Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken. N°. 46. Zondag 12 November 1899. 8e Jaargang. tot Winkel, 10-J A RIG BESTAAN van de Ttlsphooa-Ttltgiaafllja, Broek op Langadij! Feuilleton. N ieu wstij dingen NIEUWE liMIEIU Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag. ABONNEMENTSPRIJS voor Noordscharwoude, Oudkarspel, Zuidscharwoüde en Br. op Langedijk per drie maanden 50 ct., franco p. post 60 ct. UITGEVER: J. II. KEIZER. BUREEL: noordscharwoude. PRIJS DER ADVERTENTIÜN: Van 15 regels 30 ct-, elke regel meer ct. Groote letters of vignetten worden naar plaatsruiintc berekend. Brieven rechtstreeks aan den Uitgever. f met ingeschakelde kantoren te ZUIDSCHARWOÜDE, NOORDSCHARWOUDE, en NIEUWE NIEDORP, over het tijdvak van 25 September 1889, opening van de kantoren te Noordscharwoude en Niedorpvan 1 October 1889, opening van het kantoor te Broek op Langedijk; terwijl op 1 September 1896 is geopend het kantoor te Zuidscharwoude, tot 1 October 1899. Behandelde Telegrammen OVER Kantoor Broek op Langedijk. Kantoor Zuidscharwoüde. Kantoor Noordscharwoude. Kantoor Nieuwe Niedorp. 1.889 114 790 79 1890 865 2633 396 1891 1418 2939 436 1892 2144 3232 429 1893 2258 3732 528 1894 2243 3533 579 1895 3298 5073 477 1896 3590 185 3930 479 1897 3948 870 5214 681 J898 4895 1051 6363 587 1899 3688 915 5391 424 tot 1 Oct. TOTAAL 28461 3021 42830 5095 Totaal van het over gemeld 10-jarig tijdvak behandeld aantal telegrammen 79407. Op het hek van menige boerenplaats leest men „nooit gedacht", welke uitdrukking wel de gelijk van toepassing is op bedoelde telegraaflijn. En wat een gemak, spoediger ontvangst van telegrammen, mindere kostbaarheid van telegrambestelloon, vluggere levering van groenten enz., levert die lijn op, in vergelijking met den vroegeren toestand, toen de telegrammen ontvangen en besteld werden door de spoorwegstations-kantoren te Heer Hugowaard en Noordscharwoude, soms uren na aankomst. Dit overzicht geeft het bewijs, dat de handel aan den Langendijk levendiger is geworden dan ooit. Moge het zóó steeds voortgaan P. G. D. 33.) Nu goed, zeide ik na een oogenblik bedenkens, maar dan zal het ook de laatste maal wezen dat ik mij laat oveihalen. Ik waarschuw u dat ik zeer drif tig ben, en wanneer men mij beleedigt, wanneer men den spot met mjj drjjft dan kan dat tweemaal goed gaan, maar pas op voor den derden keer. Goed, goed, we zullen wel zien, zeide Barley op half schertsenden, half verzoenenden toon. Na dit gesprek was ik buiten mjjzelven, ik kwam thuis in een toestand van heftige opgewondenheid. Toen Georgette mjj zoo somber en met gefronste wenkbrauwen zag terugkeeren, riep zjj: Helaas, wij vertrekken nog niet. Zjj barstte in tranen uit en viel, krampachtig snik kend, door een zenuwtoeval overweldigd, in mjjn armen. Dit strekte lang niet om mjjn toorn te be daren. Drie dagen bracht ik in koortsachtige opgewonden heid door en Georgette en haar broeder wisten door hun woorden mjjn verbittering nog te doen toe nemen. De toestand waarin ik verkeerde, maakte mjj meer dan ooit toegankeljjk voor kwaden invloed. George Lacassagne, naar wien ik gewoonljjk niet luisterde, werd vermetel genoeg mjj een plan voor te leggen. De ellendeling deinsde voor niets terug en zjjn geest was vindingrjjk genoeg om alle moeieljjk- heden uit den weg te ruimen. Daar Barley reeds getoond had, zoo moeieljjk van zjjn geld te kunnen scheiden, was het meer dan waarschjjnljjk dat zjjn aarzelingen opnieuw beginnen zouden. Een gierigaard stemt er nooit in toe, zjjn geld af te geven, hjj zoekt steeds naar middelen en voorwendsels om het te kunnen behouden. Als men aan hun geld raakt, vergeten zjj alles en heeft men het eenmaal van hen, dan bedenken zjj allerlei middelen om het terug te krijgen. De eerste maal. besloot George Lacassagne, heeft Barley geweigerd zjjn honderd-vjjftig bankbilleten van duizend francs af te geven, de tweede maal heeft hjj ze gegeven, maar terstond teruggenomen, de derde maal, als hjj zich met de opoffering eenigszins vertrouwd gemaakt heeft, zal hjj zeker jverder gaan en u misschien met de bankbilletten uit de fabriek laten gaan, maar pas op dat hij dan niet weer be rouw krjjgt en u niet doet terughalen. Hetgeen de broeder van mjjn vrouw zeide, was zeer goed mogeljjk, zooals ik Barley had leeren ken nen, in die drie weken dat ik aan zjjn fabriek was geweest, was een dergeljjke handelwijze, hoe on rechtmatig en beleedigend ook, zelfs zeer waar schjjnljjk. Daarop legde Lacassagne mjj zjjn plan uit. Wjj moesten onmiddelijjk toebereidselen maken tot het vertrek en het huis bjj nacht verlaten, zoodra ik van de fabriek terugkeerde met het geld. Welken kant zouden wjj opgaan? Niet naar het station van Issoire, want daar zou men ons zeker het eerst zoe ken. Maar waarom zouden wjj ook niet den ande ren kant uit kunnen gaan? Wjj zouden de Couze oversteken met de pont van de pannenbakkerjj, wjj zouden dwars door het bosch gaan tot aan den hollen weg en daar zou hij, George Lacassagne, ons wachten met een licht rjj- tuigje en een zeer vlug paard. Wij zouden den weg volgen tot aan Tulle en voordat de dag aanbrak zouden wjj daar het station van den spoorweg van Orléans bereikt hebben. Dan zouden wjj plaatskaar- ten nemen naar Bordeaux, met den eersten trein daarheen vertrekken en dan vooruit naar Amerika, het beloofde land der uitvinders, het paradjjs voor maatschappijen. Inderdaad, wat waagden wjj er bjj Wjj waren toch geen dieven en zich in veilig heid te stellen voor de dwaasheden van een ouden vrek was toch geen misdaad. En dan, die reis bjj nacht, vol hindernissen en geheimzinnigheid, was niet weinig romantisch en bracht een welkome afwisseling in het vervelende, eentonige leven dat wjj te Miramont leidden, van den eersten dag af dat wjj er gekomen waren. Geor- VERSLAG der openbare Verg., uitgeschre ven door „Nieuw Leven", op Woensdag 3 Nov. bjj den hr. W. Meereboer a/h Verlaat. De ongeveer 30 belanghebben en belangstel lenden worden door den voorz. van „N.L." wel kom geheeten, die bij de opening der vergadering er op wijst, dat de landbouwers in deze omgeving ongetwijfeld gemeenschappelijke belangen hebben, waarom in de laatst gehouden vergadering van „N.L" tot het uitschrijven dezer bijeenkomst was besloten. Hij hoopt, dat de besprekingen mogen strekken tot bevordering der belangen van de landbouwers en geeft als zijne en veler over tuiging te kennen, dat meerdere samenwerking van alle belanghebbenden bij eene geschikte marktplaats, op een centraal punt zeer waar schjjnljjk moet geacht worden. Juist door ge- meenschappeljjk optreden, oefent men kracht uit en door samensprekingen komt men tot beter van aller belangen. Na deze korte inleiding komt ter sprake de toegangsweg naar het station N.-ScbarWoude. Algemeen is de verg. van gevoelen, dat deze op 't oogenblik in slechten staat verkeert en drin gend verbetering eischt, hoewel men eveneens algemeen instemt met 't beweren van de heeren P. Wonder Pz. en Plaatsman, dat 't vrijwel tot de onmogelijkheden behoort, een zoo menigvuldig gebruikten weg goed te houden. Te geljjker tjjd wordt evenwel beweerd, dat zulk een weg wel extra mag worden aangelegd en uit den aard der zaak steeds veel onderhoud zal vereischen, doch dit is nu eenmaal eene taak, die op de schouders van betrokken besturen rust. Een alge meen debat ontstaat, waarbjj valt op te merken, dat men eene bestrating als de oprit bij de Ver- laatsbrug wel 't best bestand acht tegen 't drukke vervoer, doch dat een wielslag van keien al zeer slecht zou zjjn voor hetjhoofdproduct, dat er langs vervoerd moet worden, zoodat men 't wenscheljjk acht, bij de betrokken Gera. Besturen 't gevoelen ingang te doen vinden, dat zulk eene beharding niet de gewenschte is. Daar de beide betrokken Gem. Best. (Heer Hugowaard en Noordscharwoude) reeds vroeger getoond hebben een gewillig oor te leenen aan billijke verzoeken, besluit men opnieuw een ver zoek in te dienen tot spoedige en meer afdoende gette juichte het plan van haar broeder dan ook met geestdrift toe, zjj noemde het denkbeeld behen dig en doelmatig en hoogst vermakelijk bovendien en overstelpte mjj met liefkozingen om mjjn beden kingen te overwinnen. Hoewel deze vlucht mjj vernederend en een man als ik onwaardig toescheen, ja, gevaarljjk zelfs, liet ik mjj overhalen en was zwak genoeg er in toe te stemmen. Na alles nog eens tot in de kleinste bjj - zonderheden besproken te hebben, gaf ik aan La cassagne verlot de toebereidselen tot het vertrek te maken en het noodige geld om een paard en een licht rijtuigje te huren. O wanneer het ongeluk iemand vervolgt en hem met zjjn onzichtbare draden omspant, dan is al zjjn weerstand vruchteloos en zal hij er nooit in slagen zich er aan te onttrekken. De avond, waarin Barley zou terugkeeren, brak aan. George Lacassagne was 's morgens naar Issoire gegaan om een paard en een rijtuig te huren. Hjj zou niet te Miramont terugkeeren, wjj zouden hem s' nachts in het bosch ontmoeten. Georgette was opgewonden van blijdschap, zjj lachte, zong en sprak telkens over het einde van onze verbanning in de bosschen van Auvergne. Toen zjj bemerkte hoe somber en stilzwijgend ik was, trachtte zij mij door liefkoozingen op te beu ren en stelde mij onze vlucht voor als een roman tische, verliefde ontroering. Haar invloed op mij was zoo groot, dat zjj er volkomen in slaagde mjjn somberheid te verdrijven. Ik kreeg meer zelfvertrouwen, werd, voor het uiterlijke althans, vrooljjk, en toen het tijd was om heen te gaan, glimlachte ik mjjn vrouw toe, kuste haar en zeide Tot straks, mjjn lieve. In mjjn fierheid verliet ik mijn huis eerst toen het tien uur had geslagen, ten einde Barley te toonen, dat ik geen haast had. Om mijn lippen speelde een trotsche, minachtende glimlach. De fabrikant was thuisgekomen, hij had zjjn sou per gebruikt en wachtte mjj op zijn kantoor, waar zjjn boekhouder Masson hem de brieven voorlas, die in de drie dagen van zjjn afwezigheid gekomen wa- verbetering van genoemden weg. De voorz. der verg. spreekt de veronderstel ling uit, dat al de aanwezigen met hem onge twijfeld van oordeel zullen zijn, dat het Station Noordscharwoude voor deze omgeving de aange wezen marktplaats is, doch, dat er dan ook po gingen in 't werk gesteld moeten worden, om die marktplaats zoo gemakkelijk mogelijk bereikbaar te doen zijn voor velen; gaarne geeft hij 't woord aan den hr. Plaatsman, die over deze zaak zijne gedachten eens heeft laten gaan. Spreker meent als voorz. der vereeniging „Waarland" en op grond, dat hij reeds 20 jaren onder de bouwers heeft verkeerd, wel eenigszins over de landbouwbelangen kan en mag oordee- len, al is hij dan geen practicus. Veel heb ik opgemerkt, zegt spreker, en van hetgeen ik zag en hoorde, wil ik hier het een en ander meedeelen. De groente, meer bepaald de kool, was soms heel duur, doch de bouwers profiteerden daar weinig van. Dit was een gevolg van bestaande toestanden en stelsels. Als ieder ander gun ik den eerlijken handelaar van harte eene winst, die hem een flink bestaan oplevert maar tot voor korten tijd werkte alles er toe mede, om den handelaar rijk te maken, bij lut tel voordeel voor den landman. Denken we aan de overtallen, die nu gelukkig tot het verleden behooren. Dan heb ik het oog op het verhuren van een grooter of kleiner aantal sneezen voor den koolbouw. Kreeg hierbij de bouwer den prijs, dien hem toekwam en wie weet niet voorbeelden te noemen van misbruiken hierbij? Werd b. v. door 't aanbieden van een „voorschot" de land man niet vaak verlokt, om tegen veel te lagen prijs te verhuren? Dan de verkoop per snees en de levering op tijd. De ervaring en de uitkomsten leerden, dat de handelaar steeds aan 't langste eind trok. Wat een werk heeft menige bouwer niet gehad aan de reeds verkochte kool, die maar niet geleverd kon worden en hoe slonk niet de voorraad, doordien er bij elke verhandeling wat uit geschoten moest wordenEn eindelijk nog het z.g. „wegmaken". Wat teleurstellingen heeft dat niet gebaardnog wachten sommige land bouwers op het geld voor partijen, die jaren ge leden zijn „weggemaakt" door een of anderen minder eerljjken handelaar Dit alles m. h. was in 't nadeel der bouwers, doch de dageraad komt, men maakt aanstalte, om te breken met dat oude. Yereenigingen werden opgericht, markten ver rijzen, voor de geveilde producten ontvangt men ren. Zoodra ik kwam, zond Barley hem weg. Toen wij alleen waren, nam hij mjjn beide han den en schudde die krachtig. Zjjn gelaat was rood, als van iemand die veel kou heeft doorstaan en die zich nu verwarmd heeft bjj een flink vuur en met eenige glazen brandewjjn. Nu! riep hij uit, alles gaat goed, alles gaat uit muntend. Men was te Riom zoo voorkomend moge ljjk en wij hebben reeds eenige mooie overeenkom sten geteekend. Dus is de koop gesloten? vroeg ik. Ja, ja, en ik behoefde de voorwaarden slechts te bepalen. Kom. gjj moest liever hier bljjven en met mij samenwerken. Neen, mijn besluit staat vast, mjjn vrouw ver veelt zich doodelijk hier in deze wildernis. Ik ver trek en wel dadeljjk. Jammer, jammer, wij hadden het zoo goed met elkaar kunnen vinden, ik zou alle kosten en risico voor mjj genomen hebben, gij hadt naar uw eigen goedvinden kunnen werken en wij zouden de winst gedeeld hebben. Neen. Duivelsche stijfkop. Dan blijft er niets anders over, dan dat ik u mijn honderd-vijftig bankbilletten geef, in ruil voor uw plans en teekeningen, zeide hjj. En terstond, want morgen zou het te laat zjjn. Welnu, vooruit, als het dan niet anders kan. Hjj opende een lade van zjjn schrijfbureau en nam er een pakje bankbilletten uit, die hjj mij op de tafel voortelde. Ik legde een rol papieren neer, die de plans en teekeningen van mijn uitvinding bevatte, benevens de brevets, waarop alleen de naam van Barley voor kwam. Honderd-vijftig, zeide de fabrikant, het getal is er. En op geheel anderen toon voegde hij er bij Als men toch eens bedenkt, dat dit kleine pakje zooveel geld bevat, zooveel geld Hier zijn uw bevrets, viel ik hem in de rede. Hij wierp een vijandigen blik op de rol papieren. Goed, goed, zeide hjj, die zjjn mij bekend. Ik nam de papieren op en stak ze hem toe. Hij schudde het hoofd en zeide met een zucht Komaan dan.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1899 | | pagina 1