OilNicnwsblad voor LANGED1JK en Omstreken.
Dinsdag 20 Februari 1923. f rjjj 82e «Jaargang
per 3 maanden [f 1,15
J. H. KEIZER.
HO. 22. HTBR6. TELEPHtOa 82
NIEU WE
LAMDIJKM COIIRMT.
^Deze courantgverschijnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags.
jLBOHHKKEIITSrBMBi
REDACTEUR-UITGEVER
1UREEL:
I oor dschar woude.
PB IJS DEB; AOJEBTENTIéNi
Tm 1—1 regela 78 et-, elke regel meer 18 c«.
Groote letten of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Brieven rechtstreek* aan den Uitgever.
DE LANÜE DE MORAAZ
Alkmaar - Anno 1804.
Donderdag te Schagen
Hotel „Vredelust."
HYPOTHEKEN
VAN ALLES EN N06 WAT
Nadruk verboden-
Een meneer te Parijs hoorde dezer dagen
dat er een prachtige étage-woning te huur was.
Hij kreeg er zin in en vroeg naar de voorwaar
den. Maar toen hij die hoorde stond hij wer
kelijk verstomd! Geen sleutelgeld, geen over
came van meubelen, geen hooge huur, niets
van dat alles l Doch toen hij vol blijdschap maar
dadelijk het huurcontract wou laten opmaken
en teekenen, wenkte de eigenares met de hand
om een weinig kalmte. Ze had een huwbare
dochter en geen adspirant voor de étage werd
aangenomen die niet tevens dochterlief trouw
de. En onze vriend was zoo goed niet of hij
ontving de huuracte slechts tegelijk met de
•trouwaotel
Dit is een ware geschiedenis uit onzen veel'
bewogen tijd. En is het wonder, dat waar de
huwelijken zoo gesloten worden, de echtschei
dingsprocessen niet van de lucht zijn? Het
hieuwste is, dat ter eere van de echtscheiding
een feestje gegeven wordt, waarbij zoo moge
lijk dezelfde gasten als bij het trouwfeest aan
wezig zijn. Het snufje komt, natuurlijk, uit
Amerika. Onlangs werd n.l. te Chicago-de vol
gende uitnoodiging verzonden:
„Mr. en Mrs. Beardsley hebben de eer, u
uit te noodigen tot bijwoning van het door hen
op 11 November 1922 in College Inn te geven
feest ,ter gelegenheid van hun echtscheiding."
Mrs. Beardsley gebruikte een exemplaar van
.die uitnoodiging ook in de aanvraag om echl -
scheiding, die zij bij de rechtbank md:enide.
Ze zegt daarin, dat haar man verschrikkelijk
jaloersch is, in het bijzonder al op haar dansen
met andere mannen, en dat ze, toen alle hai -
monie verdwenen was, maar waren overeenge
komen, te scheiden. Bij die gelegenheid had ze
te kennen gegeven, dat ze niet inzag, waarom
al hun vrienden, die hun bruiloft hadden bijge
woond, niet ook op een „echtscheidingspartij
zouden genoodigd worden. Mr. Beardsley werd
verschrikkelijk opgewonden... maar het feest
ging door. Aan het einde er van stortte hij nog
eens al zijun gal over de vrouw, zijn vrouw, die
FEUILLETON.
DE TWEELINGZUSTERS
„Een geheim!'' riep Angelika, „o,. hoe graag
zou ik dat weten, toe lieve mama, vertel het
ons, ik kan de onzekerheid niet uithouden 1
Kom Anna, help mij tochl"
En hare oogen straalden van nieuwsgierig
heid. Een nieuw leven was in haar gekomen en
'had haar uit haar lusteloosheid opgewekt.
„Neen Angelika 1" antwoordde Anna, neen,
lieve mama, kom eerst tot kalmte. Kom, leg uw
hoofd tegen mijn borst 1"
Maar terwijl Anna zoo sprak', waren haar
Wangen verbleekt en klopte haar hart luice. v r
was iets in haar ziel ontwaakt, de herinnering
aan datgene, wat de eerste schaduw op haar
zonnig levenspad geworpen, haar uit haar vroo-
lijke meisjesdroom opgeschrikt had.
„Ne :n, zeg het ons niet, mama, fluisterde
nog eens als in zekere vrees, „wat het ook zij,
kom eertt tot kalmte, ik heb een voorgevoel
of mij een ongeluk' bedreigt."
Een onrustige nacht volgde op dezen avond;
geen van drieën kon slapen.
Angelika zag in haar verbeelding allerlei
heerlijke dingen en in de eerste rij natuurlijk
de zoolang begeerde vleugelpjamo. De lucht
>i. '-ad geleverd; en hij zé i
hartgrondig: „Loop naar den duivel 1"
Echtscheidingen of geen echtscheidingen, de
mensöhen laten zich toch niet afschrikken om
in het huwelijksbootje te stappen. F.r zit veel
'te veel romantiek in, en de mensch is nu een
maal een beetje romantisch van aanleg, de een
wat meer dan de ander. Zeer romantisch was
echter wel de manier waarop een Amerikaan-
sche Cowboy zijn beminde „kreeg", Hij had
een medeminnaar, ook een cowboy, en beiden
waren ze verbonden aan een reizend circus
dat te Sheffield in Engeland voorstellingen gaf.
Aangezien het meisje in kwestie, dat ook tot
den troep behoorde, slechts een van beiden
kon trouwen, werd besloten de zaak uit te
maken door... een wedren te paard! Het meisje
en de collega's van het circus stelden zich bij
den éindpaal op en beide minnaars startten.
Een van hen leidde reeds met vele lengten,
toen zijn paard struikelde en hij zandruiter
werd .Onder luid gejubel, ook van de bruid
passeerde de ander de eindstreep. Het huwelijk
vond deze week reeds plaats 1 Geluk er mee!
Om nog eens even op de moeilijkheden in
het huwelijk terug te komen, behalve de moge
lijkheid van echtscheiding bestaat ook nog die
van kinderen krijgen. Dat is nu in den regel
geen bezwaar, mits de kindèrzegen maa rniet
te rijkelijk wordte en dé wereldburgers bij één
tegelijk op het tooneel verschijnen. Maar als
'er vier tezamen hun joyeuse entré etmaken,
wordt het bedenkelijk. Dit is een stationskruicr
te Algiers, een stad op de Noordkust van Afri
ka .gepasseerd. Terwijl hij dienst deed kreeg
hij bericht dat zijn 25-jarige vrouw, die reeds
jnoeder was van drie kinderen, juist het leven
had geschonken aan een vierling twee jon
gens en twee meisjes.
De gelukkige vader holde naar zijn chef
en vroeg een dag vrijaf. Niet ten onrechte
zal hij vermoed hebben, dat' hij luiers moest
wasschen. Hij kreeg zijn vrijen dag niet, maar
wel de aanzegging van loonsverhooging. Dat
was iets wat hem te pas kwam in deze omstan
digheden en zop had de man op dien merk1-
waardigen dag t\ype buitenkansjes.
Een buitenkansje wil er altijd wel in, vooral
als het een niet te versmaden sommetje in
baar geld is. Bij de te Amsterdam gehouden
trekking van een der premie-obligatieleen'm-
gen, die tegenwoordig populair zijn, viel een
premie op een obligatie door een vertegenwoor
diger te Groningen verkocht. De directie ver
zocht dezen telegrafisch met den houder van
het stuk ten kantore van de Bank te komen
bm de premie ad f 5000 te' ontvangen. Het
.adres van den houder van het stuk was onbe
kend en daarom werd door den hoofdagent een
van een onbezorgde, ruime levenswijze, de le
venswijze waarin zij zich eigenlijk alleen schik
ken kon, omgaf haar weder.
Zou mama stilletjes in de loterij gespeeld
en een groeten prijs getrokken hebben? Ja,
dat moest het zijn. De akelige droom was uitge-
'droomd en er volgde weder een heerlijk', blij
moedig ontwaken.
Maar voor de oogen van Anna en hare moe
der stonden andere, ernstige beelden.
Den volgenden morgen was de weduwe kal
mer en opgewekt. Zij had hare ziel voor God
geopend, haar geweten doorzocht en tot in de
diepste schuilhoeken van haar hart gezien en
zie hafgevraagd o fz ijden eenmaal afgelegden
eed trouw gehouden had. En vrij van alle
schuld had zij zich gevoeld.
Na het ontbijt riep zij har edochters bij zich.
Zij 'had den brief toegevouwen voor zich op
tafel gelegd.
Voor ik je zeg wat in den brief staat, zoo
begon zij, „moet ik je een geschiedenis uit den
(ouden tijd vertellen, die tegelijk een inleiding
voor den brief is. Ik kende vroeger een geluk
kig echtpaar, door het lot bedeeld met alles,
wat de mensch op aarde wenschen kan. Zij
hadden overvloed van aardsche goederen, be
minden elkander oprecht, waren beiden jong
en gezoind en de plek waar zij woonden was
een der schoonste op aarde.
advertentie geplaatst, waarin de houder werd
verzocht zich bekend te makeh. De houder
kwam des morgens vroeg uit Friesland te Gro
ningen ter markt en bij den agent der Bank
om sigaren te koopen en vernam toén het heu
gelijke nieuws. Ongeschoren en in zijn werk
pak hij is een kleine veehouder ging hij
mét den hoofdagent met den trein van 9.02
naar Amsterdam, waar men zijne komst ver
beidde. Nadat de akte was opgemaakt en de
fiötaris den man op het hart had gedrukt, hét
geld toch vooral zuinig en gqed te beheeren,
'tivelk hij beloofde, vertrok de man met zijn
f SQOO en ging allereerst naar den barbier en
daarna in gelukkige stemming naar zijn dorp
terug.
Je moet maar gelukkig zijn. Het volgende is
geschied te Newcastle-on-Tyne. Daar was een
woning waar de kachel niet wilde branden: er
was geen trekking en de schoorsteen 'fookte
geweldig. Een schoorsteenveger werd dus ont
boden. De schoorsteenveger nam den toestand
o pen begaf zich vervolgens naa 'rden kelder,
waar hij bemerkte, dat vop rhet vuurrooster
een hoop zand lag. Alvorens er iets kon wor
den gedaan, moest dit zand worden verwijderd
Een schop was bij de hand en de opruiming
nam een aanvang. Het duurde echter niet lang,
of James Colgan aldus heette de schoor
steenveger""— sfièrofTTen" hard" 'voorwerp Bij-
nader onderzoek bleek dit een- blikken doos
te zijn, waarin men na opening een bedrag
van f9000 vond .De vrouw des huizes werd
geroepen en nam de doos in haar bezit. Nau
welijks was zij naar boven, of de schoorsteen
veger vond achtereenvolgens een groote blikkc
trommel en een toffee-busje, die te zamenmeer'
dan f26.400 bevatten. Dat was nog eens een
buitenkansje voor de bewoners van het huis,
dacht Colgan. De eerlijke vinder kreeg ook
zijn deel van de belangrijke vondst n.l.... 90
centl Hiervoor moest hij nog beloven, dat hij
tegen niemand over de vondst zou spreken.
IE enige dagen later kreeg de werkman bezoek
'van den heer des huizes, die de fooi, d.e zijn
echtgenoote den man had gegeven ongetwijfeld
wat aan den lagen kant vond; want hij legde
'er nog f3 bij. Andermaal moest Colgan be-
looven, de vondst geheim te houden. Maar
f3.90 sluiten den mond niet voldoende en de
pian schreef over het heele geval naar zijn
fcroer. Deze was allesbehalve ingenomen mee
de fooi, die James had gekregen en maakle
het verhaal van de vondst in al zijn kleuren
wereldkundig. Het verwekte groote sensatie in
New-castle-on-Tyne en omgeving.
Nu we toch in Engeland zijn, willen we
even de vermakelijke geschiedenis verhalen
Maar eindelijk viel ook in dezen helderen
zonneschijn de eerste schaduw. Er kwam een
ongelukkig jaar, een droo-g, verdorrend jaar,
dat geen oogst, geen zegen, maar honger en
gebrek meebracht. Er was geen graan, geen
vrucht, geen aardappel. Herhaaldelijk kwamen
boschbranden voor, werden huizen, ja geheele
dorpen doo rhet vuur- vernield. En honger en
gebrek .wanhoop en vertwijfeling deden hun
nen intocht.
De rijkere en gelukkiger menschen deelden
uit, zoolang zij zelf nog iets hadden, zoolang
zij nog konden helpen, maar aan allen hulp te
verkenen was onmogelijk'. En toen op dien
Verstikkend heeten zomer een grimmig koude
winter volgde, braken allerlei ziekten uit en
de nood bracht de menschen niet alleen tot
bedelen, maar zelfs tot stelen- Soms vielen zij
'in een rijk dorp binnen en stalen graan en
vee, plunderden en roofden alles wat men hier
en daar verborgen hield. En er waren itn dezen
verschrlkkelijken tijd zelfs ook menschen, die
hun graan ophoopten tot het den hoogsten prijs
waard was en die o pdeze wijze nog voordeel
wilden trekken van ongeluk en ellende.
Tege nhet voorjaar besloten verscheidene be
woners van die streek' om weg te trekken; zij
pakten wat zij bezaten bijeen en wilden aan
de overzijde van den oceaan gelukkiger streken
zoeken.
van een paar vals^he munters te Londen, die
door hun eigen domheid zich leelijk' de vingers
brandden. Er waren reeds shids eenigen tijd
valsche goudstukken in omloop. Ze waren uit
stekend nagemaakt, doch iri een opzicht had
den de heeren zich leelijk vergist. Ze hadden.
h.l. voor hun munten de beeltenis van Koning
Edward VII gebruikt en daar het jaartal 1916
onder gezet, terwijl deze koning reeds in 191Ó
gestorven isI Hun bedrog werd daardoor na
tuurlijk dadelijk ontdekt en thans zitten de
mannen reeds eenige dagen achte rde tiaües.
Hieruit blijkt alweer dat zelfs de sümsten,
Vich wel eens kunnen vergissen; de beste brei
ster laat wel eens een steekje vallen. Zoo kon
het dan ook geschieden dat een briefkaart,
den 14 Sept. 1922 van Meppel naar Steenwijk
'gezonden, eerst dezer dagen de plaats harer
bestemming bereikte. De kaart droeg het vol
gende ,zeer duidelijke adres:
De firma Thijs Rijkmans en Zoon,
Stoomtabaksfabriek „Mexico",
Kalverstraat j eS te e n wij k.
Door slordigheid, van een postbeambte maak
te bedoelde kaart de reis naar Mexico, Zuid-
Amerika, deed daar een rondreis, he'geen uit
de verschillende poststempels is te zien, werd
eindelijk als onbestelbaar naar ons land terug
gezonden -en kwam eindelijk onlangs pas in
TtantiéVi"V8n den'geadresseerde.
De afzender begreep ook' al niet waar de
bestelde tabak bleef, en was juist van plan
om eens een briefkaartje er over'heen te schrij
ven om op wat" meer spoed aan te 'dringen.
NIEUWSTIJDINGEN
Een ernstig ongeluk op het Centr. Station
te Amsterdam
Op het westelijk emplacement van het Centraal
Station is gistermiddag een ernstig ongeluk ge
beurd, dat het leven heeft gekost aan den onder
chef van den binnendienst, terwijl een commies
zwaar is gewond. Bedoelde onderchef, de heer
Van Waveren, en de commies Essenberg waren
belast met het toezicht houden op het schoonho-
den van de wissels op het westelijk emplacement
Bij het binnenrijden van een trein van de Hemhrug
omstreeks half twee gistermiddag, werd de heer
Van Waveren door den trein gegrepen en midden
door gereden. Toen de trein daarop achteruit stoom
de geiaakte de heer Essenberg er onder. Hij werd
zwaar gewond aan hoofdj en ledematen. Het lijk
van den heer Van Waveren en de gewonde com
mies zijn door den geneeskundigen dienst vervoerd
In het station heerschte groote verslagenheid
over het ongeluk. De heer Van Waveren was hij
het personeel zeer bemind. De droefenis over ziin
noodlottig einde is algemeen.
Op een kouden, storrmachtigen Aprilmorgen
na dien strengen winter' werd het gelukkige
echtpaar waarvan ik straks sprak, een dochter
tje geboren en daarmede was de beker van
;hun geluk tot den rand gevuld. Zij hadden nu
niets meer te wenschen, alleen God te bidden
dat zjj hun geluk mochten behouden.
En terwijl vreugde heerschte in dat htiis
waar een lief kind geboren was, klonken voor
tie huisdeur droevige klaagtoonen.
Iemand ging kijken en vond op de stoep
een heel jong kindje, in oude, armoedige kleer
tjes; een meisje, evenals het kind van de rijke
menschen.
In de kleertjes van de vondeling lag een
brief van den vader, waarin hij deugen e op
wiens dorpel hij zijn kind neergelegd had,
smeekte, het verlaten wichtje tot zich te nemen.
De moeder was dood, schreef hij en hij zelf
stond op het punt om met andere geheel ver
armde Heden naar het verre Australië te trek
ken, waarheen hij zijn kind niet kon meene
men, daa rhet onder weg bijna zeker zou ster
ven."
Hier werd de stem der verhaalster doo rtra-
nen verstikt en zij zweeg. Maar Angelika, die
het begin van de vertelling vervelend gevon
den had, riep thans ongeduldig:
(Zie vervolg 4e pagina).
