(lbs
Is
IS
vnni
iizm
it
ii aar.
E
mar
Nieuwsblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
zen.
DE DEI
landel
>dellen
No. 75,
Dinsdag 80 Augustus 1921
80e Jaargang
per 3 maanden f 1,15
J. H. KEIZER.
[zorwa
per pond
it per ons,
lEFOOM 52,
INTKIM3.
NIEU WE
LAH(iEDIJK£R COIJRAMT.
Deze courant verschijnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags.
JLBOHlillBSISPKIjS
REDACTEUR-UITGEVER
BUBE8L:
loordsdÉsrwoude.
PB 128 DEB i-aVEBTEMTIENt
Vaa 15 regels 75 ct., elke regel meer 15 ct.
Me letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend
Brieven rechtstreeks san den Uitgever,
BELASTINGEN,
De Burgemeester van Zuad-b'char-
woude maakt bekend dat- het kohier
der Persomeeie belasting No. 3 over
het belasbtngiaar 1921, invorderbaar i(s
verklaard en aan den Ontvanger ter
invordering ter hand gesteld.
leder daarop voorkomende belasting
schuldige is verplicht ziin aanslag, op
den b iiide w'et bepaalden voet, te vol
doen.
Zind-Scharwoude26 Augustus 1921.
VAIPSPENGLEK.
UIT DEN OMTREK.
Sint Pancras.
Gisteravond had iin de zie gemeente
ten lokale van dien heer H. Gerritsen
een openbare protestvergacLering
plaats, waartoe de ingezetenen per
bekkenslag wanen opgeroeplen.
Het doel van deze vergadering
was te protesteeren, tlegen de han-
lingen van dien Raad, welke in
;eheimie zitting had besloten tot het
uwen van een nieuwe Christelijke
School.
Door het schoolbestuur was leeni-
hi tijd geleden bij den naad een
aanvrage ingediend tot verbouwing
van de bestaande school, in verband
net de nieuwe onderwijswet niet al
leen, maar ook omdat die school niet
aan de gestelde eischen kon voldoen
Nadat deze plannen brééd en uit
voerig van alle kantien wanen bezien,
"eeg mien de overtuiging, dat de
.erbouwing zooveel zou vorderen,
dat men voor hetzelfde bedrag, zoo
aiet goedkooper een geheel nieuwe
school zou kunnen bouwen, terwijl
dan de bestaande school zou kun
nen worden ingericht voor vergader
en gymnastieklokaal.
Nu waren eenige personen van
Kieming, dat door d|e ingezetenen ge
rug, Alkin
eerd,
it geleerd,
t vandaag
1 begin
Jkelen in
n 100,125,
150 en
fjes
iOTHELLO" TEMKUUR.
Wanneer dié Mok van heit puistige bur-
Jercafétje negen uur wees, dan wist
Jtto, de „ober" |em tevens eenige 'keil-,
tór van gelegenheid, wat z'm plicht was.
Dami legde hij qp het tafeltje .naast het
luffet een met igroen laken overtrokken
»rd neer len een houten bakje melt
raaie grootte domino- s teencnEn ach
tereen kwamen vervolgens dan, voordat
dag Oen kwartier verder was g©wor-
M; binnen;: Meneer Hofland, bet
choolhoofd uit Idle buurt als meide de
issuradeur Stevens, agent van leen Cre-
ketbank, die in een omirruezien verze
kerde ondier |de (gunstigst en makkelijkst
tenkbare voorwaarden, tegen ai wat het
ttemsdielij'k leven kan bedreigen van
km hooze ndooid fot hjet kapot hagelen
a "teen vensterruit toe. E nbïj hen
tegde zich dian de „proprietaire" van
Ft café-restaurant, de gemoedelijke
'«n Omnren. Van (begin zomer tot maid-
leh herfst droieg hij' een wit of altham"
tei kchtMeurig vest: itiadken zijner pa-
™.onswaardigheid. En een bimikendie,
terk naar gouid gelijkenden horloge-
■ettimg. Ook het de projprietaiire van
™toen zékere voorliefde voor krakende
cnoenen. Overigens was hij de zacht-
«Wdjgste man ter wereld. Eim door
'Onmatig Mcohol-verbruik wamlustig
«worde nklant wist hij op meesterlijke
Jte met ©je nzoiet lijntje, de dleur uit
knjgen, dat obler Otto hem echt
nv 1 bewonderde. Als 't een heel
rel© miaal Wie in deze tijdien zdit
«et eens eien Weetje krap gebeurde,
at een „wisseltje" iöoest worden udt-
I steld, dan had hij ook daar ©en
1 arte methode voor. Hij ontving den
Vergenoegde vreugde
de man helm een groot bedrag
jvami brengen. „Kom 'imaar binnenI"
1?" "^heer va11 'Ommen. Als loopier
m het kantoortje was getreden,
mijntjes dicht geschoven, brandkastje
veiel geijweld 'geopend, dan begon
ue-er van O runnen me t den ma|n bie r
protésteard moest worden tegen de
zen nieuwbouw, waardoor de ge
meente een veel te groote schulden
last zou krijgen te dragen, en veel
goedkooper kon worden gehandeld
doo reen nieuw lokaal, en niet alles
was beproefd bij de hoogste autori
teiten, om die bestaande school te
doen handhaven.
Daarom was deze prot|estvergada-
rimg belegd.
Na zeer breedvoerige besprekin
gen, waarbij zich een paar inciden
ten voordeden, en de raadsleden de
heieren Kloosterboer, Schuit en Van
Kjampen tegenwoordig waren, be-
j sloot de vergadering, die door een
j dertigtal personen was bezocht, 'het
1 volgende verzoek, dat door allen on-
dérteiekead werd, aan Heeren Gede
puteerde Staten te richten:
„Geven met verschuldigdien eer-'
i „bied te kennen:
„C. Kloosterboer Jz len anderen,
„allen gempentenaren van Sint Pan-
„crias;
j „dat de Gemeenteraad, in verband
„met het Bestuur der Bijzondere?
„Christelijke School, heeft besloten,
1 „een geheel nieuwe Bijzondere
„School te bouwen, benevens verga
derlokaal, fietsenbergplaats, enz.;
„dat de bestaande Bijzondere
„School zal worden ontruimd en ver-
„bouwd, en zal worden ingericht tot
„vergader- en gymlokaal;
1 „dat ondergetieekiendien, erkennenl-
1 „de, dat vergrooting van genoemde
1 „school noodzakelijk is, van imeiej-
„ning zijn, dat het aangenomen plan
„veel tie grootsch is opgezet, hetwelk
„een veel te groote schuldenlast
„voor onze gemeente zal vieroorza-
„ken;
„eenparig van meening zijn, dat
1 „door aanbouwing van een nieuw lo>-
„kaal in de behoefte is voorzien;
i „dat hierbij wordt geprotesteerd
en sigaartjes tie presienteerenE ruwen
boorde gekldnklank van rijksdaalders e|ti
I guldens. Soilied geluid. Maar mieneer de
j proprietair,e sloeg 'eensklaps die vlakke
hand op de vlaezigie knie „sakkerloot,
dat 's waar ookl", herinnerde hij zich
Sned e.e nnotitieboekje geraadpleegd. En
tot de ploopier Neen vadertje, ik ver
gis mie. Een ander gaat voor!..*. Dat
was. me ontschoten". Riks|en e nguldems
I dalen in brandkast terug. „Kom Maan1-
dagmiddag imaar!" zei hiji imet iecn ge-
zicht, die vriiemdedliienst bewijst. „Best
meneer!" zied geldloopeir, wie weien kwar-
tje was toegestopt. En hij meldde op
kantoor dat meneer van Ommen voor
zaken naar Hamburg was of zoo. Dat
liep altijd b'est af,, zo|wd|er dat een haan
er naar kraaide.
j De idominiodub van Ommen, Hofland
en Stevens, vergaderdie tot half twaalf,
j Wanneer de caf éHok het slag van 11.30
pingde, dlan beek mieneer Hofland' op
j zijn horloge „Supristi" zei hij dan, of
j soortgelijke ontboezeming. Van dat 't
1 begon op te schieten.... En da mwerden
de steriotyp gebruikelijke udien getapt,
j „Voorzichtig, Hoffie!" vermaande d|e
I assuradeur, „'man, denk 'er om! De
vrouw kijkt al of je móet biij de straat-
l de.ur berit! Maar meneer Stevens
werd toch ook onrustig.. Keek om de
iwinuut naar het Horloge. Wanneer het
„honderdje" dh nlang duurde, waagde
hij zelfs: „Zeg zonen we maar niet
morgenavond?" Waarop het school
hoofd schaterde van „Schadenfreude"
en van Ommen stillekens iweelachte, dat
z'n van nature toch al blozende wan
gen vuurrood werden. Maar later dan
kwart voor twaalven Jwerd 't noodt, Dan
vertrokken de heeren Hofland en Ste
vens. E nde patroon blegon zoetjes aan
met Otto te oonfereieren. Afrekenen',,
over bestellingen praten, en zoo meer
Meestal konden voor half 1 die lichten
in het rustig-fatsoenlijke cafétje Van
buitenwijk worden gebluscht. Van O mi
men hield niet van die machtplakkerij
Hij was ongetrouwd. Een lerikeiie maal
gebeurde het dat eemi stemmig, bleek
vroiuwtje aan de Stamtafel bij buffet
i „tegen hlet raadsbesluit, hetwelk niet
„de minste zuinigheid in jacht neemt;
j „eerbiedig verzoekend genoemd
I „besluit niet goed te kèurien.
Hetwelk doende, enz.
I (Volgen de hanidtcekeningen).
(Wij meenden reeds dit ter ken-
nisse van onze lezers te moeten
brengen, terwijl in ons vdlgend num
mer volledig verslag zal volgen.)
PLAATSELIJK NIEUWS.
Zuidscharwoude.
Zaterdag had onder vrij groote be-
langstelling de overdracht plaats
van de fraaie Muziektent, door de
Burgerij aan het Fanfarecorps Kunst
na Arbeid" geschonken. De voor- i
zitter van het comité, die heer Du
Burck, ze ibij deze overdracht, on-
ge veer het volgende:
.Zuidscharwoude is weer een ge- 1
bouw rijker gewordian. Dit gebouw) 1
J heeft niet zoozeer zijn ontstaan te
I danken aan den hieerschemdle|n Wo
ningnood, als wel aan het verlangen
j van velen, het fanfarecorps een ge- 1
j legenheid te verschaffen, waa rhet
op doelmatige wijze zijn concerten
i kon geven. Wie als „Kunst na Ar-
beid" met prijzen uit'den kamp naar
voren treedt, zooals wij dit weten,
begint zoo langzamerhand meer
I eischen aan het leven te stellen. Wij
kennen de geschiedenis, toen op het
concours te Medemblik het fanfare-
i corps die bekende prijzen fc|ehaaldc,
wierd een feestavond georganiseerd,
waar Directeur en werkende leden j
wierden gehuldigd. Niet om deze sue
i cessen in den breede uit te meten,
j doch om het in het voorbijgaan aan
i te stippen, zij het gezegd. Op die bij
eenkomst wierd besloten een verga-
derin'g te houden, om ee ncomité te
I stichten met hiet bekende doel. Aan j
1 plaats nam. Zij bracht altijd naaiwerk j
mee ein ook wel feems 'n krantje, waar j
zij over 'zat 'te 'duttietm 't Was oen oudb-
re zuster van dien patrooon. Eén stil, j
ijverig beschieidien mienschje. Ze was
's morgens om- ha'lf 7 al in de weer. j
Tippelde dan 'hjet s'troogele haar in pa- I
piertjes gewongen in 't lokaaltje rond. 1
Ze was brandmager, li chteiijk-ipokdaliig I
cn wanneer juffrouw Leentje lachte 1
dan hoorde men |ee nzondierüing' pie- j
piend geliuddi uit jhjet smalle dorre borstje
komen.
Ze plaagden haar altijd met den on- 1
gehuwden meneer Stevens, van wien be- j
kend was, idat hij onder den plak zat 1
vian zijn huishoudsterj
Vandaar 'die contra-pJagerij|en van
huisvader Hofland als 't laatste „hon
derdje" 's avonds wat lang duiurde..
„Ommen" kon het schoolhoofd tegen
propriietaire zeggen, als juffrouw Leen
tje aan het stamltafeitje 'kwam' zitten,
onder de veilige hoede van haar broe-
I der „merk-jie wiel hoe dicht die ouwe
snoeper bij jie zus gaat zitten?...... Man,
houd 'een oogje in bet zeil 1 Juffrouw
Leentje, als ik je een goeden raad mag
j geven...." En 'men vermaakte zich om
de duizendmaal gelanceerde 'geestigheid'.
Magere oud-vrij ster 'trok er zich weinig
van aan. Ze vond bet heel gewoon en
natuurlijk leeliijik te wordep genoemd,
't Deerde haar niet, diait bet zinspelen
op de mogelijkheid dat zij nog „'eens
aa nde beurt zou komen" vroofijkheid
wekte. Juffrouw Deentje (pdeplachite dan
en broeder proprietaire iwas ganschielïjk
in zijn steenen Verdiept. „Laat zie maar
stilletjes praten", zied (meneer Stevens
dan, dicht bij Deentjes oor „wij weten
't wel hé?" E ndaarmeie liep die grappsg-
hei daf
„Deen1 ,meid, ga jij nu naar je kooi.
Je ziet bleek van- moieiighiaiid" vermaan-
de broer na ©en poosje. En zij gehoor-
zaamde. Gaf de twiee stamiklantien een
t handje. Piieplachte weer lals een van de
1 twee haar hand leven vasthield en schort j
j send vroeg: „Hiks anders? Niet één on-
schuldig, zoentje?" Arme, taageme juf-
I frpiuw Leentje had het heelemaal ver-
verschil'end'e stemmen tie hooren,
mocht inen niet langer dralen. Ook
van de -zijde van het aldaar officieel
vertegenwoordigde gemeentebestuur
werd de wiensch uitgesproken, dat
spijkers met koppen zouden wonden
geslagen en dat de wensch niet lan
ger de vader van de gèdachte zou
blijven, doch dat die zou worden om
gezet in een daad. Toe ndan ook in
de volgende bijeenkomst het comité
werd geconstitueerd, wist het dat 't
op a'gemeene medewerking kon re
kenen en het heeft de zaak bij de
horens gepakt met het resultaat, dat
ge hier voor u ziet. We meenen, dat
we niet overdrijven, als we zeggen,
dat de muziektent gezien mag wor
den en dat de bouwmeester, de heer
van Exter alle eer van zijn werk
beeft. Ook zij, die er op uit togen,
om eldiers tie zien, hoe op de voor-
c'eeiigste wijze het meest doelmatige
te. krijgen, hebben daarbij getoond
een alleszins te prijzen smaak te be
zitten. Op dit oogenblik vraagt
men niet: „Wat köst dieze tent?" Als
daarop antwoord werd gegeven,
zoudt gé een som van zooveel gul
dens verwachten. Ik wil toch in an
dere woorden zeggen, wat dp prijs
van deze tent is. De prijs dezer tent
wordt betaald met de aanhankelijk
heid en toegenegenheid, welke de
burgerij van Zuidscharwoude Kunst
na Arbeid toedraagt. En als zij deze
tent aan het fanfarecorps over
draagt, dan doet zij dat met een iet
wat stoute gedachte. Het hoopt dat
het zal voortgaan op den ingeslagen
weg en miet loffelijken ij\er zal po-
feein op het pijl te blijven, waartoe bet
zich op dit oogenblik heeft opge
werkt. Wij weten hoe moeilijk he. is
en wij kennen uw vrees, dat dit wjel
eens anders zou kunnen. We kennen
de beteekenis van het
teerd door zulke dingen gekrenkt te
worden. Z ijwas op zoo'n moment
slechts vervuld door tfe vraag wat haar
den volgenden morgefr half zeven weer
wachtte.
Toieni gebeurde ner geweldige d'ingen
in bet rustig-solïedie van „nachtplak-
kerij" afkeerige buitenwijk-zaakje. Op
zekere na vond had O tto die boodschap
te brengen, dat meneer van Ommen
voor drie 'dagen (uüt de stad was. „Wat
vertel je me daar nou?" vroeg meneer
Hofland, die dé eerste was. Maar te
gelijkertijd merkte hij dia't juffrouw Leen
tje rood-ibekrietien oogen had' en tel
kens met haar zakdoek nieuwe tranen
afwischte. Hofland schrok er leeht van.
En Stevens Inmiddels gearriveerd
niet minder.
Toem vertelde Deentje. Om twaalf uur
was een telegram gekomen uiit Nijme
gen. Dat van Ommen zij neenigste
broer „heel erg" was. Hij was dadelijk
op reis gegaan. E njuffrouw Deentje
toonde ©en 'telegram nog geen uur ge
leden door haar ontvangen: geien hoop
latend, schoon 't nog ge'eln doodsbericht
bevatte. „Toestand hopeloos- Brief
volgt" luide 't.
„Maak je geen illusiën" zien. Hofland,
het blauwe papieritje 'voor de ziesde tnaal
lezend. „Neen!" bevestigde .Stevens als
mand va nrijpe lervaring 'en scherp, diep
inzicht de lippen stijf-opeenklamimend
z.ou Struisvogelpolitiek zijn"..... Deen
tje snikte va nverdriet. In de bracht
van zijn leven zei ze. Jan was nog drie
jaar ijomger dan hier Peter. En dat arme
kin d I
„Welk kind?"
„Ons nichtje, MarLetje, och grut, even
negentien. Haar moeder is al tsiein jaar
dood. Wat moiet de stakker beginnen.
Alleen op (de wereld. Niet dat zij haai-'
brood niet heeft- O gunst neient Verre
daarvan. Jan zat fer goed bij. Maar wat
is in zoo' ingeval nou geld he?"
„Niets", bevestigde Hofland.
„Natuurlijk", beaamde assuradeur. En
zij gingen zitten praten over het tragi
sche geval. In domniorspelen hadden
Naam te maken, dat is niets,
Naam te houden, dat is iets.
Meen echter niet, heer Directeur
en werkende leden, dat we er u een
haartje minder om zullen achten, als
gij eens minder gelauwerd uit den
strijd komt, want wij weten, dat gij,
ais wij allen, struikelen kunt. Het
noodlot zal u ook wel niet ontgaan,
dat een tegenvaller als anderszins u
wel eens enkele punten zal kunnen
kosten en ge u met minder moet
tevreden stellen, dan ge had ver
wacht. Genoeg zij bet ons te weten,
dat gij zult pogen op den ingeslagen
weg voort te gaan. Alvorens dé
tent over te dragen, zegt de heer Du
Burck, wensch ik in de eerste plaats
een hartelijk woord van dank te bren
gen aan het college van B. en W
dat wel zoo goed is willen zijn, hier
j officieel tegenwoordig te zijn, aan
1 den heer van Exter voor het geie-
xverde wierk en voor den spoied, dien
hhij achter het wierk heeft gezet om
het mogelijk tie maken, in deze
•maand nog een concert te geven, aan
mijn medecomitéleden voor hunne
belanglooze bemoeiingen, in het bij
zonder aan den secretaris, den heer
van Minne nen mede aan den P|en:-
ningmeester, den heer Wagenaar die
j op zoo'n zuinige wijze (zuinig in de
j goede bieteekenis van het woord) met
de financiën moest omspringen,
i En hiermede draag 'ik dé muziek-
1 tent uit naam van het comité, in
j naam van de Burgerij, aan bet fan-
1 farecorp's over. Zij doet dit in de
hoop, werkende leden met uw kra-
nigen Directeur, dat u nog vele
mooie concerten op deze Muziektent
iaan de burgerij zult kunnen verschaf
fien, en dat gij ,heer De Ruiter, die
als voorzitter van het corps, reeds
zooveel voor haar heeft gedaan, daar
van nog lang zult kunnen genieten.
ze geen trek. Hun 'gedachten dwaal
den af. Meneer Stevens zat te peioizieln-...
Hij tékende uit: negien en veer/tig hij:,
negentien zij.... precies dieiijtiig jaar ver
schil. Zat er goed bij haid Laemfcje ge
zegd Meneer Stevens zat toevallig
tegenover ee nspiegel. Hij bekeek zich.
Het gaskroontje boven zijn hoofd dleed
zijn kalen schedel goed uitkomen. En
de grijzende haren van zijn bakkebaard
jes. Onwillekeurig ging hij v-erzittfen....
Peinsde verder„Wat scheelt jon
toch kreeg Hofland opeens?....
De ander schrok ervan. Alsof het
schoolhoofd kon radien iets van d(e mal
le gedachten, hemi dioor het hoofd zwer
vend.-...
De café-zaal van de buitienwojb-gele-
genheid had ©en gansch metamorphose
ondergaan. Ze was gemoderniseerd- Al
lerhande mooie, nieuiwterwietsche, hevig
glimmende zwaar geornamenteerde din
gen waren aangeschaft. Ober Otto had
hulp van leen „piccolo" gekregen.
De leestafel was voorzien van keu
rige koperen stangen. Die Iectiiur-voor
raad was uitgebreid. Mooie reclame-
bordjes hingen aan die muren. O pdie
groote nieuwe spiegelruit prijkten de
gouden kruHelletters „Café-Restaurant
Moderne" in plaats van het burgerlijke
vorige opschrift. En oentjriuim van alles
was het kleine piepjonge blonde vrouw
tje, dat sinds ftrae maanden wettige ga
de was van oom-proprie taine Beter van
Ommen. Juffrouw Deentje was de eerste
geweest, die 't had zien aankomen....
En die er in alle stilt© tnet im(e.neer
Hoflan dover had gesproken. „Is 't
waar" had deze uitgeroepen len het zon
derlingste was, dat 't in zijn oogen ischa-
terde, tintelde, jubelde van pret, van
jool. Braaf-naiieve Deentje kon zich geen
begri pvan 't „waarom?" imaken......
Maar meneer Hofland des te béter.
Want van de ndag af dat nichtje Ma-
rietje van plotsel&ng overleden broer Jan
uit Nijmegen, bij Oom Peter en Tante
Deentje in huis Wa's gekomen, had hij 't
zie naan^omen.... Het kleine, kokette,
kwieke negentienjarige deerntje had
mbeveletfl
