NIEU WE
Nieuwsblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
"fe iszz
Donderdag 20 Juli 1922.
31e Jaargang
per 3 maanden fl,15
J. H. KEIZER.
«32KÏÏ. KS rsAtff
No. S3* HTERC. TELEPNIOI St
LANGEDIJKER C0UR4MT.
Deze courant^ verschijnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags.
IBORNEREHTSPRIJBj
REDAGTEUR-UITGBVER
BUREEL:
i Noordscharwoude.
PRIJS OER; 19 V E R T E NI I.E N t
Va» 1—I regel» 78 ct., elke regel meer IS ot.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsraimte berekend
Brieyen reohtitreek» e»n den Uitgever»
VERGADERINGEN.
„HJUL.P IN NOOD
Gisteravond vergaderde 'die veneeuiging ,',Hulp in Nö.od" ten. lo
tah: van den heer P. Kuilimiain tie Oudkarspel.
Aanwezig waren 17 leden inclusief het bestuur.
De voorzitter, de heer Vajn 'Meuirs o.peht de vengUderipg met «ji
wvl'kom aan de leden. Spr. segfc dat diit de eerste vergadering is.
die hii ais voorzitter zal leiden; S'tieieds heb ik liet volle vertrouwlejn.
van heit bestuur genoten, iein hoop het ik het ook van de leden im
deze functie te mpgieU ontvangen.
Hierna: worden do,or dien heer Oijeyaar, die voor het oeirst als
secretaris fungeert, en da ar,voor de clementie van de vergadering
inroept de notulen van de vorige vergadering gelezen, w,ellc epn
veranderd wórden gioisdgtelsejuiiidl.
Mededieelingen. .t'
De voorz. doet miededaeliingi, diaj op de vorige vergadering het
voorstel .door den. heer Swiagier is gedaan,, om die rekening achter
op het convocaat. tie plaatsen. Hist bestuur mieent echter dat tuer-
aan niet moet worden voldaan, omdat het vreest, dat daardoor het
vergaderingbezoisk nog minder zal worden, eri he|t ook meerdere
kósten mei zich brengt.
Besloten wordt overeenkomstig! bet bestuurS-advies.
De voorzitter doet niogi m(e|d|edieteli^g, dat aftredend zijn de bee-
ren Oiiievaar en de voorzitter.
Dit "zal in het „Weekblad" wordleW biekend gemaakt.
De heer Paarlberg zégt' nog„ die aftreding eerder te doen. plaats
hebben dn, verband met de warande,ring van het boekjaar.
Punt 4. van de agenda. V|ersliag Pienndngmieestier
De rekening is nageziien door da hoeren' Van Ex ter en De w».
-De laatste ale plaatsvervanger. -
Die heer vain Exter ziegjt diat djei rietkleniing' i!n volkomen orde as Die-
vandem. H-et had echter die aandacht getrokken, dat er in het öer-
st'e kwartaal zooveel nilaer was uiitg|ek|eerd dan m het tweede.
Hierna brengt de p|enpiin|gMeeisiter verslag uit. Ontvangen is n
bedrag van f 1249,66, uitgegeven f 1288,50, waaronder aan uutoe-
Tsingsn f 1035.zoodat ide rek|eining sluit met een nadeebg saldo
otooc f38.84. Het bezit van' de vereniging bedraagt .2232,44,1/2, at
nadeel;g saldo, zoodat het w|enk|elijik biezijt der vereenigvng bedraagt
f 2103,501/9. Hiervan 'bievapidit zich .bij den penningmeester in tas
óen bedrag' van f 144,61/?, terwijl de overige gelden op de spaar
bank zijn geplaatst tot een biedrag van f2048,73. n
De' beer Paarlberg doet hierna mtededie-elmg, dat vertrokken
zijn n feden. ov-eri-edietn 1, lein beidanjkft' 2 leden terwijl 2 uQrke&m-
gen zijn gedaan. Er zijn hijjgiek|omen 8 «euwp leden, zoodatdk. ver
ëenlging met 8 ledett is teruggegaan. Totaal zijn i02 uitkooriögeö
gedaan aan 52 personen. Die uitgaven in het eerste en ,n het 2e
kwartaal geven een verschil' aan van f 5I0>
Benoeming commissie tot [nazien der rekening
Hiervoor worden aangjewiezieln de, heeren van Exteu en De
rne'c als plaatsvervati|g(er de hieier B(ruiin.
De heeren aanvaarden de-ze, functie.
Verslag afgevaardigde naar de vergadering te Amsterdam.
jk De heer Oijevaax Heest het verslag voor uit Zelf-bebe»..
m Dit verslag leverde niet vieiel bdjzpnderheden, maairw .J wtUen al
ken aanstippen, dat bij invoering! van de ziektewet, en wanneer c
verzekering dan aan de veneienigWgen blijft, ie »at«but«z^ D
^ontributie voldoende zal zijn zooveel uitkieering.
P feuilleton.
de werktuigkundige.
De heete adem van het dier, die over zij» gelaat
het schuim uit zijn gteopendgn biek zijn aangezicht
ven aan Vaubar.in liet bewustzijn weder.
Afschrik en walging deden hem! zijne krachten en zijm. m0en
Wltód des bliksems terugknjgepu Hy
n^terich op stak zijne beide handen vooruit, S^epJen hond
bii d° heel 1en kneep hem uit ajle macht om hem tie worgen.
SP vreselijke worsting mugnu m hte hoW
van dien nacht aan, tusscben een uitgeput menschehjk wezen en
èen iraonstera chtjgen, bloed dor stagen hondviiand dan
N,u eens behaalde. Vaubaton een.g voordeel op z jn °an
weer ontzonken hem kracht en r^mdle hij^ch .wtto ei
Malo Guern, die aan de hetTofgebrom van
hij het getrappel op dis a doorweekten g*>«h ;d.e begreep
den hond 'en de hijgende
hij dadelijk, wat -ar g.ebeurde en heAaalidc zonctew o
zijn hond aan te moe'iig'en: F|erm, Slangy pak n^m, j»
D° uitslag van dien onnatuurlajken strijd zou ",n iii,4n op'
d.. 7nde van den hond gebleven zijn w'annieer de man alleen op
zijne lichaamskrachten had moeten sternen
den linkerarm van Vaubaroin. m,s verdween
De heer van Dpk antwoordt, diat de ziekenkas in Den Haag reeds
jaren met dit tarief werkt. De ziiekieni tot zelfs kraamvrouwen, krij
gen daar versterkende middelen. De veree|niging heeft daar een ei-
g|on gebouw Een eigen arts. En apt. meent da't de veraeniginig ook
neg 2 bezoldigde controleurs heeft. Tevens wordt reservekapitaal
gevormd. Dus zieker kan' het zegt! spr.
De heer van Exter is ook valt) meeni|ng, dit in Je toekomst zal
blijken, dat mien niet met zoo'n lajge contributie' toe kan,.
De voorzitter dankt dleni secretaris 'hiieirtia voor het verslag'.
Ook wordt in het verslag gteisiproiken over de stichting van een
eigen sanatorium, waarvoor zoogenaamde ste'ivnbons .Worden ..uit
gegeven tegen ie cents per stu{k|.
Door dan secretaris en iden pietninn|njgmeiester .den heer Bakker zijn
200 yan deze bons mei<kg|enO'm(e(ii'. De secretaris voegt hieraan' toe
dat Noord- en Zuidscharwoudp diijt niet hebben gedaan.
Staand.; de vergfadariingi wtotrdên er 70 van deze bons verkocht'.
De rondvraag', dale hi|erin(a aan die orde komt, levért niets op, waar
na de veorzhter de vergjaidieirikigdsl'uiit met een'woord, van dank' aan
de heeren kasna zieners en aan dy Pers voor hare tegenwoordigheid.
BINNENLAND.
DE HAAGSCHE CONFERENTIE.
Het „Hblld. schrijft:
Niettiegienstiaajnde de tegerlwerking van Fransche zijde, is
men ter dus toch nog ingesla^gd, «jen pltenaj.re zitting met de
Russen tje beleggen. De lijn van eenheid, die door hec front
Öer delegaties liep, is niet meier ziop straft, dat is nu wel'
uit heel wat dingen gebleken. De Fransehen hebben er meer
dan genioeg van. In de. ochsendzittiag heeft de. heer Lap ra-
(delle al voorgesteld om maiar gewoon door te gaan met de
opstelling van het einidrapport. En in de middagzitting zeide
Öe heer Alphahd, dat de Frapschen er zich bij hal len neer
gelegd om het „nlpg eens te pro'beeiren". Nu, als men Mat
ipp die maniler hoort zeggen', dan begrijpt men wel hoe men de
verzekering mjoet opvatten, dat „de eenheid der delegaties
n|og on verbroken is" met een korreltje zöut.
Als we dien toestand kort samenvattendan wil men wel
teen ontmoeting met de Russen in een plenaire zitting, maar
alleen gelijk herhaailidelijk is vastgesteld om nieuwe
Voorstellen in ontvangst te nemen, niet om terug te treden
in een gedachtenwisseling, die toch geen nut meer heeft.
Maar wie zijln die „men", die dat wel willen? Dat zijn niet
meer aH'e .delegaties deze gelegenheid apn de Russen al
leen nlog willen laten, nu voor de laatste maal, te kunnen vast
stelen, 'dat het oinmbgelij'k is om met deze menschen ie pra
ten. De geest van deze delegaties is dus al hedtemaa! ver
keerd. SLechts als de Russlen een zeer krasse zwenking ma
ken, dan zou men, gelooven wij, op de onvoorwaardelijke me-
Ideweiking van bedpelde delegaties mogein rekenen. En zoo'n
krasse zwejnking kan men niet verwachten.
Stel dus eidns het gunstigste geval1, Idat de Russen zich
niet alleen niet zullen bepalen' tot een beschouwing der drie
Onderdeden van den arbeid der conferenties 'in onderling ver-
hanid, maar zullen overgaan tot bet openen van nieuwe ge-
zichtspunten. die wel niet een radicale zwenking kunnen be-
teebenen, maar to.ch van beteeken is zijn, zelfs in dat geval
felijke w'oedic. Opder het uitotop'tien dier vreeselijkste vloeken en.
verwenschingien, rijep hij uit:
Hii- heeft niijin! hond gledbpd,, dus ellendeling! ik zal lvem
op mijne beurt do.odenl Ik wil, daÉlhlij; sterven zal! Hij! moet sterven
Terwijl bij dit zeilde, had Mate Gujera zich zoo gbed mogehjk
gericht. Hij legde zijn giewieer aan, ep vuurde, naar de zijde, waar
hij wist. dal de vluchteling! was.
Het schot ging af, de kogel flooit door de lucht an by bet lucht
van' het ontvlammende kruit zagl Malo het rillende lijk van zyn
hond liggen. ,en den vluchitieling, die zich- langzaam' verwijderde,
gelijk iemand die zich sliechitis fri|et: moeite staande tón houden.
Dit gezicht gaf Malo de hoop op eiene spoedige en gemakkelijke
vangst itisruig. p
- sprak hij, ik zal miij w'jndkieiil. De schurk Jiaeft' miin kopA
gedood, maar hij zal mij dat duur betalen. Zoo waar als ik G.uj
ern best en BretagPer ben, zal ik beto' mlet de ketting van majn
hond handen en voetpn vastbipden en zoo, op mijn rug' naar bet
bagno terugdragen.
Opi die bedreiging te volvoenep, was het noodzakelijk, dat Malo
«ogenblikkelijk den vluchtelipg achtervolgde.
Hij ontdeed zich van zijln glewteer, dat nu eien nutteloos wapen
geworden was, daar hij geen kruid en lood mede had genomjen,
en 'grieep daarentegen hot haldml&s van Marik.
Hiermede gewapend li,ep hij recht op de beek aan. m(eenepde,
ckit hij die in eanigle stappen zou kunnlen doorwaden, zoder miatlr
dan half nat te worden.
Malo Guern was mint ip een toe.stand, om te beden ren, dat het
watier door dien reglen zoo plotseling en sterk gewassen kon zijn.
iEn daarbij, de vluchteling was er Wel overgekomen, dus kon hem,
dacht hij, niets de overtocht beletten.
(Evenals de meeste boeren dier strelek kon Malo Guerp niet
zW.etmmienMen oordeelie dus over zijn schrik, toen hij eenskffaps
geen grond Kieer onder zijpe voeten voelde', en hij' d'otr den stTöom
opgelicht en miedagesleept wérd-.
De beek w'as een stortvloed gfewor-den eln wilde zijn prooi.' ntet
loslaten.
De bruischend; stroom voerde het lichaapi van Mate Guerp met
onweerstaanbaar geweld met zich;
zial Öe ctonfenentie met tege&weirkexidls krachten te d'oen heb
ben. Welnu, gezien dezen stand van zialken, is er geen reden,
met veel hoop de plenaire zitting van morgen met Je Russian
pf te wachten. Het grootste gevaar, dat een welslagen van de
bespreking van morgenochtend bedneiigt, ligt bovendien in
het feit, dat ide niet-Russische cojnmli|s|sie, onder den invloed
öer intransiigante elementen natuurlijk, 200 angstig sterken
naöruk legt op haak wensch, öat Öe Russen alleen nieuwe
punten ter sprake zullen brengen.
Is het voor öe Russen dan totaal onmogelijk om de feiten,
ztooals jöie er nu toe liggen, nog in onderling verband te be
zien, met andere woonden, het eene itlegten het and-ere te wegen?
De handelwijze der niet-Russische oommissie is die van ie
mand, die er ,,al' lanig genjoeg van heeft". Men heeft geen
Igelbof meer jjn een goede kans van sljalgen; er is oen groote
matheid over allen gekomen. En men schijnt alleen nog maar
in beweging te kjbrnen, als het er om 'gaat aan te tooneu, (dat
het „toch niet meer helpt".
1 Er is dus weinig hoop meer.
De conferentie zal dan toch nog bezwijken aan hetgeen
haar ergste kwaal is geweest van liet begin af: het Ongeloof
in haar eigen bestaansmogelijkheidin haar eigen nut.
Meende men dat door de houding 'der Russen de Con
ferentie zou verteren zij'n, opnieuw zonden zij een nota aan
den voorzittier. Zij hoop tien daarmede de harten der gede
legeerden te kunnen winnen.
„De Russen hadden nog andere redenen om optimistisch
te zijn. Zij wisJtfeiT flat zeer belangrijke delegaties reeds bij
voorbaat gtenoegen hadden genomen met hetgeen zij gingen
uiteenzetten als grondslag voor het voortzetten van de confe
rentie. Er is gisteren den heelen namiddag druk onderhan
deld. Gisteravond was men zoover, dat d|e heeren Litwinot
en Krassin de onöerhandsche besprekingen met eenige hoofd
personen bij de tegenpartij tot een goed einde konden bren
gen in zoo vriendschappelijken vorm als een diner in klein
gezelschap.
„Vanmprgbn in de vergadering hebben de mededeeling-dn
van ide Russen dan ook op de meeste delegaties een verbluf-
tienden indruk gemaakt. Vele gedelegeerden waren beduusd
van een zöo krachtige zwenking. Vrij algemeen werd aan
genomen dat van een verwerpen van den wensch der Rus
sen geen sprake zou kunnen zijn. Alleen de Fransehen en
in mindere mate de Belgen bleven nog hardnekkig bij hun
■opvatting idat de conferentie met deze bijeenkomst ten einde
moest zijn 'en dat de mededeeling der Russen geen termen
blood om de on[derhande 1 ingen voort te zetten. Tot op dit
feogenbük zijn de Fransehen en Belgen heel fel bij deze op
valling gebleven en het schijnt ook, dat zij daarbij steun vinden
van de Italianen".
Tot zoover deze beschouwing. De eerstvolgende dagen kun
nen nu de beslissing brengen. .en misschien ook niet,
Wèï zal men achteraf kunnen getuigen dat Job's geduld en
Salomo's wijsheid noodig zijn geweest om van den Russi-
schen rommel althans iets terecht te brengen! Maar voors
hands ziet het er naar uit dat Lloyd George's, of een ander,
DjE RESIDING.
Vruchteloos spartelde d|s 'houthakkier met armen en beanelrij
om zich boven 'water t ehoudian. Met iedere beweging, die hij
maakte, werd hij «ot eind verder medegtasleeipt.
Gedurende eenige «ogenblikken hield hij' zijne ijidêle worst-shng
vol; daarop deed een draaikolk het lichaam' ronddraaien en ga-
lneiel onder water verdwijnen. Eerst twintig passen verder kwajm(
hij weer boven. I
Malo Guern, verblind, half verstikt, bijna vsrd'ronkten, nam het
oogen'blik, da't zijn hoofd bóven kwam', waar, om met zwakke stem
uit te roepen
Daarop verdween hij weer in de diépte.
Manie had voor haren man dié dierlijke, doch oprechte en
'di:-:p gewortelde genegenheid, welkte jakhalzen on tijgers hunne
wijf jes inboezemen. Gewoon om' het 'ongeregelde liederlijke leven
met haren -man te deelen, veroorzaakte de gelachte, van hem te
zullen verliezen en allieen over te blijven,, haar den g-rootstcn schrik'.
ZZij liep als een krankzinnige langs den oever van den P-enMd
(en trok zich de hareen udjt het hoofd, beurtelings kermeniie en
weeklagende of, zonder ze te begrijpen, stukken van gebeden
opzeggende, nu e,n dan door vloeken en godslasteringen afgebro
ken. 1
Houd moed, man! riep zij itusschenbeiden, voud u goed!
Geef het niet op, ik ben hier! Gij zólt er wel uitkomen!
Inderdaad echter deed hiet rampzalige schepsel echt-er niets,
oan haren man te redden, zij kon evenjmiin als hij zwemmen en
de gedachte, om een wilgentlak af te broken en te trachten, hem!
die toe re reiken, kwam bij haar niet op'. D.e schrik verblindde haar
zoo, dat zij rz-elfs niet mieer i|n staat was, het zwarte lichaam van
haar man van den blanken waterspiegel te onderscheiden.
Malo Guern was budit|en twijfel verloren, wanneer er nipt gauw
hulp kwam opdagien.
Die hulp zou echter komlen.
Vaubaron bijna geheel uiitgleput door de vreeselijke worsteling,
di-; hij doorgestaan had, mje-t die bloedige teekenen der scherpe
tanden van -dien hond op zijn lcnkerarimj, verwijderde zien, zpo iis
wij gezi-en hebbpn JangzaaJm en m(et m)oei:te van de plaats, waar
het beschréven top-heel was voorgevallen.
