NIEU WE 31e Jaargang Donderdag 10 Augustus 19 No. 92. LANGEDIJKER COliRAIT. ld* VAN ALLES EN NOG WAT. Er was een tijd dat ©ett rpejbjeï een gulden 25 cén^, waard was- Thans -worden die 100.000 roebel biljetten aan dé, tgrens Zevénaar verhandeld voor 30 cent. En te Moskou kost in de nesiaurants ©en pprtie slh, 4- millioen roebel, een paar schijf jes komkommer 700.000 roebel, ©en biefstukje 4 millioen, enz. Vpor 20 h 30 miljoen ka» men 6e Moskou wel een goed diner krijgen 1 Dan is het le,ven in pns vaak als duur geschol den Holland toch nog spotgoedkoop, wannele'r we vergelij kingen gaan maken! Nep», dan de kronen. Die staan in ver gelijking mpt de Russische munt, enprm 'hoog! Zoo, ongeveer 11000 pm oen cent. Maar dat wist de inwoner van Den Haag niet, Id'iie den goejden tijd toen de Opstenrijkse'he kroqn nog ©enige waadde had, er 5000 had gjejkpcht, in de hoop. er later In het mooie Weleihen nog epns van te kunnen profiteered.. Maar het 'bezit van deze» fcronenschat had de afgunst op gewekt van zijn buurtman, di;e op slilriksohjei wijze trachtte ideze ,,'kpstbare som gejlids" in hajnden 6e knijgen en daarin flez|er dagen ook wer|kielijk slaagde. Maar de Hagenaar liet liet ©r niet bij zittpfh en 'haastte zich naar de politie te gaan, pm kien snopdaarid aan t|e klagen ie|n op. die; wijzie zjjn verforen bezit terug te kmjgpfi' Het was nu echter voor 'beiden- een groote ontnuchtering, toen zij hoorde», dat het bedrag va» 5000 kronen, dank zij d© laatste Valuta-schommelingen, op dit ©ogenblik een waandia heeft van even 3 cent. Als ze dat geweten hadde»Hij had ze cadeau kunnen krijgen, kuchtte de bestjoljejhe |en de ander mompelde hij hajd ze kunnen 'houden. Maar het gerecht most zijtn loop hebben len tegen die» dief is procel-verbaal opgemaakt wegens op lichting voor ©en waarde van 3 Hollandsche cent©» Wanneer jie dan toch stelen wilt, doe het dan tenminste goed, zooajs de hepnen die' een Belgische gravin ontlastten van een cpllier te» waarde van ieen half /millioen francs. Het drama spieelt te Parijs doCh vond z:ij» ontknooping te flMijmegen. De gravin had te Ostende, de bekende Bplgische badplaats, een elqg'ant jpngmensc'h ontmoet en droeg bij die gelegenlhejld het kostbare halssnoer. Dat was de reden, waar om het jongmpnsc'h ler naar verlangde de kennismaking te hernieuwen. Ee|h poos daarna logeerde de gravin te Parijs en daar dook in hietzelïjdei hotel op, haar kennis uit Ostende, jpdie een paar kie|hnissen bij' zich 'had pn ze aan haar voorstelde als „zijn prpcutetiehou-dier" en „eien jongmansch van goeden huize". D© elegante jongeman' wilde de villa- koopen die de gravin in ©en voorstad van Parijs bezat e)n daarom ging men er pier auto pen bezoek brengen, de gravin met een vriendin en de drie' hpetren. Maar, 's avonds op dan terugrit kwam het onvehwiachte slot. De auto stopte op een donker FEUILLETON. DE WERKTUIGKUNDIGE. Tpe» Blalnche de kielrk verheit, had zij zonder het te weten, een grooten stap voorwalarts gddaan in de kennis van God. Zij wist, wiel is waar, mpg niet wat godsdienst was; maar de Godheid zelVe had zich aap hare jeugdige ziel geopen baard. Najdat zij het gebouw verlaten had, volgde zij de kade langs de Seine ien bezag miet kinderlijke nieuwsgierigheid de uitstallingen der kpoplieideh in o.ude schilderijen, platen en boeken, die op da't tijdstip vedl' meer dan tegenwoordig het voetpad belpmmtenden. Eensklaps ondervond zij ©ene he vige inwendige ontroering, geheel haar wezen trilde als on- Ider "dein invfoed van de1 werking ©ener electnische batt ui; len haar pog kón zich niet meek afwenden van een boek', dat onverschillig in een© groote kist met oude, boeken ge smeten was. Dit boek' zij meppde zeker te zijn dat zij het diet vpor de eprste maal1 z»|g. Het was een groot octavo Icieel, waarvan de band, gejheiel bem,oxst en vuil, en op de randen en hoekten vei"sl|eten, eertijds zeer schoon geweest moest rijn. •Onder de. dichte l|aag stof en de spa|tten modder, die het zwarte Chagrijnleder bleÜektis», zag men nog flauwe sporen van ie©» wapenschild, dat zich daar vroeger op bevonden had. De sloteh, gehpel uitgeslagen en uit hun verband gerukt, waren er nog aan; maar konden niet meer dicht gemaakt wor den. Blanche nam hlet boek en opende het. Op het eerste blad las zij in rpode letters het woord: Bijbel'. Zij slo|eg ©enige blad zijden om, eenie plaat trof hare oogen, daarna ©ene andere ©n wieder elenie ander,e. Tiers'tphd kwamen de heirintierihgen aan hare kindsche ja ren in menigte bij haar op e» weldra was zij ier zeker van, dal Üat zij als kind dikwijls 'bijna dagelijks het boek in handen gehad had, waarvan de platen haar nu zpo sterk aan trokken. Blanche bedroog zich niet. Het toeval deed haar hier iniderdaad den ouden bijbel we lder vjijnklien, met he!t wapen haver familie, die tien jaren ge leden, na den dood van Martha en de gsvanneming van jan Jan Vaubarpn, even als het overige huisraad, publiek ver kocht was. Een|e vurige, ©em© onwederstaanbare begeerte om 'dat boek tje bezittiejn, kwam bij fiaar op. Zij vroeg d©n prijs er plekje, de „procuratiehouder" trok- ie,en revolver en sprak Ide, gravin zeer beminnelijk aan met die woorden: ,,je collier klein tje, of ik schiiet je kapot". Het kleintje maakte van den nood een deugd ejh gaf haar kostbaar bezit af, waarop zij met haar vriendin uit de autp werd gesrpetian. Eenige weken daar na gelukte het haar in eien cafétje een der roovers aan de politie aan te wijzen en toen kwam deze te weten dat 'hef collier naar Amsterdam gebracht was om daar aan "he; dia mantmarkt te worden verkocht. Toen weiti in samenwerking met de HpliLandsohie reteherche te Nijmegen de „kleine Piet" gearresteerd die het vieqdie deel van het halssnoer nog in z"m bezit had. Nkar de rest 'kap de gravin fluiten. De daders zitten nu inmiddels ook allen achter slot en grendel, maar ze laten niets los. Maar als zie hun tijd uit hebben gegeten, vin- tien ze waarschijnlijk de duiten wel, ter belooning voor de moeite en als vergoeding voor het ongevraagde logies op staatskosten. Hard is het evenwel om twiee jaar nadat de verduistering is geplee(gd nog gegrepen te worden. Het is een voormalige boekhouder van de stoomvaartmaatschappij Nederland over komen, die ejr twee jaar geleden -van door ging met 40.000 gulden en naar 't buitejhlatad ging om daar rustig te teven van die opbrengst van zijn arbiefid. Miaar hij beging de: dwaasheid te Amsterdam t-elmg te komen- D.e politie, die een goed ge heugen heeft, arresteerde hem' en de justitie zal er wel voor zorgen dat hij vooreerst niet wiejer weg komt. Als de politie ie|ma»d eenmaal te pakken heeft, laat ze zoo gauw niet w|©eg los. Een deserteur, wden 't militaire leven gansch niet aanstond, kan >ejr van meepraten. Hij was in zijn pogingen om te ontvluchten anders hardnekkig genoeg. Reeds drie maal was hij ontsnapt maar ook drie maal was hij weer, gegrepen. Verleden week Zaterdag deed hij zijn vierde poging. Aan die ovejezijde van het IJ werd hij echter weer gearres teerd. Hij wist eviepwel de beide politieagenten te ontkomen epi op eien pont te springien, die juist vertrok naar de De Ruytefkade. Dte politiebeambten lieten de pont weer naar den wal terugvaren, doch tpeto de' deserteur hen zag aanko men sprong hij in heft IJ. Met eien dreg werd hij opgevisebt ie» voofloopig in heft militair hospitaal opgenomen. Er zal wat voor hem opzitte»! Dan had hij de gelegenheid om er tusschen uit te trekken ook maar beter moetleln kiezen. Maar 't kan altijd nog slechter afloopenEen gevangene die onder begeleiding van twee marechaussées van Venlo naar Roermond vervoerd werd, sprong uit het raampje der W.C. van den in vollen vaart zijnde tr-ejin. De marechaussees trokken onmiddellijk aan die noodrem etn tojen dia trien stil' stond begon een wilde jacht door het veld. Ten slotte werd de gevangene, die door den v|a». „Ha! ha! klein juffertjesprak de koopman lachende, „bet schijnt' dat gij nijet leziein kunt ziet gij niet, dat al de boeken in die kist genoteerd staah voor tien stuivers?" Een trilling van vreugd© doorliep hare leden. Tien stuivers! die bezat zij! Eiens had zij in dien tuin dicht bij huis, m het zand ©en stukjie geld gevonden en toen zij het aan Fritz Homer wilde terug gieïyen, had deze in eene vlaag van edel- moedgiheid, waaraan hij niet dikwijls onderhevig was, gezegd dat zij het behouden mocht. De dochtjer van Jan Vaubaron haastte zich de» koopman 'het stukje van tien stuiwelrs te 'geven, dat haar geheeten schat Uitmaakte, en het zoo zeier begeerde boek opnemende, verborg zij het onder haren manteil bij zichzelve zeggende: „Mijn God! hoe gelukkig dat ik' uitgegaan bienl" Her was helder dag en Blanche was nog niet moede; maar nauwelijks was het dierbare boek, dat zooveel herinneringen bij haar opwekte, in haar bezit of zij zag van alle verdere jwan- tteiing af. Zij 'had maar ééne gedacht©: naar haar eenzame kamertje t-e gaa», om' ©r op haar gemak van haren schat te g_-nietiejn. Zij verliet de kade en vplgde, of liever meende den w,eg te volgen, die naar den Boulevard du Temple geleidde; maar reeds bij hare ©erfst© schreden geraakte zij verdwaald en eerst twee uren later, nadat zij wiel twintig malen den. weg gevraagd had, kwam zij aan het kleine deurtje, waarvan zij 'den sleutel bij zich had. Gfod allffen weet met welk' een klop pend ihatri zij die deur op.tfide. Zij vrdesde dat zij zich in de tegenwoordigheid vain Pamela zou bevindenof van den. een of a!nder,e» der dienstboden; want in dat geval zou Fritz Horner onvermijdelijk bekend gemaakt worden met haar uitstapje, en zij schrikte reeds bij voorbaat voor de uitbarsting van gramschap, waaronder zij te lijden zou hebben. Niets bevestigde: hare vrees Pamela bleef even lang weg als die magnetis,e)ur. Géén der dienstboden vond goed' vóór de» avond weder te' keefren. Het huis was ledig en Blanche bereikt© hare kanter zonder dat iemand ooit ver moedde, dat zij zich ©efnige uren vrijheid verschaft had. HART EN ZIEL. De avond viel spoedig. Niaidat Blanch© de deur van hare katner van binnen geslote» had, stak zij eene kaars aan -en blegon mtet vromen ijver den baJnd en de sloten te reinigen van het oude boek. Het zwarte chagrijn-leder herkreeg wleldria, zooal niet zijne ©etste frischheid, da» toch een behoorlijk en zindelijk voorkom©», en dte jonge maagd had het genoegen sprong ernstig aan heit hoofd verwond was en zijn heen had verstuikt, wefder gejgrepen. De toestand va» den gevangene was echte» zoodanig, dat hij niet met den trein verder kon worden vervoerd. Van een spannende jacht op inbrekers, zoo iets voor de bins - coop, hebbe» de bewoners Va» de Zeedijk -buurten te Am sterdam kunne» genieten. Des avoinids tegen achten begaf de chef van ©en sigarenfabriek gelegen aan de N„ Z. Voor burgwal, zich naar z'n kantóor,' om daar ee» beetje te wer ken. In het vertrek op de eerste verdieping gekomen, be merkte hij tot zijin groote verontwaardiging, dat de brandkast versc'hove» was en van haar voetstuk was gezet. Op 't zelfde moment hoorde hij gedruisch achter zich en zich omdraaien de zag hij een man, die een revolver op hem richtte. Die chef de bureau, die zooafs 't schijnt, vopr geen klein geruchtje vervaard was, vroeg wat hij hier deed. Hij trachtte- naar de deur te loopen, met de bedoeling dten ma» op té sluiten. Maar' toe» hij dedeur btsr|eikte kwam ©en tweede inbreker te voorschijn. De ©erstie wond zich zeer op en met moeite, wist nummer t'wele hem tot kalmte te brengen. Steeds met de' revolver dreigende, verlieten ze het gebouw. Maar de chef zat hen dicht op de hielen. Dp.or sloppen en stegen zette hij hen na. Andefren 'voegden zich' bij hem ©n wel ©en half uur lang duurde de ren. Toien verdwenen de inbrekers in een 'huis aan dien Zeedijk. Politie-assistentie werd ingeroepen. Een jongen, die het huis aanwees, kreeg van de buurtbewoners, die 'blijkbaar gemeene zaak met de inbrekers maakten, eén pa la» schoppen. De politie- zette een deel va» de Zeedijk' af en verrichtte eejnige huiszoekingen. De 'daders wedden echter niet geVonden. Vermoedelijk zijn zij dop» een dakvenstertje ontsnapt en hebben hun tocht oyer de daken voortgezet. Me», hoeft geen spoor van hen kunnen ontdekken. De wereld wil bedrogen zijn. Moet de waarheid vandit gezegde nog nader toegelicht y orden? Telkens en telkens weer zijn er duizenden geloovigen die hun centjes wegsmijten aan dingen waarvan ze wel' van te voren op hun vijf vingefrs kunnen na tellen dat hét bóeren- 'beldrog is. Ee» Amerikaanschi© bootmaker, zekere Léon Da vid, vestigd©, verladen jaar in de Rue de la Bourse te Br,us- sel eten agentschap- Hij beloofde in een circulaire 15 pet pier wiefek aan hen, die hem' hun geld in leen toevertrouwden om er melde te wedden op Belgische en Fransche courses. Weldra kwamiejn postwissels en ,ehéques binnen en op een goeqdt» dag pakte Léon David z'n biezen, een passief ach terlatende van 200.000 fr. De Brusselsche rechtbank heeft 'hem thans bij verstek veroordeeld tot 56 maanden gevange nisstraf. Als Léon David verstandig is, blijft hij voorlpppig maai" in Amerika. ide goude» wapenschildls» gedeeltelijk w|e;der te voorschijn te zien komé» met die grafelijke kroon, die ze dekte. Het op poets©» van de slo.tle» ging moeilijker; eindelijk échter was de dikke, laag vet ien roest verdwenen; het metaal verscheen w-ede,r zooals het oorspronkelijk gewteest -was, en Blanche be merkte, dat hetgeen zij voor ijzer gehouden had, iudeiidaad filver was. Toen kwam heft boek, 'dat geheel van voorkomen veten - défd waSjj haar prachtig voor, ie» eveneens als zij hét zicli in hare herinnering a&n vrtoiegere dagen voorstelde. Nadat zij 'dus het uitejrlijk weder zooweel' mogelijk in orde gebracht had, opende zij haar boek en bemerkte dat het perkamenten schut blad géhcfël eh al mét geschreven schrift bedekt was. Het schrift der bovenste regel scheen heel' oud te zijn en de inkt was zoodanig verbliejekt, dat het meisje slechts met de groo(tste moeite 'hier ©n daar een woord kon ontcijferen. Maar naarmate zij lage» op het blad haai© ooigén vestigde, werlden de leltters geheel anders en de inkt al' zwarten en z'vmrtér. Blanche las met gemak h|©tgeen daarop geschreven stond, zonder echter aan het gelezene ©enig glewicht te hechten. Elke nejgel bevatte oo'k werkelijk niets anders dan datums van geboorte», huwelijken en overiij|d©n, benevens namen', waaronder die van 'Vaubaron gedurig voorkwam. Daar zij volstrekt niet wist en ook bij g©en mogelijkheid kon wete» dat dit haar- familie'naam was, hiel'd z-ij met hare lectuur op, es» het blad uit was. Onze lezers- zullen ongetrwijfeid reeds begre(pen htebben dat dit blad ©ene, sooirt van gesla'chtsldjst bevatte ein dat, volgens de treffende gewoonte der oud© tijden, iedeir der Vaubaron's gemeend had ide belangrijke datums van het ovdrlijden van zijn .vader, zij» huwelijk «a de ge boorte zijner kinderen te vereeuwigen, wanneer hij ze in den familiebijbel opteiakende. Even als de a'delijkl© heeren, zijne voorouders, had ook Jan Vaubaron, de eenvoudigs werkman, zijne vereeniging met Martha Besinard en de geboorte va» zijne dochter Blanche opge'tieekteind. Het meisje sloeg het blad om en begon eensklaps met de grootste aandacht te1 lezen. De eerste verzen van Genes if? trokken hate oogen met onwederstaanbaar geweld aan. Zij las: In den beginne schfetp God den hemel en de aarde. De aarde nu was woest isn ledig; duisternis bedekte den afgrond ©n de geest Gods zweefde pp de wateren. En God zeildedaar zij licht! ©n daar was lichtI

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1922 | | pagina 1