Nieuwsblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
No 18.
Zaterdag 11 Februari 1922 I* blad 31e Jaargang
J. H. KEIZER.
per 3 maanden f 1,15
IIKTËKC TKLEmooa
NIEU WE
LANGEDIJKM COURAST.
Deze courant verschijnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags.
REDACTEUR-UITGEVER
PBiJS DEK 13TEBTES PlENt
Van 1—5 regels 75 ct., elke regel meer 15 ct.
ABONNEMENTSPRIJS
BUREEL:
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend
Noordscharwoude.
Brieven reohtstreeka tan den Uitgever
DIT NUMMER BESTAAT UIT 2 BLADEN-
REVUE VAN DE WEEK.
7 Februari 1922
De vijar.uen en vijandinnen van felle winterkou, waarvan
een beduidend percentage onder invloed van de peperdure
prijzen voor brandstoffen ze hadden reeds gehoopt, ver
moed dat wij .door het ergte heen" waren. En daar komt de
wintervorst ir. vo'le staatsie, en rpacht van sneeuw eri ij: terug.
Het kwik in de thermometers daalde weer tot 12 graden onder
nal, en geprofeteerd wordt, dat ons nog een lange bibber-
periode te vachten staat. Het bekende oude woord, dat. wan
neer de dagen gaan lengen, de kou eerst recht gaat „stren
ger;", wordt in 1922 wel ten volle bewaarheid.
Vele zijn uu dagelijks de rouw-omrande adverlenïien in de
bladen. In de eide Kamers werd bij de hervatting der werk
zaamheden na de afgeloopen wijeek allereerst de nagedacii-
tenis gehuldigd van Paus Benedictus XV, ook er but fin de
grenzen var. het kerkgenootschap waarvan hij hoofd was.
geëerbiedigd als vriend van den vrede, di ealles heeft beproefd
om het bloedbad, de mienschenslachting, van 1914 tot J9it?
de wereld hebben vernield, te doen staken, 't is dan. ook nil
wel een bij ui'stek ongelukkig en ongunstig moment om; (ge
lijk dr. van de Laar wil beproeven) djei f 30.000 voor ons gezant
schap bij 'het Vatikaan weer van de Begrootingte schrappen.
.Natuurlijk zal deze poging mislukken; de heer" Van do Laar
zal ook 'beseffen, dat zijn gedoe slechts even 1de politieke
en religieuss hartstochten zal prikkelen.
Ik-zei reeds; do geduchte zeisman krijgt nu dagelijks rijke
buit. Dé Eerrt? Kamer verloor door den dood den lioogbe
jaarden 1 Guburgscben agrariër en paardenkenner Jhr. Mi
chieis van L roscnich. In de kracht des levens werd rlc lieer A.
G. Boissevain, directeur-hoofdredacteuir van het „Algemeen
Handelsblad" aan zijn werkkring ontrukt. De oud-hoog!'.craar
Pekelharing ging de eeuwige rust in. En op de doodenlijst
der week vindt men ook den naam van Stegemao, het „Stap
horster beertje", van wien erkend wordt, dat hij niet tot het
gilde van do echte kwakzalvers mocht gerekend worden, maar
werkelijk een goedhartig philantroop is geweest, dien de jus
titie ook sinds vrijelijk zijn gang liet gaan. De tijdingen over bet
verloop der ziekte van prof. Bolland werden gaandeweg zoo
'ernstig, dat de kans op herstel van dezen wijsgeer uitgestoten
scheen
't Is in menig opzicht een sombere „,vroeglentie",. die van '22
Zonder eenig spoor van „animo" met halfleege zaal en
gansch-onbez; tte tribunes, vatte de Senaat Donderdag j.l.
het Dienstplicht-ontwexfp van Minister vain Dijk aan. 't Gotd
een chose jugee's" de goedkeuring stond rotsvast, 't Ont
werp is er dan ook gekomen met 27 tegen 13 steramen. Recl.ts
in z'n geheel en de Vrijheidsbonders Fokker en Geersema
steunden hét Er werd nog wat (bij monde van. mevr Pothu.s
FEUILLETON.
DE WERKTUIGKUNDIGE.
Hij kon een beweging van schrik niet weerhouden toen h.j
zich vlak tegenover den deurwaarder bevond, die belast was
hem te vervolgen en tot betaling te dwingen van Je som, die
hij dei: machine-fabrikant schuldig was.
De deurwaarder was een braaf man van ongeveer dertig;
jaren, zeer eerlijk, zeer menschlievend, en die door cl en omgang
met gezegeld papier en de gewoonte van Executiëa op rech
terlijk gezag nog niet verhard en ongevoelig geworden was.
Hij woonde in idc buurt en kende de treuirige omstandighe
den van den werktuigkundige. Hij beklaagde hem met geheel
zijn hart cn wenschte niets liever dan hem eenigen goeden raad
te geven.
„Ach ja, mijnbeer Vaubaron", sprak hij met oen zekere ver
legenheid, toen hij de donkere wolk o.p het ge'axt van zijn
debiteur bemerkte. „Ik ben het al weder. Mijn bezoek is u nut
aangenaam, dat begrijp ik wel; majar wat zal ik er aan doen? Ik
hoopte altijd dat gij bij mij aan het kantoor zoudt komen, zooals
ik u zoo diüwijls gezegd heb, en mij iets op afrekening zoudt
brengen. Misschien zou het mij dan, met het bewijs van mven
goeden wil in Panden, gelukt zijn een uitstel voor liet overige
voor u te verkrijgen."
„Mijn God, mijnheer Baudier",, zuchtte Vaubaron,. ,,'t is
niet de goede wil, die mij ontbreekt, geloof mij."
„Uwe zaken gaan dan niet beter.".
De werktuigkundige glimlachte bitter.
„Neen", .antwijoordde hij. „Och neen! zij gaan niet bferer;
integendeel, zij gaan hoe langer hoe slechter en uw bezoek
dezen morgen kondigt mij zieker ook niét veel goeds aan."
„Ik breng u tot mijn groot leedwezen de beteekening van
het eindvonnis. Ziehier de acte."
,Wat een gezegeld papier nutteloos verspi'd," stamelde de
werktuigkundige, terwijl hij het exploit aannam. „En vrat zal
er nu volgen?"
„Morgen zal ik U het bevel tot uitvoering nomen betee-
-Smit) gesproken over den ontwapeningseisch, maar de hr.
Idenburg h id een lichte taak om aan te toornen, dat Neder
land,s ontwapening voor België en Engeland de grootste ge
varen zou brengen, ons in een bloedig conflict mengen. Bo
vendien - - België kan als tneffentd voorbeeld strekken voor
de waarheid, hoe groot bij deze dingen in de Soc.-democra
tische sfeer ie afstand is tusschen theorie en praktijk. Men
weet van puds- een Jacobijn, Minister geworden, is nog lang
niet eenJaeobijnsch minister.
In de zitting van Vrijdag j.l. had er bij het ontwerp voor
de Indische bestuurs-decentralisatie, een uitermate scherp
„steekspel" plaats tusschien Minister de Graaff en den gees
tigen, maar vaak vlijmscherpen en sarcastischen senator Mr.
Mendels. Ook hier was bfeitelijk de heer Idenbtmg de man,,
die het oniwer pveridedigde. Volgens Mr. Mendels is Exc.
xde Graaff het „cregtuur" van den oud-minister Idenburg,
heeft deze laatste den heer G. aan de groene tafel gebracht..
Is dit zoo, dan heeft de heer Idenburg weinig „plèizier" van
zijn beschermeling beleefd. En het dezer dagen verspreid ge-
gerucht, dat de heer de Graaff in eik geval dezen zomer het
ministérieele bijltje zal neerleggen, schijnt zeer geloofwniaardig.
Deze bevvi ijsman is te veel „.ambtenaar"; in den stro even zin
van het begrip, om met de Kamer ooit te kunnen opschieten.
Het entwer pis tenslotte zonder stemming aangenomen, ter
wijl de he er en Mendels en van Embden verklaarden te willen
geacht woeden tegen te hebben gestemd. De lieer van Kol
was afwezig; is zécr ernstig overwerkt, zal geruimen tijd
absolute rust moeten nemen. Dit op zichzelf droevig geval
Reeft 't mogelijk gemaakt, dat de Senaat in een dag door het
„Indisch ontwerp" wist heen te komen.
Nu het „.Kersthek" van den dam is,, bloeit de praat lus* igheid
in beide leizen natuurlijk geweldig op. Zoodat men weinaast
weer tot A vend zittingen zal moeten overgaan. Wele uren heeft
de Tweede Kamer gewijd aan de'voortzetting der Arbeids
begrooting voor 1922. Ik teeken ervan aan, dat de Kamers v;;n
Arbeid weldra zullen verdwijnen voorts: dat Minister Aal-
berse wil pogen 't zonder secretarissen der Raden va nArbeid
te stellen. VA Vat de ziektewet betreft, heeft Exc. Aalberse
doem doorschemeren, hoe hjj ibeseft dat 't wel tot 'premie-
vrijheid en 80 j Ct. van net loon zal moeten komen. Bij 'volks
huisvesting' en woning-politiek verrastte de heer Wijnkoop de
Kamer met een motie, vragendwoningdistributie. Naar
Russisch model! Ni plus et ni moins que qaaL Mr. Aa-bert-e
ram de moeke om te zeggen dat dit „desideratum" voor hem
onuitvocrbaai is. Maar ook zonder dié verklaring zou- de
Kamer de motie-Wijnkoop ojp 7 Febr. ter aarde hebben be-
s.eld, Evurals die van den heer Abr. Staalman, die de
Vleeschkf uring-wet vanwege de enorme kosten, voor.oopig
onuitgevoerd wilde hebben. Zuinigheid is prach'ig, ir.aa- als
zij ertoe Itedl om de menschen van vleeschvsrg'ftigjng bloot
bloot te stellen, wordt zij "wat bedenkelijk.
In het groote, Uitgestrekte Vredespaleis waar zoo lang
kenen."
...En daarna mijn goederen i nbeslag nemen? Er valt niet
veel in beslag te nemen, mijnbeer Baudier. Gij zult niet veel
bijzonders vinden. Alles is verkocht of beleend."
„Uw schuld .-ischer rekent daar ook niet veel op. Ik heb dan
ook goem order de verkooping te laten doorgaan, maar u te
doen giizelen."
„In de gevangenis voor schuldenl" riep Jan Vaubaron
doodsbleek uit.
Mahler en Cis. willen het zoo."
„Maar dat is een ongehoorde en nuttelooze wreedheid 1 Zal
ik in de gevangenis middel vinden om te betalen, dat vraag
ik u. Ik kan er slechts nog ellendiger door worde."
„De schuldeischer is overtuigd dat gij met de gevangenis in
het vooruitzicht nog wel middlel zult zoeken en ook vinden om
te beiaien. Ik heb gedaan wat ik kon en gezegd -vat ik meende
te moeten zeggen; maar hij is onverbiddelijk."
Met een gebaar van wanhoop nam Vaubaron zijn hoofd in
de beide hand-en.
„In GodsnaamI" zuchtte hij op doffen toon, „mijn noodlot
moet vervuld worden."
De deurwaarder hernam:
,„Uwe vrijheid loopt eerst over vier dagen ernstig gevaar.
Maar geloof mij, mijnheer Vaubaron, verlaat dan ook uw huis
en verberg u goed; want ik ben zeker dat Mahler en Cie. geen
oogenblik zullen verliezen en de zaak tot het uiterste drijven,
ik ken ze daarvoor zij zullen geen kosten of moeiten" ont
zien."
Vaubaron hief het hoofd op.
„Neen, mijnheer Baudier", sprak hij en wees met zij.a hand
naar de naaste kamer. „,Neen, ikzal dit huis niet verlaten
ik zal mij niet verbergen. Mijn vrouw en mijn kind zijn daar....
mijn vrouw is stervende 'en mijn kind doodziek. Men zal mij
hief komen ha'en... men zal mij tusschen die beide vinden..,,
men zal de eene zoowel als het andere den dood aandoen als
men mij wegvoert en mijn schuldeischer zad hun moor ie .aar
zijn."
beangstigende rust en stilte heerschten heeft nu de intocht
van het Pcrmamente Internationale Hof van Arbritage lc-
van gebracht. Het college, van welks „faits et gestes" velen
groote vermachtingen koesteren, is op 'feestelijke wijze in
de hofsrnd verwelkomd. En gelijk verwacht werd, is mr. I.o-
der, onze groote jarist, tot voorzitter van het Hof ge* ten,
voer den i ij 1 van drie jaren. Een Nederlander tot dit hpoge
i-nteinariunale ambt verkozen, kort nadat mr. van Karnebeek
president van de Volkenbondsbijeenkomst werd. .Met trots
mag getuigd dat de Nederlandsche naam een hooge plaats
inneemt "onder de naties. Moge ook de nieuwe 300 riilliuen
leening van den Staat, zooals met de 10 millioea, dito van
Amsterdam geschiedde, snel volteekend worden. Ais blijk van
onwankelbaar vertrouwen ook, in ons nationaal crediei.
Vanuit de Regeeringskeuken worden nog steeds nieuwie
„gerechten" opgedragen. Er is een ontlwerp op iromst, strek
kend om de taak der Rekenkamer te versterken, o.a. door
haar recht te verkenen om zich, buiten het iaariijksch Ver
slag om, tot het parlement te richten. Zoodoende kan het
oude co'Uge, ais bondgenoot ter bezuiniging op de Staats
uitgaven goed werk verrichten. Beter en van practischar r>ut
•dan tot d''S1 et mogelijk was. Mr. de Kanter maakte van zijn
initiatief recht gebruik om een voordracht in te dienen tel
vereenvouJic> ng van universitaire examens voor iegenen, die
reeds wetenschappelijke opleiding denoten. Dus in Je lijn der
bekende lex-Limburg.
Minister Heemskerk wil 4 en een half ton besnoeien door
inkrimping van de politietroepen, vereenvoudiging van de
universitaire examens voor degenen, die reeds vvetenschap-
xpelijke opAJiug genoten. Dus: in de lijn der" berende lex-
Limburg.
Minister Heemskerk wil 4V2 ton besnoeien door inkrimping
van de politietroepen, vereenvoudiging van Je grensbewa
king. In semmiger hart zal vreugde zijn opgeleefd door de tij
ding, dat. weldra een Belgische „thnjosrege 1" kan verwacht
worden, onderscheidingen voor hen, die gedurende de noorlog
Belgische vluchtelingen steunden. Dat onze Regeering de Bel
gische lijst heeft goedgekeurd, is een nieuw bewijs voor de
vecT. rbeierdc verstandhouding tusschen Den Haag en Brus
sel.
Er is nu vvouing, gisting, in vele gelederen. De stremming
van het spoorwegverkeer met Duitschland, door de staking
b;j onze oost ïlijke naburen, wordt natuurlijk van communis
tische zijde grif gebruikt om de gemoederen te prikkelen,
vooral onder hel spoorwegpersoneel. In de bouw vak-organi
saties -heeft men gekregen eischen tot lóonsv'erhoogi.ig en
tot vacant ie met extra-toelage, in de sfeer der dr rek.-rij -be
drijven het voorstel van de werkgevers tot 10 pC*. loonsverla
ging Het eeuwige conflict, de ellendige „vicieuss cirkel
De geruchten over Minis er van Dijk's plannen tot hit pensio
neeren van alle onderofficieren, die den vijftigjargeu leeftijd
De deurwaarder antwoordde niet. De droefheid en veront
waardiging v ut Jan Vaubaron schenen hem zeer rechtvaar
dig toe. Hij bracht de hand aan zijn oogen om een traan af
te wisscben. De andere ging voort:
„Die inhalige, meedoogenlooze man zoekt buitendien zijn
eige 'nmadeel zoowel a's het mijne. Hij vernietigt zijn schuld
vordering, ujist op het oogenblik dat ik hst doel bereikt zou
hebben. H|ij 'werpt miij neder, op hetzelfde oogenblik waarop
ik overwinnen zou; want ik heb thans de zekerheid dat mijn
groote uitvinding geheel voltooid is en dat niets rer wereld het
welslagen er ''an kan beletten.'
„Zijt gij Jaar werkelijk zeker van, mijnheer Vaubaron?''
vroeg de deurwaarder.
„Ik zweer het u op mijn eer."
„Welnu, hoor dan naar een goeden raad en bovenal volg
hem op. Zet uw eigenliefde ter zijde. Ga Mahler opzoekt n
hij zal u slecht ontvangen, vrees ik, maar wat komt da- er op
aan? Bid h m, smeek hem, laat u door geen eerste weigering
afschrikken. Spiegel hem de hoop opeen spoedige betaling
voor. Beloof hem desnoods een aandeel in uwe toekomst
tige .winsten. Verkrijg van hem door aanhouden en smeeken
een uitstel van betaling. Al was het maar voor een maand, het
zou toch altijd een kans zijn, die u overbleef. Misschien zoudt
gij in dien lusscbentijd geheel geslaagd zijn."
„Ik danlk 'u voor dien raad mijnheer Baudier. Ik zal 'ïem
volgen; ik zal naar Mahler gaan."
„Als hij toestemt, laat hij u dan een bewijs geven van zijn
hand, dat ik worloopig de vervolging staken moet en zend
mij dat."
„Ja, mijnheer Baudier. Ja, ik zal bij u aankomen."
Do deurwaarder drukte Vaubaron de hand en verbet de
woning, waar hij nieuwe en vlijmende angst was komen bren
gen.
.„Komaan", dacht de werktuigkundige toen nij alleen was
gebleven, „die «tap. hoé vernederend, hoe nutteloos ook, toch
zal ik hem wagen. Ik moet; ik heb het recht niet terug te
treden. Moed gehouden dan, en voorwaarts."
