Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken
TST. 47.
Zondag 19 November 1899.
8e Jaargang.
J. II. KEIZER.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
N ieu wstij dingen
Feuilleton.
WE3EB GESCHEIDEN.
NIEUWE
LAHUkGI (III IAAT
Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag.
ABONNEMENTSPRIJS
voor Noordscharwoude, Oudkarspel, Zuidscharwoude en Br. op Langedijk
per drie maanden 50 ct., franco p. post ÖO ct.
UITGEVER:
BUREEL:
Hoordscliarwoude.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels 30 ct.9 elke regel meer ct.
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever.
Bij dit nummer behoort een
hijvoeg-sel,
De Voorzitter der afdeeling
"LANGEDIJK van de Noordhol-
Ische Vereeniging „Het
Witte Kruis" deelt mede, dat het hem
tot zijn leedwezen niet is mogen gelukken, de
vergadering van Woensdag 22 November a.s.
(zooals hem door eenige belangstellenden was
verzocht) te verdagen, maar dat bij een volgende
gelegenheid met de geopperde bezwaren behoor
lijk rekening zal worden gehouden.
De vergadering blijft dus bepaald op den
2'2sten te zeven uur, doch ten gerieve van hen,
die eerst later in den avond ter bijeenkomst kun
nen verschijnen, zullen de belangrijkste zaken het
laatst in behandeling worden gebracht.
FLEISCHER.
sint Pankras, 17 Nov. Zooals reeds
vermeld is, werd Zondag 29 October 1.1. bij den
bouwer B. alhier ingebroken en een bedrag van
150 gulden ontvreemd. Al dadelijk rezen er
zware vermoedens tegen de buurvrouw van B.,
eene zekere T. K., die dikwijls bij B. aan huis
kwam, daar den vorigen dag nog een bedrag
van 120 gulden had geleend, en die, zooals spoe
dig bleek, dikwijls in geldelijke ongelegenheid
verkeerde.
Hoewel zij bij elk verhoor hare onschuld bleef
volhouden, is zij toch eindelijk door de mand ge
vallen en heeft aan de justitie bekend het mis
drijf te hebben gepleegd.
Van je vrienden moet je 't maar hebben!
De belangstelling in het herhalingsonderwijs
is hier al sedert eenigen tijd aan het kwijnen.
Het aantal leerlingen wordt jaar op jaar minder,
en is dezen winter gedaald tot 7 van welke er
door den regel nog enkelen absent zijn. Het on
derwijs wordt gegeven des Maandags, Woensdags
en Vrijdags van 68 uur.
34.)
Ha! riep zij uit, Barley is er toch toe overgegaan.
Dit is de vrijheid, de vreugde, het leven en het geluk
Zij hief het pakje verheugd omhoog en streek
haar hand over 't fijne bankpapier.
Dat is lief van u, dat ge ze hebt meegebracht,
mijn goede Robert, zeide zij, laat me u daarvoor
een kus geven.
Maar zq deinsde eensklaps terug toen zij, bq het
licht van de lamp, zag hoe bleek en verwrongen
zijn gelaat was en hoe het zweet mij op het voor
hoofd parelde.
Mqn hemel, wat deert u vroeg zij.
Ik heb ik heb Barley gedood, stamelde ik.
Mqn God, dat is onmogelijk, ge vergist u.
Neen, hij is dood.
Ik hief mqn handen op en hield die voor haar
gelaat.
Deze handen hebben hem geworgd.
Zij deinsde vol afschuw terug, maar eensklaps
zeide zij
Maar dan zal men u vervolgen, hier komen, u
gevangen nemen, ons geld afnemen, o neen o neen
dat niet.
Zq deed het pakje bankbiljetten tusschen haar
corset verdwijnen en greep mijn arm.
Kom, we moeten ons redden, gelukkig is onze
vlucht verzekerd, anders
Zg trok my mee de trap af en ik volgde haar,
onthutst, bevend, willoos, gebroken door het vreese-
ïyke voorval.
Zq had ons kind in mijn armen gelegd en de
instinctmatige vrees, myn zoon tegen de muren te
stooten, maakte, dat ik met vaste schreden liep.
Wy ontsnapten door de klejne tuindeur en gingen
de weg naar Issoire op.
Wy vluchtten met gebogen hoofd, zonder een en
kel woord te wisselen.
De weg door den Waarlandspolder
naar het station Noordscharwoude is Woensdag
door het banne-bestuur van Harenkarspel afge-
schouwd en in orde bevonden. In vele opzichten
belooft deze verbinding voor de gemeente Ha
renkarspel van groote beteekenis te worden.
Tot heemraad van de Schager en Niedor-
per Koggen is herkozen de heer J. Koomen Hz.
te Winkel.
Tot hoofdingelanden voor de Schager en
Niedorper Koggen en het Bestuur van het Hoog
heemraadschap van den Hondsbossche en Duinen
tot Petten is herkozen de heer J. Stammes te
Schagen en gekozen de heer J. Koomen Hz. te
Winkel.
Oude Niedorp. Door de leerlingen der
openbare lagere school is eene som van f23.14^2
bijeengebracht en opgezonden aan de directie van
het Nieuws van den Dag, ten behoeve van de
Nederlandsche Zuid-Afrikaansche Vereeniging.
Voor de betrekking van onderwijzer van
school no. 2 te Ifeerhugowaard, op een sala
ris van f 550 's jaars, hebben zich 5 sollicitan
ten aangemeld.
Heer Hugowaard. Bij de Donderdag
in „de Hengstman" gehouden veiling van het
huis met ruim 6 H.A. land, gepresenteerd door
den hr. D. Groothuizen Sr., werd door 'den hr.
F. Dekker geboden f 6570, waarna nog werd
„opgejaagd" tot ongeveer f 8000, zoodat de pu
blieke verkoop eindigde met „opgehouden." Voor
het door hem gebodene, werd de hr. F. Dekker
daarna bij onderhandschen koop eigenaar.
Heer Hugowaard. Aan geene der
scholen alhier wordt herhalings-onderwijs gege
ven, aangezien er zich geen voldoend aantal
leerlingen voor heeft aangemeld. Gelukkig komen
nog weer enkele veldarbeidertjes de dagschool
Schagen. Een onzer plaatsgenooten, die
veel geld in Transvaal heeft verdiend, nam zijn
ontslag uit zijne betrekking alhier, stelde orde
op zijne zaken en maakt zich thans gereed naar
Transvaal te reizen, om daar met zijne vroegere
makkers te strijden voor 's lands vrijheid.
Schagen. Dezer dagen maakte een onzer
ingezetenen zijn kanariekooitje schoon. Het daarin
Daar achter ons in de duisternis hadden wy ver
warde kreten, geroep, geraas gehoord, wij werden
reeds vervolgd.
O! die onbeschrytelijke angst van den vluchtenden
misdadiger. De maan, die eensklaps door de wolken
boorde, deed deze angst ten toppunt stijgen.
Reeds hooiden wy in de verte voetstappen op
den hardbevroren grond.
Men vervolgt ons, zeide Georgette, wij zqn ver
loren.
Het dreigende gevaar, dat thans zoo naby was,
gaf mij al myne tegenwoordigheid van geest terug.
Nog een paar schreden en wq zouden het dwarspad
bereikt hebben, dat naar de pannenbakkery voerde.
Spoedig, zeide ik tegen Georgette, ga gy dat
dwarspad op, ik loop op dezen weg voort om hen
van 't spoor te brengen en dan kom ik, dwars door
het veld, by u.
Mijn God, mijn God, zuchtte zq met bevende
stem, ik ben bang, ik ben bang.
Ga zeg ik u, het is ons behoud.
Tegelijk gaf ik haar het kind.
Hemel, wat zal er van ons worden?
Binnen tien minuten ben ik by u. Ga nu, wacht
mq aan den oever der rivier.
Ik za! nooit zoover kunnen loopen.
__Ga, riep ik op bevelenden, byna dreigenden toon,
zq naderen, wanneer ge niet gaat, dan zullen zq ons
beiden gevangen nemen.
Die waarschuwing deed haar een weinig moed
vatten, zq ging eindelqk en nam het kind mee.
Ik liep met verdubbelde snelheid voort en ging naar
het midden van den weg, opdat zq mij goed zouden
zien.
Zooals ik het voorzien had, gebeurde het ook.
De menschen van Miramont sloegen alleen acht op
mq en liepen voorbq het dwarspad zonder zich op
te houden.
Ongeveer een mql ver vluchtte ik voor hen uit en
zorgde er voor dat de afstand tusschen mij en mqn
vervolgers niet kleiner, maar ook niet grooter werd,
Eensklaps maakte de weg een sterke kromming,
die, met het dichte kreupelhout aan weerszqden, mq
voor eenige oogenblikken aan hun oog onttrok.
Dat was een gunstig punt om hun het spoor bqs-
zitcend vogeltje wipte door het geopend deurtje
op de tafel en vandaar door het raam naar buiten.
Eer de eigenaar het diertje weer kon bemach
tigen, schoot een kerkkauw hoog uit de lucht
op de kanarie neer, pakte ze in den snavel en
vloog met z'n buit naar den toren op ons markt
plein.
Paul Kruger M. Steijn.
Plant Uw vlag op 's vijands erve,
Albion ten bittren hoon,
Uwer zij, wat Roofzucht derve:
Lauweren Uw veldtocht kroon
Kalm van buiten, warm van binnen,
Rjjk Uw volk in deugden is,
U gelijk in 't vrijheid minnen,
Groot in deze droefenis.
Eén van wil en één van gaven,
Rechte broeders in den nood,
Mannen, helden zijn de braven,
Strqdend met U tot den dood.
Tot den dood? 0,~hebt geen vreezen,
Edel volk in edlen strijd!
IJslijk moog' het heden wezen,
Naar den Zege God U leidt.
Wanneer men de beide Boerenrepublieken
beziet met den Oranje-Yrijstaat naar boven ge
keurd, vormt de omtrek dier staten vrij wel het
model van een zittende kat; de grensscheiding
tusschen Oranje-Vrijstaat en Transvaal is dan
een patronen-bandelier om dit poesje, dat het ge
makkelijkst zijn nagels kan uitslaan naarLady-
smith en lang niet zonder handschoenen is aan
te pakken.
De aandacht van het publiek wordt er op
gevestigd, dat frankeerzegels, briefkaarten en
briefomslagen van vroegere uitgiften dan van
1898/99, voor zoover die niet reeds vroeger zijn
ingetrokken, met ingang van 1 Januari 1900 bui
ten gebruik zijn gesteld, en dus, na dien datum,
waardeloos zijn voor de frankeering van brieven
en andere stukken.
Brieven en andere stukken, geheel of gedeelte
lijk met die zegels gefrankeerd en op of na 1
Januari 1900 ter post bezorgd, worden derhalve
als ongefrankeerd of onvoldoende gefrankeerd
beschouwd en met het verschuldigde port belast.
De bovenbedoelde frankeerzegels, briefkaarten
en briefomslagen worden na 1 December niet meer
ter te maken, ik verliet eensklaps den gebaanden
weg, ging door het kreupelhout en liep dwars door
het veld naar de veerpont. Die list slaagde naar
wensch, zij zagen mij niet en liepen voort.
Toen ik aan den oever der rivier kwarn, op de
plaats waar de pont altijd lag, vond ik haar niet.
De boot lag er niet meer.
Ik vergiste mij zeker!
Neen, mqn oogen, weldra gewend aan het onze
kere maanlicht, zagen duidelijk aan den overkant der
rivier een donker voorwerp in het water liggen, dat
moest de pont zijn.
En Georgette? En het kind?
Mqn God, wat zou er gebeurd zqn? Was zij de ri
vier overgestoken?
Waarom had zq niet op mij gewacht? Alles
was toch eenzaam en stil, niemand had haar ver
volgd.
Mqn hoofd duizelde, ik voelde dat al mqn bloed
naar de hersens steeg, en ik riep, eerst zacht, toen
iets luider, ten slotte overluid:
Georgette! Georgette!
Geen antwoord.
Eensklaps deed een zwak geschrei, dat ik in mijn
nabijheid hoorde, mq' verschrikt opspringen, het was
mq alsof mijn hart met een mes doorboord werd,
want dat geschrei was van een kind, van mqn kind.
Ik uitte een kreet van woede en wanhoop, snelde
naar het lange riet aan den oever en daar, gerold
in dekens die hem deden smoren, vond ik mqn zoon,
mqn zoon, verstaat ge Bernard! Zijn moeder had
hem daar neergelegd en achtergelaten om beter te
kunnen vluchten.
Had de angst haar verstand beneveld?
Misschien wel, maar de roofdieren, die hun wel
pen meenemen om hen aan den jager te doen ont
komen, laten zich liever dooden, dan dat zij hen
achterlaten. In de wouden van Amerika heb ik er
ontelbare malen de bewqzen van gezien en telkens
kwamen er dan bittere gedachten bij mq op. Alle
dieren, die de natuur geschapen heeft, van de slui
pende jakhals tot de fiere leeuwin beschermen haar
jongen met haar eigen lichaam en eerst haar lqk
kon ik de kleine wezens, die zq het leven hadden
geschonken, ontrukken. En de vrouw van Robert
verkrijgbaar gesteld en kunnen na 1 Januari tot
1 Juli aanstaande tegen frankeerzegels, respec
tievelijk briefkaarten en omslagen van gelijke
waarde der uitgiften van 1898 en 1899 worden
ingeruild.
Zeldzame familie!
K. Molenaar en echtgenoote te Edam benevens
in het nabij gelegen Monnikendam W. Ooster-
baan en vrouw, herdenken tegelijk hun 40-jarige
echtvereeniging, iets wat niet zoo zeldzaam is
maar het wordt dit, als men bedenkt dat Mole
naar één zoon en 3 dochters heeft, terwijl Ooster-
baan één dochter en 3 zonen bezit, en dat die
kinderen allen aan elkander zijn getrouwd, ter
wijl niet één der jubileerende echtparen meer
kinderen bezit.
Transvaal en Oranje Vrijstaat.
Men meldt uit Harderwjjk aan de „N. R. Ct."
Vele buitenlanders, vooral Duitschers, Oosten
rijkers en Zwitsers, schijnen een verkeerd begrip
te hebben van de verhouding van ons land tot
de Transvaal, althans ontvangt de commandant
van het Koloniaal Werfdepot bij herhaling ver
zoek om zich tc mogen verbinden voor Transvaal.
Een vermakelijk geval wordt verteld van
een dominee, die een beetje verstrooid was. Eens
langs ds straat gaande, ontmoette hij een jonge
dame, wiens gelaat hem bekend voorkwam, 't
Was, naar hij vermoedde, de dochter van een
van een van zijn gemeenteleden, en daar hjj
haar niet zoo maar wilde voorbijgaan, stapte hij
op haar toe, gaf haar de hand, zei iets over het
weer en over de aangename ontmoeting en voegde
er toen bij„Ik ken u heel goed, maar ik kan
op het oogenblik uw naam niet herinneren."
Ik ben Jeannette, uw nieuwe kindermeid, do
minee, luidde het antwoord.
Te Delft is een paartje ondertrouwd, waar
van de man 67 en de vrouw 76 jaar is.
Een ontwerp tot wijziging der Kieswet
kan binnen eenige maanden gereed zijn.
Het is historisch, dat Dinsdagmiddag op
een der openbare scholen te Arnhem een leer
ling kwam met een briefje van moeder, waarin
aan het hoofd der school verzocht werd, den jon
gen naar huis te sturenals het tegen 3 uur
slecht weder werd.
Die ongelukkige 13e November!
Duhesme, die schoone Georgette
O noodlot, o straf
Wat heb ik geleden, Bernard, wat heb ik gele
den in die weinige minuten, dat ik daar als ver
steend, als vastgenageld stond aan den oever van
de rivier, in het bevroren riet, met mqn kind tegen
de borst gedrukt, nadat ik de dekens had losgerukt
en zqn onschuldig, purperkleurig gezichtje had ont
bloot.
Hq strekte de handjes naar mq uit en stamelde
met zqn bevend stemmetje
Papa, ik ben bang, papa, ik ben bang.
Wat ik toen leed, Bernard, is monsterachtig bo-
venmenschelqk.
Die vrouw had dus aan niets gedacht dan aan
haar eigen veiligheid, zq had haar kind weggewor
pen als een waardeloos, hinderlijk voorwerp, zq had
mq aan mqn lot overgelaten om voor zich alleen
gebruik te maken van de maatregelen, die wij tot
de vlucht genomen hadden. Nu eerst had ik haar
hart geheel leeren kennen, nu eerst wist ik hoe
valsch, trouweloos en laf zq was.
Bij al mqn verslagenheid ging mij eensklaps een
gedachte door het hoofd: het geld, het geld, dat mq
tot een misdadiger had gemaakt!
Ik doorzocht haastig mqn kleederen en toen ik
niets vond, herinnerde ik mq, dat zij het mq bq
mqn thuiskomst had afgenomen en haar vreugde
kreten klonken mq weer in de ooren
Dit is de vrijheid, de vreugde het geluk
Ik gruwde van zooveel laagheid, het was mij alsof
de grond onder mq wegzonk en een peilloos diepe
algrond mij verzwolg.
En luidkeels, bqna zonder dat ik 't wist, riep ik uit:
Welk een straf! Welk een straf!
Eensklaps voelde ik een zware hand en een ruwe
stem voegde mq toe:
In naam der wet neem ik u gevangen.
Verschrikt keerde ik mq om. Een gendarme stond
voor mq en greep mij aan. Hoe Waarom Ik wist
het zelfs niet meer, mijn geest was zoo verbqsterd
door het ongeluk, dat mq trof, dat ik alles had ver
geten.
Een enkele gedachte hield mq nog bezig, name
lijk, dat ik mqn kind in de armen had en dat ik