Plaatselijk Nieuws.
Feuilleton.
S C H AAK MAT
Brief van Krelis.
Uit den Omtrek
en wanneer liet nog eens mocht voorkómen, moet
tij maar ontslagen worden.
De teer Kostelijk. Men kan toch wel zeker
oonstateeren of die beenderen en dpöds'hópfden,
reeds lang daar liggen of niet.
De voorzitter antwoordt dat dit mioeilijk
'valt uit te maken. Het moet nu todh eens be
paald ophouden daar. Wanneer het bewezen mocht
worden dat de tegenwoordige doodgraver het heeft
gedaan, moet hij maar ontslagen wprden.
De heer Met gelooft niet dat de man het gedaan
'heeft. Ik zou het baggeren daar wel willen ver
bieden. De vorm is dat men de overblijfselen laat
zakken en de grafruimte zoodoende bestaan blijft
Bij mij vond ik laatst een doodshoofd in het ippr
tiek van mijn woning, dat daar niet anders dan
door een hond gebracht kan zijn. Ik heb het
ding met een tang aangegrepen en weggebracht.
De overblijfselen kunnen daar best van 50 jaren
terug liggen. Daarom zou ki willen verbieden
om daar te baggeren. Zei fzou ik het daar niet
eens graag doen. En hierom kunnen wij toch
juist den man niet ontslaan.
De voorzitter. In ieder geVlal is er door mij
met den man over gesproken.
Eenige leden geven nog te kennen dat zij hier
over liever in geheime vergadering hadden gesprot
ken.
De voorzitter doet toezegging, dat' er nog eens
door hem pp zal worden gewezen.
Niets meer aan de orde zijnde volgt sluiting
der hvergadering.
OUDKARSPEL.
De leden van de vereeniging „Hulpt in Nood"
•Jhebben 'bij schriftelijke stemming besloten, om
de contributie opi 20 dent per week te brengen.
Hierdoor hpppt het bestuur een geregelde uitkee-
ring van f9.per week te kunnen handhaven.
Van de 220 uitgebrachte stemmen waren er 139
voor 20 oent, 65 vopr 15 oent en 16 biljetten
waren blanco ingekomen.
NOORDSOHAR W OUDjE.
I)E KERMIS.
Onze jaarlijksche kermis is dan weer aange
broken. Zij beleeft dit jaar geen voordeeligen tijd.
En bovendien, er te zooveel te doen! Er is ppk:
thans weer naar ieders smaak en gading. Zoo'n
kermis is eigenlijk gauw' overzien. Niet zoo spoe
dig weet men echter wat er in de verschillende
'lokaliteiten te doen is. We beginnen van het Noor
den af, en willen even de aandacht opi het Bios
coop-Theater van de HH. REGTER EN DE
JONG vestigen. U weet wel, die elk jaar hier
komt! Over bekend, geacht en geëerd en steeds
geprezen. Handig profiteerde zij van ons arti
keltje in de krant en geeft als extra-nummer:
„DE OPENING VAN DE NIEUWE SPOORr
LIJN EN DE VEILING." Nu moeten wij het
Spoorterrein op. Vopr het eerst gaan wij daar
nu eens een kijkje nemen met kermis. In het
Bondscafé heeft de ondernemer een gezelschap,
geëngageerd, dat als café-chantant-gezelsdhap uit
nemend bekend staat. Maar de attractie zal wel
zijn ,,De Langedijker Revue." Maar we zijn
er nog niet, want we zien vlak vopr ons het grooi-
te Bioscoopr Th eater van de HH. J. DE BAKKER
CO. De mooie indrukken, die wij van hun win
ter voorstellingen hebben bewaard, geeft ons de
zekerheid, dat ook nu weer gezprgd is vopr een
schitterend en boeiend programma. Nu naar
„Conciordia"Met mopi weer kan het daar een
.aardig zitje geven, en 's Maandags gaan wij naar
Kees Pruis! Kant u hem niet!? Een der eerste
Nederlandsche coupletzangers en karakter-humo
rist. Dit zal wel een mooie avpnd wprden. Over
verdere kermisvermakelijkheden vertel ik' u niets
meer, anders ii's het nieuwtje er zoo gauw af.
Moge todh vopral de kermis prdelijk en netjes
'ZUIDSCHARW OUDE
Dé fhjeer J. Klaver, onderwijzer aan de o.l.
school alhier, kjomt als np|. 3 vóór o|pi de voor
dracht ter benoeming van een onderwijzer te
Amersfoort.
Dan viel hem weer in, dat Lilia gezegd had, te
vreezen, dat men hem van gierigheid zou verden
ken en hij was boos op zich zeiven dat hij zich
dit aantrok. Wat geef ik er om hoe Dick
Follingsbee over mij denkt? Een man dien ik
veracht, een bedrieger, een schurk, iemand zonder
karakter. Lilia weet niet half welk een groot
offer ik haar breng, door zulk volk in mijn huis
te ontvange n.Ik wilde dat Lilia wat meer ge
lèek op de vrouwen, waarmede ik getwopn ben
om tc gaan, op Grace, opi Rosa en op mijne
moeder. Maar, het arme kind. Alles wel be
schouwd kan ik het haar niet kwalijk1 nemen
dat zij zulk een onverstandige opvoeding heeft
gehad Het is zoo pleizierig te spreken met
vrouwen die ons hegrijpen en verstaan. Een man
kil belt niet graag met vrouwen. Ik zou liever
alles maar loslaten en mijn vrouw1 maar steeds
haar zni geven. Maar dat kan toch niet. Er moet
toch eenmaal een einde aan komen. Welnu, ik zal
alles goedmaken, door een mpdelgastheer te zijn
voor da. tfverwenschte volk. Wacht, ik zal
'Lilly vragen of zij ook een welkomstfeest voor
hei. wil aanrichten. Op mijn woord, dan mag
zij alles naar haar eigen zin doen, zij mag een
souper uit New York laten komen, het huis on
dersteboven halen, den 'tuin illumineeren, en al
les doen wat er verder in haar hoofd opkomt.
Ja ,ja, ik zal haar geheel carte blanche geven.
En toen John op het etensuur thuis kwam en
De heer A. Berkhouwer Pz., thans werk-
kaam ter gemeente-secretarie te Schermerhorn, is
benoemd als beambte ter gemeente-secretarie té
Wijk aaD Zee.
-r- Alhier zal een deskundige commissie van
advies worden 'ingesteld inzake liet te verleenen
Regeeringserediet voor kweekers.
We vernemen, dat de Oostenrijksche kinde
ren, alhier gehuisvest, binnenkort zullen vertrek
ken.
BROEK OP LANGENDJJK.
Onze vroegere plaatsgenoot, de heer H. J. Hout
kooper, thans te 's Gravenhage, heeft den herbouw
van zijn onlangs verbrande boerderij in de Scher
mer onder de gemeente Alkmaar opgedragen aan
den heer Joh. Groot, gemeenteoplziehfer en tim
merman alhier.
Met het oog pp het gering aantal verpleeg
den is het oude mannen- en vrouwenhuis der Ned.
Herv. Gem. opgeheven. Het wordt verbouwd
tot een vereenigings- en vergaderlokaal voor die
gemeente, met een woning voor een aondierge.
De heer F. Bakker, hoofd der openbare
lagere school te Noordsdharwoude, heeft, wegens
zijn benoeming te Bolsward, tegen 1 Npv. eervol
ontslag gevraagd, ook als lid der Commissie tpt
Wering van Schoolverzuim.
Evenals alles, zoo moderniseert zich ook het
spel der jeugd. Zij „parachut" de laatste dagen.
Aan de 4 hoeken van een liefst gropiten zakdoek
Worden touwtjes gebonden, een steen wordt beves
tigd aan de vereenigde uiteinden, de doek wordt
in de ludiit geslingerd en tien tegen één komt hij
statig en langzaam, gelijk een paradhut, naar be
neden. Ongevaarlijk is het spel niet, want als
de zakdoek zich niet uitspreidt, wee dan dé hoof
den der omstanders of voorbijgangers. Tpch een
leuke vinding.
De laatste Raadszitting te Sint Panaras
sstond in het teeken van oorlpg, van vader
landsliefde, van ontrouw1 en van de
zoete min. Ik kwam| tot die - conclusie na
het lezen van dat Raadsverslag, welks inhoud
een trouw beeld gaf van vroegere ver
slagen. Er 'viel wat te verwerken. Het han
delde om het bouwen van nieuwe kameroVens'
voor de gasfabriek te Npordscharwbude en vijf
gemeentebesturen moesten daarover besluiten,
- benevens over de verdere uitbreiding van de
zoo langzamerhand in desolaten toestand geraak
te gasfabriek. Dat was de zware schotel, ge
kruid met de pikante saus der debatten. Maar
het sausje in Sint Panaras was al heel sterk.
Dat maakte het schoteltje vopr de heeren onge
nietbaar en zwaar te verteren. Als men een
meer fijnere tafel gewend ia, vindt do tong de
prikkeling der saus niet onaangenaam, maar
-drie der heeren raadsleden konden geen
'smaak vinden in het diner hun aangeboden. De
Directeur had het als kok naar zijn smaak wel
'zoo smakelijk mógelijk willen maken, doch het
was teveel buitenlandsche kost. En de drie hee
ren zetten er geen mond aan. Wat ze er aan 'proef
den Ja, dat is het nou net'.Ik had ze dan
doorgewerkt, de vijf verslagen, en mijn geest had
al die beoordeelingen en meeningen met belangstel
ling opgenomen. Dat lag mdj zwaar op de maag,
-- en mijn gedachten gingen terug naar lang ver
leden dagen. O, Sint Panaras, Sint Panaras!
Ge kunt trotsch zijn op> uw geschiedenis, dacht
ik. Gij zijt het toonbeeld van nut. en vermaak,
van luim en ernst beide. En ik kon me niet
los maken van de gedachte, dat eenmaal uw klas
sieke bodem zal worden gewijd door turfstropisel
en naphtaline. Uw toekomst is gemaakt.
1Ook al was uw verleden Lombok.
Waar ik wel verwijlde met mijfi gedachten!
Eigenlijk moest ik het laten, want ik ben er
niel meer tegen bestand.Maar, mijn een
maal gegeven woord speelt mij weer parten en
mevrouw in een toieltje dat haar allerliefst stond,
de verdrukte engel speelde, telde hij haar dit
alles vooi en de vrede werd met een menigte
kussen bezegeld.
Gij zult de vrije hand in alles hebben, lief
ste, behalve ïn dat eene ding, waarover wij ge
sproken hebben, en nu zult ge wel tevreden zijn,
niet waar?
En Lilia verzekerde, altijd nog een weinig
neei slack tig, dat zij tevreden zijn zou. En zij
scheen zoo onderworpen en zpp overtuigd van
'haar verdienstelijk gedrag, dat John haar alweer
op nieuw vertelde, dat! zij een engel was, en bij
zich zeiven een zeker gevoel van wroeging had
over zijn monsterachtige wreedheid ,'die er hemi
toe hraoht om haar ooit iets te weigeren. Lilia
had verstand genoeg om te zien, wanneer zij een
zaak kon doordrijven en wanneer zulk een po>
ging nutteloos zou zijn. Tpen John des ochtends
heenging, had zij begrepen haar plan te moeten
opgeven. Daarom was zij met zijn voorstellen
zeer verrast. Zij nam het vredesverdrag vroolijk'
aan en was weldra bezig met alles te wikken
en te wegen. - Ja, wij zijn overal gevraagd ge
weest en hebben in het geheel nog geen partijtje
teruggegeven, zeide zij op deze manier
kunnen wij nu onze verplichtingen in eens af
doen en meteen onze mooie vertrekken eens ver-
'toonen. Die zijn waarlijk gemaakt om partijen
te geven.
Ja, dat zijn zij, antwoordde John, heel
gelukkig dat hij haar Weer zag lachen, zij zijn
er bijzonder geschikt voor en het1 is u wel tpever-
tnuwü om alles op zijn voprdeeligst te doen
uitkomen.
O John laat dat gerust aan mij over. Ik
mijn belangstelling. "Want ik zou weer
schrijver, voor de krant, waar ik moest begrijpen,
dal mijn krachten daarvoor beginnen tekort te
schieten Ik overschat mij zelf en ik vertrouw
te veel op de kracht van mijn slaap-poeiertje,
dat ik 's avonds inneem vóórdat ik naar bed
ga. "Welaan, denk ik, een mensdh leeft niet van
brood alleen. Alsóf de jaren niet meetel
len' Mensdhen' ,(wat een naldhtü Een pijp
'mem gerookt, dien avond, bij het lezen van al
die verslagen, een half uur minstens later
naar bed, ongemerkt als de tijd voorbij was
gegaanNeen, dat gaat niet meer ongestraft op.
mijn leeftijd. Dit móet ik eerlijk bekennen,
en toch 'Ik sliep spoedig, dien avond,
rvaai het duurde zeker niet lang, of ik was
met alles bezig. De Raad van Sint Pancras had
zich slagvaardig in twee partijen opgesteld
do Heer Schuit had zich in de vaderlandsché
driekleur gehuld, de heer Kloosterboer verde
digde zich met een struik van een lomibokker,
eeu reuzestruik, en beiden stonden achter
een barricade van turf, door het raadslid van
Kampen opgeworpen. Plotseling een helle
gloed. Het was alsof de T.URF brandde, maar
•51e ZAND zakte de barricade in elkaar en
weldra zag ik, dat het een groote oven was, waar
achter een groote schoorsteen. De oorlog was
ONTVLAMT in een VREDIGER gezicht. De
schoorsteen golfde een dikke rookkolom uit en het
was of die rook cijfers teekënde. Duidelijk zag
ik hef getal 60.000 en het was of er nog steeds
meer nullen uit dien schoorsteen golfden. De ge-
heele omgeving werd er door verduisterd,
ik kon de beelden niet meer onderscheiden. Het
scheen of die rook een globe, een aardbol werd.
Het Atlasbeeld 1 Ik zie een der raadsleden
die aardbol dragen, - een schitterende gasvlam
uit een vleermuisbrander verlicht dien bol,
en nu zie ik duidelijk, dat die bol twee hoofden
zijn, van twee raadsleden, rustende op! 'de schou
ders van en gedragen door een ander raadslid,
die met armen zwaaiende zegt: Ik zwicht voor
de bezwaren van Schuit en Kloosterboer, en
daarom werd ik de zaak ontrouw!De gas
vlam begint te trillen, het wordt een vroolijk
beeld van licht. Atlas had Medusa gezien
en verandert in een woest gebergte, de schoor
steen steekt nog hoog in de lucht, maar,
hij heeft niet meer het beeld van een schoorsteen!
Een groote mensdhenmenigte komt af opi het
licht, een grooten kring vormende oimi den schoor
steen, die de vorm "heeft aangenomen van een
groot kanon om van te huiveren. Maar de
mensdhen lachen, het kanon wordt een vrou
wenfiguur, kringetjes rook komen er nog uit
haar mond, die tot woorden wórdenIk ben de
Dikke Bertha, 42 o.M. halve taillewijdte.
Er komt beweging, en weldra zie ik haar om
strengeld door den man, gehuld in de vaderland-
sdhe driekleur. (E. en wilde dans volgde,nog
evenen het heele beeld ligt VOOR DE
WLAKTE
Had ik geen gelijk, toen ik zei, dat de raads
zitting be Sint Pancras stond in 'het
teeken van oorlog, van vaderllandsliefde,
van ontrouw en van zoete min? Toen
ik wakker werd merkte ik, dat ik vergeten had
het nachtlampje uit te blazen. Hoe een mensdi
toch aan de donkerte wennen kan!
KRELIS.
"Wij lezen in „De Courant" het volgende In
gezonden Stuk, welks inhoud wij belangrijk ge
noeg achten om er pnze lezers méde in kennis te
stellen. Red. N. L. Ct.
WERELD-HULPTAAL.
(Neo-latina.)
Geachte Redactie,
De tcekomst zal staan in het teeken der w'e-
reldhulpitaal. De tijd is niet ver meer, dat het
mensdhdom de beschikking erlangen gaat over
het machtige middel dat meer zal blijken te zijn
dan „hulptaal" alleen. De grootsche schepping
jvan den gtenialen priester van Lizzelstetten, het
Volaplük, hoezeer ook een meesterwerk van lo
gica, leed fiasco tengevolge eener gebrekkige struc
de Follingsbees eens laten zien, dat wij te
Springdale, evenals te New1 York, weten hoe het
behoort.
En zoo was het groote vraagstuk beslist.
VIJFTIENDE HOOFDSTUK.
In de volgende week, daalden de Follingsbees
om zoo te spreken, neder, in een wolk van glans
en luister. Zij kwamen in hun eigen rijtuig, met
hunne eigen paarden, gedost in goud, zilver en
zijde, in puilper en fijn lijnwaad.
Geheelc Springdale was opgetogen. Want het
oude rustige stadje haJd in geen jaren iets derge
lijk sigezien. De kastelein in het' hotel sprak er
mot zijne buren over. De jongens liepen het rij
tuig na en hingen over het hek, om het gezelschap
Ie zien uitstappen, terwijl zij in kunsttelooze taal
hunne bewondering lucht gaven.
Hoe gaat het u, raa ohère? riep me
vrouw Follingsbee terwijl zij Lilia verrukt in
haar armen sloot. Ik heb onbegrijpelijk ver
i langd om u weer te zien. Wat' ziet het er hier
lief uit. O ciel, zeide zij, toen zij in de spreek-
kamer gebracht, op een sofa neerviel, het is al
les geheel als in dat heerlijke Parijs.
Heel aardig, heel goed voor Amerika,
sprak de heer Follingsbee, rondziende, terwijl hij
zijn boordje optrok. De heer Follingsbee was een
van die reizigers, welke bij hunne terugkomst al
tijd met een nederbuigende goedheid spreken over
alles wat Amerikaansch is. Alles vinden zij „zoo
zoo", of „dragelijk' 'of „vrij wel". een be-
i leefdhedi, die den geest in het land' nog wakker
jhoudt.
Zeg eens Dick, vroeg zijn vrouw, hebt
tuur Maar liet grondplan was meesterlijk: hm
mers het getuigde van de w'eergaloozé superioriteit
van het Latijn, de nooitvplptrezen grootmacht on
der de tallen. En indendaajdhet eenig hechte fun
dament. voor den opbouw eener wereldhulptaal
iwordt gevormd dppr de kerngramlmatica dier won
dere taal der klassieken. Door-haar verlichtte de
Roomsolie Kerk den doodsnacht der middeneeuwen.
Nog is zij \oertuig van religie, wijsheid en weten
schap en vormt hare kerngramtnaticti het ideaal-
harmonisöh nervensysteemi van het Indo-Ger-
maansche talen complex. De scheppers van het
Indo hebben de g eweldige suggestieve kracht van
het Latijn eene wijle intuïtief gevoeld, maar nita-
mer begrepen en daardoor verkeerd op hun stelsel
toegepast.
Door mij nu is getracht, het bovengehuldigd
„hóofdbeginsell" in praktijk te brengen. Ik heb
een stelselie ener taal opgebouwd, gegrond op
dé kerngrammatica',f van het Latijn en deszelfs
Aziatisch-gelijkwaardige het Sanskriet.
Mede is door mij een schrijfalphabet ontwor
pen, hetwelk mijns oordeels voortreffelijk ge
slaagd mag heeten. Het geheel is ook vpor dege
nen, die de klassieke talen niet verstaan, zeer
eenvoudig en opgebouwd uit h6o|o(gsténs 48 ele
menten.
Tot groote dankbaarheid zou het mij steiminen
indien degenen, die de meergemieldte „hoofldjbegin-
sel-idee" met mij deelen,' en zich interesseeren voor
mijne taall, mij daarvan, hetzij mondeling hetzij
schriftelijk, bericht willen doen.
Vooral den jongeren beveel ik zoodanig eeno
handelwijze gaarne aan.
JAC. VAN DIEMEN.
Waarland D 21 b, Harenkarspel (N.H.)
OUDE NIEDORP.
1 Door B. en W. van Zaandijk is benoemd tot
Ambtenaar ter Secretarie, de heer Jb. van Zoo-
nen, volontair ter Secretarie alhier.
Het. raadsbesluit van 10 Augustus j.l. om de
kermis te Zijdewind in dien geest te veranderen
dat de Zondag werd afgeschaft en lie Woensdhg
toegevoegd is lieden dopr Gedeputeerde Staten
goeigekcurd, zoodat de kermis-Zpndag aldiaar is
afgeschaft, en zal worden gehouden opi 13, 14
en 15 September a-s. De oppositie de itegen dit
besluit is gevoerd, heeft dus niet gel aat. Vele in
gezetenen, vooral te Zijdewind, en misschien ook
wel eldeis wonende, zullen met eed wezen dit be
richt vernemen, vooral de Caféhouders te Zijde
wind.
KOEDIJK.
Donderdagmiddag is dopr den Edi. Achtbaren
heer Burgemeester, daartoe uitgenoodigd dooi'
het bestuur der w'oningbouwvereeniging „Goed
Wonen", een gedenksteen geplaatst in e0n der te
'bouwen woningen in het bijzijn van een der wet
houders, den heer Visser, de heer Beets was ver
hinderd, 'het bestuur, de architect, jde opizichter, dé
aannemers en de werklieden. Na enkele welgeko
zen woorden verrichtte Z.E.A* met de versierde
troffel de plechtigheid, waarna de architect en
de voorzitter nog even het woord vberden. Het
was voor het bestuur zeker een zeer gewichtig
moment dat een aangename belooning was vóór
'de vele bêslommeringen die het heeft gehad.
De fotograaf Dekker uit Alkmaar was op, hét
terrein aanwezig, om met een 'paar kiekèri de aan
wezigen te vereeuwigen.
WAARLAND.
Onder geleide van het onderwijzend, pjersoneel,
Jiebben de leerlingen van de zesde klasse en die,
welke de o.l. school met Mei hadden verlaten,
Donderdag een reisje gemaakt naar Aimstord'am.
Des morgens vertrokken zij per spoor van on
geveer 7.30 om te 9.30 uur in Amsterdam aan te
komenvervolgens begaf men zich pér tram naar
Artis.
Zooalfa" altijd móchten zich vopral de roofdie
ren, de olifanten, maar bovenal de aplen in eene
levendige belangstelling van de zijde (der knideren
veriieugen. Ook het aquarium werd een bezoek
gebracht. De prachtig gekleurde visschen en an
dere diep'zeebewoners wekten een grooite be
wondering. Daarna ging het in opltodht naar het
ge naar de reiszakken en de plaids gezien:?
Alles in orde, mevrouw.
En mijn medicijnkistje en de boeken?
Binnen geloodst, antwoordde Dick p(p|
plechtigen toon.
Och, zeide zijn vrouw pruilende, 'hoe
dikwijls zal ik u moeten verzoeken olm1 zulke rare
gemwv.e woorden niet te gebruiken.
O, mevrouw John Seijnuou, kernt mij al
van ouds, zei mijnheer Follingsbee, met een
kluchtig knikje tegen Lilia. Wij hebben te
zamen al menige grap uitgevoerd, niet waar Lilly
Zeker, hebben wij dat, luidde Lilia®
^vriendelijk antwoord.
Maar kom, lieve, verVolgde zij tot me
vrouw Follingsbee, - wilt ge uw kamer niet.
eens gaan zien.
Opgerukt dan, kindlief, ik zal u achteraan
drentelen met de geheele santenkraam:, zei de
onverbeterlijke Dick. Ziezoo, vrouw, laat me-
rvouw' Seijmour vppruit gaan, dan behoeft ge
•Van haar en mij niet jaloersch te zijn. Gij weet
dat er een tijd geweest is, waarin wij bijna in
heel nauwe betrekking waren gekomen, is het
niet waar vervolgde hij met een knipoogje
tegen Lilia.
Gij weet zelve niet, mignonine, zei me
vrouw Follingsbee, hoe charmant uwe appar
tementen zijn. Het doet mij verbazend veel plei-
zier, dat Carel alles zoo goed vopr u geaerangeerdl
'heeft. Ik heb het hem ook' zoo goed pp| zijn hart
gelrukt, den goeden jongen.
Zeg eens, hoe staan de zaken tusschen u en
hem, vroeg Liliai.
Wordt vervolgd.
