Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
TNT. 19.
Zondag 7 Mei 1899.
8e Jaargang.
Nieuwstij dingen.
Feuilleton.
W1ÏÏ3J GESCHEIDEN.
UHIJKEI
NIEI WE IJ
(IIIHVT
Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag.
ABONNEMENTSPRIJS
voor Noordscharwoude, Oudkarspel, Zuidscharwoude en Br. op Langedijk
per drie maanden 50 et., franco p. post 0O ct.
UITGEVER:
J. H. KEIZER.
BUREEL:
NoorUscliarwoiide.
PRIJS DER AD VERTEN TIEN:
Van 1—5 regels 30 ct., elke regel meer ct.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever.
Bü dit nummer behoort een
bijvoegsel,
Landbouw en Handels vereen i gi n g
„Hensbroek en Obdam."
Naar wij vernemen heeft het bestuur dezer ver-
eeniging van de Holl. IJz. Spoorweg Mij. ver
gunning verkregen om hare afslagmarkt te hou
den op een overhoek der Mij., gelegen langs den
overweg bij het station Obdam.
Door het bestuur van genoemde vereeniging
zal op dien overhoek het noodige gebouwd wor
den. Aangezien men voornemens is, de markt
in de tweede helft van Juni te beginnen, zal
men hiermede spoedig aanvangen.
De sluis tusschen Hensbroek en Obdam vor
dert flink en zal dus ook tijdig gereed zijn.
Ieder is hier vol moed; indieu dus de alge-
meene verwachting verwezenlijkt wordt, zien wij
binnen enkele jaren beide gemeenten bloeien.
Heer Hugowaard. In de op 3 Mei ge
houden vergadering der vereeniging tot coöpera
tieve aankoop van veevoederkoeken, is tot secre
taris, in de plaats van den heer Jn. Winkel ge
kozen de heer Wiebe van Slooten.
Winkel. Wanneer men tegenwoordig met
de stoomtram vanWognum naar Schagen reist, zal
het traject WinkelLutjewinkel zeker niet be-
hooren tot het minst bekoorlijke deel der reis,
wegens het schoone gezicht, dat men daar heeft
op de bloembollenvelden van het Winkeler Zand,
Nacrissen, tulpen, hyacinten staan in bloei. Cro-
kussen en scilla's hebben hun besten tijd gehad.
Ten opzichte van de bollencultuur bestaan dit
jaar de beste verwachtingen. De prijzen zijn, blij
kens de hier en daar gehouden groene veilingen,
gunstiger dan de afgeloopen jaren.
Wel heeft de strenge vorst van Maart schade
aangericht, maar het blijkt, dat deze niet zoo
groot is, als de eerse courantenberichten deden
vermoeden.
Ook de talrijke boomgaarden in ons dorp staan
er goed voor, wat appels, peren, pruimen, ker
sen, enz. betreft. Maar dat was het vorige jaar
om dezen tijd ook het geval, en toen heeft de
natte en koude meimaand alles bedorven, wat
oorzaak is, dat uw berichtgever meent, dat op
timistische beschouwingen daaromtrent nog mis
plaatst zijn, vooral als hjj bedenkt, dat ook dit
jaar de vroege perziken, die zoo hooggevend bloei
den, door de sterke vorst toch „vruchteloos" blij
ven. Alleen de latere soorten staan nog goed.
Als de maand Juni in het land is, is misschien
de tijd gekomen, om met eenige zekerheid te
kunnen zeggen, of er genoeg materiaal zal zijn
voor onze op te richten vruchtenmarkt.
Sint Pancras, 5 Mei '99. Dezer dagen
was een ingenietir van de Holl. IJzeren Spoorweg
maatschappij bezig met het uitzetten van den
weg voor de eventueel aan te leggen „Toevoer
lijn" voor het groentever\oer van 't zuidelijk
deel van den Langedijk en Sint Pancras. Vol
gens dit plan zou dan de lijn vanaf het Zuider
del te Broek den westkant van den weg volgen,
om over de molenkade, bij wachtpost Nr. 36
aan de lijn der Holl. Maatschappij aan te sluiten.
Het bestuur der vereenigiug „Een school met
den Bijbel" alhier, heeft besloten over te gaan,
tot het bouwen van een onderwijzerswoning voor
het hoofd dier school.
Heer Hugowaard. Bij het bestuurder
Prot. Kies vereeniging „Burgerplicht" te Heer
Hugowaard is een schrijven ingekomen naar aan
leiding van een adres aan de Holl. IJz. Spoorw.
Maatschappij, dato 29 Maart j.l., inhoudende,
dat het niet op den weg der Maatschappij ligt.
op de daarin geuitte wenschen regard te slaan.
In bedoeld adres, was eene meer gunstige dienst
regeling gevraagd in den treinenloop op de lijn
Alkmaar Helder en AlkmaarHoorn, alsmede
verzocht enkele treinen te stoppen aan den Hasse-
laars weg.
Voorzichtig met de draden van de elec-
trische v<rlichting!
Een timmerman te Poeldijk, werkzaam op
een gebouw, waarover de draad loopt, greep Vrij
dag 1.1. onwilleurig met één hand aan dien draad.
Door den electrischen stroom werd die hand zoo
6.)
Zonder mij lang op te houden meteen nauw
keurig onderzoek hetgeen later onze oude kanton
rechter, mr. Lechalut, wel doen zou, wanneer hjj van
onder zijn warme dekens was gekomen en moed ge
noeg bijeengezameld had om de gevaren van het kou
vatten te trotseeren begon ik dadelijk de noodige
inlichtingen te vragen
Wie heeft mijnheer Barley het laatst gezien
vanavond?
Ik, antwoordde de boekhouder Masson. Hij was
even voor negen uur van een reis naar Riom terug
gekomen en daar ik nog het een en ander met hem
te bespreken had, ben ik bjj hem gebleven, terwijl
hjj zijn souper gebruikte.
Hoe laat zjjt ge van hem weggegaan?
De torenklok speelde juist kwart over tienen
Bleef hjj alleen?
Neen, mijnheer Duhesme was gekomen.
Ah! riep ik uit.
Zij hadden zeker ernstige zaken met elkaar te
verhandelen, ging de boekhouder voort, want mijn
heer Barley zond mij onmiddeljjk weg: »Ge hebt
nu voor vanavond al genoeg gewerkt, vriendje, het
wordt tijd om te gaan slapen." Dat zijn de laatste
woorden, die ik van hem gehoord heb. Ik pakte dus
mijn papieren bjj elkaar en ging heen, blij dat ik
naar huis kon.
De boekhouder herinnerde zich eensklaps, dat hjj
nog iets had vergeten, want hij hernam:
O ja, dat is waar ook. Voordat mijnheer Du
hesme kwam, heeft mijnheer Barley een dik pak
bankbilletien uit zijn brandkast genomen en in zjjn
schrijfbureau geborgen.
Ik snelde naar het aangewezen meubelstuk, waar
van de sleutel nog in het slot stak, opende het, trok
alle laden open, maar vond niets anders dan een
groote rol papier, die ik losmaakte en die bestond
uit teekeningen, plans en verklaringen van machine
rieën. Van bankbilletten geen spoor.
r Duizend duivels! riep ik uit, terwjjl ik met
mijn vuist op het blad van het schrijfbureau sloeg
de uitvinder heeft het gedaan.
Geen mensch sprak mij tegen, allen die in de ka
mer waren, dachten er eveneens over.
Het kan geen ander gedaan hebben dan hjj!
zeiden de meesterknechts op een toon van overtui
ging. O! welk een schurk!
Nu. Jongens, dan moeten wij hem maar dade
lijk inrekenen. Een gendarme blijft hier om de fa
briek te bewaken, en de anderen gaan met mij mee
naar zjjn huis.
Dit bevel werd terstond volbracht. Toen wjj bui
ten kwamen en de werklieden hoorden, dat wjj den
uitvinder gingen gevangennemen, wilden zjj zich
allen bij ons aansluiten.
Niet zooveelNiet zooveelriep ik uit. Tien
zjjn voldoende om het huis te omsingelen. De an
deren blijven hier. Ik verbied om mjj te volgen.
Wanneer ik u noodig heb zal ik u wel laten roepen.
Zjj gehoorzaamden schoorvoetend, morrend dat zij
geen deel mochten nemen aan de gevangenneming
van den man, dien zjj reeds sedert zoo lang als hun
natuurljjken vijand beschouwden.
Het huis, dat Robert Duhesme bewoonde lag, zoo
als ik u reeds gezegd heb, aan de grens van het dorp,
geheel afgezonderd van de overige woningen. Van
de fabriek af, behoefde men niet meer dan acht-a
negenhonderd pas te loopen, een afstand, die wjj bin
nen een paar minuten hadden afgelegd. Onderweg
gaf ik mijn aanwjjzingen en deelde mijn belecerings-
plan mede. 6
Daar kwamen wjj aan het hek, want het huis
lag te midden van een tuin. Dat hek was gesloten.
Niets bewoog in huis, maar toch brandde er licht
achter een der vensters. Ik belde zoo luid ik kon.
Niemand kwam te voorschjjn.
Komaan, jongens, dan maar met geweld riep
te gel^k< Een' twee' drie' daar gaat-ie
Wjj liepen, met den rechterschouder vooruit, storm
tegen het hek. De schok was onweerstaanbaar, een
luid gekraak en de toegang was vrij.
Met een paar sprongen was ik aan de huisdeur, j
vastgehouden, dat hij haar niet kon losrukken!
Even onwillekeurig bracht hij er de tweede hand
bij, die eveneens werd vastgehouden.
Met moeite kon hij gelukkig nog om hulp roe
pen, waarop zpn makker, die op herzelfde dak
werkte, hem hielp bevrijden en hij er niet wei
nig ontsteld en met een paar beblaarde handen
afkwam.
Opgepast
Leiden werd Woensdag bezocht door een paar
lieden, een Franschen met zijn Hollandschen
gids, die bij particulieren antiquiteiten trachtten
te koopen. Zij lieten zich netjes bij mevrouw
of mijnheer aandienen en kwamen, eenmaal toe
gelaten zijnde, voor den dag met de vraag naar
oudbeden.
Zoo kochten zij bij iemand een paar kleinig-
heden voor f 2, betaalden, zoo solide als zij wa-
ren, onmiddellijk met een rijksdaalder en ver-
dwenen, na f0.50 terug ontvangen te hebben,
met het gekochte.
Doch, wat bleek?... De rijksdaalder, waar
mede zij betaald hadden, was een keurig nage-
maakt, valsch geldstuk, zelfs voorzien van het
gewone randschrift.
De zaak is in handen der politie.
I Men zij intusschen gewaarschuwd De Hol-
i lander schijnt wel de hoofdrol te spelen, althans
deze heeft het woord gevoerd en den rijksdaal
der in betaling gegeven. Hij is middelmatig groot
circa 35 jaar oud en heeft blond haar en een
blond kneveltje en is gekleed met grijze demi-
saison, grijze pantalon en dito gleufhoed. De
Franschman, circa 40 jaren, is kleiner en meer
gezet, heeft donker haar en dito kneveltje en
draqgt donkere kleeding met zwarten gleufhoed.
Landverhuizing.
Meer dan twintig personen hebben het eiland
Texel metterwoon verlaten, om zich te vestigen
in Noord Amerika. Vermoedeljjk zullen nog velen
volgen.
In de laatste 25 jaren zijn reeds honderden
van het eiland naar de Vereenigde Staten ver
trokken, vooral uit den polder Eierland en De
Cocksdorp.
De Vredesbeweging.
Het Hoofdcomité voor de Vredesmanifestatie
heeft thans de door 205791 Nederlanders onder-
teekende adreslijsten, alsmede het door deleden
van het Hoofdcomité onderteekende gecalligra-
feerde adres van hulde-betuiging aan den minis
ter van Buitenlandsche Zaken doen toekomen,
ten einde door tusschenkomst van Z. E. aan den
Russischen keizer te worden toegezonden.
Na definitieve vaststelling van het eindcijfer,
zijn nog enkele adreslijsten, te zamen met 950
handteekeningen, door het hoofd-comité ontvangen,
zoodat het totaal aantal adhaesiebetuigingen, uit
730 Nederlandsche gemeenten ontvangen, thans
206,741 bedraagt.
Groentenvereeniging „De Niedorper
TT norem"
Dezer dagen zijn aan alle leden der groenten
vereeniging „De Niedorper Kogge" kaarten waarop
naam, woonplaats en beroep staan vermeld, toe
gezonden en welke ten doel strekken, dat de
bezitters van eene dusdanige kaart het recht heb
ben op vertoon, van deze adviezen in te winnen
van de onlangs aangestelde praktische adviseurs
dezer vereeniging, de heeren Jb. Lindeboom te
Winkel en Joh. Barten te Nieuwe Niedorp. Ge
noemde adviseurs hebben de bevoegdheid voor
hunne werkzaamheden te eischen f 0,30 per uur,
voor al den tijd, gedurende welken zij voor den
aanvrager werkzaam zijn, met dien verstande,
dat de uren aanvangen, zoodra zij hunne woning
verlaten en eindigen, wanneer zij die weer kun
nen binnentreden; dat voor een gedeelte van een
j uur een vol uur wordt berekend, en voor advie
zen, aan huis of op het land van den adviseur
gegeven, minstens f0,30 moet worden betaald,
i Verder hebben de adviseurs de bevoegdheid bij
j meerdere aanvragen tegelijk de aanvragers bij te
staan in de volgorde, waarin de aanvragen zijn
ingekomen. Indien des adviseurs eigen werk geen
uitstel gedoogt, is hij gemachtigd, een anderen
dag of een ander uur voor zijne adviezen te be
palen.
Doopincident te Helder!
Eenige marine-officieren hebben een klacht inge
diend naar aanleiding van een preek door ds.
A. C. De Koe bij de doopplechtigheid van hun
kinderen gehouden.
Deze was niet gesloten, ik behoefde de kruk slechts
om te draaien en ik was binnen.
In de gang was het pikdonker. Ik klom haastig de
trap op en zocht de kamer op, waar ik licht had
zien branden. Ik klop aan, geen antwoord, zonder lan
ger te wachten draai ik ook deze deur open en stap
naar binnen.
De kamer is ledig en wordt helder verlicht door
een lamp, die op de tafel staat.
Alle kasten staan open, de inhoud ligt over den
vloer verspreid, ten teeken van een overhaast vertrek.
ie laat, de vogels waren gevlogen.
In een oogwenk is het huis doorzocht, van den
ke der tot den zolder, maar het nest was inderdaad
ledig.
Duizend duivels, zij zjjn ontsnapt! riep ik uit.
Daarop volgde een algemeene niting van woede.
Ziet ge wel, wachtmeester, dat hij de moorde
naar is
Zijn vlucht is een overtuigend bewjjs.
Er valt niet langer aan te twijfelen.
Ik heb het dadeljjk wel gedacht.
Maar met dat alles kwamen wij niet verder. Zij
moeten achterhaald worden en dat leek zoo moeieljjk
niet. Men gaat niet snel bjj zulk een koude, met een
vrouw en een klein kind bjj zich. Wjj zouden een
verwoede jacht op hen maken.
Ja maar, wachtmeester, welken kant zouden
zij zijn opgegaan? vroeg een van mijn gendarmes.
Ik dacht even na.
zij kunnen niet anders dan den kant van
Issoire zjjn opgegaan, antwoordde ik, ten einde aan
het station daar den nachttrein te nemen, die om
twee uur vertrekt.
Ja, juist, zoo zal het zjjn.
Alle andere wegen loopen uit in het gebergte.
Wij zouden dus den kant van Issoire opgaan. Het
was twaalf uur ongeveer, slechts drie mijlen behoef
den afgelegd te worden, wij zouden er zeker komen
voordat de trein vertrok en dan kon hjj ons niet meei
ontsnappen.
Zullen wjj te paard stjjgen? vroeg de brigadier,
die, na een ronde in den tuin gedaan te hebben, door
een achterdeur het huis was binnengekomen.
Niet noodig, zeide ik. Wjj hebben den tjjd, bo
vendien, op dien hardbevroren grond en in de nachte-
Ijjke stilte hoort men den galop van een paard wel
een half uur ver.
Best, wachtmeester.
Tegeljjk gaf hij mjj een lapje, en zeide
Kijk, dat heb ik op den weg naar Issoire ge
vonden. Het was zoo donker dat men geen drie pas
voor zich uit kon zien, en ik zou dat lor ook zeker
niet gevonden hebben, maar mjjn spoor haakte
het op.
Ik beschouwde het voorwerp bjj het licht van
een lantaarn, die dooreen werkman werd gedragen.
Het was een stukje kant zeer fijn bewerkt en vari
betrekkelijke waarde; de boerinnen uit den omtrek
droegen zoo iets niet.
Dit bevestigt mjjn vermoedens, zeide ik. Onze
vluchtelingen moeten naar den spoorweg zjjn gegaan,
dat is thans zeker. Brigadier, laat een van de gendar
mes dit huis bewaken, voor het geval dat zij er te
rug mochten komen, zooiets is wel eens meer gebeurd.
En nu op weg!
Wjj zetten onzen tocht voort, maar twee dingen
hinderen mijvooreerst dat het zoo donker was en
ten tweede dat onze voetstappen zoo hol weerklon
ken. Maar weldra ging de maan op en konden wjj
tameljjk ver voor ons uit zien over den weg, die
langs het gebergte liep en aan weerszjjden met dicht
kreupelhout begroeid was.
Van dit licht maakte ik gebruik om mjjn kleinen
troep aan den kant van den weg te doen marcheeren,
waar het geluid der voetstappen door het mos gedempt
werd. r
Een half uur liepen wjj zoo zwijgend voort.
Eensklaps riep de boekhouder Masson, die zich bjj
ons had aangesloten en die bjjzonder scherpe oogen
scheen te hebben:
Wachtmeester, ik zie iets donkers midden op
den weg.
Ver?
'n Honderd pas of vjjf, denk ik, bjj het dwars-
pad, dat naar de pannenbakkerjj des Oseraies leidt.
Wanneer we ons haasten dan kunnen wjj hen, zoo
zjj het zijn, nog inhalen voor zjj aan de brug over
de Couze komen.
Ge kunt begrjjpen hoe dit onzen jjver aanvuurde.
