NÜÖRDSCHARWOUDE.
Dein 18 Maart is een gped geslaagde Ouder
avond gehouden in de openbare school Een
flink aantal opgekomenen kreeg eerst een ne
gental liedjes te aanhooren,. die heel aardig
werden gezongen door de 3e en 4e klas onder
leiding van juffrouw Blom.
Na vertrek van de kleinen werd door den
voorzitter medegedeeld dat door hem in Heer-
'hugowaard en Egmond aan Zee is geïnfor
meerd omtrent controleerend geneesheer, in
de geest zooals dit in Heerhugowaard geschied
zal worden geadresseerd aan den gemeente
raad.
Hierna verkreeg juffrouw Blom het woord
voor het houden van een lezing ove rkinder-
lectuur, welke onderbroken werd door het ge
bruiken van een kop thee of koffie, terwijl de
aanwezigen meteen in de gelegenheid werden
gesteld een keurige collectie teekeningen te
bezichtigen van leerlingen uit de 5e en 6e klas.
Te ongeveer 10 uur eindigde juffrouw Blom
hare leerzame voordracht welke met genoegen
door de ouders werd gevolgd en waarvan meni
ge nuttige wenk ter harte zal worden genomen.
De 'voorzitter dankt in hartelijke woorden
namens allen en betuigde zijn leedwezen dat
dit de laatste ouderavond was die juffrouw
"Blom hier meemaakte.
Hierna volgde nog eenige gezellige bespre
kingen waarbij het hooge schoolgeld in onze
gemeente, die met Broek op Langendijk aan
de spits staat in Noord-Holland, ter sprake
gebracht, ook hierover zal worden geadres
seerd aan den gemeenteraad.
Op de vraag van den voorzitter of de Ouder
avonden goed voldoen, was men algemeen van
oordeel van wel en werd de wensch geuit dat
steeds dezelfde prettige geest mag blijven heer-
schen.
Te half elf sluit de voorzitter met een woord
van dank aan de aanwezigen de vergadering.
NOORDSCHARWOUDE.
Op de gisteravond gehouden bestuursverga
dering van de vereeniging „Volksonderwijs"
afdeeling Langendijk, werd tot voorzitter ge
kozen de heer J. Zaal, tot secretaris de heer
L. Mallekote en tot penningmeester de heer
A. Kist. Tot algemeen lid van het dagelijksch
bestuur werd gekozen de heer E. Zaagman te
Oudkarspel.
De secretaris deelde mede, dat de heer K.
de Vries zich beschikbaa rstelde om in 't na-
jaa rhier als spreker op te treden.
Verder werd besloten, bij de vier gemeente
besturen adressen in te zenden ter verkrijging
van billijker schoolgeldregelingen voor het la
ger en het U.L.O.-onderwijs.
ZUIDSCHARWOUDE.
Het bericht, omtrent de protest-candidatuur "an
den heer J. Kramer, is ons bij nadere toelichting!
minder juist gebleken. De heer J. Kramer, die als
protest-candidaat door verschillende leden was op
gegeven, trok zich als zoodanig terug. Op het ver
zoek van het bestuur echter is hij voor den aan
drang bezweken en stelt hij zich weder als candi-
daat beschikbaar. De kiesvereeniging moet echter
de candidatenlijst en de volgorde ervan nog vast
stellen.
UIT DEN OMTREK
DE VEENDERIJ.
19 Maart. 'n Doodeenvoudige datum. Doch;
toen wij, onze gewoonte volgend, 's avonds van te
voien ons dag-kalenderboekje eens inzagen, 0111
te zien, welke dingen ons den volgenden dag weer
stonden te wachten, toen vonden we daar ook de
veimelding „Opening der Veenderij." En de datum
was niet zoo eenvoudig als hij er wel uitzag, want
op verzoek van den Heer Van Kampen, om bij
de opening aanwezig te zijn,, aan welk verzoek wij
bereidwillig voldeden, was er ook dit aan ver
bonden, dat we er namelijk 's morgens oih 7 uur
al moesten wezen. Ziet u, geachte lezer(es), dit
maakte dien datum minder eenvoudig. Want 't wil
wat zeggen, 's morgens voor dag (en dauw(?)), al
eene wandeling achter den rug te hebben. Doch
voor een goede zaak moet men wat over hebben.
Zoo cok wij. We stapten dan ook welgemoed
's morgens vroeg de deur uit en aanvaardden onze
tocht. En het eerste wat we bij 't opstappen ont
waarden was, dat de sterke Noord-Oostenwind van
gister was gaan liggen. En het weer vertoonde alle
verschijnselen voor een mooien dag. We verlieten
het dorp, kozen den weg langs 't voetbalveld en
gingen al direct verkeerd. We gingen!
recht uit, moesten door een stuk of wat dam-
hekken. eindelijk een hek overklimmen en we
stonden op de spoorbaan en waren op 't rechte
pad. Juist gingen de twee eerste werklieden op
weg raar de veenderij. En zoo liepen we gezamen
lijk naai de Westbeverkoog, gelegen tusschen de
spoorlijn en een binnendijk, voor de ringvaart-dijk.
En '1 eerste wat ons oog trof, waren lange stroo-
ken hoog land en daar tusschen de reeds al weer
gedempte strooken land, waar de veen reeds de
vorige jaien is uitgehaald, 't Leek ons voor 't oog,,
zeer goede grond te zijn, zoodat als de veen er uit
is, 't geheel een goed poldertje zal worden. Dit
voorste gedeelte is bestemd voor steekturf. Zoo
liepen we beschouwend door tot aan een plaggen
hut, waarin aan 't eene gedeelte een soort kantoor
tje is ingericht, als 't tenminste kantoortje mag
heeten, want we zagen een zeer klein tafeltje
en een van plaggen gemaakte bank, en aan 't
andere einde 't verblijf voor de werklieden, 't Ge
heel var. buiten bekeken deed ons denken aan een
stuk van een fortenlinie. We stapten het werklie-
denverblijf eens binnen en ontwaarden midden in
de ruimte een oude kachel, welke deze onconfor-
tabele hut bij kou moet verwarmen, of dienst
moet doen om een pot koffie te zetten. Hier en;
daar losjes verspreid, op de lange plaggen banken,
welke cds aan een oude Schoorlsche tramwagen
deed denken, enkele drinkkommetjes, ziedaar, met
wat gereedschap, 't interieur. We waren hier dan
ook spoedig uitgekeken, en gingen eens achter de
hut, waar een stuk of negen vierkante houten bak
ken, gereed voor 't gebruik, onze aandacht trokken.
Onderwijl was het half acht geworden, en waren
er behalve de veenbaas, Wever, nog tien werkloo
ds arbeiders bijgekomen, zoodat althans voor den
eerster dag een twaalftal werkloozen aanwezig was,
Daar kwam Van Kampen, en daar wachtte men
op, want. dat is de man tdie de lakens uitdeelt.
Een weigemoed „goedenmorgen" werd gewisseld,
en toen 't geheel in een kring gegroepeerd was,
deelde Van Kampen mede, dat met het oog op de
vorst tot Mei gebaggerd zal worden. Hiervoou
wordt een loon gegeven van 20 ets. den vierkanten
Meter, bovengrond afgooien inbegrepen. Voor hen,
die dezen zwaren arbeid niet kunnen verrichten,
zal ande: werk gezocht worden tegen f 2.— per
adg. Hij hoopte verder, dat er niet teveel gezegd
zal worden, doch dat men met gegronde bezwa
ren, als ze er zijn, voor den dag zal komen. Niet
ondeiling mopperen, doch zeggen. Vrijgezellen
kunnen niet anders dan op Maandag „in de veen"
komen. Mocht evenwel onverhoopt een vrijgezel
in de veen al reeds werkzaam, voor werk buiten de
veen opgeëischt worden, die kan in diezelfde week
weer tot de. veen toegelaten worden. Des Zater
dags wordt niemand toegelaten.
Nadat nog gevraagd is of allen georgani
seerd zijn, waarop bevestigend geantwoord
wordt, is het tijd om aan den arbeid te gaan.
en dor pKoedijk, en twee van St. Pancras.
Fluks worden een paar battings gelegd en de
eerste houten bak, waarin de veen bereid moet
worden, wordt er over gesjord. We volgen
over een „vonder" en bevinden ons in het
gedeelte van den polder, dat gebaggerd moet
worden. En videnn weer die lange hooge stroo
ien land, doch hier tusschen geen geslecht
4ager land, doch water. Tien der werklieden
begeven zich aan 't einde van een der land-
strooken en beginnen met 't afgooien van den
bovengrond, welke grond op de in het water
reeds zichtbare dam wordt geworpen. Qeze
combinatie van zichtbare dam en opgeworpen
bovengrond is het begin voor het van veen
bevrijde nieuwe land. Zorgvuldig wordt er op
gelet, dat hier de bovensteek op de dam, de
verdere steken in 't water komen, zoodat er
tevens practisch werk wordt geleverd.
Zoo zijn er vijf werkloozen aan iederen kant
van de strook werkzaam, totdat de veen zicht
baar wordt. Ongeveer een meter aan beide
kanten van de landstrook wordt ingegraven.
Dan is het werk verder voor de baggeraars.
*En zoo moet vervolgens iedere landstrook be
werkt worden. Jammer, vertelde van Kampen,
■<ïat deze menschen, waaronder enkele nieuwe
lingen, nog geen laarzen hebben, want nu zijn
zij verplicht den geheelen dag bovengrond af
te gooien, en zooals reeds gezegd, verdienen
'zij daar feitelijk niets aan, daar bovengrond
'afgooien inclussief berekend wordt, met 't
baggeren. Maar verzekerde hij ons, „dat regelt
zich wel weer." Vervolgens begaven wij ons
naar de twee andere arbeiders, welke al reeds
bezig waren met 't baggeren. Men kon al di-
'rret bespeuren, dat dezen 'terk niet geheel
vreemd was. Een was reeds bezig groote brok
ken lichtbruine veen naar omhoog te halen,
«terwijl de ander deze in de bak geworpen veen,
bezig was fijn te trappen. Met bijvoeging van
water werden deze veenklonten tot brei ge
roerd en vervolgens fluks over 't land ge
gooid. En hier zit het geheim van 't geld jer-
dienen voor de veenders en voor de goede
turf voor onze kachel. Hoe beter bereide brei,
dioe beter turf. En hoe vlugger dat dit werk
je gedaan kan worden, hoe meer dat er Ver
diend wordt.
Ziezoo, we hadden de veenderij in haar aan
vang gezien, en lieten onze oogen nog eens
over 't geheel gaan en 'ttrof ons, zoo'n vroo-
.lijke hoek dit was. Midden tusschen wei- en
koolland, en aan den voorkant de spoorbaan,
Waarop van tijd tot tijd een naderenden trein,
geregeld den tijd aangeeft, met aan den ach
terkant de ringvaart, gaf dit hoekje een aardig
aspect. Eén ding is voor deze veenderij nog
jammer, dat Ged. Staten er niet toe over kun
nen gaan, van de werkloozensubsidie een wei
nig voor dez eveenderij uit te trekken. Eenigs-
Zin szonderling is hierbij één hunner standpun
ten, n.l. dat deze veenderij is gedaan met de
vooropgezette verwachting, dat ze sluitend zou
wezen. En nu ze niet geheel sluitend is en
om subsidie wordt gevraagd, is dit één der
punten, welke een weigering veroorzaken.
Alsof de tuinders ook geen vooropgezette
bedoeling hebben gehad om hunne bedrijven
fe luit en d te maken, en zij krijgen wèl subsidie.
Onder deze overpeinzing verlieten wij de
veenderij weer, nog even onze aandacht schèh
kende aan 't gerammel van den Amerikaansche:
windmolen, benoodigd voor de waterbemaling
We gingen den weg naa r't dorp weer op,
doch ditmaal zonder te verdwalen.
VAN ALLES EN N06 WAT
'Nadruk verboden.
Onze jeugd groeit op in de sport I Heeft de
ihedendaagsche jongen hooger ideaal dan een
ster te worden aan den voetbalhemel of min
stens even harde opstoppers te kunnen uit
deden als het boks-genie Carpentier? Als' er
een robbertje gevochten moet worden nemen
ze de allures aan van echte boksers en wat
voetballen betreft, voor dat gemeente of parti
culieren de jeugd hun sportterreinen gawen,
wist menig eerzaam burger over de voetbaj-
woede een boekje open te doen vanwege de
gebroken ruiten of de ballen die op het dak
verdwaald waren. Dank zij overheidszorg is
'thans het straatvoetbal in de meeste grootere
plaatsen vrijwel verdwenen hoewel geen recht
geaarde jongen het zal nalaten een steen of
ouwe bus, welke op zijn weg ligt even een
flinke „kei" te verkoopen. Doch dat ook de
rasechte straatclubs nog bestaan moge blijken
uit wat de „IJsselstreek" als historisch ver
meldt.
„Na een heftige discussie op ,,'t hukien van
de straote" wordt besloten tot oprichting der
club. De contributie wordt vastgesteld, beter
over een paar weken kan van
het dan bijeengespaarde geld een bal van 56
cent gekocht worden, wat een heele wiskundige
berekening heeft uitgemaakt. Er wordt echter
besloten direct al wat te gaan „oefenen". De
een zorgt voor wat oude kranten, een ander
voo reen eind to,uw en spoedig is de „bal"
klaar.
De oefenwedstrijd verloopt heel kalm en na
afloop wordt de midvoor tot ballenbewaarder
gedoopt, 't Is tijd van thuiskomen en ieder gaat
zijn eigen weg.
Na verloop van eenigen tijd wordt er aan
des midvoor's huis gebeld: een collega voet-
balle rdie Jan moet spreken, welke juist groote
verhalen van zijn hedenmiddag gepresteerde
prestaties vertelt, 't Blijkt Kees te zijn. „Zeg
Jan", zegt deze, „ie mut mie de balie weer-
gèven, want mie moeder ef de vulleton nog
nie e lézenI"
Dat de jongelui, waa r't voetabl betreft, over
'de geheele wereld wel zo owat hetzelfde zijn
en de wanhoop, wanneer de bal op het dak
of in een tuin verzeilde overal even groot is,
bewijst het volgende verhaal.
Te Dublin, in Ierland, was een troepje op
den weg aan 't voetballen, toen de bal een
tuin invloog, toebehoorend aan een hoofdon
derwijzer. De jongelui staken de koppen bij
mekaar en goede raad was duur. Eindelijk be
sloot een der stoutmoedigsten om aan te bellen
en het kostbare voorwerp terug te vragen. He
laas, de hoofdonderwijzer, die al honderd en
een keer van die verdwaalde ballen tusschen
zijn tuinboontjes had moeten opvisschen, liet
zeggen dat ze den volgenden dag nog maar
eens moesten terug komen. Dat was den jon
gens nu heelemaal niet naar den zin. Ze moes
ten en zouden den bal nog dienzelfden dag
weerom hebben.
De aanvoerder kwam dienzelfden avond
weer bij den onderwijzer, en hoe! Hij had zich
een masker voorgedaan en had een revolver
dreigend in de hand. Het was wel is waar
geen echte revolver,, maar de onderwijzer zag
haar toch voor echt aan. De „indruk" werd
nog verhoogd door een gewichtig uitziend do
cument, dat de jongen aan den onderwijzer
overhandigde en dat tot opschrift droeg: „Pro
clamatie. Neemt u in acht voor de R. A.
Scouts 1" Vervolgens dreigde de jongen den
hoofdonderwijzer, dat er iets ernstigs zou ge
beuren, als hij zijn bal niet terugkreeg. De
onderwijzer stelde natuurlijk de politie met deze
'„levensbedreiging" in kennis, en dezer dagen
stond de kwajongen terecht. Hij kwam er met
24 gulden nogal genadig afl
We leven in een rare wereld. Jongens van
'12 jaar bedreigen hun onderwijzers met revol
vers en vrouwen schaken mannen, inplaats van
dat de dappere ridders hun aangebeden schoo-
nen ontvoeren 1 Het is waar gebeurd, in Frank-
"rijk. Een meneer uit de stad Cette, in het
Zuiden van Frankrijk, zo ujjn het huwelijks
bootje stappen met eene dame uit het naburige
dorp Monastier. Het huwelijk was op Zaterdag
j.l. bepaald. De aanstaande echtgenoot, die een
aantal dingen voor de plechtigheid verzorgd
had, was Vrijdagavond ter ruste gegaan en lag
Zaterdagmorgen vroeg nog te slapen, toen
twee dames, die gelijk later bleek, den vorigen
middag om 2 uur uit Cette waren vertrokken
en 2:1 L te Monastier op de hoogte hadden gesteld
omtrent de woning van den jongeman, zijn kamer
binnengedrongen, en hem na eenige bedreigingen
m (tn stortregen meenamen naar Banassac, waar
het diietal de navondtrein naar Cette nam. De
bruid ontwaakte des morgens en vond den vogel
gevlogen. Ze moet het thans voorloopig zonder
huwelijk stellen, want de dames hebben haar prooi
goed in veiligheid gebracht, dat deze tot dusver,
r.og niet te Monastier is teruggekeerd.
!Wie weet of hij tenslotte nog niet blij is dat hij
zijn viijheid weer terug heeft, dat kostbare bezit.,
Als je je eenmaal hebt laten vangen, dan snak
je er naar. Doch weinigen hebben dan nog den
moed hun kluisters te verbreken. Liever blijven
ze gevangen en worden aldus beschaamd gemaakt-
door Reintje de Vos. Di eliet zich niet vangen,
ofschoon er in de bosschen bij Beekbergen een
stevige val voor hem klaar stond. Of liever, van
gen liet hij zich wel, hij geraakte met een voor
poot in de klem, doch toen hij aldus voor de
keus werd gesteld van gevangenschap of vrijheid
koos hij het laatste en knaagde zijn voorpoot af.
Den volgenden morgen vond de jachtopziener de
poot slechts in de klem. Nood maakt vindingrijk
en gevangenzitten wil niemand graag. Een inijo
ner van het Brabantsche dorp Tongelre, die voor
het een of ander strafbaar feit in het arrestanten
lokaal te Son was opgesloten, stak zijn stroozak i'n
biand en riep om hulp. Toen deze werd verleend,
wist hij van de gelegenheid gebruik te maken en
er tusschen uit te knijpen.
Dat is nou de dank voor de verleende hulp. Ietö
dergelijks wordt uit Amsterdam gemeld. Daar
werd een jongmensch door een man met gevaar i
voo- eigen leven uit het water gered. Uit dank
baarheid wist de drenkeling zijn redder in de
gauwigheid voor 25 gulden te bestelen.
Wat hieronder volgt is het getrouwe verhaal
van een inbrekershistorie te Enschede, welke als
titel zou kunnen voeren: „De dienstmeisjes in
de dakgoot."
De familie was voor een paar weken uit en dé
poliite zou een oogje op de leegstaande villa hou
den. Dat gebeurde en op morgen vonden twee
patrouilleerende agenten een achterdeur open
,„Daai zijn inbrekers" zei de eene agent tot den
atideie. Ei werd assitentie gehaald, het teerein
werd afgezet en eenige agenten drongen binnen
teneinde de dieven te vatten. Men hoorde gestom
mel op den zolder, doch toen de agenten daar
kwamen, troffen ze slechts twee dienstmeisjes in
nachtgewaad aan, die de agenten voor de inbrekers,
aanzagen en dachten dat hun laatste uurtje ge
slagen had. Doch vanuit de dakgoot klonk een
vreeselijk gegil en onder toenemende spanning
werd het onderzoek voortgezet. Toen de agenten,
hun hoofd door het raam staken en de twee
meisjes in de dakgoot hen in het oog kregen, ver
dubbelden ze hun gegil, want ze zagen in hun
angst het moorddadig dolkmes der „inbrekers"
op de keel gezet. Ze waren te verschrikt om t»
zien, dat het agenten waren.
Ten slotte, toen de zenuwen der vrouwen eeni
zins tot bedaren waren gekomen, e ner met haur
te piater. viel, bleek, dat er van inbraak geen spra,
ke was. De familie had het dienstpersoneel ver'
zocht, daags voor haar terugkeer aanwezig
willen zijn. Zoo was gebeurd, doch daar een meis
je des avonds nog niet terug gekomen was,
men de achterdeur voor haar open laten .taan
Ten slotte nog een heusche inbrekershistori,
waaraan de komische noot niet ontbreekt.
De gelukkige erfgenamen van een rijke dame te
Béziers in Frankrijk die in September van het
vong jaar was overleden, begaven zich dezer (]jj
gen naai haar woning om den weelderigen inbo*
edl te verdeelen. Wie beschrijft echter hun verba,
zing en teleurstelling, toen zij bij het binnentredéj
in de woning moesten constateeren, dat er va»
den inboedel niet veel meer was overgebleven
Een onderzoek dat werd ingesteld, leidde tot dj
oveituiging, dat inbrekers zich in den tusschentijtj
zonder zich daarbij te behoeven haasten, alle incu.
befen en luxe voorwerpen hadden weggedragen
Met leege handen moesten de erfgenamen wëet
naar huis terugkeeren.
ureau komt
Maar de bu>
an beleg o
De Franse
jtijd te wor
poorwegveil
elegraaf- er
Jfc. uit 1
verbind 11
deustadt en
NIEUWSTIJDINGEN
Het einde van een politiehond.
De bekende politiehond Albert, die bij het
opsporen van misdadigers aan de politie goede
diensten heeft bewezen, is dood. Zijn baas,
de hoofdagent Water, tegenover wien „Appie
groote aanhankelijkheid toonde, is lang ziek
geweest, en moest in het ziekenhuis verpleegd
worden. Vermoedelijk is de hond, die acht jaai
reeds aan Water toebehoorde, uit heimwee ge-
sborven.
Boefjes.
Als verdacht van brandstichting op 1.1.
Woensdag in de heidegronden, gelegen nabij
de Woeste Hoeve tusschen Arnhem en Apel.
doorn, zijn door de Apeldoor-nsche politie twee
16-jarige jongens T. van L. uit Eerbeek en T,
van L. uit Loenen, gearresteerd.
Eén dezer heeft reeds zijn schuld bekend
aan de daad, waardoor 8 H.A. heidegrond,
deels aan de gemeente Apeldoorn, deels aan
baron Delcourt behoorende, werden vernield,
Diefstal van gouden horloges.
Te Dieren is een man aangehouden, ver
dacht van diefstal van een twaalftal gouden
horloges, met kettingen, ten nadeele van een
juwelier te Zutphen. De horloges werden bij
een opkooper te Dordrecht in beslag genomen.
Motor-ongeiuk.
De wijnhandelaar S. te Maastricht is met zijn
motorrijwiel tegen een boom gereden. Met een
schedelbreuk is hij tusschen Margraten en Ca
dier en Kee rgevonden. De ongelukkige is
te Maastricht in het gesticht Calvariënberg op
genomen. Zijn toestand is ernstig.
BUITENLAND
Moord en doodslag zijn aan de orde van den dag.
Te Essen is Zaterdagnacht weer een Fransch sol
daat vermoord, terwijl hij zich in een sousterrain
van het station bevond. Een voorbijganger op
straat zou hem, door het venster, doodgeschoten
hebben. De Fransche patrouille die op het fjeluid
toesnelde, heeft vuur gegeven op een Duitscher die
ijlings de vlucht nam, en hem gedood. Men neemt
nu maar aan, dat deze man de dader is geweest,
maar het kan natuurlijk evengoed zijn dat hij
slechts een onschuldig slachtoffer van de panieb
was. Men is in het Ruhrgebied niet meer zuinig
met kruit en lood.
Daarentegen is te Buer eenige ontspanning ii
gerttden. De gijzelaars zijn weer in vrijheid gesteld
De Fransche autoriteiten zijn tot de conclusie ge
komen dat de bevolking van Buer gee nschuld
draagt aan den moord op de beide Fransche offi-
cieicn, wier lijken tusschen Recklinghausen cn
Buer op den straatweg gevonden zijn. Men neemt
nu maar aan dat de twee Duitschers, die korc
na den moord gevangen genomen en gedood zijn,
jcliufdig waren aan den moord. Het officieuse Wolf
MEN ZEGT
dat de actie, die thans door stad en platte
land gevoerd wordt voor het behoud of ie
afschaffing van den zomertijd, ernstig doet
denken aan de Hoeksche en Kabeljauwsche
twisten
dat sommige politieke partijen aan dit
„BRAAT" -succes een politiek smaakje mee-
nen te proeven;
dat het eene groote TROOST is, wanneer,
eene vereeniging onder hare leden een kamp'
vechter telt, die den rechten man op de rechte
plaats weet te brengen;
dat er één groote roep gaat over de voor
treffelijke leiding, als nooit te voren, van den
'nieuwen voorzitter der L. G. C.
dat in die vergadering van 14 Maart een
spook aanwezig was welke een rechtspraak ver
hinderde inzake de L. T. Bj.-geschiedenis;
dat er voor een viertal vereenigingen juri
dische lezingen zullen worden gehouden over;
tien inhoud en de beteekenis der statuten
dat de solidariteit jn den tuinbouw daardoor
enorm zal
dat dit de bezuiniging in den bond der L
G. C. geweldig kan ten goede komen;
dat al het geroep over bezuiniging in dien
bond aan de hand van den tekst en de uit
legging der artikelen, blijkbaar is gaan ge
'lijken op marktgeschreeuw.
dat?I!
