w
rnm,
tand. Öaa,
en van 0a
aak van ij,
Suropa om
rus' woori]
ngeren aa,
donker
n dageraad
lilden hand
den tonic,
ils lichts»
ch ik tot'
ch een ime
>g een nutj
en want h
r nu diiiij
n er zijn 0|
liet zoo
nsch. Rcc
den mens,
lijdt 'schat
REVUE VAN DE WEEK
23 Januari.
Wij weten nu, wat over 1922 in het Rijk's-
laadje js gekomen en de gedachte aan de maas
te toekomst is, wat de beurs van arm Vader
tje Staat betreft, inderdaad lichtelijk benau-
blee fzes ton ten achter bij December 1921.
Totaal werd het vorige jaar c.c. 23 millibetn
nieer ontvangen dan over 1921, maar dat gun
stig resultaat is bijna geheel te danken aan
hetgeen de Inkomstenbelasting opleverde. Wij
hebben bus voo rte bereiden op voorloopig
dalende lijn der inkomsten, en de vraag, uit
welke blroinnen het noodige geld moet komen,
is „de puzzle" van het oogenblik, naast voort
gezétte'bezuiniging en versobering. Burgemees
ter Zimmerman's eisch, in Oostenrijk gesteld,
om te begijnnen met alvast 75.000 ambtenaren
aan den dijk te zetten, is een huiveringwekkend
exempel... De onafwendbare nopdzakelijkheid
dwingt tot het blijven hanteeren van het ge
duchte snoeimes. In deze omstandigheden is
OUD F 't een ,,bof', dat de winter van '22'23 tot
i uur pred au toe een kwakkelkarakter hadde toes tan-
U ^4- TJ>^ v rvaKi a A mof ol rl An cictinLrlpvr
'Qlgt.)
ir Openba
Den Heldi
Gods naa
ARWOUD]
taal
ARWOUD
de Jong.
P LANGFjj
2.30 Ds.
tS.
skool.
EST
iap C. Paai
hap C. Paai
358
B606 17349
383 16436
wagoi
wagoi
'wago
wago
TEN.
K.
I 1.40—117.
am roode ko
)9800 k'ilogra
'0—1.—, 54l
2.20, 2e so«
L.60—2
nep 2.— 33'
ilogram biet
N), 96525 kil
oort 0.801
-1.50, 2e so(
sche witte 1
i kilogram ui
21300 kik
ive uien 1-40-
n 1.20—1.30»
ot 1.1.8lt?.
t 0.50—1
doorschot 0
ort 1.70—4
;ram aardapf
kilogram pef
1125 'kilogratt
tien, 363 sto
»ve uien 1-4°
1.90, peen 1
doorschot 1
NIEUWE LANGEDIJKE CRT.
Zaterdag 27 Januari 1923.
TWEEDE BLAD.
Jen in het Roer-gebied, met al den aankleve
van dien, maken 't verre van denkbeeldig, daf
wij eerlang met tekort aan brandstoffen en
daarmee verwante prijs-stijging te kampen kuin-
ndsche vnll ien 'krijgen 1... Even scheen het, in de afge-
"oopen week, of de wintervorst inderdaad voor
temens was, in Nederland zijn zetel op te
laan, (om met wijlen Tollens te spreken. Maar
'twas, voorzoover mein n upog kan nagaan,
,en vleugje. De schaatsen worden wel uitgc-
ANGFDIlBtald ,maar koopers of koopsters dagen niet
:0 Preek lei )P- Wel' wemelt en krioelt het in de winkel
straten van groote en kleinere gemeenten van
LANGEI gegadigden voor de uitverkoop-prijzen, voor
„koopjes" cam periode vlak voor „vroeg-
emte".
Ein wie nu eens let op de sommetjes, waar-
Ds r KofiM'OOr allerlei dingen van nut van luxe, van
rermaak etc- te krijgen zijn en die vergelijkt
NGFNDIIÏ net de tarieven, gelijk die nog enkele weken
- geleden voor dezelfde voorwerpen golden, zal
ot'het besef geraken van de gruwzame manier,
vaarop men heeft durven „overvragen". Men
nt (nu met den voorraad en tracht' Jan Publiek
lokken door de meest-verrassende „spotprij-
W. En er wordt gelijk gezegd overdruk
ebruik van gemaakt, schoon voor veler schra-
beurs zelfs de „koopjes" nog onbereikbaar
:ijn 1
Mocht het wezen maa rde wintervorst is
„j eenmaal zeer grillig en onbetrouwbaar!
lat wij zonder ijs en zeer-lage temperatuur het
oorjaar 'inglijden, dan is dit zeer stellig- een
eluk voor de meinschen, de zeer velen, die
een dure kolenprijzen kunnen bekostigen, 't
Dngeluk is, dat kwakkelwinters steeds voor-
ieelig zijn zoowel voor de artsen als voor
Ie begrafenis-ondernemers 1 De dagelijksche
loiodenlijsten zijn nu .reeds abnormaal groot.
3 15532 I74jfcet monstehje influenza doet zich weer gel-
j looac m er gaain geruchten over eene geheim-
Jnn'ige ziekte, welke zich o.a. te Haarlem en
s Utrecht moet hebben vertoond, en waarvan
,ezegd wordt, dat zij verwantschap zou heb-
Jein met de z.g. ziekte van Weil, een vorm
rain geelzucht. Moge deze zeer-ongenoode en
Hngewenschte gast is zij op vaderlandsche»
Kjdem doorgedrongen, met den meest be-
iwamen spoed weer uit Patria verdwijnen!...
Te Goiingarijp heeft zich reeds de kievit ver-
ooind. Wat heel-buitengewoon vroeg is. Bode
ain ongewoon snel overwinnende lente in 1923?
wagoi
wago Vij hebben 'taf te wachten.
Nog een paar weken scheiden ons van het
reer-bijeenkomen onzer Lagerhuizers, de
wag,oi lervattjng der legislatieve werkzaamheden op
wagoi iet Bijnnenhof. De discussies op het Midden-
taindsbond-aomgres gehouden over de vraag,
131 wagpi f me!n de industrie al of niet moet steunen
oor invoerbelemmering zou men kunnen
wagofleschouwen als eene soort van „introductie
er debatten, v welke daarover eerlang m de
FEUILLETON.
ad
teeds
ntmig
Tweede K'amer zullen worden gevoerd. De
Ministerraad zou reeds tot eene beslissing zijn
gekomen, doch in welke richting ze uitviel,
schijnt op het oogenblik, dat ik dit schrijf,
nog onzeker. Dat minister De Geer vierkant
staat tegenover protectie, is bekend genoeg.
Er kwam reeds een „officieuse wenk", dat
men door in voer-verboden represaille maatre
gelen kan uitlokken, waarvan inzonderheid
sohijnlijk is dus, dat de Regeering slechts in
onze landbouw dupe z.o,u worden. Zeer waar-
zeer speciale gevallen waar takken van indus
trie zich onmogelijk staande kunnen houden,
tot deze verboden zal wil!en overgaan.
De moeilijkheden, waarmee in toenemen
de mate allerlei bedrijven te worstelen heb
ben, noodzaken tot zeer-bijzondere maatrege
len. Dat minister Aalberse belanghebbenden
heeft opgeroepen ter bespreking van het plan
óm voor de text iel-nijverheid de 53-urige werk
week toe te staan, is zeker een hopgst opmerke
lijk „teeken des tijds". 't Toont ook, dat deze
Minister van Arbeid beseft, hoe 't plicht kan
zijn de bakens te verzetten, wanneer het getij
gaat verloopenHet gerucht, dat mr. Aal
berse zo uwensohen af te treden, als bewinds
man, was dan ook vermoedelijk meer 'tgevölg
van wensch dan van betrouwbare inlichting!...
Dat 't ongegrond was Exc. Aalberse zelf
brandmerkte ;het als „onzinnig" staat nu
toch wel voor ieder vast. Althansvoorloopig
Tot de verblijdende „nova" mag gerekend
de !mededeeling, dat van 1 Februari a.s. af
de viseering der Fransche passen, alsook de
pospoorten voor bezoek aan België, tot het
verleden zullen betooren. Een „ander g;oed
nieuwtje" is de a.s. verlaging der prijzen van
spoorkaartjes voor afstanden boven de 200
'K.M. Over de reeds zoo vaak aangekondigde
verlaging der posttarieven verneemt men niets
meer. Moge hier niet de beruchte „doofpot"
dienst hebben gedaanl...
In de jongste criminaliteits-rubriek waarin
weer ee'ns het getal beroovingen in diverse
„holen" buitensporig hoog was kan men
vinden het relaas van de euveldaden, gepleegd
door een nieuwe bende „jeugdige apachen"
5jn het Haagje. De schuldigen zijn nog sinjeuren
van... dertien en veertien jaar! Zij zonden o.a.
1 „brandbrieven" aan een tachtigjarigen me
ineer. Zulke dingen worden vooral door zeker
Isoort films berokkend, En daar de roeke-
looze onachtzaamheid, waarmee men gedoogd,
dat kinderen dergelijke verlooningen bijwonen.
De vrouw van het „bella donna-avontuur"
heeft in hare veroordeeling tot vijf jaar berust,
terwijl het O. M., dat tien jaar had gevor
derd, van hooger beroep afzag. Te Vèendam
had de ineenstorting plaats van een oude kas
siersfirma en de zelfmoord, door den eenigen
firmant gepleegd, staat natuurlijk met het tra
gisch geval in 't nauwste verband.
De Haarlemsche Stadsschouwburg kreeg in
brekers-bezoek. Een buit van f600 werd ge
maakt; de „Lohengrin"-recette werd gelukkig
voorbij gezien. Te Blerik' werd door een gra-
paatontploffing een sergeant der Infanterie zeer
ernstig gewond. Niet zonder reden werden van
uit de" Kamer tot de Regeeriing vragen gericht,
jna Ihet ongeval in het artillerie-park te Arnhem,
wijzend op de noodzakelijkheid van veel stren
ger toezicht en betere voorschriften tot omzich
tigheid bij proeven met ontplofbare stoffen. Uit
de hoofdstad komt de tijding, dat er plannen
ontkiemd zijn tot bebouwing van het midden-
Dam-terreiin, ditmaal zonder dat de gemeente
er ïinancieelen steun aan zou behoeven te vex-
leemen. Een sterk buitenlandsch consortium zou
tie taak willen en kunnen aanvatten. Moge 't
aldus wezen! Opk de meest-optimistischen zul
len dez etijding ina al de teleurstelling met
het D am -terrein - vraagstuk geleden, lichtelijk-
twijfelziek opvatte»
Een ander Amsterdamsch nieuwtje is, dat de
soc.-democratische wethouders Wibaut en De
Miranda zullen aanblijven, ondanks het be
sluit om de vacature-Vliegen tot de komende
Raadsverkiezingen onvervuld te laten,
i En nog een nieuwtje uit Gropt-Mokiim maakt
wereldkundig, dat de Communistische partij in
de» loop van een jaar met c.c. 500 leden is
verminderd. Thans ruim 1400 telt. Zoodat
„DE OLMENHOF'
■Ein des avonds knapte een gezellig vuurtje
pi Egon's kamer en onze lieveling kreeg een
ardig manteltje en mutsje en zag er daarin
it als een prinsesje.
Zoo kwam een betere tijd, de drukkendste
was weggenomen. Egon kreeg, ondanks
onafgebroken studeeren, weer een gezon-
len blos en Annie groeide flink. Grootma
lield zich kras als altijd en mijn werk, wan- w
lad de handen vol, hield mij gezond en opge
ruimd. Maar de krachten van oom Georg.
amen steeds meer af, zijn kwaal verergerde,
Oodat hij niet meer op zijn stok aHeen ver-
rouwen ton en na veel brommen eindelijk
noest goedvinden, dat Egon hem op zijn dage-
ijksche wandeling vergezelde en, met zijn
aachtigen arm steunde. En zoo ontstond een
kameraadschap tusschen beiden, die
inniger werd. Egon spaarde over dag
Mg uur uit, dat hij des nachts moest inhalen,
den brommerigen ouden heer gezelschap te
louden met hem te praten of hem voor te
ezen. Ook' ik kreeg meer en meer gelegenheid
ooms jonggezellenhuishoudentje kleine dien-
ai te verrichten, daar de oude werkster, die
m paar uren per dag bij hem kWam, voor een
rouwenhand nog veel te doen overliet en on
leiding van juffrouw Dons was ik langza-
hand tamelijk handig geworden. Oom
ueorge nam mijne hulp wel' is waar zonder
egenspraak aan, maar keek mij vaak met een
wantrouwend lachje aan als hij vrJ^' ,.Doe
het werkelijk uit liefde en belangstelling of
je zelfzuchtige bijgedachten?
i het opruimen van ooms kamer vond ik
een envelop, waarvan het adres tn een
~ude hand geschreven was- Waar had ik
schrift meer gezien? Aan de andere ziju.
yjjj iairtonv met een cachet afgedrukt,
stem
lei)
bekende
feit
dat ik ook meer gezien moest hebben. Maar
waar? Eensklaps werd het licht voor mijn
OfOgcn, zooals een blilksenistraal een donkere,
streek verlicht. Ik zag een oude schrijftafel
met allerlei kantoorboeken, rekeningen en pa
pieren bedekt, een inktkoker waar, naast and-
dere dingen, een ouderwetsöh cachet lag, met
dezelfde wonderlijk door elkaar geslingerde let
ters O. B., als in het lak: op de envelop. En op
die envelop stond ook de waarde van het geld,
dat in den brief gezeten had: tweehonderd gul
den; dezelfde torn die Egpn een paar dagen
fe ivoren bij het nieuwe kwartaal van oom
gekregen had. Dus was hij de gever niet!
Dus kwam dat ook van die goede Bertholc's!
En daarom ook oom Georgefc vreemde hou
ding, zijn verlegenheid en boosheid als wij hem
bedankten!;
Ik stond als verdoofd maar herstelde mij
'spoedig en begreep dadelijk' hoe ik mij houden
moest. Onzichtbaar wilden de dierbare vrien
den 'in onze geboorteplaats hunne helpende
hand over ons uitstrekken en onbekend moes
ten gij blijven. Nóóit mocht oom George, en
Inog minder grootmama en Egon iels van mijn
tolntdekking bespeuren. En zwol mijn hart van
'dankbaarheid voor de werkelijke gevers zoo
werd de gpedheid van mijn oom voor mij daar
niet minder om- Hoe zwaar moest het hem ge
vallen zijn om zulk een rol te spelen, die hem
bij zijn eigen armoede ondraaglijk moest zijn en
terwijl hij wist, dat de hulp niet aangenomen
zou worden, als de ontvangers de ware bron
kenden. t
En toen de derde winter, niet met zijn 'schit
terend wit kleed zooals vroeger tehuis maar
scherp en grimmig en grauw over de stad
kwam, en achter de dunne muren de armoede
dubbel deed gevoelen, toen werd oom George
werkelijk ziek en vond Egon gelegenheid hem
zijn dankbaarheid eerst goed te topnen.
Niet alleen vele uren van den dag, die toch
voo ï-hem zoo kostbaar ware», maar ook menig
nachtelijk uur oracht hü aan het zjiekbed dopr
gaat 't in die „lijn'' door verre van onmoge
lijk schijnt, dat zij in den jare 1925 niet meer
in het Parlement zou zijn gerepresenteerd.
Er was de aankondiging, dat de radio-ver
binding met onze Oost een aanvang heeft ge
nomen. Het „contact" tusschen de Veluwetorc
in Patria en de Bandoeng-hoogvlakte op Java
werd bereikt. Nu nog de Nederlandsch-Indi-
sche vliegtochten van zeven dagen en de af
stand tusschen Den Haag en Buitenzorg is tot
iets schier-onbeduidends ingekrompen!
Op de Simplex-machine van het „Gouden
Kalf" te Rotterdam, is door de Justitie beslag
gelegd. De strijd met de fameuse loterij-oh-
denneming va inden (in Zwitserland voor de
tweede beer bij een auto,-tocht aan den dood
ontsnapten) heer Brpekhuyts, is dus wederom
begonnen. Blijken moet nu, of.de heer B. niet
te boud sprak, toen hij onlangs volhield, tegen
„alle aanslagen" opgewassen te zijnl
Wij hadden de vertooningen der Dadaisten
en zij bleken te behopren, ten volle, tot de men
schen, wien „niets te dol" is.
Er zijn thans 60.000 Duitsche dienstmeisjes
"in Nederland. In hoever dit in niet-zeer verre
toekloms tleiden zal tot inniger vermenging van
het Nederlandsche met het Duitsche volk: ook
deze vraag moet 'nog tot meerdere 'klaarheid,
kiomen 1...
BUITENLAND.
De Fransche bezetting van het R^uhrgebied
heeft een crisis teweeg gebracht ernstiger wel
licht dan de dagen van Juli 1914- De toestand
is in het tort aldus samen te vatten, dat de
Fransche en Duitsche regeering een represail
le-maatregel van de eene part ijmet een andere
represaille-maatregel beantwoorden. Daarbij
tornt dat de berichten, de wij uiit Duitsche
en Fransche bron ontvangen, zeer tendentieus
zijn, dat zij soms lijnrecht met elkaar in tegen
spraak zijn, en dat het moeilijk is te controlee
ren, wat eigenlijk de juiste toestand is.
Uit de diverse, gedeeltelijk oncontroleerbare
berichten uit het Ruhrgébied valt echter op
te maken, dat de arbeiders en Duitsche beamb
ten zich op last van de regeering te Berlijn met
alle kracht verzetten tegen de maatregelen der
Fransche bezettingsautoriteiten. Deze tegenwer
king, hier en daar overgaande in stakingen en
leidelijk' verzet heeft den Franschen doen be
sluite» enkele vooraanstaande industrieelen,
onder wie Fritz Thyssen en anderen te doen
arresteeren. Zij zullen voor den krijgsraad te
Maihz terecht staan doch het verluidt, dat
slechts geldboeten worden opgelegd.
l De mijnwerkers zijn gedeeltelijk in staking,
de spoorwegarbeiders, die nauw met hen sa-
(menwerken, hebben eveneens op verschillende
stations den arbeid neergelegd en reeds hebben
de Franschen d'e eischen der arbeiders in Dort
mund ingewilligd. Meerdere incidenten als het
'doorsnijden van telefoon- en telegraaflijnen, het
weigeren van onderdak in de hotels aan Fran
schen en Belgen zijn voorgekomen, doch dit
zijn alle slechts uitvloeisels van de tegen Frank
rijk en België gerichte tegenmaatregelen der
Duitsche regeeriing. Vopr Frankrijk is het
islechts van belang of het op deze wijze de
schadevergoeding binnen krijgt. Want hiervoor
zegt Poiincaré is Frankrijk tot de bezetting van
het Ruhrgebied overgegaan-
Van Fransche zijde zijn kokntreinen en aken
in beslag genomen, en wordt van die zijde be
weerd dat reeds aanzienlijke hoeveelheden ko
len naar Frankrijk zijn gezonden. Van Duit
sche zijde daarentegen wordt bericht, dat op
de helft dezer week geen enkele kolentrein uit
het Ruhrgebied de Fransche grens sinds de
bezetting is gepasseerd. In ieder geval staat
vast, dat het aantal kolen, dat op het oogen
blik naar Frankrijk gaat, aanzienlijk minder is
en minder moet zijn, gezien de omstandigheden
dan voo rde bezetting. En daar Duitschland
tevens alle andere leveringen naar Frankrijk
en België heeft stopgezet, knjgtvFrankrijk op
het oogenblik minder, dan Poincaré zijn volk
van deze actie heeft voorgespiegeld. Het schijnt
dat de bezetting van het Ruhrgébied een strijd
zal worden toe het bittere einde, zooals dat
eenmaal met den thans ruim vier jaren achter
ons liggenden oorlog het geval is geweest. Er
zijn vele geruchten over bemiddeling, vooral
van den lijder, die thans prikkelbaarder en
ongeduldiger was dan ooit.
„Grootma, vroeg Egon op een morgen, toen
hij bleek van het waken, aan het ontbijt (kwam,
„kent u ooms geschiedenis niet? Weet u met
welk geheim verdriet hij heeft? Hoe bitter be
klaagt hij zich dikwijls over zijn verloren leven.
Verbeeld u, die norsche man weende gisteren
als een kind."
„Ik begrijp hem werkelijk niet meer, hoewel
ik "hem zestig jaar ken," antwoordde groot
mama.
I'k meende zijn geheim te kennen, maar
mocht het niet verraden en zwèeg.
En zoo: bleef de goede Egon onvermoeid m
zijn liefdewerk aan het ziekbed an den grijs
aard, die in al zijn leven de liefde niet gekend
had en thans, nu zijn einde naderde, zich aan
datzelfde leven vastklemde. En mijn broeder
verhaalde dikwijls, boe pom George uit een
zachtmoedige stemming spms plotseling opstopt
hem boos en wantrpuwend aanzag en hem
vroeg pf hij ook niet zelfzuchtig en valsch was
zooals alle anderen. Alles wat hij bezat, hee
zijn armelijk inboedeltje zou de oude vrouw
erven, die hem jaren lang trouw gediend had.
En na dezen strengen winter, tegen het vooi -
jaar stierf oom George zonder zijn geheim te
heb'ben verraden. Kalm en zacht wa,s hij o»t-
Sla]\Ta de begrafenis zag ik voor het eerst hoe
Egon veranderd, toe bleek' hij was en toch
moest door verdubbelden ijver het verzuimde
worde» ingéhaald, en moest hij dubbel hard
werken. T
,Wij moeten ons weer gaan behelpen Lu
cie'," zei hij met een pijnlijk lachtje. „Ooms
hulp heeft opgehouden."
Ooms hulp! Mocht de doode die» onrecht
limatigen lof blijven betouden? Ik mocht met
spreken. En ik begreep ook, dat nu de bemid
delaar weg was, ook de hulp vanzelf achter
wege moest blijve».
„Je moet »pg wat rust nemen, raadde ik
va» IfaliaanscKe zijde, döcÏÏ bevestiging ont
breekt hiervan. Slechts heeft Mussolini, zoowel
de Duitsche als de Fransche regeering gewezen
o, pden ernst van den toestand en heeft zij ge
waarschuwd voor de consequenties, die uit deze
qpolitiek van hard tegen hard moeten volgen.
Het staat echter te betwijfelen of de Fransche
regeering gehoor zal geven aan deze waar
schuwingen.
De Duitsche Rijkskanselier Cuno van zijn
k'a»t heeft herhaaldelijk met nadruk verklaard,
dat Duitschland er niet aan denkt met Frank
rijk en België te onderhandelen zoolang de
bezetting van het Ruhrgebied voortduurt.
Wat de bezetti|ng zelf betreft, deze is gestaakt
na de bezetting van Dortmund, doch reeds
wordt van Fransche zijde gemeld, dat het niet
uitgesloten is, dat ook Munster nog bezet zal
worden-
Wat de gevolgen in de naaste toetomst van
de bezetting ook mogen zijn, in ieder geval is
de haat tusschen de beide volken, die op den
weer hevig aangewakkerd. De Duitsche hotels
duur economisch op elkaar aangewezen zijn,
weigeren Fransche en Belgische gasten te huis
vesten en zelfs de leden der militaire missie in
Munchen moesten het hotel verlaten, waar het
personeel weigerde de Franschen en Belgen
te bedienen. In de meeste zaken wordt aan
Franschen en Belgen niet verkocht, de Duit
sche handelszaken hebben hun relaties met
Frankrijk verbroken en in de havens mogen
geen Fransche schepen meer binnênloopen. In
den Amerikaanschen Senaat heeft Borah van
de regeering gdeischt, dat zij zal ingrijpen, en
dit zal vermoedelijk de eenigste wijze zijn om
uit de moeilijkheden te geraken.
De Conferentie te Lausanne, dreigt tenge
volge van de Mosoul-kwestie te mislukken,
daar Turkije weigert deze aangelegenheid aan
den Volkenbond voor te leggen.
VERGADERINGEN.
„ONDERLING HULPBETOON".
Afscheiding van den Bond. 1
Dit belangrijk punt op de agenda van de 23e
vergadering van bovengenoemde ziekenvereeniging
werd behandeld voor de rondvraag.
De voorzitter wees er in zijne inleiding op, dat
een geheel andere toestand na den oorlog was
ingetreden en hij meende, dat met de veranderde
omstandigheden rekening diende te worden ge-i
houden. In de troonrede was er over de invoering
van z. g. sociale wetten al heel weinig gezegd. Van,
de invoering van eené ziektewet kon voorloopig!
dus zeker geen sprake zijn. Het toetreden van jon-,
ge leden was niet groot; die zouden door hun lid
maatschap de vereeniging kunnen steunen, waar
mede zij tevens de ouden van dagen ee ndienst.
zouden bewijzen. Maar ze komen niet. Daarom zo»
men wenschen, dat de ziektewet er maar kwam,
dan werden ze gedwongen lid te worden. In den'
boezem van het bestuur leefde de meening, dat
er van eene spoedige inwerking treden van de
ziektewet voorloopig niet veel zal komen; en
n ubegon de jaarlijksche contributie van f 48,
an den Bond zwaar te wegen. Men vond het te.
duur en voorts was men van oordeel, dat 't ook
wel eenvoudiger kon. De kwartaalstaten worden
door de aangesloten vereenigingen zeer ongeregeld!
ingezo»den. Voor de vereenigingen, die dit goed
doen is dit ontmoedigend. Men raakl z'n hou-vast
kwijt en ook de statistiek kan men niet meer nau-
keurig houden. Lang e nbreed was er in het be
stuur over gesproken en men meende, nu deze
gewichtige vraag maar eens aan het oordeel der
algemeene vergadering te moeten voorleggen.
De voorrzitter hoopte, dat naar aanleiding van
de toelichting van den Bonds-Secretaris, den heer
Visser een besluit mocht worden genomen in het
belang der ziekenvereenigingen.
Hierop gaf hij het woord aan den heer Visser:
De beer Visser vangt aan met te zeggen, dat
hij de zaak en de belangen der ziekenfondsen nu
reeds gedurende 10 jaren heeft gediend en met
eniejg vertrouwen te kunnen zeggen, dat hij er
iets vari af weet. Spr. dankt het Bestuur voor
de toezending van de agenda, waarbij zijne ver
wondering werd gewekt door 't daarop voorko-.
mende voorstel tot afspcheiding van den Bond.
Van eene financieel krachtige vereeniging bai hij
dit allerminst mogen verwachten. Financieel zwak;
ke vereenigingen zoeken bij nauwte wel eens an
dere uitwegen', maar dit kan hier niet gelden.
Daarop gaat spr. in het kort na de geschiede
nis der sociale wetgeving op dit gebied, dateerendé
vanaf 1905, toen de sociale wetgeving in de 2e,
E'gön, „je moet eerst wat op krachten komen."
Maar de nood is wreed! Rust nemen, als t
jfer o paan komt de zijnen tegen gebrek te vrij
waren, zoo spoedig mogelijk brood te verdien"n
voor de gebreklijdenden! En weer brandde
Iheele nachten het kleine lampje, bracht Egon
Ize wakend door en ook mij lieten angst en
Izorg niet slapen-
Op een morgen toen Egon naar college wilde
igaa'n, kwam juffrouw Doris zeggen, dat er een
tma|n was met een brief die den jongen iheér
verlangde te sprékén.
„Een brievenbesteller?"
„Neen, eerder iemand van 'het gerecht."
Wij verschrikten, maar Egon zei schertsend;
„Wees niet bang, ik heb geen schulden ge
maakt en niets met het gerecht uit te staan."
Hij liet den man in zijn khmer komen. Wij.
hoorden hen praten; de onbekende ging heen,
maar Egon vertoonde z'ic'h niet. Wat kon hem
overtomen zijn? Zelfs grootma, die zich altijd
zoo goed bedwingen kón, keek ongerust naar
de deur.
Hadden onze vrienden misschien een mid-
tiel gevonden om ons voortaan todh nog in
het geheim te helpen? Misschien door tusschen-
kjomst van een bankier, die de gevers niet
noemen mocht?
Ik hield het niet langer uit en gmg Inaai
Egó»s kamer, Hij zat aan de tafel, gebogen
over een stuk papier in groqt foremaat, hij was
doodsbleek' alsof hij een flauwte nabij was.
Wat scheelt je, Egon? riep ik.
Hij zag mij met groote, betraande oogen aan
en fmet een stem, die mij vreemd klonk, zei hij
Het geheim' van oom George!"
Hij stond op, wankelend als na een langdu
rige ziekte, nam het vel papier, ging naar de
huiskamer en zei langzaam en ontroerd:
Grootma, oom George heeft den Olmenhot
op" mijn naam tderuggekbcht en mij tot zijn
'èönigen erfgenaam benoemd. Wist u dan met,
dat hij müli|o»air was? Hier is een acte van
zijn notaris."