Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
N°. 23.
Zondag 4 Juni 1899.
8e Jaargang.
Nieuwstijdingen.
Feuilleton.
NIEUWE
AIGEDIJ
rnum
Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag.
ABONNEMENTSPRIJS
voor Noordscharwoude, Oudkarspel, Zuidscharwoude en Br. op Langedijk
per drie maanden 50 et-, franco p. post 60 ct.
UITGEVER:
J. II. KEIZER.
BUREEL:
noordscharwoude.
PRIJS DER ADYERTENTIËN:
Yan 15 regels 30 ct., elke regel meer ct.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever.
Zelfmoord te Hensbroek.
In den nacht van 30 op 31 Mei heeft de dienst
bode van den Burgemeester onzer gemeente door
zich te verdrinken een einde aan haar leven ge
maakt.
Algemeen is men van meening dat hier geen
geweld werd gepleegder moet dan ook niets zijn
wat daarop wijst.
Reeds circa vier jaar was zij bij den Ed.
Achtb. Heer Willinge in dienst en vooral de laat
ste maanden scheen het haar er best te bevallen.
Men verdiept zich in gissingen omtrent de oor
zaak dezer wanhopige daad. Tot dusver kan men
echter geen oplossing vinden.
Toch schijnt er iets te zijn voorgevallen, waar
door zij in hevige gemoedsbeweging is geraakt;
dit zou men althans kunnen besluiten uit het feit,
dat zij des avonds van haar uitstapje naar Alk
maar te huis gekomen zijnde, zich zeer vreemd
gedroeg, zoo zelts, dat haar door de huisgenoten
gevraagd werd, wat er aan scheelde.
"Weinig heeft zij daarop geantwoord en toen zij
later op den avond de deur was uitgegaan dacht
men dan ook eenvoudig dat zij mogëlijk naar haar
ouders was, die dichtbij woonden.
Het behoeft zeker niet gezegd te worden, dat
men ten huize van den Burgemeester zeer ont
stelde, toen men, na bericht te hebben ontvangen
dat het lijk van een onbekend vrouwspersoon
was opgevischt, tot de ontdekking kwam, dat dit
net lijk van genoemde dienstbode was.
1899.
Mei heeft zich failliet verklaard.
Vroeger was ze hoog te roemen,
Strooide groente, bloesem, bloemen
Overvloedig over de aard,
Meer dan honderdduizend waard.
Maar van 't jaar raakte z' in de maling,
Schorste daarom de betaling;
Geen sprake van een dividend,
Hoogstens derdehalf procent
Rest er na 't faillissememt.
't Is een questieuse openbaring.
En een leelijke ervaring,
Waaraan '99 lijdt:
Mei is haar vertrouwen kwijt.
Fr. Crt.
10.)
Neen, mijn vriend, zeide zij. vermeerder de
moeieljjkheden niet, die ons reeds bedreigen, en be
dwing uw rechtmatigen toorn. Trouwens, een ont
moeting met Aurélien, zooals gij dat bedoelt, zou
nooit plaats hebben. Ik ken hem. Hjj zal u opeen
andere wijze trachten te benadeelen. Wij moeten
voor alles met mijnheer De Prabert spreken, vindt
ge dat ook niet?
Zeker. Ik zal mjj morgen bjj hem laten aan
dienen.
Mijnheer De Prabert heeft een oprechte vriend
schap voor u, hjj acht u hoog en zal u goed ontvan
gen. Hjj is een man met een goed hart en edele hoe
danigheden. 01 hjj gelijkt in niets op de leden van
zjjn gezin.
Is hjj uw bloedverwant?
Neen, ik noem hem oom, alleen omdat hij mijn
voogd is en om dezelfde reden noem ik mevrouw De
Prabert tante, maar onze bloedverwantschap is van
zeer verre.
Hebt gij dan geen familie?
Helaas neen. De onverbiddelijke dood heeftal
les weggerukt wat mij dierbaar was. Vooreerst mijn
moeder. Ik moet u mijn geheele levensgeschiedenis
vertellen. O! zij is zeer eenvoudig, maar niettemin
droevig.
Mijn familie behoort thuis in de Vogezen, mijn
vader en mijn moeder, laatste afstammelingen van
twee aanzienlijke familiën, welke sedert onheuglpe
tjjden te Jaucourt gevestigd waren, de familie De
Briais en de familie Jarry, bezaten uitgestrekte lan-
derpn op de vlakte en bosschen in het gebergte.
Het grootste gedeelte van hun vermogen was van
mijn moeder afkomstig en haar behoorden ook eenige
groote fabrieken aan den oever van de Meurthe. Mijn
vader, een zeer perig man, exploiteerde de bosschen
en bestuurde de fabrieken, was altjjd vol bezigheden
Sint Pancras, 2 Juni '99. De Heer
K. Ploeger, tuinman alhier, sneed dezer dagen
reeds de eerste bloemkool. Ook werden reeds
Meirapen en nieuwe aardappelen naar Alkmaar
gezonden.
Heden avond vergaderde de Tuinbouwvereeni-
ging „Vrones Hope" alhier in het lokaal van
den heer Rups. Daar het aantal opgekomenen
niet 2/3 van het aantal leden bedroeg, kon punt
1 van de agenda, herziening van 't reglement,
niet in behandeling worden genomen.
Het aantal leden bleek, door de oprichting der
Landbouwvereeniging, tot 26 te zijn teruggegaan.
Als lid van het bestuur werd gekozen de heer
D. Kloosterboer, die deze benoeming aanvaardde.
Besloten werd, dat de groentenveiling alhier
zal beginnen op Vrijdag 16 Juni te half vijf.
Ook werd nog de wenschelijkheid besproken,
van het verkoopen der slaboonen bij het gewicht.
Een besluit werd dienaangaande niet genomen.
Beroepen bij de Ned. Herv. Kerk te Oude
Niedorp—Veenhuizen en Midwoud, de
heer P. Groot, prop. te Schagen.
Gou verneur-G eneraal.
Benoemd is tot Gouv.-Generaal van Ned.-Indië
gen.-maj. W. Rooseboom, kommandant der stel
ling Amsterdam.
De heer Rooseboom is indertijd lid der Tweede
Kamer geweest voor het district Arnhem.
Internationale oplichterij.
Een Bankinstelling te Rotterdam werd dezer
dagen gewaar dat een wissel, waarop zij 15000
gulden had betaald, valsch was, en was afgege
ven door eene firma te Braïla in Oostenrijk.
Die firma had geëndosseerd bljjkens de corres
pondentie door een derden persoon en wel een
geëmployeerde, die tevens de aanbieder te Rot
terdam en ook de ontvanger was. De bank had
te voren een adviesbrief ontvangen doch vermoe
delijk niet telegrafisch geïnformeerd, waardoor
bedrog zou kunnen voorkomen zijn.
Dezelfde oplichter heeft telkens met andere
namen zich og dezelfde wijze meester gemaakt
te Parijs van 150.000 francs, te Londen van 3400
p. st. en te Antwerpen van 30.000 frs.
Vermoedelijk zijn de wisselpapieren door den
geëmployeerde (falsaris) uit het chequeboekje van
zijn patroons ontvreemd.
De oplichter heeft blijkens onderzoekingen zich
Zaterdag j.l. van het Maasstation naar Berlijn
en had bijna nooit rust. Hjj wilde, zeide hij, voor
mij een vorstelijke bruidsschat verdienen.
Mijn moeder, die zeer zwak van gezondheid was,
verliet bijna nooit ons huis te Jaucourt en wijdde
al haar tjjd aan mij. Papa besteedde zjjn geheele week
met het bezoeken zjjner fabrieken en landerijen,
vooral had hij velerlei bezwaren met de nieuwe grens
regeling, waardoor een gedeelte onzer goederen op
Duitsch grondgebied kwamen, maar Zaterdagmiddag
kwam hg thuis en de Zondag was steeds een heer
lijke dag voor mij.
Zoo bereikte ik mijn tiende jaar. O 1 hoe ge
lukkig, hoe kalm en vreedzaam waren die kinder
jaren Mijn arme moeder evenwel leed veelvroe
ger was zij wel sterk en gezond geweest, maar se
dert mjjn geboorte was zjj ziekelgk en kwjjnend.
Zjj beklaagde zich echter nooit en altjjd zag ik om
haar bleeke lippen een zachten, tevreden glimlach.
Tien jaar geleden in Mei 1880 nam haar zwak
heid zoodanig toe, dal zij bedlegerig moest blijven.
Ik zag verscheidene dokters ons huis in en uitgaan,
daarna, op zekeren nacht, wekte men mij om af
scheid van haar te nemen en den volgenden
morgen had ik geen moeder meer.
Bij het opwekken van deze droevige herinnering
begonnen de tranen van het meisje weer te vloeien.
Filip, zelf diep geroerd, sprak haar moed in en
fluisterde haar eenige teedere woorden van troost toe.
Zjj hernam
Dit verlies trof mjj zwaar, ofschoon ik er
toen nog niet de geheele uitgestrektheid van kon
begrijpen. Mjjn aangeboren vrooljjkheid verdween
en ik werd droefgeestig, somber en in mjj zelf ge
keerd. Mijn vader maakte zich ongerust over mjjn
gezondheid en nam mjj mee op reis, maar zjjn za
ken stonden hem niet toe lang weg te bljjven en
wij moesten dus wel terugkeeren naar ons huis, dat
thans helaas zeer droevig en eenzaam was.
Om weer wat vreugde en levendigheid in ons
hnis te brengen niet de kalmte en vreedzaam
heid van vroeger, maar een drukke, rumoerige vroo
ljjkheid - - noodigde mjjn vader een aantal bevriende
families uit, die beurtelings eenigen tijd te Jaucourt
kwamen doorbrengen. Op die wjjze leerde ik de
familie De Prabert kennen, waarvan het hoofd, mjjn-
begeven, alwaar hij getracht heeft op de ver
melde wijze 80.000 mark te ontvangen, hetwelk
mislukt is, doordat men daar de zaak aldra niet
vertrouwde.
Het toppunt van verdraagzaamheid.
Te Ouder-Am8tel, waar voor de verkiezing van
een raadslid twee candidaten gesteld zijn, toekende
een kiezer beide candidatenlijsten.
Dit mag wel het toppuat van verdraagzaam
heid op politiek gebied genoemd worden.
Donderdagavond op den Hollandschen snel
trein 87, die te 7 u. 30 m. van Amsterdam naar
Vlissingen vertrekt, bemerkte de machinist kort
onder Vlissingen, dat de rem niet werkte. Een
spoorwegongeluk was alzoo onvermijdelijk, daar
deze trein in vliegende vaart onmogelijk tot
staan gebracht kon worden. De machinist gaf
daarom herhaaldelijk noodsignalen ter waarschu
wing.
De trein kwam met groote vaart het station
binnenvliegen, tengevolge waarvan hij over het
hooge trottoir heen, de wachtkamer tweede klasse
binnenvloog. De personenwagens evenwel bleven
gelukkig op de rails staan, daar de verbinding
tusschen de locomotief en deze laatste was afge
broken. Enkele wagens evenwel werden door
den hevigen schok op elkaar geschoven, waarbij
de hoofdconducteur Touw en de conducteur De
Groot zoo hevig verwond werden, dat zij bijna
onmiddelijb bezweken.
De machinist en de stoker waren even te voren
van de locomotief gesprongen, waarbij zij zeer
ernstig werden gewond. Zij werden spoedig op
genomen en in het tegenover 't station gelegen
hotel „Zeeland" binnengebracht. Per brancard
werden zij Vrijdagmorgen met den trein van 9.15
naar hunne woonplaats Boxtel vervoerd.
Dien nacht is een extra trein naar Breda ver
trokken teneinde verschillende hooge ambtenaren
in kennis van het ongeval te stellen. Deze waren
dan ook reeds Vrijdagmorgen vroeg ter plaatse.
Met een zeer groot aantal werklieden is begon
nen de locomotief zoo spoedig mogelijk op te
ruimen.
De locomotief zit geheel in de wachtkamer. De
materieele schade is natuurlijk zeer belangrijk.
De schok was zoo hevig, dat verschillende men-
schpn in de nabijheid van het station dien voel
den. Bovendien zijn tal van glasruiten aan het
station gesprongen.
Vermelding verdient, dat in bijna twintig jaren
heer Bernard, sedert langen tijd in handelsrelatien
stond met mijnheer De Briais, mijn vader.
Mijnheer De Prabert had een zuster, een lang
slank meisje, niet zeer schoon maar uiterst zachtzin
nig en goedhartig.
Zjj heette Blanche.
In tegenstelling met haar schoonzuster, mevrouw
De Prabert. die slechts één zorg hadhaar toilet te
maken en zich iederen dag in een nieuw, kostbaar
gewaad te vertoonen, kleedde mejuffrouw Blanche
zich eenvoudig, deed niet de minste moeite om iemand
te behagen en hield zich bijna den geheelen dag met
mij bezig. Wij wandelden in het park en in de
bosschen en wij vermaakten ons op alle mogelijke
wijzen. Zij kende allerlei spelen en deed in alles
met mij mee om mjj genoegen te doen, hoewelzij
den leeftijd voorbij was, dat men behagen in kinder
spelen scheut; mejuffrouw De Prabert was vjjf-en-
twintig jaar. Kortom zjj was zoo goed, zoo opgewekt
en zoo lief voor mjj, dat ik haar weldra van ganscher
harte liefkreeg en niet meer wilde dat zjj zou heen
gaan.
Mjjn vader had ook alle goede hoedanigheden van
mijn groote vriendin opgemerkt en op zekeren dag,
tot mjjn onbeschrijfelijke vreugde, werd zjj mevrouw
De Briais en mjjn tweede moeder.
Weder volgden vijf jaar van kalm en onverdeeld
geluk, toen mjj eensklaps kort na elkaar twee ont
zettende rampen troffen. Een hartkwaal, die plotse
ling een gevaarljjk karakter aannam, sleepte de
tweede mevrouw De Briais ten grave en nog geen
jaar later stierf mijn vader, die toch zoo forsch, zoo
gehard tegen vermoeienis was. aan de vliegende te
ring. OI wat heb ik geweend, in welk een staat van
vertwijfeling verkeerde ik, want nu was ik oud ge
noeg om mijn ongeluk geheel te begrijpen.
Ik was wees op vijftienjarigen leeftjjd, ik had nu
geen rechtstreeksche bloedverwanten meer, alleen op
de wereld.
Mijnheer De Prabert trok zich mijn lot aan en stond
mjj ter zijde in deze zware beproeving. Hjj werd voogd
over mjj en beloofde voor mjjn toekomst te zullen
zorg dragen. In het eerst verwonderde het mjj eenigs-
zins dat hij mij niet in zjjn huis opnam, mij als een
lid van zjjn gezin beschouwen wilde, maar thans
geen ongeluk op de Zeeuwsche lijn heeft plaatg
gehad.
Voor dames!
In de voiles schijnt een belangrijke hervorming
aanstaande In de laatste jaren werden bijna geen
andere kleuren dan wit en zwart gedragen: an
dere kleuren heetten ordinaire en nube
gint als dernier cri te gelden het dragen van ge
kleurde voiles. Maar niet de hardbruine en dito
blauwe, die het gelaat hullen als in een wolk
van slechte steenkolendamp, doch voiles van een
eigenaardig zachte tint, waar door een mysterieus
waas over het gezicht wordt verspreid. Zeer ge
wild zal zeker worden een zacht-rose voile, die een
bleek stadsgezichtje zal kleuren met frisschen blos.
De moeder van het sedert het laatst van
April vermiste knaapje Albert Petrus Johannes
Wezel, oud 7 jaar, heeft een onderhoud gehad
met den Minister van Justitie, ten einde bij Z.Exc.
raad in te winnen die tot de opsporing van haar
kind zou kunnen leiden.
Z.Exc. sprak haar goeden moed in en droeg
haar op uit zijn naam den commissaris van poli
tie te verzoeken een 100-tal fotografische portret
ten van het kind te doen maken, die in het bin
nen- en buitenland te doen verspreiden, ten einde
tot opsporing van het kind te komen, aan welk
verzoek is voldaan.
De ouders van het vermiste knaapjo doen nog
een beroep op het publiek, met name op dengene,
die misschien gevonden heeft het keukengerei
dat het knaapje op den bewusten middag bij zich
had; twee ijzeren schaaltjes, een stalen vorken
een bordje, alles in een doekje gewikkeld. Dit
zou misschien tot de ontdekking van eenig spoor
kunnen leiden.
Löwenbrau ingenomen!
De gevangene van den Van Leeuwenhoeksin
gel te Delft, de heer Buhler, is verlost.
Woensdag vereenigden zich in het koffiehuis
Löwenbrau de advocaten van de beide partijen,
bijgestaan door vier getuigen, de nieuwe en de
oude koffiehuishouder, om alles te inventariseeren.
Nadat hieraan was voldaan, kwam een groote
verhuiswagen voor en werd het ameublement van
den heer Buhler ingeladen. Alzoo verliet de heer
Buhler het huis onder protest en voorbehoud tan
regeling van schadeloosstelling.
Een fantastische Conferentie-zitting.
Bij F. Duym te Gorinchem is eene brochure
verschenen: „De Vredesconferentie", waarin door
nu ik de zijnen goed heb leeren kennen begrjjp
ik ten volle zjjn bezorgdheid, zjjn kieschheid en voor
zichtigheid.
Ik werd dus gezonden naar het klooster derUr-
sulinen te Besanpon. O! mijn vriend, als ge eens
wist hoe treurig zoo'n klooster is, hoe koud en onver
schillig de nonnen zjjn met hun voorgeschreven zacht
zinnigheid en werktuigelijke goedheid voor het kind,
dat de geheele teederheid, al de liefde van een moe
derhart heeft leeren kennen.
Ik werkte veel te Besan?on, maar toch verveelde
ik mij er ook. Ik heb nu eenmaal behoefte aan vrij
heid, aan de open lucht, aan het ruime veld en daarom
kon ik mjj niet thuis gevoelen in die smalle gangen,
donkere vertrekken en het bekrompen, door hooge
moren omgeven tuintje van het Ursulinenklooster.
Toen mjjn studiën voltooid waren ongeveer in een
jaar tjjds wilde ik dan ook niet langer in het
klooster bljjven, doch waar zou ik anders heengaan
dan naar mijnheer De Prabert?
Hjj kwam mjj van Besanpon afhalen, vriendelijk,
zorgzaam als altijd en zjjn eerste woorden waren:
Ik neem u mee naar huis, liet kind, maar op
voorwaarde dat ge spoedig een echtgenoot zult vinden,
hoe eer hoe beter.
In de eerste zes maanden dat ik hier in huis was,
deed men een onafzienbare rjj van huwbare jongelui
voor mij defileeren maar niet een was er bij die mjjn
aandacht trok. Zij zagen er allen, of bijna allen, zeer
goed uit, maar geleken op dat vervelende, pronke
rige en beuzelachtige type dat men noemt: zoons van
goeden huize. Mijnheer De*Prabert was wanhopig
en spoorde mjj telkens aan toch een keus te doen.
Ik heb zoo'n haast niet, zeide ik lachend, voor-
loopig bestaat er nog geen bezwaar dat ik een oude
vrijster zal worden.
Maar hij antwoordde ernstig:
Daar heb ik ook geen zorg voor, lief kind, maar
ik zou u zoo gaarne als meesteres te Jaucourt ge
vestigd zien en u onder bescherming van een goed,
degelyk man weten.
Na verloop van zes maanden hield het defileeren
der pretendenten eensklaps op. Aurélien begon mij
het hof te maken en zjjn moeder verwijderde eiken
mededinger, waarbij zjj onuitputteljjk was in het uit-
