Bttuesuwd naar den uitslag, öm van je. geld af te komen is
gemakkelijk genoeg maar om 'f weer terug te krijgdn is las
tiger.
Johannes W. woonde in de jaren 1919 én 1920 te Lon-
neker. Hyj 'was vertegenwoordiger van een invordeingsbu-
reau „Ieders .belang". WÜe last had vap zijn debiteuren, kon
bij W. terecht. Hi Heutink verkeerde in deze onaangename
omstandigheid. Hij 'gaf aan W. 'n post va nf 50 ter iinning
en wel in October 1919. Maar „Ieders belang" werkte traag,
want 'n jaar na de opdracht had hij van did fi 50 nog geen cent
ontvangen. Toen hjij daarom zelf maar weer eens bij zijn
debiteur aanklopte, bleek, dat deze reeds aan den zaakwaar
nemer het bedrag had voldaan en meneer Heutink kan naar
z'n centen fluiten. Dat tegen W. 9 maanden geëischt werd is
voor hem een schrale troost.
Vertellen wij thans van 'n diefstal uit nood met een hu
moristisch tintje.
In het Binnengasthuis te Amsterdam werd sinds eenigen
tijd een man verpleegd, die ïn fonmÜh leefde met de vrouw
waarmee hij samenwoonde. Toen de patiënt werd opgenomen
nam zij, als gebruikelijk, zijn kleeren mee. Een paar dagen
vóólr hij ontslagen zou worden schreef hij haar met het ver
zoek zijn klee-en 'terug te brengen. Al wie kwam, de vrouw
nietHij had slechts een broek en het ondergoed wat hij
aan ha:l, behoor Je aan de gemeente. Ten einde raad trok hij
de kleeren van teen van zijp medepatiënten aan en vertrok
hiermee uit het gasthuis. Natuurlijk werd diefstal bemerkt en 't
duur-de niet lang of de dader zat op 't politiebureau. Hier wist
men ook niet goed wat men met den man moest beginnen.
Men kon hem toch ook niet in z'n broek alleen, het eehigste
wat van hem zelf was, de straat opsturen. Hij zit er nog. Ge
bleken is dat de liefhebbende dame zijn kleeren na-ir de
lommerd had gebracht en sindsdien spoorloos verdwenen is.
Ze zal wel niet terugkomen ook. Menschen vergeten onder-
weldaden gemakkelijker dan dieren. Een merkwaardig staaltje
van goed geheugen bij leen roodborstje vermelden we her
als volgt: Bij den heer G. v. d. Wal te Enschede is een paar
maanden geleden zoo'n diertje opgenomen, dat daar reeds den
deaden winter zijn intrek nam. Het beestje meiddie zich dezer
dagen weer aan het keukenraam en werd liefderijk ontvangen.
In 't voorjaar laat de heer v. d. W. het vogeltje los, 't vliegt
dan korten tijd bij ide woning rond., verlaat die omgeving ge
durende den zomer om vervolgens in den laten herfst weer
terug te komen.
BURGERLIJKE STANDEN.
BROEK OP LANGENDIJK.
Geboren: Kaatje, dochter van Hl Wagenaar en T. Trorrt-
FEUILLETON.
DE WERKTUIGKUNDIGE.
Dat was een harde slag. Reeds den dag na hun huwelijk
zon het jonge paar zich wellicht blootgesteld zien gebrek te
lijden aan het hooge noodige, indien Jan Vaubaron niet ter
stond werk vond. Gelukkig kwam hiet zoover niet. Zonder zich
te laten ontmoedigen wendde hij onmiddsellijk pogingen aan
om een andere werkplaats te vinden en dit gelukte hem zeer
spoedig. Hij kwam bij een anderen patroon in dienst en wist
zich weldra te doen gelden naar zijn bekwaamheid. Toen
gevoelde zich Jan en Martha, niettegenstaande vele ontberin
gen 'wij konden bijna zeggen niettegenstaande de ellende
gelukkig. Zij beschouwden de toekomst door het rooskleurig
prisma van hun liefde.; het leven scheen hun schoon e.n helder
toe, omdat zij het paradijs in hun hart hadden.
DE UITVINDER.
Een jaar na hun huwelijk kwam die kleine Blanche ter we
reld. De geboorte van dit kind verdubbelde het geluk der jeug
dige echtgienooten, even als het in gelijke mate hunne ont
beringen, hunne armoede vermeerderde. Wij moeten met eteni-
ge woorden onzen lezers verklaren hoe het mogelijk was «lat
zij in zulke bekrompen omstandigheden verkeerden; want
iedereen weet, dat een bekwam werktuigkundige geld genoeg
verdient om irnet zijn gezin in betrekkelijke welvaart te leven.
Men moet echter hierbij de schuld niet vergeten, die Jan
Vaubaron jegens den jood aangegaan had, van wien hij zijn
meubelen had gekocht. Dlie schuld, hoewel klein in zijn oor
sprong. groeide hoe langer hoe meer aan en drukte steeds
zwaarder op ongelukkige, die zich niet in staat gezien
hebbende haar af te doen, slechts kleine sommen tegelijk
kon betalen en het overige telkens moest vernieuwen dat
zoovel wil zeggen als de schuld, die hij aan den jood had, te
verhonderdvoudigen een een betrekkelijk kleine som langza
merhand tot eeu belangrijk kapitaal te doen aangroeien
De kosten en de woeker intrest, gevoegd bij het geld op
arfekening, dat hij aan Samuel Hirsch zoo heette de uit
drager betalen moest, namen het grootste gedeelte weg
van hetgeen :hij verdiende. Buitendien bestisede hij al zijn -ijd
nog niet in de werkplaats van zijn patroon; niets ter wereld
is in staat een armen uitvinder te beletten, dien gevaarlijken
pettter. Neel'tje, dochter vain JaC. D'iijkmaat en A1. Wagenaar.
Arte, zoon van J. C. Koolaard en M. Verheijden. Geertje,
dochter van J. Kuitwaand en Tr. Romkes. Joon Minne, zoon
van M. v. d. Werf en IJ. Wadman. Nlajnniing, zoon van Jbl i
Goudsblom en M. Stam. Johannes Josephus, zoon van P. J. j
Winkel en G. A Nieland. Neeltje, dochter van A. Dekker en
Tr. Glas. Geertruida Margaretha, dochter van Dl v. d. WWaal
en S. de. Boer.
Ondertrouwd: Jan Pluister en Elisabeth Kreijger. Klaas j
Bak en Aagtje Visser.
Overleden: Comelis Veenstra, 6 Weken. Simon. Strijbis, j
4 maanden.
OUDKARSPEL.
Geboren: Anna, dochter va|n A. Kramer en Lena Schager. j
Trijntje, dochter van T. Gneeuw en E. Kool. Gerrit, zoon van
Gl Langendijk en Maria Pranger. Franciscus, zoon van J.
Bekker en Hdllegonda Schouten. Adriaan, zoon van A. van
Scheltinga en Maartje Klaver.
GetrouwdWillem Sneekes en Elisabeth Groen.
Overleden: Levenloos aangegeven kind van D. Meijer en
R. Kuiper.
Kankerbestrijding.
Eeu Re ut er bericht uit Londen meldt, dat de aanbieding
vian Lord Ath jlstan uit Montreal van een prijs van 20.000
pond sterling voor .een ontdekking ter genezing van kanker ral
I nog is aangevuld door Sir William Vene, een scheikuntgde
te Manchester, met een prijs van 10.000 pond. Deze gecotnbi-
neerde prijs van 30.000 pond sterling, staat nu open voor eiken
gestudeerde van universiteiten der wereld, die in staat is het
Royal College of Physipieuis and Sargeons te Londen er van
j te overtuigen, dat hij een doeltreffend, niet-chirurgisch middel
heeft uitgevonden (lier genezing van de kanker.
DE PAUS HERDACHT
Die voorzitter der Eerste Kamer herdacht den overleden
Paus, iffie in oologstijd onnoemelijk veel deed om liet lij
den te verzachten en de mi(ddelen aangaf om tot een duur-
zamen vrede te komen. Bij het herdenken van een „sou
verein", die zooveel deed voor de oorlogvoerende landen,
voelt ook Nederland zich getroffen. Namens de regeerln-g
sluit Minister Aalberse zich met volle overtuiging bij de
woorden van den voorzitter aan.
INGEZONDEN STUKKEN.
„BIJ ONS IN BROEK."
Geachte Redacteur!
Mag ik langs dezen weg even wijzen op den onhoudbaren
en met hinderpalen en teleurstellingen bezaaiden weg te be
wandelen, die 'bijna altijd tot volslagen ellende leidt. Jan Van-
'baion onbaatzuchtig voor zichzelven, haakte naar vermogen
voor zijn vtouw en zijn kind. Vol vertrouwen op zijn. genie
hield hij zich vast overtuigd dat vroeg of laat roem en geld
de vruchten 'zouden zijn van de eene of andere schitterende
uitvinding, of van deze of gene nuttige ontdekking, die op
zien in de wereld veroorzaken en een geheele omwenteling
in de industrie te weeg brengen zou.
Hiij zocht derhalve met on vermoei baren ijver en liet z<cb
door niets ontmoedigen; dagelijks besteedde hij verscheidene
uren aan zijn onderzoekingen. Hij gaf blijken va neen groot
bevattingsvermogen in zijn vernuftige samenstellingen; maar
hij kwam t ot geen practisch geldelijk resultaat en wij moe
ten het herhalen, de armoede nam in schrikbarende mate toe.
In het derde jaar van hun h uwe Lijk scheen hurt donkeren
hemel een weinig op te klaren en onze held dacht voor een
oogenblik, dat zijn ster, zoolang door wolken bedekt, einde
lijk in vollen glans zou schitteren. Het model van een werk
tuig, door hem op een tentoonstelling ingezonden, behaalde een
eersten prijs. Een speculant kocht hem den eigendom der
uitvinding af voor vier duizend francs. Deze nam daarop een
octrooi en verdiende er veel geld medie. Zoodra Jan Vaubaron
zich in ihst bezit van vier duizend francs zag -- de eerste som
van eenig belang ,die hij ooit bezeten had geloofde hij
zich rijk of ten minste op het punt van het te worlen.
„Laten wij thans onze schulden betalen," sprak Martha tor
haren echtgenoot „volkomen gerustheid dat is het halve
geluk."
„Wel lief kind, waar denkt gij aan?" riep de werktuig
kundige. „Wat spreekt gij van rust? Ziet gij dan niet dat wij
met reuzenschreden voortgaan op tien weg naar roem en ©er.
Eindelijk word ik bekend. Weldra zal mijn naam niet meer
in het duister verborgen zijn. Zal ik dan uit gebrek aan
een weinig geld halverwege blijven staan? Dat zou immers
dwaasheid zijn!"
„WWat denkt gij dan te doen?"
„Ons geld te behouden, voort te gaan, zooals ik thans doe,
en u rijkdom en aanzien te verschaffen."
Martha zuchtte en zweeg. Vaubaron aarzelde niet tot her
noodlotrigste besluit te komen, dat hij nemen kon, namelijk
zich geheel en onverdeeld aan zijn uitvindingen toe te wijden,
cm maar niet erger te noemen, toesïahd waarin onze Wil
helm inastraat verkeert?
Ofschoon deze straat reeds drie jaar dien naam draagt, is er
nog nooit een straatsteen neergelegd.
Is het er ntt weer een groote modderpoel, als 't aanstonds
regent, verandert dit weer in een grooten waterpoel en is dit
water opgelost, dan is 't weer modderpoel, enz. enz.
Dagelijks komen wij en onze kinderen onder de modder of
met natte voeten onze woning binnen.
En dat in een straat waar de huizen, minstens f 4.per
week huishuur doen en een daarmee gepaard gaande, zeer
bcoge Personeele Belasting betaald wordt.
Ofschoi0|n verzoeken om verbetering hierover steeds voor
kennisgeving aangenomen werden, is deze toestand m.i toch
een groote aanklacht welke niet alleen de bouwvereeniging
doch ook ons gemeentebestuur treft, daar zij deze Middel-
eeuwsche toestand, toch ook al drie jaren aanschouwd heeft,
zonder andere maatregelen te treffen.
Met dank voor de plaatsruimte,
EENj BEWONER.
Zuid-Schairwoude, 1 Febr. 1922.
M. de R.,
Na: het kzen van het vriendelijke ingezonden stukje van
den heer Olthoff, begin ik nu eerst in te zien, hoe schandelijk
ik me heb misdragen. Ik stamel met den diepsten ootmoed;
peccavi. In mijn polimiek met den heer Olthoff over de be
kende actiter-le-deuren-vergadering heb ik ook meegedeeld
dat de heer P. Zeeman in zijn overbekende kort- en bondig
heid een enkel woordje heeft gesproken-. Ik moet nu op
recht bekennen, dat ik me deerlijk heb laten misleiden: de
onschuldige Zeeman is niet eens bestuurslid van de Protest-
vereeuiging. Wat drommel! Hoe kan die „belangstellende"
en die vertrouwenswaardige iemand (alias de berichtgever uit
Zuid-Scharwoude) nu toch zoo iets zeggen of denken. Zee
man heeft met de beele protestbeweging niets uit te staan.
Jk beken het, ik ben niet waardig des heeren Olthoffs noch
des heeren Zeemans schoenriem aan te binden en ik vraag
U met duidelijke letters deze mijn verklaring af te drukken:
ik heb mij schandelijk gehouden; P. Zeeman behoort niet
tot de bestuursleden van de Protestvemeeniging. Mijnheer Olt
hoff, we twisten over deze zaak niet meer: Gij hebt het ge
wonnen, schitterend gewonnen, uw debuut is overweldigend.
Straks zult gij daarvoor geviend worden èn in de Coöperatie
èn in de winkeHexsvereemiging, van welke beide vereemgingen
gij met recht een der steunpilaren wordt geacht. En alle
leden van de Protestvereeniging zullen U benijden om uw
durf en gevatheid.
DE BERICHTGEVER.
te huis viH)'r zijn eigene rekening te arbeiden ©n aldus met
volle zeilen koers te zetten op het doel, dat hij zich liad voor
gestel.
Hij vertiet derhalve de werkplaats en huurde in de straat
Pas-dejla-Mule de woning, waarin wij hem bij den aanvang
van ons verhaal gevonden hebben. Daar zette hij zich
vol hoop en moed aan den arbeid. De jood Samuel Hirsch
kreeg ter nauwernood genoeg op afkorting om hem leenige
maanden geduld te doen hebben. Wij kunnen al de moeilijk
heden en wederwaardigheden niet mede deelen, waarmee het
gezin te kampen had, sedert den dag waarop Jan Vaubaron*
voor goed zijn patroon verlaten had, tot o phet tijdstip, waarop
ons verhaal een aanvang neemt.
Drie jaren brachten hem langzaam, maar zeker naar een on
vermijdelijk noodlottig einde. Toen eens de vier duizend
francs verteerd waren - en dat duurde' zoo heel lang niet"—
was het slechts ter nauwernood dat de werktuigkundige, ver
diept in hoogere studiën en dien alledaagschen handenarbeid
verachtende, er in slaagde het dagelijksch brood te verdienen.
Dit ontmoedigd.e hem echter niet.
„WWat geef ik voor axmoedie voor het opgenblik," sprak hij
„als morgen do rijkdom kan komen. Het tegenwoordige is
niets voor mij de toekomst is alles."
In afwachting echter van deze twijfelachtige toekomst moest
er elke week een of ander kleeding- of meubelstuk verkocht
worden en het huishouden, dat nooit rijk geweest was, werd:
van week toi week armoediger.
Eensklaps kwam 'het ongeluk hem overvallen. Martha was
van een teerler gestel en hare gezondheid, hoewel zeer zwak,
had toch tot hiertoe haren echtgenoot geen ongerustheid in
geboezemd. Op feenmaal begon de jonge vrouw echter te
kwijnen; zij klaagde over groote zwakheid en inwendige pij
nen. Zoo beginnen bijna altijd die vreeselijke kwalen -- die
tering en, waarvoor gee nredkniddel bestaat. De longtering be
gon zich te L'pen'baren. Op bet tijdstip, waarop wij den lezer
met Jan Vaubaron lieten kennis maken, had de kwaal reeds
zulke vorderingen gemaakt, dat er geen de minste hoop over
bleef om Martha te redden, en sedert ©enige dagen vertoond©
de kleine Blanche voor het verschrikte oog haar,s vaders de
zelfde onrust barende teekens.
(Wordt vervolgd)
DE ZIEKEN-VER
EENIGINGEN EN DE ZIEKTE
iWFT
III (slot.)
Na tot de overtuiging te zijn geko-
hnen, dat het lood om oud ijzer is, wan-
peer men van dien hond of van den ka
ter wordtt gebeten, in verband niet de
strekking van de ziektewet-Talma of
-Posthuma, treedt spr. in eene beschou
wing omtrent die verzekeringswetten
„De Landbouw-Ondicrlinge" en den
verzekeringsbank. De leen werkt wel iets
gioedkooper dan de ander, maar de op-
Bet is te duur. Er gaat veel te veel af
voor administratieiKosien, zo.als reeds
dioor allen is erkend en verzekerd, en
daarbij noemt spr. cijfers, die een ver
schil vormen van f1,50 per foo uiit-
keering tegen 5 cit. bij ziekte ver z eik-
ring en -verpleging bij particulier initia
tief in Zeelandl
De voorstellers der verschillende wet
ten zeggen, wat bestaat moet weg,
Imaar wij zeggen, wat in het volk leeft
moet blijven bestaan. Als de geschie
denis zich in haar volle vormen zal
openbaren ,d'an zal het van zelf spre
ken, dat de keuze zal vallen op de
plaatselijke kassen. Wat w ijwenschen,
dat is miedezeggingschap, waarbij wij
niets geheim houden, omdat zij alles
van ons mogen zien. Wij wenschen die
vernietiging niet der bestaande en nog
tomende sociale wetten, maar zij mo
gen ook onze vernietiging niet begee-
ren. De grondslag mag zijn de wet,
ptaar zij moet zich aanpassen aan de
plaatselijke toestanden, gevormd naar
Idle door ons verkregen uitkomsten. En
wij kunnen met de feiten voor dien dag
komen. Wij kunnen thans roemen op
ee nverzekerd jaarloon van 28 millioen
gulden. Maar, en dat is fout geweest,
wij hebben ons licht onder de koren
maat gehouden. Wij hebben steeds ge-
wasischen op eigen stoep, tengevolge
waarvan w ijelkainder vreemd bleven.
Nooit hebben wij voeling met elkander
gehouden, tot dat de nood aan den
man kwam. Dat is een fout, die wij
gaarne erkennen», maar, mog steedsliiet
de invoering van de wet, gewijzigd
naar onzen geest op zich wachten en
ze hebben den boel maar laten zwem
men. Kigenlijk'van het' jaar 1820 af ai.
Wat hebben de burgemeesters gedaan
van die 1128 gemeenten? Gedurende
die honderd jaar? Niets. Zij hadden in
alle gemeenten ,waar de idee onzer ver
zekering naar voren trad, moeten hel
pen. Maar die gemeenten hielden haar
geld in 'kas.
Dan wijst de heer Kuier op de hier
.te lande bestaande ziekenkassen, een'
2500. Durft men dat een kleine zaak
te noemen, zegt spr. De abnormale
loonstijging niet medegerekend, op
't oogenblik wordlt reeds naar verhou
ding daarvan uitgekeerd, maar bij het
gewone loonpeil werd reeds door onze
vereenigimgen 70 pCt. van het loon, dat
is f 7.50 ziekengeld uitgekeerd. Dat
had men bij de hooge regeering kunnen
en moeten weten yen wanneer zij het
nog niet weten, dan zullen wij het haar
duidelijk maken. Neen, de Regeering
moe thaar belofte inlossen en om dat
te. bewerken moeten wij krachtig daar
toe meewerken. Wanneer wij tien bon
den vormen met een ledental van 120
millioen personen, met een jaarloon
van 1 milliard^ dan laten wij ons het
weirk niet uit de handen nemen. En
dat werk wil men thans door de In
voering van de gewijzigde Ziekenwet
vernietigen. Weet ge wat dit beteekant
zoo vraagt spr. De uitgaven bij de wet
Posthuma, die naar verhouding van on
ze getalsterkte een uitgave van
f 382.000 zou hebben^ staan tegenover
leen batig salidto van ons van.
f 397.006.121/2.
9 Een hewdjis, mijne vrienden, zegt de
geachte spreker, dat wij onze zaken zelf
wel kunnen doeini, omdat wij het voor
minder dan de helft kunnen doen, dan
volgens de maatstaf van elke wet, wan
neer zij niet wordt gewijzigd in den
geest zooals wij wenschen. Wij moeten
samenwerken, opdat worde verkregen,
diat wat in het volk leeft en tot uiting
komt.
Thans wordt gegelenheld gegeven tot
het stellen van vragen, dce wij dn 't kort
(zullen releveeren.
Op een desbetreffende vraag ver
wacht dé heer Kuier de inwerking tre-
d'ing der wet, ma de verkiezingen, in
1923.
Dan wordt nog een blik geslagen op
het buitenland', waar men er beter voor
staat dan bij ons, en waar de ziekenkas
sen voor het grootste deel in eigen be
heer zijn.
Wanneer de wet er is, zal iedereen
zich moetien verzekeren, en naar 't En-
gelscbe stelsel, de uitkomsten daar ver
kregen, zal 26 weken vol, 26 weken
1 half en 52 weken één vierde van het
loon kunnen wonden uitgekeerd tegen
21/2 ct. per f 1.loon. Dat cijfer is.
veilig, maar, zegt spr., hiet is de kwaal
van den tijd dat men elkander 't le-
I ven niet gunt.
j Premievrij wenscht spr. niet, want
betaalt men er aan, dan voelt men dat
ook de zaa kvan ons is.
De ouden zullen de kas niet leeg
maken want de jongeren komen aan..
Ziekteverzekering is ieen mooie taak,
maar een moeilijke taak, waarvoor wij
niet genoeg kunnen doen.
Spr. werd beloond met een luid ap
plaus en ontving een warm woord van
dank.
LANGEDIJKER GROENTEVEIL.
30 Jan.
15550 kg. roode
13.102090
11050 kg. 'gele
10.1012 60
100 kg. 2e soort uien
12.90
priel.
39.20—
31 Jan.
8500 kg. roodie
15.4021.00
33600 kg. gele
IO.OÖ16.'50
2de soort
4.40— 4.80
4250 kg. Dene
9.20IO IO
2de soort
2.50
2175 kg. Uien
46.10—48 IO
2de soort
13.2014.00
Driel.
38.70—
1 Februari.
32400 kg. roode
12.7024.00
2de soort
5.00—12.00
54000 kg. gele
10.30—17.10
adie soort
5.0010.00
26200 kg. Dene
7.8011,30
2de soort
3-°o
3650 kg. uien
46.4047.60
Driel.
2 Februari.
49500 kg. roode
2dë soort
73500 kg. gele
2<ie soort
32000 kg. Dene
21de soort
40.0041.50
18.50—31.50
15.0017.90
12.8017.60
4.901070
7.00—II 00
340—
3100 kg. uiten 45.80—48 30
2de soort 14.00—16.60
Drielingen 39.90—40 10
NOORDERMARKTBOND.
Blauwe aardappelen
Grove uien
Drieling m
Roodie kool
Grove uien
Drielingen
Roode koof
Gele kool
Deensche witte
Gele kool
Deenscbe witte
WARMENHUIZEN.
Roodie kool
Gele kool
Witte kool
Driel.
2e soort roode tooi
2e gele tool
Witte tool
Uitschot uien
Gele tooi 26375 kg.
Gele kool 7100 kg.
Witte kool 24400 kg.
Uien 500 kg.
Driel. uien 50 kg.
2 e soort roode kool
gele kool
Witte kool
13.70—
45.80—47^10
36.50—42.20
16.20—28.50
45.70—46.70
40.80—41.00
16.0031.50
11.'iö18.50
9.30—10.80
11.5016.10
9.109.6
18.1025.40
11.30—13.40
9.4010.00
42.00
16.1021.60
10.0013.20
2.90—
30.1030.40
15.1026.00
12.7015 60
9.5010.50
50.0050 30
42.50-
7,50—24.50
2.10—12.50
2.6q9.4Q
