pnfhouder WOrdt en het verpierewaaide geld
terugbetaalt. Gerrit, vol goede voornemens, be
loofde zijn best te doen.
Gras gepiept.
Zekere meineer Gerrit v. P., denkelijk n
snurker uit een woonwagen, heeft zich op üe
gebruikelijke wijze voer voo rz ft hit verschatt,
door het brutaal weg te maaien van de weg
berm. De pachter Balk te Schagen ging daar
mee imiet accoord en heden werd de practische
Gerrit veroordeeld tot 20 gulden boete of 20
dagen. Reken maar dat Gerrit gauw ra het
politieblad komt te staan onder de rubriek: Ge-
signaleerden die nog bij de justitie in rekening
staan-
Goedüöope verlichting.
De Schager ingezetene J. A. R. L., die niet
al te best in z'n slappe was zat, wist zich op
goed'kOope manier van electrisch licht te voor
zien .door buiten den meter om, een leiding te
Snaken, waarmede hij zijn kamer verlichtte. De
directeur de rgem. Jachtbedrijven kwam er ach-
ter ein heden werd L. tost f 10 boete sub. 10 da-
gen veroordeeld.
Dat moet je niet doen.
De winkelier Piet Z. te Hoorn kwam in de
droevige noodzakelijkheid' om op de flesch te
moeten gaan. Maar toen eenmaal de slag ge
vallen was, beging hij de hoogst gevaarlijke
stommiteit, midden in den nacht een aantal
meubelstukken en 'n waschmachien stie^um
ihet huis uit te sleepen en in bewaring te geven
bij een goeden kennis opk gaf hij dien man
nog 110 pop in bewaring. Deze vriendelijke
vriend mocht van geluk spreken, dat hij er ook
niet tusschen raakte, terwijl de onverstandige
Piet thans tot 1 maand gevangenis werd ver
oordeeld.
Economische Klaas.
Klaas S:., vrachtrijder te Berkhout, scheen
ook wel aangestoken door de ziekte, waaraan
zojveel woonwagenproleten laboreeren, n.m.
om op kosten van anderen hun trekbeesten te
onderhouden. Klaas had de vrijpostigheid om
van het erf des landbouwers Arie Balk een
aantai" voerbieten te gappen met het nobele
doei" ,die bieteln dopt zlJn hit op te laten fuiven.
De waarde van de bieten bedroeg 40 cents,
maar de politierechter achtte het feit ernstig
genoeg pm Klaasje 25 gulden boete of 25 da
gen 'hechtenis op te leggen.
De ouwe baas zat in den piepzak.
Koert D., 'n gepensioneerde poepemuizedui-
ker te Anna Paulowna beeft zich leelijk m de
vingers gesneden door aan iedereen in 'tdorp
rond te kraaien, dat Jan Kuut en Bet Keuris
de vrouw van Jan Voorthuizen het met elkan
der wisten. Hij had gezien dat ze met elkaar
stonden te zoenen en hij had nog meer gezien,
piaa'- wat de zienersblik van oude Koest meer
zag zullen we maar buiten vermelding laten.
De aldus geblameerde personen waren niet lek
ker met de ieuterpraatjes van den ouden heer.
Zij dienden een klacht in en heden had de
oude baas het hard te verantwoorden- Van alle
kanten kreeg hij smeer. De politierechter was
niet frisch, de officier keek als 'n razenoe
Rhinóceros en juffrouw Voorthuizen maakte
hem uit voor al wat leelijk was. Ten slotte
werd 'bekl. door den politierechter tot 2 maan
den voorw. straf veroordeeld met 3 proefjaren
en allerlei bijzondere voorwaarden.
Kees was even abuis.
De vrachtrijder Corn. K. te Barsingerhorn
pam een plank in bezit, die aa|n den landbouwer
'S. Wardenaar toebehoorde. Vandaag stond
Kees met een droog gezicht te beweren, dat
hij 'zich schromelijk had vergist. Hij meende
dat 'hel zijn plank was want hij had wel meer
tvau die plankies. Deze vergissing kwam Kees
FEUILLETON.
DE WERKTUIGKUNDIGE.
Hjj dacht, dat sterven zonder te oekennen
en zonder ter dood veroordeeld te zijn, nog een
triomf zou kunnen heeten, dien hij op de Imen-
schelijke gerechtigheid behaalde-
Op het laatste oogenblik eindelijk, en ter
wijl Rodille een blik van haat en zegepraal OP
Vaubaron wierp, besloot de rechter het uiter
ste middel aan te wenden.
Dus, zeide hij, gij ontkent alles?
Ja, dat doe ik, hoe dikwijls zal ik het moe
ten herhalen.
Zoudt gij opk bij die bekentenis blijven
volharden, in het aangezicht der dooden, wan
neer zij uit het graf opstopden, om tegen lu
te getuigen-
Wilt gij dat ik ze oproep, om hier te ver-
pchijhen?
Waartoe zou dat dienen, sprak Rodille.
De dood is onverbiddelijk en het graf geeft
gijn propi niet terug.
Dat weet gij niet.
De hel of de hemel zenden somtijds hun
schimmen op aarde, om de boosheid te ont
maskeren en de onschuld te doen zegepralen.
Welnu, hernam Rodille, zelfs al konden zij
hier voor mij verschijnen, dan nog zo uik 4n
hun aangezicht u toeroepen: ik ben onschuldig!
Welnu, daar zijn zijl
Herkent gij ze? riep de rechter uit en trok
aan een verborgen 'koord. Het gordijn schoor
W O schrik'! Fritz Hornér was daar, met Lari-
ldon aan een zijde.
Daarnevens lag de oude baron Virviüe, met
eem gapende wonde in de borst, waarin een
dolk stak, en voor hem zag men Ursula Ke-
taaud op een stoel gezeten, door den giftrgen
drank van Rodille den doodslaap ingetreden.
Een kreet van afschuw ontsnapte aan de
even getrouw op 30 sjoof boete of 30 dagen
te staan.
Jaap was in de olie.
De visscher Jaap W. in Egm. aan Zee was
aan den rol en maakte het zoo gortig, dat de
veldwachter Doedens, die ook snakte naar wat
emotie, besloot Jaap maar op te pakken. Wat
natuurlijk niet strookte met de intentie van den
hee rjaap en waarop toen het bekend verze'
volgde. Hij werd tot 30 gulden boete of 120
dagen veroordeeld.
Ruitje tikken.
De kastelein A. Bakker op de Laat kreeg 'n
klant in den persoon van Jan B., die 'hem
allerminst welkom was. Want Jan had de la
ding al best scheef gestuwd en zulke clientele
kan een fatsoenlijk caféhouder wel missen: Uit
nijdigheid over de weinig hartelijke ontvangst
mepte Jan toen een ruit in. De politierechter
legde hem f20 boete1 kubs. 20 dagën hebhte-
'nis op.
Die vlieger ging ook niet op.
D eagent in koffie en thee voor 'n fifma in
Hilversum, Teunis L. te Ijjoorn, kon zijn prin
cipaal toen hij de laatste maal kwam afrekenen
geen geld en geen handelswaar meer toonen.
Hij had de 'koffie en thee verkocht en de centen
in zijn huisgezin verbruikt, 't Is niet zooals het
hoort, maar je moet maa rin de penarie 'zitten.
De politierechter wil zich door den heer Muts-
ring nog eens omstandig doen inlichten en
heeft de verdere behandeling 14 dagen uitge
steld.
Ook 'ra ridder.
De boerenarbeider G. B|. t eGrootebroek, on
langs veroordeeld tot f25 boete subs. 25 dagen
wegens diefstal van een rijwiellantaarn, zit nu
warempel weer op de politierechter-bokkebank,
bmdat hij uit den winkel van bakker Jaap
Deen 'n portemonnaie met 8 gulden had gejat.
Gert bromt nu voor de lantaarn en was dus
direct bij de hand.
Hij kreeg een reuze boterham van den po
litierechter en de officier wildé hem 2 maanden
de petoet indrukken. Maar de politierechter,
die liever dan den dood des zondaars, wil,
dat hij zich bek'eere en leve, wil het zaakje
nog eens bekijken en heeft de voortzetting der
behandeling 14 dagen aangehouden.
Een malle bui.
De arbeider Th. M. wiens lichamelijke ont
wikkeling 'blijkbaar zijn verstand ver vooruit
is, amuseerde zich in den nacht van 5 op 6
November door het ingooien van een paai
glasruiten bij den bakker W. Groot. Dorus
heeft de schade vergoed en beloofde nu beter
schap, zoodat hij met 5 gulden boete of 5 da
gen afkwam.
Eerbied voor den burgervader.
De Texelaar, Hendrik W., die ze ook be
paald wel eens ziet vliegen, heeft den edel-
achlbaren burgemeester in het openbaar een
schooier genoemd. Dat is natuurlijk geen ma
nier lom je over het hoofd der gemeente uit
te laten. De burgemeester nam daar ook-geen
genoegen me een bracht Henkie, hoewel deze,
tot inkeer gekomen, schriftelijk zijn veront
schuldiging aanbood, voor den politierechter.
Deze meende dat aan de eer van den burge
meester was voldaan door het opleggen van
f5 boete subs. 5 dagen aan den beschuldigde.
sulent van den ring, was geheel aan den jubilaris
gewijd. Deze -bespeelde zei! het orgel op den voor
hpin ,zop mérkwaapdigen, feestdag.
Na het amen van den dienstdoenden predikant
sprak ds. J H. Lampcing van Naaldwijk, emeritus
predikant, die meer dan tien jaren te Dirkshorn
hééft gestaan, den heer Bijpost zeer hartelijk toe.
Na de godsdienstoefening ontving de jubila+b
dc gelukwenschen \an het kerkbestuur, dat hem
met een schitterend bloemstuk een foto in eiken
houten lijs* van het orgel, dat hij vijftig jaren
lang heeft bespeeld, aanbood. Voorts schonk de
zangvereeniging van Dirkshorn een prachtig bloem
stuk.
In deu namiddag gaf de Amsterdamsche organist
Jan Zwart, eén feest-cor.cert in de kerk te Dirks
horn ter ceie tan den jubilaris met medewerking
van mej. A. Veenenbos, zangeres en G. Th. Zwa.
organist en violist De kerk was eivol. Vele bezoe
kers moesten staan. Op dit concert speelde de hr.
J. Zwart een „Albumblad voor Orgel" voor deze
gplegeaheid door hem gecomponeerd en opgedra
gen aan den jubilaris.
Ook sprak de heer J. Zwart na afloop van he'.
concert nog een enkel vriendschappelijk woord tot
den heer Bijpost. Hij herinnerde eraan, dat de
julilaiis in zijn veel-jarige loopbaan ook nog 12
jaren lang het c-ude orgel van Harencarspel hedr-
bespeeld, dat thans als merkwaardigheid in het
Rijksmuseum te Amsterdam wordt bewaard.
Het was svoor den gouden jubilaris een dag vat.
actie, maar ook van hooge wijding en vreugde.
Plaatselijk Nieuws
Hs. BARTEN Az. f
Heden overleed. Het is de gewone aankondi
ging, waarmede men kennis .geeft van het overlij
den van een zijner familieleden of vrienden. En het
wordt gelezer. en ontvangen onder verschillende
indrukken. En zoo leest men ook het verscheiden
van onzen ouden sluiswachter Barten. Wist men.
dat de sjuis zoo ongeveer twee eeuwen door de fa
milie Barten werd bediend? Het is gegaan van
vader op zoon, zoo steeds door. Op 22-jarigen
leeftijd werd onze sluiswachter door eene ziekte
aangetast, tengevolge waarvan hem het gebruik
zijner beenen gedeeltelijk werd ontnomen. Ze wer
den geheel krom, maar zonder klagen heeft
hij altijd tot tevredenheid van het bestuur van den
polder zijn eenvoudige oetrekking vervuld. Een
voudig was ook zijne omgeving. Wonende onder
aan den dijk, moest hij altijd het trapje op om de
schuiten uit en in den polder te schutten. En 't
kon, soms heel druk loopen, toen de Waterweg nog
geregeld bevaren werd en de groenten werden ge-
ladéh en verzonden aan het station Noordschar-
woude. Maar de nijvere hand rustte niet. Barten
was er altijd bij, bediende den molen, later de
watermachine van den polder en thans, nu er 'een
AmerikaanSche windmolen is gebouwd ter bema
ling van den polder, was zijn zoon weer in functie
die zijn weik heeft overgenomen, reeds weder jaren.
Wij wilden met enkele woorden aan het ver
scheiden van onzen eenvoudigen en werkzamen
sluiswachter herinneren. Een man, eenvoudig opge
voed, eenvoudig gebleven en werkzaam. Hij had
aller achting, had daar recht op en heeft die door
zijn ijver, hulpvaardigheid en nederigen eerivoud
tenvolle verdiend. Hij ruste in vrede f
UIT DEN OMTREK.
HARENKARSPEL.
GOUDEN FEEST C. BIJPOST Jbzn.
In de Ned. Herv. Kerk te Dirkshorn is Zondag
het gouden ambtsjubileum van den heer C. Bijpost
organist der kerk herdacht.
De ochtenddienst, die geleid werd door den con-
horst van ieder, die bij dit onverwachte schouw
spel tegenwoordig waren, doch de stem van
Rodille overschreeuwde al de anderen.
D ekreet, dien hij uitte, had niets mensche-
iijks en ging nimmer meer uit het geheugen
tfan hen, die hem hadden gehoord.
Hij zelf was onder het uiten daarvan bewus
teloos neergevallen.
Men was genoodzaakt in alle haast den dok
ter te roepen om hem bij te staan. Men vreesde,
dat hij dood zou zijn.
Terwijl de geneesheer zijne zorgen aan Ro
dille wijdde, zag hij met verwondering naar die
zonderlinge en vreeselijk'e beelden, die in het
halfduister, waarin zij geplaatst waren, elk' op
het eerste gezicht moesten misleiden.
De rechter merk'te dien blik op en sprak
slechts deze woorden:
Stukken van overtuiging.
1 Toen bij echter zag, dat Rodille tot zichzel-
ven (kwam, liet hij hem zoo plaatsen, dat bij de
voorwerpen van zijn schrik vlak voor zich zag.
De misdadiger opende de oogen en scheen
tegelijk verwonderd en ter neer geslagen, alsof
hij zich rekenschap wilde geven van een be
nauwden droom. Doch nauwelijks had hij het
hopfd opgeheven en de wassenbeelden weder
gezien, die hem in den toestand, waarin hij
zich bevond, voorkwamen zijn slachtoffers zel-
veln (te zijn, die uit het graf waren opgestaan,
om tegen hem te getuigen, of hij verborg (zijn
gelaat lin zijne handen en riep uit:
I'k beken 1 Ik beken alles! Maar laat die
spoken toch verdwijnen.
Moordenaar! riep Vaubaron uit, ziehier
uw slachtoffers! Wilt gij, dat zij nader treden?
Zie, hun uitgestrekte handen wijzen reeds op
u; zij roepen u toe, evenals ik dat doe: RodilleI
gij zijt een ellendige 1 Rodille 1 gij zjjc een moor
denaar!
Neen! neen! laat ze niet nader 'komen!
riep de schuldige in de hevigste ontsteltenis uit
Al die misdaden ik heb ze begaan ik
verdien den dofidl
NIEUWSTIJDINGEN
Moord en zelfmoord door twee kinderen.
In de gemeente Brunssum, nabij den H-ek-
senberg heeft een 18-jarige jongen zijn meisje
van het leven beroofd en daarna zelfmoord
gepleegd. Omtrent de oorzaak van dit drama
vernemen wij het volgende:
Een 21-jarige onderwijzeres, te Amsterdam
woöhachtig en daar op een der scholen werk
zaam, was met de Kerstvacantie op bezoek
bij haar broer in Bussum. Deze laatste was
gehuwd met een Duitsche weduwe, die een
Dood mijl maar om Gods wil! laat toch
die spoken verdwijnen!
Het gordijn werd dichtgeschoven en de rech
ter van instructie maakte dadelijk procesver
baal op van de bekentenis van Rodille, waaruit
op de duidelijkste wijze de onschuld van Jean
Vaubaron bleek. f
Alles was echter no,g niet afgeLoopen.
Vaubaron en Rodille moesten beiden nog
voor de jury verschijnen.
Die jury moest uitspraak doen.
Vaubaron schreef aan den advokaat, die hem
twaalf jaar geleden te Parijs verdedigd had.
Deze edelmoedige man, nu een groot rede
naar geworden, haastte zich aan die roepstem
gehoor te geven en toen hij de hand van zijn
cliënt drukte, sprak hij:
God zij gedankt! eindelijk slaat dan het
uur der rechtvaardiging l
Den dag, voordat het vonnis uitgesproken
zou worden, trad Paul Mercier met Blanche
de cel van Vaubaron binnen.
Het gelaat van het meisje schitterde van
vreugde.
1 Vaubaron trad verschrikt terug.
Het scheen hem toe, als zag hij zijn aange
beden Martha op zestienjarigen leeftijd.
Zijn bart begon hevig te kloppen, zijne armen
openden zich.
Mijnheer, zeide Paul, dit meisje heet Blan
che Vaubaron; zij heeft haar vader noch haar
moeder ooit gekend.
Zij heeft gewooind bij dokter Horner, den
magnetiseur.
.Mijn dochter! mijn dochter 1 riep Vaubaron
•in vervoering uit.
Blanche lag reeds aan zijn hart.
In weinige regels kunnen wij nu mededeelen
wat o|ns nog te verhalen overblijft.
Toevallig was de president der rechtbank
dezelfde persoon, die twaalf jaren geleden rech
te rvan instructie te Parijs was.
Hij sprak een treffende rede uit, toen de pp-
zo!:h Had- van 18 jaren, P. genaamd. Tusschen
de onderwijzeres en dien jongen was een
liefdesbetrekking ontstaan, die do,or de ouders
met goedgekeurd werd.' Het ipeisje zou Don
derdagmiddag weer naar Amsterdam vertrek
ken. Haar broer die in Heerlen werkzaam
is, zou daar aan den trein afscheid van haar
(riemen. De broer zag echter zijn zuster niet
aan den trein en begaf zich, denkende dat zij
te laat gekomen was, naar Brunssum, waai
hij, een door het meisje geschreven brief
vond, waarin zij meedeelde, dat zij in deze
wereld toch niet gelukkig kon worden en
daarom afscheid van allen nam. Uitvoerig had
zij !in den brief geschreven wat met haar
bezittingen gebeuren moest. Ook de jongen
had eenige regels geschreven, waarin hij te
kennen gaf, eveneens te willen steden .daar
hij 'te veel van het meisj^ hi#ld. Onmiddellijk
werd de politie te Br,uns§um gewaarschjiw
die aanvankelijk vermoedde slechts inpi, een
kwajongensstreek ce doen te hebben, rrtaar
toch voor alle zekerheid de omgeving afzocht.
Hedenmiddag ontdekte de broer, die ai zoe
ke.ide nabij den Heksenberg gekomen was
het lijk van zijn zuster en daarnaast dat van
zijin. stiefzoon. Onmiddellijk werd de politie
vau een en ander in kennis gesteld, die zich
daarop dadelijk naar de plaats van den moord
begaf. Het meisje -bleek met een revolverschot
dn het linkeroor gedood te zijn door den jon
gen, die vervolgens en eveneens met een schot
in Ihet oor zich zelf van het leven beroofd had.
Vooraf had hij neg de haren van het meisje
over het oor gedaan en een portret mee de
woorden: „voor mijne ouders" te voorschijn
gehaald. Beiden moeten, zooals uit de ligging
der lijken valt op te maken, .onmiddellijk dood
geweest zijn.
Door de justitie wordt een onderzoek inge
steld.
Het spoorwegongeluk bij Blauwkapel
Het ppruimiingswerk was de laatste dagen
zóó vlot verloopein, dat men voornemens was
om Zlondag den dienst met de personentreinen
op het baanvak .Utrecht (Maliebaanstation)
,H ilvers-um te hervatten. Daarvoor waren reeds
alle maatregelen getroffen, toen op de baan de
hijschkraan, die op den weg stond opgesteld,
omkantelde en nieuwe versperringen opleverde,
die onmogelijk vóór Zondag konden worden
opgeruimd.
Heden is het verkeer op de lijn .Utrecht
(Lunetten) hersteld.
Nederduitschlandsch.
Naar aanleiding van Amber's artikeltje iiu
het avondblad van t Handelsbl. van Zaterdag
j.j. zendt een belangstellend lezer nos de vol
gende fraai gestelde circulaire:
„Waarom lekt Gij noch aan briefomslagen,
etttiketten, gommirde papieren enz., wanneer
imet-i de Vulaanvachter X voor weinig geld koo
pen 'kan? Dezelfde bestaat uit eenen eleganten
Celluioid-handvast, die met reine water gevuld
wordt en een elastiken gommisponse. De aan
vocu r versaagd nooit. Uitloopen onmoogend
lijk"
De nieuwe gulden.
De hieuw geslagen guldenstukken zijn tiians
'in omloop gebracht. De beeltenaar vertoont hei
hoofd van H. M. de Koningin, en profil, als op
de oude gulden, maar zonder kroon, met een
wat eigenaardig gevormd kapsel. De gelijkenis,
hoewel geïdealiseerd, lijkt ons beter dan bij het
oude muntstuk. De kop is kleiner, zoodat het
omschrift: „Wilhelmina, Koningin der Neder
landen" niet door den haardos wordt onder
broken- De keerzijde is bijna, gelijk aan de
schuld van onzen held door zijn vrijspraak be
krachtigd was, en hij kon zich niet weerhou
den den man, die zooveel geleden en zoo Jang
gestreden had, met innige hartelijkheid te om
heizen.
Rodille, die thans door eene te laat komen
de oprechtheid de toegevendheid van den rech
ter meende te verzekeren, legde de volledigste
bekentenis af. Hij bekende niet alleen de moor
den, die hij had begaan, doch verhaalde opk
al de bijzonderheden betreffende het stelen van
Blanche. Hij openbaarde verder het bestaan
va/n het testament van baron de Verville, en
gaf juiste aanwijzingen van de plaats, waar
de schat in de ruïne verborgen was, zoowel
als van de belangrijke sommen, die hij bij Ihet
verlaten huisje in den grond begraven had.
Hij werd ter dood veroordeeld. Die straf was
te licht voor een monster als hij, en de god
delijke wraak ontrukte hem aan de handen van
het menschelyk gerecht, voordat de dag zijner
terechtstelling aangebroken was. Ofschoon van
eSn misdadiger als hij was geen volledig be
rouw te verwachten was, ontving hij toch in
de gevangenis kalm het bezoek van den gees
telijke, die hem op het gewicht zijner schuld
wees.
Den dag daarna stierf hij aan de gevolgen
van den doorgestanen angst en aan die der,
beten van Vaubarons hond.
Paul Mercier huwde Blanche. Jean Vauba
ron, nu tienvoudig millionair geworden, verliet
zijn kinderen niet, voordat hij opgeroepen werd
om 'zich daarboven met zijn geliefde Martha
weder te vereenigen. Hij stierf in 1860, na
18 jaren van ongestoord geluk genoten té heb
ben.
Het kasteel'Vaubaron verrees uit zijn puin
hoopen en in een donkere, met fluweel behan
gen kamer van het slot bewaart Blanche de
wassenbeelden van haar vader, waarvoor zij,
als voor kostbare en heilige reliquien, den
grootsten eerbied koestert, en zij. wenscht, dat
na haar dood hare kinderen tot in het verste
nageslacht hetzelfde zullen doen.
- EINDE. -
