Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
N°. 46.
Zondag 12 November 1899.
8e Jaargang.
tot Winkel,
10-J A RIG BESTAAN
van de Ttlsphooa-Ttltgiaafllja, Broek op Langadij!
Feuilleton.
N ieu wstij dingen
NIEUWE
liMIEIU
Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag.
ABONNEMENTSPRIJS
voor Noordscharwoude, Oudkarspel, Zuidscharwoüde en Br. op Langedijk
per drie maanden 50 ct., franco p. post 60 ct.
UITGEVER:
J. II. KEIZER.
BUREEL:
noordscharwoude.
PRIJS DER ADVERTENTIÜN:
Van 15 regels 30 ct-, elke regel meer ct.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruiintc berekend.
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever. f
met ingeschakelde kantoren te ZUIDSCHARWOÜDE, NOORDSCHARWOUDE,
en NIEUWE NIEDORP,
over het tijdvak van 25 September 1889, opening van de kantoren te Noordscharwoude en
Niedorpvan 1 October 1889, opening van het kantoor te Broek op Langedijk; terwijl op 1
September 1896 is geopend het kantoor te Zuidscharwoude, tot 1 October 1899.
Behandelde Telegrammen
OVER
Kantoor
Broek op Langedijk.
Kantoor
Zuidscharwoüde.
Kantoor
Noordscharwoude.
Kantoor
Nieuwe Niedorp.
1.889
114
790
79
1890
865
2633
396
1891
1418
2939
436
1892
2144
3232
429
1893
2258
3732
528
1894
2243
3533
579
1895
3298
5073
477
1896
3590
185
3930
479
1897
3948
870
5214
681
J898
4895
1051
6363
587
1899
3688
915
5391
424
tot 1 Oct.
TOTAAL
28461
3021
42830
5095
Totaal van het over gemeld 10-jarig tijdvak behandeld aantal telegrammen 79407.
Op het hek van menige boerenplaats leest men „nooit gedacht", welke uitdrukking wel de
gelijk van toepassing is op bedoelde telegraaflijn. En wat een gemak, spoediger ontvangst van
telegrammen, mindere kostbaarheid van telegrambestelloon, vluggere levering van groenten enz.,
levert die lijn op, in vergelijking met den vroegeren toestand, toen de telegrammen ontvangen en
besteld werden door de spoorwegstations-kantoren te Heer Hugowaard en Noordscharwoude, soms
uren na aankomst.
Dit overzicht geeft het bewijs, dat de handel aan den Langendijk levendiger is geworden dan ooit.
Moge het zóó steeds voortgaan P. G. D.
33.)
Nu goed, zeide ik na een oogenblik bedenkens,
maar dan zal het ook de laatste maal wezen dat ik
mij laat oveihalen. Ik waarschuw u dat ik zeer drif
tig ben, en wanneer men mij beleedigt, wanneer men
den spot met mjj drjjft dan kan dat tweemaal goed
gaan, maar pas op voor den derden keer.
Goed, goed, we zullen wel zien, zeide Barley op
half schertsenden, half verzoenenden toon.
Na dit gesprek was ik buiten mjjzelven, ik kwam
thuis in een toestand van heftige opgewondenheid.
Toen Georgette mjj zoo somber en met gefronste
wenkbrauwen zag terugkeeren, riep zjj:
Helaas, wij vertrekken nog niet.
Zjj barstte in tranen uit en viel, krampachtig snik
kend, door een zenuwtoeval overweldigd, in mjjn
armen. Dit strekte lang niet om mjjn toorn te be
daren.
Drie dagen bracht ik in koortsachtige opgewonden
heid door en Georgette en haar broeder wisten door
hun woorden mjjn verbittering nog te doen toe
nemen.
De toestand waarin ik verkeerde, maakte mjj meer
dan ooit toegankeljjk voor kwaden invloed.
George Lacassagne, naar wien ik gewoonljjk niet
luisterde, werd vermetel genoeg mjj een plan voor
te leggen. De ellendeling deinsde voor niets terug en
zjjn geest was vindingrjjk genoeg om alle moeieljjk-
heden uit den weg te ruimen. Daar Barley reeds
getoond had, zoo moeieljjk van zjjn geld te kunnen
scheiden, was het meer dan waarschjjnljjk dat zjjn
aarzelingen opnieuw beginnen zouden. Een gierigaard
stemt er nooit in toe, zjjn geld af te geven, hjj zoekt
steeds naar middelen en voorwendsels om het te
kunnen behouden.
Als men aan hun geld raakt, vergeten zjj alles en
heeft men het eenmaal van hen, dan bedenken zjj
allerlei middelen om het terug te krijgen.
De eerste maal. besloot George Lacassagne, heeft
Barley geweigerd zjjn honderd-vjjftig bankbilleten
van duizend francs af te geven, de tweede maal heeft
hjj ze gegeven, maar terstond teruggenomen, de
derde maal, als hjj zich met de opoffering eenigszins
vertrouwd gemaakt heeft, zal hjj zeker jverder gaan
en u misschien met de bankbilletten uit de fabriek
laten gaan, maar pas op dat hij dan niet weer be
rouw krjjgt en u niet doet terughalen.
Hetgeen de broeder van mjjn vrouw zeide, was
zeer goed mogeljjk, zooals ik Barley had leeren ken
nen, in die drie weken dat ik aan zjjn fabriek was
geweest, was een dergeljjke handelwijze, hoe on
rechtmatig en beleedigend ook, zelfs zeer waar
schjjnljjk.
Daarop legde Lacassagne mjj zjjn plan uit.
Wjj moesten onmiddelijjk toebereidselen maken tot
het vertrek en het huis bjj nacht verlaten, zoodra
ik van de fabriek terugkeerde met het geld. Welken
kant zouden wjj opgaan? Niet naar het station van
Issoire, want daar zou men ons zeker het eerst zoe
ken. Maar waarom zouden wjj ook niet den ande
ren kant uit kunnen gaan?
Wjj zouden de Couze oversteken met de pont
van de pannenbakkerjj, wjj zouden dwars door het
bosch gaan tot aan den hollen weg en daar zou hij,
George Lacassagne, ons wachten met een licht rjj-
tuigje en een zeer vlug paard. Wij zouden den weg
volgen tot aan Tulle en voordat de dag aanbrak
zouden wjj daar het station van den spoorweg van
Orléans bereikt hebben. Dan zouden wjj plaatskaar-
ten nemen naar Bordeaux, met den eersten trein
daarheen vertrekken en dan vooruit naar Amerika,
het beloofde land der uitvinders, het paradjjs voor
maatschappijen.
Inderdaad, wat waagden wjj er bjj
Wjj waren toch geen dieven en zich in veilig
heid te stellen voor de dwaasheden van een ouden
vrek was toch geen misdaad.
En dan, die reis bjj nacht, vol hindernissen en
geheimzinnigheid, was niet weinig romantisch en
bracht een welkome afwisseling in het vervelende,
eentonige leven dat wjj te Miramont leidden, van
den eersten dag af dat wjj er gekomen waren. Geor-
VERSLAG der openbare Verg., uitgeschre
ven door „Nieuw Leven", op Woensdag
3 Nov. bjj den hr. W. Meereboer a/h
Verlaat.
De ongeveer 30 belanghebben en belangstel
lenden worden door den voorz. van „N.L." wel
kom geheeten, die bij de opening der vergadering
er op wijst, dat de landbouwers in deze omgeving
ongetwijfeld gemeenschappelijke belangen hebben,
waarom in de laatst gehouden vergadering van
„N.L" tot het uitschrijven dezer bijeenkomst
was besloten. Hij hoopt, dat de besprekingen
mogen strekken tot bevordering der belangen van
de landbouwers en geeft als zijne en veler over
tuiging te kennen, dat meerdere samenwerking
van alle belanghebbenden bij eene geschikte
marktplaats, op een centraal punt zeer waar
schjjnljjk moet geacht worden. Juist door ge-
meenschappeljjk optreden, oefent men kracht uit
en door samensprekingen komt men tot beter
van aller belangen.
Na deze korte inleiding komt ter sprake de
toegangsweg naar het station N.-ScbarWoude.
Algemeen is de verg. van gevoelen, dat deze op
't oogenblik in slechten staat verkeert en drin
gend verbetering eischt, hoewel men eveneens
algemeen instemt met 't beweren van de heeren
P. Wonder Pz. en Plaatsman, dat 't vrijwel tot
de onmogelijkheden behoort, een zoo menigvuldig
gebruikten weg goed te houden. Te geljjker tjjd
wordt evenwel beweerd, dat zulk een weg wel
extra mag worden aangelegd en uit den aard
der zaak steeds veel onderhoud zal vereischen,
doch dit is nu eenmaal eene taak, die op de
schouders van betrokken besturen rust. Een alge
meen debat ontstaat, waarbjj valt op te merken,
dat men eene bestrating als de oprit bij de Ver-
laatsbrug wel 't best bestand acht tegen 't drukke
vervoer, doch dat een wielslag van keien al zeer
slecht zou zjjn voor hetjhoofdproduct, dat er langs
vervoerd moet worden, zoodat men 't wenscheljjk
acht, bij de betrokken Gera. Besturen 't gevoelen
ingang te doen vinden, dat zulk eene beharding
niet de gewenschte is.
Daar de beide betrokken Gem. Best. (Heer
Hugowaard en Noordscharwoude) reeds vroeger
getoond hebben een gewillig oor te leenen aan
billijke verzoeken, besluit men opnieuw een ver
zoek in te dienen tot spoedige en meer afdoende
gette juichte het plan van haar broeder dan ook
met geestdrift toe, zjj noemde het denkbeeld behen
dig en doelmatig en hoogst vermakelijk bovendien
en overstelpte mjj met liefkozingen om mjjn beden
kingen te overwinnen.
Hoewel deze vlucht mjj vernederend en een man
als ik onwaardig toescheen, ja, gevaarljjk zelfs, liet
ik mjj overhalen en was zwak genoeg er in toe te
stemmen. Na alles nog eens tot in de kleinste bjj -
zonderheden besproken te hebben, gaf ik aan La
cassagne verlot de toebereidselen tot het vertrek te
maken en het noodige geld om een paard en een
licht rijtuigje te huren.
O wanneer het ongeluk iemand vervolgt en hem
met zjjn onzichtbare draden omspant, dan is al zjjn
weerstand vruchteloos en zal hij er nooit in slagen
zich er aan te onttrekken.
De avond, waarin Barley zou terugkeeren, brak
aan.
George Lacassagne was 's morgens naar Issoire
gegaan om een paard en een rijtuig te huren. Hjj
zou niet te Miramont terugkeeren, wjj zouden hem
s' nachts in het bosch ontmoeten.
Georgette was opgewonden van blijdschap, zjj
lachte, zong en sprak telkens over het einde van
onze verbanning in de bosschen van Auvergne.
Toen zjj bemerkte hoe somber en stilzwijgend ik
was, trachtte zij mij door liefkoozingen op te beu
ren en stelde mij onze vlucht voor als een roman
tische, verliefde ontroering. Haar invloed op mij
was zoo groot, dat zjj er volkomen in slaagde mjjn
somberheid te verdrijven.
Ik kreeg meer zelfvertrouwen, werd, voor het
uiterlijke althans, vrooljjk, en toen het tijd was om
heen te gaan, glimlachte ik mjjn vrouw toe, kuste
haar en zeide
Tot straks, mjjn lieve.
In mjjn fierheid verliet ik mijn huis eerst toen
het tien uur had geslagen, ten einde Barley te toonen,
dat ik geen haast had. Om mijn lippen speelde een
trotsche, minachtende glimlach.
De fabrikant was thuisgekomen, hij had zjjn sou
per gebruikt en wachtte mjj op zijn kantoor, waar
zjjn boekhouder Masson hem de brieven voorlas, die
in de drie dagen van zjjn afwezigheid gekomen wa-
verbetering van genoemden weg.
De voorz. der verg. spreekt de veronderstel
ling uit, dat al de aanwezigen met hem onge
twijfeld van oordeel zullen zijn, dat het Station
Noordscharwoude voor deze omgeving de aange
wezen marktplaats is, doch, dat er dan ook po
gingen in 't werk gesteld moeten worden, om die
marktplaats zoo gemakkelijk mogelijk bereikbaar
te doen zijn voor velen; gaarne geeft hij 't woord
aan den hr. Plaatsman, die over deze zaak zijne
gedachten eens heeft laten gaan.
Spreker meent als voorz. der vereeniging
„Waarland" en op grond, dat hij reeds 20 jaren
onder de bouwers heeft verkeerd, wel eenigszins
over de landbouwbelangen kan en mag oordee-
len, al is hij dan geen practicus.
Veel heb ik opgemerkt, zegt spreker, en van
hetgeen ik zag en hoorde, wil ik hier het een
en ander meedeelen. De groente, meer bepaald
de kool, was soms heel duur, doch de bouwers
profiteerden daar weinig van. Dit was een gevolg
van bestaande toestanden en stelsels. Als ieder
ander gun ik den eerlijken handelaar van harte
eene winst, die hem een flink bestaan oplevert
maar tot voor korten tijd werkte alles er toe
mede, om den handelaar rijk te maken, bij lut
tel voordeel voor den landman. Denken we aan
de overtallen, die nu gelukkig tot het verleden
behooren. Dan heb ik het oog op het verhuren
van een grooter of kleiner aantal sneezen voor
den koolbouw. Kreeg hierbij de bouwer den prijs,
dien hem toekwam en wie weet niet voorbeelden
te noemen van misbruiken hierbij? Werd b. v.
door 't aanbieden van een „voorschot" de land
man niet vaak verlokt, om tegen veel te lagen
prijs te verhuren? Dan de verkoop per snees en
de levering op tijd. De ervaring en de uitkomsten
leerden, dat de handelaar steeds aan 't langste
eind trok. Wat een werk heeft menige bouwer
niet gehad aan de reeds verkochte kool, die maar
niet geleverd kon worden en hoe slonk niet de
voorraad, doordien er bij elke verhandeling wat
uit geschoten moest wordenEn eindelijk nog
het z.g. „wegmaken". Wat teleurstellingen heeft
dat niet gebaardnog wachten sommige land
bouwers op het geld voor partijen, die jaren ge
leden zijn „weggemaakt" door een of anderen
minder eerljjken handelaar Dit alles m. h. was
in 't nadeel der bouwers, doch de dageraad komt,
men maakt aanstalte, om te breken met dat oude.
Yereenigingen werden opgericht, markten ver
rijzen, voor de geveilde producten ontvangt men
ren. Zoodra ik kwam, zond Barley hem weg.
Toen wij alleen waren, nam hij mjjn beide han
den en schudde die krachtig. Zjjn gelaat was rood,
als van iemand die veel kou heeft doorstaan en die
zich nu verwarmd heeft bjj een flink vuur en met
eenige glazen brandewjjn.
Nu! riep hij uit, alles gaat goed, alles gaat uit
muntend. Men was te Riom zoo voorkomend moge
ljjk en wij hebben reeds eenige mooie overeenkom
sten geteekend.
Dus is de koop gesloten? vroeg ik.
Ja, ja, en ik behoefde de voorwaarden slechts te
bepalen. Kom. gjj moest liever hier bljjven en met
mij samenwerken.
Neen, mijn besluit staat vast, mjjn vrouw ver
veelt zich doodelijk hier in deze wildernis. Ik ver
trek en wel dadeljjk.
Jammer, jammer, wij hadden het zoo goed met
elkaar kunnen vinden, ik zou alle kosten en risico
voor mjj genomen hebben, gij hadt naar uw eigen
goedvinden kunnen werken en wij zouden de winst
gedeeld hebben.
Neen.
Duivelsche stijfkop. Dan blijft er niets anders over,
dan dat ik u mijn honderd-vijftig bankbilletten geef,
in ruil voor uw plans en teekeningen, zeide hjj.
En terstond, want morgen zou het te laat zjjn.
Welnu, vooruit, als het dan niet anders kan.
Hjj opende een lade van zjjn schrijfbureau en nam
er een pakje bankbilletten uit, die hjj mij op de
tafel voortelde.
Ik legde een rol papieren neer, die de plans en
teekeningen van mijn uitvinding bevatte, benevens
de brevets, waarop alleen de naam van Barley voor
kwam.
Honderd-vijftig, zeide de fabrikant, het getal is er.
En op geheel anderen toon voegde hij er bij
Als men toch eens bedenkt, dat dit kleine pakje
zooveel geld bevat, zooveel geld
Hier zijn uw bevrets, viel ik hem in de rede.
Hij wierp een vijandigen blik op de rol papieren.
Goed, goed, zeide hjj, die zjjn mij bekend.
Ik nam de papieren op en stak ze hem toe.
Hij schudde het hoofd en zeide met een zucht
Komaan dan.