door een jury
iomoins en de
uit 125 inzen!
an dit gedicht
er jury is trou-
rt niets anders,
de 124 andere
een jubileums-
t aan de inzen-
itsluitend artis-
iteld. Een jubi-
»m bij het aan-
Koningin ge.
i door het Me-
i, oud en jong,
- gezongen op
bijeenkomsten,
dus niet alleen'
>or zijn inhoud
woroen, moe;
vel de allereer-
1 algemeen-be
ling aan dezen
:nigermate?
rein begint;
i leven,,,
joind
hreven"
i refrein door
al worden?
en keurt
larborg in;
ltst verbeurd
;win."
dichter uit:
g of peis
:s geknecht
gt".
Ledelijden ver-
rgelijke verzen
ren of de kin-
instampen van
frijpelijke woor
ichien dienstig
o lijkt het ons
opgaven op
en paraphrase
enz.
r beoordeeling
schap gegeven
dicht, een po-
n wij: welke
vattingsvermo-
rnder van onze
in officiëuse commelntlaren wordt gesteld.
Jên schrijft de Britsche regeering den wensch
aldus een uitweg te zoeken uit de impasse,
faarin alle geallieerden zich bevinden. Men
ievveert zelfs dat bepaald evoorwaarden der
)Uitsche nota duidelijk geïnspireerd zijn door
[en Britschen gezant te Berlijn, d'Abernon, en
waarschijnlijk ook door Keynes, 'tis waar dat
lCt communiqué over de verklaringen, die Poin
aré gisteren in de Senaatscommissie heeft af-
elegd, zou doen gelooven, dat er geen enkele
erandering is ingetreden in den geestestoe-
taiid sedert het Fransch-Belgische communi
ng vain Brussel, omdat er in wordt gezegd,
at Poincaré herhaalde, dat het onmogelijk is
giug Duitsch voorstel te onderzoeken vóór
definitieve en volledige staken van den
istand. Men voegt er nochtans aan toe,
at Poincaré bij de Senatoren den indruk
rekte ,dat in het Ruhrgebied genomen maat
delen de hoop wettigen, dat de tegenstand
a\ verminderen. En. daar een opschorten van
verzet nog de voorkeur zou verdienen bo-
een vermindering, vreest de „Petit Pari-
niet om het hoofd der regeering eeniger-
ïate tegen te spreken door de mogelijkheid
een bemiddeling van Engeland en Italië,
einde Duitschland een derde of vervolgens
en vierde nota te laten' schrijven, die ten slotte
annemelijk zou zijn, heden aan te nemen.
Het blad herhaalt, dat de tweede Duitsche
0ta onaannemelijk, zelfs niet voor ontvangst
;eschikt is, doch erkent in tegenstelling met
at het gisteren zeide dat de tweede nota
en vooruitgang op de eerste is.
De verandering, welke dus sedert gisteren;
i de verschillende appreciaties is ingetreden,
estaat dus hierin, dat men niet meer zegt dat
e tweede nota bij de eerste ten achter staat;
at men niet meer een volstrekte verwerping
r van door Engeland en Italië eischt; dat
tien zelfs hei denkbeeld aanvaardt eener be-
liddeling van andere geallieerden, en dat men
n aanzien van de kwestie van den tegenstand
een voorstellen van de hand zou wijzen inuien
.onden of Rome een goede oplossing zouden
:inen-
Het feit, dat de geallieerden eensgezind zijn
ai opzichte van de kwestie der militaire con-
ole, wordt beschouwd als de beste aanduiding
an de mogelijkheid tot herstel der intergeal-
eerde solidariteit, daar het bij deze kwestie
ok om den tegenstand van Duitschland gaat.
Vaarom zouden Londen en Parijs niet tot over-
enstemming komen overal waar Duitschland
eerstand biedt? Men uit de hoop, dat de
ensgezindheid zal voortduren, wanneer aan
)uits'chland de sancties moeten worden mede-
edeeld wegens zijn in gebreke blijven ten op-
ichte van het recht van militaire controle der
eallieerden.
DINGS-
i Duitschland
Ruhrgebied op
met een der-
te nemen om
t is de vraag,
ik uw bruid
wilde zijn. Ik
rden, en ver-
ijpen. Ik 'kan
het mij thans
dat ik u iniet
iefhebben. Ik
een man, aan
oren, mijn
etigd. Wil be-
Uw
niy König.
den brief en
en vroeg door
le eenige per-
'ertrouwen.
[licht de laat-
:k" vertoefde,
horloge wees
jens haar ge-
t venster zag,
blik op den
was werkelijk'
- Wanneer zij
nzinnigen be
at zij meende
:t niet zijn,
ituurlijk laten
■erkelijk tante
1 zoo grooten
verzoeinJüjker
t haar laarzen
deur en luis-
deur van den
dan draaide
dels terug en
ir voorzichtig
zervolgd).
In Dortmund is weer een droevig i'eii gebeurd
iondagnacht zijn er twee Fran, the oilmen n ui
en twist met Duitschers op straat doodgeschoten.
)e officieren kwamen uit een bekend nacfttcafé. Da
eiijk na den moord het de Fransche overheid het
lok huizen afzetten en doorzoeken, maar wapenen
erden met gevonden. De staat van beleg werd af-
'ekondigd, maar toen na negen uur nog vele men-
chtn op straat waren traden de Franschen met
roote gestrengheid op. Zij schoten voortdurend
p het publiek, waardoor, naar opgaven van
Juitsche zijde, zes menschen werden gedood en
elen gewond. Ongeveer ioo personen zijn in ver-
and met den moord gearresteerd. Ook de Duit
he crimineele politie zoekt naar de daders, want
stad is door de Franschen voor het gebeurde
ansprakelijk gesteld. Als gijzelaars zijn de waar-
emende burgemeester dr. Fischer, de wethouder
)r Flume en de waarnemende commissaris van
olitie Martinius gevangen genomen. Het gemeen-
sbestuur heeft een belooning van 5 millioen mark
itgelfood voor de ontdekking van de daders. De
'lansche overheid dreigt met verdere sancties,
ij weigert alvast het afstempelen van passen, be-
lalve in dringende gevallen.
Te Heme is op 8 Juni een vrouw, Klein ge-
aaind, door Fransche soldaten zoo zwaar gewond
lat zij intusschen gestorven is. De bezettingsover
leid heeft de familie een schadevergoeding van
oo.ooo mark aangeboden, die echter geweigerd
Bijzonderheden over het gebeurde zijn niet te
tijgen.
Een rede van Lloyd George.
Recht boven macht.
Lloyd George heeft gisteren in de West-
>oume Park Chapel te Londen een rede ge-
louden. Hij drong er in zijn toespraak op aan
le macht te onttronen en in hare plaats te stel
en het recht. Dit is de sleutel van de moeilijk
eden in de wereld, zoowel nationaal als inter
nationaal. Hij deed een beroep op de kerken
>m de volken langs betere wegen te leiden. De
lodsdienst verklaarde hij kan nieuwe
lenkbeelden invoeren en zonder deze nieuwe
lenkbeelden is het onmogelijk de hangende
'raagstukken op te lossen. Er zijn thans natio
nalisten, die hét geluk en de toekomst der be-
chaving opofferen aan kleine tijdelijke voor
leden. De oorlog heeft onze oogen geopend.
volken zijn vermoeid en terneergeslagen.
3e strijd ging tusschen macht en recht. En
vat heeft deze strijd ons geleerd? De gebeur-
enissen van het afgeloopen jaar geven den
llendigen toestand van Europa weer. Polen
neeft Wilna geannexeerd, welk gebied dit land
het toebehoorde, zonder de toestemming van
Ie bevolking van dit gebied. Twee Elzas-Lo-
haringen zijn in ongeveer taalf maanden in
Europa gevormd.. Wat is er aan den anderen
tant van den Rijn gebeurd? Er is een aanbod,
ie kwestie voor te leggen aan een onpartijdig
lof. Zal het worden aanvaard, of zullen Frank-
ijk en België zeggen: „Neen, wij hebben de
nacht I Waarom zullen wij ons onderwerpen
nam de uitspraak van een hof? Wij hebben het
eger, wjj hebben de kanonnen, laat die beslis-
Tenzij, besloot Lloyd 'George, nieuwe 'denk
beelden zich baanbreken in de nieuwe wereld,
Staat de ondergang van de beschaving vast;
doch indien de nieuwe geest wordt gevormd,
indien de hoogmoed in het geweten der men
schen wordt opgeborgen en indien het licht der
genade zal schijnen, dan alleen zal! de Galli-
leër hebben overwonnen."
Kopenhagen is dezer dagen vervuld ge
weest van het lot van den negenjarigen Knud
Paludan-Muller, die dezer dagen met zijn broer
tjes en zusjes bij zijn grootmoeder had gespeeld
en plotseling verdwenen was. De kinderen, al
dus „Het Vad." speelden in een gang tusschen
keuke nen huiskamer, de grootmoeder riep ze
binnen om hun wat te drinken te geven, ze
kamen, maar zonder Kn.ud. Het heele huis
huis werd doorzocht, alle kasten werden nage
zien. Geen spoor van Knud.
Toen dacht men dat hij op straat was ge
komen. De politie deed nasporingen, tot Vrij
dag de vader, op het politiebureau nogmaals
vertellende, hoe hij bij de grootmoeder alles
doorzocht had, een ingeving kreeg. In een
rommelkamer naast de keuken stond een oude
houten servante een kastje om een wasch-
stel in te doen met een porseleinen, knop
aan het deurtje. Toen hij probeerde het te
openen, brak de knop af. Hij kbn het deurtje
niet qpen krijgen, en had gedacht: dan heeft
de jongen 'took niet kunnen open krijgen.
Nu dacht hij: als hij er toch in zat!
De politie brak het deurtje met een breek -
'ijzer open en daar zat in de enge ruimte Knud.
Hij was dood. Blijkbaar had hij zich daar wil
len verstoppen, had het deurtje dichtgetrok
ken en kon het van binnen niet weer openen.
Niemand heeft hooren roepen, en hij is in het
kastje gestikt.
Een auto-omnibus, waarin een groep brui
loftsgasten zat, kwam, Maandag bij Epping in
botsing ntet twee andere auto's. De auto-omni
bus sloeg om en de 13 inzittenden werden op
den weg geworpen. De moeder van den brui
degom werd levensgevaarlijk gewond naar het
ziekenhuis vervoerd, terwijl nog een tweetal
andere vrouwelijke passagiers met minder ge
vaarlijke kwetsuren naar het gasthuis werd ge
transporteerd. Nog anderen liepen kneuzingen
en schrammen op, maar konden te voet hun
gestoord „bruiloftsuitstapje" voortzetten.
De inzittenden van de twee andere auto's
kwam geheel ongehavend uit hun in elkaar
gerammeide wagens gekropen, die mede met
de auto-omnibus als armzalige wrakken per
as moesten worden weggevoerd.
Een andere auto-botsing had nabij Ashford
(Kent) plaats. De op elkaar geloopen wagens
sloegen beide om. In één der auto's zaten 12
personen, die allen min of meer zwaar gewond
werden.
Zes hunner moesten, per ambulance-wagen
naa rhet ziekenhuis worden vervoerd. De toe
stand van één dezer zwaarder gewonden is
zeer kritiek. De inzittenden van de andere auto
kwamen met den schrik vrij.
Een geslaagde lociht door de Sahara.
Eenigen tijd geleden hebben wij melding ge
maakt van een poging, die de reiziger en de
natuur-onderzoeker kapitein Angus Buchanan,
vergezeld van den heer Glover, fotograaf en
cinematograaf, deed om de Sahara van Zuid
naar Noord, van Lagos, in het Zuiden Nigerië,
naar de Middellandsche Zee, te doorkruisen.
Thans meldt de correspondent van de „Daily
Mail" te Algiers, dat kapitein Buchanan en
Glover Vrijdagmorgen met twee Soedaneesche
jagers te Algiers zijn aangekomen. De reizigers
'die in- Maart van het vorig jaar de reis aan
vingen, hebben vijftien maanden over den tocht
gedaan en een afstand van 4100 mijlen afge
legd, waarvan 3500 op kameelen, Zij reisden
per spoor van Lagos naar Kano, in het Noor
den van Nigerië, waar zij zich uitrustten voor
den verderen tocht per kameel en vanwaar zij
enkele weken later met 36 kómeelen en 15
inboorlingen vertrokken. Zij maakten goede
vorderingen tot Air, in het midden van de
Sahara, waar zij veel tijd besteedden aan het
exploreeren van deze tot nog toe weinig be
kende streek, waaraan kapitein, Buchanan reeds
in 1919 en 1920 een bezoek hadden gebracht.
Van Air uit maakte kapitein Buchanan een
Abstecher en sloot zich aan bij een karavaan
«van 7000 kameelen, waarmede hij 6000 mijl
over een kale woestenij trok tot in het hart
van de Saihara naar Bilma, een plaats waar
zout wordt gevonden. Toen Budhanan te Air
terugkwam, maakten de Franschen aanvanke
lijk bezwaar, dat hij den todht naar het Noor-
kien voortzette, omdat zij het terrein niet veilig
achtten. Toen Buchanan reeds had besloten
den tocht op te geven, herriepen de Franschen
hun beslissing. Buchanan trok daarop in 122
dagen via de Oases van In Salah en Oeargla
door de woestijn naar Toeggoert, het eindpunt
van den Zuid-Algerijnschen spoorweg.
Buchanan heeft een groote verzameling klei
ne dieren, vogels en vlinders medegebracht.
UIT DEN OMTREK
HEERHUGOWAARD.
Voor het huldeblijk aan H.M. de Koningin is in
onze gemeente een bedrag van f213,77 geteekend
op de lijsten, door een aantal jonge meisjes aan
de burgerij aangeboden.
NIEUWSTIJDINGEN
In moeilijkheden.
De coop, landbouwvereeniging „Ons belang"
te Oldebroek is in groote financieele moeilijk
heden geraakt. Het tekort beloopt ongeveer
f60.000. De bedrijfsleider is geschorst, de boe
ken worden am een accountantsonderzoek
onderworpen; Verzekerd wordt dat geen fraude
doch verregaande slordigheid in het spel is.
Morgen zal een algemeene vergadering worden
gehouden.
Jeugdige belhamels.
Een viertal belhamels heeft in het gemeen
telijk eigendom, genaamd „Het Witte Huis"
te Purmerend, schandelijk huis gehouden. Uit
de kasten van hun school hebben ze de sleu
tels weggehaald en medegenomen, om deze
bij hun operaties te gebruiken. Na een pas
sende gevonden te hebben, openden ze de deur
en vernielden een groote collectie ruiten en
electrische lampen. In dit gebouw, waar de
kindervoeding werd gehouden, werden de elec
trische kookapparaten vernield, 't behang van
de wanden getrokken, 't kookgerei vernield en
over den grond gesmeten. Nu gingen ze aard
appelen koken en het mag een wonder heeten,
dat er geen brand is ontstaan. Boven zoo|wel
als beneden dreef het van het water. De po
litie, pp de hoogte gesteld, moest de deur in
trappen, om zich toegang te verschaffen.
Toen de belhamels dit merkten verstopten
zjj zich. In het lange gras in den tuin werden
ze gegrepen en naar het bureau gebracht. De
jongste werd als onschuldig aan de vernieling
vrij gelaten, doch de drie overigen, oud 9, 10
en 11 jaar, werden eerst laat, nadat proces
verbaal was opgemaakt, aan de ouders terug
gegeven.
's Rijks Munt.
Aan de Munt zijn 18 werklieden en 4 amb
tenaren ontslagen. Een verrassing is dat ove
rigens niet, volgens het „U. D." Er zijn on
langs ook al verschillende leden van het per
soneel ontslagen, en de werkzaamheden zijn
dusdanig ingekrompen, dat het noodzakelijk
Is geworden met zoo weinig mogelijk men
schen voort te gaan. De werkzaamheden zijn
eigenlijk tot een minimum gereduceerd. Dit
komt doordat in oorlogstijd de aanmaak van.
nieuwe munten met groote hoeveelheden heeft
plaats gehad. Ons land heeft nu op 't oogen-
blik zilveren ruilmiddelen genoeg en Indië,
dat altijd het belangrijkste afzetgebied is ge
weest, speelt o p'het oogenblik ook geen rol in
de afname van zilvermunt. Het gevolg is, dat
de arbeid aan de Munt zoo goed als stilstaat.
Intusschen is men bezig te verkrijgen, dat
een hersmeltmg zal plaats hebben van het gro
ve zilver, terwijl 'tniet mogelijk is, dat ook
op andere wijze nieuwe arbeid gevonden wordt.
ALLERLEI
(Uit de „Haagsche Post.'")'
DE VROUW.
De vrouw van vóór vijf en zeventig jaar,
grootmoeder's moeder, moge dan nog zoozeer
verschild hebben van de moderne vrouw, toch
begon ook in hóór ooren het woordje „emanci
patie" te weerklinken. De jongeren waren er
niet meer mee tevreden, dat al haar doen en
denken er op gericht moest zijn den man en
vader een gezellig thuis te bereiden, of, in de
oorlogstijden, die men beleefde, zieken en ge
wonden te verplegen en vluchtelingen verder
•te helpen op hun vlucht. Een journalist-schrij
ver dier dagen, de Weener Eduard Beier
schreef in dat verband verontwaardigd neer
dat „de vrouwtjes allerlei manneinrechten voor
zich opeischten. Dat zij rooken willen is nog
het ergste niet, ze willen echter ook jagen,
rijden, biljartspelen ja, in den raad zitten
en nog meer kunsten uithalen! Waarom willen
ze eigenlijk niet dichten ook? Of een vrouw
dicht of breit komt waarlijk op hetzelfde neer.
Ze kan neerpennen wat ze wil: zichzelf over
treffen zal ze nooit, want ze is en blijft een
pop, die zich inspint!" Aldus de booze heer
Eduard Beier, die thans met naam en al glad
vergeten is. Niet alleen echter de jongere en
meerendeels ongehuwde vrouwen' uit den jare
1848, die zich wenschten te emancipeeren, maar
ook de ervaren huisvrouwen en- -moeders be
gonnen, speciaal in de Duitsch-Oostenrijksche
landen roerig te worden, daar ze zich plotse
ling door haar echtelieden verwaarloosd ge
voelden. Een groot aantal dier vrouwen in
Oostenrijk vereenigden zich en richtten een
soort open brief aan haar heeren en meesters,
die niet malsch was.
1
In dit „Adres aan de Mannen" beklagen zij
zich bitter over haar „verwaarloozing ten be
hoeve van de walgelijke politiek", en gaan te
keer tegen het „eeuwige krantenlezen, dat dag
en nacht voortduurt". „De ongelukkige Fran
sche revolutie" zoo gaat het adres voort
„heeft de vrome denkwijzen onzer mannen in
schuimend grakengif veranderd I Spreken wij
vrouwen over de opvoeding der kinderen de
mannen hebben het over den wederopbouw van
Polen, beklagen wij ons over onze onbekwame
dienstboden zij denken aan de fouten van
Metternichl" Het interessantste is wel het slot
van het adres, dat luidt: „Met onze gewone
diepe onderworpenheid leggen wij, u, mannen,
dit verzoek aan de voeten. Maar tevens zijn wij
vastbesloten geen toegestaan middel onge
bruikt te laten, om u terug te voeren op de
wegen van het recht, van de stille huiselijk
heid en van de oude liefdel" Of het Adres
Nieuwe tijden deden hun intree en de vrouwen
iets uitgewerkt heeft wie zal het zeggeti?
hebben ook in die dagen' de groote kunst van
het zich daaraan aanpassen moeten leeren.
Een merkwaardige vrouw uit de dagen van
1848, en ook een veelbesprokene, is zeker wel
geweest barones Brandhof, de echtgenoote van
den destijds zeer populairen Oostenrij'kschen
aartshertog Johanndie weliswaar aan het stijve
Weensche hof niet zeer gezien was, maar door
het volk verafgood werd. Het baronesje was
va» afkomst eigenlijk maar een zeer eenvou
dig, zeer mooi en lief postmeestersdochtertje
uit Brandhof in Stiermarken afkomstig, en op
zeer romantische wijze bracht ze het tot echt
genoote van den aartshertog. Deze deed name
lijk op een van zijn reizen het post-stationnetje
Brandhof aan, juist toen de postmeester ziek
te bed lag en de postknecht afwezig was. Toen;
stak de beeldschoone dochter des huizes zich'
ijlings in jongenskleeren, wierp een koetsiers
mantel om en verrichtte postillonsdiensten bij
den hoogen bezoeker. Deze was bijzonder met
den aardigen jongen ingenomen, maar toen het
kwiejee koetsiertje ten overvloede een meisje
bleek te zijn, maakte hij korte metten en vroeg
haar ten huwelijk, daarbij aan het Weensche
hof en Metternich, die zich verzetten, den rug
stand en na eenigen tijd trok de aartshertog,
toedraaiend. Weldra kwam het huwelijk tot
door de Duitsche volksvertegenwoordiging tot
Rijksbestuurder gekozen, met zijn jonge vrouw
naar Frankfort. Het huwelijk was spreekwoor
delijk gelukkig, maar de huishouding oer-een-
voudig, hetgeen in adellijke kringen tot veel
spot aanleiding gaf. Zoo werd verteld dat
„Frau Reichsverweserin" zelf haar dienstboden
huurde, met de volgende toespraak: „Jullie
krijgt f50 per jaar en als je je 'best doet een
nieuw pak, een paar kousen en een paar schoe
nen. Doe je je best niet, dan krijg je niets!"
De toestand van de volksontwikkeling'
in Rusland.
In het laatst van Mei had in Moskou het
tweede Russische congres van volksontwikke
ling plaats. De bolsjewiki hadden op dit gebied
wel een zeer verreikend program opgesteld,
dat in den loop van zooveel maanden, die later
al tot jaren en nu tot tientallen van jaren zijn
geworden, het geheele Russische volk de kunst
van lezen en: schrijven zou bijbrengen.
Op het gebied van het museumwezen is on
der leiding van Loenatsjarski werkelijk veel
gedaan. De oude beroemde musea, zooals de
Ermitage en het museum Alexander III te
Petersburg, enz. zijn volgens de berichten van
alle reizigers in schitterender toestand dan ooit.
Daarnaast zijn nieuwe musea ontstaanvroe
ger ekasteelen en paleizen zijn met veel ver
stand en smaak door de tentoonstelling voor
de vele genationaliseerde kunstwerken in groot-
sche musea veranderd.
Van de hoogescholen is eveneens nog veel
in het leven gebleven. Middelbare scholen wor
den ten deele door particuliere krachten
zoo bijv. de uitstekende Duitsche kerkscholen
'te Petersburg op de oude hoogte gehand
haafd. Maar hoe nader de school tot het Rus-
ssiche volk komt, des te stiefmoederlijker wordt
ze behandeld en grootemdeels is ze dan ook
te gronde gegaan. Een uitzondering vormt het
'rooode leger, waarin op bevel van Trotski fei
telijk iets is gedaan „ter liquideering van het
analphabetisme" onder de soldaten.
Een congres voor volksontwikkeling kan in
deze omstandigheden slechts een droeve rol
spelen, al houdt de vjouw van Lenin ook nog
zoo groote redevoeringen ter verheerlijking van
de volksontwikkeling. De kosten van de volks
ontwikkeling zijn sedert het laatste radencon
gres grootendeels „afgeschoven" op de plaat
selijke begrootingen, d.w.z. de lager escholei»
en de dorpsscholen moeten door plaatselijke
belastingen worden onderhouden. Als dit be-
beginsel radicaal wordt doorgevoerd, zou dat
het doodvonnis over de volksschool zijn. Een
krachtig ingrijpen van Loenatsjarski wist dan
ook de volkomen uitschakeling van het cen
trale bestuur te verhinderen en uit de alge
meene levensmiddelenbelasting zullen bepaalde
'bedragen voor het onderhoud van de scholen
worden bestemd.
Hoe erg het ondanks alle redevoeringen en
besluiten met de offers van den staat voor de
school is, blijkt, als men verneemt dat door
het onderwijscommissariaat in April bijv. in
plaats van de door het centraal-comité toege
zegde 61 millioen sovjetroebels, slechts vijf mil
lioen werden ontvangen.
Hoe het in Rusland staat met de in' woor
den altijd zop hoog opgehemelde vrije cultu-
reele ontwikkeling van de kleine nationaliteiten
blijkt uit een artikel van de Moskousche „Praw
da" van 12 Mei. Er wordt daarin geklaagd dat
de scholen in de autonome gebieden nog min
der zijn dan de Russische dorpsscholen. De
meeste zijn gerussificeerd, zij bezitten geea
boeken in de volkstaal en worden meestal be
stuurd door Russische onderwijzers, die de
volkstaal niet verstaan en zich voor de kinde
ren dus niet begrijpelijk kunnen maken.
Van de 266 onderwijzers in het Kalmukkten-
gebied, zijn er bijv. slechts 63 Kalmukken en
van deze slechts 10 onderwijzers van beroep.
Het onderwijs geschiedt in het Russisch, er is
geen enkele school waar de kleine Kalmukken
hun moedertaal kunnen gebruiken en geen en
kel leerboek.
Erger echter acht de „Prawda" het, dat
het in het gebied van de Duitsche Wolga-
kolonisten nauwelijks beter is. In een gebied
waar 75 pet. der bevolking Duitsch is en 67 pet.
der scholen Duitsch zijn, is het opperste be
stuur van het volksonderwijs opgedragen aan
een P?us een communist natuurlijk die
>geen woord Duitsch kent. Van de 1096 onder
wijzers zijn er slechts 463 die Duitsch verstaan
en Duitsche leerboeken zijn er nauwelijks. „Wij
hebben", zegt de „Prawda", „van den Tsaar
de zware erfenis van de onontwikkelde niet-
Russische bevolking, zonder nationale scholen
en nationale onderwijzers overgenomen... Dit
ongeluk bestaat in zijn oude kracht. Geen eer
lijk mensche kan dit tegenspreken."
Men ziet, als zooveel andere dingen, staat
ook de cultureéle autonomie van de nationale
minderheden in Sovjet-Rusland slechts op pa*
