mijl
laangestraat 22,
BEagdalenenstraat 11,
J. B. KOSTER,
Koster,s Volkszaak.
Extra koopjes in WERKMA NSKL EE DING en PETTEN
Ziet de Etalages
Ziet de Etalages
Fa. 8.J. HOUWING,
Gegalv. Emm ts vanaf f 0.80
J
in onze Magazijnen
Het is onze gewoonte tweemaal per jaar een uitverkoop te houden. Hierin is wederzijdsch voordeel.
Voor TJ stelt het de gelegenheid open om tegen verlaadden prijs een goed kleedingstuk in het bezit te krijgen. (Wij wijzen U bijzonder op onze prima eigengemaakte Costumes).
Voor O INS dat wij elk seizoen een g-eheel nieuwe Collectie kunnen aanbieden.
Niet alleen Zomergoederen (zooals: Heeren- en Jongenscostumes, Pantalons, Kinderpakjes in wol en katoen enz.) maar ook Herfst- en Winterkleeding
(Demisaisons, Ulsters, Regenjassen, Motorjekkers, enz.) komen in deu Uitverkoop.
Combinatie
A. KREYMBORG Co.
voer 'hjer gebouw van de Miamchiesiter and Diistrifct bank stil en drie
maüjneu sprongen er uit terwijl er een. ilni de, taxi bij den chauffeur
ach'terbleeiDe drie gingen het bankgebiouw bfenen en drongen
bet privé'kantoor binnen van een onderdirecteur w:en zij hun re
volvers voorhielden. Er werd ook een schoft glefoist, vermoedelijk uit
een losse patroon. Terwijl ieen main den onderdirecteur in bedwang1
hield, haaldien de beiidie andieiriein uit de openstaande brandkast een
bundel bankbiljetten van circa 3600 guldien. ZZe doorzochten ook
nog' een paar laden, binnen twee mijnutiein was alles afgeloopen.
Daarna holden zij naar buiten en sprongen in de wachtende au
to. Een hunner viel i|n zijn haast, maar ldiemde zich nog vast aan
de auto dt eal in beweging was en wierd er door de anderen :n
geheschen. Een winkelier uit de buurt, die het revolverschot had
gehoord, telefoneerde naar de politie, maar onderwijl waren de
daedirs al 'gevlucht. Voor een bakkerswinkel, eenige meters verder,
stond een .vrachtauto en de bestuurder diaarvan d e alarmgkreeten
het baihkglebouw hoorde en dlè drfo mlannien er uit zag rennen en
X de taxi wegvluchten, zette ze achterna met zijn patroon en' een
politieagent, die hard kwam aanlioapen en die ook in de vrachtauto
sprong,. Het wiet dnu een wildie jacht tus.sehen de vluchtende taxi
sn de achtervolgiendie bakkersauto. ,De dreven bemerkten dadelijjk
dat zie werden achtervolgd en zagen ook diat de bakfcersauto sneller
reed. De afstand bedroeg tenslotte ndiet mleer dan een taietar of
tóen. De politieagent blies voortdurend1 alarm' op zijn fluit en de
weinige voorbijgangers die Wen' passeerde moeten wel gedacht heb
ben voor een repetitie1 voor ©en „Wild West film" want de agent
stond rechtop in de a.uto e|n in de taxi was ook! een van die mannen
opgestaan, die dreigend zijn revolver zwaaiidie.
Opeens hield de taxi still en de vier miannen rendien' er uit. Dit
xgebeurde zoo snel dat de chauffeur van de bakkersauto bij een
haastige stuurbeweging om niet tegen de taxi op te rijden, tegen'
en muur opvloog ie» gew'oind werd.
sluimert npg altijdj een weinig vajn die oude ridderlijkheid,
maajr die alleen djopr. een onverwachben schok te voorschijn
kpmt'.
Malio Guiern en zijne vrouw deugden zeker niet zeel, doc'h
«ellicht waren zij, zonder de beide ondeugden, die hen be-
heerschten, luiheid en dronkenschap, brave menschen geweest.
Zooveel is zeker, dat 'het gevoel va» dankbaarheid niet dood
nas in hun gemoed.
Ja, 'herhaalde Mafó, wat zullen wij 'met dien armen dui
vel beginnen?
Dat is zeker, zeilde Maric, dat wij waard zOudsn zijn, jom
aan den galg te komen, wanneer wij hem hier aan zijn ljot
over wilden laten.
Vróuw, antwoordde de houthakker op bestraffende toon,
hoe durft gij dat zelfs in-uwe gedachten nemen? Meen, neen,
wij denken "er niet aan. hem te verlaten, ik zoek aiieen naar
een goed middel, om hem naar onze woning te vervoeren.
Dat is niet moeilijk; neem hem op uw rug en draag
Item. T-
Daar heb ik ook aan gedacht, malar dat gaat niet.
Waarom niet?
De helling is steil en ik heb reeds zooveel water ge
dronken, dat ik geheel van streek ben en mij niet striker ge
voel dan een kind.
Laten wij een paar wilgentakken afbreken en ©en draag -
tiaar maken. Wij leggen hem eir dan op en dragen hem samen
naar huis.
Dit denkbeeld werd zonder tegenwerping aangenomen, zoo-
lat men zich dadelijk aan het werk zette, om het te ver-
czenl ijken.
Vijf minuten daarna legden man en vróuw den bewusteloozen
luchteling op de ruwe draagbaar en begonnen met dien last
langzaam den heuvel op te klimmen.
Na ongeveer een kwartier gelpopen en nu ism dan gerust
e hebben, bereikten zij de hut en traden binnen-
Het lichaam van Vaubaron werd op het bed neergelegd;
Nu is het zwaarste werk verricht, sprak Malo, nu moet
r nog licht aangestoken worden. l
Hij sloeg vuur en stak een eindje kaars aan, dat op den
hals van een ledige flesch stond.
Een flauw licht verspreidde zich door de hut. Malo wendde
ich nieuwsgierig -naar het gelaat van den man, die hem het
teven had gered. -
De houthakker en zijne vrouw uitten te gelijk een gesmoor
Jen kreet, terwijl de grootste verhlazing op beider gelaat te
'ezen stond.
Tpien Vaubaron in het water sprong, had hij niet aiieen
De agent miet de tibaikker on diiiens knecht achtervolgden! toen.
de vluchtiëfingten, iiiie hiet Heatoippark waren ingesnald. Ze haalden
hen langzamerhand in, maar pp dan hoek van een laantje hielden de
dieven stain den opiendien bet vuur udrt hun- revolvers. De politie
agent, dóe ook gewapend was, bleef sitaain en schoot terug. Daarna
holden de dieven weer w,eg e|n sla-agdje» erin te ontsnappen, niette
genstaande de gealarmeerde ppliiitAe dan heel en omtrek afzocht.
Agenten in uniform en in burgsirkleierien, agenten in auto's o.p ïtto
torfiietaee en te paard, in be.t geheel w'el vijftig' mannen name»
aan de jacht deel. maar zopdiar resultaat.
De daders waren gevolgen.
TER DOOD VEROORDEELINiG VAN EEN ECHTPAAR.
-- Woensdag zijn te Londen oen zekere Williaimi Yeldham', een 23-
jariig'e landbouwer en zijn vrouw, de 22-jarige Elise Florence, be
schuldigd van m'oord op don 54-jarigen huisschilder Grimshaw, ter
dood veroordeeld. Blijkens het verslag was de moord gedeeltelijk
een moord, uit minnenijd, gedeeltelijk een roofmoord'. De vrouw'
stond in zekere verstandhouding tot Grams haween getrouwd' mant,
ZZij ontmoette hem vaak en wist dait hij sfceieds veel geld bij zich
had. Op ziekeren dag ging zij htet Grjmsltaw naar Higrnans Pauk, em
bij diezie gelegenheid deed Ycldman Imiet ceto schroef sleutel em aan
val o,p den rivaal, dien hij doodsloegj ien diien daarna van een b-erag
van vijftien pond beroofde.. Drip dagjen na het gebeurde huwde
Yeldman Elsie Florence dip hij vroeger in zeer immoreel© olmr
standighedien had aangetroffen ien naar zijn woning had medege
nomen 'en besteedde het geroofde g|elld: tot dekking der kosten.
DE „ONGEKROONDE KONING VAN ARAB IE." Kolonel
Lawrence, de bekende specialiteit jn Arabische zakein, die door zijn
werk in Atabië gedurende de oorlogsjaren de „ongekroonde koning
van Arabic" werd genoemd, heeft vielrzocbt' van zijn functie in het
departement voor het mid|d!en Oosten, in het ministerie van Koio
-J0A qnud oSrmqgirej mufiz qoo reeui piaoq uopuouiuit[S uftz
lonen.
Zijn hoofd dat ©enige dagen te voren door den barbier van
het baginb. op eigenaardige wijze kaal was geschoren ver
ried voor geoefende oogen van Malo Guern zoo duidelijk
den galeiboef, aïsof Vaubaron het roode kamizool aan het
lijf en de groene muts op het hoofd had gehajd.
Hemelsche goedheid, het is de galeiboef! mompelde
Maric en traldt verschrikt achteruit. v
Een ontsnapte galeiboef, zeide de houthakker, mis
schien dezelfde, dien wij zoeken. I
Hij is hiet! er valt niet aialn te twijfelen, riep zijne vrouw
luithij bevond zich juist aan den overkapt.
Vróuw, vrroeg Malo Guerp, zijt gij wiel zeker, dat hij
|de main is, die mij uit het water heeft gehaald?
Wel, nu nog mooier! Of ik daar zeker van ben? Wel
!ja, dat ben ik. '1
Zweer mij bij uw plaaits in het Paradijs, dat gij u niet
vergissen kunt.
Bij mij» ziel en zaligheid zweer ik het u.
Dain weet ik wel, wat mij te doen staat. Dite man, die
(bpftsnapte boef, is mijn redder; hij is onze gast en moet ons
heilig: zijn. Hij 'heeft mij kwaad met goed vergolden. Nu is het
(onze beurt, om onze schuld te betalen en hem goed voor
göed terug te geven. -
Gij, Ma ljo:, gij, de boevenjager, gij zoudt een vluchte
ling redden? riep Maric ten toppunt van Verwondering uit.
Ja, honderdmaal ja! en zelfs met gevaar van mijn le-
vefn als het zijn moet, antwoordde de houthakker in oprecht
gemmend evervoering.
De vrouw dacht eeni'gie oogenblikken na( 1
Waarachtig, man, zeide zij daarop, wat gij daar zegt,
heeft mij eerst verwonderd, maar »u ik het goed begrijp,
moet ik zegge», dat het goed, ze.er goed, ik. Ja, ja, dat blijft
afgesproken. Wij zullen hem helpen. Maar hoe zullen wij het
aanleggen.
Ik weet het nog niet, -doch wij zullen wel een mijddel
vinden. Hiet eerste, wat wij nu moeten d'pen, is den armen
duivel tot zijn bewustzijn te brengen. Geef mij de flesch bran
dewijn.
De 'houthakker nam de groenachtige flesch, die half met
gemeenen brandewijn was gevuld, van zijne vrouw aan, deed
den mond van Vaubaron open en goot er eenige druppels in.
Het lichaam van de vluchteling trilde op het ellendige bed.
Hij komt bij, riep Maric uit; hij komt bij!
Ja, brandewijn is een uitstekend middel, sprak Malq
met volle overtuiging, terwijl hij zelf een flinke teug nam;
EViient C 7 Alkmaar.
neen ite wondein ontheven. Mien zal zijch wellicht -len naam- van
kolonel Lawrence herinneren, ieen van die inleest romantische figuren
uit den oorlog. 'Bij het uitbnelkein va» dien c*orl|og, ia 1914, was- hij
26 jaar oud en student aan de universiteit van ''Oxford. Hij her
vond zich op. dat tijdstip in het dal van de Buphraat om' er oud-
hhheldkundijgie onderzoekingen tie! doen. Reeds toen was hij ectt
giroot kenner va,n Arabic en Miasopotams'ë geacht,, en aanstonds
werd zijn advies ingewonnen in aangidögienheden betreffende het
Naburige Oosten. Hij oefende een sterken invloed op de Arabieren
ui't en wist .dezen te orgajniseenen in hun opstand tegeti de Turken.
■Ook trad hij verzoekend op bij- lie vlerschiffljepldie stammen, die door
eieuv/ienoud's veöte waren gescheiden. Hij vocht miede in de Arab:-
sche campagne tegian onder Eini'r Feljscel, en vormde zich ©en groo
ten aanhang'. Vele maanden lang leefde hij het leven der inland-
sche bevolking mede zooals nooit .tevoren een Europeaan had ge
daan. ZZij» prestige was zoo- gro.ot, dat zijn volgelingen hem bo
vennatuurlijke krach-tien toeschreven en konthgi Hoes-serin hem tot
Pri-n svan Mekka verhief. In die dagen diroeg hij het Arabische
veldt'enue. D-e Turken hadden een htoogen prijs op zijn gievangen-
netnüng gesteld.
NOODLOTTIGE BERGBESTIJGING. Vo-lgtens een be
richt uit Munchen zijn gedurende -aan zwanen sneeuwstorm op de
Zuigspi'tze (een bergtop aan dan zuiidgneps van Beieren)), twee
groepen toeristen verongelukt. Vijf mten&chen vonden daarbij den
I dood.
i hij zou ie©n do ode weder levejnld maJkfefi|Z
j Vaubaron hief zich op ©n opende de oogen.
j Zijn eerste blik viel op Malp Guern, die naast het bod
stond ©n op wiens ruw, terugstoptend gelaat het volle licht
der kaars viel.
j Welnu, laat hooreu, kameraad, gaat het beter? vroeg
Üe houthakker, terwijl hij zijjn best deed om zijne ruwe stem
zooveel mogelijk te verzachten.
Wie zijt gij?: stamelde Vaubaron.
De man, die gij daar straks uit het water hebt gehaald.
De main, die mij vervolgde, zeide Vaubaron onwille -
kjeurig'.
Dioc'h, wat zal ik u zegge», ik oefende mijn beroep
uit. Ik moet mijn brood verdienen met het opsporen van ont
snapte boeven,
Vaubaroin kon ©ene beweging van schrik niet weerhouden.
En, stamelde hij, gij wist.
De angst belette hem het spreken.
Ik weet, dat gij van ginder komt, viel Malo Guern 'hem
in die rede en wees met z'n vifnger in de richting van Bpest.
Da» is alles gedaan, riep de vluchteling met opgeheven
handen uit; dan ben ik verlpren, vpor altijd verloren.
Verforen! antwoordde Malo, eh waaróm?
Omdat gij mij uitleveren zult.
Wel komaan! zeg eens, riep de houthakker verstoord
uit, ziet gij mij aan voor ©en Judas! Ik spoor de boeven Op,
wanneer^ ze ontsnappen dat is waar. Majar gij, die uw leven
voor mij gewaagd hebt, voor mij, die mijn hond o.p u had
afgezonden, voor mij, idie mijn geweer op u heb gelost. Gij
zijt mijn broeder en men levert zij» brped.er niet uit.
Heb ik goed gehoord? stamelde Vaubaron die aan dit
onverwacht egel'uk nog geen gelbof kon slaan, gij zult van
mijne zwakheid en mijne onmacht geen gebruik maken, om
mij te binden en naar Brest terug te voeren?
Ik zou nog liever al de wachters en bewaarders, met
Iden commissaris er bij,,aan elkander vastbinden.
En z-ult gij mij te hulp kOmen?
Met al mijne krachten, en wel: zöo, dat ik er voor insta,
dat gij binnen twee dagen uit dit land zult zijn.
Toen Vaubaron deze ruwe, doch oprechte woorden hooiride,
voelde 'Rij zij» hart van blijdschap en dankbaarheid overvloeien!
Stroomen van tranen liepen langs zijne wangen.
Hij kwam van het bed, viel Voor Malo op de knieën en
vatte een zijner handen, die hij londer het uiten van on samen
hangende woorden wel twintig maal' kuste.
Wordt vervolgd. 1
