Mme eeiiiÊseHBiee».
i De strijd zal kort, doch heftig zijn. MacDonald,
is.Mjn toer- door het land reeds begonnen en die
ontvangst die zijn aanhangers hern overal berei
den, getuigt van groote geestdrift. Zal Labour ze-
gevieren? Zullen de kiezers hun vertrouwen schen
ken aan Macüonald? Geen mensch die het zeg
gen kan. Doch zeker is het, dat de uitslag der-
verkiezingen met enorme belangstelling door de
geheela .wereld verwacht wordt. Inmiddels kan
dViacDonald de staatszaken niet geheel laten rusten
Er is een ernstig geschil gerezen tusschen Tur
kije en Engeland. Engeland beschuldigt Turkije
dat dit land het Verdrag van Lausanne geschonden
heelt, door een inviali te doen iin het gepied van
Iran. Turkije wil hiervan niets wéten. Engeland
heett een ultimatum gestuurd en reeds komen oe-
ricnten uit Turkije, die van groote militaire bedrij-
vigneid gewagen. Zal MacDonald den oorlog ver
klaren. aan lurkije. Zal het noodlot het willen,
,oat de man van het protocol van Genève, de eer
ste zal zijn, che een oorlog moet verklaren?
Ook hierop is nog geen dennitief antwoord te
geven. De regeermgscrisis in Duitschland schijnt
zich eveneens naar een ontbinding van den Rijks
dag te bewegen. De Durtsche Volkspartij m-eit
Marx een ultimatum gesteid, zonder de Duitsch-
JNationalen blijven wij met in de regeermg, dan
maa rliever Rijksdagontbinding. Alles hangt nu
at van het Centrum, doch deze partij is hopeloos
verdeeld. Tenslotte zal het wel uittoopen op de
door de linksche partijen zoo vurig gewenschte
Rijksdagohtbinding.
ue Düitsche boo millioen goudmarkleening is
een succes geworden. De aanvragen stroomen de
banken te iNew Vork en Londen binnen, de lee
ning zal wellicht tienvoudig overteekend worden..
Is dit een teezen van een nauerenue economisctre
financieele opleving. Laten we het hopen...
„De tweede ontaekkmg van Amerika" is een der
heatlines boven de artikelen in de Deutsche bladen,
die gewijd zijn aan het vertrek van de Zeppelin
Z.R. Ill naar Amerika.
Hier is grootsch werk gewrocht en men moet
respect hebben voor de Duitschers wier luchtvaart
ingenieurs toch maar steeds technisch de bekwaam-
sten der wereld zijn.
De litteraire wereld rouwt.
De groote Fransche schrijver Anatole France
is overleden op 80-jarigen leeftijd. lViet militaire
eer zal de Fransche Republiek een harer beroemd
ste mannen naar zijn laatste rustplaats brengen.
De Wahabieten zegevieren. De heilige plaats
Mekka hebben ze reeds genomen. I
Nieuwscijairiyen
(Een lotje uit die Loterij.
r „Die Tijd" vertelt:
Een onzer medeburgers te Zwolle overkwam
dezer dagen het niet ar te veeivuidig voorkomend!
geiu kom zich, samen met zeven andere cluoge-
nooten, het mooie lotje van ruim boud door de
„Tijdgeest"-loterij te zien toevoegen.
iiicnter onze medeburger in kwestie was niet
gelukkig, dat w.z. niet onverdeeld gelukkig.
Want het toevai wilde* dat' hij sinds een paar
weken in staat van laiiiissement verkeerde.
Eergisteravond zo ude inspecteur van de Tijd
geest,- een groote menscnen Sint-N ïkiaas gelijk,
de acht gelukkige clubgehooten hu nrespectie-
velijk aandeel uitkeeren. iviaar wie niet opdaagde
om zijn beurs te vullen met denzoeten Last
van ruim l'ÖOO was onze medeburger, die toe
vallig failliet was.
En voor die onbegrijpelijke afwezigheid had hij
een begrijpelijke renen. W;ant het was toch niet
ondenkbaar, nat aan zijn staat van faillissement
spoedig een eind zou komen, door opheffing we
gens georek aan actief.
merkwaardig is nu, dat dit einde van het fail-
lissemenis onz.es medeourgers inderdaad reeds zou
zijn ingetreden, indien dit einde niet doof een
zeer toevallige oinstandigneid, ware onuitgespro
ken geoieven..
En, nu de fatale verschrikking. De crediteu
ren, die ais gieren op hun prooi aasden, roken
lont en traentten hun meedoogenlooze klauwen
in 't zoete lotje van 8uO gulden te slaan.
Deze vordering, immers bij de loterij viel als
elke andere vordering in het faillissement; de
.crediteuren lichtten den curator fluks in, en de
curator, even fluks, .sneed, met behulp van de
accurate politie, alle wegen en passen af langs
,waar de schoone guldens mogelijk konden ver
dwijnen, en wist den verborgen schat te voor
schijn te roepen.
Zoodat het niet alledaagsche geluk, dat onzen
medeburger in kwestie overkwam, hem slechts
jto tbitterneid en knarsing der tanden werd.
W ei zonderling kunnen de gruien zijn van vrou
we F'ortuna, d egodin van aiie kansspel en alle
geluk. 1 1
Een koe gestolen.
Op de naj aars veemarkt te Purmerend is van een
veehouder te Monnikendam aen koe gestolen. De
koe werd later aan bet station wiéer gevonden en de
daaei bleek iemand uit Rotterdam te zijn. Hij had
de koe ter verzending met den trein aangegeven,
ttjUMMTMI MTMNMIM
Vergadering van den Kaad der gemeente War-
menhuizen op Vrijdag 17 October 1924, des na
middags ten 2 ure ten gemeentehuize.
Punt 1. a. Naar aanleiding van net in handen
van JB. en W. gesteid adres van net xt. A.. SciiooT
bestuur om over het jaar 192o eene subsidie te
mogen ontvangen van f duo, s innen E. en W.
voor deze suusidie wederom toe te kennen.
Overeenkomstig wordt besloten.
'b. Een adres van den A.N. VV.D. betreffende het
aanleggen van rijwielpaden voor kennisgeving
aan te nemen. 1 1 1
Overeenkomstig wordt besloten.
Mededeelingen. i
Op 26 September zijn de kas1 en de boeken
'van den Gemeente-Ontvanger opgenomen en was,
het kassaldo ad f 9826.281/2 in kas aanwezig.
Punt 2. B. en W, stellen den Raad voor om
die rekening, der gemeente voorloopig vast te
stellen tot een bedrag van f 124.6b Lü6 in ont
vangst en een bedrag van f i03.56b.94 m uitgaaf
bang saldo 12i.U7b.72.
Overeenkomstig wordt besloten.
Punt 3 der agenda. B. en W". stellen voor de
begrooting voor het jaar 1925 vast te stellen.
(Wat bëtfel't het verzoek van de ambtenaren en
werklieden in gemeentedienst om vrij pensioen
stellen g, en dien raad voor em in plaats
van 5 pet., 3%' pot. te heffen, zijnde het meer
dere bedrag- wat 'door de nieuwe- pensioenwet
in 1922 aan 'de gemeente is opgelegd.
Overeenkomstig wórdt besloten.
Verder stellen B. en W. voor om van dé post
■groot f600, bestemd als toelage voor de werk
zaamheden van de. volontairs ter secretarie," hier
van een bedrag van f 300 te bestemmen als salaris
voor den door B. en ~W. benoemden ambtenaar
ter secretarie H. M. Laurman.
Overeenkomstig wordt beslot-en.
B. en W. stellen voor om tot Hoofden voor het
voortgezet lager onderwijs te Warmenhuizen en
te Schoorldam te benoemen de heeren T. Donia
en H. R. Dijken en tot onderwijzeressen resp.
Mej. Posthuma-Wouda en Mej. Jonkers. 1
Overeenkomstig wordt besloten.
In het gesticht „Ooudfewater" te Rosmalen is
voor rekening dier gemeente opgenomen Mej. M.
Kwant en Mej. Kroon te „Duin en bosch".
Na rondvraag sluiting der vergadering.
(Speciale correspondentie van' het Persbureau
II. Henning Jr. Co. te Amsterdam).
Van Stempelaar tot Jazz-Bandj artist.
Ik zeg maar d'r gaat toch niks boven het vak
van artist, zei Hem als ie met z'n kameraden
ove rde „rotte toestanden" in hun vak sprak..
En dan was er gewoonlijk wel een toffe jongen
bij-, die de opmerking maakte: „Waarom bè-je dit
dan ook niet geworde, net als je broer'Kees.
Jullie lijken op mekaar als. twee druppels water
en je broer die verdient toch maar dik z'n bo
terham met z'n flauwe kul!" i
„Flauwe kul?"
„Ja, natuurlijk, wat doet hij: nu eigenlijk. Hij
trekt een baaien rok en een wit jak aan, kleedt
zich heelemaal als een vróuw-, schreeuwt als een
vischvrouw, zet een pruik op en verkoopt met z'n
maat allerlei gijintjes."
„Waar-je je een beroerte om lacht."
„Da's waar, maar die het ie ook niet van z'n
ges".
,/Toereroetoe 1). Hij! brengt de witzen;"
„W ablief
„Nou ja, dat noemen ze zoo in de artistenwe-
xeld en dat beteekent dat de lolletjes sukses
hebben en dat de inenschen er om kommen, door
de manier waarop hij ze zeit en waarop z'n col
lega ze opvangt en teruggooit. Hup, ,Ajax!"
„Das waar ook, je broer en z'n collega die
noemen zich altijd de gebroeders. Zijn dat dan
ook broers
„Ja, van Adamswege. Ze heeten toch ook geen..
Ik hiet toch M., dus mijn broer hiet vanzelf
toch ook M. Maar dat doen wij artisten a lie- -
maal. Daar hij je bijv. Dumas, .dl eniet eigen
lijk Bonefang, net als Alex Benno mt Haarlem.
En Louis de Bree, die is bij den Burgerlijken
Stand, nadat zijn vader zijn geooortenaam, die
hem heelemaal niet aanstpnd, officieel had laten
veranderen, nn ais Louis Davids'ingeschreven.
Maar dat is niet die Louis Davids van „Hadt
je niet die mooie blauwe oogen!" En de groote
Leo Leonardi, dit moet je niet afpoetsen, die
hiet eigelijk Levie Vleeschdrager."
„Gut. man, wat weet jij'een boel van de kunst;,
af."
„Diat zal waar zijn en vandaag of morgen
kom ik er toch bij terecht. D,at zal je zien.' Hoe,
dat weet ik zelf nog niet, maa;r gebeuren zal
het. Want dat vak van ons, bootwexken, los arre-
beier, dat hangt me de keel uit. Vroeger vóór
den oorlog, ja, toen kon' je nog een boterham,
met vleesch en spek er aan verdienen..." 1
„En to-en keken ze je niet zo.o op de vingers..."
„Net zoo je smoest, maar tegenwoordig 'pesten
de maatschappijen je dood. We motten onze
jatten 2) wasscnen als we kommen ien als we
weggaan, zoo hebben ze den dood in dat er wat
aan blijft kleven. Als ze mij1 wat maken konden,
geloof maar dat ze me een douw gaven."
„Ja, ze motten van jou niet veel hebben."
„Omdat ik m'n smoel niet houDat heb ik
.van mijln broer Kees.
„Als ze volk missen kunne, ben jij1 de èerste
die op straat leit." i
„Sal mijin een zorg sein! Ik vreet toch wel!"
V
'Bovenstaand edialoog heeft mijn geachte lezers
w-el een vrij duideLijk denkbeeld gegeven van de
gebroeders iVi., reuzen van kerels, die zoo spre
kend op elkaar lijken, dat als je ze niet heel
goed kent, je den een wel een rood en den ander
wel een blauw lintje om den arm moogt «foen
om ze goed van elkaar te kunnen onderscheiden.
■Overigens leiden ze elk hun eigen leventje in ge
heel verschillende omgeving. Juister zou h-et ech
ter zijm dit leiden met twee d's te schrijven,
want het verleden is het heden niet meer en Hein
heeft als er geen erge kink in den kabel
komt en de heeren een klein beetje genade; voor
recht laten gelden, zijh ideaal 'bereikt: hij is
dus ook artist, al doet hij z'u broer Kees heele
maal geen concurrentie aan en heeft hiji een heel
ander soort „nummer", een waarbij! hij in plaats
van de kracht van zijin longen, de vlug- en ge
spierdheid van armen en beenen, plus een beetje
xythmisch gehoor moet exploiteeren.
Lui zijin ze niet, de twee gebroeders, dat, moet
worden gezegd. Het zijn geen groote. lichamen
voo rnieis. Rees werkt- en schreeuwt zich ai
jaren in 't zweet, avond op avond, want' als ar
tisten met beseUaafden voordracht op de pof aan
de toonbank van een artisten-bar hingen, in de
hoop dat er een engagement je uit de lucht zou
vallen, dan was het duo, waarvan Kees het j vrou
welijk deel vormt, „bezet". En ook Hein pakte
alles aan, maar het ging de twee broers net zoo
als met zekere twee ezels, die tesamen door de
zelfde beek gingen. Beiden hadden ze een pak
op den rug; in 'teene zat zout, in 't andere
sponsen. Toen ze aan de andere oever waren voel
de de eerste zich erg verlicht, maar zijtn collega
zich ten zeerste bezwaard."
Zoo ging 'tprecies1 mét Kees en Hein: zoo-als
Kees door zijn schreeuwen overal er in kwam,
zoo lag Hein door z'n schreeuwen er overal uit.
Het gevolg en nu wordt mijin schets tra-
gsich dat er een moment kwam dat Hein
absoluut geen werk kon krijgen en met zijn
vrouwtje niet te bikken bad. Nou, dacht-i^,. dan
zet ik mijn hoedje van de bedeeling maar op
en hij presenteerde 'zich langs den tot vooif kort
meer en meer gebruikelijken weg, als stempe
laar. Hij1 werd geaccepteerd eii tegen een weke-
lijks'che belooning van f llihO' mócht hij tweemaal
daags oen wandeling maken naar-het Bellamy-
plein om zijln boekje te laten stempelen.
Maar eerlijk gezegd,, met f 11.50 doe je met
veel als je een vrouw hebt en huur moet betalen.
„Ik zat er niet zóóver in,maar zóóver," u moet
zich den geste van de- gave der mimiek - niet
•ontblooten, jongen man, maar voorstelleii, toen
:hij! den heeren rechters zijn toestand op plasti
sche wijze verduidelijkte. H begreep heel. goed
dat 't zoo niet ging, zocht en vond eindelijk een
'haantje als portier in het Scala Theater. Of
Kees 'hem een handje had. geholpen Hij stond nu
op den drempel der kunst... tempel, maar helaas,
hij tuimelde er af. Waarom is mij niet hekend.
Aan zijn 'ijver zal het 'zeker niet gelegen hebhien
'en evenmin "aan zijh geschiktheid om nipt de
vaste bezoekers en bezoeksters om te gaan. Want
Ij-e zou zoo •zeggen: hijl was er in zijn element;
allemaal jongens en meiden uit de jovel-e Jor-
daan onder elkaar. Of de menschen hem misschien
voor 'Kees aanvagen, meenden dat deze in zijd
vrijen tijd voor portier moest spelen en dat zijn
artistieke prestaties zou schaden? of dat ie mo
gelijk in artistieke inzichten met de directie van
dut theater verschilde? Hoe het zijl, op zekeren
'dag was zijln (op den drempel)-künstlöopbaan 'of
liever staan-baan geëindigd en moest hij weer
loopen naar het Burgerlijk Armbestuur.
't Spreekt van zelf dat hijl, toen hij dit engage
ment aanvaardde, hijl netjes' voor zijn stempelambt
had bedankt. Natuurlijk was hij- nu weer welkom
en de elf-vijlftigjes vloeiden elke week weer bin
nen.' 1
Te weinig om van te leven, te veel om van te
sterven.
Op zekeren nacht, toen hij daags' geld gebeurd
had en deswegen zijln maag had overladen aan
bruine boonen, had hij een benauwde, romme
lige, rumoerige droom, waarin 'them toescheen
•of op alle mogelijke instrumenten gespeeld werd:
-„Alle dagen bruine boonen is ook zoo lekker
niet!" Den volgenden morgenpeinsde hij zich
suf, wat die droom toch wel te beteekenen kon
hebben. Hij had nog net twee duppies' over voor
een potje bier, ging deswege naar de Rembrandt-
Bar, en besprak het geval met den „chef". „Man,
dat is een vingerwijzing, jij moet een Jazz-Band
beginnen, ga er mee naar den directeur van hét
Tip-Top-Theater, die neemt je direct.
Het ide evan den chef was schitterend geweest,
als deze ooit zijln huidige functie weer eens mocht
verlaten kan hijl als Jozef de droomuitlegger goud
verdienen. Toen hij' op de Joden Breestraat vejj"
scheen riepen de jongens al: „Daar hij'-je Kees!"
en de directeur kon maar niet begrijpen dat hij
Hein en niet Kees was. „Of hij hem engageerien
wou?" „Natuurlijk. Hij had met zijn broer altijd
zooveel succes gehad, dus deze dubbelganger zou
ook wel geen sof zijn. Hij kon f 15. -- in de
week krijgen., maar dan moet hij natuurlijk Jazz-
Bandinstrumenten hebben.
„Wat zijh dat eigenlijk?" vroeg' de blijkbaar
heelemaal niet met zijn tijd meegaande rechtbank-
löJLUlOJJLU.
„D:at zijn van die dingen om zooveel mogelijk
herri een keet te schoppen," zoo was het ant-
woord.
-Enfin, hijl wist van een juffrouw het geld te
leenen, zoowat f 150, werd artist werd zelfs
een eerlijk artist en betaalde alle weken f 15.—
terug, (zijln heele gagezoodat de instrumenten
nu zijn eigendom zijn. Over dag was ie vrij, dan
bleef-ie stempelen, want je moet toch vreten!
Maar hij werd verraden en moest terechtstaan.
De president trachtte hem aan ''t verstand te
brengen, dat hijl, wat grootte betreft, twee •Broek-
huysen was. Maar dat ging er bij' Hein absoluut
niet in. Die officier, die zijin strengen dag had,
vroeg een maand gevangenisstraf, maar t pientere
advocaatje zou 'twel eens anders vertellen. Hein
was geen luiaard, geen dagdief, geen parasiet,
maar een werkezel, als er maar wat te werken
was. Hij had 't juist gedaan -omdat dat de eenige
wwas om van do iDodooling af komon. Hij'
kende nu het klappen van de Jazz-Band, hac}
zich geassocieerd met 3 collega's-herriemakers en,
kwam voor deze zitting express uit NijMegen
over, waar hijl in engagement was. Hij was dus al
zeker van 4 uur 's morgens op.
Die president informeerde belangstellend noe-
veel schade de bedeeling had geleden, zoodat 't
wel los zal loopen. Hoezeer men 'took billijken
moet, dat niet-werklooze stempelaars worden ge
straft, zal ieder wel van meening zijn dat er geen
•regel is zonder uitzondering.
Wat zou Hein met z'n Jazz-Band in de „Baa-
jes" moeten beginnen? Als we nu nog in Bonn
waren, waar-de gevangenen een lollige Koningin
nedag houden! Maar in Amsterdam: Kees zou er
nog een nummer op kunnen maken: „Kees en...
- Maar Hein zon wreed uit het door hem met
'zooveel energie gestichte .artistieke milieu worden
'-gesleurd. Dan stond hjji er weer naast.
Moge het verzoek om clementie, om voorwaar
delijk dus, worde verhoord.
In naam der kunst. -
In naam der Jordaan!
1) Doet er niet toe. (Amsterd. Jordaan-uit-
idrukking). 1
2) Handen.
BRIEF VAN KREL1S
'dingen in een mensch z'n geest toch spoken kum
nen. Zelfs reeds lang vervlogen indrukken eri vóof-;
vallen kwamen weer zoo^ duidelijk aan "den Rag,J
Ik hoorde muziek,-ik zag een stoet var,
menschen, een optocht, een spreekgestoelte,
neen, ik moet er niet aan denkien, ik zóu
van het lachen mijn brief niet kunnen afmaken.
Laat ik me dus beheerschen. Ik hoorde 1°.
uand zeggen, hoe zullen wij dat alles nu regelen?.-
Die hoofden der gemeen tien Sint Pancras, Broek
op Langendijk en Oudkarspel stonden pijnzend
mast' elkaar. We stellen d-e optocht op te Sint
Pancias, stelde de burgemeester van Broek op
Langendijk voor. Ze-er vereerd! antwoordde
de Schout van Sint Pancras. Heel goed, ant
woordde de Burgemeester van Oudk'arspel. Dat
zal waarlijk een welverdiende hulde zijn, zoo
meende een der driie magistraten. Wié dit z-ei,
ben- ik vergeten. Wel herinner ik me nog, dat
allen met -een ernstig gezicht „ja" knikten.
En, wat ik nu zag, ja, dat ging werkelijk mijn
verbeelding te boven. Een prachtige Oost'ersche
draagstoel/ gedragen door de vijf veldwachters van
Sint Pancras en de vier Langedijker gemeenten,
hield stil voor de woning van'den Burgemeester
/an Zuidsaharwoude en Noordscharwoud-e. Do.
drie andere collega's noodigden Z'.A. 'uit, daarin,
plaats) te némen. Waarvoor dat nu eigenlijk die-
.en moést, zoo vroeg ik mij af. En waar ze
allen van daan kwamen, ja, dat weet ik ook
liet. Hef was een heele optocht. Voor liepen de
drie burgemeesters èn om dit getal even te ma-
icen, sloot wethouder öotjers zich daarbij aan.
- Ik voel me geheel op mijn gemak bij jullie, zegt
dé wethouder vertrouwelijk. Naast de draagstoel
liepen de wethouders der verschillende gemeenten
en" daarachter de raadsleden. Maar wat ik nog
niet gezien had, bleek mij bij een meer nauwkeu
rige beschouwing van dit ongewone schouwspel.
De veldwachters torsten de draagstoel en naast een
der grootste veldwachters stond de smid van Zuid-
scharwoüde, U weet wel, zijn naam heeft een
„vroolijke" klank. Het was -een ware triomph-'
tocht. Ik liep de rij eens langs. Wat blonken de
gezicht-en der raadsleden. Maar nog begneep ik
niet waarvoor dit alles was. Ik wilde iets vragen,
maar, ja wel, het was me niet mogelijk iets,
ta zeggen. De klok van Zuidscharwoud-e begon hiet'
eerst te luiden. Je kan w«l hooren, dat-ie niet
meer gescheurd is, zei een der raadsled-en
crotsch. En op het sein van dit bengelwerktuig
jegonnen alle klokken te luiden. Men was zeker
al te Sint Pancras geweest, want plotseling stond
le stoet stil voor de brug van de gasfabriek. 1,
Hier was -een eerepoort opgesteld. v i
„Zijn eerste succes!" stond er op. Eindelijk
ireng ik het er met moeite uit: „Waarvoor is
lit alles?" -- Geen antwoord. Afwachten dus.
Het personeel der gasfabriek staat in twee rijen
geschaard, waartusschen de optocht doorgaat.
Flak voor de eerepoort wordt stilgehouden.
iemand beklimt het daaronder geplaatste spreek
gestoelte en diepe stilte treedt in. Aha! Nu be
gon ik te begrijpen. Ik heb de speech niet ont-
nouden, maar wel hoor ik -nog een aanvangszin:
„Hooggeachte Voorzitter, Wethouders, Raadsle
den, mijne heeren, ik begin miet de historisch
geworden woorden, die eenmaal uit den mond des
voorzitters vloeiden tot een- der vroegere raads
leden, van Zuidseharwoude, „h-et getuigt van uw,
diepen blik m een zaak, die ons allen zeer tgr
harte ging, n.l. het voorstel tot het aangaan van
een proces met de N.V. v.h. Messielaar
(de raadsleden van Oudkarspel begonnen needs
ta applaudise-eren.) Dit moet natuurlijk het ge
loof in U doen;versterken, -dat- uwe zoozeer beproef-,
de leiding ons niet alleen financieel voordeel zal
bi enge-n, maar dat het ook goed gezien was, dat
uitsluitend wethouders zich kunnen laven aan dien
'br-etden blik, dit scherpzinnig inzicht, waarvan
thans de ondubbelzinnige blijken zijn gegevien.
Weer applaus van de Oudkarspelsche raadsl-edien.
De veldwachters vegen intusschen het verhitte
gelaat af, ik kan niet meer verstaan wat er
gezegd wordt. .Onder uwe leiding, zoo vang'
ik dan weer op, geloof ik, dat ook d-e gemeente
Noordscharwoude het proces moet..... het
wordt wat rumoerig. Ik hoor -niets meer. Ik
zie papier-en rondd-eelen. Als ik een blad inzie, is
het een programma, en zonder te wieten waar
het gezelschap vandaan komt, zingt de zangven
eeniging van Sint Pancras een lied óp de wijs van
„Feestelijke bloemen, feestelijke zangen". En
het is of ik het programma nog voor mij zie.
In den rand de wapens der gemeenten. Bovenaan
h-et wapen van Sint Pancras; aan de zijden de wa
pens van Broe*k op Langendijk en Zuidseharwoude
fin-ks, de wapens van Noordscharwoude en Oudi
karspel rechts. En onderaa nieen troffel rmt
een schietlood. Een symbolische voorstelling
zeker van denman, die reeds betaalde. Luid
applaus. E11 daarna wordt medegedeeld, dat de
zangvereeniging zich vrijwillig had aangeboden om
deze huldiging op te luisteren. Dan hoor ik
den spreker weer:- „Ik geef u de verzekering, dat
uwe medewerking ten zeerste op prijs wordt ge-
gesteld. Dit zal zeker ook wel door de raads
leden van Sint Pancras worden gewaardeerd, zóó,
dat ge misschien aanstonds dat vergaderlokaal voot
de helft minderMaar, er komt beweging
in -den stoel. Een der oudste raadsleden van
Sint Pancras begint te zingen: „Kom, laten we
den boel maar d-eelen„Dat's de maji
twaalf gulden", zegt er een van Oudkarspei
Het wordt beweeglijker. Ik wijk achteruit.
Het is of er een op mij afkomt. Plotseling
echter gekraak Ik zie de brug buigen.
Maar ik vergis me. De raadsleden hebben den
draagstoel opgenomenEn met een: „Lang
zal-ie leven!" wordt er een rondegang op het fa
brieksterrein gehoudenDaar tuimelt
draagstoelIk wordt lachende wakker.
KRELIS.
Be had mij stellig voorgenomen niet meer voor
de krant te: schrijv-en, maar voor dit keer kan
ik toch waai lijk de verleiding niet weerstaan mijn
droom mede te d-eelen. Ik b,en van de week op
zen, morgen wakker geworden met tranen in de
oogen van het lachen. Nu moet ge weten, dat, ai
schrijf ik niet meer in de krant, ik toch, dat
spreekt bijna van zelf, de krant nog gaarne lees
en lees van a tot z. Ik heb wel reeds driemaal
van bril moeten veranderen, maar wanneer ik niet
meer zou kunnen lezen dan had het leven zj
halve waarde voor me verloren. En vooral ge
meenteraadsvergaderingen hebben nog altijd mijn
groote belangstelling. En wat gebeurt er al met
in dein laatsten tijd. Lieve tijd! Of het nu voo.
mijn rust goed is, zooveel te lezen, laten we m
het midden, maar laten kan ik 't althans niet.
Ta hoe zal ik in staat zijn u mijn droom te
schetsen! Probeerenwil ik 't, want hij was te
sratnig, te lollig, omniet te vermelden, ierwijl
'ik schrijf, zit ik nog te lachen. Wtat een rare
Predikbeurten
HERV. GEMEENTE OUD KARSPEL
Zondag 19 October geen samenkomst.
GER. KERK NOORDSCHARWOUDE-
Geen opgave ontvangen. ^ITT^r
NED. HERV. KERK NOORDSCHARWOUDE
Zondag 19 October Ds. O. J. Staal. Gewon»
dNED. HERV. KERK ZUIDSCHARWOUDE-
-' Zondag 19 October voorin. 10 uur Ds. J.
CHRMGER. GEM. BROEK OP LANGENDIJK;
Zondag 19 October voorm. 9-3° en nam. 7 uU'
Docent T- J. van der Schuit van Apeldoorn.
DOOPSGEZ. GEM. BROEK OP LANGENDIJK
Zondag 19 October voorm. 9.30 uur Ds. ArP
de Jong.
Zondag 19 October voorm. 9.30 en nam. 6 uu>
Ds. Groenewoud. m
GER. KERK BROEK OP LANGENDIJK.
Zondag 19 October voorm. 9.30 -en nam. 2
uur Ds. R. W. 'de Jong.
NED. HERV. KERK SINT PANCRAS.
Zondag 19 October voorm. 9.30 uur Ds. J. r
Buiskool Nam. 3 uur Ds. J. P. Buiskool, Doopl
bediening.
