NIEU WE
Nieuwsblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
Dinsdag 13 Februari 1923
31e Jaargang
m:
per 3 maanden f 1,15
J. H. KEIZER.
No. 19. IHTER& YCR.£«*«M>a a.
LAMEDIJKM COURANT.
Deze eonrant verschijnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags.
4B0KNEHENTBPKU8i
KEDACTEUB-UITGEVEK
BUBEEL:
.foordseharwoude.
PBIJ8 DEK A3TEKT£liïllS8l
Va* 1—5 regela 75 et., elke regel meer 15 ct«
M letters of vignetten «orden naar plaatsraimte berekend,
Brieven rechtstreek! aan den Uitgever,
KAMEROVERZICHT.
Arbeid! en Buitenlandse be zaken zijn
dtezie week aan de orde geweest en zijn,
het laatste intusschen nog slechts ge
deeltelijk, afgedaan. Veronderstelt mag
worden, dat Buitenïandscbe Zaken nog
een gedetelte van de a.s. week in be
slag za kiemen, omdat de Kamer met
die behandeling der artikelen nauwelijks
is .begonnen en er onder de amende
menten een is, da,t betrekking heeft op
het weglaten van de geldesn voor het
gezantschap bij den Paus. Wanneer
men nu bedenkt, dat zelfs uiterst ge
matigde menschen als de hêesren Gerrit
sen en Schokking eenige woorden van
protest lieten hooren tegen de uitdruk
king van Vorst des Vredes, in de her-
denMingsrecie van den voorzitter gebe
zigd, dan gevoelt men dat er in dit de
bat wel eens wat ernstigs zpu kunnen
schuilen.
Intusschen, met de begrooting van
beid is het ditmaal vrij vlot gegaan. Hef<
is diaarbij gelukkig gebleken, dat men
nite onmiddellijk achter het Vregdespa-
leiis een leelijk bouwwerk zal krijgen,
Ongeveer gelijk aan die beton-kazeme
waarin thans Arbeid huist welk nieuw
gebouw geheel deze mooiste omgeving
van den Haag zou hebben ontsierd.
Over tuhereulose- be str ij-dingover kin-
derherstellings- en vacantie-kolonies,
over bestrijding van de kindersterfte,
en denslottie over volksgezondheid is
gier ui men tijd gesproken, zonder dat
eehag ander resultaat bereikt werd dan
dat een amendement van MejGroene-
weg om den post voor kindersterfte
van f 20.000 op f 50.000 te brengen,
wierd verworpen. Twee moties wa-ren
aan het einde van de behandeling van
Arbeid nog aanwezig, awarover gestemd
diende te worden; een van den heer
Staalman, die betrekking had op heit
niet-udtvoeren van de Vleeschkeurings-
we-t, geziten die daaraan verbonden kos
ten, ien een van de communisten, be-
BBUILLETON.
ÖE WBRKTLIGKUNDIQE
trekking hebbende op de woningdistri
butie. Deze laatste bracht alleen voor
de Soc.-Dem. moeilijkheden mede; zij
zijn overtuigd', dat het aanvankelijk aam-
gebden denkbeeld van woningdistributie
niet uitvoerbaar is, maar willen tegen
over de groote kiezershoo-p zich daarvan
toch niet zonder meer atwendien. Dies
kwam de heer Duys met een listige
tusschen voorstel; dat alleen op de nog
te veriyrijgen woningruimte de distribu
tie zou toepassen.
Het bedenkelijke is, dat zoowel bij
als b ijde andere moties de debatten
werden heropend, terwijl de stemming
aan de orde was. Wellicht had de voor
zitter hier krachtiger kunnen optreden,
maar bet moet de vraag worden gehe
ime of daaruit niet een verlenging van
htie debat als voornaamste resultaat zou
zijn voortgevloeid. Thans werden vrij
spoedig de bei.de moties verworpen,,
nadat wat de eerste betreft, de heer
Staalman nog schijnbaar medewerking
van Dr. Deckers ondervond.
B ijBukenlamdschs Zaken zijn thans,
nu Minister van Kam-ebeek uit Was
hington is teruggekeerd, verschillende
belangrijke aangelegenheden van buitien
landsch beleid behandeld. De heer van
Ravesteijn hieeft één lange klacht doen
hooren over bet optreden te Washing
ton; de Kame- had te voren moetien
zijn ingelicht; de 'Necfeflaridsohe regee-
rring had zich niet met een halve uit-
noodiging moeten tevreden stellen en
zoo meer. Opoouwenider in zijn critiek
was de heer Dmesselhuès, diie het voor-
yal betreurde, dat de Nederlandsche
delegatie voor den Volkenbond te Ge
neve zich met zorg had beperkt tot
secundair werk en niet toen degenen
aan bat woord waren die den invloed
van. den Volkenbond willen uitbreiden
als bijv. Robert Cecil en de Argentij
nen, dezen hun steun hadden geschon
ken. In het bijzonder toomde deze spre
ker, en met helm d;e heer Schokking er
tegen, dat niet de Opperste Raad gaat
plaats maken voor den Raad van den
Volkenbond. De heer Dresselhuys oefen
de bovendien vooral kritiek op het feit,
dat de Minister wat erg geheimzinnig
its in zijn Volkenboindpolitiek; waarom
werdfem de instructies der gedelegeer
den niet aan de Kamer overgelegd;
waarom zoekt de Minister n:et meer
contact met de openbare meenimg?
Vooral dit laatste wordt den Minister
en niet van de zijde van den heer Dres
selhuys alleen, verweten, ,ook ten op
zichte van Washington. Dat voorts nog
verschil'entte vraagstukken werden aan
ggeroerd; ook de Belgische kwestie en
de bekende rede van den Pauselijken
Internuntius te 's-Gravenhage, die intus
sche mal is verdwenen en door een an
der wordt vervangen, niet onbesproken
bleven, behoeft geen betoog. i
Minister van Karmebee'k is in zijn'
antwoord gelukkig geweest als meest
al, maar is et toch niet in kunnen sla
gen om de critiek geheel te ontwape
nen. Wat Washingto ^betreft stelde
hij tegenover die betrekkelijke ma-dee-
len, die verkregen zijn, doordat Japan
i nde Stille Zuidzee vrijwel alleenheer-
scber is geworden, de' voordeelen, die
daar zijn verworven voor een oprechte
-vredespolitiek. Wat G*»._,e aangaat,
meende hij, dat de omstandigheden het
opstellen van scherp-ornlijmdie instruc-
I ties van beteefcenis niet toelieten en
mitsdien ook niet 'overlegging daar
van aan de Kamer. Dat hij niet vol
doende miet die openbare meenimg in
aanraking zou komen, weerspreektl die
Miimister. Hij meende te doen wat hij'
kon, maar men kan toch niet van hein
vergen, dat hij als propagandist zou
optreden. Er zal ook wel niemand zijn
tie dat van bemi vergt, maar er is een
groot verschil tusscben het optreden
als propagandist en bet aanmoedigen
van het particulier initiatief, gelijk
zulks hier wordt bedoeld. En de heer
Dresselhuijs heeft het in zijn repliek)
noig eens opnieuw geconstateerd, deze
Minister is een uitnemend diplomaat,
maar de traditie van de oude school,
die in zekere geheimzinnigheid haar
'kracht zoekt, heeft hij niet geheel over
boord kunnen werpen, wellicht zelfs
minder dan zijn voorganger.
Het debat bij Buitenlandsche Zakeil
heeft zich vooral bij voorgaande jaren
dlaardoor onderscheiden, dat het wer
kelijk ging om groote hoofdzaken, die
zooveel mogelijk in het oog zijn gehou
den en behandeld gelijk zij behandeld
dienden te worden. Er zijn wel eens
jaren geweest, dat wij dat anders heb
ben gekend.
Zeker niet. Zijn heilige plichten als
echtgenoot en vader verboeten hem zoo
lichtvaardig over zijn leven te beschik
ken, zoolang het aan Martha en Blan
che toebehoorde.
Daarbij kwam, dat Vaubaron, die den
toeleg van Rodille niet weten kon, min
Df mie'er van zijn ongelijk overtuigd' was
en zich verweet, zondier opzet en on
willekeurig zijn onbeschoften tegenstan
der tegen hec lijf geloopen te 'hebben.
Hij bracht daarom zijn toorn, die in
wendig woedde en op het punt stond
van uit te barsten, tot zwijgen.
Hij groette Rodille, die met het lin
kerbeen vooruit en de hand o.p de heup,
miet een kwaad gezicht de bluffende
houding van een vechtersbaas had aan
genomen. en sprak op bedaarden toon:
„Heit spijt m ijmiijmheer, dat een af
getrokkenheid van mijn zijde den schoik
veroorzaakt beeft. Ik wilde u niet be-
leedigen en ik vraag u wel verschoo
ning, hoewel ik zeggen moet, dat zulk
een kliè rie onwillekeurige lompheid' niet
verdiende me't de scheldwoorden ge
straft te worden, die gij tegen mij ge
uit hebt.,"
Rodlille sprong op, evenals een paard
dat stiigert als het zich in handen van
een onbekwaam ruiter gevoelt.
„Wel all leduivels!" riep hij uit; „het
Skomt mij voor, beertje, dat g ij-u durft
vermetien mij een lesje te geven. Dat »s
al te beschaamd en zal zoo niet afloo
pt n. Weergaas! gij zult melt mij te doen
hebben."
Met de .grootste verbazing hoorde
Vaubaron deze wooFrden aan en vroeg
zichzelven af of 'hij! ook met een krank
zinnige te doen had.
Rodille ging met verdubbelde onbe
schaamdheid voort
„Ik he!b mij jegens u van die uitdruk-
telgen bediend, die het mij behaagde te
gebruiken, en als ik dat gedaan heb, is
het omdat ik dat goed en
vond'. Die het tegendeel durft volhou
den is ©en gek, een ellendeling
gijl Voor dien duivel hooirt gij?"
Alle memschelijfce geduld heeft zijn
grenzen Vaubaron begreep dat het
zijne ten einde raakte. Hij vreesde voor
zichzelven en voor zijn aangeboren op
vliegendheid; want, wij herhalen hiet, hij
(wikte zich om niets ter wereld in een
twist gewikkeld zien.
„Naar dien duivel met dien gek!"
lmom,pelde hij bij zichzelven en daarop
vast besloten zich -te verwijderen, zon
der ©en enkele seconde langer acht 6e
geven op -demieuweudttiairtingen, die zon
der twijfel volgen zouden, maakte hij
een beweging om door den kring van
nieuwsgierigen heen te dringen, die
zich rondom hem en zijn tegenpartij
gevormd had.
M,aar hij had' buiten de nieuwsgierig
heid van die goede Parijz-anaars gere
kend, voor wiie alles een oorzaak van
tijd verdrijf is: een dronken man, op ©en
hoop steenen' in slaap gevallen een
paar honden die vechten een vrouw,
die zich i nde Seine werpt enz. enz.
Niemand wilde hem doorlaten, geen
een week een duimbreed van zijn-
plaats -een twist tusschen een burger en
een officier (de omstanders hielden Rö-
loopers ©ai uitmuntend middel toe om
dille daarvoor) scheen aan al die lee-g-
zi-ch eenige o-ogenblikken aangenaam
bezig te houden.
Vaubaron had, om dien kring door te
breken, tot geweld zijn toevlucht moe
ten nemen. Terwijl h ijaldus, niet wei
nig in verlegenheid gebracht, bij zich
zelven overlegde wat hij doen zou,
streek Roddlte woedend de moustaches
pp, waarvan hij zijn bovenlip voorzien
had, liet zijh oogen met woest-en glans
schitltere ne ingaf aan zijn gelaat ©en
snoevende uitdrukking, terwijl 'hij met
donderende stem uitriep:
„Onbeschofte kerel! als ik naar dien
duivie lga, zult gij m ij-tenminste gezel
schap houden. Ik betoo fu morgen een
degenstoot, die u tot paspoort op die
reis zal dienen. Daar he bje intusschen
iets op afrekening van de straf, die gij
verdient."
En Rodille lichtte zijn hand op om'
Vaubaron bleek en buiten zichzelven
als h ijwas te slaan. Zijn hand viel
echter niet neder. Onder den indruk
van de kapitale beleediging die hij on-
idiergimg, uitte onze held een gesmoor-
die 'kreiat en de arm, die hem bedreigde
stevig vastgrijpende, kneep hij -hem
woeden-d en liet h-ern -niet los, voor dat
hij zijn tegenpartij uit al zijn macht
teruggeworpen liaid.
Rodille verwachtte zooveel -tegen
stand niet, hij zou achterover gevallen
zijn, als de voorsten uit .den dichten
drom van toeschouwers, waartegen hij
aanviel, hem niet tot steunpunt gediend
hadden; hij scheen razend van woede.
H ijwas vuurrood -en het schuim stond
'hem 0 pden (mond. Hij kwam terug, nu
echter niet meer om een klap te geven;
maar om Vaubaron een stomp voor
de borst toe te biemgen. De werktuig
kundige was -echt-er op zijn hoede. Een
worsteling tusseben hen beiden ving
aan.
VERVOLG.
De nieuwsgierigen, die rondom, de
beide mannen verzameld waren, en
wier getal gestadig aangroeide, verlus
tigden zich reeds bij voorbaat in het
vooruitzicht o p;een echte bo)partij. Hun
verwachting werd eehiter teleurgesteld
ide worsteling duurde slechts ©enige se-,
conden en dat wel door toedoen van
dien aanvaller zelf; want nadat Rodille
zijn tegenpartij eerst jjtevdg aangevat
had, als wilde hij al zijn krachten aan
wenden o tnhem op te lichten en ter
aard ete werpen, liet hij hem bijna on-
middalLijfc daaro-p weder los en trad.
achtertuit. Vaubaron, die een nieuwen
aanval verwachtte, plaatste zich in een
verdedigende-ho-u-dingmaar hij bedtoog
zich.
„Waarlijk!" ri,ep Rodille uit, „ik ben
dwaas m(j i nhet.publiek Smet zoo'n ke
rel in te lat-en en te vechten, even als
of ik -een huurkoetsier, of zoo i-et-s was.
Als die man zich befeedigt rekent kan
UIT DEN OMTREK.
SINT PANCRAS.
De voorloo-i.ig opgemaakte kiezers
lijst voor deze gemeente, geldig van 15
Mei 1922 tot 15 Mei 1923, geeft aan
voor de 2de Kamer 615 kiezers, man
nen van 25 jaar en ouder, voor de Pro
vitneidie Staten 609 en vo-or den Ge
meenteraad! 585.
EENIGENBURG.
Donderdag vergaderde da Tuinbouw
vereeniiging „De,Noord-West" ten hüi
ze van J. Doorn alhier. Aanwezig 31
leden. Met een toepasselijk woord opent
voorzitter, de heer Teensma de verga
dering, waarna de notulen worden ge
lezen en onder dankzegging goedge
keurd'-.
De reken'ng, nagezien döor de hee
r-en W. Bood', P. Nottelman en Jb
S-trooper, was in orde bevonden en gaf
een batig sado aan ad" f 64,831/2.
Die secretaris, de heer P. Bood, oogsit
te voor zijn keurig Jaarverslag een
krachtig af p'aus en een woord van damlk
van dien voorzitter.
De hoeren A. Nottelman en L. Tccns
ma, aftredende bestuursleden werden
als zoodanig bij acclamatie herkozen.
Hierna uitlating van 3 aandeden en-
wel -de no. 49, 38 en 20. Volgt verlo-
bij mij te -huis vinden -en ik zal behï
de e-cr aandoen van mij met den degen
of de" pistool in die hand met hem te
mie ten. Hier is mij «naam en mijn
adres.
En die daad b- ij-het woord voegende
haalde hij onder het spreken zijn port-e
fieu'ille tie voorschijn, waaruit hij twee
o f-diriie visite-kaartjes nam, die hij Vau
baron voor die voet-en wierpdaarop zich
-met al het air van een groot heer om
draaiende, maakte h ijzulk een gebie
dende beweging dat de kring zich voor
hem opende, en ging midden door het
volk heen. Een minuut la-ter verliet
hij het Palais-Roiyal- h Ij verdween in
de duisternis vain de straat Valois, wel
ke in dd-en tijd slechts zeer spaarzaam
verlicht was ©n richtte zijn schreden
anar de -passage Ra-iziwii.
Zoodra d-e werktuigkundige ge-en te
gen-stander meer had, 'hield bij op het
v-oorwerp der nieuwsgierigheid te zijn.
De volkshoop, die hem omringde, was
in ©en oogemblik uit elkaar gegaan;
evenwel niet zonder o plevenddge wijze
ze zijn leedwezen te betuigen over den
spoedi'gen afloop der zaak.
Vaubario' ngaf zich zelfs - de moeite
niet -een van Rodille's kaartjes Op te ra
pen. Wat gaf hij -om) d-en naam van den
kwaa-daardigen gek, die hij hoopte nooit
wc-d-er te ontmoeten.
Verlangend om- zijn vrouw en zijn
dochtertje te zien -en hen in zijn vreug
de te doen doelen, wenkte hij een der
huurkoetsiers, diie -in den om-trek van
het Palais-Royal stationeerden. Hij
klom in de koets en beval, naar dé
straat Pas-de-la-Mule te rijden.
Het rijtuig rolde voort.- Jan Vaubaron
wier pz/ich achter-over in ©en der hoeken
erv hervatte de draad zijn-er gelukkige
droomerijen, die door de lastige ont
moeting, welke h ijgeha-d had, afge-;
broken was. Terwijl h ijzoo de toe
komst door een rooskleurig glas be
schouwde, bekroop hem onwillekeurig
die begeerte het rolletje bankpapier,
dat d-en grond van al zijn hoop uit
maakte, nog ©en te betasten.
ting zakken ©n manden. Bij debespre
king zetkoolregeling, werd besloten op
dienzelfden voet voort te gaan.
Als voorstel ter bespreking op die al-
gemeene vergadering bracht de heer C.
Kos naar voren, dat men moest aandrin
gen op handhaving van wegen per 100
k.g. De h©e:r P Notteknan, dat men.
het uit de -hand verkoopen toch zooveel
mogelijk moést tegengaan! en die hr.
WBood, 'drong aan op afschaffing van
h-et half procent registratiereöfcf. Voorz
antwoordt, dat aan het laatste al veel
is gewerkt doch zonder resultaat. Bij
die rondvraag bracht de heer C.
Schuit het veilinguur ter sprake, bet
welk hij gaarne van 11 op 10 ure ge
steld zag. Besloten werd, dit aan het
Centraal Bestuu-r over te lat-en. Hier
na sluiting.
SINT MAARTEN.
Evenals op vele andere plaatsen is
ook hier de ij-sclub in de weer geweest
dm ijsfeestjes te organiseer en. Niette
genstaande het slechte ijs beschikt mem
j bier over ©en pracht Daan en wel o-p de
2-e Wxel. Vrijdag was het de school
jeugd, welke een feestje was bereid en
o-p de schaats en prik kampten om één
dier 34 piijSj-es,_;welke voor d-e klanten
waren ingekocht. Dit gaf een vroolij-
ken middag aan oud en jong en bij het;
.uitreiken .dier.prijzen is het café „De
Tuinbouw" waar -een elk op chocolade
en een sinaasappel werd getracteerd,
ging het ook gezellig toe. Zondag was
-er gelegenheid voor die oudenen -c«n hun
rapheid -op die schaats tie toornen. D-e
manlijke af deeling, 23 deelnemers in 2
afdeeiingien, moest kolven met hinder
nissen, hetwelk- een heel geanimeerd
spel bleek te zijn en vol belangstelling
gevolgd en gespeeld werd en de dlatnes
24 deelneemsters in 2 afdeelingen, moes
ten rijden met een bal op een bordje,
hetgeen een beter bêk-end toch -altijd
nog ©en met alle aandacht uiit te voe
ren fn-etliouie blijft. Jammer, dat het
zoo snerpend koud was, zoodat de aan
wezigen, hoe ook ingebakerd, toch de
bibberarie -kregen-.
Zijn rechterhand verdween in den lin
kerzak van zijn jas.... Die hand vond
niets dan leegte.....
H-et was een verschrikkelijk oogen
blik. Vaubar-on sidderde' van bet hoofd
tot de voeten en een.koud zweèt brak
li-e muit. Zijn luchtkasteel viel in dui
gen. Van het glanzende toppunt -der
hoop viel 'hij op eenmaal in den af
grond der wanhoo pnedèr.
Gedurende -eenige oogen blikken wilde
hij die" vreteseliijke waarheid niet gelno
viea.
„Dat is onmogelijk!" sprak hij. „Die
bankbriefjes, ik h-eo ze niet kunnen
verhezen men heeft ze mij niet kun
nen on ts te jen. te moet mij vergissen
z ijzijn ongetwijfeld in ©en anderen
za-k; te zal ze aanstonds wel vinden."
Zoo sprak Vaubaron, maar hij g-e-
looide zijn eigene woorden niet.. Hij
zocht ev-enwel, betastte al zijn zakken,
eerst langzaam en .nauwkeurig daar-
na met drift, niet 'woede.
H ij vond nie ts, uitgenomen dertien
goudstukken. Dat waren vooreerst de
Louis d'or, die hij had medegebracht,
en verder de twee honderd' veertig
fracs, die het soldo uitmaakten van zijn
w-inst.
Diie goudstukken bewezen hem "ten
duidelijkste dat hij ni-et gedroomd had,
dat hij wsl wezenlijk in het bezit van
zulk een groote som geweest was en
dat hij dat geld niet ha-d kunnen bebou-
I dn e.
V erbeeldt u een ter dood veroor-
j deelde, aan witen men mededeelt, dat
de genade des konings h-ern heele kwijt
schelding van stra fgescbonken heelt
verbeeldt u zijn vreugde, zijn be
dwelming, zijn ontroering en stel u da-n
voor, -dat hij p-lots-eling verneemt dat
men hem heeft bedrogen, dat het scha
vot voor hem wordt opgericht en dat
ijn de plaats van de vrijheid de beul
ïj-em wacht, !i|
bWordt vervolgd).1
