ien iematx
ik' zal to
houden, ei
nieuwe
LANGEDIJKER COURANT
Zaterdag 10 September 1921.
TWEEDE BLAD.
PLAATSELIJK NIEUWS.
„ONS GENOEGEN."
Zooals we needis meldden viert de
alhier bestaande sociëteit ,.Ons Ge
noegen" haar io-jarig bestaan, vpor
fcelke gelegenheid het besltuur 'geen
moeite heeft ontzien dit waardig te
doen. De Nederlandsche Kolfbond
houdt zijn drie-daagscbe wedstrijden ter
eer ©van dit feest ten lokale van den
Heer J. de Bakker, waar ook die Socië
teit ze t:elt. Alles is geneed die kolfbroe-
ders te ontvangen. Een eerepoort is
opgericht, die dien bezoekers het wel
kom toeroept, de zaal is versierd em
vanneer deze wondler-zomler zijn gaven
nog enkele dagen wil uitstrekken, dan
zal, of beter kan het feest slagen, waar
voor de geheele feestcommissie haar
hest heeft gedaan.
iDe volgende prijzen ien medailles
verden beschikbaar gesteld.
A. Korps wedstrijd:
i. Eereprijs, de zilveren wisstelhekicr.
(Hieromtrent zullen dloor het Hoofdbie-
stuur nadere bepalingen w.ordlen ge
maakt.
Een groote verguld zilveren me
daille, :als iste korpsprijs voor Gummi
ballen, met 3 .klleine zilveren herilnne-
ringsmedailles voor de korpsspelers.
3. Een groote verg|uf.d zilveren me
daille als is te korpsprijs voor Sajieffcbal-
lan. met 3 kleine zilveren beriwniering's-
In'edjadlles voor dte korps spelers.
4. Een groote zilveren medaille, als
2de korpsprijs voor Gummiballen met 3
kleine bronzien herinneringsmedailes,
Jpor de korpsspelers.
J 5. Een groote zilveren medaille, als
2de korpsprijs voor SajetballeU, met 3
kleine bronzien herinneringsMedailles
or die korps spelers.
Deze medailles wordlen uitgeloofd
door het Hoofdbestuur.
1 B. Personeel© wedstrijd1.
leste prijs niieuwe kolf en Bal of
Kunstvoorwerp, Zilveren Medaille van
H.M. de Koningin eh groote' zilveren
medaille,, uitgeloofd door het hoofd
bestuur.
2de Prijs zilveren medaille en kunst
voorwerp van het gemeentebestuur v.
Noordscharwoude
FEUILLETON.
VERLANGEN.
(Slot).
Biegreep hij dat niet.... kende hiji haar
dan nog zoo slecht.... O, een bescheiden
bestaam met hem, vier weg van allen
schijn, dien zij haatte... Kon hij daar
óók niet tevreden mee zijn... Maar zij
mocht toch niets zeggen, zij kon zelfs
piet zinspelen o.p haar ilnnigen wettisch,
als hij uit zichzielven niet sprak.-...
O, als zij nu rijk was. wat zou ;zij ld!an
gielukkkig wezen in het besef hem een
mooie toekomst te kunnen openen...
Maar hoe kon z ijzich opdringen aan
hem, vreezende dat zij niets voor heta
zo ukumnen zijn, dan een last eieh be
lemmering... Z ijzou teveel van hem
eischen, zijn bestaa nvermoieildjklen, haar
liefde zou hem geen "verlichting zijn,
miaar een zorg. En zij was machtieiooB
om daar verah'dering in te biting eu,
machteloos.... terwijl zij alles wou dotinL
Zij sloeg de handen voor het gezicht
en schreide. Het was alles zoo Lef de-
loos en ko;ud om haar heen. Niqmand;
die in ernst om haar gaf. Met Geor-
giïiie harmonieerde zij niet; het kwaml
wd nooit tot heftige uitbarstingen tus-
schen hen, maar zij waren ook nooit in-
liig en vertrouwelijk sarnlen. Georgine
vertélde haar niets; zij ook wap, on
danks zichzelve, altijd gesloten tiegen
Ihaax zuster. Zij 'kon niet goed tegen
Gieorgine's. schamperheid en minachten
den. spot, waar het haar teexe intieme
zielsdiingen betrof.
Vader was goed, maar nbnchalant-
goed, eigenlijk onverschillig voor wat er
met zijn dochters gebeurde; aijs zij
maar opgewekt wanen -en niet klaag-
dicn-, en nooit lieten blijken, dat zaj! niet
tevreden waren met hun bestaan. De
eenige werkelijke driftbuien, dliie haar
Vader had gehad, herinnerde zij zich.
am haar pogingen öm hero te overreden,
haar toe te staan haar huis tie verlaten,
«1 een betrekking tie zoekeö. Dat was
«én schande met ledgien handen1 het
bropd te verdienen.... géén schafndie iwas
b®t zijn schulden niet te betalen, te
profiteeren van Idle gulheid van anderen,
een schijnleven te leidien, dat een voort
durend slim de wereld bedriegen ver-
«schte....
De tranen vloeiden voort; het was
baar Aimogelijk, nu zij hier zat, zoo
stil en alleen, haar verdriet ondier koe
le hoogheid te verbergen, zich sterk
te bedwingen, zooals haar in gezelschap
gemakkelijk viel. Zij voeldle zich 'zoo
yeenzaam, alle sympathie van wie ook
was haar ontzegd. Zij geloofde wel,
dat tante Victoire van haar hield,
meer tenminste dan van Georgine, maar
tante Victoire Uitte haar genegenheid
zëlden. Die voelde zich ook veel te veel
misplaatst in de nkrimg waarin zij moest
«et type van de oude, aristocratische
hrissac's, diie het teege genoegens-na-
ajgende Leven,, waardoor de distinctie
werd ingeboet, veirafschUwdle. maar die
bal fuit goedheid, om van heit buis hou
den van haar broer tenminste nog iets
berecht te brepgen, en 'half uit ver-
stamdsoverweging, omdat zij methaar
Matig inkomen toch ook niet |ergens
3de prijs kunstvoorwerp.
V 4de prijs kunstvoorwerp.
5de prijs kunstvoorwerp.
(de prijs kunstvoorwerp.
7de prijs kunstvoorwerp.
Wanneer als 1st© prijs de Kolf en
Bal niet gekozen wordlen, zal hieraan
■een nadere beschikking wordlen gege
ven. De bal is ©en cadieaU van de
Gebrs. Menens te Haarlem1 en het uit
voerend comité.
De kolf is gemaakt ien geschonken
door den heer Vroling van Zuidschar-
iwoU'de.
C. Sierieprij zen-
Buiten alle prijswimners om en ondier
bepaling, dat niemand Mae rdan één
dezer prijzen kan behalen.
1. Zilveren bokaal voor de Meeste
piunten in de 1 ie en 2e serie, aangebo
den door de Fa. Kraak tie Noordschar
woude.
2. Verguld zilveren Medaille, voor de
meeste punten in de ie serie, aangebo
den door de sociëteit Op Maat" te
Zu'-dscharwoudie
3. Eerekruis, zilver geëMaill-, voor
de meeste punten in de 2e serie, aan
geboden door dte Redactie dier Nieu
we Langedijkier Courant."
4. Verguld zilveren' medaille, voor ide
'meeste twaalven in de ne en 2e slerie,
aangeboden door een oud-hotelhouder
K. Bood, thans te Alkmaar.
5. Kunstvoorwerp voor de Meeste
elven in de' ie en 21e serie, aangeboden
door den hotelhouder J. de Bakker.
D. Bijzondere prijzen.
Zilveren' Medaille, aangeboden door
dien Wel Ed. Zeer Gel. Heer Dr. G.
C. van Balen Blanken, voorz. van den
Nederlandscben Kolfbond te Span
broek, voor den speler van ,OnS Ge
noegen" wélke het naast bij eeh wille
keurig aantal punten is in de ie en 2e
Serie. Dit zal vastgesteld wordenn
door een te benoeMen commissie op
den eersten Feestdag.
E. Junior esprijs
Kleine zilveren Medaille, uitgeloofd
doör het hoofdbestuur van dien N.K.B.
t, Na het verschijnen van bet Koüfboek-
je werden nog de volgende prijzen aan-
Eien groote zilveren Medaille door
den Heer Commissaris dier Koningin in
de Provincie Noordholland.
Een kunstvoorwerp, aangeboden door
den heer Jac. Ba'kkum, hotelhouder te
Noordischarwoude
OM tevens een klein beeld tie dOcïi)
anders-beter wonen kon, het leven1 met
hen deelde.
Neen, nergens vond zij tee hlproogg
Het leven wondide haar overal, in haar
trots, in haar gevoeligheid.... dm haar
liefde.
Ja, in haar liefdie vooral. Wat deerde
haar al bet andere, wait gaf zij er pM.
idlat zij nu al zooveel jaren een hope
loos leven leidde, dat zij nergens een
vreugde vond. Dat alles kon zij ge
makkelijk dragen. Het was geen smart
die haar neer-hoog, geen knakkend ver
driet, dat haar het leven ondragelijk
maakte. Maar nu... O, dait zij zelfs aan
haar liefde niét toegeve nkon.... dat zij"
die onderdrukken moest, omdat Char
les er nooit, noit iets van mocht bje-
mierken. Misschien had zij haar al te
veel getoond'...vandaar zijn wpoiruejn van
dezen morgen... maar zij zou zich bie-
heerschen', kalm-vriendelijk zijin ©n zich
door woorden noch blikken verder ver
raden....
Zij moest wel zoo dolen, om hem niet
nog. meer t legrieven. en om htet hem
lihte rte makten, haar vergeten. Als
hij kon gelooven, dat hij haar onver
schillig was, zou hij gemakkelijk, zijn
Hedging voor haar te boven 'komen.
Zij drukte 'haar koude handen tegen
die gloeiende oogen. Zij zou maar trach
ten weer rustig te wordlen, onbewogen,
zoo-als z ijzich mteestal toomdlei. En te
gen Charles maar wat opgewekt zijn.
De deur vloog open; binnen stormde.
Georgine, Met roode wanglen en ver
warde haren.
Ga jijmaar bemed|en! rie pze. Char
les is in de eetkamter, alleen hou jij to;
wat bezig, ik moet. nog even uiit. ük jtnag
mfoxje uitzoeken, uit die kennel van
Mevrouw dte Cocq, d'r zijn jongien. Vic
tor heeft Me d'r ©en beloofd. Ga je
pog niet?
Marguérite was opgestaan, ven-
scchrikt. Nu naar benedien gaan, en1 al
leen zijn Met Charles, terwijl, zij voel
de het, de ontroering nog duidelijk te
zien was o phaar gezicht.... Zij aar
zelde. Gieorginie had haar hoed afge
worpen, en ordende haar losse haren
voor dien spiegel.
Ga toch, kimid hij smacht naar
fel hij heeft geen woord met me ge
sproken, hij zet 'n gezicht als 'n oor-
warm', hé hij kan zoo vervelend wezen,
Zeg de repetitie ging vlot; Vinck komt
zeg, en Zeghers ook. En opeens zette
z ijin, Met haar frissche, volle mezzo-
iSopraan
Migmomne, allons voir, si la rose,
Qui ce matin était éclose,
Sa robe de pourpre au soleil,
N'a point perdu
Stil ging Marguérite naar beneden.
Het was veel erger, diait zij weg-foüeef.
dan' dat zij 'eenvoudig Maar 'ging. Zij
kon een gast van haar vader toch niet
alleen laten; tante Victoire hald het te
druk met de zorg voor dien Maaltijd,
Gieorgiine ging weer uit, Vader was naar
die sociëteit.... zij Moest zich iwlel bij
heM voegen, o<m te ontkomen aan die
impertilnent-vierbaasde vragen van Ge
orgine en aan de verwondering van
Charles. Aarzelend, langzaam liep zij
het portaal over, de trap af. en legde
haar hand o pde too pvan dien eetka-
vorMeW over de drukte dier a.s. feest
dagen, laten wij hiier het aanval deel
nemende clubs volgen:
1. Zaanstreek" Koog aan dte Zaan. 2.
Mik Wis" Koog aan de Zaan. 3. „Ons
Genoegen" HeerhugO'Wiaard. 4. Over dte
Helft" Nieuwie Niedorp. 5. Eensgezind
heid" Hensbroek. 6. De vier Eemen"
Spanbroek. 7. T.O.G I.D.O" Kromf
menie. 8. De, Prins van Oranje" Goes.
9. ,0 pMaat" Zuddscharwoudle. 10.
Ons Genoegen" Noordischarwoude. 11.
jRichtdoor" Alkmaar. 12. Bijeenkomst
ais Vrienden" Oudfcarspel. 31. Keer
Niet" Lopik. 14. Vriendenkring" Nd-
Scharwoude. 15. Amsterdam" Haar
lem. 16. Barsingerhorn,, Barsinglerhom
17. Sta Vast" Bovemkarspel. 18. „Bols-
ward" Bols ward.
In totaal 271 spelers.
In bet Kolfboekjie is nog opgenomen
een lied ter ©ere van den Nejderland-
schen Kolfbond, en nemen dit over onn
te besluiten' met die volgende
HULDE AAN DEN NEDERLAND-
SCHEN KOLFBOND.
Wijze: (Alle man van Netdierlamdsch
stam1.)
Huilde aan het kloek Bestuur,
Dat het Kolfspel houdt dn eere;
Wie 't niet kent, dat bij bet leere
't Houdt deu geest frisch op den
duur.
't Scherpt 't oog en leidt de hand
Met verstand
Men beoefend mooie sport,
Als men lid des Kolfsbonds wordt,
Vaderlandsche geest ien trouw
Kweekt het Kolfspel aan, mijn
vrienden.
Wie zich van de kolf bedienden,
Hadden rimpel, 'kreuk noch vouw.
Eerlijk, open rond van taal,
Allemaal.
Wie de lolfsport goed bemint,
Voelt zich vrij en welgezind.
Van de Dollart tot de Scheld"
Kent men 't kolfspel naar behooren;
Di ehet ziet, moet het bekoren,
't Boeit steeds, zoo de mare mielldifc.
Leve Neerlandsch Kolfbond
Steeds gezond.
En als Nestor in de baan,
Moet van Balen Blanken staan.
„EXCELSIOR."
Het concert, j.l. Donderdagavond
mer-deur. Vluchtig drukte zij haar vin
gers op haar ooigen, zij zou maar wat
opgewekt praten, vragen naar de repe
titie van de quadrille, zoodat hij haar
bedroefdheid niet zag.
Snel trad zij binnen, en zag heM zit
ten in een donkeren, hoogen, lieeren
leunstoel, zoo lusteloos, zoo moger |en
bleek, dat haar al haar' kracht tot op
geruimdheid ontzonk.
Hij stond dadelijk op, en Marguerite
toch nog trachtende aan haar voorne-
taen gevolg te geven, zei:
Ga maar weer zitten, Charles, ik
kom je wat gezelschap houen... ien ging
zitten met den rug naar het licht
Georgine is nog ©ven uot.
Bi Ja, 'n fox halen dat heef t ze Unie
verteld.
Ging de repetitie goed!?
Ja, best.
Vinck komt vanavomld, ziegt Geor
gine.
En Zeghers.
Was Daisy van Hiemstra er ook
van middag? Is ze weer beter?
Ik geloof 't wel, ja.
Wat was hij verstrooid, Charlies....
als ©e nder Meisjes ontbroken had,
m'oest hij het toch hebben bemerkt.-..
Maaer dat haed; hij mleer, dat inzichzclf
verzonken©, dat ver van de wereld-zijn.
Hij was neiet gelukkig, zij zag bet zoo
aan hem... arme, arme Charles...
Z ijhlce fzwdjigend zitten. Wat had
den z ij-beiden er aan, als zij trachtte
eenonfcielangrijk gesprek mlet hem gaan
de te houden. Hij was niet gestemd
voor een luchtig discours, ien zij ook
niet... zij zeker óók' niet.
Een tijd-lang zaten zij stil bijleen. Zij
tmferkte het niet, dat hij naar gadesloeg
mtet langen, ernstigen blik. Opeens, zoo
onverwacht, dat zij schrikte, boog hij,
rich dicht naar 'haar toe, en greep haar
haind1.
Heb. je gehuild? vroeg hij be
zorgd.
Z iivoeide haa" vingers koud worden
i nide zijne, ten trachtte ze terug te
trekken.
Heb je gebuild, kind'? herhaalde hij
Nog nooit had zij dien dringenden
teedlere miklamk gehoord in zijn stem. De
ontroering klopte eensklaps w|eer siterk
door haar bloed, de trawen idirohgen
zich met gewield naar haar oogen, haar
lippen beefden.
Ik heb' niet geh,ua3ld, be
proefde zij kalm' te zeggien.
Nee, zeg me, zieg me, zeidle hij,
en nam ook haar andere hand. Waar-
loM.... waarom heb je gehuild?
Om niets.... heUsch, oM pieitsi
zei ze verward.
Hij liet haar vingers los, ien maim- haar
hoofd in zijn beide handen. Strak k'aek
hij haar aan, en bet was haar niet Imo-
j gelijk zijn blik te ontwijken.
Toch Met om mij?... vroeg hij
zacht.
1 Zij antwoordde niet, zij' had wielt ge
kund'.
i Toen bulkte hij zijn hoofd, ien kuste
1 baar op het voorhoofd, die oogen de
Wangen, kuste haar innig >en vajSt op
den mond. Zijn zelfbedtwaWg was. wag
hij wist niet meer wat hij mocht, en
niet mocht, hij voelde allleten, dat hij:
I haar liefhad, en dat hij haar dat moest
door ohs Harm'onie-ge. telscha'-) „Ex
celsior" gegeven, 'had-weer vele bezoe
kers getrokken. Wat was het weer e n
scchitteremde avond. Bladstil. De zon
hadi zich weer moe geschenen en cr
kwam weer ©en avond van zomerweelde
die de stemming onder het genot v.\n
reine muziek dubbel verhoogde. Wat is
het daar eeh lief plekje. De torenspits
komt even achter de booimen uitkijk en
■wier donker-groten gebladerte zoo rus
tig afstak tegen dien donkerenden
avondhemel. De breedte kerldaan, met
ter weerszijden hoog geboomte, de to
rren in het dichte groen verscholen,
dht de geheele omgeving van kerkhof
en doodtenakker wijdt, vormden in dien
schoonen avond eeln achtergrond vol
stillen weemoed. En het was of onze
wakkere muzikanten door die indruk
wekkende avond en omgeving werden
begeesterd. Hoe schoon klonken weer
dte harmonische tonen uit dJe instrumen
ten, door vaardige hand en vlugge v'n-
geren bespeeld. Zoo'n concert is c. n
genot voor de hoorders. Het was dood
stil onder de vertolking der velschil
lende nrs., en de orde wierd op uitne
mende wijze gehandhaafd. Zoo kwam 't
dat wij weder ondter betoovering ge
raakten van de' harmonische klank) n,
die als parelen' uit de instrumenizn
golfden als bloemen uit de hoorn des
overvloeds. De heer C. van Nienes
speelde in bet derde nr. een solo voor
Es-clarinet met bewonderenswaardige
virtuositeit. Hier mag gelden d'e waar
heid' van' het spreekwoord, Idlat 'door
oefening dte kunst wordt verkregen.
Nog voor de laatste tonen waren weg
gestorven, donderde het applaus den
b|egaafden clarinetist tegien, ten volle
verd>end, mtet ©ene verkregen. Wij 'kun
nen niet anders, dan vol lof zijn over
zooveel aangelegde kunstopvatting, die
zeker de vaardige ien gewillige hand
moet leiden om zooveel schocme kunst
aan zoo'n eenvoudig muziekinstrument
te ontlokken. De Directeur, zijn leer
meester drukte hem dankbaar 'die hand
als bewijs van tevredenheid met de
naar onze meening onberispelijke ver
tolking. Ook raakten we onder den in
druk van het zachte impoweanende nr.:
Mondnacht auf der Alster". Het trildte
ini ons bij het ruischen dertonen; die
zacht golvend door de kalme stilte wer
den gedragen. De Directeur, die Hiecjr
Pranger, kan tevreden zijn. Wat hij
heeft gewrocht is een stuk werk, diat
zeggen.
Lieveling, zei hij ik heb' je lief... jk'
jheb je zoo Lief... Zeg iets, zeg iets tegen
me... houd jij ook van mij.
O, Charles....
Lief, lief kind... ik heb je lief.
Zij legde haar armen zacht oim zijn
hals.
En ik heb jou lief... fluisterde zie.
Charles... is 't waar?.... dat je van me
houdt...
Hij trok haar naar zich toe, dicht in
zijn armen. Alle angstvallige bedlehfc'n-
gen, alle verstandelijke beredieneerdhciid
was va nhem weggevallen. Hij voelde
alleen de groote, geruste zekerheid dat
■hij haar liefhad', en dat zij. .ook hield
van hemi. Hij was verlicht en dankbaar,
dat hij toch ha'd gesproken. Hij haalde
diep adem, en hield haar tegen zich
aan. Hij had haar lief... Z djwas die
vrouw,- die h ij behoefde voor zijn ge
luk... Kormer ervan wat wilüle, hij had
haar lief....
Charles.... je wteet Iniet...
Ben je gelukkig?... vroeg hij.
Ze keek hem aan, ien het zachte
jeedere licht dn haar biük glansde zoo
innig hem' tegen, diat hij, voldaan, vol
va neen heerlijke, groote tevredenheid
haar aan zich drukte met kracht.
Dit was het, wat hij altijd voor zich
hald gehoopt en verlangd. Die liefde van
zo een vrouw, wier hcelie bestaan tee-
derheid en toewijding was. Hij voel
de zich een oogenblak volkomen ge
lukkig met haar in zijn armen, met haar
hoofd aan zijn borst.... En zij:hoe
wel zij niet sprak, en rustig bleef in
zijn omhelzing, zaj was zoo diep verrukt
zoo volmaakt en wemschlo;s ge'iulkkiig,
dat zij Innerlijk siddexxlle van bijna te
groote vreugde.
H ij-lief koosde haar mlet zijn woorden,
die hij fluisterde dicht aan haar oor4
met zijn hand, die streelend ging over
haar zachte haren, met zijn lippen, drje
hij telkens en telkens weer drukte op
haar willig gezicht. Maar langzaamg,
begon toch in hem' het besef van wat
hij gedaan had, weer wakker te wor
den, e nliij aarzelde, weifelde, of het
wiel goed was geweest.
Lieveling, ziei hij.
Ja Charles....
Ik -weet niet of 't... Ja, ik1 iwetet 't
wel: 't is niet goed van me, dat 'k je
m'n liefde blekend heb.
1 Niet goed?....
Nee, nee. Ik ha|d 't niet Mogen
doen. Vergeef mie..je weet alks van me,
(e begrijpt wat ik bedoel: ik ben njets,
ik heb niets, ik had je niet mogen...
Niet mogen... z|ei ze. O, hoe kan je
dat zeggen. Wat zou er niet goed' zijn
tusschen ons. O, als je wist hoe diep,
die pgelukkig je me gemaakt hebt dloor
te spreken... Charles, zied .ze, en
groep zijn arm', wees ook blij', wees ook
gelukkig, dat we eikaars liefde nu we
tenj..
'Ja... maar toch. z;ei hij gekweld,
-en.zijn wenkbrauwen waren pijnlijk ge-
fonisd. Zijn beraden kalmte van straks
was weg, nu voelde hij drukkend-sterk
de verantwoiordtelijkbeid dte hij op zich'
genomen had.
Er is geen maar, ztei ze. Wees (ge
rust, bariet... je kan 't zijn; ik b|en
zpp gelukkig o, Ik kap, nijet zeggen lho|e,
dloor zijp schoohe lijheh die' bewondering
.wekt bij allen, die de kunst minnen.
Oudkarspel.
Bij de gisteren gehouden openihg der
inschrijvingsbiljetten voor bestek no. 1
(Polder Geestmer Ambacht) wanen in
gekomen 5 stuks. Begrooting was. 800.
P. van Exter, Zuidscnafwoudie f 1000.
J. Heitsma Noordscharwouidle f787. C.
KlSUkiert Oudkarspel, f764.50. J. Kroon
'Cz. Oudlkarspel f 688. C. Lamgedijk N'd.r
Scbarwoiude f600.Gegund aan den
Laagsten inschrijver.
Bestek no- 2. Ingekomlen 3 bdljiette.
Begrooting f2200.—. D. de Jong, Br,
op Langendijk f 2550.C. Kraakman,
Zuidscharwoude f 1682. C. van Veen,
ZZuLdscharwoude f 1340.—. Gegund aan
d'en laagsten inschrijver.
Bestek no. 3. Ingekomen 1 biljet.
Begroeting f280.P. Kuilman, Oudl
karspel f 297.50, aan wien het werk is
gegund.
Voorts was nog een biljet ingeko
men van K. Mol en B. dte Wijs (te Vo-
lendam. Bestek no. 1 en 3 voor f 2^
bestek nio. 2 voor f7900.
Broek op Langendijk.
Tot secretaris dezer gemeente werd
heden door den raad benoemd; de hr.
P. Keizer te HeUevoertsluis.
UIT DEN OMTREK.
Sint Pan eras.
EEN LAAGHARTIGE AANSLAG.
WRAAK OF ROOFZUCHT?
Dezer dagen kwamen tot Ons vage
geruchten over een aanslag, welke ge
pleegd zou zijn op de echtgenoote van
©en fietsenhandelaar uit ©en naburig
dorp. Thans, nu wij plaats en haam
kennen, kunnen we het volgende dien
aangaande mededeelen.
Zaterdagavond kwam een onbekend
persoon de winkel bónnen van dien heer
Z„ fietsenhandelaar te St. Pane ras.
Aan de vrouw, die hem te woord
stond, vroeg hij ©en fietslantaarn te
leen. Begrijpelijker wijze werd aan dit
verzoek niet voldaan en gaf de vrouw
den onbekende ten antwoord, dat hij"'
dan maar een lantaarn moest koopieh,
waarop de man heenging.
Den volgenden avond, omstreeks
kwart over negen, kwam die man weer
terug, en eischte na eerst gevraagd'
te hebben, of haar man thuis, was nog
maals een lantaarn. Hoewel mej Z. al
leen thuis was, haar man was nl. naar
de Alkmaarsche kermis, weigerde z©
toch den eisch in te wilgen. Hierop
Idlat je 't in gezegd hebt, dat je van
me houdt. i k wemsch niets meer; ik wil
piets anders weten, dan dat....
Wacht, zei hij en hield haar ban
de nvast, en keek haar aan met stalle
ken, gespannen blik. 't is wel treurig
dat ik deze mooie oogenblakken beder
ven, mioet, door over die dingen te spre
ken, maar ik mag 't niet nalaten. Weet
je goedi, dat ik je niets aanbieden Irani,
diat je met mij ©en leven tegemoet gaat,
zo onrustig, zo onzeker, als je je nu
inet kan voorstellen, weet je goed, dat,
ik letterlijk niets bezit dn de wereld.
Stil.... zei ze, wat komt diat alle
maal er op aan!... We zullen airm zijn,,
goed! ik wil alles dragen met jou....
Wieet je dan niet, heb je dan niet fee
grepen, ho© ik 't m'n betele leven gehad
heb... Arm zijn is niet zoo erg, als je
maar geen schijn hebt op te houden....
e nvooral niet als je elkaar keihebt,
zooals wij.
Dus je durft... je wil. je bent (niet
bang voor 'n leven met mij?.-..
Z ijschudde het hopfd, en zag hem'
glimlach end aan.
Denk 's, Charles.-., ziea ze zacht
hoe heerlijk 't zal wezen... je bent nu
altijd alleen... er is niemand., 'die voor
je zorgt, ien als je nu voortaan moei
lijkheden hebt, dan dragen we die sa
men... Ik ben met alles tevreden, als
ik maar bij je kan zijn, en je mag hel
pen in alles....
Schat.... lieveling, zti hij ontroerd,
Wat ben je goed... Zal je 't m|e hooit
verwijten, dat ik nu heb gesproken?
Nooit... nooit. ik heb je tiet
Dan, zei Charies hartstochtelijker,
dan hij ooit sprak, ien hij kuste haar
herhaaldelijk o pdlen zachten, vriiende-
lijken mond, lieveling lie veiling, da,n
zullen we 't wagen...
Ja... ja. fluisterde zij gelukkig'.
En wat zal ik doen, nu dadelijk
mtet je Vader gaan spreken?
O... Vader!..
I Schrik je daarvan, dat ik dat zeg?
I Ja... z'ei MargUerité. Zij leefde nu
lini zoo'n mOoiien, zoeten droom, zij
schroomde, om daaruit 'dadelijk weer toit
die werkelijkheid te ontwaken.
't Is zoo... je Vader zal al'es behal
ve blij -kijken... zoo'n pretendent als ik.
Daar dacht 'k niet aan... Vadler zal'
m'e z'n toestemming niet wieigere(n....
maar.... laten we wachten tot na de
zeven tóen-aiovind je dat goed?
Is dat ma-et onvoorzichtig? vroeg
Charles, -mlet ©en schertsend' lachje. Als
Miss Fortuma niet wint....
Miss Fortuna zal wèl winnen, zei.
Marguerite zeker. En je begrijpt, dan is
i Voider m z'n beste humeur....
I Goed, zei hij, we zullen dkun maar
hopen, dat je Vertrouwen vervuld
wordt, hé?
Zij knikte hem toe, en legde haar
hoofd' aan' zijn borst. En hij hield het
daar, met innigheid vast. Hij voelde het.
Zoo diep, hoe gelukkig hij wend dcor
haar... en hij nam zich vast voor,
Met zijn 'beste krachten ien stand'vasti-
gen ernst, te beproeven, haar dat ook
dóen zijn dpor hem.