NIEUWE
Nieuwsblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
Donderdag 8 Maart 1928
82e «I aar g r
per 3 maanden ff 1,15
J. HL KEIZER.
HO. 29. tirme. YULcrmNtB m
it) voort 2ai
le geveil
het instellej
Voorziet
maatregel is
gen vorm ni,
>ok voorseho
spaargelden
li een afi0ri
.t men de 2e
es hetzelfde
teer F. v. f
spaargelden
d zyn, daar
7 van de
dat zij, dj
g der Bank
igende genree
zijn.
wonende,
n.
sier bleef
met inbegr
dvraag brei»
et rapport
heer Hazelo*
en waarin
i, die de he
Lad ontvangi
tuintders. JDe
ok de heer
l dat hij in
:r tuinders
van enkele
deed hem dai
dan te hoort
schoolmeestt
hebben ing
heer H
gen de ver
:ven, dan
:ven, dan zo
:n, dat hij (I
die op den
Om alle ooi
ten en den
t de waar he
n heer H.
lij ontving
)E LANGE DE MORAAZ
Alkmaar - Anno 1804.
Donderdag te Schagen
Hotel „Vredelust."
aangehaald
at de door u
den stand
arwoude, c
toestand
nk wordt af
an het vorig
>r mij aan he
ort is dat oo
ik de voot
zooveel mo
L herinneren,
at uw bank
tn f85.000
dat vroeger
ie vele voor
1 tot f 125.00
het Depart ;rs
r niet het
igeering geei
wijten aan i
•ekt heeft en
verkt.
:lf reeds een
ezoek aan dt
sou hebben
ets in het
ten duur nie
zinbouw. kan
digheidshalve,
ik de banke
l, na ook no
ebben gezeg<
tt op de vol
tenwijziging
de vlotte
op, dat
r het algeme
gehouden
AKïËDlJRIR 101 Rl\T
Dese courant^ verschijnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags.
ABOJÜHEMEKT8PKIJ8
KEDACTEUR-UITGE VER
BUBEEL:
i' oor dschar woude.
PB IJ8 DEK A®7EBTEKTIENt
Vaa 1b regels 7B et-, elke regel meer IB ct.
Sroote letten of vignetten worden Daar plaatsruimte berekend,
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever
ALLE MOGELIJKE
VERZEKERINGEN.
RECHTZAKEN
Het zwaard van Damocles. 1
Een voorwaardelijke veroordeeling is gelijk aan
Zwaard van Damocles. Ieder oogenblik kan.
dunne draadje breken en bet zwaard op het
tol'd van den mislukten proefstoomer neerploffen;
e jeugdige loswerkman Eduard M. te Helder
aat er nu ook zoo voor. Hij is veroordeeld tot
maanden gevangenisstraf en heeft zich nu weer
huldig' gemaakt aan huisvredebreuk en weder-
iannigheid. In Thalia werd gedanst en M., die
dit bal niet welkom was, werd de deur gewe-
iii, 'maar hij voldeed eest aan dit verzoek toen
agent van politie Nijhof een handje hielp en
en ging het nog niet erg glad. Ook op straat ver-
!tte M. zich nog tegen den agent, maar natuur-
plukte hij vandaag de wrangevruchten van
onordelijk gedrag. Hij werd veroordeeld toé
gld. boete subs. 15 dagen, maar erger is het dat
sfficier voornemens was, eerstdaags toepassing
de voorw. straf te- -zallen voorstéllen.
Een brutale winkeldief.
Geholpen door een geestverwant en medelid van
broederschap „De Lange Vingers", had Fred,
te Helder zich tot taak gesteld, sigarenwinke-
berooven. Zij verschenen in den winkel
in mej. v. Leeuwen, kochten? daar één sigaar van,
gulden de kruiwagen voi en ondertusschen sloe:
verleent, di 'eekje zijn slag en gapte met een waarij gauw-
evenhandigheid een door sigaretten van t 1.
eg. Dezelfde truc hadden ze willen probeeren bij
nanderen sigarenwinkelier, maar die had hen
de gaten. Maar zij had niet lang pleizier van
in schelmenstreek. Een juffer had den diefstal
zien en waarschuwde een politieagent. De bena
rde kwam weer in het bezit van de sigaretten
de vingervlugge Freek werd heden tot 3 mnd
even te doen^vangenisstraf veroordeeld. O, zoo!
andigheden
ARRONDISSEMENTSRECHTBANK.
Zitting van 6 Maart.
net alle mog
hulp te
rdat ik de
is ook na hf Oud en gesjochten.
;ebleken. All( De 63-jarige koetsier Willem M., wonende te
ting versterkl fanaar stond vandaag terecht, omdat ie aan
politieagent om 'n dubbeltje voor brood had
bedeld. De man was een goed koetsier en
rscheidene jaren bij verschillende stalhou
-ts in denst geiweest Maa.r nu was hij leelijk
achtermiddag geraakt en wist geen an-
e uitzopdering Eren uitweg meer dan de Ommeschans. leder-
zoude het oog leek wel 'n hekel aajn hem te hebben, zei
jij mijn onhei JZ'n vrouw had hem verlaten en zijin 6 zoons
vo,or stond
htipg,
Uw. dw. dr.,
HAZELO.O
r vergadering
ok in dezen
aarmee de
het land de
4 dochters keken ook niet meer naar hem
Hij erkende, dat hij wel eens 'n stevig
wreitje dronk. De president, mr. Ledeboer
Lf zich veel rqoeite voor hem en ook de offi-
er toonde zich niet genegen hem naar een
ikswerkinrichting te sturen. Op last van de
FEUILLETON.
SCHULD EN BOETE
Hoe heerlijk was het hier op dien zomer
end ,nu een zacht windje de takjes en blade-
deed ruischen. R,ondom den Elsenhof met
e komt, allen jn 0ud, vriendelijk woonhuis, de daarachter
ajsgende arbeiderswoningen e nmoestuin, lagen
welbekende boomgaarden en vette weiden;
'Ppig groen afwisselend me't rijp, goudgeel
t, dat de vol| iad, hier en daar afgebroken door vruchtboo-
en tot het eind van het dorp aan den eenen,
er omstandig' het begin vain het bosch aan den anderen
&ij een kromming van den weg kon Barbara
fcds uit de verte oom en tante onderscheiden,
le, zooals zij gewoon waren, des avonds onder
20 bouwei e linde voor het huis zaten en toen verliet zij
1 het aangd 611 weg en liep wat eigenlijk niet mocht
*ars over het groote grasveld, op het lieve,
Jde paar toe.
Toen tante Ulrika haar nicht bemerkte,
hnd zij op en legde iets van haren schoot
^rzichtig neer op een witten doek, die aan
aar voeten uitgespreid was. En toen zij haar
gée te gemoet ging, klonk een schel, klagend
:e®unetje. En die goede, oude, dfkke oom,
rechtbank zal nu de reclasseeringsambtenaar
de zaak nog eens onderzoeken en hangende
dit onderzoek, werd de zaak tot nader te be-
palefl datum geschorst.
Een woning onbruikbaar gemaakt.
De timmerman Joh. H. te Uitgeest had uit
een hem toebehoorende woning deuren en
vensters verwijderd en was toen op den bon
geplakt en door den kantonrechte? veroordeeld
Van dit vonnis kwam H. in appel en werd hu
vertegenwoordigd en verdedigd door mr. Don
ker, 'n piepjong advocaatje uit Beverwijk. Deze
jeugdige jurist beweerde dat zijn client door
het uitslpopen van deuren en vensters het per-
'ceel niet aan zijn bestemming had onttrokken.
Als die deuren en ramen weer werden ingezet,
was het huis weer klaar om bewoond te wor
den .De officier dacht er echter anders over
en vorderde bevestiging van het gewezen von
nis.
Belangrijke zaak voor wetgeleerden.
Maar reusachtig vervelend voor een onge-
letterden persmuskiet 1 Onze hongerige maag
voerde een geweldigen strijd met onzen ver
slaggeversplicht en behaalde ten slotte de over
winning. We smeerden 'ml maar niet voordat
we er genoeg van wisten om onze lezers te
vreden te stellen. De heer mr. E. uit Aarden -
hout dan, reed op 29 October in zijn auto langs
de groote kerk en passeerde het bekende ge
vaarlijke hoekje bij het burger-weeshuis. Om
dat hij geen signaal had gegeven, raakte hij
tmet zijn kar in botsing met een motorfiets,
waardoor de berijder werd verwond. Mr. E.
werd nu vervolgd omdat hij" verzuimd had te
toeteren en door den kantonrechter veroor
deeld. Van dit vonnis kwam de jurist in appel.
Hij werd verdedigd door een Amsterdamschen
advocaat en als getuige a décharge werd ge
hoord mr. Thönis, 'n rechter uit Amsterdam.
Het was duidelijk dat de rechtbank zich hier
meer moeite gaf dan wanneer het een nuchtere
Jcalven-expediteur had betroffen. Zulke deftige
«bomes en dan nog wel mannen van het vak,
daar was eten aan het eitje. Zelfs werd de
inspecteur Zonneveld en hoofdagent Korstanje
telefonisch ontboden om inlichtingen te ver-
schaeffen. Tot kwart over een uur waren ze
aan Twurmen om dat zaakje voor elkaar *e
brengen, want de officier had doodkalm be
vestiging van het vonnis gevorderd en daar
legt de tegenpartij zich niet bij neer. We zijn
erg nieuwsgierig hoe de rechtbank het de vol
gende week af zal schieten bij de uitspraak. -De
beschadigde motorrijder heeft een actie inge
steld tot schadevergoeding en dat is wel de
reden, dat de veroordeelde zich zooveel moei-
'te geeft. Reken maar van jesl
Dat was gauw bekeken.
De werkman G. W. te Helder, thans logé
-vam het hotel Bergerhout en Hoevervaartzicht
stond met gesloten deuren terechht. Het betrof
art. 247 W. v. S. De recalsseeringsambtenaar
ga finlichtingen omtrent beklaagde en mr. Smal
fungeerd eals verdediger. Valt verder niets
meer over te zeggen.
Daar kon ook op gewaclht worden.
De rechtbank ging ook over tot geheime zit
ting om te delibereeren over Jac. Frans F.
'n Heldersche afschaffer van leege glaasjes, die
d'ie na een vermoeienden, warmen dag, door
geen geschreeuw ter wereld uit zijn stoel kon
ppgejaagd worden, wat deed hij? HHj stond op,
liep naar het schreeuwende dingetje en liet de
kwasten van de koorden van zijn kamerjapon
op en neer dansen, om er de uitgestoken vin
gertjes mee te laten spelen. En terwijl tante
met Barbara over het grasveld liep, had zij
haar nichtje reeds allerlei wonderen van de
kleine Truitje verhaald.
Nieuwsgierig keken zij elkander wederzijds
aan: het kleine schepseltje daar op den grond
en het groote, slanke meisje Barbara knikte
en lachte het rozige, blonde, blauwoogige popje
vriendelijk toe, maar bij 'het zien van een
vreemd gezicht werd het rozemondje vertrok
ken en klonk opnieuw het schelle geluid. Tante
moést het snel opnemen en op haar armen
laten dansen tot het weer lachte.
Onderwijl vergat zij bijina, dat haar lief lo
geetje dorstig en vermoeid moest zijn van de
warme reis en toen zij daaraain dacht, moest
Barbara het kind nemen, maar eerst moest zij
haar grooten stroohoed afzetten, waarvoor
Truitje bang scheen te zijn en toen ook dit net
baatte moest het maar weer op den grond wor
den gelegd, waar het met oom's kwasten mocht
spelen en zoo tot bedaren komen.
voorw. was veroordeeld, doch nu bepaald weer
iets had gepresteerd, dat motie j gaf om die
voorwaardelijke straf toe te passen. Het resul
taat van de behandeling bleef voor onderge-
teekende geheim.
Het glanspunt van de kermis.
Het hoofdnummer van het filmprogramma
was de snijpartij, uitgevoerd in den laten avond,
van Zondag 14 Januari nabij het café van den
heer G. in de Peperstraat door 'n paar Heems
kerkers, de gebrpeders Antoon en Klaas T.
Daar was een geweldig trammelant ontstaan
tusschen deze vechtlustige jongelieden en 'n
stelletje Alkmaarsche jongens van de vlakte.
De Heemskerkers hadden met het mes ge
werkt en een tweetal Alkmaarders waren bloe-
'dendi verwond geworden. De officier had aar. -
vankélijk de gebroeders achter slot en grendel
gezet ,maar later, toen bleëk, dat het bloed
bad nog al schappelijk was afgeloppen en er
geen dooden of onherstelbare invaliden te be
treuren waren, weer in vrijheid gesteld. Niet
temin kostte de behandeling van deze bekken-
snijderszaak heel wat tijd. Niet alleen moesten
4 getuigen a charge waaronder Kopjes en
Pauw, twee dappere strijders voor de Alkmaar
sche kleuren, die hun koslbaar bioed hadden
geplengd om den roem van Alctnaria Victrix
hoog te houden, worden gehoord, maar ook
'nog 4 getuigen a decharge, 2 dames en 2
heeren uit Heemskerk en omstreken, waren
door; de beklaagden meegebracht. Deze, ont
kenden de mishandeling met "het mes te heb
bent* gepleegd. Klaas had geen hand uitgesto
ken en Toon had wel geslagen, maar met
ongewapende hand en om zich te verdedigen,
daar hij zelf door zijntegenstander was aan
gegrepen. Tot 's middags 'n uur of drie duurde
ihet optreden van de diverse Heemskerker, Uit-
geester en Alkmaarsche specialiteiten. De of
ficier vorderde tegen Klaas, die reeds tweemaai
is veroordeeld, eenmaal zelfs tot anderhalfjaar
ter zake van mishandeling den dood tenge
volge hebbende, tot 1 jaar en 6 maanden gev.
8 maanden en tegen Antoon 1 maand gev.
Toen werd taptoe gblazn en kon ieder zijn
respectieve wigwam gaan opzoeken.
De Bergensche verpieegsterszaak voor de
rechtbank te Amsterdam.
Deze geruchtmakende zaak diende voor de
Amsterdamsdhe rechtbank. Wij laten een ge
deelte van het in het ,,N. v. d. D." gegeven
verslag volgen:
Voorts diende voor de Rechtbank alhier een
zaak tegen de redactie van „Het Leven''. Zus
ter Sylva de Pareira, meer bekend als zuster
Bé. achtte zich beleedigd door een publicatie
in dit blad, getiteld: „De geheimzinnige his
torie te Bergen-Bijnnen", in welk artikel ver
band werd gelegd tusschen een onderzoek der
justitie naar aanleiding van mjshandel;ng van
een 17-jarigen jongen, genaamd Guus Hoefer,
die in zuster Bé's pensipn vertoefde en een
brand in het pension „Vredenhof''. In het ar
tikel kwam de volgende zinsnede voor: „Wie
dezen brand heeft gesticht, is op het oogen
blik, dat wij dit schrijven, npg niet opgehelderd,
evenals er nog wel andere dingen duister zijn
Eindelijk had Barbara haar tante een oogen-
blikje voor zich alleen. Zij gingen naar binnen,
Liesbeth, het dienstmeisje werd gelast om ver-
verschingen te brengen en daarop gingen zii
naar boven, naar Barbara's kamertje, waar
Bastiaan het koffertje reeds neergezet had.
Kort daarna zaten allen om de gedekte tafel
onder de linde, tusschen wier takken het gou-
'den licht van de ondergaande zon gianste. Lies
beth moest Truitje in haar armen nomen en op
het grasveld op en neer loopen, zóó dat tante
Ulrika 'hen in het oog kon houden en onder
het eten verhaalde tante nog eens wat uitvoe
riger dan in den brief, hoe zij aan Truitje ge
komen was en verzekerde, met tranen in de
oogen ,dat 'het weesje thans een tweede ouder
huis gevonden had.
En met Truitjes komst scheen werkelijk alles
op den Elsenhof anders te zijn geworden. Vroe
ger was Barbara gewend, kort na haar aan
komst naar de keuken, schuren en stallen e
.gaan, ditmaal vergat zij alles: de kuikens, de
ganzen, de kalveren, alles om het kleine meisje.
(Weldra kwam de koeienmeid met een kroes
échuimende versch gemolken melk voor Truitje
en toen het gedronken had, werd het naar bed
gebracht.
Een oude wieg, die ergens in het dorp ge
in de geheimzinnige geschjeden-s. Maar een
vrij verbreide opinie bestaat te' Bergen, dat
„zuster Bé'' en haar zwager aan dezen brand
niet onkundig zouden zijn, terwijl diezelfde par
tij meent, dat er in „Vredenhof". iets uit den
weg moest geruimd worden. De 17-jarige'Guus
is nu bij een bevriende familie opgenomen 'en
houdt vol dat men hem met koude omslagen
"mishandelde en in een gesticht wilde opsluiten,
om hem voor goed te genezen. Hier valt inder
daad heel wat op te helderen. Zou in dezen
tijd dan werkelijk een normaal mensch nog
om redenen die men slechts kan gissen,, op
gesloten en mishandeld kunnen worden en dat
onder voorwendsel van zenuwziekte?"
Terecht stond de heer F. X. M. Schiphorst,
redacteur van „Het Leven", die verklaarde
niet de bedoeling gehad te hebben, te beleedi-
gen.
Eerste getuige was de persfotograaf R. Vel-
Ueman, die de verschillende personen van deze
?3ergensche geschiedenis, die destijds nogal wat
sensatie heeft gewekt, had gesproken en er
foto's van gemaakt had.
Zuster Bé werd daarop als getuige gehoord.
Zij had een aanklacht tegen „Het Leven" ln-
Igediend, omdat zij zich door het bewuste artikel
'beleedigd achtte.
De president, jhr. mr. Quarles v. Üfford:
Waarom was u beleedigd?
Zuster Bé: Omdat in het artikel stond, dat
Guus Hoefer door mij behandeld is, als een
zwakzinnige en 'ik hem ihwikkehngen gatf. Bo
vendien! was er geschreven dat ik niet onkun
dig was aan den brand.
Mr. De Vrieze tot getuige: U wist toch, dat
de beschuldigingen omtrent Guus openlijk geuit
waren?
Zuster Bé: Dat was mij onbekend.
De verdediger toonde de zuster vervolgens
verschillende bladen, waarin over deze geschie
denis geschreven was.
De getuige had de artikelen niet gelezen.
Mr. De Vrieze: Waarom heeft u deze artike
len niet tegengesproken?
Zuster Bé: Mijn idee was niet om iets tegen
de pers té zeggen, 't Kon me niet schelen, wat
Ln de kranten stond.
Mr. De Vrieze: Waarom heeft u dan een
aanklacht ingediend?
Zuster Bé: Omdat er ook portretten bij ston
den.
Op een vraag van den president antwoordde
zuster Bé, met betrekking tot den brand, dat
haar de assurantiegelden voor de bij den brand
geleden schadé zijn uitbetaald.
De officier van justitie, mr. Wolf son: Moest
Guus wel eens helpen vaten wasschen?"
Zuster Bé: Ik heb wel eens gevraagd, of hij
ip de huishouding mee helpen wilde. Guus
maakte immers deel uit van het gezin en het
leek me niet onpaedagogisch, dat hij meehielp
in de huishouding.
De officier: Kreeg u niet f 800 voor de twee
kinderen uit het gezin Hoefer?
Zuster Bé: Ik kreeg slechts f200 per per
soon.
De officièr: Toen Guus weigerde te helpen
mét het wasschen der vaat heeft u hem toen
5 minuten bedenktijd gegeven? En toen hij
leend was, stond voor tantes bed en Liesbeth
moest het kind wiegen en in slaap zingen.
Ja, hét was niet te ontkennen, er was in het
kaline leventje op Elsenhof met de verschijning
van dat kind eensklaps iets gekomen, dat het
middelpunt geworden was waarom alles '.raai
de. En Barbara draaide mee en spoedig zelfs
het meest. Zij hield zooveel van kleine kinderen
en Truitje was zoo lief, zoo gezond, zop grap-
4%.
De volgenden morgen, toen ieder aan zijn
werk ging, gaf tante Ulrika het weesje plechtig
aan Barbara's hoede over. Zij leerde haar hoe
zij het kleintje dragen en vasthouden, hoe zij
met haar spelen, haa reten en drinken geven,
kortom geheel met haar omgaan moest. En hoe
prettig was het voor Barbara, zoo nieuw! Zij
thad nog nooit een kindje zoo dicht bij zich,
zoo voor zich alleen gehad. Al de zachce en
.vreemde geluiden, die tater in duidelijke woor
den moesten overgaan, elke beweging van het
kleine meisje deden Barbara onbeschrijflijk ge
noegen. En Truitje was heel niet meer bang
voor haar en vermaakte zich met aan haar
blonde krullen te trekken. De twee meisjes
gaven elkander in vroolijkheid niets toe en
tante Ulrika voelde zich gelukkig dat haar
nichtje haar zoo flink ter zijde stopd.
