Nieuwsblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
Is Blad '32e Jaarg
per 3 maanden f 1,15
J. H. KEIZER.
If O. 14. «sirene, mtnitbii 52 Donderdag 1 Februari 1928.
NI KI WE
AüiGEDiJKiR mimi
Deze courant verschijnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags.
ABONNEKEKTSPBIJBi
REDAGTEUR-UITGEYBB
BUREEL:
Noordscharwoude.
PB IJ8 HEB AÜTEKTESÏlliNt
Yam 1—1 regela 7B et., elke regel meer IB ct.
Groote letten of vignetten worden naar plaatsrnimte berekend.
Brieven rechtstreeks een den Uitgever.
Dit nummer bestaat uit 2 bladetn.
EERSTE BLAD.
DE LANGE DE MORAAZ
Alkmaar - Anno 1804.
Donderdag te Schagan
Hötel „Vredelust."
INCASSO'S
DE UITKIJK
Men kent !het verhaal van den jongen, die
niet zijn hulpgeroep „de wolf komt" de men-
'schen net zoo lang voor den gek gehouden had,
tot ze |hem, toen de wolf werkelijk kwam, kalm
pjes door den wolf lieten oppeuzelen. Zoo gaat
het nog 'altijd in de wereld van het kleine en.
van het groote. En het is daaróm zoo begrij
pelijk, dat njü. de Engelsohen te Gallipoli de
terreinen vragen, waar hun in den wereldoorlog
gesneuvelde soldaten begraven liggen met de
tusschen de begraafplaatsen gelegen wegen,
de Turken leen ongeloovig gezicht zetten en
resoluut „neen" schudden. Ze weten, hoe En
geland de eeuwen doo rzijn handigheid gede
monstreerd heeft Om zich langs belangrijke
zeeëngten op de eene of andere manier vast
te zetten en hoe graag ze dat aan de Darda-
hellen zouden doen en meenen, dat de Engel-
schen nu Ivoor het onderhoud van hun begraaf
plaatsen weer een exhorbitant groot terrein
xopeischen en dat zij, de Turken, zeiven mans
xgenoeg zijn om die begraafplaatsen te onder
houden.
Lord Curzon 'is boos geworden. Dat kan
zijn, omdat hij het van de Turken met be
hoorlijk vindt Engeland van de begraafplaat
sen zijn ::r gevallen soldaten te willen verdrijven.
Maar het kan ook zijn, omdat de Turken too
nen den Engelschen eisch te begrijpen, want
men is inooit gauwer boos dan wanneer men
voelt doorzien te zijn. Lord Curzon is trouwens
aldoor boos te Lausanne, wat 'bij iemand die
zijn zin niet krijgt trouwens geen bijzonderheid
Is. En hij heeft de Turken al met den Volken
bond gedreigd. Maar Ismet Pasja blijkt zoo
min bang voor den Volkenbond als voor de
kropte mogendheden en misschien is dat wel
de voornaamste reden van de boosheid van
Lord Curzon en zijn collega's te Lausanne. Je
groote mogendheden waren gewoon, dat 1 ur-
kije een buitengewoon Tespect althans toonde,
'dat, zoo [het zich al eens tegen haar wensch te
verzetten trachtte, het dit toch alleen deed on
der betuiging van gehoorzaamheid. Maar dat
•is de laatste jaren anders gewordem Toen de
mogendheden onder elkander aan t bakkm
leien raakten en Turkije in de algemeene vecht
partij ook mee ging doen slonk het respe^.
aanmerkelijk. Een «ogenblik scheen het in ver
sterkte mate teruggekomen voor de overw o
nende groote mogendheden. Maar dat du^rde
t i«x» ui- d&tr di6 over -
maar zoolang Turkije meende,
winnaars nu ook de wereld naar hun hand
konden zetten en maar 'hadden te blazen om
hen van 'den aardbol te doen verdwijnen. Zoo-
dra het linzag, dat zij, doo rde lange inspanning
aemeohtig geworden, allermeest naar rust ver
langden en ver van huis alleen met drelgencte
blikken en woorden nog wat konden uitrichten j
was ook 'het ontzag weg. En toen daarna zijn
eigen overwinning op de Grieken he v g_
kracht bewust 'had gemaakt, begon het te vin
den, dat tie rollen bezig waren om te keeren -m
het zich van de heeren mets hoefde te laten
zeggen. In die stemming was het met Ism
Pasja niet gemakkelijk onderhandelen vooral
niet voor zoo hooge oomes als de geallieerde.
die nog ÓP dezelfde onderworpenheid zoo mo-
gehjk nogeèn beetje aangedikt, hadden gere
kend. En [het gevolg is dain ook gewces.
een mislukking? Het lijkt er veel op. De heercn
te Lausanne Iheb'ben hun koffers al gepakt.
En van overeenstemming en een vredesverdrag
fs nog niets te bespeuren. Tegen het voorleg
gen van (zoo'n verdrag aan Turkije in dein
vorm van een ultimatum verzet zich Italië. En
ook de andere heeren zijn e rniet erg tuk !op.
'tls trouwens de vraag, of het helpen zou.
En zoo zijn feitelijk vrijwel alle belangrijke
kwesties, die in het nabijë Oosten nog te rege
len zijn, nog onopgelost gebleven, van de capi-
laties af tot de grensregeling met Mesopotamië
•toe. De 'Grieken trekken dan ook al hun con
clusies en schijnen zich in Thracië voor een
nieuwen oorlog gereed, te maken. Maar zoo'n
nieuwe oorlóg beteekent, dat naar alle waar
schijnlijkheid ook Bulgarije, dat zijn uitweg niet
naar zee heeft gekregen, tegen de Grieken
van leer trekt. En daarmee is dan feitelijk
de 'heele boel weer aan 'trollen gebracht. Zuid-
Slavië en Roemenië kunnen Bulgarije niet laten
begaan. Maar Rusland loert nog op Roemenië,
dat het Bessarabië afhandig maakte en voelt
zich de bondgenoot van Turkije. En Hongarije
•is nog {Zevenbergen en het Banaat niet verge
ten. Maar tegen het Hongaarsche gevaar zul
len ook Tsjecho-Slowakije en Polen in het ge
weer komen. Is -er nog meer noodig voor
een nieuwen Europeeschen oorlog? Gélukkig,
we hebben den Volkenbond nog. En Engeland
heeft er al een beroep op gedaan, nu Turkije
het Mosoel niet wil laten varen en hieruit ooK:
logsgevaar ontstaat, 'in welks geval de Volken
bond moet ingrijpen. Maar oorlogsgevaar'
dreigt al zoo lang in het Westen en aan de
Roer zonder dat de Volkenbond er zich veel
van aantrekt. Het heet, dat Branting, _die als.
Zweedsch minister-president zitting in den
Raad van den Volkenbond heeft, er hem attent
op wil maken. Maar de Franschen weren een
Ingrijpen van den Bond al bij voorbaat af door
het als een werking van Engeland voor te stel
len. Ze rechtvaardigen daarmede tevens de
Turksche weigering öm de kwestie inzake de
petroleumvelden van Mosoel aan de arbitrage
van den Bond te onderwerpen. Maar hec pres
tige van den Bond verhoogen ze er zeker niet
mèe. Waarvoor dient die dan? zal de wereld
vragen. De toestand in het nabije Oosten, het
schadevergoedingsvraagstuk', de regeling der
schulden tusschen Amerika en Engeland, waar
mee het ook niet vlotten wil, het lijken allemaal
vraagstukken voor een internationale recht
spraak van den Volkenbond. Maar zoodra er
groote eigenbelangen 'bij betrokken zijn, willen
de scheppers van den Bond zeiven van zijn
bemiddeling niet weten en laten het liever hard
tegen hard <gaan.
In het Roergebied gaat het nog altijd zoo.
En de kommissie van herstel heeft dat nog een
beetje aangedikt, door te bepalen; dat Duitsch-
land's verzoek Om een moratorium, nu het alle
leveranties heeft stop gezet, niet meer in over
weging kan Worden genomen en voor de beta
lingen de regeling van Londen, in 1921 ge
maakt, weer geldt, zoodat op 31 Januari l/->
milliard goudmark moest betaald worden. Veel
verandering brengt dit wel niet. De zaak is
al lang hopeloos vastgeloopen. En niemand
begrijpt hoe dit moet 'afloopen.
De economische ondergang van Europa is
al zoo vaak voorspeld. Maar het zou wel kun
nen, dat toch eindelijk' de wolf eens kwam en
ons opat.
VAN ALLES EN NOG WAT
Nadruk verboden
Men heeft in dit kwakk'elwintertje weer eens
van harte gelegenheid te schelden den te
genwoprdigen tijd, die slechts modder en regen
brengt, terwijl er sneeuw en ijs moöst wezen'
en den goeden ouderwetschen winter te prij
zen. In 1890 toen was het nog een winter 1»
En opk elf jaar geléden, in 't laatst van Januari
A912, zag het er anders uit dan nu.'Toen had
{nen' al zóó van den langen winter „gepro
fiteerd", dat er voor de hardrijderijen, die toen
nog gehouden werden, weinig animo meer be
stond. Zelfs bij de hardrijders was de lust er
uit. Zoo (gebeurde het, dat in zekér dorp in
Friesland de hardrijderij niet dopr zou kunnen
gaan, omdat' z'ich te weinig hardrijders hadden
aangemeld. Maar een der heeren directieleden
was een handige baas. Hij wist dat de Leanm?'-
het dorp der hardrijders is. Geen enkel ander
dorp in Friesland levert zooveel hardrijders o.p.
Ons directielid belde per telefoon op en toen
had zoo ongeveer navolgend gesprek plaats:
Hallo, is u -daar, mijnheer X?
Jawel mijnheer, wat is er van uw verlatt-'
gen?
Kan u ons per eerste tram een partijtje
versche Lemstér
Mijnheer, U is verkeerd aangesloten; ik
ben hotelhouder en geen bokkingrooker.
Neen, toch. niet, mijnheer, we vejrlangen
hier ook geen bokking, maar eenige Lemster
hardrijders. We garandeeren 1 ze vrij reizen en
nóg twee rijksdaalders per man bovendien. Kan
ze leveren?
Zeker, mijnheer, hoeveel verlangt u; een
ristje van twaalf, puik, puik, echte Zuiderzee?
Neen, (mijnheer, we hebben er aan vier
genoeg.
Uitstekend, mijnheer, uwe bestelling zal
prompt worden uitgevoerd.
En de /Lemster hardrijders werden goed ge-
conditijonneerd verzonden, hielpen de ijsclub
p wannen boven hun daggeld nog
een paar 'prijzen en keerden heel tevreden, naar
huis terug.
Dat was in 9112 En nu? Als men eembeet'je
doorstapt heeft men het zelfs in een dun demi(-
tje al gauw te warm. De omgekeerde werel'd
is 'het. In Spanje waar het toch feitelijk warm
behoort te zijn, heerscht thans strenge kou. In
die mate zelfs dat de wolven uit de bosschen
trekken, om elkanders voedsel te zoeken. Een
speciale klopachjt werd in zekere streek go-
houden, om de dieren .te verdrijven. Volgens
een bericht drong in een der dorpen een won
een boerenwoning binnen en kwam terecht in
een kamer (waar een zesjarig meisje, aan 't
spelen was. Het dier ging echter heen zonder
't kind eenig lcwaad te doen. Op een eenzamen
weg in (dezelfde streek werd een ruiter door
'niet minder dan zes hongerige wolven aange
vallen. Gelukkig was de man met een geweer
gewapend, zoodat hij zich kon verdedigen. Hij
doodde eenige wolven en kon ongedeerd ont-
klomen. Dan is het toch maar beter niet zoo'n
strengen winter te hebben. Laat ons dus tevre
den zijn met de vele nattigheid welke 1922 en
'23 ons toebedeelden. De Amerikaansche sol
daten van het bezettingsleger in D uitschland
zijn dat ook. Dpch de nattigheid heeft voor
hen een cenigszins andere beteekenis. Amerika
is „droog" en daarmede alle Amerikanen die
in Amerika wonen. De regeering verbiedt er
>i.l. óm sterken drank, bier of wijn ie verkoo-
pen en te drinken. Den Amerikanen in 't bui
tenland kan natuurlijk niet ver.boden worden
Om hun glaasje bier of wijn te drinken, en;
toen de Amerikaansche regeering nu hare sol
daten van den Rijn weer naar huis riep, waren!
deze het daarmee maar half eens. Ze vonden
het niets prettig om in zoo'n droge, boel terug
te keeren. Doch 't moest nu eenmaal. De 200
man sterke Amerikaansche bezetting besloot
'zich in de laatste week op het continent voor
de rest van hun geheele leven schadeloos ie
stellen voor hetgeen zij in hun geboorteland
zullen moeten missen. Ter „viering" van deze
laatste natte iweek werden n.l. niet minder dan
3000 flesschen champagne, 5000 flesschen wijn
én 15000 flesschen bier besteld. Een klein deel-
'sommetje zal den lezer aantoonenhoeveel van
dezen voorraad iedere man voor zijn rekening
heeft genomen 1 'tZal een leuke fuif geweest
Tzijn, evenals die welke de vorige Week door
leen veertigtal visschers te Katwijk aan het
strand werd gehouden. Er was een vat aan
gespoeld, dat onvervalsqhte rum bevatte. Het
veertigtal sloeg het vat open en'deed zich aan
den inhoud tegoed. Ze schepten den. drank
jnet den klomp uit, en gebruikten deze als
drinkbeker. De gevolgen bleven natuurlijk niet
uit- Stomdronken taoesten de heeren op een
wagen worden geladen en zoo werden ze naar
het politiebureau vervoerd waar ze hun roes1
eens lekkér uitsliepen. Deze merkwaardige dag
zullen ze wel nooit vergeten 1,
Er zijn 'meer datums in een mensohenlevea,
welke tót de gelukkigste of de droevigste be-
hooren, ,en die een pnuitwischbaren indruk ach
terlaten. „Ik' beken, dat ik tweemaal dronken
ben geweest, den eersten keer toen ik trouw
de, en de laatste keer toen mijn vrouw mij
verliet. Deze beide dagen zijn tot nu toe de'
gelukkigste in "mijn leven geweest" bekende
Frederick Wooff, een wijnkoopman te Londen,
toen hij als getuige bij de behandeling van zijn
èchtseheidingsproces verscheen. Zijn echtge-
noote ontkende de beschuldigingen welke mr.
Wooff tegen haar inbracht, en verweet hem
wreedheid en liefdeloosheid.
Mrs. Wooff vertelde dat zij kórt na haar
trouwen bij een ongeluk' met een motorfiets
een been verloor. Toen z ijhaar man om een
houten bèen vroeg, zeide deze haar, dat zij
„dat niet (waard was."
Op de ernstige beschuldiging antwoordde
mr. Wooff, dat hij zulks nimmer gezegd had,
tioCh integendeel „de tabak in zijn mond ge
spaard had" om haar te helpen een houten'
been te koopen.
En hebt gij uw echtgenoote ook nooit vast
gebonden met.cle tressen van uw pyama, vroeg
oe verdediger van de ongelukkige vrouw.
Nooit, antwoordde mr. Wooff beslist. Hij
fk'an nu ook de rest van zijn leven in vrede en
geluk doorbrengen, want de echtscheiding
werd uitgesproken 1
Een juffrouw te Zetten, een dorpje in de
Betuwe, vermiste herhaaldelijk geld, het ver
dween geheimzinnig en kwam nooit terug.
Dat deed haar ten slotte een krijgslist verzin
nen.
Naast haar woonde een andere juffrouw en
óp haar viel de verdenking. Want de vrouwe
lijke Sherlock Holmes had al spoedig, ontdekt,
dat buurvrouw 'haar steeds met een bijzondere
belangstelling van over de horretjes gadesloeg
wanneer zij zich naar buiten begaf en bood
schappen ging doen.
Op een vredigen Zondagmorgen volvoerde
zij haar plan. Zij kleedde zich om paar de
kerk te gaan en verliet op zeer onstentatieve
wijze haar huizek'e, zoodat buurvrouw het wel
imoest zien. Met een onschuldig gezicht wan
delde ze den weg langs, maar zoodra zij zich
wist buiten het bereik der spiedende buurvrou-
wélijke oogen, keerde zij langs een binnenweg
naar haar bedreigden huiselyken vrede terug.
Dopr een achterdeurtje kwam ze haar woning
weer binnen. Zöpdra zij binjnen was, zag zij
over het erf buurvrouw naderen; dadelijk ver
dween de spiedende juffrouw in een kleerkast
en liet de deur op een kier staan om te zien,
hoe de situatie zich verder zou ontplooien.
Buurvrouw stapte in rechte lijn op het raam
aan en klom vastbesloten, alsof zij den meest
gewonen weg ging, statig het venster binnen.
Zij nam een sleutel en wandelde, geen oogeri-
blik vermoedend, dat de kaiastrofe nabij was,
rustig alsof ze in haar eigen woning was, naar
de kast waar het geld lag. Zij naderde reeds
met den sleutel het slot...
Als een wrekende Nemesis, als een kat op
een muis, alsal wat ge maar wilt, sprong
ineen, daverde het kleine juffrouwtje uit de
kast en als een orkaan, want zoo moet het;
effect ongeveer geweest zijn, op de niets
kwaads vermoedende juffrouw, die van schrik
ver-ijsde en !in de val zat onherroepelijk.
Voor den politierechter trachtte de ramen-
k3%nmende juffrouw de zaak als iets gewoons
voor té stellen, de bestolene zou haar verlof
gegeven hebben Steeds door het raam binnen
tip kómen, wat de politierechter vrij onwaar
schijnlijk achtte en door de bestolene, een we
duwe, ten Stelligste werd ontkend. De acro
batische dievegge werd veroordeeld tot één
(maand gevangenisstraf en moest beloven in
't vervolg de deur als den gewonen toegangs
weg tot eep huis te zullen beschouwen en
tevens den drempel niet te o.verschrijden dan
f
I