Be om jtoJnnetH ie K&tftn. De leüiBb ie Be Hooien. Zaterdag 8 September 1923. DE UITKIJK Men moet, heet het, niet op. iemands woorden letten, maar op rijn daden. Diplomaten en politici leven dat om t» koeren. Ze tracht»-! hun daden ?oo° goed en kwaad als liet gaat te v»rdoezelen, achter een scherm van woorden, die ze ostentatief L pionk stellen als réprésöhtanten -.an bun bedoe lingen- Dat is hun ook lang gelukt. Tot 1914 zoo oned. dat vrijwel iedereen geloofde, dat de wereld oorlog gevoerd werd om de heilige bedoelingen, die de propaganda der oorlogvoerende partijen den jneiiscben dag aan dag voorzette en dat hij zijn ontstaan dankte aan den moord van Serajewo, Oostenrijk's onwil om to onderhandelen en Duitsch land's zucht naar de wereldheerschappij. Na dien en vooral 11a 1918 is er de klad een beetje inge komen. Men begon zelf zijn oogen open te doen en zag heel andere dingen dan waarvan de heeren praatten. En toen Poincaré de Roer bezette en bezet bleef houden en de onderlinge twist den beeren aanleiding gaf het blad van den mond te nemen en wat vrijmoediger te praten over ei kaars bedoelingen, toen verdween^ ook het laat ete restje geloof en begreep het publiek niet alleen, dat het leelijk bij dein neus genomen was, maar dat het voortdurend bij1 den neus •genomen werd en het werk van staatslieden en dieplomaten er feitelijk in bestond het bij den neus te nemen. Mussolini treft het daarom niet. Tot nu tóe had een groot deel vain het publiek overal iri Europa een zeker ontzag en een soort sym pathie voor hem. Men mag dat wel, dat aan pakken met forsdhe, strenge hand:, Feitelijk wil de menschheid voor het grootste deel niets lliever dan flijnk aangepakt en zelfs- ee-n beetje geringeloord worden, mits het maar flink en zonder aarzeling geschied. En Mussolini deed liet flink. Hij schafte alle praatejs over recht en zelfbeschikking af en stelde er zijn fascisti sche knodsein en karabijnen voor in de plaats. Het was noodig, ze ihij, om Italië te rege'rve- vcer-en. En 'het publiek -ook buiten Italië klapte in de handen en keek, ieder in eigen land, al uit naar den sterken man, die ook in dat eigen land den boel weer op poot-en zou zetten. Wel waren er, die de fascistische hardhandigheid wat al te lömp voniden. En in Italië,, waar menigeen een buil en schram ervan opliep, ontstond wel hier -en daar verzet. Maar terwillë van het goede -doel keek mem daar graag over heen. En Mussolini 'bleef van de sympathie .van een groot deel der wereld verzekerd. Hoe zal dat nu gaan? De Italiaansche mi nister, wieins doel het is Italië niet alleen naar binnen, maar pok naar buiten sterk te maken', [heeft nu o-ok het laatst edeel van zijin.taak aan gevangen en zijn eerste schredien naar buiten gezet. Zuid-Slavië ontving een ultimatum -.n zakt. Fiume, Tandzj-er, waar tot nu toe Spanje zien de baas voelde, een heerschappij, die bet slechts ongaarne met ingeland- en Frankrijk wou gaan deelein, kreeg Italiaansche karabi- niers en Griekenland -een nota en kanonscho ten. Het is e-ein vreedzame, maatregel heeft Mussolini van dezen laatsten stap verklaard. Maar de 10 of 15 Grieken, die vain de Ital'i-- aansche kanonschoten het slachtoffer werden zullen er allicht anders over gedacht hebben. En -het is meer dan waarschijnlijk, dat ook de rest der wereld er anders over denkt. Want nog eensMussolini treft het hiermee niet. Voor 1914. voor 1918 misschien nog en mogelijk zelfs nog voor de Roerbezetting zou feen staatsman, die als hij de sympathie heeft, het met een dergelijke verklaring omtrent de vreedzame bedoelingen een heel eind gebracht 'hebben. Maar sindsdien is de wereld een beetje heel erg sceptisch geworden tegenover staats lieden -en -de uitlegging van hun maatregelen. Ten opzichte van -de bininehlandsöhc politiek had men nog zoo geen ondervinding. Maar nu Mussolini zich waagt op het gladde ijs, waar men de laatste jarein al zooveel- zotte caprioles 'gezien heeft, schud-den d-e me-nschen ongeloo- vig het hoofd en antwoorden op zijn vreedza me verklaringen: „ja, ja, .dat kennen we." Het zal Mussolini waarschijnlijk koud laten. Hij verkeert in een benijdbare positie van iemand, die, over de wereld rolnidkkend, zeggen kan: „wie doet me wat?" De Volkenbond, wien de zaak feitelijk aanging, is tegenover Mussolini';S iintimideerende houding en verkla ring met 'haar motie van uitstel, feitelijk reeds in zijn schulp gekropen en heeft daarmee eens te meer zijn nutteloosheid bewezen. Grieken land, dat op de werkelijk aanmatignde eischen geantwoord heeft met de meeste te aanvaarden en sl-êchts die betreff-eode doodstraf voor hen, 'die de Italiaansche officieren doodschoten, be treffende 'het betalen van de schadeloosstelling van 50 millioejn lire en de eerbewijzen aan de Italiaansche vlag door de Grieksche vkhk af wees, is te zwak om zich, zelfs als het Zuul- Slavië's steun ontving, tegen Italië met eenige kans op succes te weer te stellen. En de strijd, dien Frankrijk en Engeland om de Roer en de schadevergoedingskw-estie hebban uit te •'een- ten, maakt, dat beide er voor terugschrikken Italië tot vijand en vrieind der tegenpartij-, te maken. Wie dó-et me wat? Mussolini wist wel, wat hij deed. De toestand is anders -dan m 1914, iohti üe Drievoudige Eintente ein op haar ge- schreeuw de geh-eele wereld te hoop l'iep, om dat Oostenrijk na een moord op den troonop volger, die dus de nationale waardigheid veel pijnlijker trof dan -deze moord op Italiaansche officieren in Albanië, aan Servië soortgepjke maar veel minder zwar eevsc-hen stelde en Ser vië weigerde a-an -den eisch betreffende net deelnemen aan het onderzoek thans reeds door .Griekenland aanvaard, te voldoen en toen1 dit Oostenrijk niet onmiddellij|k toestemde in een onderwerpen van de kwestie aan de mogend heden, iets wat nu Italië pertinent weigert. De tegenstelling tusschen Drievoudige Entente en Drievoudig Verbond is opgeheven. Er is geen Rusland, dat Italië, als eertijds Oostenrijk, op den Balkan den voet dwars zet. Er is geen Duitschland, welks groeiende macht anderen vrees aanjoeg en naar de wapens deed grijpen om die macht te vernietigen. Zoo de gebeur tenissen van nu op die vatn 1914 lijken, de oor zaak voor een wereldoorlog -die nu aan de ontgoocheling van 1918 wel iedereen als zoo danig heeft erkend, bestaat niet meer. Dat wil niet zeggen, dat de tegenstellingen niet meer bestaan, maar zij moeten zich nog ontwikkelen tot de scherpte, die in 1914 een oorlog onvermijdelijk maakte. Walnt het is dui delijk, dat de poging van Italië om 'zich de heerschappij in de A-driatische -ein het Oosten van de Middellaindsch-e Zee te verzekeren, •vvaarto ede met Griekenland gezochte ruzie en de bezetting van Korfoe een nieuwe stap zijn, op den duur Engeland tegenover zich moet vinden en dat ook Frankrijk daarbij niet werkeloos kan toezien. Maar de ontreddering die uit d-e vernietiging- van een paar machtige concurrenten is achtergebleven, is nog te groot, idan dat de bomdgen-ooten uit -dien vernieli- gingsstrijd thans reeds weer als nieuwe concur renten den nieuwen strijd kunnen aanbinden. De jongste gebeurtenissen bewijzen alleen, dat- die strijd komt en onvermijdelijk is. En de menschheid heeft het allang begrepen. De Vol kenbond, dfc conferenties van ontwapening, het zij-n woorde-n als de redevoeringen van Poin caré en Mussolini. De Roer-bezetting, het Rijnlandsch separatisme, -d-e Italiaansche kara- 'biniers te T.andzjer, het bombardement van Korfoe, -dat zijn de dadeln. En als we voor zichtig zijn, moet-en we daarnaar kijken. 1. 5 September. 'Het is ditmaal anders dan een kwarteeuw gele den; toer. zette Amsterdam de feestviering in, cn thans is Den Ilaag begonnen. Uit het feestvierend Den Haag zal de Koningin hedenmiddag hier ter stede aankomen. Ze komt aan, het nieuwste station, dat wij in de hoofdstad nebben: dat van het Wil- lemsparklcwartiei. Er ligt iets van symboliek in den intochtsweg, dien zij neemt; deze toch gaat voor een g*oot gedeelte door kwartieren, die in deze vijf en twintig jaren zijn ontstaan, en mede Amster dam, wat de oppervlakte betreft, tot een der grootste steden van de wereld hebben gemaakt. Heeft Den Haag opgewekt feestgevierd; bij den intocht; bij de huldiging op het Malieveld en op de vele rijtoeren van de Koningin hartelijke belang stelling en genegenheid getoondAmsterdam heeft zie hsedert weken en maanden voorbereid om niet minder opgewekt feest te vieren. De Cen trale Commissie is vol ijver reeds geruiragn, tijd aan den gang, en een deel van haar werk ziet men in de versieringen', die allerwege zijn aange bracht. Ook hier een kleine tegenstelling tusschen Residentie en Hoofdstad. Immers, in de Residen tie heeft men zooveel mogelijk het werk gede-cen- traliseerd; elk kwartier min of meer op eigen krachten overgelaten. Daardoor kreeg men inder daad in de versieringen* die in dezen tijd niet al de overvloedigheid van 25 jaar geleden konden dragen, zeer veel afwisseling. Amsterdam heeft er blijkbaar prijs op gesteld de eenheid te behouden. Dat was in 1898 anders. Toen deed de Gemeente wel wat; zij versierde den Dam, de Beurs en de dusgenaamde Willemspoort. Er waren eerepoor- ten geheel de stad#door; soms typische ver-iean- gen als op de Hoogte Kadijk, waar scheepsmasten met ra's stonien. Deze eerepoorten en haar ge heel velschillende uitvoering behooren tot het verleden, dit zoowel in de residentie als in de Hoofdstad. Sommigen beweren, dat deze wijze van versiering te duur is voor onze tegenwoordige schrale beurzen; anderen daarentegen houden vol, dat het vooral een kwestie van artistiek inzicht is, dat nu een geheel gewijzigde uiting toont. Bij den Hoofdstedelijken feestdos in dit jaar treft vooral de eenheid. Er is in de weinige straten, welke deze week geheel versierd zijn, oen zeker sys teem te hespeuren, ook al hadden deze verschil lende ontwerpers gehad. Wij zijn de stad nog eens door geweest, en kunnen nu, hoewel ongetwijfeld de laatste twee dagen er nog wel wat bij zal komen een koit overzicht geven der voornaamste straat versieringen. Het meest valt op, dat enkele straten „in het teeken van Oranje staan." De geheele in tochtsweg, welke vijf kilometer lang moet zijn, is in deze kieur gehouden en al kan men de, dwars over de straat gespannen oranjedoeken, velums geheeteri, nu niet altijd even geslaagd heeten. daar deze te ver zijn, om, als het ware een dak of een berceau vormen, zeker heeft met de- Japansche vanen al dadelijk oranje „lolly's" of ook wel scheermessen genoemd een uitstekend versie ringsmiddel zijn intree gedaan. Het effect is ze ker verrassend, niet zoo zeer bij de groepen van drie ot vier op den Willemsparkweg, waar ze schuil gaan tusschen de boomen, of op de I.eid schestraatbruggen, als wel in de smalle Leidsche- straat zelve, waar ze inderdaad naar de opvat ting der architecten Heineken en Kuipers den indruk van het vaandelsaluut wekken. Ze vormen een oianfe-allée, welke velen een der mooiste ge deelten van den intochtsweg zullen vinden. En toch is dit met betrekkelijk eenvoudige middelen bereikt, want elk zoo'n vaan, welke inderdaad iets Japausch heeft, bestaat uit een oranjedoek, dat 'parallelogramvormig" op latwerk is gespannen, 5 M. lang en 70 c.MT breed en dat bevestigd is aan gewone zwartgeverfde palen. Het eindpunt van de intochtsweg-versiering zijn de lange masten, die in een halven cirkel op dén Dam staan rondom de plek, waar eens Ie goede „Naatje" naar het paleis tuurde, Aan deze palen komen lange wimpels te wapperen, die qu pog op gerold óm anders waren ze misschien ook al aan f}ardén gewaaid bij het stormweder en de re genbuien, die de deugdelijkheid van dit- tijdelijk feestgewaad onzer hoofdstad wel op zware proef stellen. Ook worden er nog eenige groene kransen aan bevestigd. Zoo op het oog lijkt deze versiering oorspronkelijk bestemd, om den bekenden modder poel aan het oog te onttrekken, wat mager, malar bij een vollen Dam zal zij misschien meer tot haar recht komen. Op den achtergrond ligt dan de groote Damtri- bune, waarop dezelfde zwart-oranje-kleurlge motie ven zijn aangebracht, zoodat deze zich bij le ove rige versiering aanpast. Een andere versiering, is in de Jan Luykenstraat te zien. Ook hier Japansche of, als^ men wil, Chineesche aspiraties. Want aan latten hangen groote vierkante lantaarns boven dén weg te schommelen. Oranje-wimpels verbinden de huizen met de boomen. In de Vijzelstraat brengen de oranjevlaggen, die lijken op banieren van herauten, een aardig effect te weeg. Beurtelings staat er een W., of can par mantig leeuwtje op. Zelfs tegen de schutting oer Handelsmaatschappij zijn die banieren aangebracht, zoodat deze straat van begin tot einde oranje is. Hetzelfde is het geval met de Utrechtsche straat waar ook groote hoeveelheden dundoek in deze kleur over de straat gespannen zijn, die op en neer golven, als de wuid er door heen gaat. Maar boven dien is hier door oranje, met zwart afgezette hek-, ken en kolommen op de breede ruggen een aar dige variatie tot stand gekomen. Vooral 's avonds wanneer de booglampen dan nog oranje gloeien, steekt dit geideurde hekwerk tegen de donkerte der pracht.,ingeving fantastisch af. Zoowel deze straat als de Vijzelstraat zal veel bezocht worden, daar zij het illuminatiegebicd be grenzen. Bovendien zagen wij op het Frederiks- p!e r -electriciens druk bezig met gekleurde lamp jes. Ook daar zaï dus 's avonds wat te zien zijn. De KaL .-.straat wordt als het ware één berceau van duizenden rozert, met veel verguld. Eerst de laatste twee dagen is men begonnen met bet aan brengen van deze kostbare versiering in onze voornaamste winkelstraat, opdat zij niet te veel van het regenwater te lijden zou hebben en niet te gauw zou verwelken. Op korten afstandi van elkaar worden nu groene eerebogen opgehangen, waarin tallooze, rose, gele en witte rozen zitten. Lange Vergulde linten hangen ter weerskanten van corbeilles met bloemen. Boven deze „rosary" de lailoozé. rood-wit-blauwe vlaggen; er onder det étalage^ vol oranje. Het oog heeft daar veel te zien, we wenpen eerst langzamerhand aan al die kleuren 1 ondom- ons. D« Van Woustraat is getooid met tallooze kleine vlaggetjes, die een vroolijk gezicht opleveren. Iets dergelijks zagen we in de Zijlstraat in de buurt van het Willemsparkstation gelegen. Op het Rembrandtplein zijnzwart-rood-blauwe versierin gen, die verlicht zullen worden. Ook hier is te zien dat een, architect met smaak de ontwerper is. En o<Jk in zooverre is er nog even overeenkomst tusschen Amsterdam en Den Haag, dat de storm en regén van ae dagen tevoren veel aan de ver sieringen hebben bedorven. In Amsterdam, waar men blijkbaar de voorbereiding langer uitstrekte dan in Den Haag, zelfs meer dan in de Residentie Men heeft alles intusschen weer zoo goed moge lijk 'heastcld; als vandaag nu de zo nmaar blijft schijneft. zai de intochtsweg en alles wat daar on middellijk omheen ligt, een feestelijken indruk ma ken. Niet overfeestehjk, niet overdadig met bloe men eij groen en kleuren, maar dat behoort ook niet bij dezen tijd, en dat wenscht de KKoningm, die toch de Hoofdpersoon dézer dagen is, zeker zelve oék niet. Iets ivat in dit jaar, in tegenstelling met 1898 en ook- roet andete groote feestdagen in het Ko- ninklïjk Huis, sterk opvalt, is de geweldige kwistig heia van efestartikelen, die de Nederlandsche in dustrie getoond heeft. Letterlijk op elk gebied zijn er herdenkingsartikelen, maar uiteraard in genre tegels, borden en vazen het meest. Geheele win keletalages zijn er vol mede, en wanneer men zoo een tocht door de straten maakt, treft; de vin dingrijkheid, die daarbij ten toon is gespreid. En zijn er bij deze artikelen mooie en er zijn Lelijke bij, maar een ding is wel zeker, dat de Delftsche Aaidewerkfabriek „De Porceleyne Fles", de instel ling van 't Hooft en Labouchère, die Nederland s roem tot ver 'buiten de grenzen verspreidt, met liaar dusgenaamde jubileumartikelen vooraan staat Aanvankelijk vervaardigde de fabriek een grooten Delftschen schotel van 34 c.M. diameter, naa- een ontwerp van de hand van Leon Senf; dit stuk, ge heel toepasselijk op het Regeeringsjubileum, munt niet slechts uit door een rijk décor, doch vormt bovendien een waardevol-bezit, wijl slechts too exemplaren ervan zijn uitgegeven, die reeds allen zijn verkocht en in „de tweede hand" heel wat duurder zullen gaan. Als het hoofdmotief 'n het Koninklijke Nederlandsche wapen toegepast, dat omgeven is door de initialen W.. R. (Wilhelmina Regina) en de jaartallen 1898—-'1923. Rondom dit hoofdmotief-bevinden zich de wapens der elf pro vincies, die door een rand met oranjeappels tot een keten zijn samengesnoerd. Het geheel wordt omgeven door een fraaie rand, waarin een roos als embleem van de schoonheid en het eikenblad als symbool van kracht, zijn verwerkt. Daarnevens waren er reeds dadelijk oen tweetal andere borden en een plaquette- Een plaquette uit gevoerd in de z-g,n, cloisonné techniek met ge- kristalliseert! glazuur ,die aan de kleur een fcven- - dig effect geeft. D egekroonde W., dient voor de zen tegel als hoofdmotief. Op den grooten schotel volgt in giootte een bord met een diameter van 25 c.M., nat eveneens in blauw Delftsch is uitge voerd. Dit bord draagt als hoofdmotief de ge kroonde W., op passende wijze omgeven door eenige ornamenten, waarin ter linkerzijde de oran jeappels dc vruchten van de regeering der Konin gin symboliseeren, terwijl de oranjebloemen ter rechterzijde het. zinnebeeld zijn van de bloei' van het Oranjehuis. E-n teneinde ook hen te gerieven, die zich voor een meer bescheiden prijs een sou venir aan het jubileum wenschen, is er nog een eenvoudig blauw Delftsch bord met een diameter van j8 c.M., het middenvlak daarvan draagt de Oranjeboom, die in een Hollandschen tuin wortelt nevens cje jaartallen 18981923 en heeft voorts den naam Wilhelmina in den rand geplaatst. En zoo goed, wij hoorden het dezer dagen, de afzet van dat monumentale bord in 500 exem plaren gegaan, dat de fabriek een nieuwen scnote' heeft vervaardigd, eveneens in blauw Delftsch. Leon Sei.f heeft hem ontwerpen eri als hoofdmotief doen dragen de wapens van Nederland en Indië, die vereemgd zijn onder een Koningskroon, terwijl het middenvlak verder is versierd met oranje en palmtakken. De woorden-„Wilhelmina Koningin- en de jaren 1898—1923 zjjn eveneens op het°mid- denviafc aangebracht fiefwelfc ontgeven wordt door een Iraui rgnddécor. Als hoofdsymbool voor lezen ranü is toegepast een gordel van smaragd, dte is samengeweven met oranjebloesem- Daarnevens is, de fabriek nog overgegaan tot de vervaardiging tot ae vervaardiging van enkele pullen en vazen in blauw Delftscn., die weer als hoofdmotief W. R. dragen, versierd met een kroon. De oranjebloe sem vormt het motief van het overig décor, terwijl zoowel de pullen als de vazen aan de achterzijde een jacht dragen het symboliek van het wapen der Üranje's voorts aan den voet, in ornamenaal karakter, den datum, 6 September, benevens de jaar tallen 1898—1923. Het deksel van de pullen is versierd rnct een goudbruine Koningskroon. Deze verschillende voorwerpen van kostbaar Delftsch poicelein kunnen slechts tot einde 1923 woredn besteld; in zooverre is hier dus sprake van een beperkt, en vermoedelijk een zeer :>eperkt aantal. En niet nagelaten mag worden op te mer ken, dat deze schitterende producten van Neder- land's aardewerknijverheid het uitnemend doen tus •schen de velerlei mooie, maar ook velerlei leelijke herinneringsartikelen, die. men zich als herinnering aan deze 25 jaren heeft gewrochtl Plaatselijk Nieuws 1 NOORDSCHARWOUDE. Op Maandagavond van de kermis te Noordschar woude tiad voor ons in hotel „De Burg" op, de tooneelvereeniging „D.I.N.D.U.A." van Alkmaar. Deze vereeniging trad voor het voetlicht met een blijspel, bestaande uit drie bedrijven, en geti teld „Keesje of de gevolgen eener vergissing." Het vorig jaar had de heer Bakkum geëngageerd de Alkmaarsche tooneelvereeniging „Alberdingk Thijm" welke optrad met het stuk „De Sabijnsche Maagdtmoof." En wij moeten eerlijk zeggen, dat de heer Bakkum toen een gelukkiger keuze liad geadan ,met het kiezen van zijn gezelschap. Nu zou men kunnen redetwisten over het ver schil van den inhoud van het stuk, en over het beschikbaar hebben van goede en minder goede krachten. Wij meenen echter dat de vergelijking wel eens mag gemaakt worden, want misschien zal het een aansporing zijn, zich nog meer in spannen om op een hooger peil van ontwikkeling te komen Nu willen wij hiermede niet zeggen, als zou er niets goeds gepresteerd zijn, in geen geval, want bij het derde (laatste bedrijf), werd de aandacht van ons en de aanwezigen gevangen gehouden door ae vlotheid van spel en de frischheid van geest, welke hiervan uitgingen. Maar zulks werd uitslui tend bewerkstelligd door den redacteur De Bruin, en den dokter Anton Slap. Deze beide heeren beheerschten hun rol volkomen en gaven blijk van ook de strekking te begrijpen. Maar ook mag hier niet vergeten worden Mej. Geertrui, die ook hier meer haar krachten kon ontplooien, daar zij met de reeds genoemde heeren optrad. De auteur was ook in het laatste bedrijf beter, zichtbaar beter dan in de eerste bedrijven, en ook Cornells Muller wist de verlegen minnaar goed uit te beelden. Maar door de overige leden moeten mimiek en gestes meer worden bestudeerd, om het geheel losser en bevalliger te maken. -Men heeft te veel, véél te véél angstvallig vast gehouden aan het geleerde, wij kregen meermalen den indruk bij 't spreken, dat 't gewoon opzeggen was, zonder aan het geven van spel te denken. Vooral mevrouw Westman mag hier wel eens rekening mee houdeti. Dan -villen wij nog op iets zeer ernstigs wijzen, nl. het uitspieken van vreemde woorden. Wanneer dooi u over een interview wordt gesproken, wordt "het niet gezegd zooals het gedrukt staat, maar spreekt men van „intervjoe". Evenzoo met poëzie. Door u werd gesproken van poésie, door den klemtoon cp aen tweeden lettergreep te leggen, maar brengt die bij dit woord in het vervolg over op den laatsten lettergreep. Wan nee»- u 'weer eens vreemde woorden mocht tegenkomen, vraag dan eerst eens aan iemand die u hierin helpen kan. Het zijn wenken die u gegeven worden, en wij hopen dat er door u rekening mee zal worden ge houden. NOORDSCHARWOUDE Uitstag van den kolfwedstrijd, gehouden in ho tel „Concordia." op 6 September. Eerste klasse. W Kostelijk, Oudkarspel ie prijs met 140 pt. P. Molenaar Zuidscharwoude 2e pr. met 133 pt. J. T mmerman Oudkarspel 3e pr.ijs met 132 pt. G. Langedijk, Oudkarspel, serieprijs met 51 Dt. Tweede klasse. C. Kuiper Noordscharwoude ie prijs met 119 pt. T. Kostelijk Noordscharwoude 2e prijs m. r 16 pt. L .Dekker Noordscharwoude 3e pr. met ur pt. D. Keppel. Nrd.sebarwoude serieprijs met 48 pt. PRIJSBILJARTENI eerste klasse.' P. Kraakman Oudkarspel, ie prijs. C. Swages Noordscharwoude 2e prijs. K. Slot, Bioèk op Langendijk ,3e prijs. Tweede klasse. T. Kostelijk Noordscharwoude ie prijs. J Timmei man Oudkarspel 2e pr. A .Groot Warmenhuizen, 3e prijs. ZUIDSCHARWOUDE. Een slachtoffer van misplaatsten ijver, maar niet van zijn plicht. De heer De G., d:e juist tegenover het café van ziin zoon woont, had meermalen opgemerkt, dat het raadshd Z. alhier, tegen den tijd, dat het slui ten was op surveillance uitging en daarbij het café voornoemd uitkoos, om door een kiertje van de gordijnen of anderszins te weten te komen, of men zich daar wel aan de gemeentelijke verordening op het sluiten der herbergen hield. Zondag kwam om 'o uur de veldwachter den herbergier De G. aan zeggen, dat het sluiten was. In de herberg was De G.'s vader nog op bezoek. Hij verliet de herberg toen hij bij de deur den genoemden Z. aantrof. De heer De G., die vermoedde ,dat Z. daar weer was met de bekende bedoeling, gaf dezen, naar door Z wordt medegedeeld aan de politie en den bur gemeester, e»n zoodanigen klap in het gelaat, iat het zeer pijnlijk aandeed. De politie heeft nu tegen De G. proces verbaal opgemaakt. ZUIDSCHARWOUDE. Voor den cursus in Vakonderwijs, afd. Lange dijk, zijn 26 leerlingen voor den cursus 1923— 24 ingeschreven, waarvan uit Oudkarspel 10, uit Nrd. scliaiwoude 3. uit Zuidscharwoude 8 en Broek op Lat gendijk 3.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1923 | | pagina 3