NIEU WE
Nieuwsblad voor LANGEDXJK en Omstreken.
Donderdag 16 Februari 1922
31e 'Jaargang
per 3 maanden f 1,15
J. H. KEIZER
t&mvr&süL aiystw-'K
NO, 20. IHTEac- Tie».eFii««ia i,
LAAGEDIJKER
VRAAT
Deze courant verschijnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags.
abonsehentbpbijs
REDACTEUR-UITGEVER
SUBEEL:
tfoord«eIiarwou«le.
FR IJ S OER AOVEBTESTMlJii
V»a 1—5 regain 75 et-, elke regel meer 15 et.
Sreote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend,
Brieven reohtstreekc een den Uitgever,
VAN ALLES EN NOG WAT.
$9| of dit ook al heel oud is eveWmin.
Een vurig gebetfonthouder tte Hem!©- Het merkwaardige is, dat de schedel
hamer Oldephaert in Friesland, kwam een gat vertoond in den vorm van leen
bij een vriend, dh er anders over fdacht 8, betgeen er o,p zou wijzen,- diat «de-
De geheelonthouder propageerde en geien van wne dit geraamte afkomstig is
probeerde den vriend tot zijn standpunt een operate heeft ondergaan volgens
Vawi'tas, vanitatum, omnia vanitas
Alles ijdelheidl Waarom be'hcerscht
vmouw mode heel het vrouwielijke en een
goed ceel van het mannelijke mensch-
dio-m? Is dat ijdelhédd? Zucht om te
behagen, die een aan den ander, en (om
gekeerd? Zou het den Parij zenaars be
hagen thans hun vrouwen, dochters,
verloofden en schoonmoeders te zien
rondwandelen m:et parapluies waarvan
de knop een getrouwe nabootsing ver
toont in ivoor of zilver van.... het (hoofd
van Land-ru? Het hoofd van iemand,
die spoedig geen hoofd meer hebben
zall Lugubre mode, teeken van hooge
gees tes beschaving
Mijne diames, voortaan zal de mode u
niet meer plagen met leelijke zakken
op mantel of in corsage! Mijne he eren,
schoons perspectieven gaan zich voor
u openen! Die Amerikaan scha wil geen
zakken meer op' haar mantel, -dat vindt
ze niet mooi. Sinds eenigan tijd droeg
ze haar pojrtemonnai'e, haar zakdoèlfes
en andere noodzakelijkheden in- een bak
titled» ze op haar pantalon bevestigde.
Thans 'heeft ze gedecreteerd en het
bes'uit is door een heele conferentie
goedgekeurd, dat voor aan de zakken in
het uovensie deei van de kous verblijf
zullen houden. Zijn de zakkenroliers
in Amerika nu te beklagen of geluk
kig te prijzen? Wij 'oordeel-en niet.
Laatstgenoemde heeren zoeken, e-
venals iedereen, graag hun stanëgenioo-
ten op ter bevordering van de giez-ellig-
hhei'd >en die solidariteit. Ergens in een
Nedieriandsche gemeente, vertelt het
j.Hibld." heeft men aan den zelfkant!
van het stadje wat houten noouwon n-
gen neergezet tten behoeve van niet
de allerbeste elementen uit het plaats
je. En omdat het buurtje toch een
naam dient te hebben, heet liet n den
volksmondde kaapko.oniiie.
De volksmond:' weet rake dingen te
zeggen, imaar soms ook dingen waar
aan geien touw is vast te knoopen, al
thans niet voor den oningewijde. Wij
hoordie zoo'n staaltje van welsprekend
heid, v. aarvan het slot ons evenwel per
plex liet staan. De .nieuwste verwen-
sching, dioor haar onbegrijpelijkheid nog
dreigender gemaakt.
'In Dien Haag, door Duinoord, gaat
een koopman, duwend een kar welke
hoog opgeladen is met potten en pan- verschillende kcenen m een
hen In elke straat doet hij de bewo- vo r oude mannen wtllen zetten, doch
ners opschrikken door een krijsch-end Idlaar wilde hij niet van booten, hij is
geluid, waaruit de argel-ooze toehoor- I zelfs een ke:r uit zoon ges icht ont-
der zelf met den 'besten wil van Ide vlucht en om den keltder g-^ropen. V
wereld niet kon opmaken wat hij te
kpop biiedt. Maar een huismdeder, die
door ervaring weet wat dat gekrijs ch
beduidt, verschijnt aan de dieur. Zij-
moet een melkkannetje hebben en
hoopt op ©en koop,e. Dan ontspint zich
de volgend© mi'oog:
Wat moet dat kosten?
Tegeef mevrouw, 95 cent!
Maar man, dat is veel te duur!
Te duur, te duur! Dat is niks te
duur!
Hedit me zfelf veul meer gekost!
Maar zeg u 't maar is!
Mevrouw noemt een prijs, 50 cent,
Vijftig, cent, vijftig cent.
Hij schreeuwt het uit .en het rood
wan toorn stijgt naar zijn kaken. Met
©en ruk ontneemt hij mevrouw het kan
netje.
Hjj zegt nog veel meer. Hij zegt 'don
gen, waarvan de drukinkt van kleur zou
verschieten als wij ze hieT neerschreven
En als hij buiten adem is, besluit hij:
Ga naar die bioscoop en breek1 je
riek!
Na die origlneele heilbede zet hij zn
kar weer in beweging om van voremaf
aan zijn afschuwelijk geroep weer aan
te heffen, mevrouw, ganschelijk ver
bouwereerd achterlatend!
Flux de Louché is toch maar alles
over te halen. Maar deze was niet te
vinden tenzij.... cch. de gouden sleutel
past op alle sloten, En nu gebeurde 'het
eenig in de analen der drankbestrijding,
dat voor f 500,— een proselist werd ge
kocht.. De overeenkomst werd in con
tract gebracht.
Alles op schrift, dat .is het beste.
Zelfs voor zaakjes waaT een luchtje
aan is.
Hot Ro'tterdamsch dagblad „Voor
waarts" heeft inzage gekregen van een
merkwaardig huurcontract, waarin o.a.
voorkomt, dat de huurder bij bet tee
kenen een bedrag moet s'torten van 100
gulden en vervolgens bij het betalen
van eiken huurtermijn een bedrag van
f12,50, zoolang tot de geheele sexmi
f250 bedraagt. De verhuurder zal het
gestorte geld op de Nutsspaarbank op
zijn naam' ondc motto fonds A en top
risico van den huur'er beleggen. Deze
krijgt het geld bij het veriaten an de
woning terug, mits hij aan al zijn ver
plichtingen volkomen heeft voldaan. Al
le geschillen omtrent beider verplich
tingen zullen beslechht worden door ze
keren heer Y„ die de eenigie zal zijn
pm uit te maken of de huurder heeft
„gewanpresteerd" en die het bedrag
zal bepalen, dat de huuTcler in dit 'geval
heeft te vergoeden. Deze heer X. is
de broeder van den verhuurder en me
de-eigenaar van het pand. Dus wel een
onpartijdig rechter! Natuurlijk wordt nu
ontdekt, als de huurder vertrokken is,
dat er iets ontbreekt. En de schheids-
rechter verklaart met een ernstig ge
zicht, dat de aangerichte schade prei es
f250,— bedraagt plus rente. De huur
der heeft dan geen sleutelgeld - be
taald. Maar de huur ommissie zal. er
wel anders over denken.
Wat doe je anders al niet om onder
dak te komen. De vriendelijke bordjes
„huis tc buur, zin legende geworden.
Te Maastricht is iemand overleden,
di'ie ruim 20 jaar in ©en kelder om. er
de puinhoop-en van z n ingestort buts
de beginselen der moderne chirurgie.
Die meest waarschijnlijke oplossing van
het geval is, dat de kist ip 'bet bezit is
geweest van een dokter of ©en beoefe
naar van de anatomie, die het geraam
de als een deel" van zijn wetenschappelij
ke inventaris bewaarde.
De simdstre bewoner van die kist zai
zich van het heele geval wel niet veel
aantrekken. Het is voor hem van wei
niig importantie, doch als je springgle-
vend' bent wil je meestal niet graag in
zijn toestand komen. Iemand uit Naald
wijk heeft laatst op een avond twee
maal zijn hach e op het nippertje af ge-
rol, Dat kwam zoj. Hij reed, gezeten
op een motorfiets, bij d©n Haag te
gen een p«ia'l op, zoo, dat hij bewus
teloos neerviel. Na verscheidene uren
kwam hij. pas, na vele vergeefsche po
gingen om hem hij te brengen, weer
tot 'bewustzijn. Hij besloot toon' om
maar per tram terug tie gaan, doch Re-
ze ging niet verder dan tot Loosduinen.
Daar nam hij een rijtuig om zich naar
Naaldwijk te laten brengen. Doch bij
een brug schrok het pa5m en sloeg in
die vaart. Met heel vee! moeite slaagde
hij erin, om met den koetsier 'het veiege
lijf te redden.
Eien ongeluk zit in een klein hoekje,
.zegt het spreekwoord. Lees 'het vol
gende:
Tie Zevenaar huwde een vrij bejaardil
weduwe met een jongen man. De zoon
diezer weduwe trouwde kort daarop met
een zuster van haar tweedten man. De-
zie zuster moet dus haar eigen broe
der met „vader" aanspreken. Dieze
„vader" is voorts door zijn huwelijk
zwager geworden van zijn aangetrouw
den schoonzoon, terwijl omgekeerd tus-
sclien de moeder, na het beëindigen
van haar weduweastaat, en haar eigen
zoon zwagerschap is geschapen, een
verschijnsel dat zic'h hoogst zelden zal
i voordoen.
Ja, die liefde schept soms rare toe-
standen in de wereld. En toch.... men
heeft er alles; v.ocr over. Wij sluiten Ide-
beraliteit, welke zij voor zich zelf op-
eischten, toch ook aaTi God moesten
toekennen.
Toen God in Jezus dagen, dooir wrn-
dirsren de prediking' van Z n Rijk beves
tigde, was dit geen op zij ze'ten Van
de door Hem geschapen wetten, doch
toonde dat ook die wetten Hem on-
H.B.Si.
zijn scholier vraagt naar het beschreve
ne in Jozua ro, dan weet die jongen!
daar geen antwoord op, en de Leeraar
evenmin. Men acht dit absoluut onmo
gelijk, omdat atieen de wetmatigheid
der stof wordt gekend en men daar
mede rekening houdt- en vandaar uit
alles wil verklaren.
Doch dit gaar in het men se henleven
zelve ook niet op. P aatst een verria-
brlkant die de. veima igheid der verf
stoffen on hare b,eroding door en door
kent, voor die „Nachlwa h van Rem
brandt, en vraagt hem of hij met zijn
verf- en kleurenkennis, nu ook zoon
schilderij zou kunnen maken. Al kent
hij die wetmatigheid der verven, daarom
kan hij nog nét schilderen.
Een technicus op het gebied van m-
ben op de z'egen van bet lijd .n. iHet
zijn louteringsmiddelen, „opdat zij tot
God de toevlucht zouden nemen".
Eene onge vrouw, die veel tegen
spoed en lij', en had doorgemaakt, zei die
er God voor té kunnen dansen, omdat
ze Hem daardoor had leer in kennen op
zulk ©eine wijze als ze Hem langs wegen
van voorspoed noodt zou hebben ge
kend.
Noodt is die liefde ons nader, dan
wanneer zij ons lijden brengt," des te
dier bemerken wij het.
En als eenmaal het recht komt, dian
L er geen ontkomen aan. Men zegt wel:
Gods stok is gebroken, Hij k in ons niet
meer raken, doch dit ;s slechts schijn,
Ook Asaf die dichter der 79ste Psalm,
worstelde met dit probleem, en vond
hare op'os sing, toen hij ging letten op
'liet einde van den weg der goi'die-Ioozen.
Gods molens malen'langzaam, maa zij
taaien uiterst zeker en fijn. De voor-
spoed van het onrecht komt uit in het
verdierf. De breede weg waarop de on-
(geioiovi;_e wandelt loopt uit iin de smal
te, en de nauwe weg waarop de (geluo-
vige zich bevindt loopt uit in de breed
te. God is liefde juist in het lijden. Zie
heeft gewoond. Als deur fungeerde het -
1 keldergat, dat gesloten werd met schan I ze maal met Ie huwelijksreis te vor
sen. Het gemeentebestuur heeft hem. j|'"" Am«ni-aan<!rh.
rig jaar heeft de gemeente hem een
'houten barak gebouwd, welke echter
dij vorige weefc is afgebrand. Na af-
loop van dien brand is hij in de puin-
hoopien gaan zoeken naar geld, dat hij
in zijn kast bewaarde. Daarbij is hij.
voorover in die smeulende overblijfselen
I geval en en zou waarschijnlijk verbrand
zijn als een paar ambtenaren hem mét
i gered hadden. Toen is hij naar Calva-
1 trriënberg vervoerd, waar hij aan de be
komen brandwonden en waarschijnlijk
poik tengevolge van den schrik is ge
storven. Nu heeft hij een rustplaats ge
kregen, die hij niet meer zal behoeven
te verlaten. Doch ook met het gebeen
te der doodien wordt soms raar ge
speeld'.
Een antiquair te Londen kwanten ee-
nigen tijd geleden in het bezit van
een mooie antieke houten kist, tegelijk
met een aantal andere oude meubelieri, 7
o a een tafel uit Cromwell's tijd, maar Na het zingen der Chr. Zangverccn.
trieii hij het deksel van de kist open- i „Hallielujah" van Broek op Langendyk
de zag hij er een menschelijk geraamte nam' Ds. Poot wederom ba. woord om
1:x_r;i p.pn in thrifts sant
melden van een paar Amerikaansche
f natuurlijk) jongelui, die, ttierwille van de
lief-die, half dood vroren.
Te Adrian in de staat Detroit, moest
verleden week -een goederentrein stop
pen om twee „jongens" die onder een
der wagens een gratisrels maakten cn
haast doodgevroren waren, -uit hun be
narde positie te bevrijden. Zij werden
in het station ontdooid. Een van hen
zieid etot den stationschef„Wij zijn op
onze huwelijksreis."
De andere „jongen" bleek etn meis-ej
te zijn. De jongelieden waren uit de
ouderlijke woning gevlucht en daar zij
geien geld hadden, besloten zij op d-cze
eigenaardige wijze naar een zuster van
den bruidegom te Jackson te gaan. De
vriendelijke chef van Adrian verschafte
hun een spoor^aart e naar Jackson en
waarschuwde de zuste rtelegrafisdh, dat
zij onderweg waren.
VERGADERINGEN.
GODS ALBESTUUR.
II.
in liggen. Hij vond het een interessant
geval en besloot de kist met het gte-
rraamt eerin te v-erkoopen. maar de
eerste de beste klant, ©an dame, due de
fraaie met houtsnijwerk versierde kist
bewonderde en het deksel optilde, gaf
imuv O* auutirc .0 BH tien gil en viel flauw. Zij nam de zaak
nog kortelij'k 'de dooi: hem genoemde
twijfelvragen te bespreken:
1. Het Wonder. Er is in dit op
zicht tweëerlel. Er is een natuurwet-
matig voortgaan in het leven en het
wereldgebeuren, r— en er is een God
die wonderen doet. Zou de Schepper,
-de Ontwerper der natuurwetten van
alles wat Hij scltfèp, daarom z.elf aan
diie wetten gebonden zijn? Jesterton
een bekende Engelsche Journalist,
schireef -over ziine libera,le vri-enden, die
de v, ondieren loochenden, diat zij de k-
z-iekinst rumen tende wetmatigheid der «fearvoor naar Golgotha, waar Jezus
instrumenten goed kennende, is daar- c mk -1- x 1 ruUi
om nog ge n kunsten'aar.
Daar is talent roa: noodig -om met
en ui-t Je stof die aan vaste wetten is
gebonden, schoonheden te voorschijn te
roepen., die er boven staan.
Gunt daarom aan God de vrijheid,
düie er ook onder de menschen wordt
aangetroffen.
Daarenboven zijn die wonderen: ons
in dien Bijbel verhaald geen gedrochte
lijke mirakelen, maar Gode-waardige
daden. Zij hebben al tij., een reigieuse
beteekems en alleen hij, die zichzélf
vo.-r God een won-, er is geworden is tin-
staal een -wonder te beoordeelen
2. De zonde. Wat dit probleem
betreft kunnen wj zeggen, dat G-oii de
zonde r-egeert, doch dat Hij z-e met.
werkt. Het is .de mens h die die van
God ontvangen kracht misbruikt. Wij I
zien hier Gods ai bestuur en des men
schen verantwootdelijkhe: lschijn aar
met el-kander n strijd. Dochh als het
geweten van den gevallen mensch ent-
waakt, dan re-.eneert h.j niet, en ar-
gumenteerd ook n.et, dat het zijn
schuld niet is, dewijl hij niet anders kon
omdat God zijn" weg en ham .el ine en-
al zoo bestuurde. Maar dan' gr.pt de
angst en d,e vreeze voor de straf hem
aan Duidelijk treedt dit aan het licht
/bij het verraad van Judas, Ook deze izct
de niet, dat hij niet anders tan hui-,
delen, om daardoor zijn verantwoorde
lijkheid weg te redeneeren, maar hij be
schuldigt zich zelf van verraad, en laat
het probleem staan.
„Die in bet vleesch zaaitt, zal uit
het vleesch de verderfenis maaien," is
de waarheid die voor den mensch tel
kens naar boven komt.
3. Ldieijn en onrecht. Iemand
heeft eens tot spr. gezegd, dat hij de
verwoesting, die de wereldoorlog had
aangebracht, nog niet zoo erg vond,
als weL dat de trouw en het recht zoo
onder den voet werden geloopen.
Ook in den Boerenoorlog stonden de
Boeren voor dit probleem en het be
nauwde volk zong:
,/k Wou vluchten en kon nergens'
heen."
Het probleem, dat zichh hieT aan ons
Voordoet, is niet op te lossen. Wij kun
nen het echter wel belichten. De Stoï
cijnen doen dit, door alles wat er ge
beurt, met ijzige kalmte op te nemen,
't Is nu eenmaal zoo. De Epicuret-rs
willen er in vroolijkheid overheen leven
en zeggen: eet cn drinkt, weest vroo-
lijk -en trekt u geen* van deze dingen;
aan.
Die- Bu-d'tóst zegt: wij moeten in ver
lang' en ver-dooving van ons kewustz n,
uitkomst uit lijden en onrecht zoeken.
Doch de Bijbel zegt: de oorzaak van
de -ellende is de 'zonde. God is heilig.
En als wij nu vragen „waar-om", -dan
krijgjn wij geen antwoord. Laat oris
dlaaroan liever vraglen ^waartoe", en Iet-
stierf voor die zondie, als eene betocnMg
van die liefde Gods tot het verlorene,
-en waarheen Hij gebracht was door de
zonde, door hei onrecrit.
Zeer juist zegt onze vaderlandsche
dicht ar da C-osta dan ook: „Op den bo
dem alles ragen, 1-i-gt der menschen
zonde-schuld". «Öfi®
4. Het gebed. De wijsgeetr Kant
beeft gezegd: ,,'t Is een dwaas die
gelooft aan een Godsbestuur".
Een kle.n meisje in de locrlogstij-d bud
voor haar vader m den strijd, en de
overwinning voor haar volk. Maar na-
derikende begreep zij. Jat ook in de an
dere landen kinderen baden voor hunne
vaders, -en voor de zege hunner wa
penen, ien toen kwam twijfel in haar
ziel -en zij vroeg: hebben die dan teen
andere God?"
Het -ongeloof roept ons hierbij en
zegt, ziet ge nu niet, dc onverbiddelij
ke schaar van het noodlot, die al taaar
knipt ?n overal door been knipt.
Waarom bidt ge nog? t Is toch 't.e-
^ergeels. Maar bet ongeloof viergeet1 dat
h-et bidden i.i ©ene- behoefte van ons
hart, de ademtocht van onze ziel. Door
het contact met de c-entrale ontstaan
ide trilMïigeri waardoor de electrische
bel in beweging komt. En zoo ook brit-
istaan de trilling-en in de ziel, wanneer Ier
in het gebed contact ontstaat tusscbemi
God en onze ziel.
Ook verge te men niet, dat wij lezen
van FJ.ia„hij bal een gebed, -en idat
juist dit laatste zooveel zeggend is.
Niet van elk bidden kan dit gezegd-
worden.
Tenslotte deed s-p. met nadruk de
vraag: „Houdt gij rekening met die Al
be sturende Goo?" Op 't feestmaal van
den laatsten kon ng de" Chaldeën, waar
taerdan -geprezen de afgoden, en geloofd
die vreeze der wijzen, verscheen een
hand op de witgekalkte muur, en
schreef drie woordenMené, Tekèl, Pe
res, d.i. geteld, gewogen, verbroken.
Leeft gij ook in de vreeze der wijzen,
Én -plaats van in de vreeze Gods? Zoo
ja, dan handelt gij dwaas.
Nietsche de groote wijsgeer in de
19de eeuw, lie,p in 't laatst van frijn
lieven als een kind door het huis, feteeds
-zeggende„Ach moeder, ik ben zoo
dom".
Spr. herinnert nog eens aan' dien- dich
ter Heyne in wiens testament, tevens
een confidentie en belijdenis was te vim
den. Daarin toch stcftid dat hij in frijn
leven was „voortgezweept dbor den mo
dernen tijdgeest",
Gods woord zegt: „Tot de wet en
tot dc getuigenis" en: „In-dien gij mij
zoekt, gij zult mij zeker vindien".
De vo- rzitter dankte ds. Poot voor
Let ges rokene. Van de gelegenheid tot
Let s -e. en van vragen werd geen ge
bruik gemaakt. Dc bijeenkomst werd
gesloten, met dankgebed van ds. Poot,
