VERDUISTERING.
De voorzitter van de Haagsche Coöp. Voorschotvereeaiging
du Spaarbank in de Anna Pauljownestraat, beeft aangifte ge
daan van valischheid in geschrifte met verduistering, vermoe
delijk gepleegd door den penningmeester dier vereeniging.
(N"aar aanjleiding van dit bericht betreffende de verduis
tering der Haagsche Coöp. Voptsch. en Spaarb verneemt
het Corr. Bur. nog het volgende::
In verband mte de nog steeds bestaand© malaise wilde 't
pestuur van de vereeniging gaarne een overzicht hebben
van den financieelen toestand van bet oogenblik. Te dien
einde was de penningmeester opgedragen een balans op te
sfellen over den toestand op 1 Mei 1.1. Deze balans moest' 14
dezer worden overgelegd. Die penningmeester, de heer Z.
aarzfellde. evenfwel aan! de h|em gegeven opdracht te voldoen.
,Op aandrang van het bestuur in de vergadering van Dinsdag
avond werden hieromtrent nadere inlichtingen gewaagd, waar
na eindelijk de heer Z1. er toie overging ©enige cijfers te noe
men. Deze cijfers kwamen evenwel het bestuur hoogst on
waarschijnlijk voor en he,t verlangde nadere bijzonderheden.
De heer Z. thains in het nauw gedreven, verklaarde daarop
tetn slotte, dat hij reeds gedurende een tiental jaren gelden
valu de vereeniging had verduisterd. Dez|e mededeeling ver
bekte natuur]ijk grpote verbazing, te meer, waar de heer Z1.
die reeds 29 jaar het penningmeesterschap waarnam en zoo
iwei van het bestuur als van bet publiek het volste vertröu-
jwfen genjoot.
Na de bekentenis volgde aangifte bij die politie, lie Z. iwist
te arnesteenen.
Het totale bedrag van de verduistering kon nog niet wor
den opgegeven, ten gevolge waarvan het boekenonderzoek,
'dat nog steeds gaande is, veel tijd vordert. Hoewel' dus Inog
niet met zekerheid kan wprden geconstateerd Z. noeinae
wel een bedrag, maar dit kwam het bestuur eveneens onwaar-
sdhijtoüSjk vpor verluidt ^chter, dat het bedrag zeer hoog
tnoet zijn en in de tonnen moet loopen. Hiertegenover staat
(echter weer, dat Z. verschillende bezittingen, zoowel roerende
als onroerende goederen heeft, waarop beslag wo,rdt gelegd.
Ook dragen volgens de statuten de aandeelhouders de ver
antwoordelijkheid voor den gang van zaken en het bestuur is
va® meening, dat de spaarbankhouders op den duur niet veel
pchad lefvan deze fraude zulten ondervindïen.
Het bestuur dopt alle mogelijke moeite om de kwestie zoo
bpoedig mogelijk haar beslag te doen krijgen en vertrouw:, dat
de spaarbanjkhoiuders het daartoe in de gelegenheid zulten
lAel'iien.
Donderdagochtiend kwamen reeds verschillende spaarbank
houders hun gestorte gelden terugvorderen;.
BUITENLAND.
Aan ©en particuliere correspondentie aan het „Hbld." ont-
leenen wij hiet volgende, omtrent den toiest'and in Oostenrijk:
HOE LANG NOG?
Hoe lang nog? dat is d|e vraag, die elke Oostenrijker
zich bedien stelt. Hoe lang zal men vopr Oostenrijksche kro
pen nog iets kunnen betalen? in Zürich zijn ve reels tot
op O.tS-y^ gedaald. In Woenen zijn de dollars tot 15 £00 ge-
sliegien. Heden hereschte er op die bejuns ;een panier, zoo-
ajs mien er in langen tijd geen he©ft gijklemid. Elkeen uachtte
lijets wat hem veilig toescheen, te bemachtigen, hetzij buiten-
lta(ndsche betalingsmiddelen of effecten mieit soiled,en grond-
.S'liagi. Tegelijkertijd eischte de pegitieu^ng een ongedekt cre-
diet vain 220 milliard papi;ejtfabmen, dat de biljetten perse®
ila vele Idag- en nachtploegen zulten drukk©n. En de negeie -
rijng onderhandelt over een Amerikaansch-Engie 1 sch crelüfiet,
[waarvan alte menschen, die Amerika kennen, beweren, dat
het mpoit zal wordjen gegeven. Daar zonder dit cpediet geen
nieuwe standaard kan worden ingevoerld, omdat er gete|n goud-
dekking voor aaJiwp'zig zou zijn, ziet het er bijna naar uit of
'liet eimd van het liedje nabij is.
Merkwaardig is dat de nieuwe hegeeijing rustig is, of al-
I'h&lns doet of zij dit is. Ten isjlott© is ze fdaar ook toe ver-'
p'iliCht. Waéhcier opk zij het hoofd zou laten hangen, zou dit
epn teeken voor de algemie/ane ontbinding zijn. Zij onder
handelt met dien heer Young, iden Britschen „controleur"
Van financiën, en tevens vertegenwoordiger .den- Ameirikaansch-
jBriische financiaele groep, welke naar vtejriuidt een crediet
Pamela hield stil. Vaubaron hijgende en ontdaan, haalde
nauwelijks adem; zijne geheiete ziel hing aan de lippen van
de somnambule. De docter gaf hem een tieieken om niet itot
haar te spreken. Pamela ging voorit
„De duisternis wordt dikker. Het kind wordt bang,
bee kermt en weeklaagt. Door de vrees aangezet sluyjj
'het de kamer uit, Het verlaat het huls en gaat op goed
geluk die straat op.
„'Blanche, arme Blanche! o mijn kind, mijn geliefd kind!"
riep Vaubaron snikkende uit.
De somnambule hernam na een pauze, die langjer dan de
vorige geduurd had:
„De nacht is voorbij. die dag is aangebroken. Het
kSjnd heiaft z®o lang geljoopen tot zij den terugfwieg naar 'Pa
rijs niet meer vindien kan. Zij volgt een groeten weg,
aiad beide zijdien met boomen beplant. zij lijdt, hij
heeft honger. zij wieent. .de krachten begaven haar
zij wil zich nederzetten op een hoop steenen., zij
geraakt buiten kennis ,en valt in flaauwte in het stof Inedfer".
VERVOLG.
Vaubaron stond met het geldat in de handen verborgen,
te snikken.
„Zijt ,gïj vermoeid?" vroeg haar de magnetiseur.
„De vermoeidheid komt op", antwoordde zij; tin aar ik kan
Xilog spreken".
„Ga dan vOort en zeg ons wat er van het kindje ge-
worde® is".
De valsche somnambule begon weder en behield nog meer
da® vroeger kien toon van iemand, die iets verhaalt wjat hij
aoor zijne oogan ziet gebeuren.
„De wieg is eenzaiam. de zon stijgt hooger en fiooger.
«reu igaian vborbij. Van dien kant van Parijs komt een
.wagen met een linnen kap, getrokken door eten oud pa Md,
cat hngzaahi loopt. In dien wagien zijn een ma®, ©ene ivrouw
en twjee kinderen op bossen stroo gezeten. Hunne geheels
blagage bestaat uit een bijna ledige kbffter en eenige muziek-
i©str urnenten. Zij kjornen bij het meisje, dat nog altijd in zwijm
ligt. Zij zien haar. I die man doet ghet paard stilstaan
ian klimt af. hij neemt het kind op, geeft het aan zijne
vrouw, klimt weder op den wagen, het paard krijgt een 'zweep
slag en voort gaan zij".
Een half uur lang ging d evalsche somnambule aldus voort.
Itot zelfs d leédleinste bijzonderheden op het kind betrekking
'ih,ébb©ride en door deze uitvoerige uitwerking van het the
ma, d|at Rpdille haat opgegeven had, het bewijs levterde van
vla® tien milMoien p'd'. str. wil verleenen; zij beraadslaagt, maakt
gtemsisildllende communiqu's openbaar, die geien uitwerking
meer hebben, en staat ongetwijfeld vopr ©(en der moeilijkste
prpblémie.n. welkie ooit vielen op te los sein. D,e toestand is
thans zóó dat de waardevermindering van het geld zich niet
mejer in ariihmetiscbe, 'doch in geometrische richting bé-
wjeegt. Hel is wederom de onaangename, vraag, die alle Euro-
pieesche landen Van uit den oorlogstijd nog in de hïrinneiring
ÈwfeeftHoe lang zal men dit of \dat nog kunnen koopeh?'
Voor de meeste menjschen is het wkjer zóó geworjden dat
Me paalde alledaagsche dingen van heden of morgten af onver
krijgbaar vtoor hen wordenMen behoeft slechts eenige prij
kten te noemen: k'alfsvleesch kost 10.000 kronen per K.G
boter 8000, eieren 200, zeevisch 1500 tot 1800 kr. tegen Ö0o
kr. twee dagen gelleden, Kollen kos'tfen meer dan 19.000 kr,
per centenaar. Men sprtetekt er al wclér over, dat het noodzake
lijk zal zijn het gasverbruik en de belichting te beperken,
«ooials in oorlogstijd, niet omdat ;sr geen kolen in voorraad
éïjln, maar omdat er geen geld is om ze mede !tie kbopein!
Het schijnt dat bij het gestadig naar omlaag glijden van
telen wisselkoers ten slotte ©e® punt wordt bereikt, waarop
bij niet mieer gljjdt, maar hals over kop in den afgrond stort.
E'n wanneer 'het in Oostenrijk' zoo ver is, dan zijn 'de gevolgen
®iet te overzien, want Russische toestanden, welke voor het
overige schrikwekkend genoeg zijn, zijn in het hartje Van
E uropa Volstrekt onmogelijk, en zouden aanstonds tot inter-
hationalte politieke gevolgen leiden. Dat de toestond uiterst
kritiek is. bewijzen de jongste artikelen der Tsjechische bla
den. Die Zuid-Slavische hebben thans voor deze dingen geen
tijd, wiegeins de huwelajksfeest,en in Belgrado, anders had de
(schrik hen wiel om het hart geslagen. Doch de Tsjechische
'bladen bobben den tijd en beseffen dat er iin de nabuurschap
van hun staat onder bepaalde omstandigheden iets zou kunnen
geschieden wat den Tsjecho-Slowakijschen buurman niéc on
verschillig zou kunnen laten. Gisteren werd uit Praag gemeld
dat een leidende Tsjecho-Slowakijsch© politicus, wiens naam
niet wordt genoemd, een gemeenschappelijke steunactie van
de onderteekenaars van het verdrag van St. Giefrmain, met
eten gelijktijdige, tijdelijke „Zwangsverwaltung" beslist nood
zakelijk verklaarde, daar een instorting van Oostenrijk' oor
logsgevaren zolu kunnen utilokken. Heden schrijft de Praag-
j;che „Pqavo Lïdu": Oostenrijk heeft de hulp van het hu j
lenland noodig, ien de staten, die haar kunnen verfeéhen, hco-
b,en de plicht hun belOtfte t ehouden. .De „Tribuna" zegt:
Men mag het huidige Oostenrijk niet tot vertwijfeling bren
gen. Het i's zeker dat Engeland, Italië, Frankrijk en Amerika
hun beloften zullen vervullen. En de agrarische „V-enkov"
'gaat zoo ver in d ©aansluiting van Oostenrijk bij Duitschland
de eenige redding te zien, en daarvoor op te komen. 'Dit is
voor een "Tsjechisch bfad een gehieidl oingfewoniei Tiouding.
'Dóch de Tsjechen zeggen terlecht tot zich zfe'lï dat alles beter
20|u zijn dan een chaos in hun onmiddellijke nabijheid, waar
door zij van Zuid-Sliavië en Italië zouden worden afgesneden.
Bondskanselier Seipel is, toen hij het hieft der negeerihg in
handen nam, als d eman begroet, die Oostenrijk zou redden;
de eenige. die dat nog zou kunnen. Hij heeft de meerderheid
der bevolking achter zich en is een invloedrijk partijman.
Doch wanneer onder den druk der snel stijgende prijzen,
waarmede de loonen onmogelijk gelijken trie(d kunnen houden,
c^ofusten zouden uitbreken, dan zou het voor hem ook moeilijk
zijn daaraan het hoofd te bieden, want Oostenrijk heeft geen
militaire macht, welke tegen straatongerlegieildheden kan wor
den gebruikt.
'Infusschen echter blloeien alle handelsondernemingen. Een
teder wil nog op het laatst® oogenblik iets voor zijn papiTrgelo
iinwisseliai. En de zakenlieden zelf dragicd t(ot daze „Hoc'h-
ktolnjunktur" bij, want o,ok zij' willen natuurlijk niet met de kno
pen blijven zitten. Niemand wil z ebehOuden; elkeen tracht
•ze zoo snisl mogelijk weer door te gevjefri. Zoo lang er nog
menschen zijn, die ze althans tijdelijk aannemen, zal het rader
werk doorgaan. De industrie is zelfs weder,om plotseling ge
schikt geworden om op de internationale markt te concurnee-
•rien; de werkloosheid is sterk aan het afnemen.
Het tragische moment komt pas wanneer niemand meer liet
gedrukt paiper wil aannemen, omdat hij er niet in wil' vliegen.
Dit gevaar is, wanneer er n?et plotseling leien wiending komt,
fbedienkelijk nabij.
leiene buitengewoon vruchtbare verbie(eldingskracht.
Wij zulten wel niet behoeven te zeggen dat Vaubaron met
gretige nieuwsgierigheid luisterde en dat hij zonder vermoeid
tie woirdjen nog uren lang geluisterd zou hebbi-en. Maar Fritz
Horner verflangcle er een pinde aan te maken.
Hij keerde zich tot Vaubaron en sprak
„peze zitting beeft reeds veel' te lang g.eduurd dan gewoon
lijk het geval is. Alles mpet een einde nemen, dat begrijpt gij,,
mijnheer, en het zou niet rechtvaardig zijn die krachten de;
soimnambulie geheel uit te putten ten behoeve v®n een enkel
Ttersöcln".
„Dat begrijp ik", sprak Vaubarbn levendig, ,en dat is
(niet mper dan bijffijk. Gij hebt veel voor mij gedaan. Gij
hebt ontldekt dat mijn kind nog leeft en mijne dankbaarheid
is grienzehlOos, diat zweer ik' u. Maar er is nog 200veel, dat ik
gaa'rine wisten zoiu; ik zou nog wiel meer willen vraglen".
„Voor heden is dat onmogelijk", antwoordde Fritz Hor-
(ner. „Ik hleilhaal het u, de krachten der somnambule zijn
te® einde. Als gij uwe rechtmatige nieuwsgierigheid wilt b©-
vlredigén koirn dan morgen tsrjrg".
„Vaubaron loosde een diepen zucht. Wij weten dat hij
gels® geld had voor een tweede zitting en buiten de mogelijk
heid was het zich te verschaffen.
„Morgen 1" spriak hij verdrietig, tmojrgen zgl ik niet kun-
!|nen komen".
!i ,lStel u dain tevreden met wat gij reeds vernomen hebt".
!j „'Ik bid u, mijnbeer, heb medelijden met mij :°n sta m;ij
ftoe nog éénis vraag te doen".
Fritz Homer scheen te aarzelen.
„D, mijnjhesr, ik smeek het u; op mijne knfëën bid ïk' u".
ging de vluchleliing met gevouwen handen voort, „weiger mij
ideze gunst niet".
„Welhu, hst zij z'oo", sprak de dokter; ,ik sta uw verzoek
boe. Ik veroorloof u nog eene vraag te doen één enkele".
„O, heb dank, mijnheerWees gez<ege|nd voor uwfs 'goed-
ihleid pn mOge God u gehakkig maken u en uw kinderen
izoo, gij die hebt".
jSbel uwe laatste vraag", hernam de docter, ,en vooral',
deo hei zoo kort mogelijk".
„O, daartoe zijn niet veel woorden noodig. Ziehier wat
ïk wilde wettena Waar is mijn dochtertje op dit oogenblik?"
„Waar is het kind van dszen man?" herhaalde de magneti-
(s(eur, zich tot d [©somnambule wendende.
„Ik zien niets meer", antwoordde Pamelia; de vermoeienis
overstelpt mij, de helderheid vap mijn gepist is geweken" 'er
is een wolk voor mijne oogen".
LUCHTDIENST FRANKRIJK LONDEN.
Het Erigelsebe ministerie heeft thans zijn goedkeuring ge-
ttecht aan dis Tnstelling van een lucntdienst, die de 'Ka
naal-eilanden en de Fransche kuststeden zal vierbi(aden met
Lohd.en. Dis nieuwe dienst is in een opzicht eenig: voor de
eisrste maal in de geschiedenis van hef vliegwezen neemt een
spoorwegmaatschappij deel aan de lucht vaart verbinding. Zoo
meeds is bericht is het hoofddoel va® den dienst het snel' over
brengen va® de producten der Kanaaleilanden naar de markt
te Londen. Dez ezulfen door vliegtuigen naar Southampton
e® verder per spoorweg naar Londen gebracht worden. De
vliegtuigen, die zullen worden gebruikt, kunnen éveneens pas
sagiers medevoeren. Er zullen amphi'biie-machines worden ge
bruikt en wanneer het luchtstation aan den Theems is opge
richt, zulten zij nechtstaleeks naar Londen reizen, zonder Sout-
ha®rpo® aan te doien.
SPOORWEGONGELUK IN HONGARIJE.
De sneltrein van Gpaz, die hedenochtend om half negen
Van Boedapest is vertrokken, en van welke eenige wagons bij
Raab werden afgekoppeld, die over Oedenburg naar Weer.en
gap®, is bij Hiered Baljlon(?), dpprdat er een rail gebroken
was, ontspoord. De locomotief viel vaneen spoordam e:i
is'feurde eenige wagons mede. Uit Boedapest zijn vijf hulpirei-
nen gezonden. Tot elf uur hedenvoormiddag werden vier doo
iden en een zwaargewonde gemHfdC.
EEN HONGEROPSTAND IN ZUIDRUSLAND.
-Naar de „Timies" uit Riga verneemt is in het 'Zuid-Russ'i-
eche gouvernement Woronesj een opstand uitgebroken, welke
teen gevolg is van den steeds toieneim/enden hongersnood.
Tal van deserteurs uit het Roode Leger hebben zich aan-
(gesljDt®Ti bij de opstandelingen, die zich van het station te
Buturlinpivka hebben meester gemaakt. Die Sovjetbladendrin
gen er op aan, dat de regeering maatriegalien zal nemen om
die® opstand te bedwingen.
HANDEL IN BLANKE SLAVINNEN
TE HAMBURG.
De onderzoekingen der crimineiete politie te Hamburg naar
de talrijk© verdwij®ingen van jonge meisjies, die in den laatsten
lijd gemeiid wolrde®, hebben aan het licht gebracht, dat vol-
iglens mededeelingen uit zieemanskringen de meisjeshandel in
het bijzonder in Hamburg een verschrikkelijken .omvang aan-
genjonaen heeft. Buitenlandsche zeelieden, die de Duitsche
taal machtig zijn, knoopen betrekkingen aan met meisjes van
13 'ot 15 jaren oud, aan wie zij zulke verlokkende beloften
dole® dat de meisjes hen gewillig volgen, om ten slotte in
Zuid-Amerika in bjordeeien te belanden.
TEGENWOORDIGHEID VAN GEEST.
Teglenfwoordigheid van geest heeft een gevangene gehol-
pe® om uit Wandsjworth Prts;on (Londien) te ontsnappen. De
piofeilijkhieid vopr den man hij heete Mc. Kinnon eli is
34 jaar was namelijk om, leenmaal buiten, niet herkend te
worden aan zijn met de bekende pijten gemerkte gevangetiis-
klieieren. In Earsfiield Road verlwisseld ehij daarom zijn broek
voor een ivit linmen sportpantalon, die daar te drogen hing.
De rest van zijn boveinklieeren en zijn piet liet hij eveneens
achter en daarna gaf hij zich het air van iemand die zich train
de i® het hardljoopen. Daar men dit in Tonden vaak op straat
•ziet, vooral in de buitenwijken, sloeg niemand acht op hem
VLIEGMACHINE-ONGELUK.
Zooals men weet, ip 3 dezer een Fra'nsch vliegtuig van den
dienst LoindienParijs in het Kanaal gevallen, met verlies van
drie menschenlevens. Deskundigen van hét Britsche ministe
rie van luchtvaart ontwikkelen thans de theorie, dat één der
beide passagiers onderweg zijn verstand verloren en een aan-
Vai op dien bestuurder gedaan zou hebben, waardoor het 011-
feteluk was gebeurd, dat aan a,lle inzittenden het léven had
gekost. r
Te Roker, Sunderland, zag men een man ©en hol binnen
gaain, dat door vrouwelijke badgasten als kleedkamer werd gie-
jbruikt. Tojen hij ter niet zoo gauw uitkwam, ging men eens
kïjkiein, ien vpnd dat hij ijl een kleilner hol achtieriin was giekro-
(Pie®, vanwaar hij ©en goed uitzicht had. Daar de man z,ijn
positie niet vrijwüllig prijs gaf, werd: hij uitgerookt door een
yluurtje van oud© kranten. Toen men hem te pak'kien 'had,
liet m©n hem voor straf nog een paar maal in zee kopje onder,
gaan.
Fritz Hornier d©ed eenige stiek|e<n en sprak op gediedenden
(topn
„piling door die wolk heen. Ik gebied u te zien en ik be
lóóf u rust, als gij geantwoord zult hebben".
De medeplichtige van den magnetisie.ur schoof eenige oogen-
'blikken op haren stoel heen en wedier.
,,lk gehoorzaam", sprak zij daarop met zwakke stem; ,'d©
Wolk vervliegt. ik zieJ .1 ik zal spreken".
„Spreek dan".
„ïk ben vier van Parijs", fluisterde de somnambule. ,D©
[Ucht is zacht, de hiemel helder; hooge rptsen, door de zon
peschienien, strekken zich langs de zieiekust tot in het oneindige
®iit Voor den ingaing ©ener hut ptaat een traep mannen
en vrouwen, en in hun midden is een klein blbnd meisje, heel
vprleemd geklleed en dat al zingiend© danst. Dat kleine meisje
Is het kind, 'dat gij mij bevjolen hebt te zien".
„Zijt gij in Frankrijk?" vroeg de magnetiseur.
„Ja", antwoordde Pamela.
„In welk gedeelte?
„In het Westen".
„Welke zijn d lerotsen, die gij z"letT'.
,)De kust van Bretagne, bij Brest".
,iDe naam van hie,t dorp?"
„IFaou".
Fritz Hbrwer keerd ezieh tot Vaiublaron.
„Gij zult thans wel tevreden over mij" zijn", sprak hij. 'Ik
h|eb gedaan wat gij verlaagdet, meer zelfs; want in plaats van
één, heb ik vijf vragen tot de somnambule gericht. Sta inij
!th®ins toe u te zeggen dat uw toestand mij diep medelijden
ie® hooge belangstelling inboezemt en dat ik gaarne er een
'biewijs vain ziou wilfen gwn. Laat mij u dus vragen wat gij
.voornemens zijt te beginnen, 't Is geen nieuwsgierigheid al-
Deen, die mij aanspoort deze vraag t ied®(en. Antwoord mij idiei-
Ihial've met het volste vertrouwen.
JO, mijnheer, wat kan het voornemen zijn van een va-
id|e:r, wi|e,n men de pfets aa®geduiid heeft waar hij zijn kind
(tjerug kan vinden. Mijn verllangen, mijn vurigste wensch, dat
iblegtijpt gij wel, is terstond naar Bretagne te gaan";,
..>^e,k"ier' begrijp ik; maar dat is leen lange reis e®
gij schijnt mij niet rijk to(e".
,jlwdierdaad, mijnheer; i'k ben arm, heel arm"
„Hebt gij volstrekt geene hulpmiddelen?"
„Geen de minste. Ik had nog twintig francs en dié heb
ik gegeven tóen ik hier binnen k'warn. Ik bezit niiets meer".
„(Hoe zult gij dan de reis doien?"
,/Te vplëi en bedelend©".
(Wiordt vervolgd.)
