Hel JuüiieuinieesF ie noordscinuiie.
PLAATSELIJK NIEUWS
NOORDSCHARWOUDE.
Aan wiein de schuld?
Toen de voorzitter van den Gemeenteraad,
in de zitting van j.l. Dinsdag b ijde verkiezing
.van twee leden voor de Gascommissie er :op
wees', dat de raad -zich eerlang had uitgespro
ken voor de vertegenwoordiging der beide
wethouders in de commissie voor de Jichtbe-
ven ,met de klaarblijkelijke bedoeling met die
mededeeling in te werken op de meening der
raadsleden, heeft de zonderlinge houding der
linksche raadsfractie dein wensoh van Z. A.
in vervulling doen gaan. Gekozen werden de
heerem Ootjers en Barten, de beide reeds be
noemde wethouders. Men moet zich over dezen
uitslag wel zeer bevreemden. Immers, vooraf
hadden de heeren geconfereerd. Overeenstem
ming was ten slotte verkregen omtrent hei in
nemen der wethouderszetels door de aftreden
de leden, zooals is geschied, en het benoemen
,van den heer A. de Geus PAz. tot lid der gas
commissie. Dit was geen geheim, getuige de
openbare gesprekken na de raadszitting. Wat
nu is gebeurd? Eé|n van de vier leden, die
onderling de rollen hadden verdeeld, heeft zich
niet aan de gemaakte afspraak gehouden en
pleegde verraad tegenover de andere drie col
lega's, waarvan de heer A. de Geus dupe werd.
De heer Barten werd gekozen en dankte zijn
zetel aan de ontrouw van een der drie linksche
raadsleden. Aan wien de schuld?
NOORDSCHARWOUDE.
Aan. den kolfwedstrijd welke Woensdag plaats
had in de kolfbaan van den heer J. de Bakker,
namen i; personen deel.
De uitslag is: ie klasse S. Evers te Oudkarspel
ie piijs met 147 punten. J. Schrieken -te Oud
karspel 2e prijs met 133 punten. W. Kostelijk te
Oudkarspel 3e prijs met 130 punten.
2e klas D. Keppel te Noordscharwoude ie pr.
met 139 punten. O. Bakker te Oudkarspel 2e pr.
roet 129 punten. P. Jes te Noordscharwoude 3e
pr. met 129 punten. r
Serieprijs ie klas D. Blom met 47 punten. 2e
klas J. Barten met 45 punten.
OUDKARSPEL.
Voor het vervolgonderwijs hebban zich tot
heden aangegeven 24 leerlingen, nl! 17 jon
gens en 7 meisjes.
We moeten ons nog even in de jubileum
feesten inleven. De dagen van voorbereiding,
waartusschen de kermis inviel, de daar: y
volgde Woensdag, die aan de pachters \an
het buffet, maar niet minder aan de visie-
fings en verlichtingscommissie alsmede aan on
zen gemeenteopzichter en aan de voor de. in
richting van het terrein aangewezen ambachts
lieden de handen vol gaf, zij liggen achter
Iden rug en de jubileumdag zelf passeert nog
als een schoonen droom omzein geest. Voorbij I
Maar de herinnering leeft voort, zal nog
jaren voortleven aan dit feest, dat met zoo
groote opgewektheid, zoo. spontaan en eens
gezind is gevierd. De burgerij van Noordschar
woude heeft zich van haar beste zijde laten
zien. De gemeente gaf één feestelijken aanblik,,
schooner dan wij hadden durven verwachten.
De zon had haar stralen uitgegoten over de
vaderlandsche kleuren en het oranje, waarin
de geheele gemeente zich had gehuld en ge
tooid en de avond zette een kroon van fantas-
tisohe en feeërieke kleuren pp een dag van
leven- en licht. Wat viel er veel te bewonderen.
Over de verlichting en versiering nog een
enkel woord. In het feestverslag kan men
daarover niet al te uitgebreid uitwijden. Maar
wij meenen er toch te weinig van gezegd te
'hebben. Althans, bij de herinnering aa,n wat
wy zagen, meenen wij! aan deze „schitterende"
uiting van gehechtheid .en goeden smaak niet
voldoende aandacht te heboen geschonken.
Ons raadhuis maakte een schitterend ettect.
De geheele verlichting werd als; 't ware ge
dragen door de trapversieringKén gekroonde
W, gehuld in groene slingers. Langs cie lijnen
van den gevel straalden de elecirische licht-
bolletjes 111 nationalen gloed, op ven den in
gang der Ger. Kerk tonaeiae in stralende licht
letters de woorden:
GOD
NEDEkEAND,
Okanje
Eenvoudig maar tref tend van eenvoud en de
votie. j
Het aardige, zich rustig pmhoog heffende
trapgeveltje van den Heer J. JJirkmaat was
keurig in stijl versierd en verlicht. We zou
den zeggen onbegrijpelijk schoon in fijnheid
van kleurschakeeriiig en goeoen smaak. De
nuance was zoo teer gekozen, dat de pitoreskc
üchtbolletjes gloeiden en sch(iiteruen in gui-
ligen glans als gloeiende oogjes pit hun groene
omlijsting.
De tooneelzaal van den Heer J. de Bakker
straalde in bekoorlijke verleiding, Schitterend
eftecteerde de kloeke verlichting langs dt
scherpe lijnen van den toch reacts sprekenden
gevel. De lichtlijnen goudstraalden en glansden
in 'bewonderende schittering en het scheen het
tooverpaieis der muzen waar de godin Terpsi
chore haar zetel heeft.
De tuin- kampf- en gevelversiering van den
Heer Verburg gaf een schitterenden aanblik.
Hoofdmotief„Je maintiendrai" en „Neder
land en Oranje". De graslichtjes puilden gui
tig als reuzenglimwörmen uit tusschen bloe
men en planten.
De tuin van den Oud-Burgemeester domi
neerde oranjetinten in slingers en bogen van
lampions en begoten de bloemperken met den
glans van de kleur van den dag.
Het erf van den Heer D. Barten weerkaat
ste in sierlijke licbtbogen zij|n fantastisch licht
kleed in het spiegelend water, dat onbewogen
den gracieuzen glans als een goedgeefscne
ijdeltuit terugkaatste.
Bij den heer D. Kajnsen deinde de lichteffec
ten van tuin en gevel, weerkaatsend in het
onbewogen water, als een schitterend pers
pectief.
Uitroepen van bewondering ontlokten de
versieringen van Lichtenberg,. Spanjaard,,
Meurs,, Be ijs, Vollmuller, Kramer, De Vries,
Huigen, Ootjers, Meuleboom, Oudes, Meijer,
dames Bekker, Van Dijk en de schoone oranje
etalage van den Heer A. Groot.
Het was een dag van licht en leven, van
eendracht en eensgezindheid 1
ZUIDSCHAR WOUDE.
,We vernamen, dat er plannen in overweging zijn,
om, nu het kinderfeest bij de laatste Jubileumfees
ten zoo goed zijn geslaagd, te trachten elk jaar
zoo'n feest te organiseeren.
ZUIDSCHAR WOUDE.
Namens het feestcomité en den gemeenteraad,
waarvan 4 van de 7 leden vertegenwoordigd waren
is een telegram van hulde verzonden bij gelegen
heid van het 25-jarig Regeeringsjubileum van H.
M. de Koningin.
UlT DtN UM1KEK
SINT PANCRAS.
Onze plaatsgenoot, de heer Jn. Groen, eigenaar
der kweekerij- ,'lJe Dahlia" ontving Maandag van
den pioet- en monstertuin van de Alg. Verden,
voer Bloembollencultuur te Haarlem, de mededee
ling, dal her», voor een door hem zeil gekweekte
Danha, een getuigschrift was toegekend. De toe
kenning van een dergelijk getuigschritt wordt op
zeer hooge waarde geschat.
ixmuvtfo 1 iuuiixiatJX
FEUILLETON.
EEN EEREWOORD.
„Antwoord ge my niet?" riep Juliaan, ge
troffen door haar zwijgeln; hij) had gehoopt
dat zij met een kreet vain vreugde in zijne
armen zou gevlogen zijn.
„Ik ben verrast... Ik weet niet, wat ik ant
woorden zal..." stotterde het meisje, hare
schreden versnellend.
Juliaan lachte. „Ik dacht, dat ge mijn aan
bod anders zoudt opnemen. Maar ik wil u
niet haasten in uwe beslissing. Hedwig lette
ternauwernood op zijne woorden. Nu zij: het
doel van hare wenschen had bereikt, gevoelde
zy zich nog veel ongelukkiger dan te voren.
„Wij zijn er," riep zij uit, toen zij het slot
'bereikt hadden. „Ik moet dadelijk naar mijne
kamer, want ik ben stijf van, de kou.
Zij liep dadelijk naar de kamer van haren
vader en riep: „JuLLaan heeft om miin hand
gevraagd." Toen brak zij in snikken u.t.
Orlowsky leed sinds dagen aan heftige rheu-
matiek. Nu echter sprong hij overeind en mete
een vreugdekreet over dit zoo lang nqet span
ning verwacht bericht.
„Eindelijk, eindelijk!" riep hij uit, van ge
luk stralend.
Hedwig gevoelde zich geërgerd door deze
vreugde; zij begreep plotseling, dat zij, het of
fer huniner ellende was en riep woedend ui.-
„Ik trouw hem niet. Ik heb een akelige vrees
voor hem; hij is een ellendeling, karakterloos
mcnschen ik zou bever sterven, dan in zijne
macht wezen."
Orlowsky stoxïd als door 'den bliksem ge
troffen.
,„Wat bazel je daar? vjtoeg hij, „bén je
waanzinnig?"
„Neen ik ben nog zoo goed bij mijn ver
stand, dat ik nog denken-kan, hoe ongeluk
kig ik door dit huwelijk zou worden," zeide
Hedwig uit de hoogte.
Orlowsky kwam dicht bij haar staan. Hij was
buiten zichzelf van woede, zijne oogrn fon
kelden van toorn. Hedwig sprong op en zoo
stonden zij een oogenblik, zonder te spreken:,
tegenover elkander.
lMWil je ons ten gronde en je toekomst .ver-
ZUIDSCHAR WOUDE.
De tuinbouwvereeniging „De Toekomst" zal weer
overgaan tot coöperatieven aankoop van antlira-
ciet voot haar leden.. Dit is het vorige jaar zoo
best bevailen, dat daartoe dit jaar weer gelegenheid
wordt gegeven. 1
Dankbetuiging der Khnjingin.
•Nadat de Koningin j.l. Zaterdagavond vóór
haa rvertrek aan eten hoofdcommissaris van
politie, den heer A. J. Marcusse, haar waar-
deering had te kennen gegeven, voor de uitne
mende maatregelen van orde, voor de feest
dagen door hem getroffen en voor de zeer
verdienstelijke wijze waarop door de politie
ambtenaren, onverschillig van welken rang, de
orde werd gehandhaafd, heelt Hare Ma-jcsteit
in het daarop volgend onderhoud met den
burgemeester haar warmen dank uitgesproken
voor de meer .dan hartelijke ontvangst; wétke
de burgerij van Amsterdam haar bereid heeft.
De Koningin verklaarde zich diep getroffen
door de tallooze bewijzen van aanhankelijk
heid en liefde, welke haar in de afgel,lopen
-lagen van de zijde van Amsterdam's bevolking
waren ten deel gevallen en die een blijven den
indruk op Hare Majesteit zuilen maken. Mee
nadruk verzocht de Koningin den burgemees
ter haar tolk bij de burgerij, te zijn, ten einde
dee gevoelens van erkentelijkheid over te bicn-
gen.
In idein loop van dien avond zond de Ko
ningin een telegram aan den burgemeester,
luidende als volgt:
Nog geheel onder den indruk van de groot-
sche ontvangst mij door Amsterdam bereid,
welke mijne blijde verwachting nog ver over
troffen heeft, voel ik mij gedrongen tot uiting
van de gevoelens, welke m ijvervullen. De wijze
waarop de hoofdstad dit herdenkingsfeest met
mij gevierd heeft, de tallooze bewijzen van
trouw en hartelijkheid, mij van alle zijden en
zoo ondubbelzinnig geschonken, de indrukwek
kende ©ogenblikken, daarbij doorleefd, zullen
mij deze ontroerende dagen tot een onuitwisch-
bare gedachtenis te maken. U, Mijnheer de
Burgemeester, verzoek ik, bij de gansche bur
gerij de tolk te wezen van mijn grooten en
diepgevoelden dank.
WILHELMINA.
De burgemeester voldoet met groote blijd-
scha paan het verzoek, door de Koningin tot
hem gericht.
Hy veroorlooft zich hieraan een persoonlijk
wtord van groote waardeering toe te vot<t«
jegens de burgerij, die op zoo luisterrijke vvji?
dit herdenkingsfeest heeft gevierd, en jegen!
allen, wier uitnemende vervulling van hun taak'
zoowel ambtelijk als particulier, in zoo ruim.
mate tot het welslagen heeft bijgedragen
De drukte in Amsterdam.
Hoeveel menschen hebben ter gelegenheid
van de jubileumfeesten de hoofdstad bezocht?
Het is een vraag waarop wie geen antwoord
geven kunnen; te voet en per fiets, per tram
en auto zoo goed als met den trein, zijn
feestgangers naar Amsterdam getrokken, ri
ho egrooten getale weet niemand, het is 2ejf'
niet te schatten.
Dat het er buitengewoon veel zijn geweest
daarvan is ieder overtuigd. Alle hotels in j!
stad waren overVuld, zelfs im de badkamer
„kampeerden" de gasten.
Wat betreft het verschaffen van onderdak
aan vreemden is een nuttig werk verricht doto
de vereenigingen het „Koggeschip" en „Hore
caf" die in het Centraal Station een bure:
hadden gevestigd.
Dit bureau, waaraan de Cetem belangde
haar medewerking verleende, heeft aan etu
300-ta! personen, die in de hotels geen plants
meer vonden, onderdak verschaft.
Het aantal bezoekers dat per trein naar de
hoofdstad kwam, loopt in de duizenden. Wor-
den er gemiddeld dagelijks van en naar Am-
sterdam een 20.000 passagiers vervoerd, 0p
de feestdagen is dit aantal vrijwel verdubbeld-
Donderdag 6 September steeg het zelfs tot
50.000.
Om al deze menschen te kunnen vervoeren
moesten per dag ongeveer tien extra-treinen
bopen van en naar Amsterdam uit verschil-
llend estreken van ons land.
De gemeentetram vervoerde ongerekend de
aboninementspassagiers, op 5 t.m. 8 Sepfem.
ber 1.974.259 passagiers, tegen 1.115.968 pas
sagiers op de overeenkomstige dagen in de
derde week van Augustus 1923.
nietigen." barstte de Pooleindelijk uit, op
klagenden toon. „Zie mijn grijjs hoofd en be
denk, dat ik zou moetein gaan bedelen, als
dee hoop vernietigd werd." r
,:,Ik 'kan niet anders. Wie weet welk lót mij
zou wachten. Wellicht bezielt mij deze vrees,
als een soort waarschuwing. Dwing mij niet
vader."
Met saamgeknepen handen en een door tra
nen bevochtigd gelaat stond zij smeekend voor
mem. Nog nooit had haar vader haar La zulk
een eopgewondenheid gezien, maar dit huwe
lijk moest gesloten wordeln.
„Wat heb je graaf Juliaan geantwoord?"
„Nog niets bepaalds."
„Gelukkig, dan zal ik morgen met hem spre
ken. Ga .nu heen, kleed je aan en wees aan
tafel vroolijk. Je bent vandaag bijzonder mooi;
onder dezen indruk heeft hij je wellicht ge
vraagd.
„Het is mogelijk," antwoordde Hedwig spot
tend en snelde torn, hare tranen afwisschemdt
naar haar kamer, vastbesloten, nu eens niet
Juliaan's vrouw te worden, nog liever zou zij
van Boszmer vluchten, dan mocht haar vader
zien, hoe hij het klaarspeelde.
XVIII.
Den volgenden morgen overhandigde het ka
mermeisje Hedwig een brief. „Een bediende
bracht hem van Tilor," zeide zij, „hij wacht'
op antwoord."
Hedwig sprong van vreugde kleuren4 op
en snelde naar het vensterzij Las
Lieve Hedwig,
Houd het mij ten goede, als ik u lastig
val met een verzoek. I|n dè kast mijher slaap
kamer is een klein kastje blijven staan, waar
in ik eenige mij zeer dierbare, souvenirs be
waarde. Wilt ge ze mij door den bezorger
van dezen brief, terugzenden?
Bij voorbaat den dank van
Marianne.
„Dadelijk, dadelijk!" riep Hedwig uit. Ze
liet zich door het kamermeisje de sleutels bren
gen en zocht zelf het kistje op, gaf het toen
over met een brief aan den wachtende be
diende, die beide voorwerpen des middags aan
zijne meesteres overhandigde.
Verwonderd las deze:
Lieve Marianjne
Uw lieve brief deed mij denken aan den
aangenomen tijd, dien wij samen doorbrach
ten. Ik haast mij met genoegen aan uw
verzoek te voldoen, maar smeek u ook om
een dienst: zend als ge kunt morgen vroeg
een rijtuig naar de achterste parkpoort, dat
mij naar Tilor kan brengen. Waarom, zal
ik u wel mondeling zeggen. Ik verlaat stil
hel kasteel. O, weiger deze bede niet aaln
een ongelukkig meisje, dat zich in een ont
zetlende toestand bevindt. Ik verlaat mij ge
heel en al op u.
Hedwig.
Gravin B'orsay wist pjet wat zij hiervan den
ken moest. Wat was er gebeurd? Na hetgeen
geschied was, vond zij dit verzoek zeer vreemd?,
maar men kon het niet weigeren en toen Ber-
talan bij haar binnenkwam, deelde zij hem da
delijk den inhoud van den brief mede en zag
in gespannen verwachting naar den indruk,
idien het op hem maken zou.
Tot hare vreugde zag zij, dat hij1 volkomen
kalm bleef, las hem en zeide toen: „niet waar,
je zult een rijtuig naar haar sturen. Het arme
meisje schijnt in groote moeilijkheden te we
zen, anders zou ze wel niet bij ons willen
komen."
„Jé hebt gelijk. Maar mogen wij haar wel
helpen op hare vlucht, want dit plotselinge ver
trek is toch niets anders?"
4,Zij moet er wel een gewichtige reden voor
hebben; wij kunnen er niet over oordeelen,
voordat wij haar gehoord hebben."
Den volgenden morgen verliet Hedwig, in
een warmen pelsmantel gewikkeld, een taschje
in hare hand, voorzichtig om zich heen kijkend,
het slot en snelde langs de met sneeuw be
dekte wegen 'naar den uitgang van hel park.
Een vreugdekreet ontsnapte haar, toen zij
daar werkelijk het rijtuig zag staan. Vroolijk
stapte zij in en tusschen de warme dekens en
kussens gezeten, keek zij met opgeruimd ge
moed naar het snel voorbijglij|dend landschap
en dacht verder aan niets, dan dat zij geluk
kig had kunnen ontsnappen.
Eindelijk hield het rijtu'ig stil. Niemand
kwam haar begroeten en daarom klom zij al
leen de trappen op, waar een bediende haar
;„Ons Noorden" vertelt:
Bij de terugkomst van de communistische
kinderen, die, zooals wij reeds mededeelden,
de feesten waren „ontvloden", gebeurde h,*tj
dat juist in de Prinsenstraat, o, communis
tisch noodlot I een handkar stond met rood
wit-blauwe en oranje vlaggetjes (waarschijnlijk
het overschot van het grootsche feest van Gro
ningen's ontzet). De bewakers van dis kar
waren met hun lading zeer royaal en deelden
aan alle kindren die z ijfcagen, kwistig da
vlaggetjes uit. Zoo ook aan de communistische
'kinderstoet. En de kleinen verloochenden Le
lijk hun „principe" en grepen letterlijk de vlag
getjes uit de banden van de „distributie"-man
nen. In een oogwenk was de sobere communis
tische kinderstoet herschapen in een kleurige
oranje-kinderstoet en 't stond wel zoo; goed en
gezpndl
Faillissementen in Nederland.
Volgens mededeeling van het Handelsinfor
matiebureau van Van der Graaf Co/s Bure
aux vqor den Handel zijn over de afgeloopen
week, eindigende 7 Sept. in Nederland uitge
sproken 58 faillissementen tegen'83 faillisse
menten in dezelfde week van het vorige jaai.
Van 1 Januari tot en met 7 Sept. 1923
2748 faillissementen tegenover 2016 over het
zelfde tijdperk van het vorige jaar.
„Het verambtenaarde Nederland".
Dat de toeneming van het ambtenarencorps
zelfs door vakvereenigingsleiders met bezotgd-
in de ontvangkamer leidde.
Na eenige ©ogenblikken verscheen Marian
ne vriendelijk, maar koel als altijd en verwel
komde haar.
Vergeef mij mijine vrijmoedigheid," zride
Hedwig bescheiden, „en ontvang mijn dank
voor uwe goedheid."
„Maar waarom hebt ge Boszmer zoo in het
geheim verlaten?" vroeg Marianne met begrij
pelijke nieuwsgierigheid.
„Graaf Juliaan heeft mij mij|ne hand ge
vraagd en omdat mijn vader me tot dit huwe
lijk wilde dwingen, vluchtte ik."
„Maar waarom?" vroeg gravin Borsay ver
wonderd; zij had eeine andere oorzaak voor
deze vlucht verwacht.
„Ik haat dien man en ben bang voor hem."
.„Hoe bedoelt ge dat?"
„Ik wil hem niet aanklagen, maar ik ver
trouw 'hem in het geheel niet. Mijn vader is
nu wel in geen pleizierigen toestand, maar
ieder is zichzelf het naast; waarom begreep
Ihij ook niet, dat ik niet anders kon handelen.
Ik zal overigens niet lang tot lhst wezen."
Dit zeide zij weder op hare gewone, gevoel-
looze manier waarop Marianne koel antwoord
de: „Gij kunt hier blijven, zoolang ge wilt..-
Bij ons in Hongarije bepaalt men niet den,
tijid, 'dat onze gasten kunnen blijven."
„Dat weet ik," zeide Hedwig zacht, die
gaarne een goeden indruk wilde maken. „Vaar
ik 'be ngeein gast, maar een arme vluchteling,
die om bescherming smeekt."
De gravin gevoelde medelijden met haar er.
zeide vriendelijker
.„Beschouwt u hier geheel alsof ge 'huis
waart en blijft zoolang het u bevalt."
Hedwig greep ontroerd hare hand; op «lat
oogenblik kwam Bertalan binnen en begroette
Hedwig beleefd.
Gedwongen ston'd zij voor hem en scheen
niet den lichten conversatietoon te kunnen
vinden, vooral niet, toen Marianne weggeroe
pen werd en zij met hem alleen bleef. Bertalan
echter sprak kalm en vriendelijk, alö tot hem
eene volkomen vreemde en' roerde met geen
enkel woord het verleden© aan. J
