w rnm, tand. Öaa, en van 0a aak van ij, Suropa om rus' woori] ngeren aa, donker n dageraad lilden hand den tonic, ils lichts» ch ik tot' ch een ime >g een nutj en want h r nu diiiij n er zijn 0| liet zoo nsch. Rcc den mens, lijdt 'schat REVUE VAN DE WEEK 23 Januari. Wij weten nu, wat over 1922 in het Rijk's- laadje js gekomen en de gedachte aan de maas te toekomst is, wat de beurs van arm Vader tje Staat betreft, inderdaad lichtelijk benau- blee fzes ton ten achter bij December 1921. Totaal werd het vorige jaar c.c. 23 millibetn nieer ontvangen dan over 1921, maar dat gun stig resultaat is bijna geheel te danken aan hetgeen de Inkomstenbelasting opleverde. Wij hebben bus voo rte bereiden op voorloopig dalende lijn der inkomsten, en de vraag, uit welke blroinnen het noodige geld moet komen, is „de puzzle" van het oogenblik, naast voort gezétte'bezuiniging en versobering. Burgemees ter Zimmerman's eisch, in Oostenrijk gesteld, om te begijnnen met alvast 75.000 ambtenaren aan den dijk te zetten, is een huiveringwekkend exempel... De onafwendbare nopdzakelijkheid dwingt tot het blijven hanteeren van het ge duchte snoeimes. In deze omstandigheden is OUD F 't een ,,bof', dat de winter van '22'23 tot i uur pred au toe een kwakkelkarakter hadde toes tan- U ^4- TJ>^ v rvaKi a A mof ol rl An cictinLrlpvr 'Qlgt.) ir Openba Den Heldi Gods naa ARWOUD] taal ARWOUD de Jong. P LANGFjj 2.30 Ds. tS. skool. EST iap C. Paai hap C. Paai 358 B606 17349 383 16436 wagoi wagoi 'wago wago TEN. K. I 1.40—117. am roode ko )9800 k'ilogra '0—1.—, 54l 2.20, 2e so« L.60—2 nep 2.— 33' ilogram biet N), 96525 kil oort 0.801 -1.50, 2e so( sche witte 1 i kilogram ui 21300 kik ive uien 1-40- n 1.20—1.30» ot 1.1.8lt?. t 0.50—1 doorschot 0 ort 1.70—4 ;ram aardapf kilogram pef 1125 'kilogratt tien, 363 sto »ve uien 1-4° 1.90, peen 1 doorschot 1 NIEUWE LANGEDIJKE CRT. Zaterdag 27 Januari 1923. TWEEDE BLAD. Jen in het Roer-gebied, met al den aankleve van dien, maken 't verre van denkbeeldig, daf wij eerlang met tekort aan brandstoffen en daarmee verwante prijs-stijging te kampen kuin- ndsche vnll ien 'krijgen 1... Even scheen het, in de afge- "oopen week, of de wintervorst inderdaad voor temens was, in Nederland zijn zetel op te laan, (om met wijlen Tollens te spreken. Maar 'twas, voorzoover mein n upog kan nagaan, ,en vleugje. De schaatsen worden wel uitgc- ANGFDIlBtald ,maar koopers of koopsters dagen niet :0 Preek lei )P- Wel' wemelt en krioelt het in de winkel straten van groote en kleinere gemeenten van LANGEI gegadigden voor de uitverkoop-prijzen, voor „koopjes" cam periode vlak voor „vroeg- emte". Ein wie nu eens let op de sommetjes, waar- Ds r KofiM'OOr allerlei dingen van nut van luxe, van rermaak etc- te krijgen zijn en die vergelijkt NGFNDIIÏ net de tarieven, gelijk die nog enkele weken - geleden voor dezelfde voorwerpen golden, zal ot'het besef geraken van de gruwzame manier, vaarop men heeft durven „overvragen". Men nt (nu met den voorraad en tracht' Jan Publiek lokken door de meest-verrassende „spotprij- W. En er wordt gelijk gezegd overdruk ebruik van gemaakt, schoon voor veler schra- beurs zelfs de „koopjes" nog onbereikbaar :ijn 1 Mocht het wezen maa rde wintervorst is „j eenmaal zeer grillig en onbetrouwbaar! lat wij zonder ijs en zeer-lage temperatuur het oorjaar 'inglijden, dan is dit zeer stellig- een eluk voor de meinschen, de zeer velen, die een dure kolenprijzen kunnen bekostigen, 't Dngeluk is, dat kwakkelwinters steeds voor- ieelig zijn zoowel voor de artsen als voor Ie begrafenis-ondernemers 1 De dagelijksche loiodenlijsten zijn nu .reeds abnormaal groot. 3 15532 I74jfcet monstehje influenza doet zich weer gel- j looac m er gaain geruchten over eene geheim- Jnn'ige ziekte, welke zich o.a. te Haarlem en s Utrecht moet hebben vertoond, en waarvan ,ezegd wordt, dat zij verwantschap zou heb- Jein met de z.g. ziekte van Weil, een vorm rain geelzucht. Moge deze zeer-ongenoode en Hngewenschte gast is zij op vaderlandsche» Kjdem doorgedrongen, met den meest be- iwamen spoed weer uit Patria verdwijnen!... Te Goiingarijp heeft zich reeds de kievit ver- ooind. Wat heel-buitengewoon vroeg is. Bode ain ongewoon snel overwinnende lente in 1923? wagoi wago Vij hebben 'taf te wachten. Nog een paar weken scheiden ons van het reer-bijeenkomen onzer Lagerhuizers, de wag,oi lervattjng der legislatieve werkzaamheden op wagoi iet Bijnnenhof. De discussies op het Midden- taindsbond-aomgres gehouden over de vraag, 131 wagpi f me!n de industrie al of niet moet steunen oor invoerbelemmering zou men kunnen wagofleschouwen als eene soort van „introductie er debatten, v welke daarover eerlang m de FEUILLETON. ad teeds ntmig Tweede K'amer zullen worden gevoerd. De Ministerraad zou reeds tot eene beslissing zijn gekomen, doch in welke richting ze uitviel, schijnt op het oogenblik, dat ik dit schrijf, nog onzeker. Dat minister De Geer vierkant staat tegenover protectie, is bekend genoeg. Er kwam reeds een „officieuse wenk", dat men door in voer-verboden represaille maatre gelen kan uitlokken, waarvan inzonderheid sohijnlijk is dus, dat de Regeering slechts in onze landbouw dupe z.o,u worden. Zeer waar- zeer speciale gevallen waar takken van indus trie zich onmogelijk staande kunnen houden, tot deze verboden zal wil!en overgaan. De moeilijkheden, waarmee in toenemen de mate allerlei bedrijven te worstelen heb ben, noodzaken tot zeer-bijzondere maatrege len. Dat minister Aalberse belanghebbenden heeft opgeroepen ter bespreking van het plan óm voor de text iel-nijverheid de 53-urige werk week toe te staan, is zeker een hopgst opmerke lijk „teeken des tijds". 't Toont ook, dat deze Minister van Arbeid beseft, hoe 't plicht kan zijn de bakens te verzetten, wanneer het getij gaat verloopenHet gerucht, dat mr. Aal berse zo uwensohen af te treden, als bewinds man, was dan ook vermoedelijk meer 'tgevölg van wensch dan van betrouwbare inlichting!... Dat 't ongegrond was Exc. Aalberse zelf brandmerkte ;het als „onzinnig" staat nu toch wel voor ieder vast. Althansvoorloopig Tot de verblijdende „nova" mag gerekend de !mededeeling, dat van 1 Februari a.s. af de viseering der Fransche passen, alsook de pospoorten voor bezoek aan België, tot het verleden zullen betooren. Een „ander g;oed nieuwtje" is de a.s. verlaging der prijzen van spoorkaartjes voor afstanden boven de 200 'K.M. Over de reeds zoo vaak aangekondigde verlaging der posttarieven verneemt men niets meer. Moge hier niet de beruchte „doofpot" dienst hebben gedaanl... In de jongste criminaliteits-rubriek waarin weer ee'ns het getal beroovingen in diverse „holen" buitensporig hoog was kan men vinden het relaas van de euveldaden, gepleegd door een nieuwe bende „jeugdige apachen" 5jn het Haagje. De schuldigen zijn nog sinjeuren van... dertien en veertien jaar! Zij zonden o.a. 1 „brandbrieven" aan een tachtigjarigen me ineer. Zulke dingen worden vooral door zeker Isoort films berokkend, En daar de roeke- looze onachtzaamheid, waarmee men gedoogd, dat kinderen dergelijke verlooningen bijwonen. De vrouw van het „bella donna-avontuur" heeft in hare veroordeeling tot vijf jaar berust, terwijl het O. M., dat tien jaar had gevor derd, van hooger beroep afzag. Te Vèendam had de ineenstorting plaats van een oude kas siersfirma en de zelfmoord, door den eenigen firmant gepleegd, staat natuurlijk met het tra gisch geval in 't nauwste verband. De Haarlemsche Stadsschouwburg kreeg in brekers-bezoek. Een buit van f600 werd ge maakt; de „Lohengrin"-recette werd gelukkig voorbij gezien. Te Blerik' werd door een gra- paatontploffing een sergeant der Infanterie zeer ernstig gewond. Niet zonder reden werden van uit de" Kamer tot de Regeeriing vragen gericht, jna Ihet ongeval in het artillerie-park te Arnhem, wijzend op de noodzakelijkheid van veel stren ger toezicht en betere voorschriften tot omzich tigheid bij proeven met ontplofbare stoffen. Uit de hoofdstad komt de tijding, dat er plannen ontkiemd zijn tot bebouwing van het midden- Dam-terreiin, ditmaal zonder dat de gemeente er ïinancieelen steun aan zou behoeven te vex- leemen. Een sterk buitenlandsch consortium zou tie taak willen en kunnen aanvatten. Moge 't aldus wezen! Opk de meest-optimistischen zul len dez etijding ina al de teleurstelling met het D am -terrein - vraagstuk geleden, lichtelijk- twijfelziek opvatte» Een ander Amsterdamsch nieuwtje is, dat de soc.-democratische wethouders Wibaut en De Miranda zullen aanblijven, ondanks het be sluit om de vacature-Vliegen tot de komende Raadsverkiezingen onvervuld te laten, i En nog een nieuwtje uit Gropt-Mokiim maakt wereldkundig, dat de Communistische partij in de» loop van een jaar met c.c. 500 leden is verminderd. Thans ruim 1400 telt. Zoodat „DE OLMENHOF' ■Ein des avonds knapte een gezellig vuurtje pi Egon's kamer en onze lieveling kreeg een ardig manteltje en mutsje en zag er daarin it als een prinsesje. Zoo kwam een betere tijd, de drukkendste was weggenomen. Egon kreeg, ondanks onafgebroken studeeren, weer een gezon- len blos en Annie groeide flink. Grootma lield zich kras als altijd en mijn werk, wan- w lad de handen vol, hield mij gezond en opge ruimd. Maar de krachten van oom Georg. amen steeds meer af, zijn kwaal verergerde, Oodat hij niet meer op zijn stok aHeen ver- rouwen ton en na veel brommen eindelijk noest goedvinden, dat Egon hem op zijn dage- ijksche wandeling vergezelde en, met zijn aachtigen arm steunde. En zoo ontstond een kameraadschap tusschen beiden, die inniger werd. Egon spaarde over dag Mg uur uit, dat hij des nachts moest inhalen, den brommerigen ouden heer gezelschap te louden met hem te praten of hem voor te ezen. Ook' ik kreeg meer en meer gelegenheid ooms jonggezellenhuishoudentje kleine dien- ai te verrichten, daar de oude werkster, die m paar uren per dag bij hem kWam, voor een rouwenhand nog veel te doen overliet en on leiding van juffrouw Dons was ik langza- hand tamelijk handig geworden. Oom ueorge nam mijne hulp wel' is waar zonder egenspraak aan, maar keek mij vaak met een wantrouwend lachje aan als hij vrJ^' ,.Doe het werkelijk uit liefde en belangstelling of je zelfzuchtige bijgedachten? i het opruimen van ooms kamer vond ik een envelop, waarvan het adres tn een ~ude hand geschreven was- Waar had ik schrift meer gezien? Aan de andere ziju. yjjj iairtonv met een cachet afgedrukt, stem lei) bekende feit dat ik ook meer gezien moest hebben. Maar waar? Eensklaps werd het licht voor mijn OfOgcn, zooals een blilksenistraal een donkere, streek verlicht. Ik zag een oude schrijftafel met allerlei kantoorboeken, rekeningen en pa pieren bedekt, een inktkoker waar, naast and- dere dingen, een ouderwetsöh cachet lag, met dezelfde wonderlijk door elkaar geslingerde let ters O. B., als in het lak: op de envelop. En op die envelop stond ook de waarde van het geld, dat in den brief gezeten had: tweehonderd gul den; dezelfde torn die Egpn een paar dagen fe ivoren bij het nieuwe kwartaal van oom gekregen had. Dus was hij de gever niet! Dus kwam dat ook van die goede Bertholc's! En daarom ook oom Georgefc vreemde hou ding, zijn verlegenheid en boosheid als wij hem bedankten!; Ik stond als verdoofd maar herstelde mij 'spoedig en begreep dadelijk' hoe ik mij houden moest. Onzichtbaar wilden de dierbare vrien den 'in onze geboorteplaats hunne helpende hand over ons uitstrekken en onbekend moes ten gij blijven. Nóóit mocht oom George, en Inog minder grootmama en Egon iels van mijn tolntdekking bespeuren. En zwol mijn hart van 'dankbaarheid voor de werkelijke gevers zoo werd de gpedheid van mijn oom voor mij daar niet minder om- Hoe zwaar moest het hem ge vallen zijn om zulk een rol te spelen, die hem bij zijn eigen armoede ondraaglijk moest zijn en terwijl hij wist, dat de hulp niet aangenomen zou worden, als de ontvangers de ware bron kenden. t En toen de derde winter, niet met zijn 'schit terend wit kleed zooals vroeger tehuis maar scherp en grimmig en grauw over de stad kwam, en achter de dunne muren de armoede dubbel deed gevoelen, toen werd oom George werkelijk ziek en vond Egon gelegenheid hem zijn dankbaarheid eerst goed te topnen. Niet alleen vele uren van den dag, die toch voo ï-hem zoo kostbaar ware», maar ook menig nachtelijk uur oracht hü aan het zjiekbed dopr gaat 't in die „lijn'' door verre van onmoge lijk schijnt, dat zij in den jare 1925 niet meer in het Parlement zou zijn gerepresenteerd. Er was de aankondiging, dat de radio-ver binding met onze Oost een aanvang heeft ge nomen. Het „contact" tusschen de Veluwetorc in Patria en de Bandoeng-hoogvlakte op Java werd bereikt. Nu nog de Nederlandsch-Indi- sche vliegtochten van zeven dagen en de af stand tusschen Den Haag en Buitenzorg is tot iets schier-onbeduidends ingekrompen! Op de Simplex-machine van het „Gouden Kalf" te Rotterdam, is door de Justitie beslag gelegd. De strijd met de fameuse loterij-oh- denneming va inden (in Zwitserland voor de tweede beer bij een auto,-tocht aan den dood ontsnapten) heer Brpekhuyts, is dus wederom begonnen. Blijken moet nu, of.de heer B. niet te boud sprak, toen hij onlangs volhield, tegen „alle aanslagen" opgewassen te zijnl Wij hadden de vertooningen der Dadaisten en zij bleken te behopren, ten volle, tot de men schen, wien „niets te dol" is. Er zijn thans 60.000 Duitsche dienstmeisjes "in Nederland. In hoever dit in niet-zeer verre toekloms tleiden zal tot inniger vermenging van het Nederlandsche met het Duitsche volk: ook deze vraag moet 'nog tot meerdere 'klaarheid, kiomen 1... BUITENLAND. De Fransche bezetting van het R^uhrgebied heeft een crisis teweeg gebracht ernstiger wel licht dan de dagen van Juli 1914- De toestand is in het tort aldus samen te vatten, dat de Fransche en Duitsche regeering een represail le-maatregel van de eene part ijmet een andere represaille-maatregel beantwoorden. Daarbij tornt dat de berichten, de wij uiit Duitsche en Fransche bron ontvangen, zeer tendentieus zijn, dat zij soms lijnrecht met elkaar in tegen spraak zijn, en dat het moeilijk is te controlee ren, wat eigenlijk de juiste toestand is. Uit de diverse, gedeeltelijk oncontroleerbare berichten uit het Ruhrgébied valt echter op te maken, dat de arbeiders en Duitsche beamb ten zich op last van de regeering te Berlijn met alle kracht verzetten tegen de maatregelen der Fransche bezettingsautoriteiten. Deze tegenwer king, hier en daar overgaande in stakingen en leidelijk' verzet heeft den Franschen doen be sluite» enkele vooraanstaande industrieelen, onder wie Fritz Thyssen en anderen te doen arresteeren. Zij zullen voor den krijgsraad te Maihz terecht staan doch het verluidt, dat slechts geldboeten worden opgelegd. l De mijnwerkers zijn gedeeltelijk in staking, de spoorwegarbeiders, die nauw met hen sa- (menwerken, hebben eveneens op verschillende stations den arbeid neergelegd en reeds hebben de Franschen d'e eischen der arbeiders in Dort mund ingewilligd. Meerdere incidenten als het 'doorsnijden van telefoon- en telegraaflijnen, het weigeren van onderdak in de hotels aan Fran schen en Belgen zijn voorgekomen, doch dit zijn alle slechts uitvloeisels van de tegen Frank rijk en België gerichte tegenmaatregelen der Duitsche regeeriing. Vopr Frankrijk is het islechts van belang of het op deze wijze de schadevergoeding binnen krijgt. Want hiervoor zegt Poiincaré is Frankrijk tot de bezetting van het Ruhrgebied overgegaan- Van Fransche zijde zijn kokntreinen en aken in beslag genomen, en wordt van die zijde be weerd dat reeds aanzienlijke hoeveelheden ko len naar Frankrijk zijn gezonden. Van Duit sche zijde daarentegen wordt bericht, dat op de helft dezer week geen enkele kolentrein uit het Ruhrgebied de Fransche grens sinds de bezetting is gepasseerd. In ieder geval staat vast, dat het aantal kolen, dat op het oogen blik naar Frankrijk gaat, aanzienlijk minder is en minder moet zijn, gezien de omstandigheden dan voo rde bezetting. En daar Duitschland tevens alle andere leveringen naar Frankrijk en België heeft stopgezet, knjgtvFrankrijk op het oogenblik minder, dan Poincaré zijn volk van deze actie heeft voorgespiegeld. Het schijnt dat de bezetting van het Ruhrgébied een strijd zal worden toe het bittere einde, zooals dat eenmaal met den thans ruim vier jaren achter ons liggenden oorlog het geval is geweest. Er zijn vele geruchten over bemiddeling, vooral van den lijder, die thans prikkelbaarder en ongeduldiger was dan ooit. „Grootma, vroeg Egon op een morgen, toen hij bleek van het waken, aan het ontbijt (kwam, „kent u ooms geschiedenis niet? Weet u met welk geheim verdriet hij heeft? Hoe bitter be klaagt hij zich dikwijls over zijn verloren leven. Verbeeld u, die norsche man weende gisteren als een kind." „Ik begrijp hem werkelijk niet meer, hoewel ik "hem zestig jaar ken," antwoordde groot mama. I'k meende zijn geheim te kennen, maar mocht het niet verraden en zwèeg. En zoo: bleef de goede Egon onvermoeid m zijn liefdewerk aan het ziekbed an den grijs aard, die in al zijn leven de liefde niet gekend had en thans, nu zijn einde naderde, zich aan datzelfde leven vastklemde. En mijn broeder verhaalde dikwijls, boe pom George uit een zachtmoedige stemming spms plotseling opstopt hem boos en wantrpuwend aanzag en hem vroeg pf hij ook niet zelfzuchtig en valsch was zooals alle anderen. Alles wat hij bezat, hee zijn armelijk inboedeltje zou de oude vrouw erven, die hem jaren lang trouw gediend had. En na dezen strengen winter, tegen het vooi - jaar stierf oom George zonder zijn geheim te heb'ben verraden. Kalm en zacht wa,s hij o»t- Sla]\Ta de begrafenis zag ik voor het eerst hoe Egon veranderd, toe bleek' hij was en toch moest door verdubbelden ijver het verzuimde worde» ingéhaald, en moest hij dubbel hard werken. T ,Wij moeten ons weer gaan behelpen Lu cie'," zei hij met een pijnlijk lachtje. „Ooms hulp heeft opgehouden." Ooms hulp! Mocht de doode die» onrecht limatigen lof blijven betouden? Ik mocht met spreken. En ik begreep ook, dat nu de bemid delaar weg was, ook de hulp vanzelf achter wege moest blijve». „Je moet »pg wat rust nemen, raadde ik va» IfaliaanscKe zijde, döcÏÏ bevestiging ont breekt hiervan. Slechts heeft Mussolini, zoowel de Duitsche als de Fransche regeering gewezen o, pden ernst van den toestand en heeft zij ge waarschuwd voor de consequenties, die uit deze qpolitiek van hard tegen hard moeten volgen. Het staat echter te betwijfelen of de Fransche regeering gehoor zal geven aan deze waar schuwingen. De Duitsche Rijkskanselier Cuno van zijn k'a»t heeft herhaaldelijk met nadruk verklaard, dat Duitschland er niet aan denkt met Frank rijk en België te onderhandelen zoolang de bezetting van het Ruhrgebied voortduurt. Wat de bezetti|ng zelf betreft, deze is gestaakt na de bezetting van Dortmund, doch reeds wordt van Fransche zijde gemeld, dat het niet uitgesloten is, dat ook Munster nog bezet zal worden- Wat de gevolgen in de naaste toetomst van de bezetting ook mogen zijn, in ieder geval is de haat tusschen de beide volken, die op den weer hevig aangewakkerd. De Duitsche hotels duur economisch op elkaar aangewezen zijn, weigeren Fransche en Belgische gasten te huis vesten en zelfs de leden der militaire missie in Munchen moesten het hotel verlaten, waar het personeel weigerde de Franschen en Belgen te bedienen. In de meeste zaken wordt aan Franschen en Belgen niet verkocht, de Duit sche handelszaken hebben hun relaties met Frankrijk verbroken en in de havens mogen geen Fransche schepen meer binnênloopen. In den Amerikaanschen Senaat heeft Borah van de regeering gdeischt, dat zij zal ingrijpen, en dit zal vermoedelijk de eenigste wijze zijn om uit de moeilijkheden te geraken. De Conferentie te Lausanne, dreigt tenge volge van de Mosoul-kwestie te mislukken, daar Turkije weigert deze aangelegenheid aan den Volkenbond voor te leggen. VERGADERINGEN. „ONDERLING HULPBETOON". Afscheiding van den Bond. 1 Dit belangrijk punt op de agenda van de 23e vergadering van bovengenoemde ziekenvereeniging werd behandeld voor de rondvraag. De voorzitter wees er in zijne inleiding op, dat een geheel andere toestand na den oorlog was ingetreden en hij meende, dat met de veranderde omstandigheden rekening diende te worden ge-i houden. In de troonrede was er over de invoering van z. g. sociale wetten al heel weinig gezegd. Van, de invoering van eené ziektewet kon voorloopig! dus zeker geen sprake zijn. Het toetreden van jon-, ge leden was niet groot; die zouden door hun lid maatschap de vereeniging kunnen steunen, waar mede zij tevens de ouden van dagen ee ndienst. zouden bewijzen. Maar ze komen niet. Daarom zo» men wenschen, dat de ziektewet er maar kwam, dan werden ze gedwongen lid te worden. In den' boezem van het bestuur leefde de meening, dat er van eene spoedige inwerking treden van de ziektewet voorloopig niet veel zal komen; en n ubegon de jaarlijksche contributie van f 48, an den Bond zwaar te wegen. Men vond het te. duur en voorts was men van oordeel, dat 't ook wel eenvoudiger kon. De kwartaalstaten worden door de aangesloten vereenigingen zeer ongeregeld! ingezo»den. Voor de vereenigingen, die dit goed doen is dit ontmoedigend. Men raakl z'n hou-vast kwijt en ook de statistiek kan men niet meer nau- keurig houden. Lang e nbreed was er in het be stuur over gesproken en men meende, nu deze gewichtige vraag maar eens aan het oordeel der algemeene vergadering te moeten voorleggen. De voorrzitter hoopte, dat naar aanleiding van de toelichting van den Bonds-Secretaris, den heer Visser een besluit mocht worden genomen in het belang der ziekenvereenigingen. Hierop gaf hij het woord aan den heer Visser: De beer Visser vangt aan met te zeggen, dat hij de zaak en de belangen der ziekenfondsen nu reeds gedurende 10 jaren heeft gediend en met eniejg vertrouwen te kunnen zeggen, dat hij er iets vari af weet. Spr. dankt het Bestuur voor de toezending van de agenda, waarbij zijne ver wondering werd gewekt door 't daarop voorko-. mende voorstel tot afspcheiding van den Bond. Van eene financieel krachtige vereeniging bai hij dit allerminst mogen verwachten. Financieel zwak; ke vereenigingen zoeken bij nauwte wel eens an dere uitwegen', maar dit kan hier niet gelden. Daarop gaat spr. in het kort na de geschiede nis der sociale wetgeving op dit gebied, dateerendé vanaf 1905, toen de sociale wetgeving in de 2e, E'gön, „je moet eerst wat op krachten komen." Maar de nood is wreed! Rust nemen, als t jfer o paan komt de zijnen tegen gebrek te vrij waren, zoo spoedig mogelijk brood te verdien"n voor de gebreklijdenden! En weer brandde Iheele nachten het kleine lampje, bracht Egon Ize wakend door en ook mij lieten angst en Izorg niet slapen- Op een morgen toen Egon naar college wilde igaa'n, kwam juffrouw Doris zeggen, dat er een tma|n was met een brief die den jongen iheér verlangde te sprékén. „Een brievenbesteller?" „Neen, eerder iemand van 'het gerecht." Wij verschrikten, maar Egon zei schertsend; „Wees niet bang, ik heb geen schulden ge maakt en niets met het gerecht uit te staan." Hij liet den man in zijn khmer komen. Wij. hoorden hen praten; de onbekende ging heen, maar Egon vertoonde z'ic'h niet. Wat kon hem overtomen zijn? Zelfs grootma, die zich altijd zoo goed bedwingen kón, keek ongerust naar de deur. Hadden onze vrienden misschien een mid- tiel gevonden om ons voortaan todh nog in het geheim te helpen? Misschien door tusschen- kjomst van een bankier, die de gevers niet noemen mocht? Ik hield het niet langer uit en gmg Inaai Egó»s kamer, Hij zat aan de tafel, gebogen over een stuk papier in groqt foremaat, hij was doodsbleek' alsof hij een flauwte nabij was. Wat scheelt je, Egon? riep ik. Hij zag mij met groote, betraande oogen aan en fmet een stem, die mij vreemd klonk, zei hij Het geheim' van oom George!" Hij stond op, wankelend als na een langdu rige ziekte, nam het vel papier, ging naar de huiskamer en zei langzaam en ontroerd: Grootma, oom George heeft den Olmenhot op" mijn naam tderuggekbcht en mij tot zijn 'èönigen erfgenaam benoemd. Wist u dan met, dat hij müli|o»air was? Hier is een acte van zijn notaris."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1923 | | pagina 3