pe^tWuTjvIrwIq"""
Waarom zouden7 wij het nog niet eens over den
Twuijverewg hebben?
Wanneer het buizennet der waterleiding van
Alkmaar naar Broek op Langendijk is doorgetrok
ken zal de esthetische aanblik van dien weg ons
in verrukking brengen. Stel u voor de bermen be-,
zet Of wil men' liever begroeid met afgeknotte
boomen, gestoffeerd door smerige graswallen, de
weg in het midden opgehoogd, vormende een soort
dijkje, stuk gereden, voor den voetganger onbe
gaanbaar, ziedaar de schoone verbindingsweg tus-
schen Broek op Langendijk en Sint Pancras. Zoo
één weg, dan behoort deze zeker tot de meest
onbegaanbare, tot de minst goed onderhouden we
gen, dan is déze weg in het groote verkeer het
stiefkind van gemeenten' en polders. We weten
reeds wat er over te doen is geweest. Elke poging
om gemeenschappelijk dien weg te maken tot een
uitnemenden verkeersweg, waarlangs het gaan
geen gevaar oplevert, stuitte af op den onwil
van de hoofden der betrokken gemeenten, voor
wien het woord „solidariteit" nu eenmaal uit het
woordenboek is geschrapt. Wij hebben het nooit
begrepen en zullen het wellicht ook nooit begrij
pen, dat een der hoofden zelfs zóó ver ging te
verklaren, dat hij het zuivere philantropie vond
eenigen steun te verleenen, tot verbetering van den
Twuijverweg, die door Sint Pancras loopt en aan
de gemeente Alkmaar behoort. Het moge dan
menschlievend gedacht zijn ten opzichte van het
financieele offer,, dat gebracht zou moeten worden
wanneer tot gemeenschappelijke verbetering van
den weg zou wordenovergegaan, maar minder,
menschlievend is het gedacht over zijn medemensch
De weg behoort nu eenmaal in het groote ver
keer, kan daaruit niet gelicht worden en behoort
aan de gemeenschap. Men heeft zich reeds op het
kleinzielige standpunt gesteld door de vraag te
stellen: - „Wie heeft er het meeste belang bij?"
En men was spoedig met z'n antwoord klaar.
Alkmaar, natuurlijk 1 Och, men vergat daar
bij te bedenken, dat men eerst moet reizen, wil
men in Alkmaar zijn zaken doen. Het publiek-
heeft er dus in de eerste plaats belang bij, het
publiek, dat niet uit één bepaalde gemeente maar
uit alle gemeenten komt. Men loopt zich warm
voor een nieuwen verbindingsweg tusschen Lan-
gedijk en Koedijk, waarvoor men de betrokken
gemeenten hoopt te interesseeren, en om een
bestaanden weg, een der meest belangrijke ver
keerswegen, voor het moderne verkeer in orde
te brengen en te verbeteren, wil men het liefst
één gemeente, de eigenaresse laten opkomen.
Wie in dezen nu eenigszins breeder wil denken,
minder bekrompen en kortzichtig, hij ga ter
school bij den Burgemeester van Laren, die voor
een verbindingsweg tusschen Amsterdam en het
Gooi een geheel uitgewerkt plan heeft geprojec-
FEUiLLÉTON.
MORA.
„Hij noemde haar mevrouw Idé gravin,
en zij komen uit Oostenrijk, fdat heb ik óók
nog verstaan. Daar wonen zij op een mooi,
landgoed, en nu nemen zij ihet kleine meisje
daarheeft mede, omdat hare beide ouders dood
zijn. De anderen hebben ook geen papa meer,"
babbelde de kleine voort.
„Nu, dan weten wij er toch althans iets van,"
sprak die directeur glimlachend. „Maar ga
jnllu tiaar binnen, bij Anne. Wees vooral heel
jstil en bedaard, wanneer mama slaapt. Als ge
spelen wilt,' speel dan hier den porridor, an
ders zoudit ge haar 'spins storen." Hij deed
ide ideur voor de kleine open, maar besluiteloos
of hij zelf ook zou binnentreden of niet. Het
gesprek van dien morgen had een kleinen prik
kel bij hem achtergelaten; hij vreesde dat het
hervat zou worden. „Zij slaapt bepaald!" merk
te hij op, na nog :even geluisterd te hebben,
tot zijne geruststelling, waarna hij zich .om
keerde om heen te gaan.
In Heiena's vertrek heerschte een diepe stilte
Al dien tijd had zij weinig of niets gebruikt,
en nu lag zij onbewegelijk op het rustbed. De
gemoedsbeweging van dien morgen scheen
hare krachten te hebben uitgeput, want er
kwam geen woptii meer over hare lippen; al
leen 'het schorre hoesten liet zich met korte
tnssdhenpoozen nog steeds hoonen.
De dienstbode, die hoopte dat hare meeste
res sliep, hield het kinid terug, dat bij hare
moeder wilde wezen. Het levendige schepseltje
kreeg het al spoedig te benauwd in de kamer,
en 'daarom maakte zij gebruik van het haar
dopr haren vader gegeven verlof om op den
corridor te gaan spelen en springen. Half en
half hoopte Nora, hare nieuwe tafelvriendjes
'daar te zullen ontmoeten. Zij zoiü (zich in dit
opzicht niet vergist hebben. Toen zij over de
hoogen leuning met een droomerigen blik naar
beneden keek, waar zich een woelige mensohen
massa bewoog, zag zij den geestelijke met zijne
kweekelingen de trap opkomen.
„Zoo stil en zoo alleen?" vroeg hij vriende
lijk, toen hij de kleine zag staan.
„Papa is uit, mama slaapt „en Anne loopt te
brommenl" luidde Nora's kort en bonaig be
scheid.
„Dat zijn werkelijk' drie leelajke (dingen voor
nl" merkte de kapelaan glimlachend op. „Gij
verveelt u dus zeker?"
„Ik had wel gedacht, dat gij komen zoudt,"
verzekerde de kleine openhartig, „en daarom
ben ik maai" hier gebleven. Ik heb dat kleine
jncisje van p öaar binnen reeds hppren hui-
teerd en waarvoor hij de medewerking van de be-,
trokken gemeenten en Amsterdam inroept. Men
vindt dit artikel onderaan op de eerste pagina
van. het tweede blad. En in. verband met de han
gende Twuijverweg-kwestie en tot verruiming van
den gezichtskring onzer betrokken aiïtoriteiten,
willen wij even de aandacht op dit plan vestigen.
Het publiek heeft er te veel belang: bij om dit
stilzwijgend te passeeren. Wie weet of. het nog
niet wat goeds uitwerkt 1
naatseiijK Nieuws
ZUIDSCHARWOUDE.
„Nut en Genoegen" hield Donderdag zijim
tweeden vrouwenavond. Er was weer ruim be
vredigende' belangstelling, terwijl verschillend(j
bezoekers medewerking verleenden door zang,
muziek en voordracht.
"NIEUWS IiJDIN6tfk
UIT DRACHTEN.
In den nacht van Donderdag op Vrijdag heeft
onder DrachtenCompagnie een roofmoord plaats
gehad op den 82-jarigen landbouwer J. Modder
man. De alleen-wonende bejaarde man, die door
de buren gemist werd, vond men, toen men in de
woning kwam, met ingeslagen schedel op z'n bed.
(De vermoorde is nier geheel en al onbemiddeld,
zooodat hier aan roofmoord moet worden gedacht.
De Jaarbeurs ie Utrecht Ss door ongeveer
10000 personen bezocht.
Treinongeval le Roosenfdaal.
Woensdagavond omstreeks 8 uur vond bij
het binnenkomen van. dien trein ParijsAm
sterdam te Roosendaal een ongeval plaats, dat
ernstiger gevolgen had kunnen hebben. Vppr-
dat ideze geheel stilstond, stapte mevr. v. H..
uit .waardoor zij tusschen het perron en den
trem viel en vandaar tusschen de rails rolde.
jDoor oogenblikkelijk stoppen werd erger voor
komen. Eerst na 20 nrnuten kon zij uit haar
netelige positie worden bevrijd, waarbij,blefek|
dat zij haar linkerarm had gebroken en inwenl.
dige kwetsuren bekomen. Zij werd naar het
iekenhuis vervoerd.
Surseance van betaling.
De sinlds 1 Januari 1864 te Zwolle gevestigde
firma v. d. Vegte en van Reede, bankiers en
commissionairs in effecten, heeft gisteren sur
séance van betaling aangevraagd.
Het aanhoudende opvragen van deposito's
dat den laatsten tijd bij de firma plaats had
heeft in belangrijke mate hare liquiditeit ver
minderd. Bij onderhandelingen omtrent de over
neming van hét bedrijf door een bankinstelling
te Zwolle, welke in verband hiermede werden
ingeleid ,is gebleken, dat hare waardeering van
de gegoedheid van enkele dier grootste debi
teuren aanzienlijk bij die van ide firma v. d.
Vegte en van Reede achterbleef.
Hoewel ook een hernieuwde taxatie aan de
firma niet ide overtuiging heeft gebracht, dat
de verliezen, welke een afwikkeling dezer po
len," ging zij voort, op een deur in de ganig
wijzend.
„Ja, Lilly is 'daar, bij onze mama," gaf de
oudste jongen ten antwoord. „Ga met ons naar
binnen," Z'eide hij, voor haar nederknielend,
om daardoor zijne lange gestalte tot op gelijke
'hoogte met de 'hare te verlagen, terwijl zij
vertrouwelijk haar hand op zijn schouder legde.
„Kom met ons méde!" herhaalde hij nog eens.
„Dat mag ik niet," antwoprdde zij. „Ik mag
niet naar vreemde ménschen gaan; mania heeft
mij dat voor eens en voor altijd verboden. Maar
hier mag ik wel spelen, voegde zij er verlan
gend bij.
„Nu, idan zullen wij hier wat met u gaan
spélen," sprak de knaap. „Niet waar, gij hebt
niets tegen, mijnheer?" wendde hij zich 'tot
den kapelaan.
Deze gaf onmiddellijk met een hoofdknikje
zijne 'toestemming; hij had zelf' óók schik in
het kind.
„Wat zullen wij dan nu 'spelen?" begon de
knaap weder. „Kunt ge touwtje springen?"
vroeg hij, naar het touw wijzend, dat zij uit hare'
kamer had medgebraoht, wijl er in de lange
gang ruimte genoeg voor zulk een spelletje was.
„Of ik touwtje kan springen? 1" herhaalde
zij op een toon van diepe minachting. „Ik ken
nog wel heel wat andiers. dan gij denkt. Doet
het mij maar eens nal"
De jongens namen ecu afwachtende houding
aan. Het kleine ding ging op haar teeinen staan,
rekte zich zoo hoog mogelijk uit, terwijl zij
beur zwarte haren naar achteren wierp en hare
armen naar boven hield, en danste daarna zoo
gracieus als een elfè onder het snelle rond
zwaaien van her touw voort, met allerlei eigen
aardige en behendige zwenxingen.
De luidruchtige toejuichingen der jongens
bracchten haar plotseling tot staan. „Dat heb
ik van juffrouw Emilie geleerd," zeilde zij.
„Maar ik had het eigenlijk niet mogen doen,"
voegde zij er verlegen en berouwvol bij. „Ma
ma wil nooit toestaan, dat ik het in het bijzijn
van vreemden doe."
„Waarom wil uwe mama dat nief toestaan?"
vroeg de kapelaan, die opmerkzaam had toe
geluisterd.
„Mama zegt dat het leelijk staat, zich zoo
ie laten kijken. Zij wil ook volstrekt niet tjeb-
ben, dat ix paardrijd/'
„Rijdt uwe mama dan nopit te paard?" vroeg
d<e kapelaan weder.
„Mama paardrijden?!" riep zij met een aller
liefste opwelling van trots, terwijl zij haar
hoofdje pedant achterover hield. „Neen, dat
doen papa's menschen; die doen het voor
geld."
„Te paard en in een rijtuig, natuurlijk 1
zeide zij, even hare schouders ophalend. „Ik
sitic voor haar zou medebrengen, ihet kapitaal1:
zouden overtreffen, heeft' de firma gemeem
rekening te moeten houden met ide mogelijk
heid, 'dat betalingen ,aan een deel harer. credi
teuren gedaan, later zouden blijken gestrekt
te hebben ten naieele van anderen. Speciaal
zijn hiermede bedoeld de op langeren termijn
uitgezette deposito's.
Dat heeft de firma ertoe gebracht gisteren
tot de rechtbank te Zwolle leen verzoek te
ricchten om surséance, van betaling.
Intussoben voortgezette onderhandel ingen
hebben tot bet resultaat geleid, dat de boven
bedoelde bankinstelling, de bank van Doyver
en Kalff, in samenwerking met de Amsterdam -
sche Bank de firma van 'der Vegte en van
Reede in staat hebben gesteld aan hare schuin-
eischers een voorstel te 'doen, volgens hetwelk
onmiddellijk 50 pet. van de vorderingen wordt
•uitbetaald met de verwachting, dat later aan
deze zoo mogelijk geheel wordt voldaan.
BUlTc.NL.AND
Te Londen had een 9-jarig jongentje van.
.een kameraadje een revolver gekregen. De
knaap had het wapen in een stuk papier gepakt
en mede naar huis genomen.
Daar aangekomen had hij zich (haar de keu
ken begeven, waar zijn moeder bij1 het vuur
stomid en een neefje bij Ide tafel zat. Hij toonde
zijn neefje de revolver en ontving het wapen
daarop terug. Vervolgens haalde hij den trek
ker over. Er gebeurde niets. Daarop 'herhaalde
hij de beweging. Een schot ging af en trof zijn
moeder recht in het hart. Zij viel dood neer.
Eén kamer van de revolver bleek uit het
politieonderzoek geladen te zijn geweest.
Rectificatie
In ons verslag van de Bestuursvergadering van
den „Noordermarktbond" komt een onjuistheid
voor.
'Daarin staat bij de behandeling der voorstellen
voor de groote algemeene vergadering dat door
de vereeniging „Tuinbouwbelang" wordt voorge
steld meer dan 1 pCt. te heffen van onderhands
verkochte sneezenkool.
■Dit moet zijn: Door „Tuinbouwbelang" wordt
voorgesteld niet meer dan 1 pCt. te heffen, enz.
Predikbeurten
NED. HER.V. GEM. OUDKARSPEL,
Zondag 23 Maart v.m. 10 u., Ds. G. de Leeuw.
OnderwerpBeleefdheid.
GER. KERK NOORDSCHARWOUDE.
Zondag 23 Maart 9.30 voorm. fen 4 uur nam.
Ds. J. Gdllebaard.
NED. HERV. GEM. NOORDSCHARWOUDE.
Zondag 23 Maart 9.30 voorm. Ds. O,. J. Staal
NED. HERV. GEM. ZUIDSCHARWOUDE.
Geen dienst wegens vacature.
heb zelf vier schimmelponies, (die heel' alleen
van mij zijn. Gij kunt ze wel eens zien, wanneer
gij naar het circus gaat. De kleine Wimbleton
rijdt er als postiljon mee; ik heb gezegd, dat
hij dat wel mocht. Maar ik kan het zelf veel
beter."
De jongens sperden, van pure verbazing,
hunne oogen zoo wijd mogelijk lopen. „Kunt ge
dan al met de vier rijden?"
„Ik kan hét zelfs met de zes!" verzekerde
zij met het grootste zelfvertrouwen. „Van het
voorjaar heb ik in Petersburg voor den keizer
met zes ponies gereden, geheel' alleen. Hij had
papa niet willen gelooven, toen die zeide dat
ik het kon'; en toen heeft mama mij na veel
bidden en smeeken eindelijk verlof gegeven
om in tegenwoordigheid van den Czaar te rij
den. En ik wéét ook nog heel goed, wat de
keizer toen gezegd heeft 1" voegde zij er bij>,
ien men kon het haar aanzien, dat zij er
ze-er gaarne naar gevraagd wilde worden.
„Nu, wat heeft hij dan gezegd?" nepen
bare toehoorders.
„Eerst beeft, hij mij op zijn arm genomen^
mij gekust, en mij dit ten geschenke gegeven,"
antwoordde zij, terwijl' zij hun teen met paarlen
omzet hart liet zien, dat zij om den hals droeg;
„en toen tnaar ge moogt niet lachen 1" wend-
die zij zich tot Koert, bij wien zi)ch ©en verdachte
trekking der beide mondhoeken liet bespeuren.
„Nu, wat zeide de keizer?" vroeg Koert, om
haar op haar apropos te brengen.
„Hij zeide... hij zeide..," Zij 'bleef aarzelend
steken. „Die zal nog eens héél anders de we
reld van zich doen spreken, len u geheel over
schaduwen!" herhaalde de kleine meid, stipt
en woordelijk. „Maar nu lacht getoch!" liet
zij er vol verontwaardiging op volgen, toen zelfs
de kapelaan zijn glimlachje niet bedwingen
kon. i 1 1
Maar Koert kreeg bij 'hare woorden een
kleur als vuur. „Ik laoh er volstrekt niet om!"
zeide hij hoogst ernstig. „Uwe mama heeft vol
komen gelijkhet staat alles behalve mooi,
wanneer een klein meisje zich zoo laat kijken.
Wanneer men u een paardrijdster noemde, zou
het mij werkelijk spijten. Dat zou inderdaad
bedroevend voor u zijn."
De jongen had dit alles zeer heftig en opge
wonden gezegd; onthutst over de scherpe be
risping, keek de kleine hem aan, en haar ge
zichtje begon merkbaar te betrekken. Hij zag
het, en het deed hem leed. Terwijl hij weer
bij haar neerknielde, streek' hij het donkere
haar van haar voorhoofd weg en zeide vrien
delijk: „Nu, wees maar niet boos; gij zult wel
nooit een paardrijdster worden. En hebt ge
soms nog meer geleerd dan te. paard en in
een rijtuig rijden?"
»bP ja, veel!" verzekerde de kleine trouw-
'CHR. GER. GEM. PR. ÖP LANGE NT) IJK.
Zondag 23 Maart 9.30 voorm. jen 2.30 nam.
DOOPSGÊZ. GEM. BR. OP LANGENDIJK.
Zondag 23 Maart voorm. 10 uur Ds. A; de
Jong.
NED. HERV. GEM. BR. OP LANGENDIJK.
Zondag 23 Maa,rt 9.30 voorm. en 2.30 nam.
Ds. Kooij-
GER. KERK BROEK OP LANGENDIJK.
Zondag 23 Maart 9.30 voorm. en 2.3'0 nam.
Ds. R. W. de Jong.
NED. HERV. KERK ST. PANCRAS.
Zondag 23 Maart voorm. 9.30 én nam. 3 uur
Ds. J. P, Buiskool.
GER. KERK ST. PANCRAS/
Zondag 23 Maart 9.30 v.m. Ds. Femhout,
Bediening H. Avondmaal. 2.30 nam. Nabe
trachting.
GER. KERK HEERHUGOWAARD.
Zondag 23 Maart 9.30 v.m. len 2.30 nam,
preeklezen.
Wie zenuwachtig is,
onrustig en overspannen en een kalm, gezond,
memsch wil worden, gebruike eenigen tijd de
kalmeerenide en zenuwsterkende Mijnihardt's
Zenuwtabletten. Koker 75 ct. Bij apoth. en
drogisten.
Groentevervoer^
NOORDSCHARWOUDE.
Zaterdag 15 Maart 28 .wagons
Maandag 17 Maart 20 y,,
Dinsdag 18 Maart 20
Woensdag 19 Maart 17
Donderdag 20 Maart 15
Vrijdag 21 Maart 15
Totaal 115
SLUIS NOORDSCHARWOUDE.
15 Maart 2 i motoren 39 ton
17 2 1 25
19 2 40
20 1 .30
Totaal' 8
- BROEK OP LANGENDIJK.
Zaterdag 15 Maart
20
Maandag 17 Maart
10
Dinsdag 18 Maart
11
Woensdag 19 Maart
14
Donderdag 20 Maart
3
Vrijdag 21 Maart
9
Totaal
67
SLUIS BROEK OP LANGENDIJK.
17 Maart 6 motoren 60 ton
18 3 40
19 3 66
20 3 47
21 3 36
Totaal 18
249
harrtig. „Alle dagen heb ik les bij mama, en
heel. dikwijls ook bij meesters. Ik kan reeds
,in idrie talen lezen en schrijven; en den cate
chismus ken ik óók," voegde zij er bij, met een
blik op den kapelaan, alsof (die mededeeling
in 't bijzonder voor hem bestemd was'.
„Wie onderwijst u dddrin?" 1
„Mama, al'le dagen, ik 'heb ook al' ge
biecht. Gij zijt ook een geestelijke," liet zij, er
op volgen; „dat heb ik al dadelijk gezien/'
„Zoo?" vroeg de kapelaan, „hebt gij idat
dadelijk ontdekt?"
„Ik ken heel veel geestelijken; wanneer wij
in een stad komen, waar wij wat langer dan
anders blijven, brengt mama mij altijd bij; hen,
en laat zij mij examineeren. Mama is héél
vroom; vroeger ging zij alle 'dagen naar de
kerk, maar nu is zij ziek," snapte die kleine
voort.
„Dat was heel braaf van uwe mama," sprak
de kapelaan, getroffen door deze voorstelling
van eene moeder, die te midden van zulk een
rusteloos rondzwervend leven aldus de ziel van
haar kind trachtte te leiden. Doe uw best
maar om óók zoo te worden!"
„Zijt gij óók vroom?" vroeg (de kleine thans,
terwijl zij Koert met groote oogen aankeek.
„Dat hebt ge nu van uw strafpredikatie,
Koert 1" sprak de kapelaan lachend. „Maar
komt nu mede, jongens! Uwe moeder zal reeds
lang op u wachten."
„Neen, blijf nog wat hier," 'riep Nora, die
Koert vasthield; „gij ten minste! Laat uw broer
maar weggaan."
Zij zag hem smeekend aan. De kinaap had
wel lust om aan haar verzoek te voldoen; hij
'beef in zijne knielende houding zitten, en be
keek het kleine ding als een nieuw, zonderling
speelgoed. „Wat ©en wonderlijk schepseltje zijt
ge toch!" zeide hij, „doch daar is mama
al!" viel hij zichzelven in de rede, terwijl hij
zidh haastig oprichtte, toen zijne tnoieder uit
een dér aangrenzende vertrekken in den cor
ridor verscheen.
„Wat voert ge daar toch uit?" vroeg zij,
dichter bij het groepje komend.
De kapelaan wilde juist de gevraagde op
heldering geven, toen er plotseling een andere
deur driftig opengerukt werd, 'en een bejaar
de, zonderling uitgedoste vrouw huilend en
jammerend op de gravin toesnelde, zoodat deze
in 'teerste oogenblik terugdeinsde, in de mee
ning een krankzinnige voor zich te hebben. „O,
help mij toch! help mij tochl" riep de oude
vrouw handenwringend, ia haar gebroken 'taal.
„Missis sterft, Missis sterft! ten niemand daar
om haar te helpen!"
