je KoopMei", de ïramspori-arDeiders
dd de oeeierea der eeilings-eereenigiMi
aan een uinyeiioini en nifiMen.^
Ket oordeel pan hei „Handelsman".
Ï3000. Hij stond tegen 8 uur big de vistiaire,
om zijn jas af te geven. Iemaind drong hem
op zij. De beleefde Utrechtenaar liet den man
voorgaan. Even later miste hij zijn portefeuille
met drie bankbiljetten van duizend gulden, en
wat kleine biljetten. Hij had deze portefeuille
in zijn colbertzak, die geen -veilige bewaarplaats
voor geld is in het gedrang. Hij begreep nu,
dat de dringende bezoeker van ,,'t Gesloten Pa
radijs" de dief was, en wees hem aan. Een
inspecteur van politie, die bij de vestiaire stond,
arresteerde onmiddellijk den man. De porte-
feuil'lewas echter reeds verdwenen, en aan een
ander overhandigd, die er mee verdwenen moet
zjjn.
Bij het verhpor door den commissaris van
politie, bleek, dat de gearresteerde een Peru
aan was. Hij deed alsof hij geen andere taal
dan Spaansch kende. De Peruaansche consul
trad bij het verhoor als tolk op. De man had
een paspoort bij zich. Dit vermeldde, dat hij
te Paita geboren was en 40 jaar oud. Hij was
machine-bankwerker, stoker en machinist ge
weest. Hij ontkende de zakkenrollerij en be
weerde niet in gezelschap van een ander ge
weest te zijn. Echter hebben eanige personen
den aangehoudene wel in gezelschap gezien
van een anderen man, met wien hij entré-bil
jetten voor ,,'t Paradijs" had gekocht. Naar
de grenzen is dadelijk zijn signalement gezon
den, maar de kans is groot, dat hij reeds ver
dwenen is naar België, waar men tegenwoordig
gemakkelijk kan komen.
De gearresteerde zal weldra ter beschikking
van de Justitie gesteld worden. („Tel.")
PLAATSELIJK N.tUWS
Woensdagmiddag werd een door de vereeniging
„De Koophandel" uitgeschreven vergadering ge
houden in het lokaal van den heer Kramer te
Zuidscharwoude, met het doel, te komen tot het
sluiten van een nieuw contract tusschen genoemde
Vereeniging en de Transportarbeiders-organisatie
Als belanghebbenden waren tot deze samenkomst
mede uiigenoodigd de veilingsbesturen bovenge
noemd. Op verzoek van „De Koophandel" zou de
voorzitter van den „Noordermarktbond" deze ver
gadering leiden. Deze zette uiteen op welke wijze
een concept-contract was tot stand gekomen, na
dat door „De Koophandel" het besluit was geno
men den duur van het bestaande contract niet te
verlengen of een nieuw contract met de Transport
arbeiders aan te gaan. De veilingsbesturen toch wa
ren van oordeel, dat voor een geregelden gang van
zaken hel gewenscht was, dat „De Koophandel"
met de Transportarbeiders wel een contract aan
gingen, vandaar, dat door de veilingsbesturen tot
„De* Koophandel' 'het verzoek was gericht, hierom
trent met elkaai van gedachten te wisselen. Het
gevolg is geweest, dat een tweetal vergaderingen
is geüouden, om den toestand onder de oogen te
zien en kennis te nemen van eikaars meening. Het
resultaat dier gedachtenwisseling is geweest, dat
de vereeniging „De Koophandel", in algemeene
vergadering bijeen, de ^orige week een concept
ontwerp heeft behandeld, en aanvaard en het be
stuur van „De Koophandel" de opdracht ontving,
dit ter kennis te brengen van de Transportarbei
ders-organisatie en deze uit te noodigen tot een
veigadering ten einde te komen tot een gemeen
schappelijke bespreking en zoo mogelijk tot slui
ting van het contract. Na deze uiteenzetting vraagt
FEUILLETON.
OP DEN BURG DYMECK
(Nadruk verboden).
17)
Met neergeslagen blikken was zij naast
Wackerath voortgeschreden. Toen hij zweeg,
voelde zij, dat hij zijn oogen op haar had geves
tigd, en boog het hoofd nog dieper. Het was
haar onmogelijk hem thans aan te zien.
Haar stem beefde, toen zij zeide: Ik dank
u, mijnheer von Wackerath, maar ik moet
uw woorden als niet gesproken beschouwen:
Ik ben intusschein met den Graaf verloofd.
Zij was bleek geworden, en een oogenblik
streden medelijden en verontwaardiging in het
gemoed van Eckard von Wackerath maar
z(jn verontwaardiging had de overhand. Dus
ook zij, die hij zoo voor geheel anders had ge
houden, was voor goud en ijdele glans ge
zwicht, had zich laten verblinden en zich
niet ontzien zich te laten omkoopen en een
man als Graaf Roleneck tot echtgenoot te
Ahl zeide hij, terwijl hij een stap terug
trad, dan heb ik u, freule König, niets meer
te zeggen, leef gelukkig 1 En beleefd
den hoed lichtende, met bleek gelaat, verwij
derde hij zich en liep den zonnigen weg terug
door het bosch naar „Elmenhof". Niet eenmaal
zag hij om en met vaste schreden verwijderde
'hij zich verder van haar.
Henny was als geslagen,, het was haar als
zou de bodem onder haar wegzinken. Zij leun
de, alsof zij een steunpunt zocht, tegen den
stam van een boom, en zij herhaalde in ge
dachten de woorden door von Wackerath ge
sproken. Het was haar als liep zij aan den
rand van den afgrond. Gravin Roleneck zou
zij worden, en zich met lijf en ziel verkoopen
voor altijd voor lange, lange jaren wellicht
aan dezen man, die haar vreemd was en zoo
ver van haar af stond, die niet de geringste
liefde en hoogachting had weten te wekken?
Peinzend liep zij verder, de laatste woorden
yap haar moeders brief nog eens in. zich zelf
hij, of terstond kan worden.overgegaan tot artikels
gewijze behandeling of wel, dat vooraf de Trans
poitarbeiders wellicht eerst in het algemeen hun
oordeel aan de vergadering willen meedeelën.
Namens de Transportarbeiders wordt nu meege
deeld, dat zij de handelaars als werkgevers be.
schouwen en dat in hunne vergadering is besloten,
met „De Koophandel" in geen geval de zaak te
willen bespreken in het bijzijn van de tuinbouwers.
x De voorz. maakt de opmerking, dat de tuinbou
wers toch wel degelijk belanghebbenden zijn bij de
zaak en het dus vrij natuurlijk is dat ze het op
prijs stellen, indien ook hun oordeel in dezen
wordt gevraagd.
Hierop wordt geantwoord, dat de Transporters
tegenover de handelaars staan en, dat ze in de
tuinders meer hun vijanden dan hun vrienden
meenen te moeten zien.
Hierop verlaten ze het lokaal met de verklaring
een. kwartier te zullen wachten op bescheid van
„De Koophandel", of ze met deze alleen kunnen
vergaderen.
De marktbesturen, hoewel de houding der
Transportarbeiders zeer betreurende, geven het
bestuur van „De Koophandel" in overweging' met
de Transportarbeiders de zaak te bespreken, waar
op de marktbesturen zich verwijderden.
In de nu voortgezette bijeenkomst met de
Transportarbeideis is de leiding in handen van
den heer Hoogland. Van Transportarbeiderszijde
wordt verklaard, dat het bestaande contract hun
maaT matig voldeed, doch dat ze dit toch wel
weer voor een jaar wilden aanvaarden. Nadat was
opgemerkt, dat het bestuur van „De Koophandel''
slechts opdracht had het concept-contract te be
handelen, werd ten slotte dan toch eenige aandacht
hieraan geschonken, doch al spoedig bleek, dat ex
geen sprake van was om tot overeenstemming te
komen.
Als derde bedrijf volgde nu nog samenkomst van
marktbesturen met „De Koophandel", waarin bo
venstaand resultaat werd meegedeeld en de ver
moedelijke gevolgen voorloopig werden besproken.
Afgewacht zal nu worden het resultaat eener
spoedig uit te schrijven vergadering van „De
Koophanael", waarna ook de marktbesturen zullen
moeten vergaderen, teneinde den toestand ernstig
onder de oogen te zien, en die maatregelen te ne
men, welke in het belang der veilingen noodzakelijk
geacht zullen worden.
OUDKARSPEL.
De Derg- en Kerkmeerpolder aan een groot ge
vaar ontsnapt.
Dingen van ernstig gebeuren vergeet men niet
licht, en zoo werd gisteravond weer de herinnering
opgewekt .aan het onderloopen van de Bleekmeer,
door het bericht, dat thans de Kerkmeer aan dit
gevaar bloot stond.
De heer Jb. Volkers die zeilende naar huis ging
ontdekte dat het water snel Stroomde in de Kerk
meer. Door hem werd de heer G. Langedijk erop
opmerkzaam gemaakt, en mocht het hun gelukken
de plaats waar het water doorstroomde, zooveel
mogelijk te stoppen, waarop één van hen den heer
Tauoer, opzichter van den Polder Geestmer-Am-
bacht (Ooslerdijk en Molengeerzen) waarschuwde.
Dezen mocht het gelukken verder onheil te voor
komen, zoodat de Polder gespaard bleef voor over-
stroomiug. Slechts een paar laag gelegen akkertjes
stonden onder water.
Naar medegedeeld werd, vermoedt men, dat de
pomp dooi een motorboot is stukgevaren.
Twintig jaar geleden trof dezen Polder hetzelfde
ongeluk, maar toen kon eén overstrooming niet
worden voorkomen.
De vaart langs den zuidkant van de Kerkmeer is
thans gestremd, blijkens de in dit nr. voorkomende
advertentie.
KONINQINNE-JUBILEUM.
De jury, bestaande uit mejuffrouw Annie Sa-
lomons, dr. P. C. Bputens en dr. Fr. v. Eeden,
'herhalende. Neen, liefhebben kon zij
Graatf Roleneck niet, nimmer, en dui
zendmaal liever wenschte zij Henny König te
blijven.
En Wackerath 1 Zij moest er niet aan
denken, hoe smartelijk de uitdrukking van zijn
gelaat was geweest, hoe pijnlijk de blik, dien
hij voor het laatst op haar had geworpen.
Er was iets in haar gedood, zij voelde zich
niet in staat een besluit te nemen, en zij wist
toch zeker, dat zij haar beraad moest nemen.
Langzaam, als droeg zij een zwaren last,
,ging zij langs den, parkweg naar den Burg
terug.
Het was Henny onmogelijk bij het eten rustig
tegenover haar tante te zitten, terwijl in haar
binnenste een hevigen strijd werd gevoerd, die
haar alle kalmte ontnam. Zij liet zich veront
schuldigen wegens ondragelijke hoofdpijn.
Rusteloos ging zij haar kamer op en neer,
de handen in vertwijfeling tegen haar slapen
drukkende.
Zij was het tenslotte met haar eens gewor
den, het was haar thans klaar en duidelijk, dat
zij nooit de vrouw kon worden van Graaf Ro
leneck.
Niet alleen waren op dit besluit van invlbed
de waarschuwende woorden van Von Wacke
rath en wat hij verder over den Graaf had
medegedeeld, maar zij was zich ten volle be
wust geworden, dat haar hart den man toebe
hoorde, die haar thans wel zou verachten en
elke gedachte aan haar uit zijn hoofd zou ver
bannen. Hij, die thans wel overtuigd moest zijn,
dat zjj zich had verkocht voor geld en rijkdom,
dat zij eenvoudigen arbeid schuwde en het
ouderlijk huis was ontvlucht om zich door glans
en voornaamheid te laten verblinden.
En had zij hem niet van den eersten dag
af reeds lief gehad was die liefde nog niet
sterker geworden en was zij, niettegenstaan
de haar toegenegenheid voor hem, niet de bruid
geworden van Graaf Roleneck?
Maar was het ook niet mogelijk, scheen het
althans zoo niet, dat de*Graaf haar werkelijk
lief had?
Dan had zij ook zeer zeker zijne verachting
te verdragen en zou zij hem leed en smart
bekroonde uit de 125 inzendingen in de prijs
vraag voor het jubileumslied het door den heer
iCarel van Delen ie 's Gravewhage ingezonden
gedicht, dat luidt:
ibej l [*J 'juBILEUM jggg1923.
1.
Gelukkig die als eerlijk man,
Door levens langen strijd gehard,
In niets beschaamd gedenken kan
De jonge keuze van zijn hart;
Zóó 't volk dat, tot den dood gekrenkt,
Zijn arm vertrouwen heeft gesteld
Op d' éénen Godverkoren held,
En in zijn nazaat Hem gedenkt:
Mocht nog Vader Willem leven,
Die den oudvergeelden bond
In zijn bloed heeft uitgeschreven
Mocht nog Vader Willem leven,
En beleven dezen stond 1
De Tijd die 't al hertoetst en keurt,
Staat voor geen ouden waarborg in;
Het hoogste recht wordt lichtst verbeurd,
En in verlies verkeert gewin.
Slechts wat gelijk bindt met gelijk,
Weerstaat aan druk en stoot, en houdt:
O eelste band, o zuiver goud
Dat aldoor haalt Tijds nieuwen ijk:
Mocht nog Vader Willem leven, enz.
Met oogen eerelijk en klaar
Zien wij terug op 't schoon begin,
Met oogen eerelijk en klaar
De duistre hoop der Toekomst in.
O leus voor Vrijheids krijg of peis,
Die geesten door geen vrees geknecht
In kloeke handen' samenlegt,
Waar 'thart getuigt van wederzijds:
Mocht nog Vader Willem leven, enz.
Voor di t gedicht wordt nu een compositie-
prijsvraag uitgeschreven, aan de beantwoording
■waarvan kunnen deelnemen vrouwen en man
nen van Nederlandsche Nationaliteit.
Gevraagd wordt een lied in volkstoon.
Voor de beoordeeling der ingekomen com
posities is een jury benoemd, bestaande uit de
heeren Hub. Cuijpers, Herm. Rutters en Bern.
Zweers.
De inzendingen moeten vóór 1 Juli 1923 zijn
ingezonden bij den secretaris van den Ned.
Volkszangbond: Willem Galesloot Cornz.,
Gerard Noodlstraat 8ois, Utrecht.
Zij mogen geen enkel kenteeken bevatten
aangaande den componist; moeten blanco wor
den ingezonden in gesloten enveloppe en ver
gezeld gaan van een gezegelde enveloppe,
waarin naam en adres va nden inzender. In
zendingen welke hieraan niet voldoen, komen
net in aanmerking.
De Jury doet uitspraak vóór 10 Juli. De in
zendingen blijven daarna het eigendom van den
Ned. Volkszangbond.
Als prijs wordt beschikbaar gesteld een Uebel
en Leohleiter-vleugel, met opdracht, geschon
ken door den heer I. van Praag te Amsterdam
met medewerking van den fabrikant.
Een lied, dat niemand zal zingen.
In ons avondblad van Zaterdag j.l. hebben
wij gepubliceerd het gedicht, dat in de prijs-
moeten aandoen.
En wat zouden haar ouders zeggen? Haar
vader die zoo streng was en rechtvaardig
dacht? Hoe zou hij kunnen begrijpen, dat zij
de bruid van den Graaf was geworden, zonder
dat zij hem beminde, en dat zij thans haar
woord brak, zonder dat aan zijn kant eenige
schuld viel te verwijten?
Zou zij -kunnen mededeelen, dat een andere
man haar voor den Graaf had gewaarschuwd
en dat dit haar tot het besluit had gebracht
hare verloving te verbreken? Zou zij dan den
n^am van Eckart von Wackerath kunnen noe
men zonder daarbij, tegelijkertijd haar liefde
voor hem te verraden?
En tante Klarissa? Een huivering liep door
al haar leden als zij daaraan dacht.
Zij hield niet van haar tante, eigenlijk mocht
ze haar zelfs niet lijden, zij voelde zich on
behaaglijk in hare nabijheid, en tochzij
had haar vriendelijkheid bewezen, had haar
in haar huis genomen, had haar en de haren
rijk willen maken, zij was haar dankbaarheid
verschuldigd,en nu?
Henny wist, dat Gravin Dymeck het haar
nooit vergeven zou, wanneer zij den Graaf
zijn woord terug gaf.
Dan was alles uit. Haar broeders toe
komstplannen, haar vaders blijdschap, dat
zijn geliefde vrouw een minder zwaar leven
zou krijgen en zij zelf zou weer naar
huis terug moeten en haar moeder in de
huishouding helpen.
Bij de gedachte aan haar moeder werd zij
met een dankbaar gevoel bezield. Het was
alsof een goede engel haar omzweefde. Zij zou
wel de eenige zijn, die haar dochter begreep
en verstond, zij zou niet boos zijn, aan haar
hart zou zij kunnen uitweenen en rust krijgen.
En als Henny aan haar goedheid, haar vrien
delijke en liefdevolle vermaningen, haar ver
standige raad en milde vergevensgezindheid
dacht, dan vloeiden haar de tranen langs de
wangen, weldadige tranen, die aan de spanning
een einde maakten en waarmede de laatste
twijfel week uit haar ziel.
Dan nam zij haar schrijfmap en schreef den
volgenden brief aan Graaf Roleneck:
vraag voor een jubileumslied door een jury,
gevormd door mej. Annie Salomons en del ten
heeren Boucens en Van Eeden, uit 125 inzen
dingen bekroond is.
Over de artistieke waarde van dit gedicht
spreken wij niet. Het oordeel der jury is trou.
wens slechts relatief; zjj verklaart niets anders
dan dat de bekroonde inzending de 124 andere
overtrof.
De prijsvraag betrof echter een jubileums-
lied, en dit heeft tengevolge, dat aan de inzen
dingen nog een andere dan uitsluitend artis-
t'ieke eischen moest worden gesteld. Een jubi-
leumslied is immers bestemd, om bij het aan
staande jubileum van H.M. de Koningin ge.
zongen te worden, gezongen door het Ne-
derlandsche volk in al zijn lagen, oud en jong
ontwikkeld en onontwikkeld, gezongen op
straat, op school, op feestelijke bijeenkomsten
overal. Een dergelijk lied moet dus niet alleen
door de melodie, maar ook door zijn inhoud
gemakkelijk populair kunnen woreien, moei
jkislaan", en daarvoor is toch wel de allereer
ste eisch, dat het eenvoudig en algemeen-be
vattelijk is.
Vokioet de bekroonde inzending aan dezen
allereersten eisch ook maar eenigermate?
Het telkens terugkeeremd refrein begint:
ill o:
schi
aldus
zaariin a
>eweert
juitsche
Brits
iraarschij
comn
aré gist*
elegd, z
erander:
tand se<
van
Poin
g Di
deftr
ègenstar
Pok
.di
egelen
ïate
„Mocht nog Vader Willem leven,
Die den o.udvergeelden bond
In zijn bloed heeft uitgeschreven"
Meent de jury, dat zulk een refrein door
het volk algemeen gezongen zal worden?
Het tweede vers begint aldus:
„De Tijd, die 'tal hertoetst en keurt
Staat voor geen oude waarborg in;
Het hoogste recht wordt lichtst verbeurd
En in verlies verkeert gewin."
In het derde vers roept de dichter uit:
„!0 leus voor Vrijheids krijg of peis
Die geesten door geen vrees geknecht
In kloeke handen samenlegt".
Men weet niet, wie meer medelijden ver
dienen: de onderwijzers, die dergelijke verzen
den kinderen zullen moeten leeren of de kin
deren, die hun hersens met het instampen van
deze gezochte en voor hen onbegrijpelijke woor
den zullen moeten pijnigen.
Het bekroonde vers kan misschien' dienstig
zijn voor andere doeleinden. Zoo lijkt het ons
zeer geschikt voor de bekende opgaven op
onderwijzers-examens: „Maak een paraphrase
van de volgende dichtregels", enz.
Maar als de jury zich bij haar beoordeeling
van de inzendingen heeft rekenschap gegeven
van de bestemming van het gedicht, een po
pulair jubileumslied, dan vragen wij: welke
voorstelling heeft ze van het bevattingsvermo
gen van ons volk en in het bijzonder van onze
jeugd? I i
en
BUITENLAND
HET SCHADEVERGOEDINGS-
VRAAGSTUK-
Is het mogelijk dat Engeland Duitschland
zal aanraden zijn verzet in het Ruhrgebied op
te schorten en aan Frankrijk om met een der-
gelijken wapenstilstand genoegen te nemen om
onderhandelingen te openen? Dit is de vraag,
Geachte vriend I
U zeide mij op den dag, dat ik üw bruid
weid, dat u mijn beste vriend wilde zijn. Ik
herininer u thans aan die woorden, en ver-
zoek u mij wel te willen begrijpen. Ik kan
nimmer uw vrouw worden, daar het mij thans
klaar en duidelijk is geworden, dat ik u niet
lief heb en nooit zal kunnen liefhebben. Ik
kan niet de vrouw worden van een man, aan
wien mijn hart niet kan toebehoor en, mijn
leven zou daardoor worden vernietigd. Wil be
proeven mij te vergeven,
!Uw
Henny König.
Zij adresseerde en (frankeerde den brief en
besloot hem den volgenden morgen vroeg door
den tuinman te laten posten de eenige per
soon, die zij op „Dymeck" kon vertrouwen.
De volgende dag zou dan wellicht de laat
ste zijn, dat zij -nog op „Dymeck" vertoefde.
Het was laat geworden, haar horloge wees
elf uur als zij klaar was en volgens haar ge
woonte nog een oogenblik uit het venster zag,
pm wellicht voor het laatst een blik op den
toren te werpen.
En zij kromp ineen daar was werkelijk
weder dat geheimzinnige licht.
Zij was nog geheel gekleed. Wanneer zij
heden den moed had den geheimzinnigen be
zoeker te bespieden?
Haar hart klopte zoo hevig, dat zij meende
de slagen te kunnen hooren.
Een spook of een geest kon- het niet zijn,
het geval zou zich stellig heel natuurlijk laten
verklaren, en wellicht kon zij werkeBjk tante
Klarissa een dienst bewij'zen. Een zoo grooten
'dienst wellicht, dat zij tenslotte verzoenlSjker
gestemd zou worden.
Henny trok zoo snel als het kon haar laarzen
weder aan, opende onhoorbaar de deur en luis
terde aan de met ijzer beslagen deur van den
gang.
Een oogenblik talmde zij nog, dan draaide
zij den sleutel om, schoof de grendels terug en
sloop naar het platvorm, de deur voorzichtig
achter haar dichttrekkende.
(Wordt vervolgd), j
verm
ver ze
sa einde
en vierd
annemel
Het bl
0ta ona
eschikt
rat het
voor
De vei
de ve
estaat d
tweed
at men
van
n zelf<
üddelinj
:n aanzi
een voo
onden
einem.
Het fe:
sa opzie
ole, woi
an de r
eerde s
ok om
Vaarom
enstemn
reerstaiw
ensgezir
luits'chlc
edeeld 1
ichte va
eallieert
In Dor
[ondagna
en twist
>e officie
eiijk na
lok huiz<
erden ui
ekondigc
.hen op
roote g<
p het i
luitsohe
elen gev\
and met
she crim
e stad i
ansprake
emc-nde
Flurr
olitie M:
ebestuur
itgelfooo
'lansche
lij weigei
alve in
Te He:
aamd, d
at zij in
eid heef
oo.ooo r
Bijzon
tijgen.
Lloyd
loume
louden.
machl
en het r
teden in
tationaal
>m de v<
'odsdien
lenkbeel
lenkbeel
'taagstu'
talisten,
«having
leelen.
3e volk
je strij<
vat heef
«nissen
dlendige
leeft Wi
«et toet
ie bevol
haringeu
uropa
tant van
ie kwes
iof. Zal
ijk en 1
nacht 1
laan de
eger, wi
