NIEU WE
Nieuwsblad voor LANGE DIJK en Omstreken.
Donderdag 27 Juli 1932.
31e Jaargang
per 3 maanden f 1,15
J. H. KEIZER.
NO. 86. iBTERC,
52
LANGIBIJKER ('01 RAIT.
Deze courant^ verschijnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags.
ABONNEMENTSPRIJS
REDACTEUR-UITGEVER
BUREEL;
Moordscharwoude.
PRIJS DER ASTEBTENTI.ENt
Van 1—5 regels 75 et-, elke regel meer 15 et.
Groots letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Brieyen rechtstreek! aan den Uitgerer.
VAN ALLES WAT.
I, - Bedenk1 aleer gij doen'de zijt,
i Eii daenlde, denkt dan nog!
iSdhatten van wijsheid liggen er in ónze Oud-Hollan-dsche zegs
(wijzen verborgen, doch helaas, de slappe nazaten der roemruchte
vaderen vinden het wel' goed en gaan huns weegs zonder zidh aan
de rijmpje? v:an Vondel' en Cats te store©. Vandaar dat ze zoo
vlaak legen de l'ainp loipen. Het doet daarom het vladeriandB'ch
harte goed te vernemen, dat er tpeih ook nog wiel' meüischen zijn
voor iwiie de öiude wijsheid meer daju 'Woorden is, en die wel' de
gelijk den ernst van het „bedenkt aleer gij doende' zijt", inzien.
'IV Delft, 'wonen ze, en zo hebben zich, na 21 jaar vferloofd téi
zijn geVvieest, dan nu eindelijk maar in ondertrouw laten opn-e
men. Na rijp beiaad au?. L atzijn nog eens mensëhen*vian den
ouden stempel, die weten hoe het ho|oirt en velen' van 'de feilen-
daagsc'he jongelui ten voorbeeld kunmeri strekken. Want dat
trouwt maar, alsof er geen v'uiltje aan-de lucht is. Van woning,
nood 'hebben ze ,nop>it gehóórd en vjan sl'echt^ tijden welen ze .niet.
En niet alleen de .jonge generatie trouwt er ma arop Jtw, o neen.
menechen met grijze haren, van wien mien toch in elk' geval
wel een beetje wereldwijsheid mocht vterwochten, loopén legen de
kamp al« verliefde ezels. Een 72-jarig zeehaan stond dezer da
gen te Westi Ham in Engel!a|nd terecht wegens bigamie. Hij heeft
nl'. tweo- jaar 'geleden een vrouw1 getrouwd', terwijl zijn wettige
vrouw nog' in l'éven w)o^. Een politiebeambte vond ..den ouden
zeerob, wiens misdrijf reeds tot 'de ooren dder ggereChtighéid
-}w is doorgedrongen, in eeflj zeemanshuis te vFoglar. En da oude
boosdoener vertelde hem, 'niet te hebben geweten., of ::tfn eerste
vrouw leefde of dood wjas; Zijn tweede eöhtgenoote was helaas
gebleken eeö dievegge te zijn. En om1 zijn liefde fit haaf zaljbij
nu nog de gevangenis in'moeten.
Dat kleine oorzaken groote gêv/qlgen kunnen hebben, en men
maar geen grapjes mag makken op wien me©- wil', bleek' dezer
dezer dagen weer eens in Duitschl'aind. In een Jörpsapotheek in
Pomnnieren vroeg een boer om bloedzuigers. De apotheker hhaid
zc niet en zeide, bij wijze vjaji aardigheid', dat de boor maa» na#r
het belastinggkantoor moest gaan, 'daar waren bloedzuigers ge
ne eg. Toen 'het boertje onnqozelweg inderdaad naar het- belas
tingkantoor ging e© vroeg of hij een paar bloedzuigers mpoht,
,„dic ze daar génoeg haldjdien",, stoof de ambtenaar woedend op
ca wierp den hoer de deur uit. Die boer zou bovendien Vprvolgli
worden wegens belteediging, maar hij beriep er zich op, dat de apo-
thheker hem .aldus had i nggel'icht. Toen is de apotheker vervolgd
en thans is 200 mark boete tegen hettni geëiscüit. Ook' in de vjrije
Duité'ehe republ'jek „mag men zioh geen scherts veroorloven..
Er zijn wel raree toestanden bij onze Ooster-buren en bij hun
Ooetenrijksche broeders gaat het al niet minder eigenaardig toe.
Hier te lande worden arme chooolaJde-fabrikanteu vervolgd' en
vioor onzedelijk uitgescholJden, wanneer ze probesren hu.n echa-
iitele cmzet wat te vergrooten dojjr in de reepjes zoetigheid
zilverbons en bankbiljetten te Verpakken, dn Oostenrijk doen ze
da,t anders. Daar wordt in iddler stiikje zeep 20 kronen verpakt;
FEUILLETON.
DE WERKTUIGKUNDIGE.
A'HÉd vriend Mado, zijt gij daarI zieiden dan de boeren
of gendarmen. Wat drommel voert u hierheen?
Wel, goede lieden, dezelfde wind, die u hierheen voert,
bremjgt mij er jopk. Ik ben op de jacht, even als gij: Er is dezen
keer driehonderd frpnes te vepdipnenhet is die moeite we.
waard, hé?
Eri waar is uw 'hoind, wat hebt gij daarmede gedaan?
Mijn hond, vrienden, helaas 1 gij ztil't het arme beest niet
Iweerzien- j
En de houthakker vertelde aan zijne aandachtige tpehoor-
fders het nachtelijk voorval1 aan den oever der Penfeld. Dart
'scheidde men doorgaans me(- een hartelijken handdruk, el
kander van weerszijden veel geluk toewenschende.
Toen de avond viel hadden de houthakker en Vaubaron
'ongeveer tipn mijlen afgelegd en be vonden zij zich aan den
ingang van een groot dorp.
Hpor eens, zeide Malo Guern tot Vaubaron, :k meende
u vanavpnd te verlaten, doch ik zal' liever tot morgen-bij u
blijven. Ik heb hier een bloedverwant, die-«saki herberg houdt.
Wij zullen bij hem ons avondmaal houden en van nacht sla
pen, dat zal u goed te pas komen, 'om uwe krachten, te
herstellen, want ik 'raad u aan, niet in eene herberg re slapen;,
\boitdai gü zestig oP tachtig mijlen zujt afgeleg hebben.
Daar gij geien impierpn hebt, zou dipt .genoeg zijn. indien u
leen al te nieuwsgierige kastelein of een wantrouwige gendatnue
Ontmoette om u in ongelegenheid te brengen.
Malio Guern bracht' zijn metgezel naar een huis, dat er vrij
goed uitzag en waar bioven den ingang een bosje gedroog e
Juisi toen zij wilden binnentreden, bevonden zij zich vlak
\bnr een gendarme, die het huis verliet en, na hen sersi scherp
aangezien" te hebben, op korten bevelenden toon sp-ak:
Geeen papieren kronen, doch goudstukjes.. Waarschijnlijk is het
echter niet uit een ooggpunt va© reclame gebéurd, l'aen we dat
er hij zeggen. De geschiedenis is zoo: J
Een oorlogsweduwe te Boedapest, dfe het niet al re bred ha-J,
kocht. hij eeen oplrooper, zepin scharrelaar in alles, een stukje zeep
omdat het daar goedkooper was .dan in; eèn gewonen winkel'.
Wie beschrijft echhter haar verbazingg toen zij op een goeden
dag bij 'het wassohen een echt. gouden 20kro©enstukje in ide
handen hieM. Onmidldellijk' kocht ze bij deinzelfden opkoopr een
tweeede stukje zeep, en ook daarin zat een goude ninuntje. Had)
de weduwe nu haar monjd miaaar gehhoudjen, dain was ze thans
millionaire geweest, al was het dan ook) maar in kronen Doch,
zooals dat gaat, ze moest hjaar avion tuur a,a,n buurvrouw vertel
len die er natuurlijk ook baldfelijkop uit toog en eveneens in de
zeep een goudstuk vond. Alls twee vlrouWen een geheim bezitten
is d,a.t geen geheim meer,.en het wonderlijk' verhaal deel daan ook;
ah een loopend vuurtje de ronfdie dioor de staid. In drummen trek
ken de mensdiien mar den Winkel en ook1 dfe politie kw&mi er aan
te pas die de heel'e voorraad in beslag nam. Wat bleek nu Men.
h:ad het goud naar het ^ÉjPBenlhnld' wille© smokkelen en het daar
óm in de zeep verstopt. Bij Vergissing was de kist aan het grens
station uitgeladen en, waar de afzender onbekend was, publiek
verkocht..Het moet.voor de statokkbllaars wel iiard zijn te ver
nemen, waar hun dierbare gouden muntjes geblevbn zijn. Want
uit-vrees Voor de hooge boete, durven ze zich natuurlijk niet
als eigenaars bekend maken.
Zoo ziet men afweer dat winstbejag den mmsch leelijk' in dé.
perikel' kan bi;engcn. „Eerlijk nduurt het langst", dat ha,d (dfe
de. werkeijioze ha.ndetei'iez-iger ~tê" AmsftèrÖaam' vvfel e.èns mogen
bedenken voord it hij begon met wat wij u gaan vertellen, klis.
sehien heeft hij het wel bedacht, maar er dan toch in zioh zeil-
vp bijgevoegd .„om.) rijk te-,wonden." 'Én daarom' plaatste hij in
verschillende bladen een ad!yerte©tie, waarin ëen eerste klas siga
renfabriek filiaaal'hoüders vroeg,, in staat borg testorten. De
reflectanten ontvingen vpn den reiziger een schrijven dat ze 2000
alk borgsom moésten storten bij de „InCasso,bank", f 1000 di
rect en f 1000 over 3 maanden. Jnderjdaaldi bad dé man gepoogd.
Incasso Bank eeen 'rekening courant te ojSShen, maar men vier
trouwde daar het zaakje niet al ;te best' en waarschuwde do po
litie. De steller der advertentie werfd 'dbor een rechercheur aan
géhoudeen toen hij poogde f dOOOSbij dé Indassobank té innen En
zoo eindigideen-zijn droomen vj^n gemakkelijk verworven rijkdom
met een nuchter ontw^ön in de .gevangenis.
Een soortgelijk verbaal bereikte ons uit Rotterdam. Daar
stapte voor eenige dagen een Frtersdli ajdjvbca&t uit Rtzas Lotha
ringen af, die onmiddellijk begon, op grootsCheepsche wijze zaken
te doen. Hij huurde het bankgebouw! „De Hanzebank" in de.
Van Oldebaarneveldletraat voor jien tijd va© 1 jaar bestelde voor
f7500 meubel'en en kocht een gemeubileerde villa voor f 150.000
en plaptste groote. advertenties in de locale bladen,
Waarin personeel' tegen borgstelling Werd gevtaagjd. Alle beta
lingen zouden prompt 15 Juli geschieden. Door een zestal reflec
tanten op de verleidelijke advertentie, werd' de aanjd'acht der
Uw papieren, vriendjes, en gauw Wat.
Vaubaron sidderde van het hoofd tot de voeten eii was
pp het punt van meer te -zinken. Gelukkig stelde Malo Guern
hem gerust, door in een schaterenden lach uit te barsten.
Achtenswaardige gendarme, antwpprdde hij. wij heb
ben volstrekt geen papieren, maar wij hebben ze ook niet'
nioodig, zooals gij dadelijk zult zien.
En 'hij begjön luidkeels te roepen:
Hé neef. neef Lehuedec, kom eens hier! men
roept u.
Die kastelein kwam aanloopen en toen hij den houthaikkier
zag1, riep hij vroolijk uit:
Wel, daar hebt gij -waarachtig neef Malö Guernl Gpe-
jden dag, neef, wees welkomhoe gaat hiet met nicht?
Mal© keerde z-ich zegevierend naa? den vertegenwoordiger
van het gerecht. C
Waardige gendarme, sprak hij, gij ziet, dat ik herkend
bien, teai dat gij, om een ontsnapten galeiboef te vinden, er-
gens anders moét gaan zoeken.
Goed; maar de man, die bij u is, antwoordde de gen
darme en wees op Vaubaron, niemant kent hem hier.
Die daar, dat is Yves Legouet, mijn arbeider, antwoo.rjd-
üe Malp vlug; een goed werkman en een brave jongen. Ik-
sta voor hem in, zooals mijn neef vopr hem instaat. Is dat fee-
IlOiCg?
Volkomen, sprak de gendarme. Neem mij niét kwalijk,
vrietnjdienik heb slechts mijn plicht gtedaan, want het con-
isigne schrijft mij v.oo-r, all'e oabeketoidel' personen naar. hunne
papieren te vragen.
Hij groette op militaire wijze en vertnok.
Den volgenden morgen, met-het aanbreken van den dag,
namen Malp Guern en Vaubaron voor tgoed van elkander af
scheid-
De boevenjager betaalde zijn scljuM van dankbaarheid tot
het laatste toe. Alvorens hij den vluchteling verliet, gaf hij'
h|S,m een laajsten raad en de ondervjri,di(ng. leerde spoedig,
politie op deé staak gevestigd-en -toén bleek' bij onderzoek dat de
Eranso'he advocaat uit den Elzas'- slechts een Duitsch kantoor
bediende was uit Hamburg, die een vafech paspoort in handen
had weten te krijgen.. Bij fouil'leering Werd .op hem gevonden
27 en een hal'vfecent hollatadsöh gelid en 50. pfennig Duitsch geld'
Zijn hotelrekening bedroeg honderd, gtjibdfen. De Duitseher is we
gens opiicS'tipg onmiddellijk geirresteefjï..
Gel'd is een woord dat voor het grootste deel der mens'chheïd
een imagisChé -kracht heeft. Als 25-jarig musicus was hij, nu at 32
jaar geleeden naar Amerika gegaan, in de 'hoop daar r^?m en rijk'
dom te oogsteen. Hij wist het echter sléchts te brengen tot -mu
zikant in een Music hal'l' op ee© traetement vian 70 dollar per
week. Het ging goed, tot de groote opirlbg kwam' én 'Amerika er
deel .aan ging nemen. De Amerikanen haiddennu geen muziek
meer noodig en hij stond op stratat. Uit armoede nam hij djienst'
in het l'eger en kwam zoo in de Ibopgravfe© van Frankrijk en
België. Hij raakte gewond en werd teruggezonde©. Toen hij uit
het bospit.aa.al k'wam vertelde men he*, dat de soldaten, die
,,,aan den overkant" geweest waren,, groote uitkeeringen zouden
krijgen. Reeds nu konden zij bij elke Luik hier Voorschot ten op
krijgen. Hij schreef oen cheque en kreeg inderdaajd 25'0 dol'l'ar
uitbetaald. Toen bleek echter, dat hij nog steeds niet genatura
liseerd was, als Hollander haji hij geen recht op de uitkeeringen
en dus ook niet op de vioorsohpitten. Hij wérd' Vervolgd/ en ge
straft. Ten slottee zette men heml ajls ongew'enschte. Vtromde-
deling op de hoot nipr Hollanjd. Maar in zijn vdidierland, dut hem
vfrec-md geworden wjas en waar de oorlog zidh ook hall' deen gel
den, kon hij alls muzikant nergens zijn brood vinden. Hijzwierf
v;a:n de eene stad'naar de anldere. Eindelijk Irwam hij er toe om
fietsen te stelten. Dezer dagen stond hij t'e Rotterdam t'erech'f,
wegens verduistering v.in fietsen, resp. 'té Gouda, ,5elieónho2
ven en Schiedam. Er weid 9 ma,na(de© tegen hen geëischt. Zoo-
dr ah ij weer Vrij is, zal hij Weer naar AHmerika garn; ,„het
lajid, dat zidh zoo ondankbaar f tegenover hem gedragen hajl.-
Hij hoopt nog steeds eenige u tike eri ng te krijgen.
;We besliiiten ons overzicht ditmaal nitet het verhaal van een
paar angstige ©ogenblikken die een arbedjder van Je Nedérlati-d-
sc'lie spoorwegen heeft doorgemaakt. Hij was bezig met hot sme
ren'van een wissel' nabij de spoorbrug te Vel'sen, toeteplotseling
Vap uit het station de wissel' werd pvte.rgehaald1, waardoor de
hanjd van den arbeider er tussiehen béklemld geraakte. Daar er
een trein uit Bevierwijü op komst w|as, had de man Voor odgeö,'iiat
indien hij neit lintijds bevrijd moteht worden, de trein hem zou
Vermorzelen.. Hij bgeon daarm uit alle mocht te schreeuwen
en had het geluk gehoord te w'ortien dloor een paar Engolhehé
zeeclieden vim ee stoomschip, die dien trein tegemoet gingen, en
door zwaaien de oplettendheid van-den machinist zochten te
wekkeen, w>at gebikte, zoodat de trein nog bij tijdis tot stilstand
kon worden gebrapht. Met een breekijzer wisten de Engelsche
zeeelieden daarna den wisest om te krijgen en den arbeider uit zijn
benarder? positie te ebvrijden..
hoc ©uttig die was.
Vain nacht, zeide hij, is mij iets ingevallen; geloof
mij, gij zult er u wel' bij bevinden, wanneer gij mijtn raad volgt;
Koop-een kruiwagen en eene spade en ik sta er vqór in,
(dat dde beid-e zaken u tot paspoort zullten strekken.
Vaubaron begneep dadelijk het scherpzinnige van dit ocgen-
schijnlijk zo.o eenvoudig denkbeeld. I
'Hij kocht dié© kruiwagen en de spade, legde de spade
in Iden kruiwagen, -en langzaam voortkruiepde als eert dagloo-
©er, die zidh aan dten: arbeid begeeft, sloêg hij den wég naar
Parijs Tti,
Drie maaniden daarna werd Vaubarton, van wien de po
litie geen spoor, meer 'had kunnen vinden, bij verstek Ver
oordeeld tot de straffe des doods.
HET HUIS IN DE RUE DU MUSéE
'Onze tijdgenooten voor zooverre zij twintig jaren gepas
seerd en met Parijs bekend zijn zullen zich waarschijn
lijk de wonderlijke .opeenhooping van afzichtelijke huizen, half
ingevallen gebouwtjes én s'mefigë kraampjes herinneren, die
den toegang tot een der schoonste paleizen van de wereld'
■versperden en-zich schaamteloos verhieven op de ui'gestrekte
terireinen, waar zich tegenwoordig den nieuwen Louvre" be-
vindt. Alle soorten van geringe neringen en bedrijven sche
nen zich daar vereenigd te hebben. Oude kloerenkoopers,
budroesten, kooplieden in oude boeken en verboden prenten
«en gravuresvogelverkoopershandelaars in oudheden, brie
ven- rekwestemschrijvers, enz., verbeelden broederlijk onder
elkander dë morsige houten tenten, waarin zij hun beroep
uitoefenden.
Een vreemdeling van uit het „Palhis-Rb.oyal" of de prach
tige „Rue de Rivoli" komende, moest, wainneer hij zich eens
klaps te midden van dit alfës bevpnd, eene onaangename ver
bazing en een gevoel van walging onwillekeurig bij zich voe
len opkomen.