WE
Nieuwsblad voor LANGEI)IJK en Omstreken.
in mm sinus.
Mo. 11. Zaterdag 6 Februari im. 2* Blad 80t Jaargang
per 3 maanden fl,00 -
J. H. KEIZER.
Van alles en noj>' wat
Feuilleion.
Nieuwstijding'en
LAMEBIJkER (III RUT
Deae courant verschijnt eiken Woensdag-en Zaterdagavond,
ABONNEMENTSPRIJS
REDACTEUR-UITGEVER
BUREEL:
.l'oordschsurwoude.
PB IJ 8 «EB ABVERTENTIEN:
Vaa I—ft regels 78 ct., elke regel meer 18 ct.
firoote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend,
Brieven rechtstreeks san den Uitgever,
Is liet geoorloofd dat een paartje elkaar in een
reestaurant kust
Deze vraag houdt op het oogenblik de gemoe
deren in Parijs bezig, naar aanleiding vann een
voorval dat zich dezer dagen in een welbekend
restaurant voordeed. Een paartje, dat elkaar stie-
kumpjes kusten, werd door den eigenaar van het
restaurant, die vond, dat dit niet paste, op straa
gezet, hoewel het diner nog niet half ten einde
was. Andere gasten bemoeiden zich met het ge
val en het gevolg was, dat er den geheelen avond
in het restauran tgediscussieerd werd over de
vraag of kussen in het openbaar al dan niet
geoorloofd is. De Parijsche bladen vonden dit
natuurlijk een dankbaar onderwerp en hebben
een aantal der voornaamste juristen en der wel
sprekendste advocaten der Parijsche balie, o.a.
den beroemden maitre Henri Robert, om hun
oordeel gevraagd. Maitre Robert geeft het vol
gende advies. Er bestaat, zegt hij, geen enkele
wet die het kussen in het openbaar verbiedt,
doch natuurlijk hangt-de vraag, af het al dan
niet geoorloofd is, af van de wijze, waarop het
geschiedt. Aangezien ik nooit in restaurants di
neer. kan ik tot mijn spijt geen enkele meening
uiten over de vraag of kussen daar een gewoonte
is of niet.
Ook is de meening gevraagd van den heer
Alexander Duval, de elegantste van all'e Parij-
zenaar en tevens eigenaar der talrijke hotels Du
vals te Parijs De.ze verklaarde met nadruk, dat
indien de zaalchef hem zoo behandeld had, hij
het lokaal verlaten zou hebben er er nooit meer
zou zijn teruggekeerd
Maar dit kan nu wel een reclametruc zijn,
want hij geeft hiermede tevens te kennen dat bij
hem paartjes die elkaar kussen, er niet Worden
uitgegooid, hetgeen natuurlijk den toeloop naar
zijn restaurants zal bevorderen.
Ach ja, die liefde!
Een volksteller uit de gemeente Smallinger-
land, in Friesland, haalde een kaart op, waarop
„neen" was ingevuld in antwoord op de vraag:
Waart gij op 31 December 12 uur 's nachts
in uw woning aanwezig?" En als antwoord op
het: ,,Waar waart gij dan op dat tijdstip?" vulde
deze waarheidslievende in: „Uit vrijen!"
Met de waarheid wordt het anders heden ten
dage niet meer zoo nauw genomen.
Uit Stuttgart, komt een eigenaardig verhaal
tot ons dat wij in het kort willen mededeelen. Het
betreft een 20-jarig meisje dat eenige maanden
geleden aldaar zonder middelen van bestaan rond
zwerf Twee. iheeren merkten haar" ap, doch kon
den niet met haar spreken omdat ze een vol
strekt onverstaanbare taal sprak. De politie be
moeide zich er mee en trachtte iemand te vin
den die zich bij haar verstaanbaar kon maken
Daar haar taal het meest geleek op een Oosteröche
terwijl ook haar uiterlijk dien indruk maakte,
werden de taalkundige van het Duitsche instituut 1
voor het Buitenland en die van het Oosterseh
Seracnarie te Berlijn, alsmede tal van menschen
die in het oosten gereisd hadden, erbij gehaald,
echter zonder resultaat. Alleen werd ifrén het
erover eens, dat emn hier te doen moest hebben
met de dochter van een hoofdman van een stam
uit de binnenlanden vann Azie, temeer omdat
men meende te begrijpen, dat zij dertig dagen
noodig had gehad om per kameel tot de Zwarte
Zee te komen. Reeds deden fantastische verhalen
de Srondte in de bladen. Onder anderen werd
verteld, dat officieren haar hadden meegebracht
bij bun terugtocht uit Turkije. Een dame te
Stuttgart, die veel studie over de zeden en ge
woonten van het oosten had gemaakt, nam het
meisje bij zich in huis, in de hoop langzamer
hand licht in deze zaak te brengen. En er kwam
emer licht. Het meisje viel tenslotte door den
'mand en het bleek dat de vermeende Aziatische
prinses een doodgewone, dienstbode, Bertha We
ger uit Luzeru is, te Wangen in Allgan geborenn.
anaf haar prilste jeugd had ze waanvoorstel
lingen en verbeelde zich dan tot een heidenseh
nomadenvolk te behooren. En door haar on
verstaanbaar taaltje heeft ze maanden lang po
litie en alle autoriteiten op Oosterseh taalgebied
om den tuin weten te leiden en bovendien een
gemakkelijk leventje gëhad.
En al is dit nu geen bedriegerij te noemen,
omdat de persoon in kwestie zwakzinnig was.
moeten we dit wel getuigen van een communis
tisch letterkundige, die op handige manier zijn
princeipes wist toe te passen en zich bovendien
nog wist te vrijwaren voor vervolging. Dat zat
leend geld terug te geven. Buitendien stelde men
hvst dat hij voor een huidige waarde van 3000
frank aan finantieele stukken had verdonkere-
7.)
Dat er geen andere keuze voor haar zou Over
blijven, dan zoolang in de stationsrestauratie te
gaan zitten, wist zij met zekerheid. Hoogstens
zou zij eens wat kunnen rondrijden. In den hel
deren glans der winterzon, die aan den blauwen
hemel de witte sneeuw bestraalde, ;moest dat
zeer schoon zijn.
Ge moogt er over denken, zooals ge wilt,
waarde Kugler, ik kan het in geen geval over
mijn hart verkrijgen, zóó dooir Berlijn te vlie
gen. Ik blijf, zeide Graditz. En gij1 mejuf
frouw, reist ook naar Berlijn? vroeg hij"1 met
cene vrijpostigheid, die zijn makker weer deed
schrikken.
Irene zag hem aan. De indringende vraag kWam
haar zeer komisch voor. Zij onderdrukte met
moeite een glimlachje en zeide:
Neen.
Graditz bemerkte echter niet, dat dit het glim
lachje van voorname meerderheid over ongema
nierdheid was. Hij zag eenvoudig niets anders
In het eentrum van de stad Antwerpen houdt
een fwjeduwe zich onledig met den verkoop van
oude boeken. Haar winkel is zoowat de bijeen
komst van allerhande aanklevers der meest voor
uitstrevende principen. Belgische en vreemde „ul
tra's' schrijfft het Handelsblad van Antwerpen,
Zij zelve is voorstandster der vrije liefde en haar
zoon kleeft de bolsjewistische theorieën aan. Kort
geleden kwam een Hollander van vooraan in de
twintig bij haar inwonen. Hij 'werd op kosten
van een Letterkundig genootschap eerst naar
E rankrijk en nu naar Belgie gezonden om een
studiereis te doen. Werkelijk begaafd, werkt hij
aan de .bijzonderste noiord-Nederlandsche tijd
schriften mede en verspreidt er zijn communisti
sche gedachten door. In zijn geboorteland werd
hij reeds tweemaal veroordeeld, o.m. voor dienst
weigering.
De weduwe had vertrouwen in haar kostganger
vertrouwde hem zelfs den sleutel van haar geld
kast toe. Nu heeft Donderdag onze Hollander
de plaatst gepoetst. Hij vergat een klein bedrag,
nog door hem verschuldigd, te bellen en ge-
dan een glimlachje, dat wil zeggen, een tegemoet
komen.
Mejuffrouw heeft een kouden reisdag ge
kozen! Wie niet door zijn plichten gedwongen
wordt, moest liever thuis blijven.!
Misschien verwachtte hij, dat Irene zeggen zou,
harerzijds inderdaad door een plicht geroepen te
worden. Dceh daar Irene niets zeide, ging hij
voort
Wanneer mijn vriend hier, de consul Ku
gier, niet zulk een haast had gehad, zou ik niet
op reis zijn gegaan, stellig niet! i
Ik vind het zoo» erg niet, zeide Irene. En
zij kkeerde haar gezicht naar het raampje
Zij had haren vader hoaren zeggen, dat er
menschen zijn, die in de coupe's van den spoor-
terin door een onweerstaanbare praatzucht wor
den overvallen, die letterlijk onder den onovver-
winnelijken aandrang lijden om aan tyünne me
dereizigers te vertellen, waar zij vandaan komen,
waar zij heen gaan, wie ,zij zijn, en daarna ook
hunne medereizigers trachten uit te hooren. En
dikwijls was zij er getuige van geweest, hoe haar
vader zulken zwetsers op een onberispelijk hof
felijke wijze voorgoed den pas had afgesneden.
Want, zeide hij, hét is in ieder geval
even verkeerd om grof te zijn, als om intiem te
worden. Onze wereld is, sedert de spoortrein be-
Daags na zijn vertrek, ontving de weduwe, op
luxe papier waarop zijn naam voluit gedrukt
stond, het volgende briefje van onzen letterkunn-
digen communist:
Waarde vriendin,
Ik hen er tusschen uitgeknepen met iets
wat me feitelijk niet toebehoort (ge zult wel
■te weten komen wat.)
Het spijt me waarempel, dat ik je dat moest
aandoen, maar ik zag er heusch geen gat meer
in. Ik zal altijd dankbaar aan je denken enn
je nog mooie aanzichtkaarten sturen en vaak
schrijven.
Je zoudt heusch onlogisch zijn met onze
principen, mocht je me doen vervolgen door
een kaptialistiscch recht. Daarenboven, als ik
betere dagen in de spui zal krijgen, zal ik je
heusch schadeloos stellen. Mochten onze ge
meenschappelijke principen Verwezenlijkt wor
den wat waarachtig beter 'ware dan is
zulks niet meer noodig.
In afwachting, Je trouwe,
X. X.
En men is communist of men is het niet. Er
werd geen klacht bij de politie ingediend. Zulks
mocht de loopbaan van zulken slimmen jongen
benadeelen, beweerde de weduwe.
Om de lieve duiten gaat toch alles maar ten
Isotte. Wat is nu feitelijk kapitaal? vroeg het
„Rott. Nieuwsblad" en schreef een prijsvraag
uit om dit te weten te komen. Een antwoord
luidde:
„Kapitaal" is in de eerste plaats „Arbeid."'
lerder mensch heeft zijn eigen kapitaal, een
werkgever zijn verstand en goede leiding, een vak
man zijn kunde een arbeider zijn kracht, enz.
enz. Deze vormen samen weer een kapitaal, want
wafen er enkel werkgevers en leiders, enkel vak-
menschen, enkel arbeiders, de wereld kan niet
bestaan. Kapitaal is arbeid, vandaar dat men
met het invoeren van een achtuur dag minder
werkt, minder produceert, minder verdient en
zijn eigen kapitaal vermindert.
Er zijn echter toch nog menschen diegeen
kapitaal bezitten, althans dit kapitaal niet en
dus tegen het kapitaal strijden, dat zijn „de
mannen met den grooten bek" die niets uitvoe
ren, alleen ophiteen en niets anders bezitten dan
..v. kapitale fouten
Wanneer men strijdt tegen het kapitaal, ver
nietigt men zichzelf.
Zonder nader hierop in te gaan, kunnen we niet
nalaten een dergelijke uiteenzetting eenigszins zon
derling te noemen. Enfin, de roode heeren kun
nen er mee toe. Zij weten jtlrouwens ook wel
hoe ze de zaak moeten aanpakken.
Een persbericht had ^gemeld:
„De Zaandamsche commissie van Bijstand Voor
de Lichtbedrijven, bestaande uit wethouder Duijs
een kapper, eien bootwerker, een manufaoturier
en een fabrieksarbeider zijn naar Berlijn. Stock
holm, Bergen, Manchester en Londen geweest
voor een studiereis.
1 De schrijver van het „Dagboek van een Aim
sterdammer" fantaseert thans het volgende tele
gram van wethouder Duijs.
BERLIJN, 11 Januari.
Een reuzekeet in het Éis-Palast. Sekt is bocht
Dc rest net zoo. Veel licht. Vooral onder de da
me? op het ijs veel dat licht is en ,dus de spe
ciale aandacht onzer commissie heeft. Diepgaande
studies. DUYS.
Struikroover: Ik wil niet je leven, alleen je
geld. 4
Vrije oude jongedameGa weg, je bent net
als alle andere mannen!
staat, zoo klein geworden, men kan nooit weten,
waar men elkaar weerziet. De man, met wien
ik intiem word, kan de knecht van mijn barbier
zÜn> en hïj, dien ik grof bejegende, kan mijn
chef worden.
Irene meende goed te handelen, door vluchtig
en onverschillig te antwoorden en zich daarna
af te wenden.
Ook op den consul maakte haar houding in
druk Een bedorven kindje met goede ma
nieren, dacht hij.
Toen de trein in Frankfort a.id. Oder stilhield,
en de conducteur vijf minuten oponthoud uit
riep, wendde de heer Kugler zich tot - Irene en
zeide hij:
- Mevrouw gelieve mij niet voor onbeschei
den te houden, maar, mag ik mijne diensten
aanbieden, den kellner roepen?? of koffie be-
EEN VOSJE IN HUIS.
Hel groote aantal vossen, dat zich thans in de
omgeving van Apeldoorn vertoonen, verlokt er
emnigeen toe, een jongen vos te bemachtigen, en
dezen dan in een hok oip te sluiten.
Deze dieren moeten goed vastgehouden worden
T ,Zljn, IJ!et als huisdieren te wennen, zooals
de hond. Heintje verliest zijn streken niet gemak
kelijk en poetst de plaat, zoodra hij de kans
soehoan ziet.
Herhaaldelijk breken er „tamme vossen" lce,
ei zetten dan soms midden in den nacht een
heele buurt op stelten. Het gebeurt soims 2 a 3
keer in een week, dat een „getemde" vos zijn
lusten bot viert in de kippenhokken. En Voor
Qen tweeden keer laat Heintje zich niet vangen.
DIEVERIJEN EENER DIENSTBODE.
Te Wageningen ontdekte de heer G. v. D ei
genaar eener waschinrichting, dat zijn dienst
bode !>5 gld. had weggenomen uit de geldlade.
net geld werd teruggevonden tezamen met een
valscchen sleutel, verstopt in een bed. Bij nader
onderzoek kreeg de heer v. D. vermoeden dat de
dienstbode zich geruimen tijd geld van haar
meester had toegeëigend. Zij .gaf dat dan aan haar
moeder. Beide vrouwen wérden gearresteerd en
.legden een volledige bekentenis af. In totaal heb
ben zij ruim 2000 gld. ontvreemd en vbor ver
schillende huishoudelijke doeleinden verbruikt.
KWARTJESVINDERS.
Nadat men geruimen tijd niets meer van hen
had gehoord, zijn gisteren weer een viertal kwart'
jesvinders gesignaleerd, die in den trein Van
Den Haag naar Gouda hadden plaats genomen.
o°r den Haagschen stationschef werden publiek
De terughoudende manieren en de onberispe
lijke hoffelijkheid van dezen man in zijn toon en
'in zijn ridderlijke houding, maakten een zeer
aangenamen indruk op Irene,
i Ik dank u zeer. Neen, ik zal niets ge
bruiken, zeide zij met een vriendelijken oog-
j opslag.
j De heeren stapten uit.
j Mevrouw! Waarom mevrouw? Denkt gij,
dat de dame gehuwd is? vroeg Graditz, die
zich gaarne het onderrichten en het gehoorde
dan als vrucht van eigen waarneming uitgaf.
Kunstenaressen spreek ik altijd met „me
vrouw aan! gaf de ander hem te verstaan.
Toen zij nu weder instapten, scheen het vol-
ikokmen natuurlijk, dat Kugler een paar woorden
met Irene wisselde. Zij beantwoordde ze op zeer
heuschen toon. Zijn opmerkingen waren van
hoogst algemeenen aard, en onderscheidden zich
slechts door den fijnen, smaakvollen vorm. Gra
ditz voelde zoowel zijn nieuwsgierigheid als zijn
mededeelzaamheid daardoor toch een weinig ge
dempt, en dacht slechts voortdurend bij zich-
zelf:
Die Kugler is toch een gewikste klant.
hij weet het netjes aan te leggen, - dalt' moet
men hem nageven.
Maar toch moedigden de veroveringen van zijn
vriend hem zoodanig aan, dat hij eensklaps weer
voor den dag kkwam met de vraag:
Wordt mejuffrouw in .Berlijn verwacht?,
Mogen wij onze diensten aanbieden?
Dank u zeer, zeide Irene uiterst koel;
j Wor<? verwaeht, maar ik heb nie-
■mand noodig, want ik zal ten spoedigste miin
reis voortzetten.
hechts met groolte moeite hield Graditz de
