ien iematx ik' zal to houden, ei nieuwe LANGEDIJKER COURANT Zaterdag 10 September 1921. TWEEDE BLAD. PLAATSELIJK NIEUWS. „ONS GENOEGEN." Zooals we needis meldden viert de alhier bestaande sociëteit ,.Ons Ge noegen" haar io-jarig bestaan, vpor fcelke gelegenheid het besltuur 'geen moeite heeft ontzien dit waardig te doen. De Nederlandsche Kolfbond houdt zijn drie-daagscbe wedstrijden ter eer ©van dit feest ten lokale van den Heer J. de Bakker, waar ook die Socië teit ze t:elt. Alles is geneed die kolfbroe- ders te ontvangen. Een eerepoort is opgericht, die dien bezoekers het wel kom toeroept, de zaal is versierd em vanneer deze wondler-zomler zijn gaven nog enkele dagen wil uitstrekken, dan zal, of beter kan het feest slagen, waar voor de geheele feestcommissie haar hest heeft gedaan. iDe volgende prijzen ien medailles verden beschikbaar gesteld. A. Korps wedstrijd: i. Eereprijs, de zilveren wisstelhekicr. (Hieromtrent zullen dloor het Hoofdbie- stuur nadere bepalingen w.ordlen ge maakt. Een groote verguld zilveren me daille, :als iste korpsprijs voor Gummi ballen, met 3 .klleine zilveren herilnne- ringsmedailles voor de korpsspelers. 3. Een groote verg|uf.d zilveren me daille als is te korpsprijs voor Sajieffcbal- lan. met 3 kleine zilveren beriwniering's- In'edjadlles voor dte korps spelers. 4. Een groote zilveren medaille, als 2de korpsprijs voor Gummiballen met 3 kleine bronzien herinneringsmedailes, Jpor de korpsspelers. J 5. Een groote zilveren medaille, als 2de korpsprijs voor SajetballeU, met 3 kleine bronzien herinneringsMedailles or die korps spelers. Deze medailles wordlen uitgeloofd door het Hoofdbestuur. 1 B. Personeel© wedstrijd1. leste prijs niieuwe kolf en Bal of Kunstvoorwerp, Zilveren Medaille van H.M. de Koningin eh groote' zilveren medaille,, uitgeloofd door het hoofd bestuur. 2de Prijs zilveren medaille en kunst voorwerp van het gemeentebestuur v. Noordscharwoude FEUILLETON. VERLANGEN. (Slot). Biegreep hij dat niet.... kende hiji haar dan nog zoo slecht.... O, een bescheiden bestaam met hem, vier weg van allen schijn, dien zij haatte... Kon hij daar óók niet tevreden mee zijn... Maar zij mocht toch niets zeggen, zij kon zelfs piet zinspelen o.p haar ilnnigen wettisch, als hij uit zichzielven niet sprak.-... O, als zij nu rijk was. wat zou ;zij ld!an gielukkkig wezen in het besef hem een mooie toekomst te kunnen openen... Maar hoe kon z ijzich opdringen aan hem, vreezende dat zij niets voor heta zo ukumnen zijn, dan een last eieh be lemmering... Z ijzou teveel van hem eischen, zijn bestaa nvermoieildjklen, haar liefde zou hem geen "verlichting zijn, miaar een zorg. En zij was machtieiooB om daar verah'dering in te biting eu, machteloos.... terwijl zij alles wou dotinL Zij sloeg de handen voor het gezicht en schreide. Het was alles zoo Lef de- loos en ko;ud om haar heen. Niqmand; die in ernst om haar gaf. Met Geor- giïiie harmonieerde zij niet; het kwaml wd nooit tot heftige uitbarstingen tus- schen hen, maar zij waren ook nooit in- liig en vertrouwelijk sarnlen. Georgine vertélde haar niets; zij ook wap, on danks zichzelve, altijd gesloten tiegen Ihaax zuster. Zij 'kon niet goed tegen Gieorgine's. schamperheid en minachten den. spot, waar het haar teexe intieme zielsdiingen betrof. Vader was goed, maar nbnchalant- goed, eigenlijk onverschillig voor wat er met zijn dochters gebeurde; aijs zij maar opgewekt wanen -en niet klaag- dicn-, en nooit lieten blijken, dat zaj! niet tevreden waren met hun bestaan. De eenige werkelijke driftbuien, dliie haar Vader had gehad, herinnerde zij zich. am haar pogingen öm hero te overreden, haar toe te staan haar huis tie verlaten, «1 een betrekking tie zoekeö. Dat was «én schande met ledgien handen1 het bropd te verdienen.... géén schafndie iwas b®t zijn schulden niet te betalen, te profiteeren van Idle gulheid van anderen, een schijnleven te leidien, dat een voort durend slim de wereld bedriegen ver- «schte.... De tranen vloeiden voort; het was baar Aimogelijk, nu zij hier zat, zoo stil en alleen, haar verdriet ondier koe le hoogheid te verbergen, zich sterk te bedwingen, zooals haar in gezelschap gemakkelijk viel. Zij voeldle zich 'zoo yeenzaam, alle sympathie van wie ook was haar ontzegd. Zij geloofde wel, dat tante Victoire van haar hield, meer tenminste dan van Georgine, maar tante Victoire Uitte haar genegenheid zëlden. Die voelde zich ook veel te veel misplaatst in de nkrimg waarin zij moest «et type van de oude, aristocratische hrissac's, diie het teege genoegens-na- ajgende Leven,, waardoor de distinctie werd ingeboet, veirafschUwdle. maar die bal fuit goedheid, om van heit buis hou den van haar broer tenminste nog iets berecht te brepgen, en 'half uit ver- stamdsoverweging, omdat zij methaar Matig inkomen toch ook niet |ergens 3de prijs kunstvoorwerp. V 4de prijs kunstvoorwerp. 5de prijs kunstvoorwerp. (de prijs kunstvoorwerp. 7de prijs kunstvoorwerp. Wanneer als 1st© prijs de Kolf en Bal niet gekozen wordlen, zal hieraan ■een nadere beschikking wordlen gege ven. De bal is ©en cadieaU van de Gebrs. Menens te Haarlem1 en het uit voerend comité. De kolf is gemaakt ien geschonken door den heer Vroling van Zuidschar- iwoU'de. C. Sierieprij zen- Buiten alle prijswimners om en ondier bepaling, dat niemand Mae rdan één dezer prijzen kan behalen. 1. Zilveren bokaal voor de Meeste piunten in de 1 ie en 2e serie, aangebo den door de Fa. Kraak tie Noordschar woude. 2. Verguld zilveren Medaille, voor de meeste punten in de ie serie, aangebo den door de sociëteit Op Maat" te Zu'-dscharwoudie 3. Eerekruis, zilver geëMaill-, voor de meeste punten in de 2e serie, aan geboden door dte Redactie dier Nieu we Langedijkier Courant." 4. Verguld zilveren' medaille, voor ide 'meeste twaalven in de ne en 2e slerie, aangeboden door een oud-hotelhouder K. Bood, thans te Alkmaar. 5. Kunstvoorwerp voor de Meeste elven in de' ie en 21e serie, aangeboden door den hotelhouder J. de Bakker. D. Bijzondere prijzen. Zilveren' Medaille, aangeboden door dien Wel Ed. Zeer Gel. Heer Dr. G. C. van Balen Blanken, voorz. van den Nederlandscben Kolfbond te Span broek, voor den speler van ,OnS Ge noegen" wélke het naast bij eeh wille keurig aantal punten is in de ie en 2e Serie. Dit zal vastgesteld wordenn door een te benoeMen commissie op den eersten Feestdag. E. Junior esprijs Kleine zilveren Medaille, uitgeloofd doör het hoofdbestuur van dien N.K.B. t, Na het verschijnen van bet Koüfboek- je werden nog de volgende prijzen aan- Eien groote zilveren Medaille door den Heer Commissaris dier Koningin in de Provincie Noordholland. Een kunstvoorwerp, aangeboden door den heer Jac. Ba'kkum, hotelhouder te Noordischarwoude OM tevens een klein beeld tie dOcïi) anders-beter wonen kon, het leven1 met hen deelde. Neen, nergens vond zij tee hlproogg Het leven wondide haar overal, in haar trots, in haar gevoeligheid.... dm haar liefde. Ja, in haar liefdie vooral. Wat deerde haar al bet andere, wait gaf zij er pM. idlat zij nu al zooveel jaren een hope loos leven leidde, dat zij nergens een vreugde vond. Dat alles kon zij ge makkelijk dragen. Het was geen smart die haar neer-hoog, geen knakkend ver driet, dat haar het leven ondragelijk maakte. Maar nu... O, dait zij zelfs aan haar liefde niét toegeve nkon.... dat zij" die onderdrukken moest, omdat Char les er nooit, noit iets van mocht bje- mierken. Misschien had zij haar al te veel getoond'...vandaar zijn wpoiruejn van dezen morgen... maar zij zou zich bie- heerschen', kalm-vriendelijk zijin ©n zich door woorden noch blikken verder ver raden.... Zij moest wel zoo dolen, om hem niet nog. meer t legrieven. en om htet hem lihte rte makten, haar vergeten. Als hij kon gelooven, dat hij haar onver schillig was, zou hij gemakkelijk, zijn Hedging voor haar te boven 'komen. Zij drukte 'haar koude handen tegen die gloeiende oogen. Zij zou maar trach ten weer rustig te wordlen, onbewogen, zoo-als z ijzich mteestal toomdlei. En te gen Charles maar wat opgewekt zijn. De deur vloog open; binnen stormde. Georgine, Met roode wanglen en ver warde haren. Ga jijmaar bemed|en! rie pze. Char les is in de eetkamter, alleen hou jij to; wat bezig, ik moet. nog even uiit. ük jtnag mfoxje uitzoeken, uit die kennel van Mevrouw dte Cocq, d'r zijn jongien. Vic tor heeft Me d'r ©en beloofd. Ga je pog niet? Marguérite was opgestaan, ven- scchrikt. Nu naar benedien gaan, en1 al leen zijn Met Charles, terwijl, zij voel de het, de ontroering nog duidelijk te zien was o phaar gezicht.... Zij aar zelde. Gieorginie had haar hoed afge worpen, en ordende haar losse haren voor dien spiegel. Ga toch, kimid hij smacht naar fel hij heeft geen woord met me ge sproken, hij zet 'n gezicht als 'n oor- warm', hé hij kan zoo vervelend wezen, Zeg de repetitie ging vlot; Vinck komt zeg, en Zeghers ook. En opeens zette z ijin, Met haar frissche, volle mezzo- iSopraan Migmomne, allons voir, si la rose, Qui ce matin était éclose, Sa robe de pourpre au soleil, N'a point perdu Stil ging Marguérite naar beneden. Het was veel erger, diait zij weg-foüeef. dan' dat zij 'eenvoudig Maar 'ging. Zij kon een gast van haar vader toch niet alleen laten; tante Victoire hald het te druk met de zorg voor dien Maaltijd, Gieorgiine ging weer uit, Vader was naar die sociëteit.... zij Moest zich iwlel bij heM voegen, o<m te ontkomen aan die impertilnent-vierbaasde vragen van Ge orgine en aan de verwondering van Charles. Aarzelend, langzaam liep zij het portaal over, de trap af. en legde haar hand o pde too pvan dien eetka- vorMeW over de drukte dier a.s. feest dagen, laten wij hiier het aanval deel nemende clubs volgen: 1. Zaanstreek" Koog aan dte Zaan. 2. Mik Wis" Koog aan de Zaan. 3. „Ons Genoegen" HeerhugO'Wiaard. 4. Over dte Helft" Nieuwie Niedorp. 5. Eensgezind heid" Hensbroek. 6. De vier Eemen" Spanbroek. 7. T.O.G I.D.O" Kromf menie. 8. De, Prins van Oranje" Goes. 9. ,0 pMaat" Zuddscharwoudle. 10. Ons Genoegen" Noordischarwoude. 11. jRichtdoor" Alkmaar. 12. Bijeenkomst ais Vrienden" Oudfcarspel. 31. Keer Niet" Lopik. 14. Vriendenkring" Nd- Scharwoude. 15. Amsterdam" Haar lem. 16. Barsingerhorn,, Barsinglerhom 17. Sta Vast" Bovemkarspel. 18. „Bols- ward" Bols ward. In totaal 271 spelers. In bet Kolfboekjie is nog opgenomen een lied ter ©ere van den Nejderland- schen Kolfbond, en nemen dit over onn te besluiten' met die volgende HULDE AAN DEN NEDERLAND- SCHEN KOLFBOND. Wijze: (Alle man van Netdierlamdsch stam1.) Huilde aan het kloek Bestuur, Dat het Kolfspel houdt dn eere; Wie 't niet kent, dat bij bet leere 't Houdt deu geest frisch op den duur. 't Scherpt 't oog en leidt de hand Met verstand Men beoefend mooie sport, Als men lid des Kolfsbonds wordt, Vaderlandsche geest ien trouw Kweekt het Kolfspel aan, mijn vrienden. Wie zich van de kolf bedienden, Hadden rimpel, 'kreuk noch vouw. Eerlijk, open rond van taal, Allemaal. Wie de lolfsport goed bemint, Voelt zich vrij en welgezind. Van de Dollart tot de Scheld" Kent men 't kolfspel naar behooren; Di ehet ziet, moet het bekoren, 't Boeit steeds, zoo de mare mielldifc. Leve Neerlandsch Kolfbond Steeds gezond. En als Nestor in de baan, Moet van Balen Blanken staan. „EXCELSIOR." Het concert, j.l. Donderdagavond mer-deur. Vluchtig drukte zij haar vin gers op haar ooigen, zij zou maar wat opgewekt praten, vragen naar de repe titie van de quadrille, zoodat hij haar bedroefdheid niet zag. Snel trad zij binnen, en zag heM zit ten in een donkeren, hoogen, lieeren leunstoel, zoo lusteloos, zoo moger |en bleek, dat haar al haar' kracht tot op geruimdheid ontzonk. Hij stond dadelijk op, en Marguerite toch nog trachtende aan haar voorne- taen gevolg te geven, zei: Ga maar weer zitten, Charles, ik kom je wat gezelschap houen... ien ging zitten met den rug naar het licht Georgine is nog ©ven uot. Bi Ja, 'n fox halen dat heef t ze Unie verteld. Ging de repetitie goed!? Ja, best. Vinck komt vanavomld, ziegt Geor gine. En Zeghers. Was Daisy van Hiemstra er ook van middag? Is ze weer beter? Ik geloof 't wel, ja. Wat was hij verstrooid, Charlies.... als ©e nder Meisjes ontbroken had, m'oest hij het toch hebben bemerkt.-.. Maaer dat haed; hij mleer, dat inzichzclf verzonken©, dat ver van de wereld-zijn. Hij was neiet gelukkig, zij zag bet zoo aan hem... arme, arme Charles... Z ijhlce fzwdjigend zitten. Wat had den z ij-beiden er aan, als zij trachtte eenonfcielangrijk gesprek mlet hem gaan de te houden. Hij was niet gestemd voor een luchtig discours, ien zij ook niet... zij zeker óók' niet. Een tijd-lang zaten zij stil bijleen. Zij tmferkte het niet, dat hij naar gadesloeg mtet langen, ernstigen blik. Opeens, zoo onverwacht, dat zij schrikte, boog hij, rich dicht naar 'haar toe, en greep haar haind1. Heb. je gehuild? vroeg hij be zorgd. Z iivoeide haa" vingers koud worden i nide zijne, ten trachtte ze terug te trekken. Heb je gebuild, kind'? herhaalde hij Nog nooit had zij dien dringenden teedlere miklamk gehoord in zijn stem. De ontroering klopte eensklaps w|eer siterk door haar bloed, de trawen idirohgen zich met gewield naar haar oogen, haar lippen beefden. Ik heb' niet geh,ua3ld, be proefde zij kalm' te zeggien. Nee, zeg me, zieg me, zeidle hij, en nam ook haar andere hand. Waar- loM.... waarom heb je gehuild? Om niets.... heUsch, oM pieitsi zei ze verward. Hij liet haar vingers los, ien maim- haar hoofd in zijn beide handen. Strak k'aek hij haar aan, en bet was haar niet Imo- j gelijk zijn blik te ontwijken. Toch Met om mij?... vroeg hij zacht. 1 Zij antwoordde niet, zij' had wielt ge kund'. i Toen bulkte hij zijn hoofd, ien kuste 1 baar op het voorhoofd, die oogen de Wangen, kuste haar innig >en vajSt op den mond. Zijn zelfbedtwaWg was. wag hij wist niet meer wat hij mocht, en niet mocht, hij voelde allleten, dat hij: I haar liefhad, en dat hij haar dat moest door ohs Harm'onie-ge. telscha'-) „Ex celsior" gegeven, 'had-weer vele bezoe kers getrokken. Wat was het weer e n scchitteremde avond. Bladstil. De zon hadi zich weer moe geschenen en cr kwam weer ©en avond van zomerweelde die de stemming onder het genot v.\n reine muziek dubbel verhoogde. Wat is het daar eeh lief plekje. De torenspits komt even achter de booimen uitkijk en ■wier donker-groten gebladerte zoo rus tig afstak tegen dien donkerenden avondhemel. De breedte kerldaan, met ter weerszijden hoog geboomte, de to rren in het dichte groen verscholen, dht de geheele omgeving van kerkhof en doodtenakker wijdt, vormden in dien schoonen avond eeln achtergrond vol stillen weemoed. En het was of onze wakkere muzikanten door die indruk wekkende avond en omgeving werden begeesterd. Hoe schoon klonken weer dte harmonische tonen uit dJe instrumen ten, door vaardige hand en vlugge v'n- geren bespeeld. Zoo'n concert is c. n genot voor de hoorders. Het was dood stil onder de vertolking der velschil lende nrs., en de orde wierd op uitne mende wijze gehandhaafd. Zoo kwam 't dat wij weder ondter betoovering ge raakten van de' harmonische klank) n, die als parelen' uit de instrumenizn golfden als bloemen uit de hoorn des overvloeds. De heer C. van Nienes speelde in bet derde nr. een solo voor Es-clarinet met bewonderenswaardige virtuositeit. Hier mag gelden d'e waar heid' van' het spreekwoord, Idlat 'door oefening dte kunst wordt verkregen. Nog voor de laatste tonen waren weg gestorven, donderde het applaus den b|egaafden clarinetist tegien, ten volle verd>end, mtet ©ene verkregen. Wij 'kun nen niet anders, dan vol lof zijn over zooveel aangelegde kunstopvatting, die zeker de vaardige ien gewillige hand moet leiden om zooveel schocme kunst aan zoo'n eenvoudig muziekinstrument te ontlokken. De Directeur, zijn leer meester drukte hem dankbaar 'die hand als bewijs van tevredenheid met de naar onze meening onberispelijke ver tolking. Ook raakten we onder den in druk van het zachte impoweanende nr.: Mondnacht auf der Alster". Het trildte ini ons bij het ruischen dertonen; die zacht golvend door de kalme stilte wer den gedragen. De Directeur, die Hiecjr Pranger, kan tevreden zijn. Wat hij heeft gewrocht is een stuk werk, diat zeggen. Lieveling, zei hij ik heb' je lief... jk' jheb je zoo Lief... Zeg iets, zeg iets tegen me... houd jij ook van mij. O, Charles.... Lief, lief kind... ik heb je lief. Zij legde haar armen zacht oim zijn hals. En ik heb jou lief... fluisterde zie. Charles... is 't waar?.... dat je van me houdt... Hij trok haar naar zich toe, dicht in zijn armen. Alle angstvallige bedlehfc'n- gen, alle verstandelijke beredieneerdhciid was va nhem weggevallen. Hij voelde alleen de groote, geruste zekerheid dat ■hij haar liefhad', en dat zij. .ook hield van hemi. Hij was verlicht en dankbaar, dat hij toch ha'd gesproken. Hij haalde diep adem, en hield haar tegen zich aan. Hij had haar lief... Z djwas die vrouw,- die h ij behoefde voor zijn ge luk... Kormer ervan wat wilüle, hij had haar lief.... Charles.... je wteet Iniet... Ben je gelukkig?... vroeg hij. Ze keek hem aan, ien het zachte jeedere licht dn haar biük glansde zoo innig hem' tegen, diat hij, voldaan, vol va neen heerlijke, groote tevredenheid haar aan zich drukte met kracht. Dit was het, wat hij altijd voor zich hald gehoopt en verlangd. Die liefde van zo een vrouw, wier hcelie bestaan tee- derheid en toewijding was. Hij voel de zich een oogenblak volkomen ge lukkig met haar in zijn armen, met haar hoofd aan zijn borst.... En zij:hoe wel zij niet sprak, en rustig bleef in zijn omhelzing, zaj was zoo diep verrukt zoo volmaakt en wemschlo;s ge'iulkkiig, dat zij Innerlijk siddexxlle van bijna te groote vreugde. H ij-lief koosde haar mlet zijn woorden, die hij fluisterde dicht aan haar oor4 met zijn hand, die streelend ging over haar zachte haren, met zijn lippen, drje hij telkens en telkens weer drukte op haar willig gezicht. Maar langzaamg, begon toch in hem' het besef van wat hij gedaan had, weer wakker te wor den, e nliij aarzelde, weifelde, of het wiel goed was geweest. Lieveling, ziei hij. Ja Charles.... Ik -weet niet of 't... Ja, ik1 iwetet 't wel: 't is niet goed van me, dat 'k je m'n liefde blekend heb. 1 Niet goed?.... Nee, nee. Ik ha|d 't niet Mogen doen. Vergeef mie..je weet alks van me, (e begrijpt wat ik bedoel: ik ben njets, ik heb niets, ik had je niet mogen... Niet mogen... z|ei ze. O, hoe kan je dat zeggen. Wat zou er niet goed' zijn tusschen ons. O, als je wist hoe diep, die pgelukkig je me gemaakt hebt dloor te spreken... Charles, zied .ze, en groep zijn arm', wees ook blij', wees ook gelukkig, dat we eikaars liefde nu we tenj.. 'Ja... maar toch. z;ei hij gekweld, -en.zijn wenkbrauwen waren pijnlijk ge- fonisd. Zijn beraden kalmte van straks was weg, nu voelde hij drukkend-sterk de verantwoiordtelijkbeid dte hij op zich' genomen had. Er is geen maar, ztei ze. Wees (ge rust, bariet... je kan 't zijn; ik b|en zpp gelukkig o, Ik kap, nijet zeggen lho|e, dloor zijp schoohe lijheh die' bewondering .wekt bij allen, die de kunst minnen. Oudkarspel. Bij de gisteren gehouden openihg der inschrijvingsbiljetten voor bestek no. 1 (Polder Geestmer Ambacht) wanen in gekomen 5 stuks. Begrooting was. 800. P. van Exter, Zuidscnafwoudie f 1000. J. Heitsma Noordscharwouidle f787. C. KlSUkiert Oudkarspel, f764.50. J. Kroon 'Cz. Oudlkarspel f 688. C. Lamgedijk N'd.r Scbarwoiude f600.Gegund aan den Laagsten inschrijver. Bestek no- 2. Ingekomlen 3 bdljiette. Begrooting f2200.—. D. de Jong, Br, op Langendijk f 2550.C. Kraakman, Zuidscharwoude f 1682. C. van Veen, ZZuLdscharwoude f 1340.—. Gegund aan d'en laagsten inschrijver. Bestek no. 3. Ingekomen 1 biljet. Begroeting f280.P. Kuilman, Oudl karspel f 297.50, aan wien het werk is gegund. Voorts was nog een biljet ingeko men van K. Mol en B. dte Wijs (te Vo- lendam. Bestek no. 1 en 3 voor f 2^ bestek nio. 2 voor f7900. Broek op Langendijk. Tot secretaris dezer gemeente werd heden door den raad benoemd; de hr. P. Keizer te HeUevoertsluis. UIT DEN OMTREK. Sint Pan eras. EEN LAAGHARTIGE AANSLAG. WRAAK OF ROOFZUCHT? Dezer dagen kwamen tot Ons vage geruchten over een aanslag, welke ge pleegd zou zijn op de echtgenoote van ©en fietsenhandelaar uit ©en naburig dorp. Thans, nu wij plaats en haam kennen, kunnen we het volgende dien aangaande mededeelen. Zaterdagavond kwam een onbekend persoon de winkel bónnen van dien heer Z„ fietsenhandelaar te St. Pane ras. Aan de vrouw, die hem te woord stond, vroeg hij ©en fietslantaarn te leen. Begrijpelijker wijze werd aan dit verzoek niet voldaan en gaf de vrouw den onbekende ten antwoord, dat hij"' dan maar een lantaarn moest koopieh, waarop de man heenging. Den volgenden avond, omstreeks kwart over negen, kwam die man weer terug, en eischte na eerst gevraagd' te hebben, of haar man thuis, was nog maals een lantaarn. Hoewel mej Z. al leen thuis was, haar man was nl. naar de Alkmaarsche kermis, weigerde z© toch den eisch in te wilgen. Hierop Idlat je 't in gezegd hebt, dat je van me houdt. i k wemsch niets meer; ik wil piets anders weten, dan dat.... Wacht, zei hij en hield haar ban de nvast, en keek haar aan met stalle ken, gespannen blik. 't is wel treurig dat ik deze mooie oogenblakken beder ven, mioet, door over die dingen te spre ken, maar ik mag 't niet nalaten. Weet je goedi, dat ik je niets aanbieden Irani, diat je met mij ©en leven tegemoet gaat, zo onrustig, zo onzeker, als je je nu inet kan voorstellen, weet je goed, dat, ik letterlijk niets bezit dn de wereld. Stil.... zei ze, wat komt diat alle maal er op aan!... We zullen airm zijn,, goed! ik wil alles dragen met jou.... Wieet je dan niet, heb je dan niet fee grepen, ho© ik 't m'n betele leven gehad heb... Arm zijn is niet zoo erg, als je maar geen schijn hebt op te houden.... e nvooral niet als je elkaar keihebt, zooals wij. Dus je durft... je wil. je bent (niet bang voor 'n leven met mij?.-.. Z ijschudde het hopfd, en zag hem' glimlach end aan. Denk 's, Charles.-., ziea ze zacht hoe heerlijk 't zal wezen... je bent nu altijd alleen... er is niemand., 'die voor je zorgt, ien als je nu voortaan moei lijkheden hebt, dan dragen we die sa men... Ik ben met alles tevreden, als ik maar bij je kan zijn, en je mag hel pen in alles.... Schat.... lieveling, zti hij ontroerd, Wat ben je goed... Zal je 't m|e hooit verwijten, dat ik nu heb gesproken? Nooit... nooit. ik heb je tiet Dan, zei Charies hartstochtelijker, dan hij ooit sprak, ien hij kuste haar herhaaldelijk o pdlen zachten, vriiende- lijken mond, lieveling lie veiling, da,n zullen we 't wagen... Ja... ja. fluisterde zij gelukkig'. En wat zal ik doen, nu dadelijk mtet je Vader gaan spreken? O... Vader!.. I Schrik je daarvan, dat ik dat zeg? I Ja... z'ei MargUerité. Zij leefde nu lini zoo'n mOoiien, zoeten droom, zij schroomde, om daaruit 'dadelijk weer toit die werkelijkheid te ontwaken. 't Is zoo... je Vader zal al'es behal ve blij -kijken... zoo'n pretendent als ik. Daar dacht 'k niet aan... Vadler zal' m'e z'n toestemming niet wieigere(n.... maar.... laten we wachten tot na de zeven tóen-aiovind je dat goed? Is dat ma-et onvoorzichtig? vroeg Charles, -mlet ©en schertsend' lachje. Als Miss Fortuma niet wint.... Miss Fortuna zal wèl winnen, zei. Marguerite zeker. En je begrijpt, dan is i Voider m z'n beste humeur.... I Goed, zei hij, we zullen dkun maar hopen, dat je Vertrouwen vervuld wordt, hé? Zij knikte hem toe, en legde haar hoofd' aan' zijn borst. En hij hield het daar, met innigheid vast. Hij voelde het. Zoo diep, hoe gelukkig hij wend dcor haar... en hij nam zich vast voor, Met zijn 'beste krachten ien stand'vasti- gen ernst, te beproeven, haar dat ook dóen zijn dpor hem.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1921 | | pagina 3