n
FjsifNieuwsblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
Dinsdag 18 September 1938.
32e J ar ga
per 3 maanden f 1,15 s
vereeniyde iniefii isr
B O» 109. IBTBBO,, ICLEPHB-V» SS
nieuweM
Lt Mil IJ KEK mn\i
Deze courant verscMjnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags.
A.B0NNEMENI8FBW8
KEDAGTEUE-UITGEV EB
J. EL KEIZER.
BUBBEL:
Noordscharwoude.
PKU» DtKnifi, EitTilJSïiJïtit
Tab i—i regels 7B et., elke regel meer IB et.
Groote letters of figneiteo worden naar plaatsruimte berekend,
Brieven reohtstreeks ssn den Uitgever
»p Zaterdag 15 Sept. 1923, tot sluiting van de
zitting der Statan-Generaal.
De :heer Van Voorst tot Voorst bekleedt den
voorzittersstoel.
De voorzitter doet 'door dein griffier van de
Eerste Kamer voorlezen een Koninklijk besluit
van 12 Sept. 1923 No. 22, waarbij de Minister
van Binnenlandsche Zaketn en Landbouw wordt
gemachtigd heden te drie ure des namiddags
zich te begeven naar de vergadering der Sta
ten-Generaal,. teneinde in een vereenigde ver
gadering der beide Kamers de zitting in naam
der Koningin te sluiten.
De voorzitter benoemt in de commissie, wel
ke den Minister in het gebouw zal ontvangen
en uitleiden de hoeren jhr. P. J. J. S M. van
Üer Does de Willebois en G. C. D. d'Aumale
baron Van Hardenbroiék, leden van de Eerste
Kamer en L. F. Duymaer van Twist, mr. H.
C. Dresselhuys, mr. H. Bi. G van Rijekevorssel
yen H. W. Tilanus, leden van de Tweede Ka
mer.
Kort daarna treedt de Minister,, voorafge
gaan door de leden der commissie, de verga
derzaal binnen.
De heer Ruys de Bieerenbnouck, Minister van
Binnenlandsche Zaken en Lamidbo,uw, plaatst
zich achter de ministerstafel en ho.udt de vol-
igende rede:
H. M. de Koningin heeft mijr opgeldragen de
zitting der Staten-Generaal in Haren naam te
sluiten.
In tweede lezing is door u aangenomen eene
herziening van de Grondwet, welke voor het
grondgebied binnen en buiten Europa gewich
tige bepalingen bevat. In aanslujiting 'hieraan
kwam een gewijzigde kiesrechtregeHing voor de
Eerste Kamer tot stand.
De financieele nood dwong tot buitengewone
maatregelen van bézuinigüng en tot onthouding
De Koningin heeft mij opgedragen u Haren
dank te betuigen voor uwen ijver en uwe toe
wijding aan 's lands belang.
In naam der Koningin en daartoe door Haar
gemachtigd, verklaar ik deze zitting der Sta
ten-Generaal te zijn gesloten.
De Minister wordt door de commissie uit
geleid. Nadat de commiss|ie in de vergader
zaal is teruggekeerd, sluit de voorzitter de
vereenigde vergadering.
Men meldt nog uit den Haag:
Onder belangstelling van velen, vermeerderd
döor de drukte van de oour van gelukwen-
sching verliet de Minister van Bunnen landschc
Zaken en Landbouw, jhr. Ruys de Bieeren-
brouck, Zaterdagmiddag tegen drie uur het
FEUILLETON.
EEN EEREWOORD.
Marianlne kon met moeite hare onrust ver
bergen: uit de beschrijving herbende zij den
secretaris en zij vreesde, 'dat hij Bertalan als
spion zou volgen. Hèt was intusschen van
groot gewidht, dit te weten te komen en daar
om telegrafeerde zij nog 'denzelfden dag aan
Bjertalan in Parijs, om ziCh in acht te nemenf
Jaar 'hem iemand in het geheim volgde.
Hoe wist Juliaan echter, dat Biertalain naar
Parijs was gereisd? Hedwig kon hem immers
alleen maar verteld hebben dat hij van plan
was op reis te gaan. Maar missChjien was dit
al genoeg, om het wantrouwen van dien mis
dadig,en man op te wekken.
En zoo was ihet ook.
Nauwelijks was Hedwig OP Bioszmer geko
men, of Juliaan begon haar voorzichtig uit te
hooren. Hedwig beantwoordde zoijder kwaad
vermoeden zijne vragen en1 vertelde, dat Ber
talan met den middagtrein voor een geruimen
tijd naar het buitenland was vertrokken. Juli-
'aian, die wisf dat d p de sneltrein naar Parijs
was, snelde 'dadelijk naar zijp secretaris en
Koninklijk Paleis aan het Noordeünde, tot slui
ting van de zitting der Staten-Generaal.
Minister Ruys was bij aankomst in het Paleis
ontvangen door den hofmaarschalk jhr. v. Bo-
reel, die bij het vertrek den minister ook uitge
leide deed.
Het galahofrijtuig, waarin de mjinister, die
In ambtsgewaad was en bet grootkruis van
den Eikenkroon droeg, gezeten was, werd
voorafgegaan en gevolgd door een commando
cavalerie, dat bij het instijgen van den Minis
ter het militaire saluut had gebracht en bege
leid rjoo reen aantal politieagenten. Door dè
Heulstraat over den Kneuterdijk, door de Ge
vangenpoort en over het Buitenhof, waar de
politie eveneens verkeersmaatregelen had ge
troffen, bereikte de stoet het Binnenhof, waar
zich eveneens een aantal belangstelenden bad
verzameld.
De heer Ruys de Beerenbnouck werd bij zijn
aarikbmst van den hoofdingang van het ge
bouw der Tweede Kamer, waar een( wacht van
de militaire politie, ter sterkte van 15 man, was
geplaatst, die de militaire ©er bewezen1, ont
vangen door de commissie van ontvangst.
In de vergaderzaal waren behalve de leden
van de commissie van in- en uitgeleide aanwe
zig 'de leden der Eerste Kiamer: Diepenhorst,
Anema, Verkouteren, Slotemaker de Bruine,
De Vos vain Steenwijk', Steeger, Bfeelaérts van
Blokland, van Embden en Haazevoet, zoomede
de leden der Tweede Kamer: Duys, .Deckers!,
Snoeck Herikemans, Krijger, Van Gijn, Ter
Hall, Rutgers van Rozenburg, Oud, Hermans,
Fruytier, Boon, Kooien, mevr. BronsveldVi-
tringa en mej. Frida Katz.
De leden van de commissie van in- en uit
geleide de heeren v. d. Does de Willebois,
Dresselhuys, d'Aumale vajn Hardenbïoek en
Van Rijckevorsel droegen het ambtscostuurn
van Kamerlid, terwijl de heer Titanus' en Duy
maer van Twist de militaire uniform droegen.
De voorzitter der vereenigde vergadering, ba
ron Van Voorst tot Voorst, was: gekleed in de
generaals-uniform. De leden van het bureau
van den voorzitter droegen hun ambtscostuurn.
De voorlezing van de sluitingsrede werd
door de leden staande aangehoord.
Hierna deed de commissie den minister uit
geleide, waarna de stoet langs den-zelfden weg
naar 'het Paleis terugkeerde, waar jhr. Ruys
weder ontvangen werd door den hofmaarschalk
jhr. v. Boreel.
VAN ALLES EN NOS WAT
(Nadruk verboden).
Wilhelm Herbert vertelt in de „Kölhische
Zeitung een „sprookje":
Toen de duisternis begon tie vallen, gingen
beval hem, dadelijk op reis te gaan en Bertalan
Overal te volgen ©n hëm per telegraaf te be
richten, waarheen hij ging en wat hij. van plain
was.
De secretaris was dadelijk' bereid en kwam
nog bijtijds op het station, om den trein- te
halen.
Zijn vertrek was met groot ©stilzwijgendheid
en geheimhouding in zijn werk gegaan, zoodat
behalve den koetsier, -die hem had wegge
bracht, niemand in huis iets bemerkte.
Het eerste telegram kwam uit Munchen en
had den volgenden vreemden inhoud:
',;,Ik heb den vogel en vergezel' hem naar
P." Juliaan begreep het. Hij had argwaan op
gevat over ihet doel van Bertalan's' reis en zijne
stemming werd er niet beter op; de verliefde
bruidegom werd zenuwachtig, somber en op
gewonden, zoodiat Hedwig opnieuw begon te
vreezen.
De kerkelijke afkondiging van het huwelijk
had reeds plaats gehad en van alle kanten kwa
men de bestelde goederen voor de bruid. Zij
zat den ge'heelen dag tusschen kostbare mor
gentoiletten elegante japonnen en hoeden', die
zij nu eens aanpaste, dan weer uittrok, om ze
telkens opnieuw te bekijken. Ziji ko|n nu alles,
zonder op de 'kosten te letten, geheel naai
de zwakke ,bleeke kindertjes dichtbij moeder
zitten en vroegen haar„Moeder, vertel ons
nog eens een sprookje".
En de moeder vertelde:
:„Er was eens i^en man, die buiten op een
broeden Land weg zeven andere mannen tegen-
kkam ,die samen een heel dikke en heel lange
worst droegen".
„Worst?" vroegen de kinderen. „Moeder wat
is dat?"
Moeder legde het jhun uit. „Worst is een
lange rol van gehakt vl-eesCh."
„„Vleesch?" vmegen de kleinen weer. „Moe
der, wat is dat?"
De moeder zuchtte. En na een poosje ver
volgde zij: „En toen de man verder ging;
kwam hij aan een berg en die berg bestond
heelemaal uit suiker."
„Suiker?" vroegen de kinderen weer. „Moe
der, wat 'is dat?"
De; moeder trachtte het hun duidelijk te ma
ken en zeilde: „Suier is iets, dat heel zoet is
en heel gezond, vooral voor kinderen, die nog
moeten groeien."
;„We hebbe nnog nooit suiker gehald," zei
den de bleeke, zwakke kindertjes.
En moeder vertelde verder: „Om dien berg
stroomde een breede rivier van louter melk'."
„lijelk?" vroegen de kinderen. „Moeder, wat
is dat?" v
'„Die wordt gedronken," fluisterde de moe
der bijna; zóó erg had zij, iets in de keel,
'dat haar het spreken bijna onmogelijk maakte.
^Melk is een drank door welken zoete kinde
ren gezond en sterk' worden".
De kinderen zwegen. Ze begrepen er niets
van.
En moeder vertelde verder: „In die melk -
rivier dreven prachtige groote, hagelwitte broo,-
den".
(„Brood?" En alle kindertjes staken de ma-
,gere armpjes uit naar de moeder en riepen:
„Hé toe, geef ons brood 1"
Toen bedekte de moeder, die al in geen
twee dagen brood had kunnen koopen, zich
'het gelaat met de handen -en weende bittere
tranen.
En de kinderen weenden mee.
Wat tranen zijn. dat weten ze wel, de arme
Duitsche kindertjes. Dat weten ze wel.
En steeds door valt de Mark, worden .de
levensmiddelen in Duitschland schaarscher. Op
het moment dat wij dit schrijven kost een
millioen mark 3V2 cent, en wanneer U dit
leest zal het wel weer een beetje minder zijn.
Dat wisselt met het uur en veroorzaakt allerlei
last. Maar soms spint men er toch ook wel
eens zijde bij. Zoo een fabrikant uit Bad-Hom-
burg, die met z'n auto door Darmstadt reed en
Idaar betrapt werd op te snel rijden. Hij werd
veroordeeld tot een boete van 1500 Mark en
betaling der kosten van 400 Mark. Maar ook
in Duitschland werkt de justitie niet bijzonder
snel, in elk geval lang niet zoo snel als de
Mark gelieft te dalen. Toen dan ten laatste het
vonnis aan den overtreder werd medegedeeld',
was de 1900 Mark, die hij te betalen had, reeds
reedds tot een waarde van niets gereduceerd,
en op (de kennisgeving van de justitie moest
50.000 Mark aan postzegels worden geplakt,
dus meer dan 25 maal het bedrag, dat betaald
moest worden.
Tot den Duitscher dringt het nu zoo lang
zamerhand wel door dat de mark zoo goed als
niets waard is. Maar de boeren, burgers en
buitenlui van ons dierbaar vaderland, het
„steinreiche Holland" weten dat nog zoo niet.
Ten minste op de weekmarkt te Deventer ston
den een paar kooplui die in marken deden en
gri fverkoehten voor prijzen, welke varieerden
van 50 cent tot f 1.20 per millioen. Inkoop kost
ten ze 3J/2 cent! Dat is nog eens zaken doen.
De heeren prezen hun waar aan met de fa
meuze bewering dat de mark weldra weer 4
om 1 cent waard zou zijn. En de Deventenaren
kochten
'Als je maaT handig bent is1 er nog we'l een
mazzeltje te maken. De manier waarop doet
er voor de linke jongens minder toe.
Een Pool te Rotterdam werd aangesproken
door een landgenoot, die hem vroeg, waar een
Russische Bank was gevestigd, want hij wilde
een gouden roebel wisselen. Toen beide man
nen in gesprek waren, kwam er een derde
bij, die den roebel bekeek en er f2.50 voor
gaf. hoewel de verkooper slechts f 2.vroeg.
,„'k Heb ook nog 18 steenen," zei de man,
die den roebel had verkocht, toen de kooper
weg was. Hij toonde den man, dien hij; had
aangesproken, 18 steenen, briljanten, volgens
zijn verklaring. „Daar is wat aan te verdienen"
zei 'hij tegen den ander. Toen deze niet op
zijn aanbod wilde ingaan, vroeg 'hiji hem mee
te gaan naar een goudsmidswink-el. Daar toon
de hij een der steenen (vermoedelijk was dat
een echte briljant) en vroeg wat hij moest
betalen al's hij er een dergelijke bij wilde heb
ben. „f 500 k f600", antwoordde de goudsmid.
Het tweetal verliet dén winkel en ten slotte
werd men het eens, dat de steenen voor f 3000
zouden worden verkocht. De kooper had geen
contant geld en moest dat halen bij zijn zoon.
's Avonds troffen de twee mannen elkaar weer.
De man, die de partij wilde kbopen, had toen
echter nog slechts f 1700 en 10 dollars. De ver-
kóoper gaf hem echter de partij af. De rest zou
hij dan later wel ontvangen. Bijl een nader on
derzoek' is den kooper gebleken, dat al de
stee-nen valsch waren. Hij had slechts waarde
loos glas gekocht. De bedrogene heeft aangifte
bij de politie gedaan. De verkooper van de
steenen, die goed NederlandsCh sprak', is in
baar smaak kiezen, en zou gelukkig geweest
zijn Ms zij, niet pok -den bruidegom op den
koop toe had moetien nemen.
Het tweede telegram bracht Juliaan in de
grootste opgewondenheid.
Het bevalt© alleen deze woof den: „Dr. G'lan-
ton Rue Griffon." Maar 'hij begreep den in
houd en wist. dat het met hem ten einde liep.
Nu moest hij handelen, want hij' haJd nog maar
©enige dag-enwoo pzich. Eerst liet hij den
rentmeester komen, om met hem ove rhet be
schikbare geld te spreken. De grootte van de
dadelijke beschikbare som bevredigde hem en
als hij daarbij1 dan -nog rekende, welk crediet
hem als Graaf Alvary, in Pest open stond, kon
hij voorgoed met Hedwig verdwijnen' en den
secretaris, die hem "bovemid(ien toch al Ihstig
was, in den steek laten.
Alles moest echter snel in zijn werk gaan. Hij
pakt© de meest kostbare voorwerpen van de
ïamiliesieraden bij elkaar, nam het geld op en
was nu geheel gereed om te vluchten; alleen
nog met Hedwig moest hij het klaar spelen.
Maar 'hoe zo uhet hem gelukken? de trotsc'he
schoone voor zijn plan te winnen? Ieder uur.
elke minuut was kostbaar. Als hij nog maar
eenige dagen kop wachten, dan zo udat plot
selinge vertrek minder verdenking bij haar
wekken. Hij peinsde en peinsde. Eindelijk
kwani hem eene gedachte te binnen, hoe hij
Bjertalan kon tegenhouden; hij lachte luidkeels
van vreugde over Idezen genialen inval.
XXI:
Bertalan intusschen vervolgde zonder te den
ken dat iemand hem volgde, zijn weg naar de
hofdstad. In Parijs aangekomen, steeg hij af
in het hotel Metropole, waar hijf reeds het tele
gram van Marianne vond. Eenigsziips verwon
derd, maar niet verontrust, deelde hij haar
dadelijk mede, dat hij geen vervolgers had
bemerkt en dat hij goed was aangekomen.
Den volgenden dag liet hij zich naar de Rue
Griffon rijden. Spoedig stond hij voor het groo
te nuis, dat aan de lijdende menschheid ge
wijd was.
Hij belde en tóen men hem' opende en 'naar
Dr. Glauton geleidde, vermoedde hij niet, dat
hij weer door een ander rijtuig gevolgd werd
en dat zijn bezoek aan het gasthuis lemerkt
was.
,„U komt zeker tengevolge van mijr* brief,*'
zeide de directeur beleefd, terwijl hij zijn be
zoeker een stoel aanbood.
,„Een brief was wel voldoende geweest, om
u Ide door een toeval achtergebleven voorwer
pen, terug te zenden." v
