Nieuwsblad voor LANGEDIJK en Omstreken. Is Blad '32e Jaarg per 3 maanden f 1,15 J. H. KEIZER. If O. 14. «sirene, mtnitbii 52 Donderdag 1 Februari 1928. NI KI WE AüiGEDiJKiR mimi Deze courant verschijnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags. ABONNEKEKTSPBIJBi REDAGTEUR-UITGEYBB BUREEL: Noordscharwoude. PB IJ8 HEB AÜTEKTESÏlliNt Yam 1—1 regela 7B et., elke regel meer IB ct. Groote letten of vignetten worden naar plaatsrnimte berekend. Brieven rechtstreeks een den Uitgever. Dit nummer bestaat uit 2 bladetn. EERSTE BLAD. DE LANGE DE MORAAZ Alkmaar - Anno 1804. Donderdag te Schagan Hötel „Vredelust." INCASSO'S DE UITKIJK Men kent !het verhaal van den jongen, die niet zijn hulpgeroep „de wolf komt" de men- 'schen net zoo lang voor den gek gehouden had, tot ze |hem, toen de wolf werkelijk kwam, kalm pjes door den wolf lieten oppeuzelen. Zoo gaat het nog 'altijd in de wereld van het kleine en. van het groote. En het is daaróm zoo begrij pelijk, dat njü. de Engelsohen te Gallipoli de terreinen vragen, waar hun in den wereldoorlog gesneuvelde soldaten begraven liggen met de tusschen de begraafplaatsen gelegen wegen, de Turken leen ongeloovig gezicht zetten en resoluut „neen" schudden. Ze weten, hoe En geland de eeuwen doo rzijn handigheid gede monstreerd heeft Om zich langs belangrijke zeeëngten op de eene of andere manier vast te zetten en hoe graag ze dat aan de Darda- hellen zouden doen en meenen, dat de Engel- schen nu Ivoor het onderhoud van hun begraaf plaatsen weer een exhorbitant groot terrein xopeischen en dat zij, de Turken, zeiven mans xgenoeg zijn om die begraafplaatsen te onder houden. Lord Curzon 'is boos geworden. Dat kan zijn, omdat hij het van de Turken met be hoorlijk vindt Engeland van de begraafplaat sen zijn ::r gevallen soldaten te willen verdrijven. Maar het kan ook zijn, omdat de Turken too nen den Engelschen eisch te begrijpen, want men is inooit gauwer boos dan wanneer men voelt doorzien te zijn. Lord Curzon is trouwens aldoor boos te Lausanne, wat 'bij iemand die zijn zin niet krijgt trouwens geen bijzonderheid Is. En hij heeft de Turken al met den Volken bond gedreigd. Maar Ismet Pasja blijkt zoo min bang voor den Volkenbond als voor de kropte mogendheden en misschien is dat wel de voornaamste reden van de boosheid van Lord Curzon en zijn collega's te Lausanne. Je groote mogendheden waren gewoon, dat 1 ur- kije een buitengewoon Tespect althans toonde, 'dat, zoo [het zich al eens tegen haar wensch te verzetten trachtte, het dit toch alleen deed on der betuiging van gehoorzaamheid. Maar dat •is de laatste jaren anders gewordem Toen de mogendheden onder elkander aan t bakkm leien raakten en Turkije in de algemeene vecht partij ook mee ging doen slonk het respe^. aanmerkelijk. Een «ogenblik scheen het in ver sterkte mate teruggekomen voor de overw o nende groote mogendheden. Maar dat du^rde t i«x» ui- d&tr di6 over - maar zoolang Turkije meende, winnaars nu ook de wereld naar hun hand konden zetten en maar 'hadden te blazen om hen van 'den aardbol te doen verdwijnen. Zoo- dra het linzag, dat zij, doo rde lange inspanning aemeohtig geworden, allermeest naar rust ver langden en ver van huis alleen met drelgencte blikken en woorden nog wat konden uitrichten j was ook 'het ontzag weg. En toen daarna zijn eigen overwinning op de Grieken he v g_ kracht bewust 'had gemaakt, begon het te vin den, dat tie rollen bezig waren om te keeren -m het zich van de heeren mets hoefde te laten zeggen. In die stemming was het met Ism Pasja niet gemakkelijk onderhandelen vooral niet voor zoo hooge oomes als de geallieerde. die nog ÓP dezelfde onderworpenheid zoo mo- gehjk nogeèn beetje aangedikt, hadden gere kend. En [het gevolg is dain ook gewces. een mislukking? Het lijkt er veel op. De heercn te Lausanne Iheb'ben hun koffers al gepakt. En van overeenstemming en een vredesverdrag fs nog niets te bespeuren. Tegen het voorleg gen van (zoo'n verdrag aan Turkije in dein vorm van een ultimatum verzet zich Italië. En ook de andere heeren zijn e rniet erg tuk !op. 'tls trouwens de vraag, of het helpen zou. En zoo zijn feitelijk vrijwel alle belangrijke kwesties, die in het nabijë Oosten nog te rege len zijn, nog onopgelost gebleven, van de capi- laties af tot de grensregeling met Mesopotamië •toe. De 'Grieken trekken dan ook al hun con clusies en schijnen zich in Thracië voor een nieuwen oorlog gereed, te maken. Maar zoo'n nieuwe oorlóg beteekent, dat naar alle waar schijnlijkheid ook Bulgarije, dat zijn uitweg niet naar zee heeft gekregen, tegen de Grieken van leer trekt. En daarmee is dan feitelijk de 'heele boel weer aan 'trollen gebracht. Zuid- Slavië en Roemenië kunnen Bulgarije niet laten begaan. Maar Rusland loert nog op Roemenië, dat het Bessarabië afhandig maakte en voelt zich de bondgenoot van Turkije. En Hongarije •is nog {Zevenbergen en het Banaat niet verge ten. Maar tegen het Hongaarsche gevaar zul len ook Tsjecho-Slowakije en Polen in het ge weer komen. Is -er nog meer noodig voor een nieuwen Europeeschen oorlog? Gélukkig, we hebben den Volkenbond nog. En Engeland heeft er al een beroep op gedaan, nu Turkije het Mosoel niet wil laten varen en hieruit ooK: logsgevaar ontstaat, 'in welks geval de Volken bond moet ingrijpen. Maar oorlogsgevaar' dreigt al zoo lang in het Westen en aan de Roer zonder dat de Volkenbond er zich veel van aantrekt. Het heet, dat Branting, _die als. Zweedsch minister-president zitting in den Raad van den Volkenbond heeft, er hem attent op wil maken. Maar de Franschen weren een Ingrijpen van den Bond al bij voorbaat af door het als een werking van Engeland voor te stel len. Ze rechtvaardigen daarmede tevens de Turksche weigering öm de kwestie inzake de petroleumvelden van Mosoel aan de arbitrage van den Bond te onderwerpen. Maar hec pres tige van den Bond verhoogen ze er zeker niet mèe. Waarvoor dient die dan? zal de wereld vragen. De toestand in het nabije Oosten, het schadevergoedingsvraagstuk', de regeling der schulden tusschen Amerika en Engeland, waar mee het ook niet vlotten wil, het lijken allemaal vraagstukken voor een internationale recht spraak van den Volkenbond. Maar zoodra er groote eigenbelangen 'bij betrokken zijn, willen de scheppers van den Bond zeiven van zijn bemiddeling niet weten en laten het liever hard tegen hard <gaan. In het Roergebied gaat het nog altijd zoo. En de kommissie van herstel heeft dat nog een beetje aangedikt, door te bepalen; dat Duitsch- land's verzoek Om een moratorium, nu het alle leveranties heeft stop gezet, niet meer in over weging kan Worden genomen en voor de beta lingen de regeling van Londen, in 1921 ge maakt, weer geldt, zoodat op 31 Januari l/-> milliard goudmark moest betaald worden. Veel verandering brengt dit wel niet. De zaak is al lang hopeloos vastgeloopen. En niemand begrijpt hoe dit moet 'afloopen. De economische ondergang van Europa is al zoo vaak voorspeld. Maar het zou wel kun nen, dat toch eindelijk' de wolf eens kwam en ons opat. VAN ALLES EN NOG WAT Nadruk verboden Men heeft in dit kwakk'elwintertje weer eens van harte gelegenheid te schelden den te genwoprdigen tijd, die slechts modder en regen brengt, terwijl er sneeuw en ijs moöst wezen' en den goeden ouderwetschen winter te prij zen. In 1890 toen was het nog een winter 1» En opk elf jaar geléden, in 't laatst van Januari A912, zag het er anders uit dan nu.'Toen had {nen' al zóó van den langen winter „gepro fiteerd", dat er voor de hardrijderijen, die toen nog gehouden werden, weinig animo meer be stond. Zelfs bij de hardrijders was de lust er uit. Zoo (gebeurde het, dat in zekér dorp in Friesland de hardrijderij niet dopr zou kunnen gaan, omdat' z'ich te weinig hardrijders hadden aangemeld. Maar een der heeren directieleden was een handige baas. Hij wist dat de Leanm?'- het dorp der hardrijders is. Geen enkel ander dorp in Friesland levert zooveel hardrijders o.p. Ons directielid belde per telefoon op en toen had zoo ongeveer navolgend gesprek plaats: Hallo, is u -daar, mijnheer X? Jawel mijnheer, wat is er van uw verlatt-' gen? Kan u ons per eerste tram een partijtje versche Lemstér Mijnheer, U is verkeerd aangesloten; ik ben hotelhouder en geen bokkingrooker. Neen, toch. niet, mijnheer, we vejrlangen hier ook geen bokking, maar eenige Lemster hardrijders. We garandeeren 1 ze vrij reizen en nóg twee rijksdaalders per man bovendien. Kan ze leveren? Zeker, mijnheer, hoeveel verlangt u; een ristje van twaalf, puik, puik, echte Zuiderzee? Neen, (mijnheer, we hebben er aan vier genoeg. Uitstekend, mijnheer, uwe bestelling zal prompt worden uitgevoerd. En de /Lemster hardrijders werden goed ge- conditijonneerd verzonden, hielpen de ijsclub p wannen boven hun daggeld nog een paar 'prijzen en keerden heel tevreden, naar huis terug. Dat was in 9112 En nu? Als men eembeet'je doorstapt heeft men het zelfs in een dun demi(- tje al gauw te warm. De omgekeerde werel'd is 'het. In Spanje waar het toch feitelijk warm behoort te zijn, heerscht thans strenge kou. In die mate zelfs dat de wolven uit de bosschen trekken, om elkanders voedsel te zoeken. Een speciale klopachjt werd in zekere streek go- houden, om de dieren .te verdrijven. Volgens een bericht drong in een der dorpen een won een boerenwoning binnen en kwam terecht in een kamer (waar een zesjarig meisje, aan 't spelen was. Het dier ging echter heen zonder 't kind eenig lcwaad te doen. Op een eenzamen weg in (dezelfde streek werd een ruiter door 'niet minder dan zes hongerige wolven aange vallen. Gelukkig was de man met een geweer gewapend, zoodat hij zich kon verdedigen. Hij doodde eenige wolven en kon ongedeerd ont- klomen. Dan is het toch maar beter niet zoo'n strengen winter te hebben. Laat ons dus tevre den zijn met de vele nattigheid welke 1922 en '23 ons toebedeelden. De Amerikaansche sol daten van het bezettingsleger in D uitschland zijn dat ook. Dpch de nattigheid heeft voor hen een cenigszins andere beteekenis. Amerika is „droog" en daarmede alle Amerikanen die in Amerika wonen. De regeering verbiedt er >i.l. óm sterken drank, bier of wijn ie verkoo- pen en te drinken. Den Amerikanen in 't bui tenland kan natuurlijk niet ver.boden worden Om hun glaasje bier of wijn te drinken, en; toen de Amerikaansche regeering nu hare sol daten van den Rijn weer naar huis riep, waren! deze het daarmee maar half eens. Ze vonden het niets prettig om in zoo'n droge, boel terug te keeren. Doch 't moest nu eenmaal. De 200 man sterke Amerikaansche bezetting besloot 'zich in de laatste week op het continent voor de rest van hun geheele leven schadeloos ie stellen voor hetgeen zij in hun geboorteland zullen moeten missen. Ter „viering" van deze laatste natte iweek werden n.l. niet minder dan 3000 flesschen champagne, 5000 flesschen wijn én 15000 flesschen bier besteld. Een klein deel- 'sommetje zal den lezer aantoonenhoeveel van dezen voorraad iedere man voor zijn rekening heeft genomen 1 'tZal een leuke fuif geweest Tzijn, evenals die welke de vorige Week door leen veertigtal visschers te Katwijk aan het strand werd gehouden. Er was een vat aan gespoeld, dat onvervalsqhte rum bevatte. Het veertigtal sloeg het vat open en'deed zich aan den inhoud tegoed. Ze schepten den. drank jnet den klomp uit, en gebruikten deze als drinkbeker. De gevolgen bleven natuurlijk niet uit- Stomdronken taoesten de heeren op een wagen worden geladen en zoo werden ze naar het politiebureau vervoerd waar ze hun roes1 eens lekkér uitsliepen. Deze merkwaardige dag zullen ze wel nooit vergeten 1, Er zijn 'meer datums in een mensohenlevea, welke tót de gelukkigste of de droevigste be- hooren, ,en die een pnuitwischbaren indruk ach terlaten. „Ik' beken, dat ik tweemaal dronken ben geweest, den eersten keer toen ik trouw de, en de laatste keer toen mijn vrouw mij verliet. Deze beide dagen zijn tot nu toe de' gelukkigste in "mijn leven geweest" bekende Frederick Wooff, een wijnkoopman te Londen, toen hij als getuige bij de behandeling van zijn èchtseheidingsproces verscheen. Zijn echtge- noote ontkende de beschuldigingen welke mr. Wooff tegen haar inbracht, en verweet hem wreedheid en liefdeloosheid. Mrs. Wooff vertelde dat zij kórt na haar trouwen bij een ongeluk' met een motorfiets een been verloor. Toen z ijhaar man om een houten bèen vroeg, zeide deze haar, dat zij „dat niet (waard was." Op de ernstige beschuldiging antwoordde mr. Wooff, dat hij zulks nimmer gezegd had, tioCh integendeel „de tabak in zijn mond ge spaard had" om haar te helpen een houten' been te koopen. En hebt gij uw echtgenoote ook nooit vast gebonden met.cle tressen van uw pyama, vroeg oe verdediger van de ongelukkige vrouw. Nooit, antwoordde mr. Wooff beslist. Hij fk'an nu ook de rest van zijn leven in vrede en geluk doorbrengen, want de echtscheiding werd uitgesproken 1 Een juffrouw te Zetten, een dorpje in de Betuwe, vermiste herhaaldelijk geld, het ver dween geheimzinnig en kwam nooit terug. Dat deed haar ten slotte een krijgslist verzin nen. Naast haar woonde een andere juffrouw en óp haar viel de verdenking. Want de vrouwe lijke Sherlock Holmes had al spoedig, ontdekt, dat buurvrouw 'haar steeds met een bijzondere belangstelling van over de horretjes gadesloeg wanneer zij zich naar buiten begaf en bood schappen ging doen. Op een vredigen Zondagmorgen volvoerde zij haar plan. Zij kleedde zich om paar de kerk te gaan en verliet op zeer onstentatieve wijze haar huizek'e, zoodat buurvrouw het wel imoest zien. Met een onschuldig gezicht wan delde ze den weg langs, maar zoodra zij zich wist buiten het bereik der spiedende buurvrou- wélijke oogen, keerde zij langs een binnenweg naar haar bedreigden huiselyken vrede terug. Dopr een achterdeurtje kwam ze haar woning weer binnen. Zöpdra zij binjnen was, zag zij over het erf buurvrouw naderen; dadelijk ver dween de spiedende juffrouw in een kleerkast en liet de deur op een kier staan om te zien, hoe de situatie zich verder zou ontplooien. Buurvrouw stapte in rechte lijn op het raam aan en klom vastbesloten, alsof zij den meest gewonen weg ging, statig het venster binnen. Zij nam een sleutel en wandelde, geen oogeri- blik vermoedend, dat de kaiastrofe nabij was, rustig alsof ze in haar eigen woning was, naar de kast waar het geld lag. Zij naderde reeds met den sleutel het slot... Als een wrekende Nemesis, als een kat op een muis, alsal wat ge maar wilt, sprong ineen, daverde het kleine juffrouwtje uit de kast en als een orkaan, want zoo moet het; effect ongeveer geweest zijn, op de niets kwaads vermoedende juffrouw, die van schrik ver-ijsde en !in de val zat onherroepelijk. Voor den politierechter trachtte de ramen- k3%nmende juffrouw de zaak als iets gewoons voor té stellen, de bestolene zou haar verlof gegeven hebben Steeds door het raam binnen tip kómen, wat de politierechter vrij onwaar schijnlijk achtte en door de bestolene, een we duwe, ten Stelligste werd ontkend. De acro batische dievegge werd veroordeeld tot één (maand gevangenisstraf en moest beloven in 't vervolg de deur als den gewonen toegangs weg tot eep huis te zullen beschouwen en tevens den drempel niet te o.verschrijden dan f I

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1923 | | pagina 1