H. Lichtenberg
BANK-ASSOCIATIE.
Firma KRAAK
0
Bloemist, Boemkwe ker, Nrd.Scharwoude
et is vocw eet
ïinnetid bedirij
eten tarief in
urn te stel
althvans tij
VI3 voor indus
to-emt hier
l bij een ggga
1 doch^ geleide
mdleerde mjni
anlandier'
-an bet public]
i' ïs te ver
liegnepm is
het P. W.
tem wordt.
:aar f 24,000
lien rren voo
ing echter vai
inlichtingen
dat "het Be
terwijl er
Jdaar wel heb ik' recht Be' vragen om door ook' den
genstander met eerlijke middelen te worden be
reden.
pe journalistiek, die hier vertoond is, Mijnheer de
oofdnedjactieur, is m.i. niet van die „rustige en
jzame" soort, als waarvan in de Idoor mij aan het
iofd dezes geplaatste aanhaling wordt gewag ge-
aakt.
'Hoogachtend,
VAN OLDENBORGH;.
Directeur van het Provinciaal Water
leidingbedrijf van Noordholland.
kiem endaal, 1 Augustus 1921.
Ofl
en.
ie uitbreiding
gewoons. Der
d rendabel
ch daaraan
wanneer me
ven de drink
sc'ht tot stanc
5 op den duur
>e is het
der bevolking
dthafc niet oj
eslot-en en da
r bevolking
dacteur, wordl
ii onjuiste
n kwaad dag
r betreft, dal
werkzaam is
dfs zijn er no;
ïavraag ha
ideels los per
tijd de re.vi:
is om van he
ebied bestaan
kende en ge
>p het opper
s den wenscl
éheel verzor
agen tot Uit
d g elden
en gemeenten
Purmerend
en Ilpendam
etopneminge'
onmiddellijk
ie bij1 vooruit'
watergeld-en
voor dit alk
eft de buiten
aansche Com
:n worden op
nevens verza
ning van hel
prondslag,
t zuivere me-
elaars om hy
n het beliangg
ire
i
v'lSl'G
Ook jp
roegere Zaan- an
een ten,
lit binnenkort
r hebben een
isluitingen en
Noordholland
dan zal hel
een drie- ol
)ok dan ech
a -gering zijn.
heer Franc-
administrati
ransjaren de
en en de h-ee
bevestigen,
bleef, dat in
e ien controle
ur, over deze
och dan zou
isch voorlbo
J de overtui
laan hebt de
er onderzoek
ngen. Ik wil
die U da-ar-
dat Gij daar-
groot belang
ebt. Dat gij
van hen, die
len, komt er
ambtenaren.
;ur, was het
aanhef dezes
upen aan een
n onderhoud
:en, die over
doen?"
e ambtenaar
en, dat deze
)iriectie wiend
cëurd en met
t men eerst
tracht in te
ik van hef
Ik zou mti
orm, de ges
met de eco.-
w. Blad voor;
SCHETSEN UIT DE RECHTZAAL.
die ijn
Tekort. (Man van ervaring.)
Matthijsen"bad Ide president-commissaris van
tt genootschap, dat bem tot portier-concierge-admi
strateur had benoemd, tot 'bem gezegd, toen hij
jaar in functie was „Matthijsen is een otorï-
jeld van stiptheid. Hiet bestuur brengt !bem daar-
)or hulde en v,er zoekt bem, den inhoud dezer en-
.Joppe te bëstédien, zooals 'hij het aangenaamst zal
niden."
bevende vingers en van hevige aatnid(seining
er ichtige oogen had hij die lenweloppe laangenomen....!
[ij durfde haar niet openen, zoo verbouwereerd was
ibjlaris. En toen hij op z'n kamertje was gekomen;,
jd hij de enveloppe o tafel gesmeten..-. Zich de
jgen afwisschend.
,Maak jij "hem mdar open," ztei Doris Matthijsen
zijn kleinzoon „ik heb er dien moed niet toe."
jongen had, met 'één ruk, het geheim; ontslui-
rf. Een geel briefje van' vijf en twintig lag erin.....», -
Kees, die kleinzoon maakte een luchtsprong. Vijf
twintig popDaar kon groot va hem toch wel
tientje van gevenMaar Doris Matthijsen
:brok van die gedachte......
.Afblijven" riep hij uit echt driftig wordend, wat
jaard, lammerzacht manneken, zoo grappig stond,
at Kees zich haast niet (goed kon houden..... Af blij-
riep grootva, „denk je, dat ik aan dat hulde-
[ijk van de hoeren, mij aangeboden, raken zal?..-,
[ooit. Dat bewaar ik, in de enveloppe met mijn a-
s dropDat gaat in een andere enveloppe,
daar schrijf ik op wat erin zitTot mijn dlood
geen sterveling daaraan raken. Niemand..... Einj
vertrouw, dat jij later, als ik ter niet meer ben, ook
Otsch. zult zijn op dat bewijs van hultdie. mij ge
acht.....
Waarop Rees zijn best deed om een he|el ernstig,
Ifs plechtig gezicht te trekken
„Zeker grootva'", zei de jongen, zich afvragend
be een miensch zoo dol kon zijn om' vijf en twintig
te laten liggenOngebruikt, onaangeroerd.
Voor ouden Doris Matthijsen Was het een feestdlag
j ging naar het hokje, waar hij „de boeken bij-
;lrd." En daar gunde hij zich ter eere van het
ibileum de weelde óm op te- steken een van de
aren uit het kistje van vijf tig Jdiat hij op Nieuwjaar
i het Bestuur cadeau had gekregen. Doris was
a bedachtzaam, zuinig, precies tnanneksn..-
fen Zondag na het midjdageten, als Kees
:t zijn kornuiten op stap was gegaan, dan brak
por hem bet uurtje van uitspatting aan..... Van ver-
WistingDan haalde hij met voorzichtig,, eer-
iedig bewegen bet kistje -tevoorschijn. Hij wei-
Sde even..... Zou het toch niet beter, verstandiger
om liever zijn- gewone pijpje te stoppen? Tjonge,
lat waren sigaren van op z'n minst vier-duiten hé?..-,
laar afijn, met een roekeloos glimlachje zette 'hij
ich over de sarupules heen. Zocht een sigaartje uitl.
tag het kistje weg. Sneed eenheel klefn puntje
de sigaar. Streek'lucifertje ban. De lekkerei geu-
blauwige, fijne rookspiraaltjies kringelden om
oog. Dan strekte oude Doris Matthijsen zich mak-
:lijk ujt in zijn leunstoel. En voelde zich den ko-
ing 'te rijk..-.. Die boeken van zijn administratie Ia
ën, keurig nietjes opgestapeld voor en naast hem.
let kastje-, waarin „de gelden' waren geborgenwas
eilig rgesloten. Oude Doris dacht dan aan het ver-
pen. Aan zijn keetje, die nu al over de twaalf jaar
bod (was. Aan zijn zoon, die kort nadat ie trouwde
'as gestorven, zoodat grootva en grootmoe den
feinsn Kees hadden moeten (opvoeden. Hij pie
rde dpn ook wel over dien jongen.... En-als hij
zijn piekeren zoover gekomen was, Idan betrok
ijn gelaat wel eens. Want met Kees was het niet
lcmaal in orde. Duidelijk (was het grootva eigen-
ik niet; want braaf, lammerzacht manneken had
Oojt iets van „de wereld" gezien. Hij had gewerkt.
Keetje had alles voor hem bedisseld. Hij gaf-
zijn volle loon jste-eds over. En zelfs een zak-
uitje had-ie jniet noodig. Waarom ook hé?.-...
Zondags, za'.en ze gezellig -samen. Koffie te slur-
en klantje te turen..... Dan in te dommelen. De
rkgang wa:s de eengie Mariatie. Als 'het lekkér -weer
;n zij een „ommetje." Dan stapte vader
Wis naast moeder voort, de armen gekruist op
W rug' van z'n Zondagsche, zwartlak-enscbe jas.
in daar moeders verjaardag midden-Juli viel, ge
urde het wel, diat ze op den Zondag-uam'iddagg
of na dien verjaardag, naar buiten kuierden. En
W neerstreken in een „theetuin." Bij zoo'n gele
genheid dronk Keetje bier met en vader dito zonder
uikep. Het kóstte twee dubbeltjes. En hij gaf vier
Wen fooi aan den jongen, die bediende. Op zoo'n
feg van brassen en festijn had moeder 's morgens
taco-lade gekpokt. En in het naar huis gaan ge-
«urde het-zielfs wel, dat men nog iets kocht, -een
ter bokkingen of zoo als extra delicatesse. Tot
zeer hoogte uitzonderingen behoorde, dat Keetje
verkwisting zoover idtieef om nog een versna-
taing van alcoholisdhen 'aard mee te nemen. Maar
zoo'n' geval schaamden (zijl zichh voor elkaar. Uit
t karafje werden dan twee kleine kielkjes ge
zonken. En zij gingen vroeger dan landiers te-
Hste, omdat zij eigenlijk beseften, boven hun
ïhreef te zijh gegaan......
Zakduitjes had vader Doris nooit behoefd. Moeder
torgde voor zijn tabak en schenen deed-ie zichzelf.
Aldus was bet leven, jaren achtereen voor de twee
Henschjes voortgegleden. Totdat Keetje stierf en hij
let baantje van conciergle-administrateteur -portier
ta. kreeg..L 1
Aan al deze, en meerdere dingen, zat grootva
WERTHEIM GOMPERTZ 1834 en CREDIETVEREENIGING 1853.
Kapitaal en Reserven f 19.500.000.—Kantoor Alkmaar, Breedstr. 11. Dir. K. v. Nienes.
Correspondentschap: Hoorn, Groote Noord 140.
Credieten, Deposito's, Aan- en Verkoop van Effecten,
Verhuren van Safe-loketten in in braak vrijen Safe-kelder (systeem Lips, voorzien van moderne smeltproM
kluisdeur). Gratis Administreeren van Vermogens. Uitgifte Spaarboekjes, rentende 4,08 pCt., tot een
maximum van f 3000.—. ALLE BANKZAKEN.
X//
Goedkoop er
dan andere
Juweliers.
Eugros. Eu detail. Keuzezendingen franco.
Zondags gesloten.
Half dozijn Zilveren Theelepels
CADEAU maand A iitf. voor
hoogste Verboopsbedrag
beveelt zich ami voor aanleg
en onderhoud van tuinentegen
concurreerenden prijs
dan te denken, zijn Zöndagsch luxe-sigaartje van
op z'n minst vier-duiten Oprookendhet tenslotte
Vasthoudend op de punt van zijn zakmes totdat
er bijna niets meer van over was.
Dat was zijn genoeglijkste wéekuurtje. En dade
lijk erna ging hij weer aan het „bijhouden van die
administratie" bril op. neuspunt, lijntjes trekkend'
ll'angs smal liniaaltje schrijvend miet kleine, peu
terige, voorzichtige lettertjes
,,D'r is een jongen voor je boven" zei dte schoon
maakster, toen oude Doris Matthijs'en dien middag
in het gebouw terugkwam „hij mot j|e dringend spre
ken....." En de oude Mie wreef mét den rug van
haar linkerhjanid over haar iroodie'neuspunt, tege
lijk een slip van haar schort opslaandEen tieeken
dat iets haar niet beviel.
,,'n Jongen?"
„Ja, 'zoo'n slungel van een jiaar of-zestien, zeven
tien. 'k Geloof dat het leen vrind van Kees is.—"T
Oude Doris keek haar aan. En voelde z'n knieën
knikken. En hij werd bleek, angstig..... Waarom wist
ie zelf niet. Een bang gevoel schroefde om z'n hart
Hij ging naar boven.
Daar zat de jongen. Met teen breed, beenig, bru
taal gezicht. De ellebogen op (de knieën. Een deuntje
fluitend. Toch met iets onrustigs over zichh. „Jij
bent toch Kees z'n grootvader hé?" vroeg de knaap
z'n pet achter op het hoofd schuivend.
Hij stak de handen nu in de broekzakken an
kteek ouden Doris spotterig aan.
„Ik mot je van Kees zegggen asdat ;e ervan door
is...... Ik weet niet waarbeenNaar Duitschland,
■tieloof ik, maar precies heeft ie het mij niet ver
teld. Hier is een briefje van hem.... Nou, adjuus".
Weg was de jongen. Met schuifelpassen, maar
toch met iets gejaagdsWeg was de jonge kerel
Oude Doris greep naar z'n 'bril. Ging naar het ven
ster. Moest zich telkens aan iets vasthouden,
want bet draaide om [hem als om 'n tolletjeHij
las..-.. Kon de letters niet ontcijferen. Trok het gor
dijn op, durfde Mie niet te roepen, wat' hij eerst
had willen doen. Stortte van doodschrik, neer.
Wou zich goed-houdlen, want hij begreep.... 't Wa's
ouden Doris of een ijzeren hand hem wurgde.
Allemaal sterretjes dansten voor z'n oogen. In zijh
zwakke, moeilijk begrijpende hersens drong het
lanigzaam, langzaam doorHet verschrikkelijke,
het ongelooflijke, het onzegbare
Hij strompelde naar het kamertje, waar ie „de ad-
adVninistratie voerde". Sloot de deur af.-... Lag 'n
heelen tijd tie jammeren, het hoofd op zijn lessenaar
tje gebogen. niet den moed vindend om het
kastje te openien, waarin „Ide geilden" waren ge
borgen:-..
Eindelijk iag bet geplunderde Schat je voor hem..-..
Zag arme, oude Doris, hoe 'bet blikken doosje was
geforceerd.... Zag hij die sporen van de inbraak door
Kees gepleegd.... Telde hij na de schade aan het
genootschap berokkend. Over de tweehonderd gul-
[ednEen eind over de tweehonderd...../
En jammerend bleef hij zitten, daar, bet hoofd
gedrukt op de lessenaar woelend in de grijze ha
ren1Vruchteloos pijnigend zijn oude, zwakke,
traag-begrijpende hersens, met Ide vraag, wat tegen
dit ijselijke, over hem gekomen, té doen......
Al de andere hieeren van het Bestuur, da!t hem op
zijh jubileum van tien jaar eerlijk en stiptelijk ge
diend te hebblen had gehuldigd, hadden de zaak
blauw-blauw willen laten.
Maar meneer Holkers w!as man van strenge prin
cipes. Die vond dergelijke lankmoedigheid,.week-
haxiig-sentimenteél, ongepast, ja zelfs „misdadig"
Zij. begrepen .wfèl hoe, hier, de vork in de steel
zat. En juist daarom hadjeien zij den ouden Doris
Matthijsen willen spanen. Maar mieneer Holkers, de
vice president, kanttis zich er tegen. Dan had oude
Doris maar ronduit moeten bekennen, mijn klein
zoon heeft de inbraak len den diefstal van de zoo-en-
zooveel gulden gepleegd..... Maar die „valsche
schaamteAl die malle weekheid en vergoelij
king.... Meneer Holkers vond 'zte „eenvoudig 'affreus,
en daarmee uit."
'Hét bestuur moest toegeven. Had, in vredesnaam
de zaak dan maar verder aan collega Holkers over-
En daar zaten zij dan, in de kamer van dien po
litiecommissaris. Deze hulpofficier zelf vice-presil-
dent Holkers en oude [grootva Doris..... „Wanneer
je dan niet kunt verklaren, djat die kleinzoon het
gedaan heeft" zei de commissaris „beken dan ten
minste, waarom je dien diefstal hebt gepleegd." Ou
de Doris keek hem aan, met zijn droevige, niet-
begrijpende oogen..... „Hier" ztei hij de enveloppe
toornend, Waarin de jubi'eumgavie nog altijd was ge
borgen en drie muntjes van tien gulden „hier is al
les, wat ik bezit, meneerDaar hebt u 'het.Ik
bezit niks anders.... En ïk waet verder van niks
Om de lippen van meneer Holkers, den zeiet streng
principieele, speelde grimlachjeEn de ^onver
murwbare haalde schouders op.....
„War is, op het oogenblik, je kleinzoon?" vroeg
politiecommissaris plotseling zeer hard en streng.
Oude Doris schrok even. Fluisterde (heesch en ne
derig.... En doodsbang-... Dat ie niet wist, heusc'h
niet....!....."
„Dat weet je wel" riep commissaris.
„Het zijn blijkbaar complices" zei meneer Holkers
de zeer streng p'rincipiee'e. Maar oude Doris schud
de van neen. Ter\yijï de wanhoopstranen 'hem over
de wangen roldfen.... Zooveel was er, aan denk
kracht ten begripsvermogen, nog iwiel in de zwakke
loome hersens over, dat hij begreep, hoe zijn zaak
erg slecht stondEn met wieemoedigen blik tuur-
jdidie hij al-maar naar de jubileum-enveloppe, waar
het „gele briefje" nog in zat gesloten..-. Terwijl het
geluid der stemmen van commissaris en Bestuurs
praeses om hem heen gingen warrelen en dwarrelen
..../Terwijl het ouden Doris iwas alsof hij door zil
verige wolken werd omhuld'
De commissaris haastig schelde om Iden verdachte
die een toeval had gekregen, weg te dragen......
En meneer Holkers, de zeer streng principieele;
weer schokschouderde grimlachend met het ge
laat wan een man, di-e menschen en dingen heeft
leerem kennen.... Zich, om den Idood, piet meer laat
bedotten..
HEETE ZOMERS.
De drukkende dagen, die men in deze dagen'in
het buitenland blijkt te ondervinden, en waarvan dan
ook verschillende onzer buitenlandsche correspon
denten melding maken, is, zoo wij aan de hand dfcr
geschiedenis kunne ntoesten, toch net zoo erg als
sommige zomermaanden van veel eer.
In 62 7bijvoorbeekt was de hitte in Frankrijk
en Duitschland zoo groot dat rivieren en slooten
opdroogden en menschen en dieren stierven van
dorst. In 897 moest de landbouwer den oogst prijs
•beven, want wie zichf i veld aan den arbeid waag
de, Was een kind des doods. Nog erger was het iri
993; toen brandde 't vee in de weide als aan een
braadspit. Het jaa rlOOO veroorzaakte door de
droogte die de visschen in massa's aan verotting
prijs gaf, de pestr: deze maakte tallooze slachtof
fers; 22 jaar later vielen menschen en dieren door
dé felle zonnestralen dood in de straten neer. „De
hersenen droogden in de schedels" zegt de ge
schietenis. In 1132 waren de rivieren niet alleen
opgedroogd maar 't Hand was zoo hard als steen,
belfs de Rijn was in den Elzas aan een gracht ge
lijk; zeven jaren daarna werd Italië zwaar door de
hitte geteisterd; de bladeren verbrandden aan de
boomen. Bij den veldslag van Bela i nl260 vielen
er evenveel mannen door de zonnesteek als door
de kogel. In 127 wisten de landbouwers geen raad
omdat al het veevoeder was verbrand. De Rijn, die
Loire en de Seine waren in den zomer van 1303
en 1304 nagenoeg droog. Hierop volgde een paar
eeuwen zonder ernstige zomerplagen. In 1615 ech
ter werd heel Europa weer door een ondragelijke
hitte geteisterd en vooral in Schotland. Nog erger
(was het in 1705 toen was de hitte hier eh daar ge
lijk aan de temperatuur der glasblazerijen; men kon
vléesch braden in den zonneschijn. Tusschen 124
uur op den 'dag waagde zich niemand buitenshuis.
In 1718 had men zes maanden volslagen droogte.
Alle schouwburgen bleven gesloten en talrijke win
kels staakten den verkoop omdat er geen koopers
waren en het door de hitte onmogelijk was zaken
te doen De. thermometer steeg in 1753 tot 38 gr.
Celsius. Te Boulogne vielen in 1779 tal van perso
nen door^de hitte dood neer. De lucht was zoo on
dragelijk, dat men, alleen in onderaardsche gewelven
vrij kon ademen. In 1793 was de maand Juli een
rampspoedige maand. Dé groenten en de vruchten
droogden weg in de tuinen. In de woningen liet die
lijm der meubeleh los en deze vielen stuksgewijze
uit elkander. Het vleésch bedierf onder de berei
ding. In 1811 was er weder volslagen gebrek aan
rivierwater en voor de besproeiing der velden moest
men van kunstmiddelen gebruik maken. Elf jaren
later ging de hitte van onweders zonder voorbeeld
en van aardbevingen vergezeld en grond was ge
heel uitgedroogd en bij millioenen kwamen de sprink
haenn te voorschijn. Zij over§troomden vooral den
Elzas en Lotharingen. De latere heete zomers ver
oorzaakten geen bepaalde rampen van algemeenen
aard.
BUITENLAND.
De schending van Belgische neu
traliteit.
Heden wordt in Bielgië het feit her
dacht, dat zeven jaar geleden de Belgi
sche neutraliteit geschonden werd,
doordat Duitsche troepen 'smorgesn
onx half io bij Visé over de Maas trok
ken en België- binnen vielen.
'De Belgische eerste minister had te
voren tot de gouverneurs van de ver
schillende provinciën een rondschrijven'
gericht, waarin hij, herinnerende aan
dit feit, dat een van de -ergste misda
den was die de geschiedenis kent (en
een van de grootste blunders die die
Duitsche diplomatie ooit gemaakt
heeft) de gouverneurs uitinoodagt, maat
regelen te nemen om die ndag te her
denken en hulde be brengen aan den
heldenmoed der natie, dliie zich als één
man tegen den overweldiger verzette,
ten den langdurigen strijd voor de vrij
heid biegon. Hij noodigde daarom' de
hoofden der provincies uit op bet bo
vengenoemde uur van alle torens de
alarmklok te laten luiden en in de fa
briekssteden de stoomfluiten van de
fabrieken eeinigen tijd te laten werken.
Dit alarmsignaal moet de bevolking
herinneren niet enkel aan het begin
van een tijdperk van strijd en opoffering
maar ook aan het gevoel van eensge
zindheid dat het gansche volk beziel
de en aa hde toewijding di evan allen
gevraagd werd in dat tragisch uur, itoen
de onafhankelijkheid des Lands werdl
bedreigd.
Te Brussel wordt bovendien heden
in het centrum van de stad, op de Bou
levard Maurice Lemoinnier, bet pano-j
rama va nden Yser geopend, dat tot
voor korten tijd in het Pare du Csn-
quantenaire te zien was, maar dat Se
dert door den. schilder Bastien verder
is voltooid en aangevuld.
Reeds gisteren werd er op vele pliaat-
sen in België gevlagd en wijdden de blai
den hoofdartikelen aan het historisch
feit.
De pers is het er vrijwel over eens;
dat de dag niet, gelijk van sommige zij
den was gesuggereerd, een nationale
feestdag mag zijn, maar een dag van
rouw, die niet in een kermis ontaarden
mag.
De „Nation Be'lge" vraagt spottend,
waarom men ei* van hoog er hand niet
aan gedacht heeft, een muziekfeest in
te richten in de puin straten van Visé
een vuurwerk af te steken te Leuven
of een défilé van o.w-ers te organi-
seeren dn de hoofdstad. Die „Vingtième
Siècle" is zeer pessimistisch gestemd,
constateert, dat België enkel en al
leen maar naar de wapenen heeft ger
grepen om zijn eer te verdedigen en
betoogt ten slotte, dat na den jarent-
langein zwaren kamp voor de vrijheid
de overwinning^ niet heeft gebracht, wat
men ervan verwachtte.
Eigenaardig is, dat de Belgische óudi-
strijders uit den oorlog, piet van eeni
herdenking van den 4'en Augustus wil
len weten. Zoo hebben in een manifest
aan de bevolking de. besturen der
Vlaamsche oud-strijdersbonden ver
klaard, dat zij den dag niet willen her
denken, toen de oorlog als1 een we
reldbrand over Europa kwam, ontke
tend door autocratische staatshoofden:
en door onafhankelijke diplomaten,
werktuigen in de handien der grooite
geld- en mijverheidsmagmaten. 4 Au
gustus is oen rouw,dag.
Liever willen de Vlam'inglen onder de
leu/s van: „haat aap den haat" en: „oor
log aan den oorlog" feestvieren oip 11
November, den dag van den wapen
stilstand.
- De hongersnood in Rusland.
Volgens een radio-telegram uit Ber
lijn heeft Dinsdag aan de spoorlijn Mpsu
kou—Woronesj de eerste botsing plaats
gehad tusschen vluchtelingen en roode
troepen. Aap beide zijden vleiLen dooden-
Er zijn Chineescbe troepe nnaar het
hongersnood gebied gezonden, daar an
dere niet betrouwbaar bleken.
Uit Riga wordt gemeld dat de Duiit-
schers aan de Wolga-, midden- in het
hongersnoodgeb-Led wenende, door die
epidemiën genoodzaakt worden hst lamd
waar hun voorvaderen zich 200 jaar
geleden vestigden» te verlaten, om' naar
Duitschland terug te keeren.
- Van kpude ges tor van!
Ondanks de golf van hitte, is het
dezer dagen te Parijs voorgekomen, dat
iemand van koude is gestorven. Eien
heer, Reisz gehieeten en lid van dép!
Parijsch-en gemeenteraad, bezocht een
van die inrichtingen, diie onlangs in de
Fransche hoofdstad zijn geopend en
waar de temperatuur, ondanks de groot
ste hitte, kunstmatig ko-el wordt ge
houden.
Hij drukte den wensch'u-it, te onder
vinden, hoe koud het eigenlijk' wel in
de verfrisschingsmachine zou zijn. Men
opende de deur e nhij wandelde een
korte gan'g in. Toen hij weer buiten
kwam, voelde bij zich heerlijk ver
koeld, hetgeen niet te verwonder-en is,
daar er in de gang een temperatuur
heerschte van 12 graden onder nul.
Hij wandelde daarop naar bujs terug in
de gloeiende zon, doch kon nét mse-r
warm worden. Hij begaf zich.te bed
en de dokter, die ontboden werd-, bet-
vond zijn toestand hopeloos
Twee uur later stierf de heer Reisz'
aan op-hooping van bloed in d>e longen,
veroorzaakt door te grooite kéude.
