K0i
esnige
He geringe vangsten, welke over het algemeen in de Woord-
IHbllandsche iwateren worden verkregen, viel er '.o ;ii '.n ti kele
wateren, o.ain den Geestmerambachtpolder ook nu weer
vooruitgang in den baaxsstand waar te nemen, dank zij waar
schijnlijk het gunstig verloop van de teelt in het seizoen 1918".
Uit 'hetgeen wij vonden mag echter worden afgeleid, dat deze
laatste mededeeling toch wellicht niet op juiste waarnemingen
berust. t t
'De 'baarsjes vain de teelt 1919 eindelijk vertoonen niets bij
zonders, zij zijn niet veel' grooter of veel kleiner dan nor
maal; reeds vroeger vonden wij bij1 herhaling in overeenstem
ming met wat andere onderzoekers daarover meedeelen, dat
de baars aan het eind van zijn eerste levensjaar gemiddeldi
een lengte van 6 h 7 c.M. bereikt.
Vergelijken wij nu de grootte en het gewicht der baarsjes
uit den Geestmerambachtpolder (die uit de schakels kunnen
wij gevoegelijk buiten beschouwing laten, daar met deze visch-
tuigen alleen de grootere exemplaren worden gevangen en de
kleintjes door de betrekkelijk wijde mazen ontsnappen) met
die uit fuiken van elders in Noord-Holland, dian springt voor
eerst in het oog, dat met uitzondering van enkele reeds bo-
vangenoemde individuen de verschillen nergens heel groot
zijn, dat de groei van de baars in geen der onderzochte
wateren dus bijzonder is. Maar dat aan den anderen kant
voor zooveel uit de cijfers mag worden afgeleid, de even oude
baarzen toch nergens zoo klein zijn als in dezen polder.
Bij de vergelijking met de vedhtbaarsjes moet men in het oog
houden, dat deze laatste ongeveer een half jaar ouder waren
dan de NoordhoHandsche, toen wij ze onderzochten. Het is
onmogelijk precies aan te geven, hoe groot die van de Vecht
in April—Mei 1920 geweest zijh. Maar wanneer men bedenkt,
zooals uit de tabellen blijkt, dat b.v. de in 1919 geboren, dus
anderhalf jaar oude baarzen uit de Vecht al grooter waren dan
de in 1918 geboren, dus twee jaar oude uit den Geestmèr
ambachtspolder en dat ditzelfde, mutatis mutandis kan wor
den gezegd ook van de baarzen in de Vecht in ieder geval ge
middeld beter groeien dan die in den polder.
Wij mogen het derhalve op grond van de meegedeelde
feiten naar ik meen als vaststaande beschouwen, dat de klei
ne baars in den Geestmerambachtpolder slecht gegroeide baars
is. Waar nu bovendien vaststaat, dat die kleine, slecht ge
gloeide baars in ongelooflijke hoeveelheden in de wateren van
hel Geestmerambacht voorkomt, zóó dat zij in den waren
zin van het woord een onkruid vormen, dat de aalfuiken soms
tot berstens toe vult en de visscbers derhalve een speciale
vergunning 'hebben verkregen, om die baars, die op zijn best
eerst na verloop van vele janen, voor het grootste deel wel
licht nooit tot de wettelijk vastgestelde minimummaat van
18 c.M. bereikt, te houden en als mest op het land te ver
werken, daar is het begrijpelijk, dat men hier gaarne spreekt
van een „overproductie", tengevolge waarvan „voedselgebrek
heerscht", zoodat de baarsjes niet behoorlijk greien kunnen.
Hoe verleidelijk het ook zijn moge in deze richting naar
een verklaring te zoeken, toch komt het mij voor, dat er
voorshands weinig aanleiding is van „voedselgebrek" te spre
ken, waar het aantal baarsjes zonder eenigen twijfel zoo bij
zonder groot is. Ik acht het waarschijnlijker, dat de oorzaak van
het kleinblijven veeleer in den aard van het beschikbare voed
sel zelf is gelegen.
Waaraan het is toe te schrijven, dat de baarzen in den
Geestmerambachtpolder zich zoo afwijkend gedragen, is voor
het oogenblik moeilijk te zeggen. Het is njet onmogelijk dat
er gebrek is aan kleine witvischen. Het is voorts waarschijnlijk
dat de baarzen er tengevolge van uitwendige omstandigheden
gedwongen zijn, gedurende hun geheelte leven het insekten-
en Crustaceeën-voedsel van den bodem voor lief te nemen*
Onze voorloopige indruk is, dat er in den Geestmerambacht
polder overvloed van klein Crustaceeënvoiedsel aanwezig is.
Het is denkbaar dat de baarzen bij die|h (overvloed geen be
hoefte, aan ander voedsel hebben, zich al het ware volkomen
tevreden stellen met dat Crustaceeën-voedsel, ook al heeft
dit tengevolge dat zij maar klei nblijven. In hoeverre deze
opvatting juist is, zal echter eerst bij voortgezet onderzoek
kunnen blijken.
H|. Ci. jREDEKE.
DE WINTERLEZINGEN
TE BROEK OP LANGENDIJK.
XXXVII.
Spieker wenscht op de naar voren gebrachte punten nog
eenige critiek te oefenen.
Wat het eerste betreft: de social!sten-leiders hebben gebrek
aan menschenkennis. Enkel stoffelijke voordeelen zullen de
menschheid nooit volkomen gelukkig kunnen maken. En door
het wekken van steeds meer ontevredenheid in de lagere
volkskringen, worden deze steeds ongelukkiger, en komt men
bij het omgekeerde uit, van wat men bereiken wil'. En dan die
overdrijving! Moet de helft der menschheid bestolen wonden,
en het één-vijfde of het één-tiende vermoord worden? vraagt
spreker met stemverheffing „,om wezenlijke verbetering te
krijgen? Overdrijvers missen het recht tot spreken. Er wordt
maar aldoor van een „rotte maatschappij" gesproken, maar
ze is volstrekt niet rot; ze is bij lange na niet zoo verwerpelijk
als men het wil doen voorkomen: wij leven thans in het bezit
van maatschappelijke, niet hoog genoeg te schatten voor
rechten. die blijkens het gebeuren in Rusland tegenwoor
dig, in de door velen zoo vurig begeerde op nieuwe leest ge
schoeide samenleving zeker niet .n die mate ons deel zullen
zijn. Spreker noemt er een tiental: 1. geen slavernij, 2. gewe
tensvrijheid, 3. vrijheid van beweging, vergadering, vereeni-
„Geluk!" herhaalde Queen Mab, en voor het eerst werden
hare anders zoo ernstige lippen door een wonderzoeten glim
lach versierd: „Dat moet iets heerlijks wezen; iets dat ons
beter maakt."
„Niet altijd, helaas 1" dacht Blanche, maar zij sprak deze
wreede waarheid niet uit en vervolgde alleen: „Gij zult het
spoedig kennen; ee ngeluk dat niet weder voorbijgaat."
Het jonge meisje antwoordde niet meer. Voor het eerst
in haar leven verviel zij1 nzachte droomen over dat toover-
land, op welks drempel men haar zeide dat zij zich bevond.
Zou z ij die ongekende wereld dan waarlijk mogen binnengaan..
En verdeT reed het kleine voertuig, dat thans sedert lang de
stad had verlaten, den eenzamen landweg over, zonder dat
er meer een woord gewisseld werd, voordat Queen Mab eens
Qklaps uitriep:
Q„Ik zi ehet huis van de oude Bertha in de verte. Wij
moeten stilhouden en uitstijgen."
ACHTSTE HOOFDSTUK.
Walinsky had intusschen geen tijd verloren laten gaan; hij
was begonnen met een omstandig telegram toe te zenden aan
Lord Mac Harold, en daarna had hij zich naar Scotland Yard,
het hoofd-bureau van politie laten brengen, waar hij een lang
durig onderhoud met den chef der Londensche veiligheid,
die tenslotte een der meest bekende detectives van Engeland
liet ontbieden, om hem de zaak in handen tie geven. Heel den
gingen, van drukpers, 4. vrijheid van godsdienstoefening, 5.
Onafhankelijke rechtspraak, 6. het monogaam huwelijk, 7. een
tegen misbruiken wakende overheidszorg, 8. geen honger, wat
iets beteekent, als we bedenken, dat ongeveer 1500 millioen
menschen gevoed moeten worden, 9. een algemeene, schier
k'ostelooze volksopvoeding en 10. veiligheid van eigendom.
En dat er voor den minderen man in onze dagen absoluut
niet aan te denken valt, zich op den maatschappelijken ladder
omhoog te werken, zooals men in eiken denkbaren toonaard
ons Voorzingt, is onwaar! Een nicht van spr. huwde indertijd'
met een zeer onvermogend scheepstimmerman. Hun. eerste
huwelijksjaren waren finantieel allerminst rooskleurig, maar
de ojngc man liet den moed niet zakken. Hij trok van Amster
dam naar. Dordrecht en legde den grondslag van een tweetal
grootbedrijven in onzen Vaderlandschen scheepsbouw: de
door ens gansche land en ver daar buiten bekendie z.g. „houten
en ijzeren Booth", scheepswerven te Leiden.
Zieker; wij leven ook thans in een „wereld van het onvol
maakte": we hebben ons allen in te spannen om ihet mindere
door het betere te vervangen, maar wie in den degelijk en
burgerpot zijn smaakzin tenvolle bevredigd vindt, wordt ab
soluut niet gelukkiger, door hem een enkele maal van een
fijnen schotel te doen proeven, het maakt hem eer ontevreden
en dus ongelukkiger. „Als we voedsel en deksel hebben" leert
ons de Heilige Schrift, „dan zullen we daarmee tevreden zijn!"
Het socialisme vergiftigd het volksleven, door met kwistige
hand ontevredenheid te zaaien e ndoor het voorspiegelen van
beloften, die blijken zullen, nooit vervuld te kunnen worden.
Het Marxistische stelsel moge voor den oppervlakkige
„sluiten als een bus"', de grondslag er van is niet waar, en
daarmee is het geoordeeld.
lu 1909, vijftig jaar na het verschijnen van Darwin's hoofd
werk „het ontstaan der soorten" was er een huldigingssamen
komst belegd, om den grooten natuurvorschef den tol der
bewondering te bieden. De eerste mannen op bet gebied der
Natuur-historische wetenschap waren aanwezig. .En wat bleek?
Dat Darwin op het gebied der natuurlijke Historie had afge
daan. Zeker er werd hem eere geboden men bewonderde
maar, wat toch zeker wel' het voornaamste was de voor-
manne nop dat terrein van wetenschap spraken zich de een
na den ander contra Darwin uit. Was deze tot de conclusie ge
komen, dat de Mensch zich geleidelijk had ontwikkeld uit een
behaard wezen, dat op boomen leefde en een staart had, Prof.,
Hubrecht zei het met ronde woorden: ,„dat er omtrent dat feit
absoluut niets positiefs bekend was", had Darwin geleer-
aard „dat de overgang van de eene soort tot die andere" zeer
geleidelijk had plaats gegrepen door tallooze opeenvolgende
kleine veranderingen", Prof. Hugo de Vries verklaarde, „dat
de tegenwoordige wetenschap vierkant tegenover de theorie
van geleidelijken overgang stond, zij huldigde den „sprongen-
leer": afzonderlijke, naast elkander bestaande soorten; geen
overgang van den eene tot den andere". Precies dus hetzelf
de, wat Genesius I ong leert.
Ook het door Marx aanvaardde wijsgeerig socialisme kan
zich tegenwoordig in de wereld der denkers niet meer staan
de houden. Prof. van Bingen(?) zegt „dat de historie het
bewijs levert, dat de geest heerscht over de stofl" waaruit
volgt, dat de materie niet de oorzaak kab zijn van de gees
telijke verschijnselen, zooals Marx heeft geleerd. Wie arm is,
behoeft daarom nog geen dief te zijn; de rijke is niet nood
wendig een egoïst, die alles voor zich alleen begeert 1 Zeker
de uitwendige omstandigheden oefenen terdege hun invloed
uit op \s menschen doen en ka tenmaar ze zijn volstrekt niet
de ©enige factor, die zijn geestelijk en zedelijk zijn bepaalt.
Moest een bekend kardinaal niet van Calvijn betuigen: „die
ketter is voor geen geld te koop!"? Heeft Willem van Oranje
niet de meest schitterende aanbiedingen hem door Filips II
aangeboden van de 'hand gewezen? Als het alleen om stoffelijk
voordeel gaat, hoe dan deze feiten te "verklaren?
Marx heeft zich niet ontzien, zelfs de kruisdood van Chris
tus uit stoffelijke oorzaken te verklaren? Wat onzen Heiland
er dan wel toe bewogen mag hebben? Als ge 't niet weet,
dan zult ge 't ook niet radenChristus stierf aan het
kruis om door zijn dood de vrijmaking der slaven te verkrij
gen!!
Christus bende de slavernij, want zij bestond ook in Israël
tijdens zijn omwandeling op aarde; hij heeft ze gezien, is zeer
zeker met slaven in aanraking geweest, maar er is geen enkel
woord uit zijn mond bekend, waaruit we ook maar iets om
trent zijn oordeel in zake de slavernij kunnen opmaken.
Mar xis, wat zijn stekel betreft, vol hoop voor de toekomst
hij twijfelt er niet aan, of het door hem voorgestane zal een
maal doo.; allen begeerd wonden; de socialistische heilstaat
zal eenmaal aan elks verlangen voldoen I In den loo»p der
jaren is er echter nog niet veel van de vervulling dier hoop
gezien. Wel is ieder er van overtuigd, dat de maatschappelijke
samenleving nog niet is, wat ze zijn moet; ook nog niet, wat
se zou kunnen zijn, men wil1 wel vooruit maar.... met be
houd van vrijheid. Het mag bekend, verondersteld worden, dat
Fred, van Eeden indertijd getracht heeft in zijn kolonies de
socialistische samenleving practisch te demonstreeren, maar
het is vrijwel op een groot fiasco uitgekropen. Voor voort
zetting der proefnemingen voelde niemand iets, blijkens de
de antwoorden, die hij op zijn uitnoodigingen aan mede -
standers verzonden, ontving. Is dus van een vrijwillig deel
nemen niet heel veel te wachten, het „duwtje" dat de Maat
schappij gegeven moet worden, „de klassestrijd" noemt spr.
een uitvinding der hel, die vierkant ingaat tegen wat God
ons in Zijn Woord als Zijn heilig bedoelen heeft geopenbaard.
„Rijken en armen ontmoetten elkander: God heeft hen bei
den gemaakt." zegt de 'Heilige Schrift (Spreuken 22:2). De
dag door had de politie gedaan wat zij vermocht, maar het
'had haar niet eens mogen gelukken dien koetsier weer te vin
den die de "booswichten ter zijde had gestaan in hunne ont
voering.
„Ziet gij kans het kind voor ons terug te krijgen?" vroeg
Feodor aan den speurhond van het gerecht, nadat hij hem
het voorgevallene en alle bijkomende omstandigheden uiteen
'had gezet.
„Zoo gij m|ij Jtijd geeft, ja," antwoordde zijn toehooirtder,
die algemeen onder den naam van John Hopkins bekend
stond
„Tijd!" mompelde Walinsky teleurgesteld: „Dat is gemak
kelijk gezegd voor ons vreemden, die den knaap niet lief
hebben; maar bedenk dat de moeder duizend dooden door
staat op één enkelen dag."
„Ik begrijp dat zeer goed, baron; maar men heeft mij
een uur of tien te Iaat gewaarschuwd. Indien ik vanmorgen
ontboden ware geworden, terstond nadat het feit voorgevallen
was, zou ik den jongen waarschijnlijk reeds terug 'hebben; het
is juist op zulk een eersten dag dat men te werk moet gaan;
de stad is een groote muizenval, zoolang ©en misdadiger zich
nog binnen Londen schuil houdt wanhoop ik aan ni'etsik
vrees echter dat wij hier te doen hebben met lieden die dat
even goed weten als ik, en die reeds lang op weg zijn naar een
ander oord. Toch zjaï ik doen wat' ik kan, en hen desnoods
standen mogen het niet op elkanders ondergang toeleggen,
maat moeten elkander helpen, terwijl Gods vriendelijke va!
derzorg over allen gaat.
De vakvereeniging, die zoo'n uitstekend middel' kon
moest zijn, om het vak tot de hoogste volkomenheid op té
voeren, wordt door de socialisten misbruikt, als ze weinig
meer is, dan een middel om geld bijeen te brengen voor het
propagandeeren der nieuwe, ideeën en theorieën. De hoog
geloofde socialisatie zal zoo ze eens verwezenlijkt mocht
worden uitloopen op algemeene armoede, bij de enkele
bedrijven, waa,r men ze onder volkomen gelijkgezinden ir
toepassing heeft gebracht, werd diefstal op groote schaal ge
pleegd en kwamen telkens nieuwe malversatie's aan het licht,
In de socialistische lectuur bomen nog al eens vreemde
woorden voor. Zoo o,a. het woord expropiratie. Spreker 'heeft
een afkeer van vreemde stadhuiswoorden: laat men liever het
voor allen duidelijke Hollandsche woord „onteigening" g€
bruiken, en pf dit nu met meer of minder geweld geschiedt,
Ln korter termijn al of niet volgens de wiet; onteigening
bezit is berooving, is diefstal1, is onrecht I Onrecht wordt nooit
recht, al wordt het overeenkomstig de wet gepleegd. Chris
tus werd volgens de wet geoordeeld en veroordeeld, maar
daarom is zijn dood nog geen daad van recht! Rusland laat
ons zien, tot wat dhaos de samenleving wordt, als we de die
latuur van het proletariaat krijgen, het zal de omgekeerde
wereld zijn en de nieuwe bewindvoerders zullen blijken niet
opgewassen te zijn voor de hen wachtende reuzentaak I
Domela Nieuwenhuis vertelt in zijn werkje „Van Christen
tc't Socialist" van een samenkomst van eenige voormannen
der socialisten, waarin de vraag ter sprake kwam, wat men
wel zou moeten doen, wanneer het eens zoover kwam, dat
men de macht ha dveroverd? De ©en gaf deze, de andere dis
meening voor de beste. Maar de heer Gerhard zweeg. Ge
vraagd wat hij zou doen, gaf hij ten antwoord: „Ik zou me
dienzelfden dag van het leven beroovenl Want we zijn niet
staat de zaken over te nemen!" Wat dunkt u ervan? vraagt
spreker.
Op het papier vak het niet zóo moeilijk een aantrekkelijk tbe.
komstbeeld te ontwerpen, maar de werkelijkheid is vaak ge-
heel anders, dan men zich die gedroomd had! Inzonderheid
loepen de socialisten gevaar zich schromelijk te zullen vergis
sen: immers zij toonen slag* op slag, dat zij weinig menschen
kennis bezitten. J
Het feit der zonde wordt in hun kring niet erkend, en het
is juist dit feit, dat de ware kijk op de menschen en toe
standen g eeftDe mensch is van natuur egoïstzoekt alleen
het 7 ijne, alleen Goddelijke en menschelij'ke krachten tempe
ren dien geest, zoodat ze gelukkig niet tot volle openbaring
komt. Maar als de socialisten bij de menschheid veronderstelt,
dal er bij allen geestdrift voor allen zal zijn, dan zal liet later
blijken, dat Dr. van Dieren naar waarheid heeft gezegd:
„dan zal uitkomen, dat wij, menschen, niet braaf genoeg voor
het socialisme zijn!
God heeft de ongelijkheid gewild: 'Hij schiep man en vrouw,
rterk en bwak, er zijn volgens Zijn bestel ouden en jongen,
rijken en armen, maar ook biij de ongelijkheid weer gelijk
heid, allen worden op dezelfde wijze geboren, hebben
zelfde behoeften, een gelijk interieur van liefde en haat, nei
ging en afkeer, allen moeten sterven en allen zullen eenmaal
geoordeeld worden.
De Socialisten gaan ook hier tegen het Goddelijk bestel
in; 'zij (willen dat allen even rijk zullen zijn, evenveel arbeid
zullen verrichten, allen gelijk behuisd zullen zijn, allen een
zelfde deel van het levensgenot zullen smaken. Hoe dat gaan
zal? De crisisjaren hebben er ons tijdens de distributie iets
van doen zien, een leger van ambtenaren en dat toch niet
in staat bleek alles eerlijk en naar recht te beschikken, on
noemelijk veel van wat toch zoo schaarsch voorradig was,
heeft zijn bestemming gemist door het bederven, is er ooit
meer gestolen, zoowel in 't klein als in 't groot als in dien
tijd? Ooit meer bedrog gepleegd, dan toen er overal op al
len en alles zoo zorgvuldig werd toegekeken?
En tengevolge waarvan? Het eigenbelang was uitgescha
keld, het persoonlijk moest plaats maken voor bet gem©
schappelijke, er was geen persoonlijk belang bij het goed
behartigen van zaken betrokken, men genoot niet ten volle
van een tot het hoogst mogelijke opgeevoerde productie! Wat
in Rusland voorvalt moet komen, als de Maatschappij op
dusdanige manier' wordt ontwricht.
'Het socialisme, zoo eindigt spr. is de reuzendwaling van de
20ste eeuw, dat door elk Christen wederstaan moet worden.
Het bekommert zich onj God noch zijn gebod, ja keert zich
in den grond der zaak het felst tegen hen, die wenschen te
leven overeenkomstig Zijn geopenbaarden wil. Spr. dringt
aan op [liefde jegens onze medemenschen en op bet doen van
recht en gerechtigheid zonder aanziiens des persoons. Zal het
wel zijn, dan moet van den Christen gezegd kunnen worden:
„Christianos alter Cbristol" een Christen moet een tweede
Christus zijn."
;Na het zingen vapi Ps. 73:13 sloot de spr. met dankge
bed.
P.S. We herinmeren ons niet ooit een „lezer" gehoord ts
hebben, die zoo goed gelegenheid gaf hem thuis eens even]
„na te rekenen". Als spr. citeerde noemde hij telkens den vol-
ledigen titel van het werk, vaak met vermelding van het:
jaaartal van uitgave, den druk en de pajgrna, en evenmin
hoorden we ooit iemand over dit onderwerp, die zo;o beslist
positie koos, geen sprake van geven en nemen; geen lonkjes
naar rechts of links: ©en besliste, eigen meening, waaraan
blijkbaar vaste overtuiging te ngrondslag lag. Te dezen op
zichte was er ditmaal „geen enkel woordje Fransch" bij.
naar Canada volgen."
„Gij zijt dus ook overtuigd dat het de vader is?"
,.Hm!" sprak Hopkins hoofdschuddend,, en terwijl zich.'»
spottend-en trek om zijn mond vertoonde: „Ik begrijp dat
anderen dat denken, want alles getuigt tegen hem; maar
ben vast overtuigd dat hij er even onschuldig aan is als
of ik."
„,Niet mogelijkl" riep Walinsky uit. „En gijzelf gelooft dat
Paul 'Mjac-Harold naar Canalda overgebracht zal worden?
„Ja, maar niet naar Toronto; naar Quebec, mijn waarde
mijnheer."
„Hoel Naa'r die ellendige vrouw?
„Juist, baron. Zij bewijst mij daardoor dat haar kaarten ni«t 34 en 49c
veel moois meer bevatten; dat zij moeite heeft Mylord's tort
aan z ich te blijven ketenen, en dat het haar alles waard is ge
weest een nieuw middel te vinden om hem aan hare zijde te
'houden. Zij zou, indien zij daarin slagen moest, twee zaken t' Rasa's,
gelijk bereiken: vooreerst Lord Mac-Harold tegenhouden doö'
zijn vreugde weder zijn geliefkoosd kind bij zich te hebben,
en ten tweede een onherstelbare kloof tusschen de beide echt-
genooten hebben gegraven door den schijn van schuld die
hier op (den fcnan geliaden is
„Ja; gij (kunt zeer wel gelijk hebben; maar dat maakt de
zaak nog slechts erger. Die vrouw is vrij wat sluwer dan Lord enoiemder
Mac -tóaroldhare maatregelen zullen goed genomen zijn.
0nd«rj
&ni
Ook g
grandi
Inliektinf
eerste
IK
Varke
nad
11
©i
maanda
des nairïk
MEJ. WI
rerkoopen
'z., aldaa
111 en tiab
Oudorp, j
mqentie K
Tie veil*
bimatiëm e
Vrij var
Te aan1
}?9!
NOTARIS
TE SCHA
DINSDA(
2
)ij toeslag
ur, iin h*
weduw:
MARKT
«11 verzo*
NEMAN
PUB
ui tin
ian den H
e Schagie
93, 195,
'i25i7° H.
In gebn
a 0. Prii
me
fffegien t«
1, kadas
i 478, gr
In gebr
dsser.
BOVEN
IJN
/00R G
iEN
link V
uitm
an hieti N',
khagen, 1
luiberts.
Te veil©
Aanvaari
921.
Betaling
anuari 19
Lasten 1
Nadere
