I
1
Dinsdag- 1 Aprü ÏP24
88e''J's arga~ g
39. istmb#, as
NIEL WE
OFFICIEEL
Gemeenteraafdsvergader'ng.
De Burgemeester van Zuid-Schar woude
maakt bekend, idat een openbare vergadering
van den Raad is belegd tegen Dojndierdag 3
April 1924, des namiddags 7% uur.
Zuid-Scharwoude 29 Maart 1924.
De Burgemeester
VAN SPENGLER.
list ons Parieirieni,
De aard van ons leger en de bezuini
gingsamendementen op de Oorlbgsbe-
grooting. Steun aan de mobilisatie-
sl'aChtof fers. De rijksbijdrage voor
krankzinnigenverpleging. Politjeke
vrijheid van ambtenaren. Verandering
in het landbouwonderwijsregeling van,
het pach-tvraagstuk en andere wenschen
op landbouwgebied.
Bij de algeheele beschouwingen over de oor-
Ibgsbegrooting hadden de sociaal-democraten
al aangekondigd, dat ze wilden trachten aan het
leger zijn karakter van oorlogsfinstrument zoo
veel mogelijk te ontnemen en daarmee een mil-
lioen of 40 op de begrooting meenden te kun
nen bezuinigen. En aan die toezegging hebben
iz|e izich bij de behandeling der verschdflleinjde
afdeelingen en afzonderlijke artikelen gehou
den. D.e heer-Van Zadelhoff had reeds uiteen
gezet, dat het standpunt der S..D.A.P. ten op
zichte van (het leger sinds 1914 veranderd was.
Voor dien stond zë een volksleger voor ter
landverdediging. thans hadden ze ook daarva.ni
afgezien. Was het omdat ze de opvatting Van
Iden heer Van Ravensteijn idieieJkkm, dat di.
verdediging toch onmogelijk was en we alleen
èen leger konden onderhouden ter levering van
hulptroepen aan groote mogendheden? Iin elk
geval hebben ze zich blijkbaar door soortgelijke
gedachten laten leiden. En terwijl de heer Van
.Ravensbeyn een -langademig betoog hield om'
te bewijzen, dat de militaiiristen ©n ook de' heer
Colijn een leger wenschten om onze internatio
nale positie te handhaven en onze verplichtin
gen na te komen als lid der internationale ge
meenschap en dat de andere bedoeling: hand
having onzer neutraliteit toCh geen resultaat
kon hebben en ook in dein oorlog Duitsichers'
en Engeïschen zich niet ter wille van ons leger
maar uit vrees voor politieke nadeelen van
schennis onzer neutraliteit hadden laten weer
houden, terwijl idus deze commissies de theoreti
sche bestrijding voor zijn taaie nam, h.ad blijk
baar de 'heer Ter Laan het praotische werk
gekozen door overeenkomstig de gedane toe
zegging door middel van amendementen tolt
een zeer belangrijke verlaging der kosten en
enorme inkrimping van ons leger te komen.
Zoo stelde hij achtereenvolgens voor geen
nieuwe toelagen meer aan officieren te geven,,
de plaatselijke staven op te heffen, onze 1-e-
gersterkte zoodanig te verminderen, dat er op
art. 14 1 millioen k,on bezuinigd worden,^ de
artillerie en de cavalerie op te heffen, dit jaar
geen geld vopr die herhalingsoefeningen uit te
trekken, waarvoor f 1.220.000 op bet budget
stond, de Stelling Amsterdam op te heffen,
de kosten voor de luchtvaartafdeeling met 1
millioen te verminderen -enz.
Maar behalve dat hij van den minister de
toezegging kreeg, dat geen nieuwe toelagen
aan officieren zouden wonden gegeven, had
hij met zijin voorstellen niet bet minste succes.
Voor zoover zijn amendementen in stemming
kwamen, wenden ze verworpen. Andere trok
hij,, overtuigd van haar verwerping in.
Zijn partijgenoot Van Zadelioff was met zijn
amendement tot verlaging van den post voor
leger-predikanten en aalmoezeniers, waarmee
FEUILLETON.
NORA.
De gravin was een aristocrate van tamelijk
strenge, om niet te zeggen stugge grondbejprt-
selen ,die alleen in den kring haars. gelijken
omgang kende en zodht.
Maar zooals wij gezien hebben jd-einsde zij
niet icrug, wanneer ten idieiniste van haren ©ven-
mensch haar optreden gevorderd werd. Zij was
iemand van een natuur die weinig innerlijke
weekheid en warmte bezat, maar toch van een
degelijk karakter, waarin alles door een be
slist krachtig plichtbesef geregeljd was, dat m
Golds oog-en voorzeker zeer hoog sitaat, maar
>vopr ons meoschen toch niet altijd de natuur
lijke sympathie (de3 harten vergoedt.
•Een plicht van christelijke barmhartigheid
Iwias het geweest, die vreemdelingen bij te staan,
en zelfs voor een dienstbetoon vani den gering-
sten aard was. de gravinniet teruggedeinsd
Maar zoodra hare hulp geen noodzakelijkheid
taeer was, achtte zij het ook .niet langer wen-
schelijk, .dat ide levenswegen elkander zouden
kruisen. Te zeer dame van de wereld, om dit
benaalde zij zich tot een nauw merkbaar terug
trekken binnen Idejn kring van het alernppidza-
hij geleidelijk tot afschaffing Van: dit instituu(t
wilde komen, al niet gelukkiger. En ook !dé
heer Oud zag zijn motie om geen isohadevergoe
ding wegens het houden van dienstpaarden aan
officieren van de niet-bereden wapens te geven,
na verzet van den minister, verwo.rp.eini. Even
min wilde de minister nooren van een verdere
inkrimping van den geneeskundigen dienst,
waarvoor vooral mej. Westerman zich warm
maakte, waar het aantal officieren van' gezond -
hemd reeds was Ingekrompen van 98 tot 60
en het aantal militaire hospitalen van 45 tolt
8 en een kern voor oorlogs-organisatie noodig
bleek. Maar ook tegen verhooging van den
post voor steun aan slachtoffers, voor wie de
heer Ter Laan in tegenstelling met zijn 'be-
zuinigings-amendementen f 200.000 in plaats
van f30.000 uitgetrokken wilde zien, verzette
de minister zich heftig, nadat de heer Scheu-
rer ernstig in 'twijfel had getrokken, of deze.
door den dienst invalide geworden personen
eigenlijk wei aanspraak hadden pp steun van
het departement van oorlog.
Een verhooging als de heer Ter Laan met.
dit laatste amendement, stelde ook de heer
Van Gijn bij de behandeling der begrooting
van binnenlandsche zaken voor door voor de
rijksbijdrage voor 'krankzinnigenverpleging
f465.000 inplaats van f115.000 te willen uit
trekken. Maar, toen de minister, dié betwijfelde
of de gemeenten wel een historisch recht had
den op deze Staatsbijdrage en meende, dat 'zij
baar begrootingen toch wel sluitend konden, krij
gen, .definitief verklaard had het amendement
niet te kunnen aanvaarden, trok de heer Van
Gijn het in. Het voornemen van de regeering
om die werkloozen, die geen uitkëering uit d-e
werkelooze-nkassen kregen, naar het armwezen:
te verwijzen, bleek het verziet Van den heer"
Hiemstra uit te lokken. Over bestrijding der
werkeloosheid door werkverschaffing spraken
verschillende afgevaardigden. En de heer Ebéls
kwam tegen werkverschaffing door de gemeen
ten op.
De heer Ter Laan verdedigde bij de behan
deling der begrooting van financiën de'poli
tieke vrijheid der ambtenaren naar aanlei|d5ng
van :het feit, dat twee commiezen-vieiificateurs.
te Vlissi-ngen, die in een wachtlokaal een mani
fest tegen de vlootwet hadden opgehangen,,
met .degradatie bedreigd waren en een beris
ping hadden gekregen, die naar het zeggen
van minister Colijn alleen een gevolg was van
het ophangen van 'dit manifest in een dienst -
lokaal. Ook bepleitte hij betere bevorderings-
kansen voor het lagere belastingpersooeel, ter
wijl de héér Oud de wensch. uitsprak, Idat voort
aan het Staatsboschbeheer en niet het departe
ment van financiën zich met de duinaanplant
(op ide domeinen te Schouwen zou belasten.
De begrooting van landbouw, die thans een
afdeeling is van die van binnenlandsche zaken,
bracht tal' van wenschen naar voren. O.p meer
overleg met landbouworganisaties en verrui
ming van de werkgelegenheid ten platten lande,
wettelijke maatregelen tegen opvoering der
pacchtprijzen en regeling van het pachtvraag
stuk, waarvoor de minister de instelling van een;
advies-commissie toezegde, werd aangedron
gen. En verschillende afgevaardigden bepleit
ten de verlaging der uitgaven voor het 'hooger-
en middelbaar landbouwonderwijs, die thans
55 procent, .en verhooging van die voor het
lager, die maar 75 procent der totaal-uitgaven
voor landbouw bedroegen. Naar aanleiding van
den toestand van den akkerbouw, die in .tegen
stelling met dien van de veeteelt niet erg flo-
risant is, besprak de heer Bierema de wensche-
lijkheid om ons meer pp verbouw en uitvoer van
zaaigoed en grove landbouwgewassen toe te
leggen.
Minister Ruys weerlegde de bewering, dat op
landbouw extra veel bezuinigd zou zijn met het
kelijkste.
Alfred Karsten had zelf eertijds in te nauwe
aanraking met deze kringen verkeerd, en. was
er innerlijk ook' 'thans nog te zeer aan, verwant,
om dit niet te gevoelen, ja te begrijpen. H,ij
wist met ide grootste nauwkeurigheid zijn eigen
standpunt t.e handhaven. De gravin kreeg daar
bij een goeden indruk van zijne zehbeheer-
sching, .en zijne eenvoudige, maar onberispelijke
(vormen. De boogie ernst, die onder den indruk
zijner zieïesmart uit al zijne trekken sprak, zette"
aan zijn welgevormd gelaat nog meer beteeke-
inJis bij.
D lekleAme vertoefde nog bij Koert, die met
ecne bij zulk een jongen niet alledaagsche be
zorgdheid zich in dezen staat van zaken over
haar ontfermd had.
Men wisselde allereerst de weinig beteeke-
nënde opmerkingen, die het pnderlhoiud opgang
moeten brengen, wanneer een smartelijke ge
beurtenis, wel'ke men eigenlijk liever niet zou
aanroeren, nog pas zoo kort geladen is voorge
vallen.
„En uwe kleine," vroeg de gravin, toen hij
na'eenige warme woorden van dank zijn ver-,
trek ter sprake bracht, „zal u vergezellen?"
Er vloog een pijnlijke trek over zijn gelaat.
Hii overschaduwde een seconde zijne oogen
met de hand, alsof hij zich' op 'een antwoord
moest bezinnen. „Neen," zeide hij' daarna met
lijstje 9.87 procent op binnenïanidsche bestuur
14.53 op landbouw, 19.85 op vissCherijen en
79.20 op armenzorg.
VAN ALLES EN NOö WAi
Nadruk verboden:
i Wanneer in zekere kringen propaganda ge
maakt wordt voor het „sluit de gelederen", dan
haalt de.geachtet' spreker bij voorkeur de fa
bel van La Fontaine aan, waaraan1 een jongen
met zijn grootvader in 't boschaan 't hout
sprokkelen is en vruchteloos tracht een bos
grpote takken op de knie in tweeën te breken.
Grootvader ziet even de vergeefsche pogingen
aan en geeft dan den jongen het voorbeeld
hpie hij zijn doel kan bereiken. Eén voor één
breekt hij de stakken stuk, waarmee hij demon
streert dat .de éénling niets vermag. Die fabel
hebben eenige koemelkers te Oudega Fr. als
voorbeeld genomen. In 1919 huurden zie samen
eenige stukken land voor f5600 per jaar. De
•tijden werden slechter en drie a vier jaar later
wérd de la-st ondragelijk. E.en verzoek om ver
lichting had geen succes. De vijf lange jaren
raakten om en onlangs had de verpachting- weer
plaats. Nu besomde -de notaris nog niet de
(helft;-en... de gunning werd in beraad gehou
den. D-e eigenares-se vertoornd over. zooveel
Ongehoorde durf heeft den notaris order
gegeven de perceelen niet toe te wijzen.
Bewijst de practijk ook al niet dat het leven
goeidkooper wordt, in theorie is dit wel zoo,
althans, Prof. Treub de man van de „gave"
gulden 'bew-eert dit aan de hand der statis
tiek. Mogen we de hooggeleerde heer gelooven,
dan tippelen we weer aardig naar het levens
peil van 1913 heen. Dit is zegt een 'zekere
heer T-ertholen te Heemstede -een groote
leugen. Hij zegt: „Als de hoogleer-aar inplaats
op statistische cijfers af te gaan, eens in huis
houdelijke kringen -had rondgevraagd, zou hij
'zexer tot and-er inzicht zijn gekomen cru be
merkt hebben dat alles nóg ten minste 2 a 3
inéaL zoo duur is als in 1913, fris daar zijn:
brood (water) 9 (melk) 11 ot. per 75 loodj,
(thans2228 ct. per 800 gram (vaak lichter);
Jm-elk 9 ct. per kan, thans 1518 ct.; kaas 35
tot 65 ct. per pond, thans 70120 ct.; rijst 6
-—12 c. per pond, thans 10—30 ct.; varkens
lapjes 4045 c't per pond, thans 90100 ct.;
ossenvl&eseh 70 ct.'per pond, stukvleesich, ihans
140 ct.; groenten goedkoop, thans niet te beta
len dan -door O.W.-portem.; sehoenreperatie
f 1.201-40 zolen en hakken, thans f3.604;
-dameskleeren goedkoop, thans paleisprijzen;
'heerencostuum f 4060 naar maat, thans f 90
165. In Iden tijd dat ik de drie gebrs. Treub te
Leiden naar de H.B.S. zag stappen (w-el een
jaartje vóór 1913)schreef een metselaar zijn
jaarrekening uit met metselaar 11, opperman
9 ct., waarop hij als baas verdiende 2 ct. per
uur. Thans ontving ik (op mijn verlangen);
maandrekeningen: metselaar fl.50 per uur,
waarvan de knecht ontvangt 80 ct.; smid 1.20
per uur, waarvan d.e knecht ontvangt 75 k 80
cent; eïeetricien f 1.20 per uur, waarvan de
knedht ontvangt 70 k 75 ct., en dit wel op een
■dorp".
Werkelijk', men hoeft van hooger'hand de zui
nigheid -niet meer aan te moedigen, de tijd
ibwiiingt .er wel toe. Als nu de „oppersten" zelf
de hanid eens in -eigen boezem- staken, want nu
wordt hun bezuinigingstheorie een paskwil. Ooi
log én Marine zijn beste maatjes, maar met
elkanders zaken hebben ze niets noodig en
daarin komen ze elkander ook niet tegemoet,
al zou daardoor besparing van rijksgeld moge
lijk zijn. In Helder is een marinehospitaal', ver
telt de „Msb." In Rotterdam liggen marisiers.
Wordt er nu een 'marinier ziek, dan wordt deze
getransporteerd naar H-elder! Dat er te Rotftier-
haperende stem, „ik verlies alles op eenmaal.
De kapelaan heeft mij d.e wenschen mijner
vrouw met betrekking tot mijne .dochter mede
gedeeld -en zij zullen mij heilig 'zijn. Helena's,
denkbeelden dienaangaande waren mij reeds
bekend, en zij - kan misschien gelijk hebbed,
dat een leven als het mijne niet voor de opvoe
ding een-er dochter geschikt i's. Daarom zal ik
aan haar verzoek gehoor geven. De kapelaan
was zoo vriendelijk, mij de nooidige adressen te
bezorgen; en het doel1 mijner eerste reis zal
zijn, mijn idodhbertje hier of .daar in teen klooster
te doen opnemen."
„In een klooster?!" riep de gravin met i&enige
verbazing.
„Ook gij vindt het contrast wel wat schril",
zeide* hij mét een zweem van ironie. „Ik zelf
zou ten opzichte van mijne dochter een andere
gedragslijn gevolgd hebben; maar, zooals :k
zeide, de wensch harer moeder zal vo'or mij
een bevel1 zijn. Ook zij zelve was in een klooster
opgevoed, en 'had er altijd een gro'óife voorliefde
voor behouden. Moge mijn kind éven beminine-
lijk en even goed worden als zij was!" voegde
hij er bij, en de sombere trek van droefheid
vloog wed-er over zijn gelaat.
„Gij brengt een groot en zéér te waardeeren
-offer," sprak de gravin goedkeurend, „en gij
zult 'den troost hebben, uw kind in goede han
den tie wet-em!"
-aam ziekenhuizen zijn en -ip Den Haag een
militair hospitaal is, doet niets ter zake. Vrij-
-dag arriveerde te Rotterdam, na een tocht van
meer dan vier uur, de marine-ziek-en-auto uit
Helder, met het noo-dige personeel, vier man.
Een zieke marinier w-era ingeladen ein de terug
tocht begon. Voo-r het geld dat dit vervoer
kost, uitsluitend en alleen om te voorkomen, -dat
-een marinier ergens, anders komt -dam in .het
Marinenospitaal, had hij weken -elders ver
pleegd kunnen worden. Maar wat hindert -het
ook. Het rijk betaalt of, om het wat .duidelijker
te zeggen: Jan Euoliek.
„Wijsneus" in het,,Hbld." heeft de heeren
ook in .de gaten. Hij schrijft: „Voor mij ligt
een letterkunuig product (mij toegezonden door
een lez-er met gaigennumor j„LiekjK.tij.uig ge
not burgerlijke -en militaire bclooinng", een
„D-escniKking" van iaat Ministerie. Wet is -een
stelletje vooischritten vermoedelijk in vele
honnerden exemplaren verspreid door ons land
op allermooist zwaar papier. Eerst viermaal
om .ae beurt een scnaars biedruKte pagina en
een geheel blanco, pagina, dan 1/4 pagina
scnaars b-eüruKt .aan zeven en arie kwart-
pagina blanco. Te samen 474 pagina wijde druk
en 11-/4 Dlanco pagina's. Het neet „beschik
king No. 25". besonikking inderdaad over
onze portemonnaie. Het geheel had netjes
kunnen scaan op eein .enkel kwarto-velletje aan
béide zij-uien bourukt. Rapier is gfe-auldug. De
Delasiing betaler is nog geduldiger. Vijahaem
v an tiet ministerie keu b en alcijd geroep en„U.
bezuinigingen zijn nnet werkeiijKn-et zijn sieents
D'czuinigtngen op papwerT' Maar aft laatste is nu
ook al onwaar... want men bezuinigt hu niet
eens meer op papier 1"
baat al .ai emmtairè ein ni-et-militaire romp
slomp maar opiioepei-eh, scelt Qinge Doorenoos
in ae „Tel." voor en Komt er mot, dan moet
-door .ae voietbal maar uitgemaakt woroem wie
gelijk heelt. Wie het kuiu heelt, heeft ide toe
komst en wie heeft anaers dan dat bruine moih-
sier onze' spes patiiaV Een onzer lez-ers, on
langs in Den Haag logeerend, vertelt:
ra komt naar acnter met -de post. Tot z'nf
12-jaiig zoontje: „b. er is ook een kaart voor
jou dij". 12-j. zo-ontje: „O, pa, morgen wed
strijd tegen Jb.V.S. Dat winnen w-e vast. Moe,
juenKt u -er om, morgenmiuuag kwart o-ver eén
mo-et ut w-eg." Wij lacnen. Vvie 'kijken -de
kaart. Alles gaat hier oy aeze club, voor leden
Doven 10 jaar, otiideei. Voorzijde is bearuK't
uicl naam van ae Voetoalciub. Achterzijde De-
diuKt zootianig, dat alleen oaium -en naam der
celiru ingevuiid benoieven te wonden. Even fater:
12-jaiig zoontje: „ivio.e, wil u aans-tomas de talel
nekkeni'" Moe: „JN.u al m'n v.ent?" 12-
jarig zoontje: „Maar we hebb-en vanavond nog
vergadering van de voetbalclub". "We schate
ren het uit, hetwelk het toppunt bereikt, als,
het 10-jarig -apchtertje nuchter opmerkt: „En ik'
n.eb van avond vergadering van d-e vro.uwen-
olub".
O. Mr.. Hieronymus van Alphen, wat zijn ide
tiju-en veranderd sinds uw gevleugelde pen de
volgende dichtregelen ,aan het papier toever
trouwde:
Mijn speeïen is leeren, mijjn le-eren is speelen;
En waarom zo umij -dan het leeren verveelen?
Het lezen en schrijven verschaft mij vermaak.
Mijn hoepel, myn priktol verruil ik voor boeken
lk wil ui mijn' prenten mijn tijdverdrijf zoeken,
't Is wijsheid, 't zijn d-eugaen, naar welke ik
haak'.
Geen priktol, nodh hoepel kan iden gymna
siast te Bocholt bekoren als hij zijn wijsheid niet
uit .de boeken behoeft te halen, hij denkt aan
„der Zukunft" en de toekomst voor 'n reCht
geaard patriot in Duitschland' is natuurlijk oor-
Hij maakte zwijgend een buiging, zonder ver
der ide zaak aan te roeren. De kapelaan trad
thans binnen, en reikte hem ©enige brieven en
aanbevelingen aan, die voor het beoogde doel
van dienst konden zijn.. Beidé mannen drukten
elkaar zwijgend de hand; de dagen van rouw
en droefheid hadden hen nader tot elkaar ge
bracht.
„Nota," sprak de directeur thans, „onze tijd
is verstreken."
Ma-ar de kleine, die met Roert in de vien-
s'ternis stond te babbelen, sloeg er geein acht op
„'Neem -dit!" had de knaap zo-ocven gezegd,
terwijl hij 'haar een klein kindergebedenboek
in Ide hand drukte, „neem dit tot aandenken
aan deze dagen!"
„Schrijf er dan uw naam in," vroeg zij. „Ik
zal hem wel nooit vergeten, omdat gij zoo goed
voor mij geweest zijt; maar het is toch wejli
aardig, als ik Ier hem altijd in kan Jezen,
en zet .er dan ook 'dag en datum bij."
De knaap haalde ©en potlood uit zijn zak en
vbldeed aan haar verzoek.
„'O, gij schrijft v-eel m-eer!" riep zij, terwijl
zij over zijn schouder keek. Dé jongen hield
ijlings zijn hand voor haren mood. „Spreek toch
niet zoo luid 1" zeide hij ongeduldig. „Kunt
ge het lézen? Maar zacht, hoor!"
„Bij 'f scheiden zeggen steeds de liêh: Nu.,
goe-de rtis! Tot wederzien!" la-3 No-ra. „Hoe
dig I"
