Abonneert op „DE DAB Verschijnt 1 October E00KT Binnen, tö LwsM, Allwr, Zie de advertentie volgend nummer. EEU ZmHISERSCH-lTflUflflHSCHE REIS. Advertentiën. MIUWS AABBAPPELSN JAC. KNOOP, SintPancrassers Prima 5 cents Sigaar. Bakkers- nachtarbeid. Corsetten-Magazija, HIKE BREIJER. JAN DE VRIES, FEUILLETON. OP DEN BURG DYMECK 21)' (Nadruk verboden). Hdnny's knieën 'kïük)te|n, de geheele kamer scheen wel in de rondte te draaien. Zij zonk, een onmacht nabij, in den diepein leunstoel ne der, niet in staat te denken. Zij sloot de oogen, dat kalmeerend op haar werkte en waardoor zij haar zelfbeheersching weer terug kreeg. Maar was dit dan móge lijk? Volgens dit stuk was tante Klarissa de onrechtmatige eigenaresse van Dymeck, en de Wackerath's, die tientallen van jaren in zorg volle omstandigheden hadden geleefd, met 'hard werken de kleine bezitting hadden weten rentegevend te maken, waren de rechtmatige bezitters van dit r^jke goed. Dan was het toch werkelijk waar, wat Eckhart von Wackerath haar had verteld, dat Graaf Dymeck zich voor zijn dood nog met zijn neef had verzoend. Maar hoe was het mogelijk, dat een dergelijk gewichtig stuk, een testament, zonder meer verdwenen was, toen Graaf Dymeck stierf? Had de haat en de wraakzucht tegen den toen- maligen verloofde van tante Klarissa haar zoo bevangen en aangegrepen, dat zij in staat was dit toevoegsel te ontvreemden? En meteen werd het haar duidelijk, kwam het tot klaar heid in Henny's gedachte, dat haar oudtante daardoor telkens naar de torenkamer werd ge dreven, waar zich het gewichtig document, goed geborgen, in den muur bevond, waar zij wist, dat het voorwerp zich bevond, waarmede gij zich destijds op haar verloofde had ge wroken. Maar waarom had de Gravin dit papier dan niet vernietigd? Henny kon voorloopig geen antwoord vin- (Vervolg en slot). Op een wandeling door de plaats zagen we een gedenkteeken, opgericht ter nagedachtenis aan de honderden vluchtelingen uit het ver woeste gebied van Frankrijk, gedurende den oorlog daar verpleegd, welk gedenkteeken het volgende opschrift draagt: „Cinq cent mille Rapatriés des Départements elnvahis ont passé ici rentrant en France Libre. 1915—1918 Douzè cents d'entre eux dorment leur dernier sommeil en cette terre hospitalière. C'est ici que se somt posées Les hirondelles épuisées. C'est d'ici, l'orage fini Qu'elles ont regagné leur nid." M ZAMACOIS.. Een anderen dag zouden we een tocht naar Genève maken. Daartoe gingen we per Funi- culaire 'naar Ouchy, beneden Lausanne aan het meer gelegen, vanwaar we per boot over Evian les Bains en Thonon les Bains, twee badplaatsen aan de Fransche kust, en Nyon aan de Zwitsersche naar Genève voeren. dein op deze vraag. Geheel werktuigelijk vouwde Hehny dit pa pier weder toe en greep het volgende stuk uit het kistje. Het was een brief, eveneens geel geworden door den ouderdom- De inhoud was als volgt: Potsdam, '2 Juni 1850. Waarde Oom Kaspar! Ik. weet, dat, wat ik' U heden.zal mede- deelen, U leed zal veroorzaken. Hoe zwaar het mij ook valt, hoe ongaarne ik ook' tegen uwen wensch handel, ik kan niet anders. Ik kan mijn leven en mijn toe komst, wellicht mog vele jaren, niet aan een vrouw ketenen, voor wie mijn hart nimmer iets zal gevoelen. Toen ik mij naar uwen wensch met Klarissa verloofde, niettegenstaande ik haar niet lief had, ge loofde ik mettertijd en met eenigen goeden wil, haar beter gezind te zullen worden, haar te zullen kunnen achten en verdragen. Ik heb het ernstig beproefd, mij somwijlen ernstig verzet, wanneer ik reeds eerder deze stap wilde doen, maar ik zie heden in, dat het onmogelijk is. Niet alleen dat wij beiden van zeer uit- eenloopende naturen zijn en onze karakters bijzonder veel verschillen, doch wellicht ware die klove nog te overbruggén ge-' weest. Het is mij echter onmogelijk te leven naast een vrouw, wier egoïsme, koele hou ding en onverzettelijkheid, wier heersch- zucht en hooghartigheid zoo sterk naar voren komen als bij Klarissa. Zij kan mijn huis niet warm maken, wijl zij de ware, echte, zelf-opofferende Liefde iniet kent, ik kan mij zulk een vrouw niet als de moeder mijner kinderen denken. Ik verkies duizendmaal liever arm te zijn, wil mij uit den dienst terugtrekken,, met toijn handen mijn brood verdienen, tnaar het 'voorname leven, den rijkdom Het gezicht vanaf de boot, wanneer men Genève binnenkomt, is onvergetelijk. Aan weerszijden van het meer staan aan de beide Quai's de witgepleisterde hotels en gebouwen. We zagen ook de bureaux van den Volkenbond (Palais des Nations), vroeger hötel. Vanuit de stad ziet men telkens den besneeuw- den top van den Mont Blanc, dien men over een afstand van 80 K.M. ziet. Per auto hebben we een rit door de stad gemaakt langs de beide Quai's, het standbeeld Iter herdenking van de eenheid van enkele Zwit sersche bondsstaten, het Stadhuis, het Post kantoor, een' prachtig monumentaal gebouw, versierd met talrijke beelden, de Russische kerk met gouden koepeldak, van binnen rijk versierd met goud, zilver en edelgesteenten, cadeaux van rijke Russische families, Theater en Concertzaal, naar het Palais des Nations (Volkenbondsgebouw). We wilden dit van bin nen bezichtigen, maar 'hoorden van dep Por tier, dat in dat gebouw alleen de bureaux ge vestigd waren, terwijl de vergaderingen in de Salie de la Réformation, bij het standbeeld voor Calvijn, gehouden werden, waar we reeds langs gekomen waren. Genève is de mooiste stad, welke we tot nu toe gezien hebben; bijna alle straten zijn breed aangelegd en geasphalteerd. Per trein keerden we weer naar Lausanne terug. Bij het stat ion-Lausanne is een eigen aardige inrichting in gebruik om goederenwa- Koopen door zulle een vrouw te h'uWen, f dat kan ik niet. Wanneer U werkelijk, waarde Oom, onze verbintenis als pand eischt voor de erfenis uwer Goederen en uwe rijkdom men, zoo zal ik mij dan daarnaar moeten voegen. Steeds zal ik blijven, wat ook ko men mag, uw gehoorzame en. uw U hoog- vereerende Neef, Jürgen von Wacfcerath. Henny liet de handen, die bevend den brief vast hielden, in haar schoot zinken. Zij kende haar oudtante genoeg, om niet te weten, hoe diep de inhoud van dezen brief haar moest hebben getroffen, dit vernietigend oordeel van den man, dien zij zoo innig had lief gehad. Ongetwijfeld was deze brief na den dood van haar oom in haar hamden gevallen, gelijktijdig met het toevoegsel van het testament, en haar wraakzucht, door dezen brief nog meer aan gewakkerd en tot het uiterste geprikkeld, had haar door dit document een middel aan de hand gedaan, haar wraak op de Wackerath's te koelen. Maar hoe was het mogelijk geweest dat haar oudtante, die pas na haar neef recht op de erfenis had, zich de nalatensdhap kon toeeige nen, zonder dat notaris Bachmüller daartegen in verzet was gekomen? Daarover kon Henny het niet met zichzelf eens worden, zij voelde zich trouwens thans ook niet in staat verder daarover te denken, doch één ding stond bij haar vast, de Wackerath's moesten deze stukken zien! Zij nam nog de andere papieren uit het kistje, waaronder een oude enveloppe, waarin een verbleekt portret. Een jonge, rijzige man in uniform met een energiek gelaat en flinkem, helderen oogopslag, sprekend gelijkend op Eckart von Wackerath. Dat was de beeltenis van den toenmalige verloofde harer tante. De gems om te draaien en van de eene op de andere lijn Ie brengen. Daarvoor is een samen stel van draaischijven gebouwd en trekt een electriische tractor op rails de wagens om en rijdt ze weg .Een dergelijke inrichting heb ik tot nu toe nergens gezien. Ons plan was eerst 24 Juli uit Lausanne 'te vertrekken, maar daar het weer nu minder goed werd en omdat we de tochten gemaakt hadden, gingen we nu den 23sten reeds om op de terugreis meer tijd te hebben. We ver trokken 3 uur n.m. om dien avond te 8 uur te Basel te arriveeren. Tusschem Olten en Tek- nau kregen we een tunnel van 12 minuten, welke juist in, reparatie was. Den volgenden morgen moesten we eerst door de Zwitsersche en. Fransöhe Douane en passencontröle. Daarna werden we met andere medereizigers „als schapen in een hok" in de Wachtkamer opgesloten tot een kwartier vóór den tijd van vertrek, de controleur de deuren kwam openen en allen zich naar den treiu haastten. We vertrokken 10 uur v.m. van Basel om 's avonds te 11.20 uur te Brussel aan te komen, zoodat we dien dag wel van een lange treinreis genoten hebben. Er zijn menschen, die het reizen in een trein iets vreeselijks vin den. Tot die categorie behoor ik echter in 't geheel met, want ik vind het treinreizen zeer afwisselend en niet vermoeiend. Bovendien hadden we dien dag aangenaam envieloppe Bevatfe verder een ih sTeenÖrul? gevoerde kaart, meldende de verloving Va den eersten luitenant o. n. a. von Wackerat| met Liselotte Ulmann en een kaart, die de gf booirte berichtte van een zoon; de tegenwoo, dige eigenaar van „Elmenhof". Henny schoof deze beide kaarten weer j de enveloppe en legde deze in het kistje ter wijl zij de beide andere papieren, de bewijsstuk ken, tusschen 'haar japon op 'haar borst borg en verzamelde daarop al haar moed oj haar zaken verder in te pakken. Het kistj thans beroofd van de gewichtigste document 'bracht zij, zonder te worden opgemerkt, me angst en vrees weder over den gang in <jt torenkamer o,p de geheime plaats terug en kg de den steen nauwkeurig in zijn voege. Daarop ging zij, reeds gekleed in reisco< ituum, naar den tuin en verzocht den tuinrna, haar koffer naar het station te brengen a Hie daar ter bewaring af te geven. Haar bc sluit was genomen. Zij liep, een reistaschj( in haar hand, op het parkhek toe en nam lle smalle weidepad, dat tot het boschje leidde Het was haar onmogelijk, na alles wat wa voorgevallen, haar tante nog eenmaal onde de oogen te komen. Hennv was zoozeer in gedachten verdij dat zij werktuigelijk den haar welbekenden insloeg. Zij had reeds de grens, die „Dymeck en „Elmenhof" van elkander scheidden, over schreden, toen een groote, bruine jachthor plotseling blaffend op haar afkwam, gevolg door een heer in jagersoostuum, met het ge weer over den schouder. Henny bleef staai van schrik en verrassing, en zij wist niet of er zich over moest verheugen of schamen Eckart von Wackerath trad een schrede tem terwijl een donker rood zijn wangen kleurde Hij lichtte den hoed en groette haar zeer leefd. (Wordt vervolgd). reisgezelschap en konden in die 13 uren o# Fransch weer eens wat opfrissdhen. Den volgenden morgen maakten we een waa deling door Brussel langs het gedenkteeki ter eere van Burgemeester Jules Anspach, di zich in 1866 tijdens de dholera-epidemie verdienstelijk heeft gemaakt, op de Place d Broucquère en de „Bourse",, een zeer mod bouwwerk in renaissance-stijl, naar de Groot Markt, waar de bekende prachtige gebouwa uit vroegere tijden gezien hebben, zooals ha rijk met beelden versierde „Hötel de Ville' (stadhuis), het „Maison du Roi" en de Gildt huizen. Vandaar lieten we ons door een jongen, di ons ansichten had verkocht, naar een kantwer kerij brengen, waar we de kantwerksters bezi zagen aan de beroemde Brusselsche Kant Verder zagen we de Ëglise St. Gudule q wandelden we naar het Palais du Roi, dat i het hooger stadsgedeelte ligt. Dit is een kolos saai groot gebouw, in de onmiddellijke omgt ving waarvan de ministeries zijn gelegen vóór is een groot park. Den volgenden dag bracht de trein ons i naar Amsterdam, vanwaar we weer naar hm terugkeerden. Zoo hadden we onze 3000 K-M. lange rei waarvoor we 100 uren in trein, boot, tram auto gezeten hebben, volbracht. Zij zal niet licht uit de herinnering gaan. Bi i Di JAC. SMIT Jnz. en T. SMIT—Dekkbb geven U kennis van de geboorte van hun zoon JAN. Noordscharwoude 27 Juni 192S. H. H. KOOPLIEDEN. Aardappelmanden 50 ei'» Witte, dito 72 ets. Peenmanden 50 ets. Gebr. ENGEL, Broek op Largendijk Ondergeteekende houdt zich aan bevolen voor den verkoop van NIEUWE AARDAPPELEN. Zendingen aan het adres Beëdigd MAKELAAR, Prinsengracht 43, Amsterdam Telefoon 7833 Noord Heden overleed onze geliefde Man, Vader Behuwd- en Groot vader de Heer J. SLOTEMAKER, in leven Gemeente-Ontvanger, in den mderdom van ruim 66 jaar. Wed. J. SLOTEMAKER- Kaas. Jn. RENS. G. RENS—Slotbmaksb. M. SLOTEMAKER. Oudkarspel, 26 Juni 1923. De begrafenis zal plaats hebben op Zaterdag 30 Juni as., des namiddags 2 uur, (nieuwe tijd). De BURGEMEESTER van BROEK OP LANGENDUR maakt bekend, dat ter Gemeente-Secretarie ter inzage ligt een aanvraag van CORNELIS WEDER, om vergunning tot het verrichten van bakkersarbeid tusschen 8 uur des na middags en 6 uur des voormiddags in het perceel Dorpstraat 383. Op MAANDAG 23 JULI as., des ♦oormiddags 11 uur. zal in het Raad huis gelegenheid bestaan om ten over staan van den Burgemeester bezwaren tegen de aanvraag in te brengen. Daarbij worden zoowel de aanvrager als zij, die bezwaren inbrengen, in de gelegenheid gesteld zich naar aanlei ding van de bezwaren mondeling #n schriftelijk te verklaren. Zoowel de aanvrager als zij, die be zwaren inbrengen, kunneu gedurende acht dagen vóór het bovenvermelde tijdstip, ter Secretarie der gemeente, van de ter zake ingekomen schrifturen kennis nemen. Broek op Langendijk, den 22 Juni 1923. De Burgemeester voornoemd, P. SLOT. Speciaal Magazijn van alle soorten Dames- en R inder-Corsetten Buikbanden Bustehouders Rechthouden» Sousbras-Rokbeschermers en Damesverbanrt Jarretelle's en Elastiek per el. Alle onderdeelen voor reparaties verkrijgbaar. Fijne Toiletzeepen en Rarfumeriën. l»P|)Ot P BiTIIK. Almelo. buikbanden, Breukbanden, Elastiken Kousen, Verbandkistein Ziekenverplegings- A rtikelen, Watten, Windsels enz. Chemische Fabriek „VB1ISIA". i Zaadrnarkt Telef. im Alkmaar D£ L Alkr Dot RE De „w cms lanc wachten, óver vin gen mid den erke sche uur „echte" gende moet no, de Twe werd, dt zou gaan vacantie week aai cesstemi zal opb dan nog beginnen Want ook treffend* moeilijk! bank, d: ling bee gers en schoon plaatst - het ont wegen - zij term< Inmiddf hen, de Maar m hevige dit van kelende precede deel zal element ydeze ha 51 De k de Ziek xale hei ■voor mi gèname mer, dz sche g< allermii vastheb beid, h aannem ben ge heer T duidelrj bewind: tie van de de slo t te dezen j gen za stellen kering, ring k; thans 1 •Wat n- zekerki voerdl In di schrikt be si rijt verleen ton, aa En i het on 'tot Kt zal he zijn, ds mer-lit olntbre genote geling wonden kamer! goedin •-SF zam-uiTVERKODP WlilliAfiff! fiiriflWiM """b

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1923 | | pagina 4