Boelhnis
CHILISALPETER.
iï=: j. g. ia,
I. Koenot,
Resultaat: WINST
FEUILLETON.
TE HOOG SPEL.
Yr^d&g 7 December 1323,
eenig Huisraad,
Ti nmermans-
gereedschappen,
N.Y. W. F. S I «EL 6H ZOON s
Bouwmattriaalbe rijf. ALKMAAR
Chilisalpeter waarborgt een
overvloedigen oogst.
Hoek Payglop. Laat 114-116-118. Vlaanderhof 5.
Heeren- en Jongeheeren Kleedingstukkeii
Geld wegsmijten
BEZUINIG EN
doet gij door bij ons te koopen.
Voor dezelfde kwaliteiten zijn wij steeds goedk >oper dan ieder ander.
Beo? oase gecomblaserde inkoopen tonen wij 11 voor kgan prijs nctesreo.
Leonore was iniet gevoelig vain aard, maar
toen zij al dat rijke, prachtige goed zoo ver
hield zag, kreeg zij de tranen in de oogen; wat
zou zij er zorg voor dragen als het 't hare was
'geweest, en haar ziel vervulde zich met bit
terheid over de onrechtvaardigheid van het
„wreede lot.
In de kasten heerschte wanhopende schaar
ste van linnengoed en kleederen; verder niets
opmerkenswaardigs, niets karakteristiek in de
geheele kamer dan die groote slordigheid en
nonchalance. Leonore wilde reeds heengaan,
toen zij in een hoek een gordijntje zag, ruw aan
een touw gehangen en van zulk een grove stof,
dat het met de geheele inrichting der kamer
vloekte.
Nieuwsgierig trok zij het weg en zag daar
een heele verzameling poppen op kleine stoel
tjes rondom een kleine tafel zittend en allen
Vrij netjes gekleed. Het naai- en knipwerk der
japonnen droeg nog de sporen van groote oner
varenheid in het hanteeren van naald en schaar,
maar toch kon men zekeren smaak in snit en
garneering niet miskennen.
Losgescheurde bladen uit modejournalen la
gen over den grond verspreid, met allerlei stuk
ken stof en half voltooide kleederen; tot haar
verbazing herkende Leonore onder de poppen-
kostumes vonkelnieuwe japonnen van 'Daisy,
welke zij niet meer had teruggezien en waar
over het meisje hardnekkig weigerde eenige
uitlegging te geven.
Na eenig zoeken vond zij die jammerlijk ver
knipte kleederen onder het ledikant als vodden
'opeengestapeld; dit was dus de reden van Dai
sy's geheimzinnigheid. Daarmede bracht zij de
uren door, gedurende welke zij zich opsloot in
haar 'kamertje. Leonore bezag de poppen en
jnerkte dat elk op 'haar schort een papiertje ge
speld hield; een der poppen was als heer ge-
ikleed en zijn jas en broek waren gemaakt uit
den duren beige regenmantel van Hirsch, door
Leonore nog geen week geleden voor haar
leerling gekocht.
„Dit is my Lieve paapa," stond met groote
hanepooten op het etiketje van deze pop ge
schreven; Leonore merkte dat zij aangedikte^
wenkbrauwen had en vlekken op het gezicht,
die zeker de door de pokken geschonden huid
I van John Mac Dunolly moesten voorstellen.
I Een andere pop in het wit gekleed met kant1
i opgemaakt droeg de aanwijzing:
I „Mijn dierst (dearest) Moder".
I Een derde had een stuk van de beloede,
blauwe jurk aan, erg slordig genaaid, het haar
met rooden inkt gekleurd en de lippen tot
dunne strepen gemaakt; hierop las zij:
„De naare, Akklige juf."
,„Zoo, zoo. erg flatteus," docht Leonore en
zag meteen dat het hoofd van de pop op alle
dianieren gekneusd en gedeukt was.
De andere poppen schenen tot het gevolg
'der drie voornaamste te behooren en droegen
geen nadere aanwijzingen.
Leonore wist genoeg, liet de kamer weer slui
ten en ging op haar gewone plaats zitten; zij
was ten einde raad en wist niet meer wat te
beginnen. Zoo moeilijk had zij zjch haar taak
piet voorgesteld. Wat zou zij nu doen? Den
vader schrijven: Hij was zoo ver en daarbij
Jhoorde zij nog steeds een zijner laatste recom-
mandatiën: „En dan vooral, freule! nooit mij
leen woord schrijven over de streken van dat
kind. Ik ben zoo ver af, ik kan er toch niets
aan doen. U moet er mee klaar zien te komen,
op welke manier dat doet er nfiet toe."
„En als ik het nu niet kan?"
„U kan het wel, u is zoo bij de hand en
zoo verstandig."
Maar met verstand en bij-de-handheid kwam
men niet verder bij zulk een onmogelijk wezen
als Daisy.
„De vader," dacht Leonore vol ergernis,
.„doet slim: hij heeft zijn kind totaal bedor
ven en kan er zelf geen huis mee houden;
nu laat hij het mij over, betaalt er goed voor
en maakt dat hij wegkomt. Echte struisvogel
politiek, maar ik zit er mee."
Weer overviel haar die schrikkelijke moede
loosheid, en zij moest zich bekennen, dat al
woont men nu nog in zulk een weelderig inté
rieur, al heeft men geen materieele zorgen,
al blinkt alles rondom nog zoo van verguldsel',
dat toch voor geld niet alles te ruilen is; „die
rijke Chinees" anders noemde zij haar mees
ter nooit in gedachten peinsde zij wrevelig,
i,jmeent dat met al zijn geld dat kind nog op
te voeden is. Ik zie er geen kans toe."
Maar wat zou zij dan doen? Het opgeven,
weer terugkomen in Ankeloo, waar Otto hor
dadelijk zou weten, dat zij jammerlijk schip
breuk had geleden; dat was toch ook niet be-
geerenswaardig en van hieruit iets anders zoe
ken, zij huiverde bij de gedachte.
Allés beviel haar overigens zoo goed; ner
gens zou zij zooveel vrijheid genieten, nergens
zoo ruim over andermans beurs beschikken,
nergens zoo weinig te doen hebben; zij voelde
dat zij dit huis, die meubels, die coupé lief
had, dat zij er nimmer van kon scheiden, omdat
;zij reeds een groot gedeelte van haar ziel ver
vulden.
En voor dat ellendige kind zou zij het veld
moeten ruimen, dat wurm zegevieren over haar,
al haar vèr reikende plannen in rook opgaan
enkel en alleen omdat het haar niet beliefde
de gouvernante te gehoorzamen; was het dan
iniet mogelijk tenminste in vrede samen te le
ven? „Kom, wat geef ik om dat dier! Ik zal
haar stil aan haar lot overlaten. Voor mijn part
kan zij zich den heelen dag in haar kamer op
sluiten en doen wat zij verkiest. Ik bemoei er
mij niet mee."
Juist had zij getracht door dit plan zichzelf
,rust te verschaffen, toen Daisy met juffrouw
Van Duin thuiskwam, zij zag er goedd gehu
meurd uit en begon druk te vertellen in half
Engelsch en half gebroken Hollandsch, over
ïde leAwen en de tijgers en het Nijlpaai'd en
over het koloniale museum, waar zij de juf
frouw zooveel van al die Indische dingen had
uitgelegd; zij was vroolijk en natuurlijk, zooals
Leonore haar nog niet tevoren gezien had.
'Met tact vroeg zij:
„Gaan wij nu ook eens samen naar Artis,
Daisy, en leg je mij ook die zaken uit? Ik
weet er zoo weinig van, al komt mijn broer
ook uit Indië."
„Very well!" antwoordde het kind en vroeg
telkens aan de juffrouw of zij zich nog dit en
dat herinnerde en hoe mooi dat was; haar
,ogen schitterden bij die herinneringen aanhaar
vaderland; eindelijk ging zij naar boven om
zich te verkleeden.
„Wat is men in zijn nopjes," zeide Leonore
tot de huishoudster.
,„Ik heb er geen kind aan gehad," verklaarde
deze. „Zij is zoo netjes en zoo bedaard geweest
als ik maar wenschen kon. Haar mondje heeft
geen oogenblik stilgestaan, en waarlijk zij heeft
Jiaar volle verstand wel. 't Is zonde z.oo'n goed
Jkind op die manier te verwaarloozen."
En als vreesde zij reeds te veel gezegd te
hebben, wilde juffrouw Van Duin de kamer
uitgaan, toen plotseling eeri wilde gij op de
eerste verdieping weerklonk, en nog vóórdat
.zij en Leonore zich van iets rekenschap kon-
Iden geven, holde het de trap af, stormde het
de kamer in. i
Daisy, lijkwit van drift, het schufm
lippen, de handjes tot vuisten gebald
jhaar hoofd, het heele lichaam voorovej
gen als van een jonge tijgerin op haar
loerendklanken als die van een razen,
sisten over haar lippen.
„■Bienatang, bangsat beest
al gillend en brieschenid uit, stortte z:(
Leonore, wierp haar tegen den muur en
jmet samengeperste vingers op haar g(
haar borst, waar zij maar treffen kon.
„IWat is er - wat is er toChl" riep juf
Van Duin zenuwachtig en greep haar
.armen, terwijl Leonore, van den eersten
bekomen, haar met een krachtigen dm
zich afstiet.
„Dat mensCh dat dat stotten
.„zij is in mijn kamer geweest. Zij heefi
engelen gezien, zij heeft mij daarom y
zonden, nu weet ik het, ja, nu weet ik he
valsch spook, gendroewo, setanl Ik haat
eelijke, nare juf 1"
Zij •partelde tegen met handen en v
zij liet zich op den grond vallen, sloeg
links voorover, achterover rechts, totda
meiden en de knecht binnen kwamen
bevel van Leonore haar opnamen en
panapé legden; eensklaps werd zij doe
overmacht der aandoening stijf en bood
weerstand meer. Zij had haar bewustziji
loren.
Leonore keek in den spiegel; heur haa
.losgewoeld, haar gelaat gekneusd door de
(pen van het kind en haar zijden blouse
gescheurd van haar schouders; zij haalde
Mem en gaf hijgend bevel den dokter te
voor het kind.
„Hoe kan zij dat gemerkt hebben?"
zij; „nu heb ik alle macht over haar ve
en kan niet beter doen dan weggaan.'
Juffrouw Van Duin deed alles om
tot bewustzijn te brengen. Leonore ke<
niet naar om.
„Het zal nooit goed gaan," dacht juf
Van Duin tot zichzelf, haar eenige confi
„die twee haten elkander, en alleen dooi
is dit kind te winnen en te redden. Zij
ziek of gek. Het gaat zoo niet langer."
„Het gaat zoo niet langer 1" dit herh
Leonore ook zielsbedroefd toen zij des a
haar kamer op en neer ging en üefko*
haar oogen liet gaan over die smaakvolle,
omgeving, welke haar kamer tot zulk eet
rukkelijk nestje maakte.
(Wordt vervolg
O p ui
handel e
Novemb
lijksOhe
uit den
béspreki
verweg,
gemeent
ij -di
over de
waarop
gewend,
ondi
weg vo<
geschikt
van ziet
beteren,
toeneme
De v<
Koophai
naar dei
een
verkeer
maar en
meenten
daartoe
besprek
van des
Het i
waarheii
ring va:
'svoorm. 81/2 uur, t»n huize en ten
verzoeke v»n Mej. de Wed. J. VAN
ZALINGE
te Oudkarspel,
van
w.o. Werkbanken, Ladders, Touwwerk,
enz.
Notaris JOH ANN W. C. KROON.
ÖLNT NICOLAAS-SURPRISES,
(Popartikelen) SINT NICOLAAS-
MASKERS, MIJTERS, STAF
PEN, MANTELS, Groote keu
ze KINDER- en GEZEL-
SCHAPSPELEN, DOOZEN
LUXE POST, PRENTEN,
KLEUR- en LEESBOEKEN enz.
(Concurreerende prijzen.)
i Beleefd aanbevelend,
Hekelstraat 8, nabij het Fnidsen,
ALKMAAR.
Vuurvaste Cement
▼an zeer hoog smeltpunt, wordt tot
lagen prijs uit voorraad geleverd door
AvanValkluburg
)Ehy-J i
C e ü«»|Kj«So|hïMBèr e,e(d*s
ze bevallen U
Tot nog toe het grootst gecombineerd magazijn van
Prachtkeuze Ulsters, Demi-saisons, Winterjassen,
Jekkers, Gaberdine-Regenjassen en Kinderjasjes,
doet ook gij als ge geen acht slaat op onze aanbieden
Prima Wollen-, Watten- en Moltondekens, Veeren-en Kapokbedden
Kapok- en Spiraalmatrassen, Ledikanten en Kinderledikanten.
Op het gebied van lianeaster- en Vlaamsch linnen Oordjjnen
het nieuwste systeem, geen naaien noch spjfkeren.
