Zaterdag 33 April laai. 2* Blad 30 e Jaargang
Van alles en nog wat
AIKMAAESCHE SNUITJES
Vergaderingen
Gemeenteraad Harenkarspel
-t o 33.
NIEUWE
LAMERIJKER COCRAAT
TWEEDE BLAD.
Er Wordt veel gesproken oVer „arbeidsschuwf-
heidv en „lijhtrekkerij", waaneer het ambtenaren
arbeiders in oVerheid-sldlienst geldt. In den Arni-
hemschen gemeenteraad is nu Weer eens gteb'fleketn,
dat men toch eigenlijk wtel wat medelijden mocht
hebben met bet gemeente-personeel. De Werklie
den zoöwel als de ambtenaren werken zóó harld!
dat ze een belangrijk deel Van bet jaar ziek zijn.
Ze zijn officieel ziek, op grond Van een attest
vian den öontroleerenden geneesheer, gedurende
vele dagen, ieder zoo eens op zijn beurt. In
'1920 aldus vermeldde het rapport Van dezen
.ambtenaar waren er bij een totaal personeel vain
2395 personen 40.207 ziektedagen en de speei-
ifcatie van dat getal oVer de verslcbillènidle .groe
pen vjaa bet personeel leerde ook! merkwaardig,©
dingen.
Zoo waren er bij de telefoon vian de 67 jonge
dames 47 ziek gedurende 1918 dagjen, Van de
man der gemeentewerken dat een erg
opgezond vak schijnt, hoewel bet meest in de
buitenlucht wordt uitgeoefend, 462 gedurende
10.224 dagen. En het trampersoneel was op 2
man na in zijin geheel ziek gfeweest 237 vian de
239 man.
Als ad die ziekte niet Van bet harde werken
komt, dan is de Arnbemscbe lulcbt ongezond ge
worden. hoeiwel ze tot dusvter altijd gezond
of wel de oontroleerende geneesheer i$
erg royaal gjeweest met het uitdeelen van wan
delbriefjes.
Aan luiheid of lrjntrekkerij denken we niet,
evenmin als een wandelgrage Nederlander, de
heer W;. vian der HoeVen, uit Den Haag, die in
1910 te Brussel een voetreis om de wereld be-
gon. OvloraJ. -waar hij doortrok liet hij zijn zak
boek afstempelen dat de stempels v|an alri mo
gelijke en onmogelijke plaatsen ter wereld vier-
Voond. De wandelaar tippelde door tot 22 Mei
1915; hijffe'ad toen Europa. Afrika en Austra
lië doorkruist en in het geheel 40.000 K. M.
legjd. Daarna kwam hij weer in Holland,
maar thans gaat hij de rest van zijn wereldreis
slechts 23.000 K,M. nog maken. De tocht
gaat door Klein-Azië, Voor- en Aohter-Indië,
Japan en N oord-Amerika, alles te voet. De wan
delaar voorziet in zijn onderhoud door den ver
koop van kaarten, Waarop zijn tocht staat be-
'scjhreven. Men moet maar van wandelen hou
den. Zoo heeft ieder zijn eigfenaardlighededen. Op
een ander gebied b.v, de zakkenrollers, menschen
die aldoor maai' in het kwade volharden en het
„past op de zakkenrollers", mag tegenwoordig
wel eens zeer luide klinken. In den trein vian
Utrecht naar Zwtolle zien deze heeren kans om
goede zaken te doen. Een Zwollenaar, |die aan
gifte deed Oat hem in den trein een portefeuille
,was ontfutseld, hoorde later (dat de politie bijl
informatie te Utrecht wlas gebleken, dat op den
zelfden dag reeds vijf Van die gevallen van zak
kenrollerij waren aangegeven. Het was de eenige
troost voor den beroofde, al Was het idjan ook1
een schrale.
Ongetroost is gebleven de 14-jarige jongjen te
Rotterdam, die met zijn familie op de boot zou
gaan om naar Amerika te Vertrekken. Op Weg
naar de boot ging de jongeling sigaretten kóopen
'n een winke/ op de Blaak en hij; zette een !va-
iesje waarin de Waardepapieren vjan de fami
lie (o.a. een bcrgstellingfebewijs vian f 11.000 en
zes obligaties Paragluay) „even'1' op starait neer.
Hij had. een al te goed vtertroulwten in de eerlijk
heid van de menschen van de straat en hij was
Werkelijk Verbaast dat bij zijn terugkomst het
koffertje Verdwenen Was. Hij heeft zijn familie
inderdaad €en slechte uitreis bezorgd al ware
het voor deze maar te hopen dat een grappen
maker het koffertje wegnam om het later weer
terugla e brengen. Maar daarvlan is tot dusver
niets gebleken. Het is een duurbetaalde onvoor
zichtigheid geweeest waaruit blijkt, dat! men kin
deren nog niet alles kan toevertrouwietn. Duur
betaald is ook een April-grap', welke te Heerllen
is uitgehaald, paar reden op 1 April verschil
lende auto's naar het gemeentehuis. Ze waren
telefonisch besteld en bestemid V|oor een der wet
houders. Maar de wethouder Wist van niets en
de chauffeurs ginglen onVerrichterzake naar de
garagie terug. Het eindje draagt den last, wlant
men weet nu wie de auto's besteld heeft, JJus
wie de uitvinder van deze April-grap is. De
auto-verhuurders hebben hem vleten te vinden
en zullen hem nu ook aanspreken' vóór het nut-
telooze auto-ritje. Dat zal den man 200 gulden
'kosten en dat is per slot Van rekening zoo'in
aardigheid niet waard- JWeet men wel wat een
Vrouw Waard is
Dat is in Verschillende wereldstreken heel'
Verschillend. Men oordeële slechts. In Uganjdla
is de gemiddelde prijs Van een vtouW gelijk aan
Vier ossen een kist patronen en zes naainaalden.
Een kaffer-jonkvrouw' is van twee tot tien
ossen waard. In Tartarije wordt een Vrouw be
taald met haar gewicht in boter. De Samojeden-
Sdhoonpapa Verkiest rentdieren als betaling, ter
wijl de stam der Kisans uit Inldlië zich tevreden
stellen met Wat rijst en een rupee. Een pjke
Mishmi uit Noord Oost Assam moet 20 ossen
Voor "een vrouw betalen, maar een proletariër
kan er een krijigen tegen betaling Van een Varken.
In Unyoso (Britsch Oost-Afrika) kan men een
Vrouw op afbetaling koopen, maar zij wordt
niet afgeleverd voordat de laatste termijn is be
taald. Onder vjele stamanen in Afrika moet de
schoonzoon zijn schoon vlader dienen evenals Ja
cob Laban diende. De Waaide der Vrouw' wordt
dan bij gedeelten v|an de verdiensten van den
schoonzoon afgehouden.
In ieder geval blijkt hier wel' uit de giroote
belangstelling welke in alile Werelddeelen bij de
natuurvolken Voor de Vrouw' bestaat. Veel be
langstelling heeft in ons lland een buitengewoon
personage, een „duivelbanner", die te Heeren-
vieen in het armhuis Wordt verpleegd. Van hein
de en Ver krijgt de man bezoek, zelfs uit En
schede; van overal kómen de menschen opdagen,
die denken |dat ze betooVerd zijn en die nu idle
bemiddeling Van meneer den duivelbanner wil
den inroepen om v!an de kwade geesten te Worden
jvlerlost. Maar het bezoek' werd al te druk en
daarom heeft het IJeerenvleensche Armbestuur
maar besloten om dergelijke bezoeken Voor
taan niet meer toe te laten.
Duivelbanners zijn al eeuwenlang bekend een
niet uitstervend soort menschen. Laten Wij er
eens iets heel anders en iets wat gloednieuw' is
tegenoverstellen. Dat zijn de nieuwe hotel- en
restaurant-handdoeken. Men wteet dat dit' artikel
iri de toiletten der koffiehuizen gevaarlijke din
gen zijn. omdat er heel gemakkelijk ziektekie
men door kunnen worden overgebracht. In Ame
rika heeft toen het handen-afdrogen nu o peen
andere manier mogelijk giemaakt. In het Dis-
itridtsgelouw te Washington heeft men een elec-
trische handendrager opgjesteld'. Het is een rechtr
^hoekige doos met een breede opening ni dj®
Voorwand maairn men de handen steekt. Het
apparaat is uiterst eeenvóudig. Het bestaat uit
een ventilator, die electris'ch verwarmde lucht
door verschillende leidingen perst, welke uitstroo-
.miiigs-openingen zóó geplaatst zijin, dat de daar
uit te voorschijn komende warme lucht aan alle
•kanten langs de handen strijkt. Met een Voet-
hefboom' komt de ventilator in werking en de
handen zelf komen niet met eemig deel van de in
richting in aanraking. Ih 30 seconden heeft men
droge handen. Indien er nu slechts gezorgd wórdt
voor goedkoopen electrischen stnoom, dan zal dit
practische toestel Wel spoedig algemeen toepas
sing vinden
Het is weer iets Van den nieuwien tijd. Onze
„nieuwe tijd'1' welke wij aan den oorlog danken
en die de eigenwijsheid' heeft meegebracht, dat
We den zonnetijd niet willen erkennen, gaat er
op het platteland nog altijd niet góed in. In
Stellendam hebben nu de schooljongens den
strijd tusschen den ouden en nieuwen tijd be
slist. De boer die zich aan de zon hield', kwam
een uur te laat aan den trein, de dominee zag
de kerk leegloopen toen hij zich aan den offici
eel en tijd hield en begon tenslotte een' uur l'ater
te preeken. Maar de school hield zich aan Idlen
zomertijd, totdat op een goelden dag de leerlin-
j gen vian de bijzondere school een uur later kwa
men. De meester vóerde toen iden oudjen tijd in.
Dat voorbeeld is overgeslagen op de obenbare
school, waar de kinderen begonnen met weg te
blijven en de ouders hun instemming betuigden
I door de vlacantiebewijzen op te vragen. Toen
1 heeft om de concurrentie tegen de bijzanldjere
school vól te kunnen houden opk de openbare
school de zon in eere hersteld. Dank zij' de schoolj-
jongens heeft „de onjde tijldf'" het in Stellendam:
De jeugd Idjeeljd'e hier dus feitelijk die lakens uit,
en het waren maar heel gewone jongens en
meisjes. M;aar Wat te zeggen vian de macht van
een kind Van anderhalf jaar 0jajt op het oogenbliik
in Zuid-Wales de aandacht trekt. Het is een
I 'Wionderkind van den allereersten rang, dat in den
kinderstoel niets doet dan teekeningen maken
óip een groot bord en die zopi fraai zijn, dat men ze
in Londen tentoonstelt. Tlwtee vian de teekeningen
stellen voor een kat en een loopend kemphaantje.
We wtetcD niet of men in Zuid-Wales al zoo ver
is, toóax in de Betuwe zijn de eerste bakkom-
fkommers al oip de veiling .gebracht....
Uit het Rijk van den Heiligen
Bureauera tins.
Of met het ambt ook het verstand kwam is een
Vraag, die met betrekking tot' de ambtenaars
wereld wel met een twijfelachtig Schouder-opha
len mag Worden beantwoord
Ik zajll tuhet wonder vertellen van een ouden'
buitenman, 'n op nomaetiviteit gestelde steke
lenpikker, die jarenlang ouderdomsrente .genoot
'hoewel hij er niet het minste redht op had, want
hij wa,s aangeslagfen in de vermogensbelasting.
Maar hoe dan ook', de oude heer pikte wfeke-
lijlksch heel kalmpjes de rente en dacht in navol
ging vian den ouden Dol, de marktmeester, wan
neer hij toet een inteekenlijst liep dn er whs 'in
w|eldadige contribuant, die zei: zet '(t er zelf
maar op!.... dat is goed vóór soepgroenten, en
dan stak hij de gavie in zijn eigón vestzak.
Ik herzeg dan, dat onze oude rentenier kalm
bleef profiteeren vian de ouderdomsrente, tot op
'n goeden dag magere Hein z'n beenderige fise-
lefasie eens door de kier Van de deur stak en
het geweten, van den ouden ©landestienen rente
trekker ontwaakte. De man wilde zijn toekom
stige rust niet in de Waagschaal stellen en beslóot
niet alleen zijn 3 gulden Voor soepgroenten op!
Te offeren, maar zelfs hetgeen hij onrechtmatig
Vian de schatkist had genoten, te restitueeren,
'n Meneer die met zulke zaken op de hoogte
wlas, boodt welwillend aan deze gewetenskwes
tie voor hem in orde te brengen. Hij wende
'zich tot de administratie van het postkantoor
waar de rentetrekkers te biecht moeten kómen,
en verzocht daar om inlichtingen, op welke wijze
hij' het bedrag aan de RijkÓvterzekeringjb'ank kon
doen toekomen, zonder den naam Van den be-
rouwvbllen zondaar te openbarenWaint de oude
baas wias wel bereid om' het onrecht te Vergoe
den, maar had niet Veel lust ook met lijfstraf
of geldboete te wórden opgeknapt.
Maar aan het postkantoor wist men den goeden
bemiddelaar niet terechf lite helpen. Was aan
de rijksverzekeringbank zoo'n janboel. Geregteld
werd geld gestuurd vóór rentetrekkers die dood'
tof onbekend wiaren of uit de loterij hadden ge
trokken of Wat dan ook, maar waarvoor het
geld onuitk'eerbaar bleek, en dit geld hoopte-
'zich voortdurend op, terwijl op de reclames van
de administratie doodeenvoudig ,g|een acht 'werd
geslagen. Men zag er dus 'geen gat in om1 zich
daar met de kwestie in te laten. Meneer moest
zelf maar naar de R. V. B. schrijven. Nu, dat
deed meneer dan ten einde naald ook, maar Wajt
denk je, dat hij1 voor ontwoord kreeg? Daar u
<éen normaal mensch is, zal vermoedelijk dit
antwoord luiden: Het zal ons aangenaam zijn,
,het bedrag1 te ontvangón en Verzoeken u uwien
principaal dank te zeggen v'oor zijn Wel wat
laat, maar toch hoogst gewaardeerde eerlijkheid.
Dat zou u antwoorden, maar dat doet 'n hoofd
ambtenaar Van de Rijksverzekeringbank niet.
Neen, die antwoordde dat men Idte zaak' zou ov'er-
wegen, maar dat men intusschen maam en adres
Van den overtreder Vórlangde, omdat het nood-
zakólijk was dien persoon te kennen, teneindle
Óen beslissing te nemen.
Het gev|olg Van deze hoogwijze betrekking van
den Heiligen Brueaucratius was, dat ze nog
altijd zitten te Wachten op naam1 en adres en
/de centen, 'want de oude bekeerling was wel
goed, maar niet zoo gek om zich bloot te stellen
i.aan een of andere strafVerVolging of andere on
aangenaamheid. Hij1 dacht zich reeds hoogst ver
dienstelijk te gedragen als hij het 'tl qegebrachtle
"nadeel vergoedde, verder ging zijn edielmoedijg-
heid niet.
Maai' wat 'idioot om1 niet dadelijk, zonder ver
der onderzoek, de centjes aan te pakken.
Gelukkig is de Minister vian Financiën to^jr
goochemer. Die neemt dankbaar gewetensgeld tot
elk bedrag aan, zonder zich vórder om den dra
ger vja<n het kwellende gewóten druk te maken.
Artikel' 4i61 Wetb. v. Strafr.
Dezer dagen verwisselde onze goede oude grif
fier vian de Rechtbank Jhr. Mx. Bartout v. d.
Peen de Lille, het tijdelijke met het eeuwige en
;ik ontvang de (Treurige tijding met' leedwezen
Niet, dat Mr. V. d. Peen de Lille zoo'n intieme
.vriend van me Was, het zou een „reusachtige
opschepperij"'' vian me zijn, om zoo iets te durven
beweren, maar toch Voelde ik voor hem Vóel
hoogachting en respect, omdat hij1 zijn mooie
'^buitengoed „ter Coulster" te Heiloo zoo welWil'-
lend 'voor iederen Wandelaar openstelde.
Vroeger was die vrije wandeling ook op Zon-
I dag geoorloofd, maar de onbeschoftheid, die he
laas ons Nederlanders in zoo hooge mate ken-
merkt, wlas de oorzaak, dat deze faciliteit ten
slotte Werd ingetrokken. Alleen op kaarten, uit-
gegeven door de Ver. tot BeV. vjan het Vreemde
lingenverkeer te Heiloo, was het toen nog toege
staan, op Zondag in ter Coulster rond te wan
delen.
De heer V. d .Feen de Lille had namelijk
de gewoonte om' 's Zondagsmiddags op zijn buiten
goed te gaan teeën en werd dan dikwerf op dó
.jmeest impertinente 'wijze lastig gevallen door het
geëerde publiek, dat van de permissie tot vrije
wandeling gebruik maakte. Men stond voor de
glazen te kijken van het landhuisje, alsof de eige
naar en zijn familie een verzameling wilde bees
ten uit een kermisttent was.
Zat hij buiten met zijn gezin, de gjeeikte
.Zondagswandelaars namen ook in de nabijheid]
plaats en het scheelde maar weinig of men zat
den ouden heer en z'n familie uit te lacheni
of na te apen. Bovtendien pleegde het WZondagfa-
publiek allerlei baldadigheden, Vernielde die aan
planting van jonge detanen, stoorde Vich niet
aan het rookverbod in enkele gedeelten van .het
rookverbod in enkele gedeelten van het boseh, emi
het slot was, dat de heer V. d. P. de L. per me-
dedeeling in de plaatselijke brilden op Zondag
de vrije wandeling verbood.
ik' heb wel eens moeten lachen, als ik som
mige Wandelaars, die in hun uiterlijk reeds giroote
geestverwantschap met L'enin en Trotsky Ver-
rienden, hoorde mopperen en schelden, wanneer
ze t^gon 'n bordje dat het opschrift droeg: Ver
boden Toegang art. 261 "Wetbl g. Strafrechten,
hun neus stootten. r 5
't Was dan Vervloekte kapitalisten, geldprot-
enzoovóort. Ja, ik vind he took verschrikkelijke
zen, smeerbuiken, brandkastploerten ettzoov'oort
bordjes, voor mijn persoon, Want ik' weet dat
ik het waai d ben om' in een particulier bosch
of park te 'wandelen. Maar dit w"«ten natuurlijk
die eigenaars v'an mboie buitens niet'1 maar Wel
Veten ze, dat er zoo'n hoop lui zijn, die de vrije
Vondeling op hun terreinen, niet waard zijn, in-
We lezen het alle dagen in de Couranten,, dit
Verschillende eigenaren van landgoederen iwaar
de Vrije wandeling was geoorloofd, zich door de
toenemende baldadigheid verplicht hebben gezien,
de vergunning in te trekken.
Ook de heer Jhr. Van Poreest, heeft reeds Voor
jaren tergu de Vrije wandeling- in het z.g. over-
bosch Verboden en ik heb mij dikwerf zelf over
tuigd hoe daarin 'Werd huis gehouden, dus ik
bón de eigenaar geen ongelijk geven'.
i Ik zou zoo gaarne Willen, dat aan de land
eigenaren. die op hun goederen vrije wandeling,
zij het dan ook o (p|een wandelkaart, toelieten,
Werden vrij gesteld van grondbelasting.
Ik zc ulwenschen dat aan de grondeigenaren, idle
niet kapitaalkrachtig zijn, rijkssubsidie werd
verleend om hun bosschen en parken te ver
fraaien en te onderhouden, mits zij ten dienste
werden- gesteld Van het natuurminnend publiek.
(Natuurminnend zeg ik en niet natuurvórnielend'
'publiek,, u gelieve dit onderscheid te vatten.
Ik zou verlangen dat door het rijk' Werden ge
salarieerd een aantal jachtopzieners en bosch
wachters om in die particuliere bosschen on
der staatszorg, zorgtvuldig toezicht te houden,
dat- niets bedorven of vernield wordt, Dat' zou
iik van meer belang achten, dan de bescherming)
van wat vraatzuchtige konijnen, die op gezette
/tijden moeten dienen tot jachtvermaak van eenige
Igroote meneeren, die Van de godüellijke majesteit
'onze schoone natuur niet het minste begrip heb
ben.
De bokken schicterij' in de Schoorlsche duinen
,is daarvan het meest krachtige en overtuigjendja
beiwijs.
Intusschen hoop ik' v|an harte, dat de nagelaten1
betrekkingen van den eerbiedwaardigjen heer
V. d. Feen Je Lille, of wie dan ook als eigenaar
Vian „ter Coulster''' mogen optreden, dezelfde Vrij
heden zullen handhaven, waarmede lie overle
dene zoo menig natuurvriend, dankbaar zal blij
ven gedenken, gelukkig heeft gemaakt.
Vergadering Van den Raad dezer gemeente op
•Vrijdag 22 April des namiddag^ 3 uur in vol
tallige zi.tting.
Voorzitter burgemeester Burger.
Secretaris de heer J. Dam-.
Na opening worden--de notulen gelezen en on
veranderd goedgekeurd en Vastgesteld.
Ingekomen stukken en mededeel ingfen
De verslagen Van de Commissie tot Wering)
van Schoolverzuim te Waarland, Dirkshorn en
Kerkebuur-t. Duor de eerste commissie werd 2
maal vergaderd. Door de tweede commissie werd1
niet vergaderd en ook niet door dó dórde. Deze
vierslagen wjorden
