde personen in
het „Algemeen Politieblad", omtrent wie op 1
Januari 1899 het verzoek om opsporing nog niet
was vervallen.
Zij bevat meer dan 9000 namen
LXXVI.
Reeds sedert 1882 is de Nederlandsche
Maatschappij voor Tuinbouw en Plantkunde
ook te Enkbuizen door eene vrij krachtige af-
deeling vertegenwoordigd en 't moet worden
erkend dat deze afdeeling meermalen met suc
ces in het belang van den tuinbouw is werk
zaam geweest.
De marktvereeniging te Enkhuizen heeft
haar ontstaan aan haar te danken. Door te
Enkhuizen gehouden algemeene vergaderingen
en nog meer door de vriendschappelijke bijeen-
Martineau had de oorzaak der bezwijming van lui
tenant Dormelles spoedig opgespoordeen gapende
wond van vijt a zes centimeters lengte en diep tot
op het been, even boven het linkeroor, waarschijn
lijk toegebracht door een granietscherf.
De wond bloedde rijkelqk, er moest een ader door
gesneden zijn.
Toch teekende het gelaat van Martineau tevreden
heid, toen gij de kwetsuur onderzocht en half voor
zich mompelde hij
Mooi zoo. alles gaat goed.
Daarna wendde hij zich tot Marguérite en zeide
Stel u maar gerust, juffrouw, het is lang zoo
erg niet als het wel lijkt, hij heeft alleen maar wat
veel bloed verloren en dan, u begrqpt, de ontroe
ring
Hij leeft?
Welja, springlevend, hernam de soldaat, dat zou
er ook nog bij moeten komen, dat onze luitenant op
zoo'n dag van victorie gedood werd. Zoo dadelijk is
hij weer hij, ge zult het zien.
Hij riep de soldaten toe:
Komaan jongens, kruiken watei halen en rep
je wat. Laat er een de medicijnkist hierbrengen,
maar daar voorzichtig mee loopen, zachtjes aan.
Martineau was op dit oogenblik de meerdere, die
beveelde, en ieder gehoorzaamde hem stipt, de ser
geants gaven er het voorbeeld toe. In een oogwenk
was hij in het bezit van alles wat hjj meende noo-
dig te hebben.
Martineau toonde werkelijk, dat hij als noodhulp
heelmeester niet alle bedrevenheid miste. Hq waschte
de wond zorgvuldig uit, stelpte het bloed met droog
linnen, nam een flacon met zeker bijtend vocht uit
de medicijnkist dat onmisbare voorwerp van een
bataillon in het veld liet eenige druppels daaruit
voorzichtig op den afgesneden ader vallen, zoodat
deze zich sloot en deed daardoor het bloeden geheel
ophouden. Toen drukte hij de wond voorzichtig dicht,
nam een zilveren naald aan van sergeant Guichard,
die daar reeds een draad ingestoken had en naaide
het vel weer tot elkaar. Toen dit gedaan was her
ademde hq en beschouwde tevreden zijn werk.
Kapitein Barillet, die met mevrouw De Prabert aan
zijn arm er bij stond en al zijn bewegingen nauw
lettend had gadegeslagen zeide goedkeurend:
komsten van leden der Nederl. Mij. voor T.
en PI. heeft zij er belangrijk toe bijgedragen
dat de Streek en hare culturen meer en meer
bekend werden, terwijl enkele goedgeslaagde
tentoonstellingen ons gelegenheid boden de
beste producten onzer culturen te toonen en
kennis te maken met tal van tuinbouwvoort-
brengselen die, of nieuw, of ons tot nog toe
onbekend waren. De laatstgehouden tentoon
stelling in 1892, georganiseerd met medewer
king van de plaatselijke afdeeling van de Holl.
Mij. van Landbouw, heeft ons vooral zeer veel
belangrijks doen zien. De verzamelingen knol-
en wortelgewassen en komkommerachtige ge
wassen waren bepaald eenig en zouden zelfs
op de grootste tentoonstellingen ieders aan
dacht hebben getrokken, terwijl de vruchten,
n.l. appels en peren, zoowel door de groote
verscheidenheid, als door schoone ontwikkeling
uitmuntten. Ook de ingezonden bloemen en
planten maakten een kranig figuur en hebben
er zeer veel toe bijgedragen om er een aantrekke
lijk geheel van te maken. Niettegenstaande het
daarmede behaalde succès, werd tot nogtoein
die richting niet meer gewerkt en ook op an
dere wijze werd zeer weinig van haar bestaan
bemerkt. Voor enkele weken werd ik echter
aangenaam verrast, aoor de mededeeling dat
het plan was gevormd, om in den herfst van
dit jaar opnieuw eene tuinbouwtentoonstelling
te organiseren. Van de bijzonderheden was
mij echter te weinig bekend, om u daaromtrent
iets medetedeelen. De laatstgehouden afdee-
lingsvergadering en het inmiddels verschenen
programma stellen mij thans in staat de plan
nen van de vereeniging te overzien en mij
daaromtrent een oordeel te vormen. Hoewel
ik mij geenszins voorstel deze plannen aan
eene critriek te onderwerpen, kan ik toch niet
verzwijgen dat ik werd teleurgesteld. De tuin
bouw gaat ook hier, evenals in een zeer groot
deel onzer provincie, sterk vooruit. Het aan
tal harer beoefenaren en de oppervlakte die
aan hare culturen worden gewijd, wordt jaar
lijks grooter. In groenten- en vruchtenteelt ligt
de toekomst van de Streek. Is de afd. Enk
huizen en Omstreken van de Nederl. Mij. voor
Tuinb. en Plantk. niet het aangewezen lichaam
om dit streven te bevorderen en te leiden?
Moest op hare tentoonstelling aan dit meest
praktische gedeelte van den tuinbouw niet de
eereplaats worden aangeboden? Mij dunkt, de
taak van de afd. is hier duidelijk aangewezen.
Toch schijnt dit door haar bestuur niet te
worden ingezien en werd één der leden, door
wie daarop de aandacht werd gevestigd, voor
het exposeeren van vruchten door den voor
zitter naar de mogelijk in 1900 door de afd.
van de Landbouw-maatschappij te houden ten
toonstelling verwezen.
Het grootste deel van het programma is ge
wijd aan bloemen, planten en bouquetten, ter
wijl voor groenten en vruchten een negental
vragen zijn gesteld.
Voor elk nommer van het programma wordt
als 1ste prijs eene zilveren medaille en als
tweede prijs eene bronzen medaille uitgeloofd.
Dat deze tentoonstelling veel schoons, n.l.
op het gebied van bloemisterij, te genieten
zal geven, dit is vrij zeker. De inzendingen
stroomden steeds ruimschoots toe en deEnk-
huizer bloemisten zijn wel in staat iets schoons
voort te brengen. Een beeld van onze culturen
zal echter niet worden gevormd en dit te min
der, omdat het tijdstip, waarop de tentoon
stelling zal worden gehouden, niet gelukkig is
gekozen.
Op 30 en 31 Aug. en 1 Sept. kunnen geene
schoone verzamelingen appels en peren, even
min prachtexemplaren van bloemkool of an
dere koolsoorten worden verwacht. Ieder be
woner van Noord-Holland, voor zoover hij be
noorden het IJ woont, kan aan deze tentoon
stelling deelnemen. Programma's en inschrij
vingsbiljetten worden op aanvraag kosteloos
door den secretaris van de afd., den Heer J.
B. Broers, te Enkhuizen, toegezonden. K.
Bravo, bravo, mijn jongen, dat hebt ge er knap
afgebraeht,
De ondervinding, kapitein, antwoordde Marti
neau bescheiden, zoo hebben ze met mq ook eens
Hoedat?
Martineau wees naar een litteeken op zijn hoofd.
Twee jaar geleden is me ook eens zooiets over
komen, hernam hij. Odat was een fatal ongeluk.
Ik wilde op zekeren nacht van het eene balcon op
het andere overklimmen, stapte mis en viel met het
hoofd op de straatsteenen. U moet weten, er was in
dat huisoch maar, daar stelt u toch geen
belang in, het betrof slechts mijn nietige persoontje.
Martineau hield zich opnieuw met zqn patient be-
zig. Hij vermoedde, dat een zenuwachtige dame als
mevrouw De Prabert wel een flacon met salamoniac
bij zich zou hebben en toen dat vermoeden juist
bleek, verzocht hij deze even te mogen gebruiken.
Zijn werk werd met succès bekroond, want nauw
had hij Filip den flacon onder den neus gehouden of
de bewustelooze haalde diep adem en opende lang
zaam de oogen.
Martineau, die zeer bescheiden van aard was en
bovendien zijn luitenant nog niet goed onder de
oogen durfde komen, ging spoedig een paar passen
terug en hield zich wat achteraf.
Het eerste gelaat, dat de blik van Filip dus ont
moette, was dat van de schoone Marguérite, die nog
steeds naast hem neergeknield lag.
Filip staarde in die hemelsblauv e oogen en mom
pelde:
Mqn God, was het een droom?
Een allerbekoorlijkste glimlach plooide de lippen
van het meisje en zq antwoordde, alleen voor hem
verstaanbaar:
Neen.
Toen maakte zich zulk een vreugde van zijn hart
meester, dat hij bijna opnieuw het bewustzijn had
verloren, doch tegelijk ondervroeg hq zijn ontwakend
geheugen, om zich een juist overzicht van het ge
leurde te verschaffen.
Wordt vervolgd
