NIEU WE
Nieu wsb 1 ad - voor LANGEDIJK enlJOmstreken.
Dinsdag 19 Jnni 1928
j 82e Jaarg.ag
per 3 maanden f 1,15
J. H. KEIZER.
No. 70* (■TCRC. TILEPMHIl in
L4NCËDIJKËR COURAHT.
Deie courant verschijnt dinsdags, Donderdag* en Zaterdags.
ABONNEMENTSPRIJS
BEDAGTEU E-ÜITOKVBR
BUBEBL:
Moord«cli«rwoude.
P K U 8 DER A3, EKl'ENïlENt
Vu 1I regel» 78 ct-, elke regel meer 18 et.
Groote letten of vignetten «orden naar plaatsruimte berekend
Brieven reohtstreek» «en den Uitgever, "ïTWSP's
Nieuwe abonné's ont
vangen de tot 1 Juii ver
schijnende nummers
GRATIS.
De Uitgever.
DE LANGE DE MORAAZ
I Alkmaar - Anno 1804. j
Donderdag te Schagen
Hötel „Vredelust."
CREDIETEN.
VAN ALLES EN NOG WAT
(Nadruk verboden).
Wy sloten verleden week ons overzicht met
het relaas van de avonturen van een troépje
landarbeiders, die naar Noord-Frankrijk wil
den trekken en berooid weer in Harderwijk
terug keerden. Dat kwam omdat de leider, een
zekeren Meerstra uit Zwolle, er tusschenuit zou
zijn getrokken en de menschen in het vreemde
land aan hun loc zou hebben overgelaten. Thans
publiceeren de bladen ook de lezing van dezen
Meerstra. Hij beweert dat de arbeiders jenever
hadden meegenomen en daarvan onderweg zoo
veel gebruikten, dat reeds ïh Roosendaal enke
len dronken; waren. In Brussel misten ze door
de schuld van deze dronken menschen den
trein, zoodai ze pas 'snachts 2.30 uur te Aul-
noye arriveerden, toen de vertegenwoordiger
van het plaatsbureau reeds lang verdwenen
was. De leider heeft daarop telegrammen ge
zonden naar de landbouwers, bij wie de man-
hen in dienst zouden treden. De landbouwers
kwamen ook ,maar weigerden bij het zien van
den dronken troep, de arbeiders te ontvangen.
Een andere groep, waarbij geen dronken
menschen waren ,is goed terecht gekomen. Al
dus de heer Meerstra, die met zijn tegenspraak
wel wat laat komt. Hoe het zij, onverantwoor
delijk is en blijft het dat Meerstra de mannen
alleen verder heeft laten modderen en zelf met
den eerstvolgenden trein weer naar huis terug
keerde. Wanneer de mensch dronken is, kan
hij heelemaal niet op zichzelf passen. Da.t is
dezer dagen weer eens gebleken te Maastricht.
Voor de rechtbank aldaar, had zich een her
bergierster te verantwoorden, terecht staande
wegens het veroorzaken van dood door schuld.
Er zaten een paar chauffeurs en wat spoorweg
personeel in haar café, toen er een pakjesdra
ger binnenkwam, bekend als „Boerendrik
Deze vroeg aan de chauffeurs of ze hem niet
tracteeren wilden, waarop een van hen ant
woordde dat hij wel jenever voor zijn rekening
kon drinken, maar dan moest er peper in. Drik
nam aan en de herbergierster schonk hem „een
bakske", dat is een maatje jenever in een
bierglas en deed hierin een lepeltje peper. Zoo
heeft Drik ongeveer 10 glazen gedronken, iel-
kens wilde hij naar huis gaan, doch telkens
nok weer werd hij door het gezelschap tot drin
ken aangespoord. Toen hij eindelijk kon gaan,
werd hij natuurlijk onmiddellijk door de pointe
.opgepakt. In het politie-bureau stierf Dnk aan
alcoholvergiftiging, volgens verklaring van de
'doktooren die de lijkschouwing verrichtten. De
man had toen nog 4-5 deciliter alcohol m zijn
maag benevens een hoeveelheid peper en
dus minstens een liter jenever gedronken heb
ben. Tegen de herbergierster werd 3 maanden
geëischt, de hoofdschuldigen, zij die den man
tot drinken aanzetten, blijven echter in vnjnei
Zoo is nu eenmaal de gerechtigheid! Zelfs
beesttaenschen, als waarvan in t volgende spra
ke is, straft zij met... 14 dagen. De geschie
denis is gebeurd te Almelo. Zekeren Wijnands
was eigenaar, van 'n hond. 't Dier had jongen
en de verzorging van de kleintjes eischte voor
het dier 'n krachtiger voeding dan in gewone
omstandigheden.
Hij snuffelde bij de buren en wist bij een
buurman W. genaamd, eeinig vet te bemach
tigen, 'n weelde, welk ehet dier zich niet alle
dagen kon veroorloven.. Maar de diefstal zou
voor de arme moeder vreeselijke gevolgen heb
ben.
Toen het dier voor de tweede maal bij de
woning van W. verscheen, lokte deze het in
huis. Hij gree phet bij den staart, trok het naar
binnen, stak het vervolgens aan een mestvork
en droeg het huilende dier triomfeerend naar
buiten. Daar trok hij de greep uit het lichaam,
sloeg met de steel op den kop van het ongeluk
kige dier, groef vervolgens 'n kuil en wierp
den hond, die nog leefde, er in om ten slotte
z'n beulswerk te eindigen met het vullen van
den kuil.
De eigenaar van den, hond kwam nog ver
klaren dat zijn vrouw had aangeboden het vet
te vergoeden. Maar de man wo uzelf „wreker'1'
zijn. Nu krijgt hij 14 dagen, 14 jaar zou nog
'te weinig geweest zijn. Maar, nietwaar, wij lee-
ken weten nu eenmaal niet wat gerechtigheid
is. Daarvoor moet men gestudeerd hebben,
't Was maar een beest, en dat hindert niet zoo
erg. Zoo denken er velen over.
In October van 't vorig jaar had een jagende
landjonker uit Den Haag onder Hilversum een
hond doodgeschoten, die zich even van den
weg af op zijn jachtterrein had begeven. De
eigenaar deed aangifte en de Amsterdamsche
politierechter veroordeelde den landjonker tot
f300 boete. Het O.M. dat zes weken gevange
nisstraf had geëischt, ging in hooger beroep
en thans is de zaak voor 't Gerechtshof te Am
sterdam behandeld.
De jonker beweerde, dat hij niet het opzet
had gehad om den hond te dooden. Hij !had
hem alleen willen wegjagen. De adv.-gen. oor
deelde echter met den politierechter, dat bekl.
moest en kon weten, dat een schot op dien
afstand gelost en met dergelijke patronen doo-
delijk kon zijn, gelijk het dan ook geweest is.
In een rapport wordt van1 den beklaagde ge
zegd, dat hij zich moeilijk aan regels onder
werpt en meent, dat alles voor hem moet wij
ken. Hij leeft in de overtuiging, dat niemand
en niets hem kan' deeren. Maar bekl. zal moe
ten leeren, aldus spr., dat hij de rechten van
anderen moet eerbiedigen en zich moet on
derwerpen aan de eischen van de maatschappij.
Geëischt werd vernietiging van het vonnis
en veroordeeling tot veertien dagen gevange
nisstraf.
De menschen zijn ruwer geworden geduren
de den oorlogstijd, of liever ze laten hun ruw
heid den vrijen teugel. Geen wonder, 4 jaar
'lang mochten ze wèl doodslaan, waarom zou
het nu dan ineens niet meer mogen. Deze
geest van verwording waart rond door geheel
Europa, het sterkst échter wel in de landen
die den oorlog verloren hebben. Allerlei uitwas
sen van een overspannen en nerveuze bevol
king treden op den voorgrond. Zoo heerscht te
Weenen een ware „hypno tisine -maniedie
zooo'n omvang aanneemt dat de politie tegen
de practijken van de als paddestoelen uit den
grond rijzende amateurs moet optreden. Een
advocaat diende een aanklacht in tegen een
collega uit Boedapest, daar deze laatste zijn
vrouw, een Hongaarsche gravin, had gehyp
notiseerd. Hij ging naar het hotel van zijn
collega en ranselde hem, zoowel als diens
schoonbroeder, met een hondenzweep af-
Een ander leerde „hypnotisme" ten einde het
meisje, waarmede hij wenschte te trouwen, van,
een zenuwaandoening te genezen-
Ja, zelfs schoolkinderen hypnotiseeren elkaar
onderling, dikwijls met gevaar voor hun ge
zondheid en hun geestestoestand. Dat zijn de
gevolgen van den' oorlog 1
In Friesland houden; de minnaars er wel
eens rare manieren op na. Als ze jaloersch zijn
op elkaar en malkander het vurig gewenschte
bezit van een schoone bestrijden, hebben ze
de gewoonte elkander aan het mes te steken.
Enfin, dat is jeugdig bloed, zal men zeggen
als ze ouder worden zullen ze ook wel' bezadig
der worden. Dat denkt ge maar. De vos ver
liest wel z'n haren, maar niet z!'n streken. Te
Harkema-Opeinde zijn in een nacht van de af-
gelooopen week bij een weduwe talrijke glas
ruiten ingeslagen;. De dade rwas een weduw
naar van 78 jaar en zijn drijfveer was... min
nenijd 1
Hoe ouwer hoe gekker zegt men wel eens,
en heelemaal ongelijk heeft „men" niet. Te
St. Philipsland (Zeeland) heeft een 80-jarig
man de geboorte van zijn eersteling aangege
ven. „Papa" is 44 jaar ouder dan de moeder.
Die is n.l. 36 jaar. En de liefdie is blind.
Maar zoo blind zijn verliefde menschen toch
nog niet of ze kunnen wel waarnemen dat ze
bestolen worden. Ten minste met het paartje te
Amsterdam, dat zo ugaan trouwen was dit het
geval. Ze waren bezig hun woning in te rich
ten en reeds waren verschillende meubelen en
lijfgoederen in de woning gebracht, toen de
nog oonbewoonde woning reeds bezoek kreeg
van een inbreker. Toen het jonge paar eens
ging kijken, blee kuit de deur een paneel ge
zaagd te zijn, terwijl van den inboedel voor een
bedrag van f 800 was ontvreemd. Een fraai be
gin!
I Dd ijskarretjes te Amsterdam hebben een
concurrent gekregen in den vorm vantorpo-
doboot, op de marinelijst vroeger vermeld als
Hr. Ms. „Rindjani", thans drijvende winkel in
den Amstel en gemeerd aan de Weesperzijde.
De torpedoboot, die destijds de Noordzee met
een 24-wijlsvaart doorkliefde, heeft het lot on
dergaan van zooveel oorlogsschepen: na ver
scheidene dienstjaren werd zij oud-roest, maar
het schip is nu niet afgebroken, zoodat er
'alleen nog maar ijzeren platen overblijven.
Neen. het oude oorlogs-materiaal wordt, ge
deeltelijk onttakeld, thans als een woonschip,
werkplaats of winkel gebruikt. En zoo is de
„Rindjani", welke naam nog op den boeg is
te lezen, al is er ook vlakbij een affiche geplakt
van „Mottige Janus" een winkel geworden. In
de wanden is een opening en daardoor ziet de
dorstige de wafeltjes en de ijsemmers, waar
mede hel vanille- of roomijs gefabriceerd
wordt. Ook kan men op de „Rindjani" eieren
koopen a 7 cent per stuk en zijn er kinderwa
gens en vouwwagens te huur.
Dit is het einde van een van Hr. Ms. torpedo-
booten. Een eindje verderop ligt ook nog in
de grijze oorlogskleur de „Smeroe", eveneens
zonder schoorsteeneinmasten of kanonnen. De
patrijspoorten zijn gesloten, door kanten gor
dijntjes. Op het dek is een lijn gespannen en
inplaats van de baatjes der matrozen, hangt
er nu de wasGh van moeder-de-vrouw met haar
spruiten te drogen. En de huisvrouw zelf be
weegt zich met groote vaardigheid over het
smalle dek naar beneden, waar in de vroegere
machinekamer en stookruimte een tafel staat
met vier stoelen en een naaimachine.
Een naamlooze torpedoboot ligt nog aan den
overkant. Haar kleur is olijfgroen en daarop
is in groote letters te lezen, dat er een lysten-
fabriek in gevestigd is. In den romp worden
blijkbaar lijsten gemaakt, die elders in den
winkel worden verkocht. In den vroegeren kom
passtandaard op den bak staat een bloempot.
De cirkelvormige rail, waarop eenmaal de
torpedo-lanoeerbuis draaide, is gevuld met aar
de en aldus in een zuiver rond bloemperk ge
metamorfoseerd. Ook de dekgaten, waaruit
vroeger de torepdo's naar boven werden ge
haald, zijn op vredelievende wijze aangewend.
In elk der gaten staat nu een palm, die welig
tiert.
De drie hbogzee-torpedobaten, die haar laat
ste levensdagen slijten aan de boorden van den
rustigen Amstel, hebben deuren gekregen, ter
hoogte van de machinekamer. Een enkele heefi
er zelfs een brievenbus naast en als de post
bode een brief in de bus van de „Randjani
werpt, dan is deze bestemd voor den ijs- en
eierenwinkelier en den kinderwagenverhuurder.
Weldra zal nog een vierde oorlogsschip aan
de Weesperzijde gemeerd worden, dat ook zeer
vreedzaam aan zijn einde komt. 't Is de „Brak",
waarop herstellende zieken in ligstoelen onder
een tent op het dek zullen uitrusten, op de
zelfde plek, waar vroeger de Jantjes zich oefen
den in het bedienen der 3.7 c.M. kanonnen.
Zoo gaat 'swerelds roem voorbijl Hoeveel
'schepen onzer Koninklijke Nederlandsche Ma
rine, zullen nog in den Amstel terechtkomen?
ALKMAARSCHE SNUIFJES
Van Raadsvader lot kaasvader.
Onze raadsvader H. J. Bosman, de kleine
Bosman wel te verstaan, heeft zijn; raadsvader -
lijk ejas verruild voor den stok met zilveren
knop, het teeken der waardigheid voor den
opzichter der kaasdragers, volgens goede oude
lede de „kaasvader". Wij gelooven zeer zeker
dat de keuze goed is. Als agent van een levens
verzekering, tevens aanspreker en bedienaar
ter begrafenis, hoe zonderling deze combinatie
ook aanvoelt, is hij gewend om te gaan met
levenden en dooden en hij zal het dus met de
boeren, kaas jongens en kaasdragers ook1 wel
kunnen vinden.
Natuurlijk wordt door stille benijders van
den heer Bosman om metamorphose van stads
bestuurder in stadsbediéiide, sarcastisch of
beter nog, saggerijnig gelachen en zegt men
smadelijk, dat de politiek 'n prachtmiddel is
om 'n baantje machtig te worden-
Maar dat is gewoonweg, wat je mag noemen
de „kif.".
Het hemd is nader dan de rok. Ieder huis
vader is Op straffe van doodzonde moreel ver
plicht voor zijn huisgezin te zorgen en wie
zulks opzettelijk nalaat is 'n mispunt. En geen
lid van welke fractie dan ook, is gerechtigd
om daar critiek op uit te oefenen.
De geschiedenis wijst o p)tal van voorbeel
den, waaruit kan worden aangetoond, dat het
politieke kruiwagentje voor vele volksvertegen
woordigers in gemeenteraad of tweede Kamer
een welkom vervoermiddel was om tot een
veilige rustplaats te komen.
Zonder de kronieken van stad en land te
raadplegen, kan ik uit mijn ouwe kop direct
verschillende gevallen opnoemen.
Oudegeest kreeg een reëele betrekking, ik
gelooof, aan het havenbedrijf of zoo iets.
Het S.D.A.Peesche raadslid Uitenbosch (ik
eer zijn nagedachtenis als een vriend) werd
benoemd tot waagmeester van onze .gemeente.
W. C. J. Pastoor^, oud kamerlid, wist het
tot burgemeester van een brabantsche gemeen
te te brengen.
Duymaer van Twist klom in 'n ommezientje
op van kapitein tot generaal-majoor of iets in
dien vergulde intrant.
Dat zijn allemaal vogeltjes van diverse plui
mage, wat is er dus tegen, dat vader Bosman
zijn kans heeft waargenomen? Het staat nu
eenmaal vast, alleen met 'n pak eigen ver
diensten onder je arm, kom je er niet. Als je
geen voorspraak hebt, heb je niet eens kans
voor het huis van achten of het wildemans
hofje.
Ik heb me er laatst voor gespannen om 'n
brave oude vrouw, die tekort middelen had
om zich zelf te bedruipen, 'n plaatsje te bezor
gen in het „wildemanshofje". Het vuur heb
ik uit mijn trijpen pantoffels geloopen om de
oude stakker dat Hofje binnen' te loodsen. De
burgemeester er voor gespannen, de regenten
beleuterd, tot ze Hofman en bromkali moesten
slikken om hun zenuwen tot rust te brengen.
En aldus het Rijk der autoriteiten geweld aan
gedaan hebbende, is het mij ten slotte gelukt,
mijn oude knotje van, 72 jaar te zien gepro-
meerd tot „hofdame" en geniet zij nu vrij wo
nen in één kamer, waarin gewoond, gekookt
en geslapen moet worden, met peterolie ver
lichting; voorts één plee voor alle gegadigden
en één gemeenschappelijke waterleidingkraan,
plus 2-50 gratificatie in de drie maanden. Wie
doet je wat?
De weduwe vajn een gepensioneerd generaal
i
