DE AKMAB ALLE EfWEi DHL
marktberichten.
15-jarig.mei$j69feen..gedeelte van een«a^kcKt'.af
geknipt-..-.Hetzelfde ris geschied! in de Tofchtfetraat
bij een 9-jarig meisej.
Een brutaal geval van straatroof heeft zich op!
klaarlichten 'dag te Amsterdam voorgedaan. Op
de Heeréngracht bij dè Wolvenstraaf heeft een on
bekende wielrijder een bewoonster van den Haai
lemmerdijk een taschje'mét f 112.50 ontrukt. Na
zich den inhoud te hebben tegoeëigend heeft de
man het taschje op straat geworpen.
Ongeluk met een autobus.
Omtrent het, ernstig aütobusongeluk te Eindh®-.
ven meldt V. D. nader, dat het slachtoffer, de 41-.
jarige gehuwde vrouw j. M. Kantelberg—Van Duw
te Woensél gedood is, doordat zij het. geheele ge-,
wicht der passagiers op zich kreeg, waardoor
haar borstkas werd ingedrukt. Verscheidene an
dere passagiers zijn licht geWond alsook de chauf
feur A. Verpoorten. Deze is in arrest gesteld ver
dacht van overtreding van art. 307 wetb. van Str.
(veroorzaking van dood door schuld).
Auto verbrand.
De heer Lieftinck uit Den Haag reed met'zijn
auto op den Kruisweg nabij de Cruquius in de
Haarlemmermeer, toen hij ontdekte dat zijn auto
in brand stond. Hij stopte onmiddellijk en met
behulp van bewoners uit de omgeving werd ge
tracht het vuur te blusschen. De auto verbrandde
echter zoo goed als geheel.
Overreden.
iMaandag liepen op de Breestraat te Leiden eeni-
ge kinderen, waaronder ook een zekere Cornelia
Lens, uit de Bouwe-Louwesteeg, achter een au
tobus Leiden—Alphen en- hingen er aan. Bedoeld
meisje viel er af en werd overreden door de daar
achteraan rijdende autobus Wassenaar—Leiden.
Het meisje was onmiddellijk dood.
Mr. dr. E. van Ketwich Verschuur f
Uit. Groningen wórdt gemeld:
De burgemeester van Groningen, mr. dr. E. van
Ketwich Verschuur, is1 bij- de vervulling van zijn
ambtsbezigheden ten stadhuize plotseling onwel
geworden en per ziekenauto naar zijn woning in
het Zuiderpark vervoerd, waar hij eenige uren
later aan -een hartaandoéning is overleden,
■Mr. dr. E. van Ketwich Verschuur werd '23
Februari 1879 te Zwolle geboren en is dus ruim
45" jaar geworden. Hij ontving lager en gymnasiaal
onderwijs te Nijmegen eh studeerde aan de uni
versiteit teLei den, VfvaaF-'hij -mr51902 prómovèerdé
tot doctor in de rechtswetenschappen en kort
daarna tot doctor in 'de';,staatèwetenschappen. Hij
vestigde zich dat jaar a[S advocaat te 's-Graven-
hage ,werd in 1905 referendaris aan de Provinciale
Griffie te Zwolle en vervolgens directeur van het
Bureau voor Sociale Adviezen te Amsterdam. Hij
was toen een zeer op den voorgrond tredend lid
van de Liberale Unie en als zoodanig meermalen
candidaat voor de Tweede Kamer.
Toen hem indertijd het burgemeestersambt van
Batavia werd aangeboden heeft hij daarvoor be
dankt met het oog op de opvoeding van zijn kin
deren.
In 1917 volgde zijn benoeming tot burgemeester
van Groningen, aan welk ambt thans helaas zoo
plotseling een einde is gemaakt.
en. cypisehe PomGare erin Magen .-20 uMac DS-
naldr n te bakeren, zooals hij het min of meer
ook den toch wel piractischen Baldwin had ge
daan. En dit gevaar wordt aeuüt, nu het rapt
port der deskundigen Europa voor de beslissende
keuze stelt ten opzichte van' het schadevergoe-
dingsvraagst.uk. We hebben het al meer beleefd
dat van een eenstemmig toegejuicht program
door de uitvoering onherkenbaar werd gemaakt.
En Europa heeft van de regeling die op dit idea-
ïstisch program heette opgebouwd, zooveel mi
sère ondervonden, dat het een beetje wantrouj-
wened is geworden tegenover zulke enthousiaste
De Litkijk
Nadruk verboden.
De wereld is nog niet zooals ze wezen moet.
En het is ook niet hebl waarschijnlijk, dat ze
ooit zoo worden zal. Daarvoor staat ons het
menschelijk egoïsm en de algemeene onvolkomen
heid vrijwel borg. Maar dat neemt niet weg, dat'
we niettemin ons best, ftebben te doen, haar zoo
te krijgen. v V
En *we zullen dat met-: te meer lust en energie
naarmate we vaster gëlooven, dat we haar een
heel eind in die richting brengen kunnen.
Mac Donald, de Engelsche eerste minister ge
loofd er aan. Hij is een idealist en een optimist,
daf il zewggen, iemand, die zich verkneutert
in de heerlijkheid van den zonneschijn, die ko
men moet, wanneer het nog baksteenen regent,
Zulke menschen kunnen een kracht zijn in de
wereld.
Maar er bestaat ook altijd gevaar, dat ze zich
met de eene zwaluw tevreden stellen, omdat ze
bij die eene zwaluw al het gevoel krijgen of
lenteadem hen omspeelde en het nog grooter
gevaar, dat cynische en berekenende menschen
van hun blijmoedig optimisme trachten' gebruik
te maken pm hen te bedotten.
In Engelsche politieke kringen is al herhaal
delijk de vrees uitgesproken, - dat de gewiekste
DE MOORD OP DEN KOERIER NAAR
LYON (1796).
Onider bet Directoire, onder het .Consulaat,
onder het Keizerrijk,- onder het hersteld Ko
ningschap lieten de nabestaanden van Lesur
ques, krachtig door rechtsgeleerde helpers en
Vrienden gesteund, niet na om alles te doen wat
mogelijk was oip. althans de nagedachtenis van
Lesurques terwil'le van zijne kinderen in eere
te herstellen. Van de dri ekinderen bleven er
slechts twee over; de jongste kwam op onge
lukkige wijze aan zijn einde. Reeds tevoren
was de familie en haar omgeving door tal van
slagen getroffen. Legrand trok zich het ge
beurde, hoewel hij daaraan onschuldig was,
zoodanig aan, dat hij in het gekkenhuis een
ontijdig einde vond; zeven j'aren lang was me
vrouw Léfeurques het verstand beneveld, en
toen zij uit die geestelijke slaap ontwaakte,
was het slechts om die harde werkelijkheid op-
tieuw ondier de o-pgen te zien. Aanvankelijk
toeft men aan de ongelukkige familie zelfs ge
weigerd om 'haar de stukken, die op het rechts
geding betrekking hadden, in handen te geven;
toeh de weduwe, noch de broeder van Lesur-
ÏUes werden als partij erkend. Dat zon op
zichzelf zoo :erg niet geweest zijn, ware;, 'hèjti
tiaar later niet gebleken, dat inmiddels ver
scheidene stukken waren verloren geraakt,
ivaarqnder de bekentenis van Courriol1, waar-
■toder getuigenissen décharge ten gunste van
Lesurques. Maar de familie liet niet af; zij
flopte aan hetzij bij den Minister van Justitie,
heizij bij de Kamers, hetzij bij, den Vorst. Men
die zaak niet zonder meer voorbijgaan, en
Het rapport der deskundigen is als program
niet idealistisch, niaar zuiver zakelijke realiteit
Maar de eenstemmigheid, waarmee het aanvaard
ordt als de uitredding van Europa, doet ons on-
willekeurig terugdenken aan het program, waar
mee Wilson de verwoestingen en den haat eD
de ellende van den wereldoorlog dacht te her
stellen.
Clemencea uheeft hem dat anders geleerd. En
het zou wel. kunnen, dat Poincaré het Mac Do
nald het nu ook anders leerde.
De Engelsche minister is niet als indertijd Wil-
sbn de uitvinder van het program, dat helpen
moet de ontwrichte wereld eer in haar voegen te
brengen, maar hij is er blijkbaar een geestdriftig
beonderaar van. In het Lagerhuis heeft hij de
onvoorwaardelijke instemming der Engelsche re-,
geering uitgesproken en erop gewezen, dat het
rapport een ondeelbaar geheel uitmaakt en En
geland van plan was. het in zijn geheel te aam-
vaarden. Maar zou het dan niet opgevallen zijn,
dat Poincaré niet alleen reeds bezig is er dié
kantjes af te knabbelen, maar zich ook gereed
maakt het in de onderscheidene deelen uiteen te
rafelen. Men behoeft nauwelijks meer te twijfe
len. Zooals de deskundigen hun rapport en de
daarop- steunende regeling bedoeld hebben, aan
vaardt Frankrijk het niet. Dat zegt het niet.
Clemenceau en Lloyd George hebben ook nooit
gezegd, dat- ze Wilson's program niet aanvaard
den. Maar ze hebben, he't, aanvaardende, zoo ver
hapstukt, dat er geen paragraaf tot haar recht ge-,
komen is. Dat redt den schijn en de sympathie
der wereld Poincaré moet aan dien schijn en die
sympathie ook heel wat gelegen zijn. Hij aan
vaardt dan ook het rapport der deskundigen, maar
op zijn wijze verklaard. Zou Mac Donald het be
grijpen? En zoo- hij het begrijpt, zou hij handig
genoeg zijn om zich niet te laten inbakeren?
Poincaré's uitdrukking omtrent de Roer is dui
delijk genoeg „Er kan geen sprake van zijn, dat
we ons van de Roer terugtrekken, voordat wij be
taling genoten van het ons verschuldigde."
Maar hoe denkt P.hincaré de Roerbezetting in
overeenstemming te brengen met de voorwaarde
omtrent de volledige fiscale en oeconomische een--
beid vain het. Duitsche rijk en het verbod van eenige
controleerende organisatie over Duitschland's com
mercieel leven, anders dan in het rapport voorzien?
Maar de kwestie van de Roerbezetting is de eenige
niet. Frankrijk's uitingen doen vermoeden, dat men
bezig is het rapport te interpreteeren. En de gre
tigheid, waarmee de commissie van herstel het
rapport aanvaardt heeft bovendien doen vermoeden
dat men er op rekent die interpretatie door de an
der egeallieerden te doen aanvaarden.
Maar Duitschland's medewerking is bij een in
terpretatie als waarvan het in 1918 en 1919 de
dupe geworden is, allerminst verzekerd. En daar
mee is het resultaat van den arbeid der deskundi
gen in hoogc mate twijfelachtig geworden. Het
kan nog meevallen. Wanneer we er van uitgaan,
dat de wereld niet is, zooals ze wezen moet, en
waarschijnlijk wel nooit zo oworden zal, valt het
allicht wat mee. Maar we hadden gehoopt, dat
het -nu eindelijk eens een heele 'boel zou meevallen.
We hebben al zoo lang in de mesere geleefd, en
hadden er toch zoo naar gehoopt op een betqre
•en gelukkiger wereld.
Komtdaar 'nog iets van? De wereld lijkt nog
maar heel weinig veranderd of het moet in een
richting zijn tegengesteld aan onze hoop. De oude
vijandschappen leven nog en het lijkt alleen vaak,,
of ze nog wat feller en heftiger geworden zijn.
In België zijn Walen en Vlamingen er niet
meer mee tevreden, eikaar uit te schelden, maar
schieten ze elkaar dood. Tot nu toe is weliswaar
die geweldd^giheid nog maar van één kant geko
men. Maar lijkt het doodschieten van een
Vlaamsch door een Waalsch student tijdens het
zoo werd in 1822 de baron Zangiachomi, des
tijds raadsheer in het Hof van Cassatie, belast
met de samenstelling van een memorie inzake
-dit geding. Deze baron Zangiachomi was, voor
dat de revolutie uitbrak, eerzaam koopman te
'Nancy; door juridischen arbeid, waarvan de
verdienste onbetwistbaar is ,had hij zich tot
de hoogste rechterlijke ambten verheven en
was daarin door het Koningschap terecht ge
handhaafd. Maar hij was nauw bevriend met
dienzelfden baron Simeon, die zich in de aan
gelegenheid van Lesurques niet weinig gebla
meerd had, en die toch aan Zangiachomi, door
middel van den reeds aang-ehaalden brief, een
sterk bewijs voor de onschuld van Lesurques in
handen had kunnen spelen. Hij deed het niet;?
de bedoelde brief, die een belangrijk stuk
vormde, is eerst in 1833 tier sprake gebracht
en niemand heeft Siméon van nalatigheid of
verzuim van plichtsbetrachting beschuldigd!
Zangiachomi ging de verschillende instanties
na; hij putte slechts uit de stedeken van he't
geding,- die hem natuurlijk geen leven Ie in
drukken konden bijbrengen als het proces
zelf dit gekund had, Hij, main van den vorm
vóór ales, kon niet aanvaarden, dat die Justitie
een onherstelbare fout zou hebben begaan, In
een zaak als die van Lesurques was het niet
moeilijk om de gronden voor een afwijzing van
«rehabilitatie te vinden; formeéle gronden reeds
dadelijk, wijl het wetboek -daarin niet voorzag;
tnaterieele gronden, wijl inderdaad de houding
yan de getuigen op wier verklaringen eerst
Lesurques, later DubOi.sc was veroordeeld, wei-,
nig houvast voor een zichzelf respect-eerende
rechtspraak bood. Maar is het niet zonderling,,
dat gedurende den verderen papieren loop van
(dit -geding het aantal' mannen, dat bij den I
p(t)ot-Nederlandsclö 'Studentencqngres nisi Lekstee
ken dat bier de rassenstrijd.een ander geweldda
diger stad iurp intreedt? Het is het feller oplaaien:
van het nationaal bewustzijn dat overal tot een
eng nationalisme vergroeid schijnt, waardoor der
gelijke daden verklaard worden. En hei is wel,
i6n v<?^ er geheel vrij van blijft.
Uok in Amerika doet het zich gelden. Maar
toch is het dit nationalisme niet alleen, waarom
de uitsluiting van de Japanners bij de immigratie
te wijtep is. Ook oeconomische motieven doen zich
nier gelden. Maar de heftigheid waarmee de Senaat,
op den brief van den Japanschen gezant gerageerd,
neett, toen het eenstemmig het wetsontwerp tot
uitsluiting aannam, is weer een onverdachte uiting
van nationalisme. De verhouding tusschen Ameri
ka en Japan moet er den ongunstigen terugslag
van Ondervinden. En het gevaar, dat altijd in den
grooten Oceaan dreigde en dat door dè overeen
komst-van Washington wat terzijde gesteld leek
wordt weer acuut.
I'
als,
Vee!
werkelijk, de wereld is nog lang niet, zoo-
aft Avezen moet en. er is ook nog niet zoo heel
21 Kaiis, dat ze zoo zal worden.
noordermarktbond
noordscharwoude.
22 April.
1500ykii.ogram uien. Grove uien 8.70. Drielingen 3.20,
2700 kilogram peen 3.80. 200 kilogram gele kool
2,10. 35200 kilogram deensche witte kool 10.00
—12.80.
23. April.
3700 kilogram uien. Grove uien 8-9010.Drie
lingen 4.4.90. 12400 kilogram peen 2.803.70.
1400 kilogram gele kool 34.50. 107900 kilogram
deensche witte kool 12.3013.50.
LANGEDIJKER GROENTEMARKT
BROEK OP LANGEND IJK.
23 April.
110 kilogram gele kool 13:60. 400 kilogram deen
sche witte kool 12.60. 1700 kilogram uien 8.80.
Drielingen 4.10. 1750 kilogram peen 1.902.90.
AMSTERDAM.
22 April. -
Zeeuw, industrie 5.50—^5.75. sZeeu-An -bonten- 9.50
—9.75. Zeeuw, blauwen?) 9.50^-9.75. Zeeuw, 'eigen
heimers 7.7.25. Zeeuw, bravosl 6.256.50. Z.
roode star 6.—. Zeeuw,- eigenheimer poters *5.50
6.Zeeuw, blauwe poters 5.506.—. Zeeuw,
bonté poters 5.50—6.Gelder, bonten 7.50. Frie-
sche borgers 6.75—7.—Roodbonten 7.—. Roode
star zandgrond 3.504.Eigenheimer 3.754.
Malta-aardappelen 14.16.
Van alles en nog wat.
Nadruk verboden.
O, diepe zee, 0, wijde plas,
Wat zijn er in uw golven
Al menig mensch bedolven.
Maar toch, hoe groot het aantal was,
Van hen, die in uw golven zonken,
ei Er zijn er vrij wat meer verdronken,
Xn/t klein jeneverglas.
dichterlijke inspiratie dateert uit het
begin van 't jaar 1890, toen de werkman daags
'nog 2j borrels kon krijgen omdat 'n flink glas
vol awg maar een stuiver kostte en Nederland
hoewel ook toen reeds s— in mindere mate op- de
kurk van de jeneverflesch dreef. Maar de tijden,
toen stereotiep in elke advertentie de woorden
„vrij van sterken drank" voorkwamen, verander
den, deels omdat de geheel-onthouding meer in
gang vond, deels omdat de fiseus inzag dét uit de
cijns op- het vloeibare koren nog best een slaatje
te halen was. De borrel werd schrikbarend duur
en menigeen liet, minder uit principe dan wel
ter wille van zijn portemonnaie, het pierever-
schrikkertje aehterwege. Maar radicaal het mon
ster Bacchus den kop afslaan daar moeten wij
Hollanders niets van hebben. En zoo zien 'we
dan dat als de man den borrel genomen heeft en
'de borrel den man, hij uit een door den Nedferland
schen Staat gesanctioneerd bedrijf oftewel „ver
gunning" komt en zwaaiende de straat over
steekt, even verder wordt geverbaliseerd, om
dat dit in strijd is met de wet. Ieder onbevooiv
oordeëld mensch voelt het immoreele van deze
moord betrokken werd gerekend, in aantal toe
nam; 'dat men, om de schijnbaar te talrijke
executies van schuldigen te rechtvaardigen, dit
aantal op zes, ja zelfs op zeven bracht! Dat
men, niettegenstaande al'le zes ter dood ge-
brachten op één na, m het aangezicht van
den dood waarin zelfs de meest- verstokte
niet liegt, hoogstens zwijgt hadden verklaard
Lesurques niet te kennenhem bij den moord
nis? betrokken te weten, toch zijn schuld vol
hield, eenvoudig wijl zijn onschuld de Justitie
zou hebben geblameerd. Alsof de Justitie zich
niet veel meer blameert door geen gerechtig
heid te willen 1
De' e 11 end evoor de arme familie van Lesur-
quasuhield niet op. Toen zij met haar achter-
eerrvólg'ende protesten zoover was gevorderd,
datmen de oogen voor het onrechtvaardige
voognsydat Lesurques had getroffen, niet lan
ger .kon sluiten, zoo men dit wilde, ontving zij
eerst een ondersteuning; later een rechtmatige
uitkeanng. Want niettegenstaande bij het von-
nis->tesurques was veroordeeld tot een schade
vergoeding van 75.000 francs, overeenkomende
met het bedrag dat men dien koerier had ont
stolen had men alle goederen van Lesurques
gecomfiskeerd en ten voordeele van den Staat
verkocht,, terwijl de herhaalde vraag om legale
afrekening nimmer in ontvangst was genomen.
Toen nu het oogenblik gekomen was, dat deze
afrekening geschiedde, zonder dat men intus-
isChen-de 75.000 fraincs, die den onschuldige
ten onrechte waren in rekening gebracht, terug
betaalde, deed zich een nieuwe hinderpaal voor
in de persoonlijkheid van een zekere mevrouw
Falleville, die beweerde eigendomsrechten te
hebben op een hoeve, onder de bezittingen
vam Le&urquqs begrepen. Zij legde zelfs een
handeling. 1- -
Ïfï Amerika is men den drinkebroer ten
spijt minder halfslachtig. Toen de sneltrein
uit Liverpool Zondag te Crewe aankwam, waren
in een 3e klasrijtuig tal van ruiten stuk gesla
gen. Een bebloed zeeman hing half binnen, half
buiten een coupé. Verscheidene vrouwen, die in
bet rijtuig hadden gezeten, waren samengekro-
peu in een afdeeling, om de baan rnim te laten
voor drie zeelieden, die' efrm aan het vechten
.waren geweest. De mannen vertelden, dat zij
juist teruggekeerd waren uit de „droge" Ver-
eenigde Staten. Zij hadden een borreltje gedron
ken op hun behouden thuiskomst en het toen,
door de ongewoonte, spoedig to pakken gekre
gen. De politierechter scheen zich hun gedrag
te kunnen indenken. Hij beboette de zeelui met
3. pd.st. elk.
Sèdert 1 Juni 1922 is het den Finnen verbodten
sterkedrank te koopen of te verkoopen. En het
wasgewaagd om 'eenige fijne flesschen in den
kelder te hebben, want een jaloersche buurman
of een te kleine fooi voor den concierge was
wol doende om de politie van den voorraad op
de hoogte te doen brengen. Wee den ongelukki
ge, in wiens huis een vloeisto fwerd gevonden,
die meer dan twee procent alcohol bevatte. Ep.q
zware boete, en somtijds zelfs gevangenisstraf,
wachtten hem. Volgens dit alles zo uFinland dus
ongetwijfeld wel „extra dry" moeten zijn. Maar
dit alles is een waan gebleken. Het schijnt, dat
de mensch nu eenmaal zonder sterkedrank niet
gelukkig is, althans ook in dit land verdienen de
smokkelaars fortuinen.
Een voorbeeld zal duidelijk maken, wat de
oorzaak daarvan is. In zekere provinciestad
klaagden -hotelhouders en restaurateurs steen en
been over de strenge'toepassing van de drank
wet .Toep deed zich evenwel het zonderlinge ver
schijnsel voor, dat zij plotseling ophielden zich
over hun ongelukkig gesternte te beklagen. Het
was zoo frappant, dat het iedereen opviel, maar
de eigenlijke reden ervan bleef velen verborgen.
Tot, op den dag, dat het hoofd der plaatselijke
politie stierf. Toen werd ineens alles duTidelijk.
Alle hotelhouders en restaurateurs van de stad
woonden de begrafenis bij. Er was een extra rij
tuig noodig om al de bloemstukken te kunnen
meevoeren. En aan het gra fwerden ontroerende
redevoeringen gehouden. Zijn opvolger was even
eens een zakenman en zoo bleef de wet een doodle
letter.
Zoolang het gouden kalf niet van Broek
huis lezer aangebeden wordt, zoolang zal de
veelzeggende spreuk: „geld stinkt niet" van
kracht blijven: Voor 'taardsche slijk buigt en
draait het menschdom en 'tgeld dat stom is,
maakt recht wat brom is. Met geld behaalt men
eer aanzien, macht en als de annalen van het
familieregister geen meerdere bladzijden tellen
dan hoogstens tot grootmoeder toe, dan kun je
met een zak vol zilverlingen, wel een heele stam
boom krijgen van de verdere over-overgrootmoe-
ders en van hen aan wien ze eens hun hart en
'hand schonken.
Er w oonde indertijd te New-York een zeer
rijke dame, Miss Oldenbarnevelteen „Nicker-
bockersche" dus, d.w.z. afstammelinge van een
oude Hollandsche familie, die zich in de 17e
eeuw in Amerika vestigde. Dit werd althans al
gemeen aangenomen, maar besliste, te bewijzen
zekerheid, had men daarvoor niet, want een ge
slachtsboom ontbrak nog altijd. Dat was echter
geen bezwaar centen zat !Dus even naar Den
Haag geschreven, naar een der grootste zgn.
I,,Bureaux voor Genealogie en Heraldiek", die
men aldaar, hij bosjes vinden kan. Toen de brief
in Den Haag arriveerde, sprong de directeur,
"hij het. lezen ervan, een voet boog! Sjonge, sjonge,
wat een order! Oldenbarnevelt! "Wat het on
derzoek kosten zou, kwam er minder op aan!
Nee maar, dat zou-ie 's fijn in elkander draaien!
Natuurlijk kijk je in zoo'n geval niet zoo precies!
Oldenbarnevelt nog wel! Jonge, jonge, wat 'n
bof! Drie maanden later vertrok, netjes inge
pakt in een met donker fluweel beplakten koker,
een prachtige stamboom, waaruit met de meest
overtuigende bewijzen, duidelijk bleek, dat me-
contract over, 'dat haar eigendomsrecht vast
stelde. De rechtbanken, nog steeds geneigd
in Lesurques een misdadiger te zien, achtten
zekere pogingen tot oplichting bij zijn familie
blijkbaar--niet uitgesloten. Het scheelde weinig
of de weduwe van Lesurques was op grond
van haar,pogingen veroordeeld, toen men langs
chemischen weg -destijds voor het eerst toe
gepast kon vaststellen, dat het ingebrachte
contract vervalscht was, op kunstige wijze on
getwijfeld, maar niettemin vervalscht. Wat
w-eer niet belette, dat w-el de eisch van me
vrouw de Falleville werd afgewezen, maar zij
van haai- strafwaardige daad geenerlei gevol
gen ondervond.
Jaren achtereen zijn de pogingen van die
-erfgenamen van Lesurques voortgezet, eerst
ruim een halve eeuw nadat zijn hoofd op het
schavot onschuldig was gevallen, heeft men
daaraan althans eenigermate gehoor gegeven.
Reeds was een zijn-er dochters in het huwelijk
getreden; reeds waren zijne kleinkinderen
groot-e en forscbe knapen geworden, en nog
steeds wachtte de familie op -de rehabilitatie
van zijin-e nagedachtenis. Een ongelukkige toe-
valige .ontmoeting, die met Gu-esno in de stra
ten van Parijs, bracht het leven van Lesurques
ev-e-n onverwacht als plotseling t-en -einde, be
roofde hem van zijne bezittingen, van zijn eer,
en zijn familie van man en vader -en van zijn
-eervolle nagedachtenis! Er behoort gerechtig
heid te zijn in de wereld, maar zij, die deze ge
rechtigheid dien-en, behooren wel de allereer-
s-ten te zijn om te voorkomen, dat ongerech
tigheid als dez-e geschiedt. Tenzij men in het
algemeen „dé vraag moet stellen of niet men-
sch-elijke wezens te zwakke krachten in zich
hebben om daarvoor bljiv-end zorg te dragen!
