I
!,l
Plaatselijk iNieuws
Binnenland
.Verstoppertje spelen.
Arie M., '11 geweldig anti-sabelsleeper uit St.
Pancras vertikte 'het oin voor den keuringsraad te
verschijnen: Evenmin verscheen hij -tóen hij we
gens, dit feit. voor den politierechter.-tnoest ver
schijnen. 'tSchijnfr-bij Arie A permanen-t verschijn
sel niét te verschijnen als; hij «rge;i& moet,"verschij
nen waar hij niet wil verschijnen. Hit anti-ver-
schijningsversehijnsel kwam ;hem thans/op ,'n-tien
tje boete of 10 dagen te staan. -
Een wraakzuchtige eilandbewoner.
Een bewoner van het eiland Weringen, die zioh
verongelijkt achtte door zijn medeeilander v. d.
ffl., ontroofde hem uit wraak van- 4 voorwieders,
waarvan hij er 3 vernietigde en aan enden trapte,
hakte en zaagde. Na dit vreeselijke wraakplan,
een italiaansch activist waardig ten uitvoer te
hebben .gebracht, gaf hij zich als martelaar over
aan den politierechter, die hem veroordeelde tot
120 gulden boete of 20 dagen.
Die verstaat geen gekheid.
Piet, 'n veelbelovende telg uit de familie O. te
Noordscharwoude achtte het ver heneden zijn vrij
heidslievende natuur óm zich te storen aan de
bepalingen der motor- en rijwielwet en peddeldje
in den avond van 10 Mei lustig door het dorp op
een onverlicht rijwiel. De rijksveldwachter de
Jeu kon daarmede geen genoegen nemén en hield
Piet aam, om hem eens netjes 'n receptie te schrij
ven. Op zijn vraag eehter naar Piet's naam ant
woordde, dit ongëzeggelijke - jongmensch: ,Morgen!
En 'twas en 't bleef „morgen" tot het den rijks
veldwachter begon te vervelen zich te laten kistjen
en hij Piet aanpakte om hem voor den burge
meester te geleiden. Doch toen raakten de' pop
pen eerst récht aan 't dansen. Piet, 'n sterke jon
ge kwant, verzette zich heftig en schold den rijks
veldwachter bovendien nog uit. Het was heele-
maal geen aangename arrestatie, maar ten slotte
trok Piet toch aan 't kortste eindje zooals heden
bleek uit zijn veroordeeling tot f25 boete-of 25
dagen.
Hij kreeg z'n zin.
Een koopman te Hoorn met name Wilh. L.,
die reeds geruimen tijd overhoop ligt met den
winkelier v. d. S. deed op 26 Mei met betrekking
tot v. d. S. op de openbare straat der. beroemde
bot- en hessenstad. zulke compromitteerende uit-,
latingen, dat hij heden wegens beleediging op
't politierechters bokkenbankje compareerde, De
goede man was nog heelemaal niet doordrongen
van de spreuk „kalmte kan je redden" en zijn
brave vrouw als getuige a décharge, maar huiten
eede gehoord, deed ook nog 'n duit in 't zakje,
't Was misschien 'n heel tragische geschiedenis
van de Hoornsehe Montechi's en Capulètti's, maai
de hardhoorende beklaagde gedroeg zich ver van
taktisch enr iep zoo dringend om tot hechtenis
te worden veroordeeld, dat de politierechter hem
,ten slótte zijn zin 'gaf en hem veroordeelde tot
f15 boete of 30 dagen hechtenis. Nn kan hij
tenminste zijn hart ophalen aan hechtenis,r of-
zouden willen adviseeren 15 piek boete te betalen,
schoon wij. hem. toch maar liever vriendschappelijk
'n Nagel aan z'n doodkist.
De Graf ter landbouwer-arbeider Nic. M. was
vandaag Weer bijster overstuur en dat was geen
wonder, want hij Was voor den politie-reehter
gedaagd, omdat hij 'n 11-jarigen jongen, die een
voetbal uit zijn hooiland kwam snorren, bij het
oor had gepakt en in een moddersloot ha>d ge
gooid. Moet je Klaas gelooven, dan wordt hij
en ook z'n 81-jarigen vader door die Grafter
bengels jammerlijk geplaagd, maar 'tgaat natuur
lijk niet aan, die plaaggeesten 'n modderslootbad
te geven, en dus werd hij, na een gepaste verma-
FEUSLLETON.
NORA.
„Lees het zelf maar! Klinkklare nonsens!
ik begrijp er niets van. Dat ontbrak er nog aan!"
Landolfo las den brief, en legde hem bedaard]
neder. „Dat had ik wel gedacht,"" zeide hij,
weer zijne rustige, gemakkelijke houding herne
mend.
„Wat hadt ge wel gedacht Wat bedoelt gij
vroeg de directeur haastig en gejaagd.
„Beleedigde kunstenaarstrots! Juffrouw Nora
heeft haar geene contravisite gebrach, dat
verkiest onze schoone niet te verdragen. Niet allien
zijn zoo tam als wij."
„Allemaal gekheid!" bromde de directeur. „Dat
meisje zal mij nog alles bederven met haren onzin-
nigen hoogmoed!" In. zenuwachtige spanning ging
hij weder op en neer loopen. „Wat moeten wij
toch doen, Landolfo?"
„Engageer een nieuwe sterPraulein Elisa was
„Een nieuwe engageeren herhaalde de direc
teur. „Waar moet ik er zoo dadelijk een vinden
En de waanzinnige eischen, die zulke schepsels
Stellen, en ik bijna geen duit meer op zak!
Wissels, die mij de haren te berge doen rijzen,
als ik aan de dekking denk, het is mijn on
dergang zeg ik u... Ik ben er niet tegen bestand!"
„Ik zou niemand weten, die zulk een slag ge
makkelijker kon afwenden dan gij, merkte Lan
dolfo aan, terwijl hij opstond en de asch van
zijn. sigaar aftikte. 1 l
„Ik vroeg de directeur verbaasd, en
vruchteloos poogde hij een blik uit de van hem
afgewende oogen op te vangen. „Hoe bedoelt ge
dat, Landolfo? Spreek dan toch!"
„Mejuffrouw Nora," zeide Landolfo, nog al
tijd met afgewend gelaat, alsof hij zoo druk met
zijn sigaar bezig was, „mejuffrouw Nora is de-
beste paardrijdster, die ik ken. Eraulein Elisa was
niet met haar te vergelijken. En zij is bovendien
een schoonheid, die u de halve wereld weer zou
doen toestroomen. Laat mejuffrouw Nora op
treden, en gij kunt u verzekerd houden van de
overwinning."
Karsten deinsde terug. „Mijne dochter treedt
niet voor het publiek opzeide hij een oogenblik
later met schorre stem.
Landolfo zweeg.
„Hare moeder was er beslist tegen," ging de
directeur voort als om zichzelven vrij te pleiten.
„De omstandigheden kunnen iets zeer doen ver
deren," zeide Landolfo kortaf.
„Zij zal het nooit doen!" riep de directeur.
„Mejuffrouw Nora is zeer vroom, naar men
zegt; zij zal' begrijpen, dat zij als kind verplicht
is, haren vader tegen een wissen ondergang te
beveiligen.
Den directeur jwae het te moede alsof hij ihet
ning, die hem nog wanhopiger maakte,vëro.or
j deel d tot f7 boete of 7 dagen.
Haken en oogen.
De aalvisscher Jan W, te Hoorn had het aan
den stok -..gekregen met twee kaasknechten, die
-Ook met aallijntjes op vangst waren. De-lijnen
verwarden -zich en toen jaapte Jan W. het viseh-_
gerei der kaaskheehten kapot en nam de einden
mee aan boord.
Thans; stónd hij terecht wegens vernieling,' dief
stal, verduistering, en ik weet niét wat al dq ge
achte 'officier er van had gemaakt. 't Wus 'n
gezeur over aallijntjes en endstokken, dat.' het
dén waardigenpolitierechter waarlijkgroen en
geel voor de oogen werd en Z.Ed, per saldo niet
beter wist te doen, dan deze lazzewei'per ïniet' aal-
lijnen maar vrij te spreken. t 1
Met de lijmstok in de offerbus gehengeld.
De 71-jarige Duitseher Willem H., 'n groezelig!
oud heertje met 'npauweveertej op z'n vettje deuk-1
hoed, stond heden voor het'feit in voorarrest ge
nomen, terecht wegens diefstal van een kwartje
dat hij met een lijmstokje uit de offerbus in de
E. C. kerk te Venhuizen zou hebben opgeviseht.
i De ouwe Schinderhannes, nog goed van de tong-
dom en de lijmstokjes iii z'n bezit aangetroffen,
Het kwartje, met lijm bekleefd, was zijn eigen-
riem gesneden, ontkende het feit met veel woorden
had hij gevonden. Nu was 'twel waar, daé.nie-
mand hem feitelijk in de offerbus had zien hen
gelen, doch men had het wel gehoord. In ieder
geval waren de aanwijzingen sterk genoeg om Mr.
Muller de overtuiging te geven dat de oude Pruis
■schuldig was en den gevaarlijken offerbusröóver
te veroordeelen tot 3 maanden gevangenis.
De verdediger, Mr. Jac. de Lange, pleitte vrij
spraak, subsidiair een straf overeenkomstig met
het la.nge voorarrest, waarin men beklaagde had
gehouden. i
Het gat van, de deur uit.
De caféhouder Smit te Bergen kreeg in den
nacht van 1 op 2 Juni de klandisie van Arie L.'
en Corn. D., op welke eer hij niets gesteld was.
Hij verzocht dus de jonge lieden liever 'n ander
te begunstigen. Ze gingen echter niet en Corn.
D. schold den ouden man bovendien nog uit
voor rotkop ook wat moois! Vandaag stonden
ze terécht voor huisvredebreuk en Cor ook nog
wegens beleediging. Maar met die huisvredebreuk
wilde het niet rondloopen. 't Bleek, dat Smit hen
niet- had gelast zich te verwijderen. Derhalve
werden ze van dit feit vrijgesproken en riebeld'ó
alleen Cor D. er in voor f5 boete of 5 dagen
wegens beleediging.
Prettige zakenconferentie.
De Enkhuizer rijwielhandelaar G. T. V. kreeg
\op 27 Mei groote heibel met een klant over een
reeskar en raakte weldra op gezellige manier mét
hem aan 't knokken. Ze schopten elkaar tegén de
schenen en rolden als vechtende katers over el
kander heen, 'twas 'n bijzonder animeerend ge
zicht voor andere klanten. Thans stond de drif
tige rijwielbaas terecht en werd veroordeeld tot
f 20 boete of 20 dagen.
Eerbied voor den ouderdom.
Die toonde Maartje S., 'n lustige huismoeder
'uit Hoogwoud heelemaal niet ten opzichte van
den 67-jarigen winkelier Jacob de. Beurs. Ze
schold integendeel den ouden man de huid vol
eh sciiijnt van dit een vrouw vooral ontsierend
gedoe een' gewoonte te maken. Misschien dat dé'
f15 boete of 15 dagen die de politierechter haar
öoplei, haar wat tot nadenken brengt. i
Heldersche conversatie.
Twee Heldersche juffrouwen hadden het op 7
Mei weer zoodanig aan den stok, dat de politie-
Eew dapy da Zon Verschroeide H Gd verzacht enq«nüe<i m«n m»t PU ROL I
angstzweet op zijn voorhoofd voelde parelen. „Zij
heeft andere plichten: zij is geëngageerd,' en die
graaf heeft mijn woord."
Landclfo begon even te lachen. „Aha! geën
gageerd, met dien jongen Oostenrijkschen graaf
misschien? Dat is dan tenminste tot dusver nog
niet zeer officieel geweest!"
„Het moet nog twee jaar lang geheim blijven,"
luidde het min of meer verlegen antwoord van den
directeur.
„Dat is er mij dan ook een engagement naar!"
zeide Landolfo, zijne schouders ophalend. „Ver
loving entre nous, opdat men de handen vrij
houdt, daar weten wij alles van! Daarom heeft
dat jonge heerschap zich zoo hals over kop naar
het Oosten begeven. Mevrouw zijne mama schijnt
zijn vertrek bespoedigd te hebben."
„Waarheen?" vroeg Karsten, wien Nora niets
van Koerts verplaatsing gezegd had, uit zekeren
schroom om van zulk een verwijdering gewag te
maken. i
Attaché hij het gezantschap te Pera," zeide
Landolfo; „een beetje verandering van lucht voor
den jongeheer. Die Oostersehe minnaar zal uwe
plannen al zeer weinig dwarsboomen, mijn waar
de!" voegde hij er bij, terwijl hij vertrouwelijk
zijne hand op den schouder van den directeur
legde. „Laat ons open kaart spelen. Men weet
hoe het met zulke geschiedenissen gaatwel Ver
loofd zijn, maar niet trouwen."
„Ik houd den graaf in alle opdichten voor eeD
man van eer," sprak de directeur nadrukkelijk,
Waarbij zijn gelaat door een donkeren gloed werd
overtogen. Wrevelig onttrok hij zich aan de aan
raking van zijn ondergeschikte, en stond hij een
oogenblik met al zijne vroegere waardigheid te
genover hem.
„Ik ook," gaf Landolfo met onbeschaamde be
daardheid ten antwoord. „Maar jong, piepjong!
Wees rechtvaardig, directeur: van zijn standpunt
eene groote dwaasheid, en dwaasheid is niet
duurzaam. De taaiste carnavalsmensch houdt het
er geen drie volle dagen mede uit. Eh bien, zoo
gaat het altijd in het leven; en al is de dwaasheid
ook nóg zoo zoet, zij graaft steeds haar eigen
graf, le jeune couple heeft reeds zijne démêlés."
„Wat weet gij daarvan?" beet de directeur
hem toe. f-
„Een gelukkig of ongelukkig toeval, al naar
men het noemen wil, maakte mij getuige van een
kleine liefdesscène: mejuffrouw Nora in tranen,
omdat mijnheer de graaf er haar verwijten over
deed, dat. zij met dien troep overgekomen was,
mejuffrouw. Nora vreeselijk verontwaardigd
daarna smeekend dat hij toch van dié Turksche
reis zon afzien'. Als antwoord daarop ging mijn
heer de graaf nog dienzelfden nacht op reis,
zonder nader afscheid."
„Van dat alles heb ik niets vernomen." 1
„Het. Was niet aangenaam voor juffrouw Nora,
u dat te vertellen," gaf Landolfo ten: antwoord.
„Ik heb hare heimelijke verbolgenheid! wel opgie-
féchter tusschenbei do jnóest komen. Mej. D., ge
boren v. d. M. had haar buurvróuw onder meer
Jgpn kakmadam genoemd en werd thans opge
knapt mei 1.0 gid. boef.e of 10 dagen. Of -'t zal
•helpen -j
Gauw aangebrand.
De vischhandelaar. O. T. te Helder maakte zich
zoo boos op 'n .jongen, die bij zijn schuit wat
Meine harinkies verzamelde, dat hij dén knaap"
èen gévoeligen- schoptegen de khie toediende,
Gm hem wat zachtmoedigheid van hart te lee-
ren, veroordeelde Mr. Muller dezen penalty-kic
ker tot 30 gulden hoete of 30 dagen.
Ook te losse handen.
Piet H., 'n groote Wieringer mosselvisscher,
kreeg van 'n inspecteur der visscherij een repri
mande, omdat hij met zijn motor de visscherij1
voor anderen benadeelde, Piet werd driftig en
sloeg den inspecteur een boekje dat hij in de hand
had, uit z'n jatten weg. Maar de inspecteur is
ook onbez. rijksveldwachter en liet dus niet met
zich sollén. De mosselen duiker stond heden te
recht- en werd veroordeeld. I
Eind goed al goed. r
De allerlaatste episode uit de justitieele pathfe
revue werd geformeerd door een dame, Hfelder-
sche natuurlijk, Guurtje M. genaamd, die 'n sexe-
'genoot allerlei leelikkigheid naar het hoofd had
geslingerd. Niet in natura, nachtspiegels, rotte
uien of vuile eieren, xnaar leelijke woorden. Hét
scheen nu dat de dame 'n zenifwlijdster is. Nu, als
dat zoo is, dan zitten er in 'tHeldertje heel wat'
Van die zenuwpatiënten.
In ieder geval gaf haar dit voorrecht geen carte
blanche en werd ze veroordeeld tot f10 boete of
40 gulden. Afzwaaien.
OUDKARSPEL. j
Onze plaatsgenoot A. Mosk slaagde voor het
diploma 5-jarige Handelsschool.
NOÖRDSCHARW OUBiE.
Het schoolfeest der O. ij. School is één dag
vervroegd, en zal nu plaats hebben Donderdag
3 Juli voor rijtoer en reis naar Den Haag.
NOORDiSCHARWOUBE.
Naar wij van bevoegde zijde vernemen, heeft
de Symphonie-vereeniging „Sempre Crescendo"
van het bestuur van den Muziektuin ,te Alkmaar
een uitnoodiging ontvangen, om aldaar een con
cert te geven op een nader te bepalen datu.
NOORDSCHARWOUDiE.
Zaterdagavond werd in „Concordia" alhier het
aangekondigde Volks-concert gegeven door onze
•Symphonie-V ereeniging.
De verschillende op het programma voorkomen
de muzieknummers werden keurig uitgevoerd en
mochten veel bijval verwerven. Vooral na de
pauze was het orkest ,tgoéd op streek" en was de
vertolking heel moöi.
Jammer dat méar zoo'n klein publiek dezen
avond heeft bijgewoond, want door hen die er
waren, is er volop genoten, en hebben zij die er
piet zijn geweest, veel moois gemist.
Wij kunnen echter niet nalaten onze spijt er
over uit te spreken dat de Vereeniging in ledental
achteruit is gegaan en zich geen- nieuwe leden
komen aanmelden. Nu hebben 3 damesleden be
dankt, wier plaatsen niet zijn aangevuld. Er zijn
toch zooveel muziekliefhebbers(sters) aan den Lan
gendijk, die gevoegelijk lid konden worden. En
waarom doet men het niet Er is neits tegen,
merkt. Maar mejuffrouw Nora is een kranige
een verstandige jonge dame: zoodra zij alles dui
delijk inziet, zal z ijwel weten te handelen. Zij
zal hegrijpen," ging hij langzamer en met meer
nadruk voort, „dat een bankroet den toestand
niet verbeteren zal, en dat de dochter -van den
geruineerden circusdirecteur de familie nóg min
der zal toelachen dan die van den rijken man."
Karsten stond daar als een steenen beeld. Deze
woorden deden weer andere herinneringen bij hem
oprijzen: het onderhoud met den kapelaan, de
bruidschat dien hij destijds beloofd bad, en hoe
hij nu als een leugenaar zou te boek staan.
Opnieuw werd hij overmeesterd door de ge
dacbte, dat het toch iets onnatuurlijks was, zich
in zulke moeilijke oogenblikken niet op zijne doch
ter te kunnen verlaten, een dochter die slechts
haren vinger behoefde uit te steken om hem Be
te redden, en' het toch niet doen zou. „Zij zal het
nooit doen!" riep hij overluid.
„Een zonderlinge opvatting van den kinder
plicht!" merkte Landolfo koeltjes op. „Menschen
als wij deugen niet veel, maar zouden dat toch
anders inzien. Wacht overigens nog tot morgen.
Morgen zal het beslist worden wat er van de
zaak worden moet. Het dak staat nog niet hoven
ons hoofd in brand. Drie maanden kunnen wij
ons erediet nog wel staande houden; en in het
ergste geval... Ik herhaal het: juffrouw Nora zal
geen ontaard kind zijn. Probeer het maar eens!"
Daarna stak hij een nieuwe sigaar op, en bleef
hij, alsof hij oip een woord van den directeur
wachtte, nog een oogenblik staan.
Karsten antwoordde niet. Donkerder werd de
gloed op zijn gelaat, zijne gedachten woelden
onrustig door zijn hoofd, maar hij zweeg.
Landolfo vroeg of hij heen kon gaan; een zwij
gend ehoofdknik was het eenigé antwoord, en de
directeur bevond zich alleen.
„Zou het niet volkomen natuurlijk zijn, dat het
kind den vader redde?" Die gedachte drong hoe
langer hoe dieper in zijn brein door. i
De graaf, de graafEen domme liefdesgeschie
denis, die reeds haar einde bereikt had'! Nora werd
tot hare ware positie teruggebracht. -Tegenover
hare moeder had hij zijn woord gehouden, door
aan het meisje de opvoeding te geven, die zij ge-
wenscht had. Maar de omstandigheden kunnen
een zaak doen veranderen; zooals Landolfo te
recht beweerd had. Een oogenblik kwam de ge
dachte bij hem op, den geheelen inventaris te ver-
koopen en zich uit de zaken terug te trekken.
Maar dat zou slechts met zware verliezen kun
nen geschieden. Er zou slechts weinig* gered kun
nen worden, en geslagen voor zijn tegenstan
der het veld te ruimen! „dat zou haar niet
dienen, en mij niet helpen." luidde :hét resultaat
zijner sombere gepeinzen... „Maar het moét haar.
vrije wil blijven," mompelde bij. „Ik zal haar
alles duidelijk uitleggen, dan mag zij zelve kie
zen, en doen wat haar recht en billijk voorkomt!"
„Ik zeg haar niets, neen, ik zeg haar niets,"
heen, allés is er vóór om de Vereeniging door het I
werkend-lid-te-wor'den te steunen.
De Vereeniging, die onder zulk een uitnemends l
leiding staat, is ten volle aller belangstelling.etll
'medewerking waard.
ZUIDSCHARW OUDE.
De heer O. de 'Jong alhier is herkozen
Hoofdbestuurslid vhri den A.N.G.O.B.
ZUIBSOHAKW OüDiE.
We vernemen, dat de bouwerswoning met boet I
van dén heer Kaay in eigendom overgegaan I
aan den heer -Weep v
Uit den Omtrek.
ST. P A NORAS.
Het door de schoolvereeniging genomen besluit I
(•met de. kinderen van alle klassen een autotocht!
naar Wijk aan Zee te maken, is door het niet aan- V
wezig zijn eener speelplaat^, veranderd in ecr, I
zelfde rit naar Bergen eri Belgen aan Zee.
Van de zijde der ouders wórden thans pogingen I
'in het werk gesteld een ,volg-auto te huren.
.ST. PANORAS. i
Naar wij vernemen zijn 22 sollicitaties inge. J
komen voor de vervulling der: vacature van hoofd 1
der O. L. School, waaronder 5 die reeds hoof'd I
onderwijzer zijn.
ST. PANCRAS.
Zondagmiddag speelde Vroite een vriendschap- L
jpelijken wedstrijd tegen een itgeest-combinatip I
die door Vrone met 4—2 werd gewonnen. jl
Post. en Tél. t
In verhand met de op handen zijnde reorgani
satie van den dienst, is gisteren naar de „Tel."
meldt, aan een 100-tal ambténaren bij het hoofd
bestuur der posterijen en telegrafie in de rangten
van schrijver tót en met hoofdcommies, eervol c
slag aangezegd tegen 1 October a.s. met recht
wachtgeld of pensioen.
In de betrokken mededeelingen wordt er gewag
van gemaakt; dat alleen de drang naar bezuini
ging tot deze voor het personeel zóó ernstige
maatregelen heeft geleid.
Eveneens is aan een 40-tal directeuren en hoofd
commiezen van den kantoordienst onder gelijke
voorwaarden ontslag aangezegd.
Postcheque- en Girodienst. i
Naar de „Res.-bode" verneemt, is aan alle -
ambtenaren, werkzaam bij den postcheque en giro
dienst, die nog vacantie moeten hebben, aangezegd
deze te nemen in den loop der maand Juli, ten
einde de mogelijkheid te openen, den dienst op i
oft 15 Augustus te hervatten.
Buitenland
Ernstige incidenten in Catalonië.
Uit Barcelona wordt gemeld, dat zich in ver
schillende steden van Catalonië, o.a. te Barcelona
en Figueras, bij godsdienstige betoogingen heftige
incidenten hebben voorgedaan. Er hadden tal
van aanhoudingen plaats.
De geldnood in Duitschl.and. i
Ten gevolge van geldgebrek - 'en. de daardoor;,
veroorzaakte lage verkoopprijzen Lebben twee
derde van de steenbakkerijen in Midden Duitsch-
land, speciaal in Brandenburg en Pommeren, het
bedrijf stopgezet.
Zware fabrieksbrand.
'Gisternacht is de werktuigmachi^ne-afdeeling der
automobielfabriek. Laurin en Clement te Jungbunz
zeide hij dan weer herhaaldelijk^ bij zichzelven;
en toch klonk het hem gedurende- een langen, sla-
peloozen nacht in de ooren: „Zou het niet vólko
men natuurlijk zijn, dat het -kmid den vader
redde?"
XIV. 1
X Den volgenden ochtend had Noqa haar paard
reeds vroeger laten zadelen, om eert ritje in de
frissche morgenlucht te doen, iets waar zij
veel van hield. Het paard danste onder haar, en
haar hart danste mede: het was Juist de dag, waai
op zij nu een maand geleden zoo aangènaam 'door
Koert verrast was gewordten, eri! dat was een dag
van heerlijke herinneringen. j
Toen zij even stilhield op Biet voorplein, dat
door een laag muurtje van hetpark was geschei
den, zag zij haren vader in zijjji werkkamer voor
het venstér staan. Zij groette, hem; en om hem
een genoegen te doen, liet zij haar paard sierlijk
steigeren, om het daarna meteen kunstvaardige
zwenking te doen keeren en in de meest verschil
lende passen te doen rondloop» n, totdat zij einde
lijk, nog eenmaal groetend,, tnet een kolossalen
sprong over den muur heen vloog en dén weg
door het park insloeg
Zag hij haar? Ja, hij zag mqt gloeiende blikken
hare volmaakte kunst, hare iieldzame gave om
het ros te beheersehen. Het wias een jong, vurig
paard, dat zij kort geleden uit zijn rijk gesor-
teerden stal gekozen had,, om «r hare bekwaam
heid eens op te beproeven,, gelijk zij reeds zoo
dikwijls gedaan had. Bijna toftaal ongedxesseerd
had zij het gekregen, en nti reeds onderwierp
hij zich gehoorzaam aan haratn wil. Terwijl zij
daar zoo fier en trotsch voortl'ende, wérd hij on
willekeurig opnieuw met bewondering voor de
gratie harer verschijning vérv|ild. „Hij heeft ge;
lijk: zij zou de wereld aan httre voeten zien, zij
zou de grootste in haar vjik gorden. En het zou
ook een genot voor haarzijn.wat dat betreft,
is zij in alle opzichten de 'dochter van haren
vader," voegde hij er bij, i
Het niets kwaads vermoedende meisje besefte
niet, welken boozen denion zij nad opgeroepen; Z1J
had hem wat willen -'ópvToolijken, haren armen
vader, wiens gelaat sirids eenigen tijd voortdurend
zóó somber stond, dut zij er zich ernstig ongerust
over begon te maken, "Wat zou hem drukken--
Maar op dit oogenbljk kon zij zich niet met on
aangename gedaehtéh bezig houden, de roos
kleurige toekomst lachte haar te V'roolijk toe.
Maand na maand zpu Voorbijgaan,dan was zi]
de zijne. Wat klonik dat heerlijk! Hae verdiept®
'zij zich in de herinnering aian elk zijner woorden,
hoe edel en rein rees zijn beeld voor baren gees-
op; en voor welk vrouwenhart is dat niet
hoofdzaak? hoe gaeide hij van lief die'Meteen
purperen blos kleurid het snelstroomtende bloe
daarbij hare wangen. onstuimig klopte haar har
zoodat hare hand Éetffde en het vurige* dier ve -
schrikt opsprong.
