e te Zfeien nat
;t een wielrijdt
macht over
ten vrachtwaj
hij opgenom.
tl 3
doi
jst;
gesleept de
te sleep'kaan
in de Zuitier«
er tusschen Let
Franl
i Holland
landsch te
ederlamidscbe K
een secnetari
ent. Adh, pr;
lelpen? Hier he
heusch ni.e;
Donkere wolken pakken zidh boven Londen samen. Nimïn.r
ma den oorlog heeft een conferentie en ftoéfele zijn er
geweest zulke sombere (vooruitzichten-geapeuJ. De uiv
t,roken veronderstelling, <lat terugroepen van Lord Birken-
jii: die zijn v,a can tie in de Fronsche badplaats DeauvilLe dooi-
cht op een ernstige wending Van id'e Londensohe besprekingen
■wordt bevestigd in de telegrammen' over het bijeenroepen
dein Britsöhen ministerraad. Vrijdag zouden de leien van
kabinet (vergaderen om te beslissen, wat gedaan moet ,v er
voor het geval Poincaré, gelijk' zidh laat aanzien, bij zijn
dusVerre verdedigde opvattingen blijft volharden. Wel mag
uter dus seinen ,dat de toestand een zeer ernstig karakter
nrAagt, en Ide „Temps" die de meening uitsipreekt dat bet Reu-
-turea uzulke berichten maar lanceert, om Poinaatré aan de
tbijttafel een söhrik op het lijf te jagen, oordeelt óf zeer jicht.-
rsor en zette
:in ik ztelf.
S HENDRIK
s Hendrik
m aan het
litenlandsche Z:
iklijkie bemekei
Zwec
ren aanvliegen en
kt Gummi rin
en verkhopp-vei
het bouwen
leiding van d<
Pterd door >lsn
f1905, Jb. Gm
werk' is gegua
IN ZiEIGL
3 gevallen voor,
ïn om' den
Die hebben wee
1de aand acht g-
op onze kust
ardig óf doet een wanhopige poging om den schijn te redden, w 0.
Volgens 'het offioieuse pers agemtsch ap - be r ich t is men het in I liefst zelf. De Engelschen zouiden echter te vinden zijn voor een
jwwngstreet eroye reena, dat de toestand zeer precair is en nie- "1 |jjjjfi
ind zo» (verbaasd zijn ,ihs de conferentie afgebroken ,weid'.
nsdaggavond heeft Lloyd George na een, langdurig onderhoud
4 Poincaré last gegeven om Ide lelden van het kabniet bijeen
f oenen. Hij zal deze sensationeele maatregel zeker niet over
at. 'genomen hebben, maar vlermoedtelijk hebben bemerkt, dat
toegeven van Fransche zijde, niet m'eer te hopen valt en vojr
ernstige be,sluiten. Wélke ten aanzien Van de Britsöh—Fransohe
trekkingen, genomen worden, ingeVal do conferentie werkelijk
slukt .zal 'hij het gezag van het geheele kabinet! willen laten
-Iden. Voor het verbreken van -Idle bondgenootschappelijke bp-
tkkingeu, kan hij de Verantwoordelijkheid niet allqen dragen.
Zal de beslissing spoedig vallen Men verwachtte Donderdag
;n bijeenkomst Van de conferentie en kon het besluit van den
'rits-eb en ministerraad in de politieke weegsfchail geworpen wor
en. De particuliere secretaris Vlam Lloyid George moet de pep-
ertegenwoordigers meegedeeld hebben, dat de Britsciie premier
astbesloten is de eisdhen van Poincaré te verwerpen. En het
er niet naar uit ,!dat hij |dfttm^a(l op zijn besluit zal terugko
Weliswaar is hij tót (fuslvlerre zeer plooibaar geweest en
ooit afkeerig Van opportunisme maar thans is hij toie-h te, ver
egaan om volle face te maken.
In ieder geval kan hij er zeker van zijn, dat hhe^gelieele En-
ekdhe volk achter hem' staat. Het groot kapitaal zoowel als de
rbeidersbonden hebben er gelijkelijk belang bij, .lat dé politiek
■gens D.uitstehland veranderd wordtDe onafhankelijke libera-
>n en die arbeiderspartij zullen heml géén strooi-b'reei in den weg
■gggen als hij thans front maakt tegjen 'de Fr.xnsehe politiek.
)e oppositie in het Parlelnmt zal hem hoogstens verwijten dat
ij dit niet eerder lieeft gedaan'. Loidi Grey, de vroegere minjister
n tui ten! anldfeche zaken, onafhankelijk liberaal en een der steun -
..aren Van Asquitlh's partij heeft (dezer dagen tie Oxford over de
eoruitzichten gesproken en eisohe gesteldn die liinjrodit tegen
Idle Van Poincaré ingaan. Voor alle liberalen in Engeland is
.loy'd George's beginselvjastiheiid' valn dit ©ogenblik' een opluchting.
vaste.
pimingen ,als
illend'e windriel
ogte waar. Ma:
nde zwemmer m
t een onzer bekreu
zoo gelukkig
en, bleek ons w
Lde gevaren,
.e volle aandadh
hij dóór stroom
fgevoerd, nimim
bereiken. Dat
snelheid vian om
enstroom (ebb
er uur, dan is
de zwêmmer nie
het punt dat
schuinsweg naa
ge honderden m
litgang. Maar
zal' mislukken
het water ver
a krachten nenu
■epassing vlan li
fe Maar een mid
ne in zee zwemt
dsje de volgende
i dat gij bij uw
>m Verder wordt
s schuinsweg
0
'fing van een
■s te brengen.
d lussc-hen P&in
idigd is. De des-
i beginsel de eer
rundigen nu z ui
tgevoerd kunne,
•prk'eingen der
dan zeven uren
lenkoinst, ïd ziel.
erp besproken,
liet rapport' dei
wijzigingen afüi'
e commissi
mengen. De ties
t, dat zij zulle"
hun rapport' g,
aan het oprded
tnsehe zijde, da'
de Britsche
rdt in Britschlw
tellen te zamei
prek'en van over
NIEUWE LANGEDIJKER COURANT.
Zaterdag 12 Augustus 1922.
TWEEDE BLAD.
BUITENLANDS OVERZICHT.
premier, gelukken zal een compromis te vinjd'en, dat voor Poincaré
aannemelijk is. I
De Britsóhe minislerrraad staat vast aaneengesloten achter den
premier. De leden van het kabinet blijven te Londen in afwia'ch-
ting-g van !le 'bespreking der Engfelsöhe voorstellen- op da con
ferentie. Deze bespreking zou hejden gehhouden wordn Lioyd
George heeft niet slechts gecofereerd met zijn ministers, maar
ook met de Lala arische en Belgische gedelegeerden. Er wordt
door de geallieerden koortsig gezppht naar een uitweg, alleen de
Frans-eken wachten docd'bedtwtf af en bekommeren zich klaar
blijkelijk niet om het rapport van |dte meeildérheid der commissie,
welk rapport naar men weet de Fmnsdhe voorstellen van de
hand' wijst. „Desondanks zullen wij ze handhaven" :s lde leus
van Poincaré.
Als er dus toch uitzicht is op redding, dan komt dit, deoniat
de anldere geall'eerden alles in het 'werk steilten om een breuk
te vermijden. Misschien uit vrees zooals de Fransehen denken,
misschien wei uit omzichtigheid' en overwegingen van wiis beleid
tiaar men.'an'dook Frankrijk niet, bij een breuk gebaat kan zijn
Volgene een telegram uit Berlijn, zou het pfon dfestaau 8,'e beslis
sing over do hangende vraagstukken aan de Commissie van Her
stel over te laten. Maar dit lijkt ons twiijfel|achtig.. De eerste
ministère der geallieerde landen nemen belangrijke beslissingen
Er is, blijkens d'e telegrammen van hedennacht een sprank ie
.op. Alle staatslieden te Londen bijeen, zien de noodzakelijkheid
n van een compromis, niet tfitzofiüeririg lan 'van de Frmschen,
'eh houden alsof zij van een compromis niets- willen weten
n niet van zins zijn, ook maar een klein deel van hun eiscken te
aten vallen. De Engefechen redeneert men te Parijs, zullen een
neuk voorkomen, zij duchten een breuk meer dan wij het doen.
,Uar epture Les Anglais la redoutent plus que nous" schrijft
iet „Journal." Immers gesteld ida.t het tot een breuk kwam, dan
,ou Frankrijk zijn vrijheid van handelen houden en onmiddellijk
iet programma van Poinoaxé ten uitvoer leggen. Het bezit daar-
;oe de middelen en Engeland bezit niet de middelen om' dit te
feleiten. Ziedaar de 'hoofdzaak.. Wij kunnen afzonderlijk optre
den daar de voornaamste maatregelen genomen zouden werden
u ,de bezette zone op den linkeroever van den Rijn. Het instellen
ran eein controle in het Roergebied zou sleohts geringe inspan-
ng vergen. En hoe zouden onze vofirmalige geallieerden ons dit
urinen beletten? Wij zouden volkomen loyaal gehandeld hebben
wij zouden hein van onze plannen op 'de hciogte hebben gebracht en
voorgesteld hebben er zich bij aan te sluiten. Wie zou daar
na ïiog een strijd', een worsteling willen 'beginnen, om' ons te bé
etten op te treden tegen een debiteur wiens kwade trouw on
miskenbaar blijkt?? Bedreigingen kunnen mondeling of scihrif-
elijk' komen, maar tot duiden overgaan, dat is wat anders."
Het Journal" en het blad geeft ongetwijfeld ie opvatting
weer, jdia de openbare meening bcheers'eht noemt dit de
loofldzaah. Alsof een dergelijke vrijheid van handtelen Frankrijk op
Jen duur haat zo ubrengen. Alsof het politieke en economische
soletnent, waarin het op deze wijze geraken zou, geen veel grap:
ter nadeel zou opleveren en op den duur tot Frankrijks rynder-
;ang zou moeten leiden.
Het is dus te hopen, idat het minister Theunis, den Belgischen
ui
ïun
FEUILLETON.
DE WERKTUIGKUNDIGE.
,Eqein oogenblik van zwakheid is er de oorzaak van".
,Wilt gij, miejuffrouw, dat ik u in huis draag?"
jNeidn, o neanl" antwoordde 'het meisje snel, „ik wil
tik verlang butiein te blijven?" i
Maar Paul Merciier zag in het rond en bemerkte een steieuem
bank, die tegen den muur van 'het pavillioen stond.
Hij geleidde BJainche tot aan die bank, waarop hij haar
feed nederz'itten. 5
„Gevoelt gij u thans beter, mejuffrouw?" sprak hij.
„Ik geloof van ja, mijnheer".
„Zijt gij nu steiker?"
„[N-efefn, nog niet; t|Sn minste ik geloof het niet".
„In dat geval, mejuffrouw, kunt gij hier zoo niet blijven;
ik ga den dokter waarschuwen".
Paul Merciier deed een stap om zich te verwijderen.
Blanche hield hem terug en fluisterde op smeekenden toon
„Doe dat niiet," mijnheer; ik 'bid u, doe het niet".
„Evenwel, mejuffrouw, uw toiestand vereischt eenige zorg".
„Gij bedriiejgt u, mijnheer; ik heb niets noodig".
„Moet diie zwak'haid, waarondjer gij thans bezwijkt, niet
door krachtige en snelle middelen bestreden worden?"
,Nee|n, mijnheer; dat is oUnoödïg. Zij koimt slechts van over
vermoeidheid; eenige oogenblikken rust zullen mij geheel'doeh
herstellen."
Sta mij 'tèn minste toe, bij u te blijven, mejuffrouw, tot dat
gij geheel tot u zelve gekomen zult zijn".
„Waartoe zou dat dienen?"
Gij verbiedt mij mejuffrouw, dien dokter te gaan wanrsc'hu-
i, en ik gehoorzaam; maar gij kunt mij' niet bevelen u hier
alleen te latten, in een oogenblik, waarin gij buiten staat zijt
alleen ,en zondier hulp uw huis te bereiken".
Blanche gevoelde dat zij kracht noch Ipsj had eene lange
redewisseling vol te houden.
Blijf da|n, als gij er zoo op gjesteld zijt, mijnheer", sta-
fiteldle zij.
teen
■aiunprcmis en eein heffing op Iden Diuitsehen uitvoer van
piöeent der waarde willen goedkeuren. Ook ter zake van de
coniTolc op de imijinen in het Roergebied! en op de losschen links
va,n dein Rijn zou Engeland willen toegeven, doch slechts indien
'blijkt, dar Duitsdhland bij voortduring in geblreke blijft om' zijn
verj lichtingen na te komen. Tegen het legglen van ee r. nicuiwie
üouanegrens aan de overzijde van dten Rijn en oostelijk va» het
Roergebied zou Engeland evenwel onwrikbaar gekant blijven. Eu
als PoinCaré niu juist dezen eisch 'wlil dboi-zetten^ deze belangrijkste
waarborg hebiben wil
Reeds worden DuitsClie inwoners van; Elzas Lotharingen over
tie grens gezet. Volgens het Havas-bureau is aan 500 gezinnen
bevel gegeven het land op zijn laatst den 12e Augustus te verha
ten. Een Imaatregel 'die niet zal nalaten dte verbittering in Duitsch
land ten top te voeren.
Zou het „Nieuws van Iden Dag", waaraan wij dit ont'leenen, deze
regelen aan Ide waarheid toetsen?
BUITENLAND.
UIT VROEGER R AGEN...,
Mélane ,oud-ministerpresilden-t, oud-minister van landbouw, oud
kamerlid enz. in Frankrijk, heeft zijn vijftigjarige politieke loop
baan herdacht. Naar aaniedlding yajn dit feest spreekt Clément
Vautel* ir> het „Journal" met droeven, spot over de dagen, toe»
men nog gelukkig was ondter het btewinid van Móline. In tlie dja
gen, zucht hij. waren er nog geen auto's. De omnibus' Panthéon.-
Oonrcclleu deeid op een slakkeixgangetje zijn legendariscÜ traject.
De „aapjes" brachten ons van de Porte (de Villiers tot Je Basitill(a
voor 35 sous. Ee er werjden geen twee of drie personen per dag te
pletter gereden. Op straat bewerkten dte Parijzenaars elkaar niet
met' de ellebogen en in 'de sigarenwinkels 'hielt! de meneer, die
zic|h zoo juist van den opsteker hakT'bfaiiend, u dezen hoffelijk
voor. De metro, de groote schopl voor ploertigheeden, bestond
nog niet. Het leven was gemakkelijk, er waren minder zenuwlij
ders. minder geagiteerde» en minder gekken dan tegenwoordig.
Vautel herinnert nog aan tal van goede dingen uit vroegjbr
jaren en besluit: Niemand zag 'de toekomst bezorgd in. De lurk-
sChe fondsen hielden zich goed. De Ruseen betaalden hun coupons
en jae Fra'nsChe rente stonld pp 104 francs. Wij waren niet met
roem overladen, maar eveninin met sdhulidlen.
OOGST EN HONGER.
Naar |de correspondent vian het „Hblld." te Helsingfors meldt,
heerscht over het algemeen groote tevrejdenheidl over Jen go-vlten
oogst 'v:an dit jaar. Door lteiidemfie jVuiurhalisten Wordt- zelfs reeds
gesproken 'vian (de „l'iqui;datie van den honger", terwijl reetL de mo-
gèlijkfed 'vhn 'uitvoer va» Russisch graan wordt overwogen. De
Volkscommissaris voor jcle levensmilddelenVerziorging, die zich in
de „Iswestia" bijzon,der optimistisch uitlaat, veronderstelt, dit
er Voo ruitvoer een oversdhpf vain 150 tolt 200 miilioen poe'd ter
besdhikknig zal zijn. Maar hij zou het intusschen tóch pnytiöeher
Vinden 'dit graan voor geval' v,an nood m|aar vast te houden.
IntussCiien komen er in |de SdVjetpcrs verschillende 'berichten
Voor, welke een minder optimistischen kijk geven ep den toestand
Het zelfde officieuse Moskouer orgaan bev'at een samenvattende
Imefi'edeeling uit de hongergebieldien met het opsCbrift: „In bet
lóopenlde jaar zal de honger niet geliquideerd worden." Uit hhet
Hand der Baso'hkiren wondt aan het orgaan geschreven: Negentig!
procent Vain lie bevolking lijdt honger. De sterfte is ongelooflijk
Alle Voorraden van het geWone voedsel vervangende middelen
zijn uitgeput. De door den honger uitgeputte bevolking leeft
fv'au honden, katten en afval1." Hieruit blijkt, voegt het blaft er
aantoe, dat lde oogst in deze op landbouwgebied weinig ontwik
kelde streek den honger niet overwinnen kan.
Uit het gouvernement Wajtka Wondt helt blad een nieuwe hon
gersnood voor het vp%emd! jaar voorspeld. Ook hier heeft. Id|e
bevolking uitsluitend te leven vpn afval', boombast, enz. De velé
regen benadeelt ten zeerste Idien groei Van het uitgezaaide gr.apn.
Volgens de „Iswestia" zijn Idle berichten oVter het afnemen van
Daarop haar hoofd achterover werpiande, kruiste zij d'e ar-
taeti ov(si- de borst en bleef zwijgend zitten. Paul Mercier,
op drie schreiden afstands van die bank staande, rnec de
oogen op Blanche gevestigd, wachtte. Het bl'eeke maanlicht
verlichtte te gialijkertijd de beide aangezichten der jonge lieden
en scheen een stralenkrans rondom hunne hoofden te vor-
mien. Paul Mie!rcier verdiepte zich in zwijgende beschouwing.
(Nooit in zijn leven had hij van iets zoo heerlijks gedroomd, als
dat liefelijke zuiver gevormde gelaat, waaraan hij zijne oogen
niet afwenden kojn.
Het was voor die eerstie maal, dat de ooigen van Blanche
Vaubaron zich op qen jongeling vastigdjen. Het arme kind
kon zich geen rekenschap geven van de aantrekkingskracht,
idic hei op haar uitoefiendiemaar zij ze'ide tot zichzelven met'
eene ziekere onbestemde ontroering, dat er tusschen dan on
bekende ten Rodille of Fritz Hornier toch een groot verschil
bestond.
BLANCHE EN PAUL.
'Eenige minuten gingen aldus voorbij; daarna verliet Blanche,
aan wie het ongewone van zulk een toestand onwillekeurig
zwaar begon tie vallen', de bank waarop zij gezeten was, en
stond op om 'haitie krachtien te beproeven. De crisis had zijn
hoogste punt bereikt ien was daarna snel afgenomen. Blanche
gevoelde zich zoo al niet heel wel, dan toch zeker in staat
om te gaan, zonde(r eteln nieuw ongeval te behoeven te vreezen.
„Gij ziet hef, mijnheer", sprak' zij toen met een droevig
Hachje tot Paul, „ik biefa weer geheel herstelld. Ik heb u dus
slechts te bedainkten voor uwe goede zorgen; en de belangstel
ling. die gjj mij beltoond hebt, OK dat doe ik hiermede uit
grond van mijn hart".
Daarop begaf zij zich mjet langzame isn vaste schreden paar
het andere einde van den tuin.
Paul maakte ©elne beweging om haar- te volgen; maar hij
durfde nieft.
„Gaat gij niet naar huis, mlejaffrouw?" vroeg hij beschroomd.
„N'eieln", antwoordde Blanche, „nog niet''.
„Vreest gij niet dat uwe zwakheid terug keeren zal?"
Het jonge meisje schudde het hoofd. „Neen, 't is al voorbij
- 't is
IcLen 'honger, n de Krim, onjuist'. Ojigevteer 400000 mensdien van
wie Ida hel'ft kinderen, lijden hier honger. Geconstateerd Wordt,
jdat nog geen buitenlanjdsdhe organisatie, afgezien van een Ne
derlanidfeelhe zending, den Krim! te hulp is gekomen. De oogst/Wan
'dit 'jaar zal slecht - een Ideel der bewolking kunnen voeden. 260000
smènsóhen moeten hier tot dten oogst v'an '23 aan voedsel'gehol
pen wcridön.
nl Be „Iswestia" vlan 27 Juli wordt gesproken van „verschil
lende anidere streken," welke er evtenzoo voorstaan, zonder ldia,t
het 1 'ad nadere aanduidingen geeft. Volgens onzen correspondent
ziet liet er intusstfhe» in vele streken van d!e Oekraïne nog steeid's
uit als een hongerhel. De vernietigilng van het geheele materian,!
heeft het boerenbedrijf 'V|aak zoo htel'emimerd', dat het goede OiOigst-
■Weer van weinig nut is voor dte Ibevolkffing. Daarbij komt uit er-
«•Gbsl'3ccjdr Ideeleln vjan het land bericht van een enigen strijd,
welken de bevolking moeten voeren tegen in geweldige massa's
Voorkomende schadelijke insecten. In het bijzonder wunlen vlas
akkers en groententuinen getroffen.
Aangezien uit de meest verschillende deelen van het rijk kieze
insectenplaag gemeld' 'wordt, en anderzijds groote deelen van tien
oogst prijsgegeven moeten wördten weglens gebrek aan arbeids
krachten en het noodige materiaal1, moet warden aangen(o|men
dat Rusland, niettegenstaande het gunstige oogstjaar sièchhts tot
op zekere hoogte op adem zal' kunnen kranen. In groote Idteelen
'van het land, zal nog evenals tot dusver honger wórden geleden.
Te spreken over de mcgelijk'heid om uit te voeren, zooals de vplks
commissaris voor de voeding dpiet, is misdadig. Zoo-xls bekend -is,
produceerde Rusand 'Voor dten ooirog per hoofd der bevolking
minder graan dan bijv. Duitsdhland.. Wanneer het uitvoerde,
geschiedde dat ten koste 'van ide 'bevolking, dei ondervoed bleef.
Dit wer|d 'dooi de Bolsjewiki de regeering via» den tsaar -ails een
misdaad aangerekend. Niettemin spreken zij thans reeds van uit
voer va ngraa»,terwijl' de oogst nog niet' eens twee derde telpjoft
op te 'biengen van lelie» van 1913. - I
Intusschen mag de naar verhouding goede oogst va» dit jaar,
welke in het algemeen den economischhen toestand /'an Sovjet
Ruslanld 'Wel zal verbeteren, niet geloochend! en betwijfeld, wor
den besluit onze correspondent, zopals dat nog veelvuldig in de
persberichten cVer Rusland geschiedt.
NIEUWSTIJDINGEN.
AANSLAG OP EEN BENEDICTIJNER MONNIK.
Maandagavond tusschen 7 ie» 8 uur was, maar het „D. v.
■N'. B." meldt, 'in die» stillen kloostertuin der Benedictijnen
geltjgen aa» die Beniedictijnerstraat te Oosterhout een jongt
broed'err aam den arbeid.
Plotseling sohotie» twee individuen op hem af, die den
niets kwaads veirmoediemden kloosterrling vastgrepen en hem
zo ruler vorm van piroeieis mishandelden en aan een paal poog
den op tie hangen. J
In dien gruwalijken opzet zijn de onverlaten gelukkig, nilet
mogen slagen.
Niet alleen dat dfö broeder zich met inspanning van al zijn
krach te» verzette, maar ook schoot een broeder, die in de
iiab'hijieid eveneens aan den arbeid was, ijlings toe om het
slachtoffer te bevrij;die|n.
De schurkte» wisten belaas fe ontsnapx>en.
Omtrent die drijfveer tot deze daad tast de justitie en po-
liftte, dis, spoedig miet het onderzoek begonnen, nog in het
duister. Die abtdij der Bieliied'ictijnen' is tatnelijk ver van de
kom van het p'laatsjle gelagen.
Uit den aard de|r zaak is het daar stil ian rustig en is het
verkeerr ier uiterst gering.
EEN MONUMENTALE TOREN GERED.
Hedikh-uizeta bezit iaën ouden toren, dateerende uit het éin.
de der twaalfde 'eeuw, geheel uit tufstee» opgetrokken en met
hoek- en middenlisienen, die een rond boogjestries dragen,
versfexd is naar streng-Romaanscben trant. Er behoeft blij
kens het verslag der provinciale monumenten-commissie va_,
Noordbrabant, aan dez(e» toren niets hersteld te worden dan
eenige leien aan d;e afschuiving van de spits en 'n enkele
zolderingsplank. Zieier juist merkte dan ook de Rijkscommissie
op (aldus de monumenten-oommissie), dat de kosten der'her-
hersteiling idoor de burgerlijke gemeente kunnen gedragen
worden. Te meer acht de prov.-commissie di't herstel urgent,
„nu Ide Ned. Herv. Kerkgemeente den toren niet als geschenk
wil aanvaarden". Diit pliejit zeker voor haar piëteit noch voor
haar kennis va'n zakje», wajar 't e|e» uiterst zeldzaam geworden
monument in 't eens zoo rijke Brabant geldt.
Op 20 Januari besloot de gemeenteraad om den toren met
te herstellen en zoo die Nled. Hervormde kerkgemeente van
Vlijmen ©n Hedik'huizlen halsstarrrig bleef in haar weigering
om den tore» als geschenk te aanvaarden, dezen te doen sloo-
Pien. Bi; Kon. besluit van 18 Febr. wierd dit raadsbesluit ge
schorst en tha»s is bet door de Koningin vernietigd.
„Mij dunkt echtier dat het verstandiger zou zijn", ging Paul
voort, ,,u niet zoo alleen in het donker t ewagen".
„Wat ik doe, do(e i'k alle avonden".
„Ja; maar dezieta avond zijt gij lijdendie".
,,Ik 'herhaal u, mijnheer, dat ik mij weder geheel wel bevind".
„Dat belet niet, mejuffrouw, dat ik mij ongerust over u
maak en dat ik relden h©b 'het te zijn. Wilt gij, tot mijne eigene
geruststelling, mij toestaan u mij» arm aan te bieden en u nog
eeltige oogenblikken te vergezellen?"
Blanche was de onschuld zelve. Geen kwaad vermoedende,
zag zij het gievaar hiet i» van een nachtelijk „tête-a-tête."
Daarenboven, geheel buiten alle gemeenschap met de bui
tenwereld levende, wist zij niet dat het gebruik aan jonge
meisjes zekere zaken ten eenemmale verbiedt. Zij zag Paul aan.
liet gelaat van den kantoorbediende van Rodille vertoonde
Z-ulk et»e uitdrukking van openhartigheid, eerlijkheid en be
langstelling, dat het onmogelijk was zich daarin te bedriegen.
Blanche aarzelde dierhalve niet hem zijn verzoek toe te staan.
„Geef mij dan uwen arm, mijnheer", sprak zij. „Wees mijn
gids en mijn sttólun, daar uw goede wil jegens mij zich zoo
ver uitstrekt."
Paul naderde levendig en beefde over geheel zijn lichaam,
toen hij op zijn arm die lichte aanraking veelde van hare
kleine hand. De 'bjaiden jongelieden wandelden daarop, weg,
zonder eten woprrd te wisselen, in de richting van het prieel
Zij gevoelden bteiden eene onbeschrijfelijke ontroering; maar
ee»-e ontroering, zoo zacht, zoo liefelijk, idat zij er niet aa»
dachten zichzelven er rrekenschap van te geven.
Zoo bereikten zij die lievelingsplaats van Blanche. Eene bijna
ondoordringbare duisternis heerschte op deze plaats onder het
dichte geboomte. Hier en daar schoot slechts een enkele
straal van het maanlicht tussdhe» de 'bladeren door; -een daar
van verlichte het Niaptunesbeeld op de rots en gaf het een
pbantast ischvoorkomen
B-lanclie maaktie hare hand los ie» ztette zich op de oude ver
molmde bank melder aan dte» oever van de» vijver. Paul bleef
naast haar stiajan.
„Hoe somber is dezte plaats 1" sprak bij.
„Vin|dt gij dat?."
